diff --git "a/UD_Dutch-LassySmall/nl_lassysmall-ud-train.txt" "b/UD_Dutch-LassySmall/nl_lassysmall-ud-train.txt"
new file mode 100644--- /dev/null
+++ "b/UD_Dutch-LassySmall/nl_lassysmall-ud-train.txt"
@@ -0,0 +1,5539 @@
+Het Klein en het Groot Begijnhof (dit laatste is UNESCO werelderfgoed ID
+855-003) Het stadhuis met een flamboyant-gotische gevel en oudere Lakenhal met
+Belfort (dit ouder gebouw is UNESCO werelderfgoed ID 943-015) Het Hof van Savoye
+is nu het gerechtshof van Mechelen, maar was vroeger de residentie van
+Margaretha van Oostenrijk. Musea: Klokkenmuseum Huis Michiels: museum over het
+belang van de torenuurwerken en de geschiedenis van het klokkengieten.
+Archeologisch Museum: interessante verzameling historische vondsten. Museum
+Brouwerij Het Anker Koninklijke Manufactuur van Wandtapijten De Wit: een
+internationaal vermaarde instelling die oude wandtapijten restaureert. Website:
+http://www.dewit.be Stedelijk Museum Brusselpoort: de enige overblijvende
+stadspoort Stedelijk Museum Schepenhuis: het eerste stadhuis van Mechelen,
+gebouwd op het einde van de 14e eeuw Hof van Busleyden, vroeg-renaissance
+residentie, nu Stedelijk Museum Hof van Busleyden Het Speelgoedmuseum: herbergt
+een unieke collectie oud en hedendaags speelgoed. Vaak nieuwe invalshoeken op
+speelgoed. Website: http://www.speelgoedmuseum.be / Joods Museum van deportatie
+en verzet: Mooi, klein en aangrijpend museum over de deportatie van Joodse
+krijgsgevangenen in de Tweede Wereldoorlog vanuit de Dossinkazerne. Mechels
+Horlogerie- en klokkenmuseum website: http://www.horlogeriemuseum.be /
+Spoorwegmuseum De Mijlpaal vzw: dit museum schetst het ontstaan en de
+ontwikkeling van spoorwegen alsook de invloed ervan op de stad Mechelen. De
+Kruidtuin, met marmeren standbeeld van de wereldbefaamde lokale herbalist
+Rembert Dodoens Planckendael: het dierenpark van Mechelen. Website:
+http://www.planckendael.be Technopolis: wetenschap doen. website:
+http://www.technopolis.be Weerkerende gebeurtenissen Om de 25 jaar De Cavalcade
+gevolgd door de Ommegang. Deze laatste is als traditie van de reuzenstoet erkend
+als UNESCO Meesterwerk van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid.
+Jaarlijks De Hanswijkprocessie (zondag voor Hemelvaart) muziekfestivals: Parkpop
+in de Kruidtuin, elke donderdagavond in juli en augustus Maanrock (3e weekend in
+augustus) op de Grote Markt Mechelen Zeer geregeld Mechelen (stad)
+Beiaardconcerten vanuit de kathedraal gans het jaar door op zaterdag en maandag
+om 11.30u en zondag om 15u zomerconcerten van juni tot half september: elke
+maandag om 20.30u Gastronomie Mechelse koekoek: een kippenras Gouden
+Carolusbier: een drank gebrouwen in Brouwerij Het Anker Mechels maantje: een
+chocolaatje Mechels torentje: een zandkoekje Mechels margrietje: een
+citroenkoekje Sport Mechelen herbergt twee van de oudste voetbalploegen van
+België: Racing Mechelen (stamnummer 24) en KV Mechelen (stamnummer 25), beide
+opgericht in 1904. Foto's Er is een zeer actieve online Mechelen-fotogroep op «
+Flickr ». Nieuwe stadsprojecten openleggen van de vliet Melaan de Lamotsite
+website http://www.lamot-mechelen.be / het Euroshoppingcomplex Zoutwerf
+Gommarushof het Huis van de Mechelaar het Holocaustmuseum Dijlepad Ondergrondse
+parking Grote Markt Mechelen Parking Veemarkt Mechelen (Frans: « Malines »,
+Duits: « Mecheln », Engels: « Mechelen » of traditioneel « Mechlin ») is een
+stad in België, het Vlaams Gewest, provincie Antwerpen. Ze ligt centraal tussen
+de grote steden Antwerpen en Brussel, aan de rivier Dijle, en telt ruim 78.000
+inwoners. Diversen Mechelen is bekend om zijn beiaard en zijn beiaardschool die
+vanuit het buitenland heel wat cursisten aantrekt. Het was het levenswerk van
+Jef Denyn. de Nekkerhal met zijn beurzen, festivals, rommelmarkten, concerten.
+http://www.nekkerhal.be cultuur: Cultuurcentrum Mechelen CC Mechelen toerisme:
+stadswandelingen, geleide bezoeken, rondvaarten op de Mechelse Binnendijle
+onderwijs: grootste toerisme-Hogeschool van België - Campus Coloma - één van de
+opleidingen van de KH Mechelen Bekende Mechelaars Zie de opsomming van bekende
+Mechelaars of de aparte lijst van oud-burgemeesters. Evolutie van het
+inwoneraantal 19e eeuw 20e eeuw tot aan herinrichting gemeenten Na de
+gemeentelijke herinrichting Externe links Wiki Mechelen Gemeentesite Het
+verdwenen Mechelse gehucht Halfgalg Restauratie Integratie Mechelen
+Mechelenbinnenstebuiten Mechelen op Google Maps Gedurende een korte periode in
+de zestiende eeuw werden de Nederlanden vanuit Mechelen geregeerd. Het
+uitgebreide kunstpatrimonium is verspreid over een aantal bouwsels. Momenteel is
+het de stad met het op één na hoogst aantal beschermde gebouwen van Vlaanderen
+en ze geniet maar liefst vier UNESCO vermeldingen. De inwoners van Mechelen
+dragen de bijnaam « Maneblussers ». Sint-Rombout geldt als hun beschermheilige.
+Geschiedenis Mechelen verscheen voor het eerst in een nog bestaande oorkonde in
+1008 met de naam « Machlines », dat later evolueerde tot « Machele » (12e eeuw),
+« Mechgelme » (14e eeuw) en tot « Mechelen » in de 15e eeuw. De naam van de stad
+zou afgeleid zijn van het woord « mahal » dat naar een vergader- of
+gerechtsplaats verwijst. Tot 1795 vormde de stad het centrum van de kleine
+zelfstandige Heerlijkheid Mechelen. Bezienswaardigheden Kerken De
+Sint-Romboutskathedraal (de toren met twee complete beiaarden is UNESCO
+werelderfgoed ID 943-016) De barokke Onze-Lieve-Vrouw-van-Hanswijkbasiliek met
+haar koepel, befaamde architect was de lokale Lucas Faydherbe De Sint-Janskerk
+(Sint-Jan de Evangelist) herbergt « De aanbidding der wijzen » van Rubens. De
+Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijlekerk herbergt « De wonderbare visvangst » van
+Rubens. De voormalige jezuietenkerk Sint-Pieters- en Paulus (nu parochiekerk) De
+barokke Begijnenkerk, opgedragen aan Sint-Alexius en Sint-Katelijne, in het
+Groot Begijnhof Mol Mol kan betrekking hebben op: mol (dier), ondergronds levend
+zoogdier; mol (muziek), muziekteken om aan te geven dat een toon een halve noot
+moet worden verlaagd; mol (eenheid), eenheid voor hoeveelheid stof in het
+Internationaal Stelsel van Eenheden; Mol (België), plaats in België; spion,
+infiltrant; De Mol, saboteur in het gelijknamige televisieprogramma. Mol
+(bedrijf), Belgisch bedrijf Albert Mol, Nederlands acteur Minister van Staat
+Minister van Staat (België) Minister van Staat (Frankrijk) Minister van Staat
+(Nederland) (*) Voor alle duidelijkheid: Het derde district
+Berendrecht-Zandvliet-Lillo behoorde al sinds 1958 tot de toenmalige gemeente
+Antwerpen. In tegenstelling tot de deelgemeenten in andere Belgische gemeenten,
+zijn de Antwerpse districten een bestuurslaag. Ze worden bestuurd door de
+districtsraad en het districtscollege. Wijken in Antwerpen Klein-Antwerpen Dam
+Eilandje Haringrode Kiel Linkeroever Luchtbal Stuivenberg Zuid Zurenborg
+Demografie Bevolking 1923: aanhechting van gebiedsdelen van Burcht en
+Zwijndrecht (+11,77 km² met 2.426 inwoners) 1929: aanhechting van Oorderen,
+Oosterweel en Wilmarsdonk en gebiedsdelen van Ekeren, Hoevenen, Merksem en Lillo
+(+46,29 km² met 5.543 inwoners) 1958: aanhechting van Berendrecht, Lillo en
+Zandvliet (+52,93 km² met 7.249 inwoners) 1983: aanhechting van Berchem,
+Borgerhout, Deurne, Ekeren, Hoboken, Merksem en Wilrijk (+64,68 km² met 305.503
+inwoners) Religies en levensbeschouwingen in Antwerpen Antwerpen staat sinds
+jaren bekend omwille van haar tolerantie t.o.v. de diversiteit aan religies en
+en levensbeschouwingen. Volgende religies en levensbeschouwingen hebben in
+Antwerpen een permanente zetel en/of eredienstplaats: Baha'i Boeddhisme
+Antwerpen (stad) Vajrayana Theravada Zen Shin-Boeddhisme Christendom
+Rooms-Katholieke Kerk, grootste genootschap Vrij-Katholieke Kerk Armeense Kerk
+Anglicaanse Kerk Protestantisme, verschillende denominaties Grieks-Orthodoxe
+Kerk Russisch-Orthodoxe Kerk Hindoeïsme Islam Jainisme, met onder meer de
+grootste Jain tempel in de wereld buiten India Jodendom: Antwerpen is na Londen
+het op een na grootste centrum van charedische joden in Europa; zie onder
+Vrijzinnigheid Vrijmetselarij, zie ook: Lijst van Loges in Antwerpen Theosofie
+Orthodox Joods Antwerpen Zie ook Joods Antwerpen Veel rijkere joden zijn naar
+buitenwijken van Antwerpen vertrokken. In Antwerpen wonen circa 20,000 orthodoxe
+joden. Chassidische joden vormen het merendeel. Grote chassidische bewegingen
+gevestigd in Antwerpen zijn o.a. Pshevorsk, Satmar, Belz, Bobov, en Lubavitch.
+Tientallen synagoges, jesjivas voor jongens en Beis Yaakovscholen voor meisjes,
+talloze liefdadigheidsinstellingen en verenigingen zorgen voor een omgeving
+waarin deze joden, zoals zij dat willen, afgezonderd van de niet-joodse wereld
+kunnen leven. Sommige in Antwerpen geboren joden spreken zelfs niet erg goed
+Nederlands; hun moedertaal is Jiddish. De joodse gemeenschap van Antwerpen was
+ooit rijk. Joden speelden een belangrijke rol in de diamanthandel. Tegenwoordig
+is de diamanthandel echter voornamelijk in handen van Aziatische zakenlieden, en
+is de joodse gemeenschap sterk verarmd. Mede vanwege de over het algemeen grote
+gezinsgrootte, met soms wel 10 of meer kinderen per gezin, leven veel gezinnen
+in armoede. Bezienswaardigheden Antwerpen staat ook bekend om zijn dierentuin,
+die één van de oudste ter wereld is. De Antwerpse Zoo bevindt zich midden in de
+stad en huisvest meer dan 4000 dieren. De Koninklijke Maatschappij voor
+Dierkunde houdt het welzijn van talloze dieren in de gaten en helpt al meer dan
+100 jaar bedreigde diersoorten te beschermen. De stad is rijk aan
+bezienswaardigheden. De volgende geven een beeld van deze stad: Antwerpen is de
+tweede grootste stad van België en de grootste van het Vlaams Gewest. De
+gemeente telt ruim 461.000 inwoners (in 2006) en is daarmee, qua inwonertal, de
+grootste gemeente van België. De totale Antwerpse agglomeratie heeft er circa
+950.000. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Antwerpen. De stad
+ligt grotendeels op de rechteroever van de Schelde en is bekend voor zijn
+uitgestrekt havengebied met internationaal vrachtvervoer. Oorspronkelijk was het
+gebied van de stad niet groter dan de postzones Antwerpen 0, 1 en 6 binnen het
+district Antwerpen. De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal De Carolus Borromeuskerk aan
+het Hendrik Conscienceplein de Cogels-Osylei, en andere straten met Art Deco en
+Jugendstil Het Schoonselhof, begraafplaats van de beroemde Antwerpenaren. De Van
+Wesenbekestraat, het Chinatown van Antwerpen De Boerentoren, de eerste
+wolkenkrabber op het Europese vasteland zie ook: De Grote Markt Stadhuis
+(Antwerpen) Brabo Het voormalig Koninklijk Paleis Antwerpen op de Meir Het Steen
+De Zoo Het Hof van Liere, waar een campus van de Universiteit Antwerpen
+gevestigd is Ook het Antwerpse Centraal Station aan het Astridplein is de moeite
+waard Het nieuwe Antwerpse justitiepaleis in het uiterste zuiden oogt nu reeds
+heel modern Lijst van kerken in Antwerpen Cultuur Musea Het Volkskunde Museum
+Museum Mayer van den Bergh Middelheim openluchtmuseum voor beeldhouwkunst
+Antwerpen heeft sinds 15 mei 2000 zelfs een museumpje dat aan friet gewijd is.
+Het is welgeteld één kamer groot. Het heet het frietkotmuseum en bevindt zich
+boven frituur Max aan de Groenplaats Het Plantin-Moretusmuseum Het Rubenshuis
+Het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten (KMSKA) in Antwerpen-Zuid Het
+Nationaal Scheepvaartmuseum in het Steen Het Museum van Hedendaagse Kunst
+Antwerpen (MUHKA) ModeMuseum (MoMu) Museum Vleeshuis Het Esperantohuis Antwerpen
+Het Etnografisch Museum Evenementen Sail-dagen met de Tall Ships Race een race
+met grote zeilschepen « Tall Ship » genoemd Vertier Sport In 1920 was Antwerpen
+de gaststad voor de Olympische Spelen. Deze vonden plaats op de gronden van het
+huidige Germinal Beerschot. De naam van het stadion van de ploeg, namelijk het
+"Olympisch Stadion", verwijst hiernaar. Geschiedenis In Antwerpen zijn er in
+2006-2007 nog drie voetbalploegen in de nationale reeksen: Germinal Beerschot in
+de eerste klasse, Antwerp FC in tweede klasse en Berchem Sport in vierde klasse.
+In het zaalvoetbal zijn er twee Antwerpse ploegen in de hoogste afdeling: ZVC
+Borgerhout en Forcom Antwerpen. Het vroegere bloeiende wielerleven is wat
+weggekwijnd sinds het Sportpaleis (met wielerpiste) meer een evenementenhal is
+geworden. Door het organiseren van het Belgisch Kampioenschap op 25 juni 2006
+hoopt de stad die wielertraditie nieuw leven in te blazen. Het tennis kent dan
+weer een bloei dankzij de Proximus Diamond Games, een Tier-2 WTA-tornooi dat
+jaarlijks doorgaat in het Sportpaleis en het grootste
+indoor-vrouwentennistoernooi ter wereld is. De trofee is een diamanten
+tennisracket ter waarde van 1 miljoen euro. Om het mee naar huis te nemen moet
+een speelster het tornooi 3 keer winnen in een periode van 5 jaar. De winnares
+van de 2006-editie, Amélie Mauresmo, komt met haar 2 opeenvolgende zeges het
+dichtst in de buurt. Venus Williams verspeelde voorlopig haar kans om het racket
+te winnen, nadat ze twee keer in een periode van 5 jaar het toernooi had
+gewonnen. Daarnaast beschikt Antwerpen ook over thaiboksers die tot de wereldtop
+behoren met wereldkampioenen als Werner Konings, Daniëlla Somers, Xavier
+Fraeyman, Jan Van Denderen, Murat Direcki en Luc Kempeneers. Uitgaan Er zijn
+veel cafés en restaurants in Antwerpen, vooral in het historisch centrum rondom
+de Grote Markt en in het Zuid. Bekende discotheken zijn Café d'Anvers en Red &
+Blue. Winkelen De Meir is de belangrijkste winkelstraat van Antwerpen en wordt
+gedomineerd door vestigingen van internationale ketens. De De Keyserlei, is nu
+wat minder belangrijk dan vroeger, maar het is een straat waar je de sfeer van
+Antwerpen ook kan opsnuiven. Zie hiervoor: De weg naar de Congoboot. Grand Bazar
+Shopping Center heeft een vijftigtal handelszaken en is het grootste shopping
+center van de binnenstad. Het verbindt de Eiermarkt en de Schoenmarkt. De
+Kloosterstraat bevat vooral handelszaken in brocante, met een uitgebreid aanbod
+van antieke schilderijen, oude meubelen en woonaccessoires. Dit alles in diverse
+stijlen, van Engels en Scandinavisch tot art deco en The Sixties. In de
+Wolstraat en de Lange Koepoortstraat zijn tal van handelszaken in brocante, oude
+boeken en kunstobjecten. De Kammenstraat bevat veel trendy kledingzaken.
+Economie Antwerpen is het hart van de diamantindustrie, zowel op het gebied van
+handel als van slijpen. Daarnaast is er een erg grote petrochemische nijverheid.
+De haven van Antwerpen is nog steeds één van de grootste havens van de wereld.
+Antwerpen heeft een lange geschiedenis. Van een klein dorp was het ten tijde van
+de Tachtigjarige Oorlog de grootste stad in de Nederlanden geworden. Zie ook:
+Haven van Antwerpen Verkeer en Vervoer Verkeer De Leien (Frankrijklei,
+Italiëlei, Amerikalei, Britselei) zijn de belangrijkste verkeersader binnen
+Antwerpen. Om de binnenstad heen ligt de autosnelweg R1. Deze verbindt de A1/E19
+(Breda enerzijds en Mechelen-Brussel anderzijds), de A12 (Bergen op Zoom), de
+A21/E34 (Turnhout-Eindhoven), de A13/E313 (Hasselt) en de A14/E17 (Gent-Rijsel)
+met elkaar. Door het samenkomen van grote noord-zuidverbindingen (van Rotterdam,
+Amsterdam en andere delen van Nederland naar Antwerpen, Brussel en Charleroi en
+verder door naar Frankrijk) en belangrijke oost-westverbindingen (tussen
+Duitsland met vooral Aken en Keulen enerzijds en de Belgische kust anderzijds)
+is deze Antwerpse ringweg één van de meest bereden stukken autosnelweg in
+West-Europa met de nodige verkeerschaos als gevolg. De Oosterweelverbinding moet
+hier tegen afzienbare tijd verbetering in brengen. Openbaar vervoer De Vlaamse
+Vervoermaatschappij "De Lijn" exploiteert het stadsvervoer in Antwerpen met
+bussen en trams. Vier tramlijnen maken gebruik van de Antwerpse premetro onder
+de binnenstad en de Schelde, namelijk tramlijnen 2, 3, 5 en 15. In de gemeente
+Antwerpen liggen de NMBS-stations Antwerpen-Centraal, -Berchem, -Dam, -Luchtbal,
+-Noorderdokken, -Haven, -Oost, -Zuid, Ekeren, Sint-Mariaburg, en Hoboken-Polder,
+waarvan de stations Antwerpen-Centraal en Antwerpen-Berchem belangrijke
+spoorknooppunten zijn. Antwerpen heeft directe treinverbindingen met onder
+andere Gent (lijn 59), Roosendaal-Rotterdam (lijn 12), Mechelen-Brussel (lijn 25
+en 27), Puurs (lijn 52), Lier (lijn 15), Hasselt, Luik en Leuven via Aarschot of
+Mechelen. Het « Vormingsstation Antwerpen-Noord » in de haven is het grootste
+rangeerterrein van België. Een ander is dat van Antwerpen-Kiel. Karakterisering
+Politiek College van Burgemeester en Schepenen in 2006 De voorzitter van het
+Schepencollege van Antwerpen is burgemeester Patrick Janssens (sp.a). Het
+college wordt gevormd door de partijen sp.a, VLD, Groen! en CD&V en bestaat uit
+de volgende schepenen: Luc Bungeneers (VLD) Baron Leo Delwaide (VLD) Marc Van
+Peel (CD&V) Chantal Pauwels (Groen!) Robert Voorhamme (sp.a) Ludo Van Campenhout
+(VLD) Philip Heylen (CD&V) Erwin Pairon (Groen!) Tuur Van Wallendael (sp.a) Dirk
+Grootjans (VLD) Het komend College vanaf 2007 Het komende college zal buiten de
+burgemeester Patrick Janssens (sp.a) vanaf 2007 nog maar 8 schepenen tellen,
+waarvan 4 sp.a, 2 CD&V en 2 VLD. Het zijn: Marc Van Peel (CD&V) Robert Voorhamme
+(sp.a) Ludo Van Campenhout (VLD) Philip Heylen (CD&V) Luc Bungeneers (VLD)
+Monica De Coninck (sp.a) Leen Verbist (sp.a) Guy Lauwers (sp.a) Lijst van
+Burgemeesters Sinds de Belgische onafhankelijkheid (1830) waren de opeenvolgende
+burgemeesters: Antwerpen huisvest een grote joodse gemeenschap waarvan velen tot
+de streng orthodoxe charedische richting behoren. Zij gaan dienovereenkomstig
+gekleed en zijn daarom een opvallende verschijning in het Antwerpse straatbeeld.
+In omringende landen staat Antwerpen bovendien bekend als een Rooms-Katholiek
+centrum (Jezuïeten). Sinds de jaren '90 staat de stad ook bekend voor het
+modeontwerp, door enkele succesvolle studenten van de Mode-Academie. Op te
+merken valt dat de burgemeesters van de stad sinds de Tweede Wereldoorlog:
+Camille Huysmans, Lode Craeybeckx, Frans Detiège en Mathilde Schroyens, na de
+fusie zijn dit: Bob Cools, Leona Detiège en Patrick Janssens, allen van
+socialistische signatuur zijn. Gemeenteraad De Antwerpse gemeenteraad bestaat
+uit 55 zetels Zetelverdeling in 2006 Vlaams Belang: 20 - (ex-Vlaams Blok) Sp.a:
+12 - (ex-SP) VLD: 10 Groen!: 6 - (ex-agalev) CD&V: 5 - (ex-CVP) N-VA: 1 -
+(ex-VU&ID) Onafhankelijk: 1 - (ex-CVP) Komende zetelverdeling vanaf 2007 sp.a -
+spirit: 22 Vlaams Belang - VLOTT: 20 CD&V - N-VA: 6 VLD - Vivant: 5 Groen!: 2 De
+uitslagen van de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen sinds 1982 Op 1 januari
+1983 ging de fusie van Antwerpen met Berchem, Borgerhout, Deurne, Ekeren,
+Hoboken, Merksem en Wilrijk van start. De onderlijnde getallen vormen de hieruit
+onderhandelde bestuursmeerderheid. De inwoners van Antwerpen worden ook wel «
+Sinjoren » genoemd, naar het Spaanse woord « señor ». De stad zelf wordt soms «
+de koekenstad » genoemd. Onderwijs In Antwerpen is ook een Faculteit voor
+Vergelijkende Godsdienstwetenschappen gevestigd, die op universitair niveau op
+basis van totale tolerantie de verschillende religies en wereldbeschouwingen
+bestudeert. Hogeschool Antwerpen Universiteit Antwerpen Karel de
+Grote-Hogeschool Hogere Zeevaartschool Antwerpen Lessius Hogeschool Geboren in
+Antwerpen Zie: « Lijst van bekende Antwerpenaars » Partnersteden van Antwerpen
+Antwerpen is verzusterd met de volgende steden: Mulhouse (Frankrijk), sinds 1954
+Sint-Petersburg (Rusland), sinds 1958 Shanghai (China), sinds 27 mei 1984 Haifa
+(Israël), sinds 24 oktober 1995 Kaapstad (Zuid-Afrika), sinds 1 november 1996
+Barcelona (Spanje), sinds 13 juni 1997 Ludwigshafen, (Duitsland), 8 juni 1998
+Antwerpen heeft in het kader van de ontwikkelingssamenwerking eveneens een
+'stedenband' met de volgende steden: Paramaribo (Suriname) Durban (Zuid-Afrika)
+Gemeentelijke herindeling, vorming districten Deze lijst maakt geen melding van
+de vriendschapsbanden met buitenlandse steden en gemeenten van de districten van
+Antwerpen. Zie hiervoor de artikels over de verschillende districten. Zie ook de
+gelijknamige provincie: Antwerpen (provincie) Joods Antwerpen Externe links
+Website van de stad infogids Antwerpen op Wikitravel Kaart Antwerpen
+Stadswandeling Op 1 januari 1983 werd middels een fusie de toenmalige gemeente
+Antwerpen fors uitgebreid met zeven randgemeenten (Berchem, Borgerhout, Deurne,
+Ekeren, Hoboken, Merksem en Wilrijk). De nieuwe gemeente Antwerpen is sindsdien
+veruit de gemeente met de meeste inwoners van België (qua oppervlakte is Doornik
+groter). De voormalige (rand-)gemeenten zijn nu districten binnen de gemeente
+Antwerpen. Hieronder een overzicht met het aantal inwoners (31/05/2006) per
+district: Website OSF Onafhankelijke Senaatsfractie De Onafhankelijke
+Senaatsfractie (OSF) is een Nederlandse fractie in de Eerste Kamer, die
+voortkomt uit diverse provinciale partijen. De OSF is een samenwerkingsverband
+van de volgende provinciale partijen: Partij Nieuw Limburg (PNL) Partij voor het
+Noorden Leefbaar Brabant/BOF (BOF/LB) Fryske Nasjonale Partij (FNP) Leefbaar
+Drenthe (LD) Leefbaar Gelderland (LG) Leefbaar Overijssel (LO) Noord Holland
+Anders (NHA) Onafhankelijke Partij Drenthe (OPD) Onafhankelijken Zuid Holland
+(OZH) Ouderenunie Noord-Holland (OUNH) De leden van de Provinciale Staten van
+alle Nederlandse provincies kiezen samen de leden van de Eerste Kamer. In 1995
+hebben verscheidene provinciale partijen en De Groenen een gezamenlijke lijst
+ingediend voor de Eerste Kamer. Van deze lijst werd ir. Marten Bierman tot
+Eerste Kamerlid gekozen. Bierman en de provinciale partijen hebben toen de naam
+« Onafhankelijke Senaatsfractie » aangenomen. Bij de Eerste Kamerverkiezingen
+van 1999 werd Bierman herkozen. Bij de Eerste Kamer-verkiezingen van 2003 werd
+Hendrik ten Hoeve verkozen als Eerste Kamerlid namens de OSF, hij is eerder lid
+geweest van de Provinciale Staten van Friesland namens de Fryske Nasjonale
+Partij (FNP). Eerste Kamerlid: Hendrik ten Hoeve. Fractiesecretaris: Michiel van
+Harten. Partijvoorzitter: Emma Kraak Externe link Actualiteit Brabant 900 jaar
+in 2006 In 2006 is het Brabant 900 jaar. Hier wordt gevierd dat negen eeuwen
+geleden in 1106 aan de graaf van Leuven de hertogstitel (Hertog van Brabant)
+werd verleend. De graven van Leuven en hertogen van Brabant en hunne nazaten
+maakten daarvan gebruik door hun macht en hun grondgebied te vergroten.
+Uiteindelijk ontstond zo het Hertogdom Brabant, een van de toonaangevende
+gewesten van de Nederlanden. Het omvatte de huidige provincies Noord-Brabant,
+Antwerpen, Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en het hoofdstedelijk gewest Brussel.
+In het jaar 2006 worden tal van activiteiten georganiseerd in het kader van
+Brabant 1106-2006, waarvoor veel (internationale) bezoekers worden verwacht in
+Nederland en Vlaanderen / België voor het Brabant 900 jaar. Arrondissementen
+Overzicht van gemeenten in Antwerpen Gemeenten met een stadstitel hebben «
+(stad) » achter de naam Bestuur De provincieraad van Antwerpen telt 84 zetels.
+De zetelverdeling is als volgt: Antwerpen (provincie) CD&V: 21 VLD: 20 Vlaams
+Belang: 20 sp.a: 12 Groen!: 9 N-VA: 2 Het dagelijks bestuur is in handen van de
+bestendige deputatie. Die telt 6 leden en wordt voorgezeten door gouverneur
+Camille Paulus. De uitslagen van de provincieraadsverkiezingen sinds 1994
+Externe link Officiële website provincie Antwerpen De provincie Antwerpen is een
+van de vijf Vlaamse provincies en een van de tien provincies van België. Ze is
+gelegen in Vlaanderen, ten oosten van de provincie Oost-Vlaanderen, ten noorden
+van de provincie Vlaams-Brabant en ten westen van de provincie Limburg.
+Informatie Provinciehoofdplaats: Antwerpen Oppervlakte: 2867 km² Hoogste punt:
+Beerzelberg (55 m) Belangrijkste waterlopen: Schelde, Rupel, Grote Nete, Kleine
+Nete Aantal inwoners: 1.682.683 (op 1 juli 2005) 3 bestuurlijke
+arrondissementen: arrondissement Antwerpen arrondissement Mechelen
+arrondissement Turnhout Dialect: Antwerps (in ruimere zin: Brabants) Gouverneurs
+Sinds de Belgische onafhankelijkheid (1830) waren de opeenvolgende gouverneurs:
+Baron Fredegand Cogels (1900-1907) Graaf Louis de Brouchoven de Bergeyck
+(1907-1908) Graaf Ferdinand de Baillet-Latour (1908-1912) Baron Gaston van de
+Werve de Schilde (1912-1923) Baron Georges Holvoet (1923-1945) Richard Declerck
+(1946-1966) Andries Kinsbergen (1967-1993) Camille Paulus (vanaf 1993) Graaf
+François de Robiano (1830-1831) Jean-François Tielemans (1831) Charles Rogier
+(1831-1832 en 1834-1840) Henri de Brouckère (1840-1844) Jules Malou (1844-1845)
+Jan Teichmann (1845-1862) Ridder Edward Pycke d'Ideghem (1862-1887) Charles du
+Bois de Vroylande (1887-1888) Baron Edward Osy de Zegwaart (1889-1900) Provincie
+Limburg Limburg (Nederland),, Nederlandse provincie; Limburg (Belgische
+provincie),, Vlaamse provincie; Limburg (Verenigd Koninkrijk der Nederlanden),
+Limburg als één provincie in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815-1839)
+als Belgische provincie (1830-1839) Hertogdom Limburg, één van de Zeventien
+Provinciën van de oude Nederlanden, nu grotendeels in de provincie Luik; Lijst
+van Burgemeesters Sinds de Belgische onafhankelijkheid (1830) waren de
+opeenvolgende burgemeesters: Uitslagen van de Brusselse
+gemeenteraadsverkiezingen sinds 1982 Op 1 januari 1983 verloren de Brusselse
+liberalen hun burgemeesterszetel die ze al van voor de Belgische
+onafhankelijkheid in handen hadden en werd voor het eerst een socialist
+burgemeester van Brussel. Evolutie van het inwoneraantal 19e eeuw 20e eeuw tot
+aan herinrichting gemeenten Na de gemeentelijke herinrichting Toeristische
+bezienswaardigheden Brussel (stad) het Koninklijk Paleis van Brussel de
+Marollen: volkswijk in Brussel waar de bekende Brusselse vlooienmarkt
+plaatsvindt. De wijk wordt beheerst door het imposante Justitiepaleis de Zavel,
+wijk van de antiekhandel de Heizel: de wereldtentoonstelling van 1958 had hier
+plaats, waar het Atomium een restant van is. Hier vindt men verder het
+ontspanningsoord Bruparck (bioscoopcomplex, subtropisch zwemparadijs, het park «
+Mini-Europa », restaurants), het Koning Boudewijnstadion, een planetarium, en de
+Brussels Expo (tentoonstellingsruimte). het park van Laken: domein van 160 ha
+met het Paleis van Laken (residentie van de Belgische vorsten), de koninklijke
+serres, de Japanse toren en het Chinees paviljoen de stad telt vele Art Nouveau
+woningen, ontworpen door Victor Horta de Grote Markt de Munt -- (Koninklijke
+muntschouwburg). Hier brak de Belgische Revolutie van 1830 uit die leidde tot de
+onafhankelijkheid van België. het standbeeld van Manneken Pis het Atomium is een
+zeer bekend monument dat een ijzerkristal voorstelt dat 150 miljard maal is
+vergroot. Het werd gebouwd ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling die hier
+plaats had in 1958. het Jubelpark met zijn hallen, museums, park en triomfboog.
+Aangelegd ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de Belgische
+onafhankelijkheid de Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele en de Basiliek
+van Koekelberg « Zie ook: » Lijst van gebouwen in Brussel Musea Koninklijke
+Musea voor Schone Kunsten van België, bestaande uit: het Museum voor Oude Kunst
+(15de-18e eeuw) het Museum voor Moderne Kunst (19de-20ste eeuw) het Wiertzmuseum
+het Meuniermuseum Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis, bestaande uit:
+het Jubelparkmuseum het Horta-Lambeauxpaviljoen de Hallepoort de Japanse Toren
+het Chinees Paviljoen het Muziekinstrumentenmuseum Koninklijk Museum voor
+Midden-Afrika Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis
+Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen Het Hortahuis Belgisch
+stripmuseum Museum van Elsene Uitgaansleven Brussel heeft zoals veel andere
+Belgische steden een levendig uitgaansleven. Zoals in veel grote steden bevinden
+uitgaansgelegenheden zich verspreid over de stad, maar in het centrum is vooral
+het gebied rond de Beurs en het St. Goriksplein bekend als uitgaanscentrum.
+Belangrijke zalen zijn de Ancienne Belgique, de Munt, de Beursschouwburg en de
+KVS. Sinds 2005 heeft Brussel ook een casino. Brussel (Frans: « Bruxelles »,
+Duits: « Brüssel », Engels: « Brussels »), is de hoofdstad van het Koninkrijk
+België en daarnaast van de Vlaamse en Franse Gemeenschappen en van het Vlaams
+Gewest. De stad is tevens het bestuurlijk centrum van de Europese Unie en wordt
+daarom vaak als de hoofdstad van Europa beschouwd. Het is een van de 19
+gemeenten (in de praktijk zijn die gemeentegrenzen relatief) van het Brussels
+Hoofdstedelijk Gewest. De gemeente Brussel telt bijna 145.000 inwoners. De naam
+is afgeleid van Broek-zele, letterlijk "moeras-nederzetting". Bekende
+Brusselaars Jacky Ickx, autosporter Paul-Emile Janson, politicus, gewezen Eerste
+Minister van België René Magritte, schilder Constantin Meunier, beeldhouwer
+Amélie Nothomb, Franstalige schrijfster Peyo (Pierre Culliford), striptekenaar,
+geestelijke vader van de Smurfen François Schuiten, Franstalige tekenaar
+Paul-Henri Spaak, politicus, meermaals Minister van Buitenlandse zaken en Eerste
+Minister van België, gewezen Secretatis-Generaal van de NAVO Jean Thielemans,
+ook « Toots » genoemd, muzikant Geert van Istendael, Vlaams prozaschrijver,
+dichter en essayist Pierre Alechinsky, Belgisch kunstenaar Johan Verminnen,
+Vlaams chansonnier Plastic Bertrand, Franstalige muzikant Jacques Brel,
+Franstalige zanger, componist en acteur Jan Decorte, toneelmaker Michel De
+Ghelderode, toneelschrijver Marc Didden, filmregisseur Goedele van Brussel en
+Eibingen (heilige), patrones van Brussel Hergé, Franstalige striptekenaar die
+Kuifje schiep Victor Horta, Art Nouveau architect Verbleven in Brussel Karl
+Marx, Duits denker Auguste Rodin, Frans beeldhouwer Jean Francois Michel, 18de
+eeuws verslaggevend reiziger op China en Kaapverdië Maximiliaan II Emanuel van
+Beieren, landvoogd in dienst van de Spaanse kroon, ca. 1700 Benno Barnard,
+Nederlands schrijver Charles Baudelaire, Frans dichter Hendrik Conscience,
+schrijver, leefde er van 1868 tot aan zijn dood in 1883 Eduard Douwes Dekker
+(Multatuli) schreef er in 1859 "Max Havelaar" Alexandre Dumas père, Frans
+schrijver Willem Frederik Hermans, Nederlands schrijver Victor Hugo, Frans
+schrijver Geboren in Brussel Eleonora van Habsburg, 1498, dochter van Filips de
+Schone, eerst koningin van Portugal en later van Frankrijk Chantal Akerman,
+1950, filmregisseur Audrey Hepburn, 1929, Nederlands-Brits actrice en filantrope
+Brian Molko, 1972, zanger van Placebo Jean-Claude Van Damme, 1960, acteur,
+bijgenaamd de "Muscles from Brussels" Alfred I zu Windisch-Graetz, 1787,
+Oostenrijks veldmaarschalk Marguerite Yourcenar, 1903, schrijfster, de eerste
+vrouw die verkozen werd tot lid van de Académie française. Leen Demaré, 1962,
+radiopresentatrice en TV-figuur Emile Mpenza, 1978, voetballer Economie De
+economie van Brussel wordt gedomineerd door activiteiten in de dienstensector en
+de openbare instellingen. Vaak zijn die activiteiten verbonden met de functies
+als hoofdstad: ministeries, nationale en regionale instellingen; ambassades en
+vertegenwoordigingen; hoofdkwartier van de NAVO; regionale en Europese zetels
+van multinationals; consultants en juridische diensten, horeca en
+vrijetijdsindustrie; luchtvaart en transport,.... Een belangrijk zakendistrict
+is de Noordruimte (Espace Nord) ten noorden van het centrum, rond het
+Noordstation. Het gebied wordt gekenmerkt door hoogbouw. Ook direct ten oosten
+van het centrum wordt het beeld door kantoren (laagbouw) gedomineerd. Het
+Brussels Hoofdstedelijk Gewest omvat 19 gemeenten en telt ruim 1.018.000
+inwoners. Heel het gewest heeft Frans en Nederlands als officiële talen, maar de
+veruit de meerderheid van Brussel is in de eerste plaats Franstalig. Algemeen
+gezien wordt het volledige stadsgewest als de stad Brussel beschouwd en niet
+enkel de gemeente Brussel. Mede door de aanwezigheid van de Europese
+instellingen hebben veel internationale bedrijven de weg naar Brussel gevonden.
+De stad is na Londen, Frankfurt, Parijs en Barcelona de vijfde belangrijkste
+zakenstad van Europa, net vóór Amsterdam. Ook is Brussel een belangrijke
+congresstad. Mobiliteit in Brussel Luchthaven Brussel Brussels Airport, ook wel
+Luchthaven Zaventem of Luchthaven Brussel-Nationaal genoemd, ligt net buiten de
+stad en is de grootste luchthaven van België. Via het spoor Reizigers kunnen
+gebruikmaken van verschillende stations. De belangrijkste voor het
+personenvervoer bevinden zich op de noord-zuidverbinding. Brussel-Zuid: Belgiës
+belangrijkste internationale station (bediend door TGV, Eurostar, Thalys, ICE en
+andere internationale verbindingen) Brussel-Kapellekerk Brussel-Centraal
+Brussel-Congres Brussel-Noord Alle nationale reizigerstreinen die Brussel
+aandoen, stoppen in Brussel-Noord, Brussel-Centraal en Brussel-Zuid. In
+Brussel-Kapellekerk en -Congres stoppen enkel een paar stoptreinen. Brussel
+heeft zoals hierboven als blijkt veel rechtstreekse internationale
+treinverbindingen. Steden als Amsterdam, Londen, Berlijn, Keulen, Parijs,
+Marseille en Milaan zijn alle rechtstreeks te bereiken. Andere treinstations in
+Brussel-Stad zijn o.m.: Gezien in zijn "grote" versie (de 19 gemeenten van het
+Hoofdstedelijk Gewest), is Brussel de grootste stad van België en een metropool
+van Europa. Zie ook: Lijst van grootste metropolen van Europa. Brussel-Luxemburg
+en Brussel-Schuman: stations vlakbij de Europese instellingen. Alle treinen in
+de richting van Namen en Luxemburg stoppen hier. Via de weg Vanuit veel steden
+in België en daarbuiten is Brussel prima per snelweg bereikbaar. Zo hebben onder
+andere steden als Gent, Brugge, Antwerpen, Luik, Namen, maar ook Amsterdam,
+Parijs en Luxemburg goede wegverbindingen met Brussel. De stad telt drie
+concentrische verkeersassen, onderling verbonden door grote lanen: de Ring R0:
+de autosnelweg die het hele Brusselse gewest omcirkelt de grote ring: boulevards
+rondom de negentien gemeenten van Brussel, onderbroken in het zuiden door het
+Ter Kamerenbos. de kleine ring: serie van tunnels en snelwegen die het centrum
+van Brussel bedienen en die de oude stadsmuur uit de XIVde en XVde eeuw volgt.
+Daarbij duiken namen op die herinneren aan de oude stadspoorten zoals de poort
+van Namen, Halle, Ninove, Anderlecht, Leuven, Schaarbeek, enzovoort. Via het
+openbaar vervoer De Brusselse metro telt 68 stations, verspreid over twee assen.
+Lijn 1A en 1B lopen van oost naar west terwijl lijn 2 grotendeels het traject
+van de kleine ring volgt. Verder is er ook een uitgebreid tramnetwerk, met als
+zwaartepunt de noord-zuidverbinding (Zuidstation - De Brouckère - Noordstation,
+parallel met de noord-zuidverbinding van de treinen). Een paar tramverbindingen
+gaan tot de plaatsen in de Vlaamse Rand, zoals Groot-Bijgaarden, Tervuren,
+Drogenbos en Wezembeek-Oppem. Een uitgebreid busnetwerk zorgt er ten slotte voor
+dat bijna elke plek in en rond het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bereikbaar is
+met het openbaar vervoer. Partnersteden Brussel als Belgisch en Europees Centrum
+Atlanta (Verenigde Staten) Kiev (Oekraïne) Peking (China) Zie ook Brussel in de
+literatuur Lijst van gebouwen in Brussel Externe links Officiële webpagina van
+de gemeente Brussel Interactieve kaart van Brussel Website over de Brusselse
+Vijfhoek, het historische centrum Online studies die te maken hebben met Brussel
+Meer links over Brussel Daarin vinden we vele leenwoorden uit het Nederlands en
+een zekere beïnvloeding van de uitspraak (zie externe links). In het artikel
+over het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is meer informatie te vinden over het
+gebruik van de beide officiële talen in Brussel. Brussel maakt deel uit van het
+Brussels Hoofdstedelijk Gewest en leent zijn naam als hoofdstad en aan
+verschillende bestuurzetels die terug te vinden zijn onder het Brussels
+Hoofdstedelijk Gewest. Door het internationaal karakter van deze instellingen en
+door het grote aantal buitenlanders en bewoners uit Vlaanderen en Wallonië zijn
+er nog maar weinig « echte Brusselaars » te vinden. Ze kregen zelfs een speciale
+benaming. Zo is een « Ketje » een inwoner van Brussel die er zelf geboren is en
+waarvan beide ouders ook geboren en getogen Brusselaars waren, een « Zinneke »
+is er ook geboren doch heeft slechts één ouder die zich « Ketje » mag noemen.
+Kenmerkend is hun taalgebruik. Het oorspronkelijk Brussels is een van de
+Brabantse dialecten van het Nederlands. Het kenmerkt zich taalkundig gezien door
+o.m. leenwoorden uit het Frans en door sommige klanken die onder Franse invloed
+staan. Het evolueerde uit de lokale variante van het Diets - een voorloper van
+het Nederlands - dat er in de Middeleeuwen algemeen gesproken werd. Er bestaat
+ook een Brusselse variant van het Frans. Geschiedenis Brussel ontstond rond een
+castrum op een eiland in de Zenne. De stad werd achtereenvolgens de hoofdstad
+van het hertogdom Brabant, de Zeventien Provinciën, de Zuidelijke Nederlanden,
+het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, België, de Vlaamse en Franse
+Gemeenschap, de Europese Unie. Politiek Vanaf de jaren zestig zijn veel van die
+kasseien weer verdwenen onder een laag asfalt, maar ze hadden inmiddels zo'n
+eigen karakter aan Parijs-Roubaix gegeven, dat de organisatie haar best doet in
+de omgeving originele kasseistroken te vinden en ze zo mogelijk als erfgoed te
+laten beschermen. Sommige kasseienstroken zijn alleen toegankelijk voor publiek
+op de wedstrijddag. Tegenwoordig moeten de renners elk jaar over meer dan 50 km
+kasseien rijden. Bekende kasseienstroken zijn het Bos van Wallers-Arenberg,
+Pevelenberg (Mons-en-Pévèle) en het Carrefour de l'Arbre. Elke kasseistrook («
+fr: secteur pavé ») krijgt een gradatie in de vorm van sterren, waarbij 5
+sterren de slechtste stroken aanduiden. In 2005 werd voor het eerst in veertig
+jaar het Bos van Wallers buiten het parcours gelaten, vanwege de slechte
+toestand van de kasseien aldaar. In 2006 werd de strook terug opgenomen in het
+parcours. De belangrijkste kasseistroken Dramatiek Alleen al omdat de wedstrijd
+plaatsvindt tijdens de maand april, terwijl het vaak regent en nog behoorlijk
+koud is, blijft Paris-Roubaix de wielerliefhebber aanspreken. Geen enkele
+wedstrijd komt dichter in de buurt van wielrennerij in zijn oervorm. In geen
+enkele andere eendagswedstrijd liggen vreugde, verdriet, roem en dramatiek zo
+dichtbij elkaar als tussen het vertrekpunt, de Place du Palais te Compiègne, en
+de aankomst op de velodroom van het Noord-Franse Roubaix. De kinderkopjes liggen
+er nergens zo verraderlijk, grauw en grimmig bij als in de « hel van het noorden
+». Eén blik op de erelijst maakt duidelijk dat enkel de allergrootsten de vaak
+onmenselijke tocht over de Franse kasseiwegen tot een goed einde wisten te
+brengen. Heroïsch zijn de veldslagen waar Octave Lapize, Gaston Rebry, Rik Van
+Steenbergen, Rik Van Looy, Peter Post, Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck (alias «
+Monsieur Paris-Roubaix »), Francesco Moser, Hennie Kuiper, Sean Kelly, Bernard
+Hinault en Gilbert Duclos-Lassalle als triomfator naar voor zijn gekomen. Ieder
+jaar worden deze « flandriens » aangemoedigd door duizenden wielerliefhebbers
+die in grote getalen naar verlaten landweggetjes in Troisvilles, Wallers en
+Cysoing afzakken om de doortocht van hun helden mee te maken. Voor wie als
+eerste, vaak onherkenbaar door stof en slijk, de wielerbaan bereikt te Roubaix
+gaan echter de hemelpoorten open. De anderen spoeden zich naar de verouderde
+douches om alle sporen en ellende van de voorbije tocht door het voorgeborgte
+van de hel weg te spoelen. "De Dubbel" Parijs-Roubaix wordt soms vergeleken met
+die andere kasseiklassieker: de Ronde van Vlaanderen die altijd de zondag voor
+Parijs-Roubaix op de Vlaamse wegen verreden wordt. De « Ronde » wordt getypeerd
+als een race met een resem Vlaamse hellingen, waarvan het merendeel met
+kinderkopjes geplaveid is (vandaar ook een kasseiklassieker). Parijs-Roubaix,
+daarentegen, heeft geen hellingen maar telt wel heel wat kasseistroken, die er
+veel zwaarder - lees heroïscher - bij liggen dan in Vlaanderen. Dat vergt dus
+een grotere behendigheid. Als je de Ronde wint én de week erna ook in Roubaix
+mag zegevieren, dan heb je niet zomaar twee wereldbekerkoersen op één week tijd
+gewonnen. Je mag je dan terecht kasseikoning noemen die « de dubbel » gepakt
+heeft. Het volgende zeer beperkte kransje aan renners slaagde in die machtige
+prestatie. Renners die beide kasseiklassiekers op één jaar tijd wonnen en
+daarmee eeuwige roem genieten: Fietsen en materiaal Parijs-Roubaix Door de vaak
+barre weersomstandigheden waarin de renners over de kasseien moeten dokkeren,
+kiezen ploegen vaak voor specifiek technisch materiaal. Een specifieke frame- en
+wielenkeuze zijn vaak typerend voor deze wedstrijd. De gebruikte fietsen in P-R
+hebben dan ook veel weg van de cyclocross. Zo wordt meestal gekozen voor bredere
+banden, of specifieke remsoorten. Veel ploegen kiezen er voor om her en der op
+het parcours extra personeel met reservewielen (of soms met reservefietsen) te
+plaatsen omdat veel stroken vaak niet of moeilijk bereikbaar zijn met de
+ploegwagen. Zo wordt de renner beter geassisteerd bij eventuele materiaalbreuk
+of platte band. Sommige toprenners gebruiken zelfs speciale frames, die
+geoptimaliseerd zijn voor het dokkerwerk van P-R. Deze frames bieden meer
+stabiliteit en comfort voor de renner. In 2005 gebruikte winnaar Tom Boonen een
+TIME frame met langere wielbasis. In diezelfde editie gebruikte George Hincapie
+een TREK-prototype frame met een 2 mm dikke vering aan de zitting, die - volgens
+de producenten - haast alle schokken zou opvangen. Al een tijdje kunnen de
+renners bij bandbreuk assistentie vragen van een neutrale motor die tussen de
+renners laveert. De typische gele moto's voeren wielen met zich mee die ter
+beschikking staan van de renners met pech. Quotes over Parijs-Roubaix Overzicht
+winnaars 1997 - Frédéric Guesdon () 1996 - Johan Museeuw () 1995 - Franco
+Ballerini () 1994 - Andrei Tchmil () (*) 1993 - Gilbert Duclos-Lassalle () 1992
+- Gilbert Duclos-Lassalle () 1991 - Marc Madiot () 1990 - Eddy Planckaert ()
+1989 - Jean-Marie Wampers () 1988 - Dirk Demol () 2006 - Fabian Cancellara ()
+1987 - Eric Vanderaerden () 1986 - Sean Kelly () 1985 - Marc Madiot () 1984 -
+Sean Kelly () 1983 - Hennie Kuiper () 1982 - Jan Raas () 1981 - Bernard Hinault
+() 1980 - Francesco Moser () 1979 - Francesco Moser () 1978 - Francesco Moser ()
+2005 - Tom Boonen () 1977 - Roger De Vlaeminck () 1976 - Marc Demeyer () 1975 -
+Roger De Vlaeminck () 1974 - Roger De Vlaeminck () 1973 - Eddy Merckx () 1972 -
+Roger De Vlaeminck () 2004 - Magnus Bäckstedt () 2003 - Peter Van Petegem ()
+2002 - Johan Museeuw () 2001 - Servais Knaven () 2000 - Johan Museeuw () 1999 -
+Andrea Tafi () 1998 - Franco Ballerini () 1962 - Rik Van Looy 1961 - Rik Van
+Looy 1960 - Pino Cerami 1959 - Noël Foré 1958 - Leon Van Daele 1957 - Fred De
+Bruyne 1956 - Louison Bobet 1955 - Jean Forestier 1954 - Raymond Impanis 1953 -
+Germain Derijcke 1971 - Roger Rosiers () 1952 - Rik Van Steenbergen 1951 -
+Antonio Bevilacqua 1950 - Fausto Coppi 1949 - Serse Coppi en André Mahe 1948 -
+Rik Van Steenbergen 1947 - Georges Claes 1946 - Georges Claes 1945 - Paul Maye
+1944 - Maurice Desimpelaere 1943 - Marcel Kint 1970 - Eddy Merckx 1939 - Emile
+Masson jr 1938 - Lucien Storme 1937 - Jules Rossi 1936 - Georges Speicher 1935 -
+Gaston Rebry 1969 - Walter Godefroot 1968 - Eddy Merckx 1967 - Jan Janssen 1966
+- Felice Gimondi 1965 - Rik Van Looy 1964 - Peter Post 1963 - Emile Daems 1925 -
+Felix Sellier 1924 - Jules Van Hevel 1923 - Henri Suter 1922 - Berten Dejonghe
+1921 - Henri Pélissier 1920 - Paul Deman 1919 - Henri Pelissier 1914 - Charles
+Crupelandt 1913 - François Faber 1912 - Charles Crupelandt 1934 - Gaston Rebry
+1911 - Octave Lapize 1910 - Octave Lapize 1909 - Octave Lapize 1908 - Cyrille
+Van Hauwaert 1907 - Georges Passerieu 1906 - Henri Cornet 1905 - Louis
+Trousselier 1904 - Hippolyte Aucouturier 1903 - Hippolyte Aucouturier 1902 -
+Lucien Lesna 1933 - Sylvère Maes 1901 - Lucien Lesna 1900 - Emile Bouhours 1899
+- Albert Champion 1898 - Maurice Garin 1897 - Maurice Garin 1896 - Josef Fischer
+1932 - Romain Gijssels 1931 - Gaston Rebry 1930 - Julien Vervaecke 1929 -
+Charles Meunier 1928 - André Leducq 1927 - Georges Ronsse 1926 - Julien
+Delbecque Parijs-Roubaix is een eendaagse wielerwedstrijd die elk voorjaar wordt
+verreden in het noorden van Frankrijk. (*) Later Belg geworden. Overwinningen
+per land Zie ook Parijs-Roubaix 2005: het verloop en klassement van de wedstrijd
+in 2005. Parijs-Roubaix 2006: het verloop en klassement van de wedstrijd in
+2006. Externe link Officiële site (editie 2006) De wedstrijd is een van de vijf
+wielerklassiekers die in het voorjaar worden verreden. Parijs-Roubaix heeft dus
+z'n strepen verdiend als wielermonument naast Milaan-San Remo, de Ronde van
+Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije. De eendaagse
+wedstrijd staat bekend als de « hel van het noorden » (« l'enfer du Nord »),
+omdat een belangrijk deel van de koers wordt verreden over de kasseistroken die
+karakteristiek zijn voor dit gebied. De omschrijving « hel van het noorden »
+werd het eerst in 1919 gebruikt door een journalist die de eerste editie na de
+Eerste Wereldoorlog volgde en diep onder de indruk was van de
+oorlogsverwoestingen in Noord-Frankrijk. Afhankelijk van de weersomstandigheden
+zijn deze stroken ofwel stoffig, ofwel uiterst glad. Veel renners beschouwen
+Parijs-Roubaix als de belangrijkste eendaagse wedstrijd van het jaar. Een andere
+bijnaam voor de wedstrijd is dan ook « la reine des classiques » of ook « la
+Pascale ». De textielfabrikanten Theo Vienne en Maurice Perez organiseerden deze
+grote klassieker van de wielersport voor het eerst in 1896 en met uitzondering
+van de beide wereldoorlogen is de wedstrijd sindsdien elk jaar verreden.
+Tegenwoordig is de organisatie van de wedstrijd in handen van de Société du Tour
+de France (A.S.O.: Amaury Sport Organisation), die ook de Ronde van Frankrijk
+organiseert. Sinds 2005 maakt de wedstrijd deel uit van de UCI ProTour. Parcours
+Oorspronkelijk liep de wedstrijd van Parijs naar Roubaix, een voorstad van
+Rijsel. Vanwege de grote afstand werd de startplaats noordwaarts verlegd. In
+1968, onder leiding van Jean Stablinski, werd de startstreep voor het eerst
+getrokken in Compiègne, dat zowat 80 km ten noorden van Parijs ligt. De finish
+is traditioneel op de wielerbaan van Roubaix, waar de renners nog anderhalve
+ronde moeten afleggen (1 km). Kasseien Parijs-Roubaix kreeg zijn reputatie van
+kasseienkoers pas na de Eerste Wereldoorlog. Kasseien waren weliswaar niet
+onbekend in dat gebied, maar voor die tijd werd er nog veel gereden over
+stoffige wegen, gemaakt van puin en grind. Nadat veel van die wegen in de Eerste
+Wereldoorlog kapot geschoten waren, werden ze hersteld met kasseien. In 1914
+breekt het drama los. Eerst krijgt hij nog zijn eerste individuele expo in de
+Giroux-zaal. Hij wordt echter ook opgeroepen als soldaat en wordt ingezet bij de
+verdediging van Luik. Daar wordt hij krijgsgevangen, maar ontsnapt. Nabij
+Antwerpen wordt zijn groep ingesloten en hij deserteert, om terecht te komen in
+een kamp te Zeist, in Nederland. In 1915 zijn de symptomen van zijn fatale
+ziekte duidelijk: kaakbeenkanker. Nel komt bij hem en hij wordt vrijgesteld.
+Samen gaan ze in Amsterdam wonen. Hij krijgt er een 1ste expositie en toont er
+het wrange "Rik met zwart oogverband". Kort opeenvolgende operaties brengen geen
+oplossing. Men organiseert nog een 2de tentoonstelling in Amsterdam in 1916.
+Niet eens 34 jaar oud, sterft Rik Wouters na een pijnlijke oogkanker te
+Amsterdam. Zijn vrouw Nel overlijdt in 1971. In nauwelijks 10 jaar creëerde hij
+170 schilderijen, 35 sculpturen, 50 etsen, 40 pastels en 1500 tekeningen. Musea
+Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel Koninklijk Museum
+voor Schone Kunsten in Antwerpen Musée d'Art moderne et d'Art contemporain
+(MAMAC), in Luik Werken « Houding », 1909, Brons « Reading Woman », 1913 «
+L'Homme au chapeau de paille », 1913 « The Flautist » « Domestic Cares » Externe
+links Rik Wouters op Artcyclopedia met veel links Biografie op kunstbus.nl Rik
+Wouters Hendrik Emil (Rik) Wouters (Mechelen, 21 augustus 1882 -- Amsterdam, 11
+juli 1916) was een Belgisch kunstschilder en beeldhouwer. Biografie Los van het
+Franse Fauvisme heeft men het in België ook over het Brabantse Fauvisme, bij
+kunstenaars als Rik Wouters, Fernand Schirren en Anne Pierre De Kat. Men noemt
+ze ook de Brusselse "Caelevoeters" waarvan de Mechelaar Rik Wouters er zeker de
+belangrijkste van was. Toen hij zes jaar oud was stierf zijn moeder. Op
+twaalfjarige leeftijd hield hij de school voor bekeken en ging hij werken als
+houtsnijder in het meubelatelier van zijn vader. Hij liep plaatselijk academie
+en maakte er kennis met Ernest Wijnants. Samen trokken ze naar het atelier van
+Theo Blickx. Artistiek uitte hij zich oorspronkelijk als beeldhouwer, om eerst
+nadien zijn ambities uit te werken in kleur en als schilder naam te maken. Toen
+hij 17 jaar werd, trok hij naar de Brusselse academie. Hij hield het er
+nauwelijks uit, tot hij soldaat moest worden. Zijn liefje vond hij er wel: Nel,
+een jong model, geboren als Hélène Philomène Lionardine Duerinckx. Het wordt de
+grote liefde en ze trouwen op 15 april 1905. Nel zal zijn korte leven totaal
+beheersen. Ze betrekken een klein huisje in Watermaal, maar de armoe is
+onhoudbaar. Ze gaan naar Mechelen bij vader wonen, maar Nel vooral kan er niet
+aarden. In 1907 gaan ze in Bosvoorde wonen, bij het Zoniënwoud. Intussen zijn
+Edgard Tytgat en Willem Paerels vrienden geworden. Datzelfde jaar maakt Rik een
+buste van Tytgat in gips. Het zal tijdens zijn leven nooit in brons gegoten
+worden. Onder de zorg van de Brusselse galerij Giroux gebeurde dit later wel.
+Momenteel hoort het beeld tot de verzameling van het Brusselse Koninklijke
+Museum voor Schone Kunsten. De materiële beperkingen worden enigszins opgelost
+door een contract bij de Brusselse Giroux, in 1911. Rik Wouters is blijkbaar de
+eerste Belgische kunstenaar, die zich met een contract aan een galerij bindt.
+Anderzijds wijst het op het vertrouwen dat een galerist in een jong kunstenaar
+stelt, met alle risico's vandien. Hij krijgt een maandgeld van 200 frank (BEF),
+dat echter niet zo regelmatig werd betaald. Zijn totale productie, zowel de
+schilder- als de beeldhouwwerken en de tekeningen, moest bij Giroux in verkoop
+gebracht worden, op basis van 50/50. Daarbij nam de galerist iedere maand een
+werk voor zich. Midden een koortsachtig druk beeldhouwen, tekenen en schilderen,
+realiseert Rik Wouters, in 1912 en 1913, de meesterlijke hoogtepunten uit zijn
+te korte carrière. "Het zotte geweld" en "Huiselijke zorgen", natuurlijk naar
+het Nel-model, en de schitterende buste van James Ensor zijn de beroemde
+sculpturen uit die jaren. Bij de doeken is "De strijkster", alweer Nel zelf, een
+onbetwistbare kleurenwervel naar het fauvistische model. Daarbij komt, in
+datzelfde jaar, nog de bekroning met de "Picard-prijs". Onder de leiding van
+Edouard Mesens werkte hij mee aan het tijdschrift "Oesophage" en kreeg hij in
+1927 zijn eerste individuele expositie in de galerij "Le Centaure", in Brussel.
+Tussen 1927 en 1930 verbleef hij in Parijs, waar zijn surrealistische visie
+bekroond werd met de vriendschap van Paul Eluard en van André Breton, die in
+1924 al « Het Surrealistisch Manifest » had geschreven. Wanneer in 1930 de
+"Centaure", waar Magritte onder contract werkte, gefailleerd werd, kon Edouard
+Mesens al zijn werken opkopen, een 200-tal. Later werk Tijdens een korte
+periode, tussen 1940 en 1946, verrijkte Magritte zijn palet enigszins met een
+impressionistische accentuering, maar hierna keerde hij terug naar zijn vroegere
+stijl, wel even agressiever, door de rumoerig geworden verhouding met zijn
+vorige surrealistische omgeving (Goemans, Scutenaire, Nougé, Lecomte, Souris,
+Mesens). Zijn zwarte humor leidde hem vaak tot een morbide figuratie, daarbij
+nog meer gesurrealiseerd door de soms onmogelijk onwaarschijnlijke benamingen
+die hij zijn werk toebedeelde. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte en verbleef
+hij in Carcassonne. In 1945, na zijn terugkomst in België werd hij lid van de
+Kommunistische Partij van België In 1953 creëerde Magritte de wandschilderingen
+in het Casino te Knokke aan de Belgische kust, in opdracht van de familie
+Nellens. Deze zijn ondertussen beschermd door de Commissie voor Monumenten en
+Landschappen. Hij werd in 1960 bekroond voor al zijn werk met de Belgische
+Staatsprijs. Het was de eerste keer dat de Staatsprijs aan een schilder werd
+toegekend. Schilderstijl Het grootste deel van het oeuvre van Magritte behoort
+qua stijl tot het surrealisme, één van de kunststromingen van de 20e eeuw. Zie
+Europese kunststromingen. In vele van zijn werken komen naakte vrouwen en
+natuurgetrouw geschilderde vissen voor. Dit is waarschijnlijk een verwijzing
+naar het feit dat Magritte zijn moeder naakt terug vond in de Samber nadat deze
+zelfmoord had gepleegd. René Magritte Getuige hiervan is het schilderij van een
+zeemeermin, afgebeeld met een vissenkop en mensenbenen. Kenschetsend is ook het
+schilderij van een zeer natuurgetrouw afgebeelde vis die aan de staartzijde
+verandert in een brandende sigaar met kringelende rookpluim (schilderij
+"l'Exception" 1963, zie afbeelding). Magrittes werk getuigt ook van een uiterst
+grote beheersing van de techniek van het schilderen met olieverf op doek. Het
+bekendste werk van Magritte is zonder enige twijfel La Trahison des Images
+(1928-29) of "Het verraad van de voorstelling" met de geschilderde tekst: Ceci
+n'est pas une pipe onder de afbeelding van een pijp. In dit werk tekent René
+Magritte een pijp en zegt hij dat het geen pijp is. Hij bedoelt hier eigenlijk
+mee dat de pijp die hij tekent, eigenlijk geen echte pijp is maar de afbeelding
+van een pijp, meer nog... gewoon een schilderij... neen, slechts ingekaderde
+olieverf op doek. De verwijzing naar een herkenbare voorstelling (een pijp)
+pleegt verraad aan de idee, die slechts in onze geest kan bestaan. Door ons
+telkens te bevragen en op het verkeerde been te zetten, dwong Magritte ons over
+kunst na te denken. De conceptuele kunstenaars trokken deze lijn zeer extreem
+door met een installatie, een performance of een happening en herleidden het
+kunstwerk tot een idee. Dit is ook een kritiek op de kunstenaars die vinden dat
+ze de werkelijkheid zo waarheidsgetrouw moeten weergeven, zoals de
+hyperrealisten later. René Magritte vond dat het de taak is van de kunstschilder
+om de realiteit in een ander kader te plaatsen. Zijn kunst roept altijd meer
+vragen op dan zij kan beantwoorden. In de reclamewereld knipoogt men even naar
+Magritte als men de volgende tekst op een T-shirt plaatst: "Ceci n'est pas une
+pomme" met een realistische afbeelding van een appel daaronder. (zie afbeelding)
+Musea Buiten de talloze privécollecties bevindt Magrittes werk zich onder andere
+in de musea: Chicester Venetië Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam René
+Magritte Museum in Brussel Charleroi Luik, Gent Luxemburg Wenen New York
+Philadelphia, Parijs De Koninklijke Musea voor Schone Kunsten te Brussel
+bezitten met hun 150 stuks de rijkste Magritte-verzameling ter wereld. Deze kwam
+vooral tot stand door giften en legaten van familie en vrienden van de
+kunstenaar. Onder impuls van de directeur Michel Draguet is het museum, met de
+steun van Suez, van plan tegen september 2007 een apart Magrittemuseum te openen
+in de Altenlohvleugel waardoor men zich kan profileren met deze Belgische
+surrealist. Bibliografie Tentoonstellingscatalogus « Retrospectieve MAGRITTE »,
+Paleis voor Schone Kunsten, Brussel, 1978, 206 blz. Tentoonstellingscatalogus «
+René Magritte en het Surrealisme in België », Koninklijke Musea voor Schone
+Kunsten van België, Brussel, 1982, 322 blz. Tentoonstellingscatalogus « Het
+bekoorlijke is mooi (Irène, Scut, Magritte and C °) », Museum voor Moderne Kunst
+te Brussel, 1996, 558 blz. Schilderijen René Magritte maakte onder andere de
+schilderijen: Onder de Belgische kunstschilders was de surrealist René François
+Ghislain Magritte (Lessen, 21 november 1898 -- Schaarbeek, 15 augustus 1967),
+één van de bekendste. « The Eternally Obvious », 1948 « Het rijk der lichten II
+», 1950 « Het balkon van Manet », 1950 « De boom », 1959 « Les Bijoux Indiscrets
+», 1963 « Untitled Poster for Magritte Exhibition », 1966 « De gedachte die ziet
+», 1965 « L'Oeil », 1968 « Les Amants (The lovers) » « Perspective: Madame
+Récamier by David » « De Geliefden », 1928 « The Eye » « Rose and Pear; The
+Means of Existence » « The Six Elements » « Le Chemin du Ciel » « Le Therapeute
+», sculptuur « La clef de verre », 1959 « De dreigende moordenaar », 1927 « De
+valse spiegel », 1928 « The Empty Mask », 1928 « Poging tot het onmogelijke »
+(Le Perraux-sur Marne), 1928 « De sleutel der dromen », 1930 « Portret », 1935 «
+Time Transfixed », 1938 « Gezicht van boven, 1947 » Externe links Magritte
+Museum - Esseghemstraat 135 - Brussel Foundation Magritte Magritte online museum
+schilderijen, biografie Homepage René Magritte-expert Jan Bron René Magritte op
+artcyclopedia met veel links Biografie Magritte was nauwelijks 14 jaar oud toen
+men zijn moeder dood uit de Samber haalde, na een wanhoopsdaad. In zijn werk
+verwijst hij meermaals naar dit drama met het thema van een gesluierde vrouw
+waarvan het aangezicht bedekt is. Van 1916 tot 1920 kreeg hij een opleiding aan
+de Brusselse Academie, onder leiding van Gisbert Combaz, Emile Vandamme-Sylva en
+Constant Montald. In 1922 trouwde hij met Georgette Berger. Hij had twee broers:
+Raymond en Paul. Debuut Zijn debuut resulteerde in kubistisch, futuristisch en
+abstract werk, onder invloed van zijn werkbaas Victor Servranckx in de
+behangpapierfabriek Peters-Lacroix. Na de kennismaking met het werk van Giorgio
+de Chirico, in 1925, begon zijn werk surrealistische elementen te assimileren.
+De Chirico beeldt voorwerpen zeer realistisch af maar in totaal verschillende
+causale en temporele contexten. Zo beklemtoont hij de raadselachtigheid van de
+objectenwereld. Ook de conventionele orde en de plaatsing van de dingen wordt op
+die wijze geïroniseerd. Magritte maakte vooral schilderijen (olie op doek), maar
+ook gouaches, voorwerpen en collages. Door de zware verfransende druk vanwege de
+overheid, door de inwijking van Walen en Fransen ontstond toen ook een
+aanhoudende verfransing van de bevolking. Niettemin kregen de Franstaligen
+slechts rond het midden van de twintigste eeuw numeriek de overhand. Samen met
+deze evolutie groeide ook het hoofdstedelijke gebied. Begin 19e eeuw telde dat
+slechts een zestal gemeenten rond de hoofdstad. Naarmate de verstedelijking en
+de verfransing oprukte werden omringende gemeenten geannexeerd. Dat gebeurde bij
+tienjaarlijkse talentelling. Eenmaal daarbij het aantal Franstaligen en
+tweetaligen boven bepaalde grenzen raakten, werd de betrokken gemeente bij het
+hoofdstedelijke gebied gevoegd. De nieuwe Belgische staat zorgde voor een
+aanzienlijke versnelling in de uitbouw van Brussel. Na de onafhankelijkheid
+kende het een sterke inwijking van Fransen (gevluchte revolutionairen en
+anderen), en van Waalse ambtenaren die het jonge Belgische bewind aantrok uit de
+Waalse provincies om er haar nationale administratie mee te bemannen. Dat bewind
+werd namelijk beheerst door de hogere burgerij en de adel. Enkel deze groepen
+genoten toen stemrecht. Zij wensten de nationale instellingen enkel in hun eigen
+taal uit te bouwen. Hierdoor werd echter het Nederlands radicaal verbannen uit
+alle instellingen en uit het bestuur. Deze taalkundige discriminatie viel dus
+samen met zware sociale en politieke discriminatie van de gewone bevolking (en
+lagere burgerij). In de negentiende eeuw kende Brussel ook een sterke
+industriële ontwikkeling. Eigen Brusselse instellingen: agglomeratie en gewest
+Eigen instellingen verkreeg Brussel slechts vrij laat, eerst met een
+Agglomeratieraad, daarna, tien jaar na het Vlaamse en Waalse gewest, met haar
+eigen hoofdstedelijke gewestinstelling. Bij deze stap in de federalisering werd
+de machtspositie van de Franstaligen in België beschermd. Voor 40% van de
+bevolking kregen ze in de meeste opzichten 50% van de nationale
+bestuursmandaten, evenals dubbele meerderheden en alarmbelprocedures. De
+afspraak daarbij was dat deze oververtegenwoordiging in evenwicht werd gebracht
+met waarborgen voor de Vlamingen in Brussel (slechts 20% van de Brusselse
+bevolking). In praktijk proberen de meeste Franstalige politici echter deze
+waarborgen systematisch uit te hollen. Op lokaal-Brussels vlak eisten ze steeds
+meer verdelingen van mandaten en functies in het openbaar ambt op basis van de
+taal van de dossiers, daar waar ze deze regel in de nationale instellingen
+radicaal afwezen ten voordele (voor hen) van forfaitaire 50/50-verdeelsleutels.
+De huidige institutionele regeling voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is
+dan ook vrij ingewikkeld. Dat is het resultaat van ettelijke rondes
+staatshervormingen waarbij de Franstaligen Brussel proberen uit te bouwen als
+'une région-à-part entière', daar waar de Vlamingen Brussel meer zien in een
+lagere, intermediaire bestuursvorm - een sterk opgewaardeerde agglomeratie annex
+provincie. Het gewestelijke statuut voor Brussel lijkt niet altijd het meest
+geschikt in verhouding tot de omvang en aard van het gewest. Zo had, vanwege van
+het gewestelijke statuut, dit zuiver verstedelijkt gewest bijvoorbeeld ook lang
+een minister voor landbouw. Anderzijds slaagt Brussel er niet in de
+gespecialiseerde diensten voor bescherming tegen toxische ongevallen, vervuiling
+en dergelijke uit te bouwen (cfr. schandaal van de Marly-branden). Met name de
+arbeidsbemiddeling, streekeconomie, mobiliteit en rampenbescherming lijden onder
+het gebrek aan kritische omvang én aan de aanhoudende weigering tot samenwerking
+met de andere deelstatelijke instellingen, Wallonië, de Franse Gemeenschap en
+Vlaanderen. Actualiteit Brabant 900 jaar in 2006 In 2006 is het Brabant 900
+jaar. Hier wordt gevierd dat negen eeuwen geleden in 1106 aan de graaf van
+Leuven de hertogstitel (Hertog van Brabant) werd verleend. De graven van Leuven
+en hertogen van Brabant en hunne nazaten maakten daarvan gebruik door hun macht
+en hun grondgebied te vergroten. Uiteindelijk ontstond zo het Hertogdom Brabant,
+een van de toonaangevende gewesten van de Nederlanden. Het omvatte de huidige
+provincies Noord-Brabant, Antwerpen, Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en het
+hoofdstedelijk gewest Brussel. In het jaar 2006 worden tal van activiteiten
+georganiseerd in het kader van Brabant 1106-2006, waarvoor veel (internationale)
+bezoekers worden verwacht in Nederland en Vlaanderen / België voor het Brabant
+900 jaar. Taal Brussels Hoofdstedelijk Gewest Heel het gewest heeft het
+Nederlands en het Frans als officiële talen. Vrijwel alle officiële (bestuur,
+politie, gerecht, straatnaambordjes,...) en semi-officiële zaken en instellingen
+(MIVB, De Post, grote winkelketens...) zijn tweetalig. Ook de meeste andere
+aanduidingen en tekstjes zijn in de twee talen te vinden. Frans is de "lingua
+franca", hoewel Franstalige moedertaalsprekers geen meerderheid vormen (maar wel
+de grootste groep zijn). Volgens een recent (2006) rapport van het Brussels
+Observatorium voor Gezondheid en Welzijn zijn 46,3% van de inwoners van het
+Brussels Hoofdstedelijk Gewest van buitenlandse oorsprong (dwz. niet in België
+geboren). 26,8% van de inwoners van Brussel hebben niet de Belgische nationaleit
+(zijn buitenlander). In sommige zones van het gewest gaat het vooral om
+arbeidsmigranten. In andere wijken zijn de mensen van niet-Belgische afkomst
+eerder werknemers van internationale organisaties of buitenlandse studenten.
+Zulke percentages geven echter niet altijd een duidelijk beeld. Veel inwoners
+die Frans als eerste taal opgeven spreken ook Nederlands, al dan niet op
+moedertaalniveau. Dit kunnen (veelal oudere) inwoners zijn die zowel Nederlands,
+Frans als het Brusselse dialect spreken, maar ook mensen die in het Frans
+opgevoed zijn en naar een Nederlandstalige school gegaan zijn, zoals Vincent
+Kompany. Het is de laatste jaren een trend dat Franstalige ouders hun kinderen
+naar een Nederlandstalige school sturen, omdat ze op die manier meer kansen
+zouden hebben, en omdat de kwaliteit van het Franstalige onderwijs in Brussel
+veel te wensen overlaat. Veel in de eerste plaats Franstalige Brusselaars
+spreken ook Nederlands uit commerciële overwegingen: in de stad werken immers
+200.000 tot 300.000 Vlaamse of andere Nederlandstalige forenzen. In het
+gemeentebestuur van elk van de 19 gemeenten van het gewest zit gewoonlijk een
+Nederlandstalige schepen, die soms bevoegd is voor alle Nederlandstalige
+aangelegenheden. Gemeentelijke ambtenaren die in contact staan met het publiek
+(loketbedienden bv.) zouden tweetalig moeten zijn. De meeste burgemeesters zijn
+min of meer tweetalig, met als boegbeeld Freddy Thielemans, de burgemeester van
+Brussel-stad. Af en toe zijn er incidenten tussen Franstaligen en
+Nederlandstaligen. Zo was er in de jaren 60 en 70 de Schaarbeekse burgemeester
+Roger Nols, die verschillende maatregelen nam om Nederlandstaligen quasi weg te
+pesten. Het beste voorbeeld hiervan is de lokettenkwestie: Roger Nols zorgde
+ervoor dat er slechts één loket voor Nederlandstaligen meer was in het
+gemeentehuis, hoewel een Nederlandstalige aan elk loket in het Nederlands
+terecht zou moeten kunnen. Door het aantal inwoners van Schaarbeek, het hoogste
+na dat van Brussel-Stad, was er ook nood aan meer loketten voor
+Nederlandstaligen. Tegenwoordig hebben de taalproblemen zich veeleer verplaatst
+naar de Vlaamse Rand rond Brussel, waar zich veel Franstalige Brusselaars hebben
+gevestigd. In sommige gemeenten zijn ze zelfs een grote meerderheid, wat een
+tegenstelling vormt met het feit dat die gemeenten tot Vlaanderen behoren en dus
+formeel Nederlandstalig zijn. De meeste randgemeenten in het zuiden en oosten
+zijn dan ook faciliteitengemeenten. Zie ook Brussel-Halle-Vilvoorde. Hoewel de
+meeste bewoners van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest geen affiniteit voelen
+met het Algemeen Nederlands is het (ernstig met uitsterven bedreigde) Brusselse
+dialect minder uit de gratie. Hoewel "Brussels" eigenlijk alleen de taal van de
+oude stad is - de dialecten van de omringende plaatsen wijken er duidelijk van
+af - wordt deze term ook wel gebruikt voor het dialect in het Hoofdstedelijk
+Gewest in zijn algemeenheid. Bestuur Parlement De Brussels Hoofdstedelijk
+Parlement is de volksvertegenwoordiging van de inwoners van het Brussels
+Hoofdstedelijk Gewest. De gemeenschapszaken worden echter behandeld door de
+Vlaamse Gemeenschap en de Franse Gemeenschap en dit respectievelijk via de
+daarvoor bevoegde gemeenschapscommissies: Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC),
+Franse Gemeenschapscommissie (COCOF) en de Gemeenschappelijke
+Gemeenschapscommissie (GGC). Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is één van de
+drie gewesten van België. Het omvat 19 gemeenten met een totale oppervlakte van
+161 km2. Het aantal inwoners is 1.018.804. De gemiddelde bevolkingsdichtheid
+bedraagt 6312 inwoners per km2. Samenstelling 2004-2009 « Franstalige partijen »
+Parti Socialiste (PS): 26 zetels Mouvement Réformateur (MR): 25 zetels Centre
+Démocrate Humaniste (CDh): 10 zetels Ecolo: 7 zetels Front National (FN): 4
+zetels Totaal Franstalig: 72 zetels « Nederlandstalige partijen » Vlaams Belang
+(VB): 6 zetels Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD) - Vivant: 4 zetels
+Christen-Democratisch en Vlaams (CD&V) - Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA): 3
+zetels SP.a -- Spirit: 3 zetels Groen!: 1 zetel Totaal Nederlandstalig: 17
+zetels Totaal: 89 zetels Naast deze 17 Nederlandstalige leden van het Brussels
+Parlement werden ook 6 Brusselse Vlamingen rechtstreeks verkozen in het Vlaams
+Parlement. 19 van de 72 Franstalige leden nemen ook zitting in het parlement van
+de Franse Gemeenschap. De zetelverdeling voor de 6 Vlaams-Brusselse
+volksvertegenwoordigers ziet er in 2004 als volgt uit: Het Brussels
+Hoofdstedelijk Gewest valt samen met het tweetalige gebied « Brussel-Hoofdstad »
+of het arrondissement Brussel-Hoofdstad. De instellingen houden rekening met
+zowel Nederlandstaligen als Franstaligen, al heeft een duidelijke meerderheid
+van de bevolking Frans als eerste taal. De Vlaamse en de Franse Gemeenschap van
+België oefenen er hun bevoegdheden uit voor alle zogenaamd communautaire
+aangelegenheden, namelijk cultuur, onderwijs, en bijstand aan personen en
+gezondheidszorg. Vlaams Belang (VB): 3 zetels Vlaamse Liberalen en Democraten
+(VLD) - Vivant: 1 zetel Christen-Democratisch en Vlaams (CD&V) - Nieuw-Vlaamse
+Alliantie (N-VA): 1 zetel SP.a -- Spirit: 1 zetel Regering De regering van het
+Brussels Hoofdstedelijk Gewest wordt aangewezen door het Hoofdstedelijk
+Parlement voor een periode van vijf jaar. De regering bestaat uit een
+minister-president (Franstalig), twee Nederlandstalige ministers en twee
+Franstalige ministers. Belangrijke bestuurlijke taken zijn toevertrouwd aan
+instellingen van de twee gemeenschappen in Brussel, zijnde de Vlaamse
+Gemeenschapscommissie (VGC) en de Commission Communautaire Française (COCOF),
+evenals ook een kleine Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC). VGC en
+COCOF beschikken elk over een eigen verkozen raad en een eigen bestuur. De
+gemeenschapsraden bestaan daarbij uit de verkozenen van de eigen gemeenschap in
+de Brusselse Hoofdstedelijke Raad (BHR). Samenstelling tot oktober 2004 Charles
+Picqué (PS), minister-president Jos Chabert (CD&V), openbare werken, vervoer,
+brandbestrijding en dringende medische hulp. Eric Tomas (PS), tewerkstelling,
+economie en wijkopleving. Guy Vanhengel (VLD), financiën, begroting, openbaar
+ambt en externe betrekkingen. Didier Gosuin (MR), leefmilieu en waterbeleid,
+natuurbehoud, openbare netheid en buitenlandse handel. Premier Daniel Ducarme
+moest in februari 2004 aftreden toen bekend werd dat hij sinds 1999 geen
+belasting meer heeft betaald. 2004 Ministers: Charles Picqué (PS),
+minister-president; plaatselijke besturen, ruimtelijke ordening, monumenten en
+landschappen, stadsvernieuwing, openbare netheid, buitenlandse handel,
+ontwikkelingssamenwerking Guy Vanhengel (VLD), financiën, begroting, externe
+betrekkingen, gewestelijke informatica Benoît Cerexhe (CDH), tewerkstelling,
+economie, wetenschappelijk onderzoek, brandbestrijding en dringende medische
+hulp Pascal Smet (sp.a), mobiliteit, openbare werken Evelyne Huytebroeck
+(Ecolo), leefmilieu, energie, waterbeleid Sinds 1989 kunnen de Brusselaars hun
+eigen gewestelijke vertegenwoordigers kiezen: de Brusselse Hoofdstedelijke Raad
+(Brussels Parlement). Deze raad stelt de Brusselse hoofdstedelijke regering aan.
+Uit de raad worden ook de respectieve raden voor de Vlaamse en Franstalige
+gemeenschap samengesteld (VGC en COCOF). Staatssecretarissen: Françoise Dupuis
+(PS), huisvesting, stedenbouw Emir Kir (PS), openbare netheid, monumenten en
+landschappen Brigitte Grouwels (CD&V), ambtenarenzaken, de haven van Brussel VGC
+- Vlaamse Gemeenschapscommissie De VGC vervult een belangrijke rol voor de
+Brusselse Vlamingen. Ze krijgt haar middelen vooral via de trekkingsrechten van
+het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de dotaties van de Vlaamse Gemeenschap,
+aangevuld met een klein deel federale middelen. Ook uit het budget van de Vlaams
+Minister voor Brusselse Aangelegenheden gaan middelen naar de Vlaamse
+instellingen en initiatieven in Brussel. De Vlaamse Gemeenschapscommissie
+financiert zo b.v. de Vlaamse scholen en gemeenschapscentra in Brussel, ze
+ondersteunt de werking van de Nederlandstalig Brusselse organisaties,
+kinderopvang, welzijnsinstellingen en initiatieven. Ze neemt daarbij de facto
+een deel van de taken op zich die de gemeentelijke overheden - alle geleid door
+Franstalige burgemeesters - in zekere mate weigeren uit te oefenen. Vele
+gemeentebesturen weigerden decennialang om gemeentelijke Vlaamse bibliotheken op
+te richten. Vele middelen op hun cultuurbegrotingen werden bijna volledig
+overgedragen aan Franstalige cultuur-vzw's. Ook het lokale sociale beleid van de
+Brusselse gemeenten heeft niet altijd oog voor de Nederlandstalige inwoners.
+COCOF De Franse Gemeenschapscommissie oefent vergelijkbare bevoegdheden uit als
+de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). Ze heeft echter ook decretale
+bevoegdheden. Ze beschikt ook over meer middelen dan de VGC. Hoofdstedelijke
+financiering De financiering van de hoofdstedelijke overheden is een groot
+actueel twistpunt. Franstalige politici en sommige Brussels-Vlaamse
+mandatarissen beweren dat Brussel 'te weinig' middelen krijgt doordat het wel de
+lasten moet dragen van 100.000'en forenzen uit de andere gewesten waarvan ze
+geen belastingen op de inkomens kan realiseren. Anderen stellen dat Brussel al
+meer middelen krijgt dan de bevolking verantwoordt (44% meer dan de twee andere
+gewesten), maar dat er veel middelen verspild worden door de aanhoudende
+versnippering van de lokale overheden (nog steeds 19 autonome gemeenten), door
+een teveel aan bureaucratie en door hoge transferten naar taken van vooral de
+Franse gemeenschap. Hoofdstedelijke functie: stad of gewest? De huidige
+Belgische staatstructuur wordt door velen - specialisten en gewone burgers - als
+ontzettend en onnodig complex beschouwd. Een klassieke bananenschil hierbij is
+de vraag of de hoofdstedelijke functie door de stad Brussel gedragen wordt, en
+alleen door haar, dan wel door het gewest. Het antwoord op deze vraag is dubbel:
+formeel gesproken is enkel de stad de drager van de hoofdstedelijke functie. In
+praktijk delen echter alle 19 gemeenten van het gewest in de lasten én de lusten
+van deze functie. Zo worden de bijzonder aanzienlijke extra middelen van de
+hoofdstedelijke dotatie verdeeld over alle Brusselse gemeenten. Een bijkomende
+herverdeling steunt op de intra-gewestelijke solidariteit tussen de gemeenten.
+De facto is dus heel het Brussels gewest de hoofdstad van België, Vlaanderen,
+Franse Gemeenschap en de EU. Bij federale verkiezingen maakt Brussel deel uit
+van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Gemeenten De 19 gemeenten van het
+Brussels Hoofdstedelijk Gewest (met hun postcodes): Schaarbeek (1030)
+Sint-Agatha-Berchem (1082) Sint-Gillis (1060) Sint-Jans-Molenbeek (1080)
+Sint-Joost-ten-Node (1210) Sint-Lambrechts-Woluwe (1200) Sint-Pieters-Woluwe
+(1150) Ukkel (1180) Vorst (1190) Watermaal-Bosvoorde (1170) Anderlecht (1070)
+Brussel (Brussel-Stad) (1000, 1020, 1120, 1130, 1040, 1050) Elsene (1050)
+Etterbeek (1040) Evere (1140) Ganshoren (1083) Jette (1090) Koekelberg (1081)
+Oudergem (1160) Verkeer en Vervoer De Maatschappij voor het Intercommunaal
+Vervoer te Brussel (MIVB) verzorgt binnen het Gewest het vervoer per bus, tram
+en metro. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is ook de beheerder van de
+gewestwegen in de 19 Brusselse gemeenten. Externe links Fotos van Brussel
+Officiële website van het Brussels Hoofstedelijk Gewest Online studies over
+Brussel (Digitale bibliotheek NIS) Website van de Brusselse Hoofdstedelijke
+Regering Website van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement Interactieve kaart
+van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest Nieuws uit Brussel Actualiteit en
+Activiteiten in Brussel Cultuuragenda en online stadsgids voor Brussel De
+Brusselse Vijfhoek online Geschiedenis Middeleeuwen en hertogdom Brabant Brussel
+was reeds een bekende stad in de (late) Middeleeuwen. Het kende een grote bloei
+onder het hertogdom Brabant. Het rivaliseerde toen sterk met Leuven. Beide
+steden waren afwisselend de hoofdstad van het hertogdom. Naar het einde van de
+Oostenrijkse tijd kreeg het de overhand. Ettelijke adellijke families vestigden
+er zich, evenals (delen van) het Oostenrijks bestuur. Brussel consolideerde haar
+hoofdstedelijke functie een eerste keer onder het Franse regime. Belgische
+hoofdstad De 17 hellingen (2006) Molenberg Wolvenberg Oude Kwaremont Paterberg
+Koppenberg Steenbeekdries Taaienberg Eikenberg Boigneberg Het Foreest Steenberg
+Leberg Berendries Valkenberg Tenbosse Muur-Kapelmuur Bosberg Wielertoeristen
+Sinds 1999 kunnen wielertoeristen de dag vóór de Ronde het parcours, of een deel
+daarvan, afleggen. Het is één van de populairste koersen voor wielertoeristen.
+Overzicht winnaars 1997 - Rolf Sørensen () 1996 - Michele Bartoli () 1995 -
+Johan Museeuw () 1994 - Gianni Bugno () 1993 - Johan Museeuw () 1992 - Jacky
+Durand () 1991 - Edwig Van Hooydonck () 1990 - Moreno Argentin () 1989 - Edwig
+Van Hooydonck () 1988 - Eddy Planckaert () 2006 - Tom Boonen () 1987 - Claude
+Criquielion () 1986 - Adri van der Poel () 1985 - Eric Vanderaerden () 1984 -
+Johan Lammerts () 1983 - Jan Raas () 1982 - René Martens () 1981 - Hennie Kuiper
+() 1980 - Michel Pollentier () 1979 - Jan Raas () 1978 - Walter Godefroot ()
+2005 - Tom Boonen () 1977 - Roger De Vlaeminck () 2004 - Steffen Wesemann ()
+2003 - Peter Van Petegem () 2002 - Andrea Tafi () 2001 - Gianluca Bortolami ()
+2000 - Andrei Tchmil () 1999 - Peter Van Petegem () 1998 - Johan Museeuw () 1967
+- Dino Zandegu () 1966 - Ward Sels () 1965 - Jo de Roo () 1964 - Rudi Altig ()
+1963 - Noël Foré () 1962 - Rik Van Looy () 1961 - Tom Simpson () 1960 - Arthur
+De Cabooter () 1959 - Rik Van Looy () 1958 - Germain Derijcke () 1976 - Walter
+Planckaert () 1957 - Fred De Bruyne () 1956 - Jean Forestier () 1955 - Louison
+Bobet () 1954 - Raymond Impanis () 1953 - Wim van Est () 1952 - Roger Decock ()
+1951 - Fiorenzo Magni () 1950 - Fiorenzo Magni () 1949 - Fiorenzo Magni () 1948
+- Briek Schotte () 1975 - Eddy Merckx () 1947 - Emiel Faignaert () 1974 - Cees
+Bal () 1973 - Eric Leman () 1972 - Eric Leman () 1971 - Evert Dolman () 1970 -
+Eric Leman () 1969 - Eddy Merckx () 1968 - Walter Godefroot () 1937 - Michel
+D'Hooghe () 1936 - Louis Hardiquest () 1935 - Louis Duerloo () 1934 - Gaston
+Rebry () 1933 - Alfons Schepers () 1932 - Romain Gijssels () 1931 - Romain
+Gijssels () 1930 - Frans Bonduel () 1929 - Jef Dervaes () 1928 - Jan Mertens ()
+1946 - Rik Van Steenbergen () 1927 - Gerard Debaets () 1926 - Denis Verschueren
+() 1925 - Julien Delbecque () 1924 - Gerard Debaets () 1923 - Henri Suter ()
+1922 - Léon Devos () 1921 - René Vermandel () 1920 - Jules Van Hevel () 1919 -
+Henri Van Lerberghe () 1914 - Marcel Buysse () 1945 - Sylvain Grysolle () 1913 -
+Paul Deman () 1944 - Rik Van Steenbergen () 1943 - Achiel Buysse () 1942 - Briek
+Schotte () 1941 - Achiel Buysse () 1940 - Achiel Buysse () 1939 - Karel Kaers ()
+1938 - Edgard De Caluwé () Ronde van Vlaanderen Overwinningen per land Zie ook
+Ronde van Vlaanderen 2006: het verloop en klassement van de wedstrijd in 2006.
+Externe links Officiële website De Ronde van Vlaanderen is een jaarlijkse
+wielerwedstrijd voor beroepsrenners in Vlaanderen. Ze wordt tegenwoordig begin
+april gereden en is sinds vele jaren één van de belangrijkste eendaagse
+wedstrijden, een zogenaamde klassieker. De Ronde van Vlaanderen is in 1913
+ontstaan naar een idee van Karel Van Wijnendaele, mede oprichter van de
+sportkrant Sportwereld. Het was destijds gebruikelijk dat uitgevers en
+journalisten van kranten- en tijdschriften wielerwedstrijden organiseerden om
+hun uitgaven te promoten. Sinds 1919 is « de Ronde », zoals de wedstrijd vaak
+genoemd wordt, elk jaar verreden, ook tijdens de Tweede Wereldoorlog. In België
+wordt liefkozend over deze koers gesproken als « Vlaanderens Mooiste ». De Ronde
+van Vlaanderen was aanvankelijk, tot kort na de oorlog, vooral een Belgische
+wedstrijd. In de beginjaren werd de Ronde nog vaak op dezelfde dag verreden als
+Milaan-San Remo. De betere Italiaanse en Franse renners kozen doorgaans voor die
+laatste koers, waardoor de Ronde voor de oorlog slechts één niet-Belgische
+winnaar kende. Na de Tweede Wereldoorlog begon de Ronde aan zijn opmars als
+belangrijke internationale wedstrijd. Onder andere omdat de organisatoren van
+een aantal koersen de Challenge Desgrange-Colombo in het leven riepen, een soort
+voorloper van de wereldranglijst, waarvan de Ronde deel uitmaakte. Samen met
+onder meer Parijs-Roubaix vormt de Ronde van Vlaanderen de top in het
+wielrennen. De Ronde Van Vlaanderen maakt sinds 2005 deel uit van de Pro Tour.
+Recordhouders zijn de Belgen Achiel Buysse, Eric Leman en Johan Museeuw en de
+Italiaan Fiorenzo Magni met elk drie overwinningen. De succesvolste Nederlander
+was Jan Raas met twee eerste en twee derde plaatsen. Parcours De Ronde start
+tegenwoordig in Brugge. Na een relatief vlak begin gaat het parcours via
+Oostende en Torhout richting Kortrijk, waarna het zich door het Vlaamse
+heuvelland slingert tot aan de finish in Meerbeke. Het precieze parcours
+verandert elk jaar een klein beetje, omdat er ieder jaar ook een "Dorp van de
+Ronde" aangedaan wordt. In dit dorp vinden dan tal van feestelijkheden plaats.
+Maar steeds moeten de renners zo'n 20 kilometer aan kasseistroken en tussen de
+vijftien en twintig heuvels overbruggen. Geen enkele is erg hoog, maar ze zijn
+vaak wel erg steil en hebben veelal kasseien als ondergrond. Doordat alle
+moeilijke passages in de tweede helft van de koers liggen is er in de finale
+geen enkel rustig moment. Dorp van de Ronde 2005: Brakel 2006: Ichtegem Externe
+links Officiële website Ronde van België De Ronde Van België is een meerdaagse
+wielerwedstrijd die jaarlijks in België wordt verreden. De wedstrijd werd voor
+het eerst in 1908 verreden en vervolgens met uitzondering van de beide
+wereldoorlogen jaarlijks tot en met 1981. Toen ondervond de ronde het nadeel van
+de Belgische wielercultuur waar de nadruk veel meer op de eendaagse wedstrijden
+ligt. Ze is de twintig jaar die volgden af en toe georganiseerd, maar vanaf 2002
+weer jaarlijks. Met de invoering van de UCI ProTour in 2005 leek de ronde op te
+gaan in de ENECO Tour, maar ze bleef toch bestaan. Ze maakt sindsdien deel uit
+van het Europese continentale circuit. De wedstrijd bestaat meestal uit een
+aantal ritten in lijn en één tijdrit. Het is hier waar de wedstrijd meestal
+wordt beslist. Overzicht winnaars 1985 - Ludo Peeters 1984 - Eddy Planckaert
+1981 - Ad Wijnands 1980 - Gerrie Knetemann 1979 - Daniel Willems 1978 - André
+Dierickx 1977 - Walter Planckaert 1976 - Michel Pollentier 1975 - Freddy
+Maertens 1974 - Roger Swerts 2006 - Maarten Tjallingii 1973 - Leif Mortensen
+1972 - Roger Swerts 1971 - Eddy Merckx 1970 - Eddy Merckx 1969 - Eric De
+Vlaeminck 1968 - Wilfried David 1967 - Carmine Preziosi 2005 - Tom Boonen 2004 -
+Sylvain Chavanel 2003 - Michael Rogers 2002 - Bart Voskamp 1990 - Frans Maassen
+1989 - Sean Yates 1988 - Frans Maassen 1986 - Nico Emonds 1957 - Pino Cerami
+1956 - André Vlaeyen 1955 - Alex Close 1954 - Henri Van Kerckhove 1953 - Florent
+Rondele 1952 - Henri Van Kerckhove 1951 - Lucien Matthijs 1950 - Albert
+Dubiusson 1949 - Ernest Sterckx 1948 - Stan Ockers 1966 - Vittorio Adorni 1947 -
+Maurice Van Herzele 1946 - Albert Ramon 1945 - Norbert Callens 1939 - Joseph
+Somers 1938 - François Neuville 1937 - Adolf Braeckeveldt 1965 - Jean Stablinski
+1964 - Benoni Beheyt 1963 - Peter Post 1962 - Noël Foré 1961 - Rik van Looy 1960
+- Alfons Sweeck 1959 - Armand Desmet 1958 - Noël Foré 1927 - Paul Matton 1926 -
+Jean Debusschere 1925 - Denis Verschueren 1924 - Félix Sellier 1923 - Emile
+Masson 1922 - René Vermandel 1921 - René Vermandel 1920 - Louis Mottiat 1919 -
+Emile Masson 1914 - Louis Mottiat 1936 - Emile Decroix 1913 - Dieudonné Gauthy
+1912 - Odile Defraye 1911 - René Vandenberghe 1910 - Jules Masselis 1909 - Paul
+Duboc 1908 - Lucien Petit-Breton 1935 - Jef Moerenhout 1934 - François Gardier
+1933 - Jean Aerts 1932 - Léon Louyet 1931 - Maurice De Waele 1930 - Emile Joly
+1929 - Armand Van Brueane 1928 - Jules Van Hevel Zie ook Ronde van België 2006:
+het verloop en klassement van de wedstrijd in 2006. Na de oorlog ontstond in
+Frankrijk, België en Nederland een uitgebreide cultuur van stripweek- en
+maandbladen en als uitvloeisel daarvan de stripboeken. Enkele voorbeelden
+hiervan zijn Kuifje, Suske en Wiske, en Asterix. De strip kan ruwweg in een
+aantal categorieën worden onderverdeeld, die elk populair zijn in een eigen
+regio: een enkel plaatje, al dan niet voorzien van tekst, ook wel cartoon
+genoemd de gag-strip, een (meestal horizontale) strook bestaande uit een of meer
+plaatjes die een kort verhaal uitbeelden de pagina-strip een compleet verhaal
+dat over meerdere pagina's wordt afgebeeld het stripboek Het stripverhaal is
+alom bekend als zijnde de "negende kunstvorm". Museum In Brussel bevindt zich
+het Museum van het Beeldverhaal, dat geheel gewijd is aan het werk van (met
+voornamelijk Belgische) striptekenaars en -scenaristen. In het centrum van deze
+stad vindt men ook enkele muurschilderingen van bekende stripfiguren. Nederland
+beschikt pas sinds 2004 over een stripmuseum: in dat jaar opende burgemeester
+Jacques Wallage van Groningen in zijn stad het Nederlands Stripmuseum. Uitgevers
+Voorbeelden van toonaangevende Amerikaanse uitgevers Broadsword Comics Aspen
+Comics Narwain Publishing Avatar Press Archie Comics DC (vroeger bekend als
+National; tegenwoordig onderdeel van AOL-Time-Warner) Marvel (vroeger ook wel
+Timely of Atlas geheten) Dark Horse Image Speakeasy Comics Devil's Due Dynamic
+Entertainment Harris Publications Basement Comics Stripverhaal Voorbeelden van
+toonaangevende gestopte Amerikaanse uitgevers Dell (geeft geen comics meer uit)
+EC (nu onderdeel van AOL-Time-Warner oftewel Marvel) Fawcett (geeft geen comics
+meer uit) Valiant Malibu Comics Chaos! Comics (failliet) Europese uitgevers
+Uitgeverij Silvester Uitgeverij Talent Sanoma uitgevers Arboris Big Balloon
+Casterman Dargaud Dupuis Glenat Le Lombard Oog & Blik Standaard Uitgeverij
+Stripauteurs Stripverhalen Stripbladen TV2000 Wordt Vervolgd Donald Duck Eppo
+Fix & Foxi De Flintstones Kuifje Pep Robbedoes Sjosji (vroeger: Sjors en
+Sjimmie) Suske en Wiske weekblad Literatuur over comics In de loop der jaren
+zijn er ook in de literatuur veel pagina's gewijd aan het fenomeen « comics »;
+zowel fictie als non-fictie. In het eerste genre is in 2001 'De Wonderlijke
+Avonturen van Kavalier en Clay' ('The Amazing Adventures of Kavalier and Clay')
+van Pulitzer Prize-winnaar Michael Chabon uitgekomen. Het verhaal gaat over twee
+jonge mannen die ten tijde van de Tweede Wereldoorlog in de VS hun eigen comic,
+'The Escapist', maken. Het stripverhaal (ook « beeldverhaal » of « comic »
+genoemd) is een van de oudste vormen van literatuur. Een stripverhaal wordt
+gevormd door een serie van afbeeldingen die een verhaal vormen. Zie ook Lijst
+van stripauteurs Lijst van stripverhalen Lijst van stripfiguren Het Stripschap
+Belgisch stripmuseum Nederlands Stripmuseum Manga Klare lijn Externe links
+www.stripspeciaalzaak.be www.beeldkwartier.be www.studioartuur.nl striplinks
+www.lambiek.net www.stripschrift.nl www.zilverendolfijn.be www.stripinfo.be
+www.stripdatabank.be www.comicbase.nl www.actuabd.com « (Franstalig) »
+www.stichtingbeeldverhaal.nl www.stripverhalen.net Geschiedenis Een vroege vorm
+van het stripverhaal is het Tapijt van Bayeux. Op dit doek werden twee jaar na
+de slag bij Hastings de gebeurtenissen van deze slag uitgebeeld.
+Meso-Amerikaanse codices gaven mythologische verhalen weer door middel van een
+ingewikkeld systeem van afbeeldingen en logogrammen, wat dus min of meer
+hetzelfde systeem was als in hedendaagse stripverhalen. Ook de prehistorische
+afbeeldingen die in grotten zijn gevonden (zie Grotten van Lascaux) kunnen als
+een vroege vorm van het stripverhaal worden beschouwd hoewel hun ontstaan
+misschien mede is te danken aan het ontbreken van geschreven taal. Het moderne
+stripverhaal ontstond in de 19e eeuw ter verfraaiing van de kranten die toen een
+sterke opkomst doormaakten. In het begin van de 20e eeuw verschenen in de
+Amerikaanse kranten de zogenaamde zondagsbijlagen waarin een aantal
+verschillende typen strips en verhalen werden gecombineerd. Ook deze waren
+voornamelijk bedoeld om de omzet te verhogen. Aan het eind van de dertiger jaren
+ontstonden in Amerika de eerst eigenlijke comics, goedkope boekjes met daarin
+fantastische verhalen of avonturen van bepaalde (terugkerende) hoofdfiguren. Het
+betrof hier voornamelijk de vorm van plaatjes met daarin de zogenaamde
+tekst-balloons. In de Tweede Wereldoorlog werd dit medium (de comic) door de
+Amerikaanse regering gebruikt om bepaalde informatie of goede wenken aan de
+soldaten in het veld over te brengen. Na de oorlog ontstond hieruit de
+Amerikaanse comic-cultuur met verhalen als Superman, Batman, Spiderman, The
+Fantastic Four en vele andere. Aangezien de vrouw in die tijd een ondergeschikte
+rol speelde, kwamen zij enkel als reddingsonderwerp in beeld. Pas later kwam
+Wonder Woman, Vampirella en andere krachtige vrouwelijke karakters aan bod. Er
+ontstond in de jaren negentig zelfs een woord voor bepaalde comics met
+vrouwelijke hoofdpersonen; "Bad Girl" comics alsook "Good Girl" art. In
+Nederland ontstond al in het eind van de 19e eeuw een soort stripverhaal met
+plaatjes en daaronder een stuk tekst. Deze stijl zette zich in de 20e eeuw door.
+Voorbeelden hiervan zijn Tom Poes door Marten Toonder, Kapitein Rob door Pieter
+Kuhn, Dick Bos door Alfred Mazure en Eric de Noorman door Hans G. Kresse. Het
+oudste bekende stripboek was een kleine uitvouwstrip, die was bedoeld als
+reclame van een bekende koffiefabrikant. In België ontwikkelde Hergé met Kuifje
+een tekenstijl die later de klare lijn zou genoemd worden. School van Tervuren
+De School van Tervuren was een groep schilders die zich rond 1870, te Tervuren
+vormde, omheen Hippolyte Boulanger. Hij was er de sterkste persoonlijkheid van
+en hij gaf de groep ook haar naam. Net zoals bij het Franse Barbizon, 30 jaar
+voordien, was er geen sprake van een gemeenschappelijk programma, noch van enige
+gezamenlijke theorie of procedé. Ze hadden alleen de wil gemeen, zich te
+bevrijden van een te stug academisme, zich in de natuur onder te dompelen en de
+vrijheid van de kunstenaar te manifesteren. Voor het Brusselse Salon van 1866
+had Hippolyte Boulanger, ten titel van boutade, op de rugzijde van een van zijn
+werken "School van Tervuren" geplaatst. Daarmee had hij meteen de naam gekleefd
+op een eerste generatie kunstenaars, die gewoon waren, gezamenlijk of
+afzonderlijk, aan het schilderen te gaan, in het dorp, in het Zoniënwoud of in
+de directe omgeving, als plein-airisten direct in de natuur zelf. Zelfs
+gezamenlijk werd veelal van gedachten gewisseld, op het marktplein in de herberg
+"In de Vos". De betrokkenen waren, naast Boulenger zelf, Joseph Coosemans,
+Edouard Huberti, Louis Crepin, Jules Raeymaekers, Alfons Asselbergs, Henri Van
+der Hecht en Jules Montigny. De Tervurense meesters zonderden zich niet af. Ze
+hadden wel degelijk contacten met andere realisten als Louis Artan, Theodore
+Tscharner, François Binjé of Alfred Verwee. Er was zelfs wisselwerking met de
+landschappers van de Kalmthoutse School en de Dendermondse School, die zich in
+de Tervurense natuur kwamen ophouden. Theodore Baron, Isidoor Meyers en Franz
+Courtens waren hierbij opvallende figuren. Na de dood van Boulenger, in 1874,
+ontstond een zogenaamde "tweede generatie" Tervurense kunstenaars, met oa.
+Guillaume Vogels, Isidoor Verheyden, Jean Baptiste Degreef, Lucien Frank,
+Adolphe Hamesse, Theodore Hannon, Richard Viandier en de dames Anna Boch, Marie
+Collart en Louise Héger. Zelfs een derde groep landschapschilders zou, na 1900,
+nog Tervuren en omgeving aandoen. Het waren leerlingen van Joseph Coosemans, die
+intussen leraar landschapschilderen geworden was aan het Hoger Instituut voor
+Schone Kunsten te Antwerpen. Hij droeg zijn geestdrift, voor de plekken waar hij
+destijds zelf geschilderd had, over op Emile Jacques, Armand Maclot en Paul
+Leduc. Het privé-museum "Het Schaakbord" te Tervuren bevat een vaste collectie
+met een 40-tal stukken uit de "School van Tervuren". Eind 2005 besloot Spirit
+haar oppositiehouding tegenover het Vlaams Belang te benadrukken door een
+70-puntenplan te schrijven over de interculturele maatschappij. Spirit wil in
+dat plan een samenleving die het wij-zij-denken overstijgt. De georganiseerde
+multiculturaliteit, ieder in zijn of haar hokje, is voor Spirit geen
+perspectief. Dat hokjesdenken kan je volgens hen alleen maar overstijgen wanneer
+mensen met een verschillende achtergrond elkaar effectief ontmoeten. Zo wordt
+Vlaanderen een kleurrijke, hechte interculturele samenleving, aldus nog de
+partij. Spirit-figuren « Regeringsleden » Bert Anciaux (Vlaams minister van
+Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel) Els Van Weert (Federaal staatssecretaris voor
+Duurzame Ontwikkeling en Sociale Economie) « Leden van het Vlaams Parlement »
+Jos Bex Bart Caron Dirk De Cock Herman Lauwers Jan Roegiers Joris Vandenbroucke
+« Leden van het Brussels Parlement » Fouad Ahidar Marie-Paule Quix « Leden van
+de Senaat » Fauzaya Talhaoui Lionel Vandenberghe Spirit « Leden van de Kamer van
+Volksvertegenwoordigers » Stijn Bex Geert Lambert Walter Muls Koen T'Sijen
+Annemie Roppe Annelies Storms « Andere bekende figuren » Vic Anciaux (gewezen
+VU-voorzitter en staatssecretaris, vader van Bert) Frans Baert (ere-senator)
+Nelly Maes (gewezen VU-Europarlementariër, voorzitster EVA) Ali Salmi
+(ex-schepen in Mechelen) Hugo Schiltz (gewezen VU-voorzitter, Minister van
+Staat, overleden op 5 augustus 2006) Paul Van Grembergen (gewezen Vlaams
+minister, burgemeester van Evergem) Voormalige Spirit-figuren « Overgestapt naar
+de VLD »: Fons Borginon (ex-voorzitter ad interim Volksunie) Margriet Hermans
+Annemie Vandecasteele (Spirits eerste voorzitter) Patrik Vankrunkelsven
+(ex-voorzitter Volksunie) Vincent Van Quickenborne « Overgestapt naar Groen! »:
+Bart Staes (ex-Europarlementariër voor Spirit) Externe links « Om technische
+redenen begint de titel van dit artikel met een hoofdletter. De correcte
+schrijfwijze is spirit ». Spirit Vlaanderen kleurt, het 70-puntenplan van Spirit
+Spirit (acroniem voor Sociaal Progressief Internationaal Regionalistisch
+Integraal-democratisch en Toekomstgericht) is een Vlaamse links-liberale partij.
+De partij is lid van de Europese Vrije Alliantie; de voormalige Volksunie
+behoorde tot de stichtende leden. De jongerenorganisatie heet Prego - jongeren
+mét spirit. In de omgeving van de partij werd een links-liberaal tijdschrift in
+het leven geroepen: LINK. Geschiedenis De partij is ontstaan uit de Volksunie en
+de politieke beweging iD21. Toen de Volksunie na onenigheid over het al dan niet
+goedkeuren van het Lambermontakkoord uit elkaar viel, volgde er een referendum
+onder de leden. De zogenaamde Toekomstgroep vormde hierna met iD21 de partij
+Spirit. Thans zit deze partij in een kartel met de sp.a. De partij noemt
+zichzelf sinds 2005 "de Vlaamse Links-Liberalen". Opeenvolgende voorzitters
+waren Annemie Vandecasteele (2001-2002) en Els Van Weert (2002-2004). Voorzitter
+sinds oktober 2004 is Geert Lambert. Onder Lambert werd duidelijk gekozen voor
+een profiel: links-liberaal, iets wat de facto van bij de oprichting al zo was.
+De huidige directeur van Spirit is Stijn Coppejans, tevens schepen in Kaprijke
+en oud-voorzitter van Prego. Spirit kwam in 2005 in het nieuws doordat de
+partij, hoewel principieel voorstander van referenda, tegen een voorstel stemde
+om een volksraadpleging over het Verdrag tot vaststelling van een Grondwet voor
+Europa te houden. De partij hield vast aan de parlementair gedane belofte van
+het Vlaams Belang dat het deze raadpleging niet zou gebruiken om campagne te
+voeren tegen een mogelijke toetreding van Turkije tot de EU. Spirit vond dit een
+voldoende reden om in deze materie niet te kiezen voor het instrument van het
+referendum. Een ander markant feit uit 2005 is het opstappen van Geert Lambert
+uit de onderhandelingen over de splitsing van de kieskring
+Brussel-Halle-Vilvoorde. Hierdoor werd een communautair akkoord, waarvan Spirit
+vond dat het schadelijk was voor de Vlaamse belangen, onmogelijk gemaakt. Els
+Van Weert, federaal staatssecretaris van Sociale Economie en Duurzame
+Ontwikkeling, had aangekondigd uit de regering te stappen als
+Brussel-Halle-Vilvoorde niet of tegen een te hoge Vlaamse prijs gesplitst werd.
+Maar dat was dus niet nodig. Hiermee wilde Spirit bewijzen dat de
+regionalistische reflex nog steeds een belangrijk item is voor de partij. Sandra
+Kim Sandra Kim, pseudoniem van Sandra Caldarone, (Montegnée bij Luik, 15 oktober
+1972) is een Belgische zangeres. Ze is vooral bekend als winnares van het
+Eurovisiesongfestival in 1986 met het lied « J'aime la vie », waarmee ze België
+de eerste (en voorlopig ook de enige) overwinning in het Eurovisiesongfestival
+bezorgde. Sandra Kim begon al op jonge leeftijd met zingen. Op haar elfde werd
+ze ontdekt. Twee jaar later stond ze als zangeres van het groepje Musiclub met
+het liedje « Ami Ami » al op de wedstrijd "L'ambrogino d'oro" in Milaan. Amper
+een half jaar later werd ze geselecteerd als Belgische deelneemster voor het
+Eurovisiesongfestival. Haar optreden was niet geheel onomstreden, omdat ze
+beweerde zestien jaar oud te zijn terwijl ze in werkelijkheid 13 jaar oud was.
+Na het songfestival kwam uit dat Sandra Kim had gelogen over haar leeftijd, maar
+de uitslag werd niet gewijzigd. Externe links Officiële Sandra Kim fansite
+Belgische Werklieden Partij (BWP) tot en met 1945 Belgische Socialistische
+Partij (BSP) vanaf 1945 tot en met 1977 In 1977 splitste de unitaire BSP-PSB
+zich in twee onafhankelijke partijen in Wallonië en Vlaanderen, die voortaan
+respectievelijk Parti Socialiste (PS) en « Socialistische Partij » (SP) heetten.
+Door een ruzie binnen deze partij (SP-PS) trokken in 1978 de Waalse socialisten
+zich terug en werd de naam van de SP vervangen door de naam « Vlaamse
+Socialisten ». Aldus gingen meer dan 100 jaar na de stichting van de « Vlaamsche
+Socialistische Partij » de Vlaamse en de Waalse socialisten opnieuw hun eigen
+weg. In 1980 veranderde de partij de naam weer terug en werd weer de
+Socialistische Partij (SP). Achter partijkopstuk Karel Van Miert schaarde zich
+in het begin van de jaren tachtig een generatie zogenaamde 'jonge Turken',
+partijvernieuwers. Hun optreden in de oppositieperiode van 1981 tot 1987 bracht
+een andere manier van politiek bedrijven. Het Doorbraakmanifest werd onder hun
+invloed vergezeld van een interne partijvernieuwing: pragmatisch radicalisme en
+levenbeschouwelijke openheid en diversiteit werden statutair verankerd in de
+organisatie van de partij. De SP had inmiddels een lange periode van besturen
+achter de rug als coalitiepartner van de ogenschijnlijk eeuwige regeringspartij
+CVP. België werd in die dagen een CVP-staat genoemd waarin corruptie politieke
+benoemingen en cliëntelisme hoogtij vierden. In die hoedanigheid kwam de partij
+in 1995 in opspraak met de zaak rond smeergeld voor Agusta-helikopters, een zaak
+die de toenmalige NAVO-secretaris-generaal, ex-partijvoorzitter en ex-minister
+Willy Claes de kop kostte. Louis Tobback redde de partij tijdelijk door campagne
+te gaan voeren met als thema 'Uw sociale zekerheid'. De affaire Dutroux in 1996,
+gevolgd door de Witte Marsen zetten het land en de politiek op z'n kop. In 1999
+volgt de dioxinecrisis. Ook de SP leed er zwaar onder: vele politieke kopstukken
+moesten opstappen. In 1999 kwam er een paarsgroene federale regering. De partij
+herstelde daarna van de zware klappen. Onder Steve Stevaert populariseerde de SP
+en betrachtte ze ze een brug te openen naar gelovigen door priester Staf
+Nimmegeers op te nemen in de partij. Ook de publicatie in 2004 door Stevaert,
+een gekend vrijmetselaar, over "geloven" pastte in die strategie. In 2001
+veranderde de partij de naam in « Socialistische Partij Anders » of ook wel «
+Sociaal Progressief Alternatief ». In 2002 sloot de partij een kartel met het
+links-liberale regionalistische splinterpartijtje spirit, een afsplitsing van de
+ter ziele gegane Vlaams-nationalistische Volksunie. In 2003 scoorde de
+kartellijst een overwinning bij de federale verkiezingen en vormde een paarse
+regering. In 2004 werden ook de Vlaamse verkiezingen goed doorlopen waardoor ook
+in de Vlaamse Regering zitting genomen kon worden. De partij is vertegenwoordigd
+in de Europese Commissie en het Europees Parlement, de Vlaamse, de
+Brussels-Hoofdstedelijke en federale regering, vijf Vlaamse provincieraden en
+komt op in ongeveer 260 gemeenten. Een uitgebreid overzicht van de geschiedenis
+van de partij èn haar voorgangers is te vinden op de site van de partij. Zie ook
+animo, jongerenafdeling van de sp.a SP.a Rood, linkse tendens binnen de sp.a
+Socialistische Partij Anders Externe link sp.a Socialistische Partij Anders,
+afgekort als « sp.a », met als ondertitel « Sociaal Progressief Alternatief »,
+is een Vlaamse sociaaldemocratische politieke partij die 67.641 leden telt
+(2004). Bij de laatste Vlaamse en Belgische verkiezingen vormden de 'Vlaamse
+socialisten' een kartel met de links-liberale partij Spirit. Anno 2005 leverden
+ze samen verscheidene ministers en staatssecretarissen, zowel in de Vlaamse, de
+Brussels-Hoofdstedelijke als in de federale regering. De huidige voorzitter van
+de partij is Johan Vande Lanotte. Hij volgt, na de voorzittersverkiezing in
+oktober 2005, Caroline Gennez op. Zij werd tijdelijk aangesteld na de beslissing
+van Steve Stevaert om gouverneur van Limburg te worden. Onder Steve Stevaert
+werkte de partij verder aan de vernieuwing en verbreding die door voorganger
+Patrick Janssens (burgemeester van Antwerpen sinds 10 juni 2003) was ingezet,
+onder meer met een ideologische herbronning (« Het Groot Onderhoud »), de
+naamsverandering van SP naar sp.a (« SP Anders ») in 2002 en de samenwerking met
+het links-liberale Spirit. Een bekende ondertitel van sp.a is « Sociaal
+Progressief Alternatief », wat vaak verward wordt met de betekenis van de
+afkorting. Het puntje in « sp.a » moet het onderscheid maken met de Belgische
+gemeente Spa en met bronwaterfabrikant Spa Monopole. Naast Vande Lanotte,
+Janssens en Stevaert wordt vooral Vlaams vice-minister-president Frank
+Vandenbroucke erkend als een kopstuk van de partij. Ondertussen schuift de
+partij ook nieuwe personen naar voren, waaronder: Bruno Tobback, Peter
+Vanvelthoven, Kathleen Van Brempt en Freya Van den Bossche, die allen minister
+zijn. Geschiedenis Voor de geschiedenis vòòr 1977, zie: Sint Niklaas kende een
+groot aantal kloosters en religieuze gemeenschappen, vandaag getuigen de vele
+scholen van hun vroegere activiteit. Klooster van het Heilig Hart Klooster van
+de Minderbroeders Abdij van de Karmelietessen (slotklooster) Abdij van de Arme
+Klaren (slotklooster) Klooster van de Zusters van de Berkenboom Klooster van de
+Onze-Lieve-Vrouw-Presentatie Klooster van de Heilige Familie Klooster van het
+Spinhuis Klooster van Maria-Middelares Klooster van de Zwartzusters Klooster van
+de broederschool Civiel erfgoed Mercatormuseum De 7 stadsreuzen; Janneken en
+Mieke, Zwarte Piet en Sinterklaas, de drie koningen (Balthasar, Melchior en
+Kaspar) De Grote Markt, de Grootste Markt van België Stadhuis Cipierage
+Oud-Parochiehuis Salons voor Schone Kunsten Moerlandkasteel Kasteel Walburg
+Castrohof De Witte Molen Art Deco - Art Nouveau In Sint-Niklaas werden een groot
+aantal huizen opgetrokken aan het einde van de negentiende en het begin van de
+twintigste eeuw door architecten die hetzij in art nouveau-, maar vooral in art
+deco-stijl werkten - vooral in de stationsbuurt (Prins Albertstraat,
+Regentiestraat). Een waar meesterwerk is het (schemerige) art deco hoofdgebouw
+van de Broedersschool in de Nieuwstraat. Politiek Burgemeester waren: Lieven
+Lenaerts (CVP (1995-1996); Jef Foubert (CVP) (1997-2000); Freddy Willockx (SP,
+sp.a) (1989-1994 en 2001-). François De Munck-Moerman (lib.); Pierre van
+Remoortere de Naeyer (lib.); Paul Parrin (lib.); Joseph Van Naemen (kath.)
+(1879-1917); Henri Heyman (kath.) (1933-1946); Emiel Van Haver (kath.)
+(1940-1944) (waarnemend); Romain De Vidts (CVP) (1947-1962); Frantz Van Dorpe
+(CVP); Paul De Vidts (CVP) (1977-1988); Sint-Niklaas Bij de
+gemeenteraadsverkiezingen van 1946 behaalde de CVP nog 45 % van de geldige
+uitgebrachte stemmen en meteen toch de absolute zetelmeerderheid in de
+gemeenteraad; in 2000 was ze teruggevallen tot 23 %. De Volksunie was in 1976 de
+2de partij met 24 % van de geldig uitgebrachte stemmen; in 2000 was de partij de
+5de met nog 8 %. De SP klom van 21 % in 1976 naar 27 % in 2000 en de VLD van 8
+naar 14 %. Het Vlaams Blok had in 2000 19 % van de meetellende neergelegde
+stemmen, Agalev 7 % en Vivant 2%. De uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen
+in Sint-Niklaas sinds 1976 Op 1 januari 1977 werden de voormalige gemeenten
+Belsele, Nieuwkerken-Waas en Sinaai bij Sint-Niklaas gevoegd. De onderlijnde
+getallen vormen de hieruit onderhandelde bestuursmeerderheid. Jeugddoelgroepen
+In Sint-Niklaas en deelgemeenten zijn een aantal verschillende jeugddoelgroepen
+zoals de jeugdbewegingen, de speelpleinwerking, en ook de jeugdhuizen. Scouts
+VVKSM Jin (Sint-Niklaas) VVKSM Kriko (Sint-Niklaas) VVKSM Sint-Franciscus
+(Sinaai) VVKSM Sint-Jozef (Sint-Niklaas) VVKSM Sint-Martinus (Nieuwkerken) VVKSM
+Sint-Tarsicius (Sint-Niklaas) 7de FOS Mercator (Sint-Niklaas) VVKM
+Sint-Franciscus (Sint-Niklaas) VVKM Sint-Vincentius (Sint-Niklaas) VVKM/S Kriko
+(Sint-Niklaas) VVKS Don Bosco (Sint-Niklaas) VVKS Sint-Joris (Sint-Niklaas) VVKS
+Sint-Kristoffel (Sint-Niklaas) VVKS Sint-Paulus (Sint-Niklaas) VVKSM Akabe
+(Sint-Niklaas) Chiro Alleman (Sinaai) Jomokri (Sint-Niklaas) Iris (Nieuwkerken)
+Kriko (Sint-Niklaas) Sakanda (Sint-Niklaas) Staderas Jongens (Belsele) Staderas
+Meisjes (Belsele) Wij (Sinaai) Sint-Niklaas is een fusiestad van vier
+deelgemeentes in Oost-Vlaanderen in België. KSJ-KSA-VKSJ KSA Frassati
+(Nieuwkerken) KSA Reinaert (Sint-Niklaas) VKSJ Trapsoet (Sint-Niklaas) KLJ
+Belsele Nieuwkerken Sinaai Sint-Niklaas Speelpleinwerking Spenoazi (Sinaai)
+Woezel (Sint-Niklaas) Bob (Belsele) De Moerbei (Sint-Niklaas) De Gouden Leeuw
+(Belsele) De Pielewuiter (Nieuwkerken) Flubber (Sint-Niklaas) Holderdebolder
+(Sint-Niklaas) Kameleon (Sint-Niklaas) Kwammer (Sint-Niklaas) 't Speelanker
+(Sint-Niklaas) Jeugdhuizen Den eglantier (Sint-Niklaas Kompas (Sint-Niklaas) 't
+Pleksken (Belsele) 't Verschil (Nieukerken) Troelant (Sinaai) Bekende
+(ex-)inwoners Gustaaf Kardinaal Joos (geboren in Sint-Niklaas) Tom Lanoye,
+schrijver Marc Sleen, Tekenaar van Nero Tom Steels, wielrenner Monseigneur
+Stillemans; bisschop van Gent Wim Verstraeten, Ballonvaarder Wim Verreycken,
+VB-Senator Stijn Van de Voorde, Studio Brussel-presentator Anton Van Wilderode,
+dichter Freddy Willockx, huidig burgemeester en ex-senator Dirk van Bastelaere,
+dichter Frans Wymeersch, VB-Vlaams Parlementair Els De Schepper, actrice,
+cabaretière en schrijfster Daniël Ost, Bloemkunstenaar Bob Benny, zanger Jef
+Burm, Zanger, Acteur,... Alex Callier, muzikant (Hooverphonic) August Van Daele,
+Belgisch generaal en chef van Defensie (2003-...) Alana Dante, zangeres Ronny
+Van Havere, Ballonvaarder Sandrine, deelneemster van Idool 2004, zangeres,
+presentatrice Big Brother 2006 Gunther Van Handenhoven, voetballer van Sporting
+Lokeren De stad is genoemd naar zijn patroonheilige: de Heilige Nicolaas van
+Myra. De stad is het « hart en hoofdstad van het Waasland ». Sint-Niklaas is
+bekend om zijn grootste marktplein van België, waar onder meer de jaarlijkse
+Vredesfeesten plaatsvinden in september, in de volksmond staat dit bekend als de
+Ballonfeesten. Zustersteden Colmar, (Frankrijk) Lucca, (Italië) Abingdon
+(Oxfordshire), (Verenigd Koninkrijk) Schongau, (Duitsland) Gorinchem,
+(Nederland) Externe links Sint-Niklaas, de officiële webpagina van de stad Kaart
+Sinnekloas.be, de jeugdraden van Sint-Niklaas , de speelpleinen van Sint-Niklaas
+Inclusief de inwoners van de deelgemeenten Sinaai, Nieuwkerken-Waas en Belsele,
+telt Sint-Niklaas bijna 69.500 inwoners, waarvan 489 inwoners met Nederlandse
+nationaliteit. Economisch kent de stad in de 19de en de eerste drie kwart van de
+20ste eeuw een bloeiperiode. De textielsector stelt vele mensen tewerk, vooral
+talrijke familiebedrijven gespecialiseerd in breigoed (in plaatselijk jargon
+aangeduid met het Franse « bonneterie ») en een aantal tapijtfabrikanten. Er
+zijn verschillende tabaksbedrijven, een grote steenbakkerij annex drukkerij
+gespecialiseerd in prestigieuse steendruk en een aantal metaalbedrijven
+waaronder Nobels-Peelman, medebouwer van het Atomium en het machinebouwbedrijf
+IMC-FMC. Helaas heeft een groot deel van die bedrijven de 21ste eeuw niet
+gehaald. Bezienswaardigheden Religieus erfgoed De Onze-Lieve-Vrouwekerk De
+Sint-Nicolaaskerk De Sint-Jozefskerk (Tereken) Het Sint Jozef-Klein-Seminarie De
+Christus-Koningkerk Verschillende kloosters In oktober van 1987 kwam Urbanus met
+zijn eerste film Hector op de proppen. Hij schreef het scenario samen met de
+debuterende regisseur Stijn Coninx. Het werd een enorm succes. De film won de
+eerste prijs op het Internationale Festival van de Komische Film in Chamrousse
+(FR) en Urbanus ontving er de prijs "beste acteur" van Radio France en Dauphiné
+Libéré. « Hector » was op dat moment ook het grootste kassucces ooit in de
+Belgische geschiedenis. Dit succes op het witte doek vroeg om een vervolg en in
+1990 kwam Koko Flanel uit, opnieuw met de samenwerking van Stijn Coninx. Deze
+film verpulverde zelfs het vorige record van Hector. In 1993 vertolkte Urbanus
+de hoofdrol in een film van de Fransman Jean-Paul Lilienfeld; "De Zevende
+Hemel", maar de film kon het grote publiek niet bekoren. Na 1995 In 1995 zagen
+we Urbanus schitteren in de 12-delige televisiereeks "Genoeg gelachen, nu
+humor", wat goed was voor een wekelijkse notering in de top vijf van de
+kijkcijfers. Er kwam ook een single uit, nadat hij tien jaar geen plaat meer
+gemaakt had. Het nummer "Poesje Stoei" was meteen goed voor een nummer één-hit.
+In 1996 zetten Urbanus en Willy Linthout een punt achter de uitgeverij Loempia
+(opgericht door Linthout zelf), en gaven voortaan hun strips uit bij de
+Standaard Uitgeverij. Met Jan Bosschaert als tekenaar startte Urbanus in 1998
+een nieuwe stripreeks: « De geverniste vernepelingskes ». In 2001 werd er op de
+dijk van Middelkerke een standbeeld ter ere van Urbanus gehuldigd. Van 2002 tot
+2004 verzorgde Urbanus het scenario van de eerste vier albums van Klein Suske en
+Wiske. Jeff Broeckx verzorgde de tekeningen. In 2003 begon Urbanus twee nieuwe
+stripreeksen met Dirk Stallaert. "Mieleke Melleke Mol" en "Plankgas en
+Plastronneke". In 2004 trad Urbanus samen op met de Nederlandse punkgroep De
+Heideroosjes (die hun naam haalden uit een van zijn conferences) op het
+hoofdpodium tijdens Rock Werchter. Urbanus (artiest) In 2005 verscheen de serie
+"Urbain", 7 episodes van 30 minuten, waarin Urbanus zichzelf speelt in een
+fictieve reeks over z'n leven. In datzelfde jaar nam hij het Nederlandstalige
+commentaar van de film March of the Penguins voor zijn rekening. Ook was Urbanus
+dat jaar één suggestie voor de nominatie voor De Grootste Belg in Vlaanderen,
+maar hij haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en eindigde op nr. 34 van
+degenen die buiten de nominaties vielen. In 2006 speelde hij de rol van tovenaar
+in de film "K3 en het ijsprinsesje". In 2006 is Urbanus ook te zien op de
+Vlaamse zender één en het Nederlandse Nederland 2 met een real-life-soap genaamd
+Urbain. Theaterprogramma's 1982 - Urbanus Live 1985 - Urbanus in 't echt 1998 -
+Hiep hiep rahoe fantastisch live 2003 - Ik ben een plastiek zakske Discografie
+1974 - Urbanus van Anus leevend 1975 - Urbanus van anus in de weide / Urbanus
+van anus op de vijver 1977 - Drie Sprookjes 1978 - Volle maan 1979 - Is er
+toevallig een Urbanus in de zaal? 1982 - 10 jaar Urbanus Live 1985 - Urbanus
+plezantst 1985 - Urbanus in 't echt 1995 - Iedereen beroemd Externe links
+Officiële website fan-site van stripfiguur en komiek Urbanus Museobanus.be -
+fan-site over urbanus Urbain Servranckx In 1977 verscheen een lp van Urbanus met
+3 sprookjes: Urbanus (voorheen Urbanus van Anus) is de artiestennaam van Urbain
+Servranckx (St.-Gertrudis-Pede, Schepdaal, 7 juni 1949), een Vlaams komiek,
+zanger en acteur. Het windemannetje Zoete Hydromel De goede dennenboom Biografie
+Cabaretier Vanaf het begin van de jaren 70 stond Urbanus in de Vlaamse theaters
+met de begeleidingsgroep, « Anus ». Al snel ging hij solo de theaters in als «
+Urbanus van Anus ». In 1974 kwam zijn eerste LP uit, Leevend. Dit debuut was
+goed voor vijf hit-singles. Naar aanleiding van zijn theatersuccessen werd hij
+door de BRT gevraagd een komische act te verzorgen in het programma « Zorg dat
+je d'er bij komt ». Urbanus ' antwoord hierop was: « Nu gaan zelfs de blinden
+mij herkennen ». Uiteindelijk liet hij zijn achternaam vallen en noemde zichzelf
+simpelweg Urbanus. Na Vlaanderen was Nederland aan de beurt en trad hij vanaf
+1975 ook in Nederlandse theaters op. Zijn plaat « Een bakske vol met stro », een
+kerstlied over het kindje Jezus, zorgde voor veel ophef bij de Katholieke Kerk,
+maar het volk kon de plaat best genieten; zo'n 150.000 exemplaren werden ervan
+verkocht. In 1982 haalde zijn dubbelelpee « 10 jaar Urbanus live » platina, en
+zijn single « Quand les Zosiaux chantent dans les bois » ("Als de vogeltjens
+zingen in 't woud") was wederom een groot succes. In 1983 maakte en schitterde
+hij in het TV-programma « Beter 10 crises in de lucht dan 1 in ons land ».
+Strips Urbanus is ook de naam van de stripreeks, die vanaf 1984 startte. In deze
+strips worden de komische avonturen uit de fictieve jeugd van Urbanus uit de
+doeken gedaan in zijn woonplaats Tollembeek. De stripverhalen worden door
+Urbanus samen met tekenaar Willy Linthout gemaakt. De eerste strip "Het
+fritkotmysterie" werkte aanstekelijk en er verschenen 4 tot 5 albums per jaar
+bij de Antwerpse Uitgeverij Loempia. Van de strip zijn er ondertussen al 118
+albums gemaakt. Films Klimaat en landschap Er zijn twee klimaattypes: een echt
+zeeklimaat aan de kust en een stukje landinwaarts en in Midden-Vlaanderen en de
+Kempen een gewijzigd zeeklimaat. Het landschap van Vlaanderen wordt algemeen
+omschreven als het deel van België dat « laag België » genoemd wordt, met aan de
+kust een zandstrand en een duinenstrook gevolgd door vruchtbare polders. Naar
+het oosten toe komt men in de Kempen met heide en dennenbossen, en vervolgens in
+het vruchtbare Haspengouw. De belangrijkste rivieren zijn de Schelde en de Maas,
+die via Nederland in de Noordzee uitmonden, en de IJzer. Politiek Vlaanderen is
+sinds de staatshervorming een deelstaat van België, met een eigen regering, een
+eigen parlement, een eigen begroting en eigen inkomsten en wordt bestuurskundig
+doorgaans aangeduid als de Vlaamse Gemeenschap. Deze is zowel bevoegd voor
+gemeenschapsmateries als voor gewestmateries en wordt bestuurd door één
+parlement en één regering in tegenstelling tot Wallonië, waar deze bevoegdheden
+in aparte raden ondergebracht zijn, namelijk de Waalse Gewestraad en de raad van
+de Franse Gemeenschap. Het Vlaams Parlement wordt om de 5 jaar verkozen. Het is
+de volksvertegenwoordiging van de Vlaamse Gemeenschap, en geniet alle wettelijke
+bevoegdheden in de regio Vlaanderen én voor alle instellingen van de Vlaamse
+Gemeenschap, zoals alle Nederlandstalige scholen (met inbegrip van deze in
+Brussel), dus ook voor de Franstalige scholen in Vlaamse faciliteitengemeenten.
+Zij duidt tevens de ministers van de Vlaamse regering aan. De bevoegdheden van
+de Belgische federale overheid en deze van de Vlaamse (en andere) deelregeringen
+worden vastgelegd door democratisch overleg tussen de verschillende
+gemeenschappen en evolueren nog steeds. In Vlaanderen wordt echter aangedrongen
+op constitutieve autonomie. Vlaanderen wil zijn eigen fiscale, bestuurlijke,
+lokale en intermediaire zaken zelf regelen. De bevoegdheden die Vlaanderen nu
+heeft zijn vastgelegd in de Belgische Grondwet en de Bijzondere Wet op de
+Hervorming van de Instellingen. Vlaanderen verwierf haar huidige autonomie pas
+na een lange ontvoogdingsstrijd. In het België van 1830 genoten de Vlamingen
+beperkte politieke rechten en werd hun taal, het Nederlands, gediscrimineerd en
+verboden in het openbare leven ten voordele van het Frans. In de tweede helft
+van de 19de eeuw ontstond een Vlaamse Beweging. Die verwierf pas enige politieke
+invloed na 1900, mede door de invoering van het algemeen, universeel stemrecht.
+De rol van het Nederlands in Vlaanderen werd langzamerhand wettelijk erkend in
+de rechtspraak, het onderwijs, de administratie, en de politiek. Het duurde
+daarna nog tot het laatste kwart van de 20ste eeuw voor de Vlamingen gelijke
+rechten verwierven. Het feit dat Vlaanderen vanaf de jaren 1960 uitgroeide tot
+één van de sterkste economische regio's in de wereld, en Wallonië met een
+verouderde "smokestack" industrie in een economische crisis verkeert, heeft
+hoogstwaarschijnlijk een belangrijke rol hierbij gespeeld. In de
+staatshervormingen van die periode werden door de belgische wetgever autonomie
+gewesten en gemeenschappen voorzien. Vlaanderen besliste in 1980 om de Vlaamse
+Gemeenschap en het Vlaamse Gewest samen te voegen. Het heeft nu één Vlaams
+Parlement en één Vlaamse regering. De in Brussel gekozen leden van het parlement
+kunnen evenwel niet meestemmen over Vlaamse gewestaangelegenheden. De Vlaamse
+regering heeft haar zetel in Brussel, net als de Belgische regering (de Waalse
+regering heeft zijn zetel in Namen). Vlaams Parlement: 124 Vlaamse
+volksvertegenwoordigers die om de vijf jaar rechtstreeks worden verkozen
+(recentste verkiezing: 13 juni 2004). Vlaamse regering: benoemd door het Vlaams
+Parlement met ten hoogste elf ministers en geleid door de minister-president.
+Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap: omvat alle klassieke departementen van
+alle ministeries samen. Inzake de gewestbevoegdheid is het Vlaams Gewest op zijn
+grondgebied bevoegd voor 'grondsgebonden' materies als economie,
+werkgelegenheid, wegen, ruimtelijke ordening en milieu. Voor vele van deze
+bevoegdheden moet het echter de bevoegdheid delen met de Belgische regering.
+Daarenboven heeft Vlaanderen zeer weinig eigen fiscale inkomsten. Het is - net
+zoals de andere deelstatelijke overheden - in hoge mate afhankelijk van de
+Belgische schatkist. De Vlaamse Gemeenschap omvat alle inwoners van het Vlaams
+Gewest en de inwoners van het tweetalig Brussels Hoofdstedelijk Gewest die
+Nederlands spreken. Het is bevoegd voor taal, cultuur, onderwijs en de
+zogenoemde 'persoonsgebonden materies', welzijns- en gezondheidszorg. Blijkt
+echter dat de Belgische overheid nog aanzienlijke bevoegdheden behield en dat
+zij veruit de meeste middelen blijft controleren. Ook financieel blijven
+Belgische instellingen nog steeds oppermachtig. Vlaanderen Vlaanderen beschikt
+dus, in vergelijking met andere deelstaten in federale landen zoals Canada,
+Zwitserland, Duitsland en de VS, over minder bevoegdheden en minder fiscale
+autonomie. Zo behoudt de nationale wetgever de bevoegdheid over de volledige
+sociale zekerheid, daar waar de meeste andere federale staten hierin een
+gedeelde verantwoordelijkheid voor nationale en deelstatelijke overheden kennen.
+Op andere domeinen gaat de autonomie dan weer veel verder dan in andere federale
+staten. Zo zijn in België de deelstaten autonoom bevoegd om verdragen te
+sluiten, waar dat in andere federale staten enkel kan onder toezicht en mits
+goedkeuring van de federale overheid. Vlaanderen blijkt ook over weinig
+autonomie te beschikken inzake de feitelijke keuze van haar regeringscoalitie.
+Tot nu toe dwongen de grote partijen steeds eenzelfde coalitie af als in de
+nationale regering. Hierin is verandering gekomen in 2004, toen de
+deelstaatverkiezingen voor het eerst niet meer samenvielen met de federale
+verkiezingen. Door deze tekorten vertoont de Belgische staat nog steeds sterke
+unitaire kenmerken, en tegelijk ook vele federale en zelfs enkele confederale
+kenmerken (zoals de noodzakelijke dubbele meerderheden nodig voor wijzigingen
+aan een bijzondere wet). Departementen Op Vlaams niveau worden ministeries «
+departementen » genoemd. De Vlaamse overheid kent zeven departementen. De meeste
+departementen worden weer onderverdeeld in administraties. De departementen van
+de Vlaamse overheid zijn: Departement Coördinatie Departement Algemene Zaken en
+Financiën Departement Wetenschap, Innovatie en Media Departement Onderwijs
+Departement Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur Departement Economie,
+Werkgelegenheid, Binnenlandse Aangelegenheden en Landbouw Departement Leefmilieu
+en Infrastructuur (LIN) Politieke partijen Gedurende het grootste deel van de
+twintigste eeuw werd de politiek in Vlaanderen - grotendeels onder het
+'unitaire, Belgische bewind' - gedomineerd door de christelijke, socialistische
+en liberale partijen (toen CVP, BSP en PVV). (Tijdens de jaren 1960 en 1970 zijn
+deze vroegere unitaristische parijen opgesplitst in aparte Vlaamse, Franstalige
+en enkele Duitstalige partijen). Deze drie waren sterk verbonden met aanverwante
+syndicale en sociale organisaties. Men spreekt voor die conglomeraten over de
+'zuilen'. Ze bestaan ook langs Franstalige kant. De zuilen slaagden er in grote
+mate in om de normale democratische en bestuurlijke regels naar hun hand te
+zetten. Zo verdeelden in het midden van de 20ste eeuw bijna alle benoemingen in
+openbare diensten onder mekaar. Anno 2005 is deze verregaande verzuiling
+enigszins teruggedrongen. De kwalijke effecten ervan zijn door wetenschappers
+voldoende aangetoond: hogere openbare uitgaven dan in andere vergelijkbare
+landen (de West-Europese democratische rechtsstaten); eerder lagere kwaliteit
+van de openbare dienstverlening en tragere aanpassingen aan maatschappelijke
+evoluties. Na de Tweede Wereldoorlog ontstond ook een Vlaamsgezinde
+pluralistische partij, de Volksunie. Deze raakte wel soms in de regering en werd
+zelfs een middelgrote partij. Aan het begin van de 21ste eeuw viel deze partij
+uit elkaar in een eerder links-liberale vleugel (Spirit) en een nationalistische
+vleugel (N-VA). Spirit sloot in 2002 een kartel met de SP.A en N-VA deed in 2004
+hetzelfde met de in de in CD&V omgedoopte christelijke volkspartij (CVP).
+Individuele ex-Volksunie mandatarissen sloten zich aan bij de liberale VLD en de
+CD&V. Vlaanderen is het noordelijke deel van België. Het Nederlands is er de
+officiële taal en de inwoners worden Vlamingen genoemd. In de jaren zeventig
+ontstond ook een van de eerste groene partijen in Europa, Agalev (een
+letterwoord voor "Anders GAan LEVen"). Deze haalde als eerste groene partij
+zelfs volksvertegenwoordigers. Ze maakte deel uit van enkele regeringen en
+oefent nog steeds een zekere invloed uit zoals op het vlak van o.a. milieu,
+wapenhandel en kernenergie; ze kampt echter met overlevingsproblemen sinds haar
+laatste regeringsdeelname. Op 15 november 2003 koos Agalev voor een nieuwe naam:
+Groen!. Eind jaren '70 ontstond uit onvrede van een aantal Vlaams-nationalisten
+met het Egmontpact het Vlaams Blok. Deze partij groeide gestaag, vooral door
+haar extreme anti-vreemdelingen standpunten, en na haar grote vooruitgang bij de
+verkiezingen in 1991 spraken alle Vlaamse democratische partijen af om geen
+coalities aan te gaan met deze partij (het zogenaamde cordon sanitaire). In 2004
+werd een rechtszaak aangespannen tegen enkele vzw's rond het Vlaams Blok. Het
+Hof van Beroep te Gent veroordeelde deze vzw's vanwege hun medewerking met een
+racistische organisatie. De partij veranderde hierna haar naam in het Vlaams
+Belang, maar behield intern haar extreme anti-vreemdelingen standpunten. Bij de
+gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 ging het Vlaams Belang in de meeste
+steden vooruit en boekte het winst. In Antwerpen is het niet langer de grootste
+partij. Lijst Minister-Presidenten Yves Leterme, 2004-heden CD&V Bart Somers,
+2003-2004, VLD Patrick Dewael, 1999-2003, VLD Luc Van den Brande, 1992-1999, CVP
+(nu CD&V) Gaston Geens, 1981-1992, CVP (nu CD&V) Separatisme In Vlaanderen is
+een heterogene beweging actief, die Vlaanderen meer autonomie wil bezorgen. Deze
+beweging is zeer divers en bestaat uit verschillende strekkingen, en ook
+fracties in de bestaande traditionele partijen. Zo is er een
+afscheidingsbeweging met partijen en verenigingen, zoals Vlaams Belang, N-VA en
+VVB. Afhankelijk van de opiniepeiler wordt de aanhang van de
+afscheidingsbeweging in dit geheel tussen de 13 en de 51% van de bevolking
+geschat. Ook de doelen van de verenigingen verschillen. De hoofdmoot wordt
+ingenomen door hen die een soevereine Vlaamse deelstaat van de EU wil stichten,
+maar een niet onaanzienlijk deel wil een confederale staatsstructuur, en
+sommigen willen een hereniging van Vlaanderen en Nederland tot Groot-Nederland.
+Nog andere willen het huidige federalisme versterken door de deelstaten meer
+fiscale en financiële autonomie te geven. Binnen het OVV vinden we zowat al deze
+strekkingen terug. In 2005 schreef de denkgroep In de Warande een manifest voor
+de de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Economie De Vlaamse economie is een van
+de meest productieve van de hele wereld. Dit steunt onder meer op een hoog
+opleidingspeil, relatief hoge inspanningen voor onderzoek en ontwikkeling in de
+bedrijven, veel vestigingen van internationale bedrijven, vooral in
+hoogtechnologische sectoren, en een goede talenkennis, gekoppeld aan een grote
+verdraagzaamheid tegenover bedrijven en werknemers uit de meeste andere landen.
+Dit alles schraagt een hoge welvaart. De laatste jaren (decennia) stagneert de
+Vlaamse economie structureel. Dit wordt toegeschreven aan een nog steeds
+toenemende bureaucratie, aan de (deels niet-omkeerbare) transfers naar Wallonië
+en Brussel, aan laagproductieve openbare diensten (vooral in de Belgische
+instellingen en administraties), de extreem hoge lopende uitgaven van de
+Belgische overheden en tegelijk lage investeringen, evenals aan de te lage
+innovatie in vele economische sectoren. Mede daardoor zijn de loonlasten in
+Vlaanderen één van de hoogste van de hele wereld. Maar aan de ander kant is ook
+de productiviteit per werknemer nog steeds één van de hoogste ter wereld. De
+naam 'Vlaanderen' verwijst zowel naar de 'Vlaamse gemeenschap' in de
+maatschappelijke en politieke zin, als naar de bestuurlijke instellingen (de
+Vlaamse Gemeenschap en het Vlaams Gewest), die gevestigd zijn te Brussel. Deze
+stad is zowel hoofdstad van België als van Vlaanderen. Het vormt ook een gewest,
+naast het Vlaamse en het Waalse gewest. Vlaamse bevolking Zo vinden we
+verschillende Vlaamse vluchtelingen bij de redacteurs van de Statenbijbel, wat
+een factor was bij de invloed van het Zuid-Brabants op de Nederlandse taal. Ook
+begin twintigste eeuw trokken vele duizenden Vlamingen, vooral uit Oost- en
+West-Vlaanderen, weg voor de hier toen heersende economische ellende, vooral
+naar Canada, de Verenigde Staten en Zuid-Amerika. De meer recente immigranten,
+evenals de joden, zijn nog min of meer als afzonderlijke etnische groepen
+herkenbaar. Dat geldt met name voor de Italianen, Hongaren en Polen die in het
+midden van de 20ste eeuw naar Vlaanderen kwamen, voor Noord-Afrikanen en Turken
+(2de helft van 20ste eeuw), voor de EU-burgers die zich hier vestigden als
+werknemers voor Europese en internationale instellingen, en voor de recentste
+immigratiegolven uit Oost-Europa. Gedurende de hele twintigste eeuw bestond er
+ook een zekere immigratie van voornamelijk rijke Franstaligen die zich vooral in
+Vlaams-Brabant vestigden. Met uitzondering van sommige Ortodox-Joodse en
+islamitische immigranten en van een deel van de Franstalige inwijkelingen
+integreerden de meeste immigranten goed in Vlaanderen na enkele generaties. Deze
+is en door de eeuwen heen redelijk sterk vermengd met vele immigratiestromen. In
+recente tijden bleven deze immigraties echter steeds beperkt in aantal, en in
+interne migraties. De etnische kern van de huidige Vlaamse bevolking bestaat uit
+de toen Dietstalige (voorloper van het Nederlands) bevolkingsgroepen in de
+toenmalige Nederlanden - de '17 provinciën' - die overwegend katholiek en onder
+Spaanse heerschappij bleven in de 17e eeuw. Dit werd aangevuld met wat hogere
+burgerij en adel, beide, zoals in heel Europa, Franstalig of verfranst. Uit de
+Middeleeuwen stamt ook de kleine joodse minderheid, die zich vooral in Antwerpen
+en Brussel vestigde. Vlaanderen kende in zijn geschiedenis twee grote
+emigratiestromen, een ten tijde van de Contrareformatie en een bij de wisseling
+tussen negentiende en twintigste eeuw. Onder Spaans bewind werden vele
+tienduizenden protestanten verjaagd. De meeste trokken toen naar Amsterdam en
+Noord-Nederlandse provincies. Ze droegen daar bij tot de zogenaamde Hollandse
+Gouden Eeuw. Godsdiensten en levensbeschouwingen in Vlaanderen Openbaar
+onderwijs, ingericht door de Vlaamse overheid, gemeenten en provincies vormt de
+tweede grote groep met een 30 à 35% van de leerlingen. Historisch was Vlaanderen
+bijna volledig katholiek, met enkele beperkte protestantse kernen sinds de
+opkomst ervan. Anno 2005 is die religieuze overtuiging echter danig verzwakt. De
+tweede levensbeschouwelijke overtuiging is nu de 'vrijzinnigheid'. Islamieten
+vormen naar schatting 3% van de Vlaamse bevolking; protestanten, anglicanen,
+orthodoxen en joden elk minder dan een procent. Deze zes opgesomde groepen zijn
+de erkende religieuze en levensbeschouwelijke overtuigingen. Alleen is er bij de
+Islamietische groep nog een achterstand op het vlak van de officiële
+subsidiëring van immams, moskeën en eigen scholen. Katholieken, protestanten en
+joden hebben ook eigen scholen voor leerlingen van alle leeftijden. De
+katholieke scholen worden in praktijk ook bezocht door véle niet-katholieke
+leerlingen, met name door vele islamieten die een religieus onderricht verkiezen
+boven een neutraal. Het katholieke onderwijs heeft door die relatieve openheid,
+plus historische redenen en een perceptie van hogere prestige en kwaliteit, een
+aandeel van 60 à 70%, afhankelijk van de leeftijd. Lijsten Vlaamse regio's
+Vlaanderen van A tot Z Vlag van Vlaanderen Lijst van Vlaamse artiesten Lijst van
+Vlaamse bands naar genre Lijst van Vlaamse gemeenten Lijst van Vlaamse politieke
+partijen Lijst van Vlaamse olympische medaillewinnaars Lijst van Vlaamse
+ondernemingen Lijst van gemeentevlaggen in Vlaanderen Zie ook Geschiedenis van
+Vlaanderen Verkiezingen in Vlaanderen Externe links Vlaamse Overheid
+(www.vlaanderen.be) Dag Vlaanderen Vlaams Parlement Vlaamse regering Vlaamse
+Gemeenschapscommissie (VGC) Toerisme Vlaanderen Vlaamse Radio en Televisie Het
+hedendaagse Vlaanderen mag niet verward worden met het historische graafschap
+Vlaanderen. Dat omvatte ruwweg Oost-, West-, Frans-, Zeeuws- en Romaans
+Vlaanderen. In Frankrijk wordt de term 'Flandre' ook gebruikt als het geheel van
+de Franse departementen 'Nord' en 'Pas-de-Calais' en het Belgische Vlaanderen.
+Het huidige Vlaanderen omvat grote delen van de historische regio's Vlaanderen,
+Brabant en Limburg. Vlaamse provincies 1 Antwerpen 2 Limburg 3 Oost-Vlaanderen 4
+Vlaams-Brabant 5 West-Vlaanderen Naast deze vijf provincies kent Vlaanderen ook
+een specifiek intermediair bestuur voor de Vlamingen in Brussel en hun
+instellingen, de Vlaamse gemeenschapscommissie ('VGC'). Geografie Bestuurszetel:
+Brussel Grootstedelijk gebied: Vlaamse Ruit Grote steden: Antwerpen, Gent,
+Mechelen, Leuven, Hasselt, Brugge, Kortrijk, Oostende, Aalst, Sint-Niklaas, Genk
+Zie ook: Lijst van Vlaamse gemeenten Kustlijn: 66 km Hoogste punt: Remersdaal,
+287,5 m Deze spanningen namen toe toen Geert Bourgeois, de voorman van de
+traditionalistische en centrum-rechtse Vlaams-nationalistische vleugel binnen de
+Volksunie, in 2000 door de leden tot voorzitter verkozen werd als tegenkandidaat
+tegen toenmalig voorzitter Patrik Vankrunkelsven. Tijdens de onderhandelingen
+over het Lambermont-akkoord, dat de verdere staatshervorming van België moest
+regelen, kwam het tot een breuk. Het partijbestuur keurde het akkoord goed, maar
+Bourgeois verwierp het en trad af als voorzitter. Op 13 oktober 2001 viel de
+partij uit elkaar in drie groepen: "De Toekomstgroep", rond Bert Anciaux,
+"Vlaams-Nationaal", ook wel Oranjehofgroep genoemd, rond Geert Bourgeois, en
+"Niet splitsen", rond Fons Borginon, en verder Nelly Maes en Johan Sauwens. Geen
+van de drie groepen won het referendum. De groep Vlaams-Nationaal haalde het
+meeste stemmen onder de Volksunie-leden met 47,18%, en "erfde" de
+infrastructuur. De financiële middelen werden onder de drie groepen verdeeld.
+Kort na het referendum hield de groep "Niet splitsen" (30,18%) op te bestaan. De
+Toekomstgroep (22,63%) richtte een nieuwe partij op onder de naam spirit en de
+groep "Vlaams-Nationaal" deed dat onder de naam N-VA. Nelly Maes sloot zich aan
+bij spirit, terwijl Johan Sauwens lid werd van de CD&V. Fons Borginon, Patrik
+Vankrunkelsven, Vincent Van Quickenborne, Annemie Vandecasteele en Sven Gatz
+sloten zich uiteindelijk aan bij de VLD. Boegbeelden Voorzitters Walter
+Couvreur: 1954-1955 Frans Van der Elst: 1955-1975 Hugo Schiltz: 1975-1979 Vic
+Anciaux: 1979-1986 Jaak Gabriëls: 1986-1992 Bert Anciaux: 1992-1998 Patrik
+Vankrunkelsven: 1998-2000 Geert Bourgeois: 2000-2001 Fons Borginon: 2001 Andere
+opmerkelijke figuren Andere opmerkelijke figuren bij de Volksunie waren Maurits
+van Haegendoren, Maurits Coppieters, Daniel Deconinck, Antoon Roosens, Lode
+Claes, Toon Van Overstraeten, Willy Kuijpers, Jef Valkeniers, Nelly Maes, Johan
+Sauwens, Paul Van Grembergen, Hugo Coveliers, André Geens, Bart Somers, Els Van
+Weert, Annemie Vandecasteele, Frieda Brepoels, Jan Loones, Kris Van Dijck en
+Geert Lambert. Verschillende kopstukken van het Vlaams Blok (Vlaams Belang),
+startten hun politieke carrière als tweederangsfiguren bij de Volksunie, zoals
+Karel Dillen, Wim Verreycken, Roeland Raes, Francis Van den Eynde en Frank
+Vanhecke. Externe link Volksunie http://www.n-va.be / http://www.spirit.be / De
+Volksunie is een voormalige Vlaams-nationalistische politieke partij.
+Geschiedenis De Volksunie werd opgericht op 14 december 1954 onder impuls van
+Frans Van der Elst, Walter Couvreur, Herman Wagemans, Rudi van der Paal, Wim
+Jorissen, Ludo Sels, Frans Baert en René Proost als politieke vleugel van de
+radicale Vlaamse beweging. De VU was daarmee de opvolger van de Christelijke
+Vlaamse Volksunie (« CVV »), die nog deelnam aan de verkiezingen op 11 april
+1954. De CVV behaalde toen een verkozene: Herman Wagemans in Antwerpen. De
+nieuwe partij recruteert haar aanhang overwegend in kringen van gelovige
+Vlamingen, de kleine burgerij en in de intellectuele middenklasse. Naast een
+rechtervleugel, waarin heimwee naar het verleden overheerst, en een sterke
+centrumgroep doet ook een sociaal progressieve minderheid zich tegen het einde
+van de jaren 1960 gelden. Regelmatig komt de partij in aanvaring met andere
+Vlaams-nationalistische verenigingen (o.a. de Vlaamse Militanten Orde), die
+struikelen over haar federalistische en consequent democratische en
+parlementaire ingesteldheid. De VU had het in de beginjaren niet echt makkelijk.
+Pas in 1965 kon zij met ongeveer 7 procent van de stemmen 12
+volksvertegenwoordigers naar Brussel sturen. Naarmate de partij echter
+succesrijker werd, verbreedde ze haar programma tot andere maatschappelijke
+thema's. Zo was de Volksunie de eerste partij in België die aandacht had voor de
+milieuproblematiek en het in zijn programma opnam. In 1971 bereikte de partij
+haar historisch hoogtepunt: 11 procent van de stemmen, wat goed was voor 21
+volksvertegenwoordigers en 19 senatoren. Toen de Volksunie in 1978 het
+Egmontpact goedkeurde en in de regering kwam, scheurde de radicale vleugel zich
+af om het Vlaams Blok op te richten. In de jaren '80 werd bij de Volksunie
+Jongeren het idee gelanceerd van "« Integraal federalisme »", wat later één van
+de ideologische pijlers van spirit zou worden. (" « Integraal federalisme. Naar
+een federale samenleving » ", Volksunie-jongeren (VuJo), 1980) In de jaren '90
+probeerde voorzitter Bert Anciaux de partij opnieuw succesvol te maken door het
+accent te verschuiven van het Vlaams standpunt naar het Links-liberalisme.
+Hiervoor ging hij een alliantie aan met de pas opgerichte links-liberale
+vereniging ID'21 onder de naam VU&ID. Dit experiment zorgde niet voor het
+verhoopte succes en leidde tot spanningen binnen de Volksunie. Officiële website
+Woestijnvis Woestijnvis is een Vlaams televisiebedrijf, vernoemd naar een
+verspreking in het televisieprogramma « Rad van Fortuin ». In dit VTM-programma
+gaf een kandidaat met de letters W..ST..NV.S op de bordjes als antwoord
+"woestijnvis". Dat moest "woestijnvos" zijn. Woestijnvis werd opgericht in 1997
+door Wouter Vandenhaute (die anno 2005 nog steeds de gedelegeerd bestuurder is),
+samen met Tom Lenaerts en Erik Watté. Het eerste programma (« Man Bijt Hond »)
+werd uitgezonden op 1 september 1997. In 2000 nam de Vlaamse
+Uitgeversmaatschappij VUM (uitgever van o.a. de krant De Standaard) een
+participatie van 20% in Woestijnvis, die later tot 40% werd verhoogd. Het
+productiehuis Woestijnvis is producent van diverse televisieprogramma's voor de
+VRT, waarmee het een exclusiviteitscontract heeft tot 2011. Een aantal van hun
+programma's is verkocht aan buitenlandse televisiezenders, zoals bijvoorbeeld
+"Man bijt hond" aan de Nederlandse NCRV. Woestijnvis is gevestigd op het
+bedrijventerrein « Horizonpark » te Zaventem. Het gebouw deed dienst als het
+Cynalco-gebouw uit Het Eiland. In 2006 verhuist Woestijnvis, als alles volgens
+plan verloopt, naar Vilvoorde. Programma's « Euro 2000 » (2000) « Mannen Op De
+Rand Van Een Zenuwinzinking » (2001) « Alles Komt Terug » (2001) « Napels Zien »
+(2000-2003) « De Blijde Boodschap » (2002) « Bal Mondial » (2002) « De Fiets van
+Pavlov » (2002) « De Pappenheimers » (2003-?) « De Slimste Mens ter Wereld »
+(2003-?) « Het Rob-rapport » (2004) « Man Bijt Hond » (1997-?) « Het Eiland »
+(2004-2005) « Het Geslacht De Pauw » (2004-2005) « Vive le Tour »,
+wieleromkadering voor Sporza op één (2005) « Studio 11 », omkadering van de
+Belgische voetbalcompetitie voor Sporza op één (2005-?) « 11 », omkadering van
+de Belgische voetbalcompetitie voor Belgacom TV (2005-?) « Neveneffecten »
+(2005, 2007) « De Believers » (2006) « De Parelvissers » (2006) « De moeder van
+mijn dochter » (2006) « Alles Uit De Kast » (2006-?) « Alles Kan Beter »
+(1997-1999) « Willy's en Marjetten » (2006-?) « Nooitgedacht » (2006-?) « De
+Commissie Wyndaele » (1997-1998) « De XII Werken Van Vanoudenhoven » (1998-1999)
+« De Mol », doorverkocht aan een 40-tal landen en winnaar van de Gouden Roos
+2000 van Montreux (1999, 2000, 2003) « Wijlen De Week » (1999) « De Laatste Show
+» (1999-?) « In De Gloria » (2000-2001) « De Quizmaster » (2000) Bonanza Na het
+succes van een opdracht uit « De XII Werken van Vanoudenhoven » (maak een
+tijdschrift dat meer verkoopt dan Humo), besloot Woestijnvis zelf een weekblad
+op te starten. In januari 2001 startte een « Nieuw Fijn Weekblad van Woestijnvis
+» onder de naam « Bonanza ». Het werd als concurrent voor het populaire weekblad
+Humo gepositioneerd. Het blad was echter een kort leven beschoren en in augustus
+van hetzelfde jaar verdween het van de markt. Humo reageerde opgelucht met een
+grote advertentie in het laatste nummer. Twee cowboys staan in de krantenwinkel:
+« Bonanza stopt? Damned, doe me dan maar weer een Humo ». Externe links Willem
+Elsschot overleed op 78-jarige leeftijd in zijn geboortestad Antwerpen en werd
+aldaar begraven op het Schoonselhof. Postuum werd hem ook de Staatsprijs voor de
+literatuur toegekend. Na zijn dood Elsschots werken zijn nog steeds geliefd bij
+een ruim publiek. Het dubbelwerk « Lijmen/Het Been » is in 2000 verfilmd door
+Robbe de Hert; in 2002 maakte Frank Van Passel een Engelstalige verfilming van «
+Villa des Roses » met een internationale cast. Ook Kaas werd verfilmd, in 1999,
+door Orlow Seunke. In 2004 wilden drie kleinzonen delen van het archief van
+Elsschot verkopen. De dochter van Elsschot, Ida de Ridder en andere familieleden
+wisten dat via een kort geding in december 2004 te verhinderen. Zij vonden dat
+de nalatenschap bij elkaar moest blijven. Het archief van Elsschot was in beheer
+bij zijn oudste zoon Walter, bij zijn overlijden kwam het in handen van de
+kleinzonen, Walter, Fons en Christiaan de Ridder. Werk Willem Elsschot
+publiceerde zijn eerste gedichten in het tijdschrijf « Alvoorder ». Zijn echte
+loopbaan als schrijver begon in Rotterdam. Daar schreef hij « Villa des Roses »
+(1913), in een sterk door het naturalisme beïnvloede stijl. Zijn bekendste
+werken volgden in de jaren 20 en 30: « Lijmen » (1924), « Kaas » (1933), « Tsjip
+» (1934) en « Het Been » (1938). De werken « Lijmen » en « Het been » vormen
+samen een geheel. Elsschot zelf treedt hier op als « Laarmans ». In Lijmen leert
+Laarmans de kunst van het aansmeren van reclame aan argeloze personen. In het
+vervolg hiervan moet Laarmans het geld ophalen bij een weduwe, die nog steeds
+moet betalen voor stapels wereldtijdschriften, terwijl de klachten over haar
+been steeds erger worden. Dit tweede deel werd geschreven op verzoek van Menno
+ter Braak. Centrale thema's die vaak in zijn boeken voorkomen zijn het
+zakenleven (« Lijmen », « Het Been » en « Kaas ») en het gezinsleven (« Tsjip »
+en « De Leeuwentemmer » (1940)). Een scherpe aanval op de totalitaire macht, die
+de Rooms-Katholieke Kerk uitoefende op het Vlaamse platteland, is het verhaal «
+De Verlossing » (1921). Vlak na de Tweede Wereldoorlog schreef Elsschot nog een
+van zijn meesterwerken: « Het Dwaallicht » (1946). De werken van Elsschot laten
+zich opmerken door een teder cynisme en door nauwkeurige beschrijvingen van de
+omgeving. Het taalgebruik is nuchter, helder en zakelijk en doet ook vandaag nog
+opvallend modern aan. Elsschot schrijft nooit een woord te veel, en zijn
+complete oeuvre beslaat dan ook niet meer dan een achthonderdtal bladzijden.
+Elsschot heeft zijn visie op de kunst van het schrijven beknopt uiteengezet in
+de inleiding van de roman « Kaas ». Willem Elsschot Omstreden was het gedicht
+over August Borms, de Vlaams-nationalistische collaborateur die werd
+terechtgesteld. Sommigen verwijten dit Elsschot, anderen zien het als een
+pamflet tegen de doodstraf. Elsschot schreef ook een gedicht gewijd aan Marinus
+van der Lubbe, opgedragen aan Simon Vestdijk die ook een gedicht over deze
+vermeende brandstichter van de Duitse Rijksdag schreef. Citaten « (Uit het
+gedicht: "Het Huwelijk") » Ik heb geleerd dat zwijgen niet verbeterd kan worden.
+Voor de oorlog was een Vlaming slechts een sukkelaar zonder meer, omdat hij geen
+Frans kende, of een gek omdat hij 't wèl kende en tóch van die kennis in 't
+publiek geen gebruik maakte. De term wereldtijdschrift. Laat het stikken in zijn
+centen, in zijn kaas en in zijn krenten, in zijn helden als daar zijn: Tromp, De
+Ruyter en Piet Hein. (over Nederland, uit het gedicht over van der Lubbe) Men
+kan proberen een brood te bakken, maar men probeert geen schepping. Men probeert
+ook niet te baren. Waar zwangerschap bestaat, volgt het baren van zelf, ten
+gepasten tijde. Tussen droom en daad, staan wetten in de weg en praktische
+bezwaren, en weemoedigheid, die niemand kan verklaren. Het Huwelijk Een fragment
+« Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd » « in d'ogen van zijn vrouw de
+vonken uit kwam doven, » « haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had
+doorkloven » « toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt. » ... Willem
+Elsschot (Antwerpen, 7 mei 1882 -- ald., 31 mei 1960) was een Vlaams
+romanschrijver en dichter (pseudoniem van Alfons-Jozef de Ridder). Hij
+produceerde slechts 750 pagina's proza, maar heeft een grote invloed gehad. «
+Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand. » « Ik moet de schimmel
+van mijn stramme voeten wassen » « en rennen door het vuur en door het water
+plassen » « tot bij een ander lief in enig ander land. » « Maar doodslaan deed
+hij niet, want tussen droom en daad » « staan wetten in de weg en praktische
+bezwaren, » « en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, » « en die des
+avonds komt, wanneer men slapen gaat. » Prijzen 1948 - Driejaarlijkse
+Staatsprijs van België voor verhalend proza 1951 - Constantijn Huygensprijs 1960
+- Staatsprijs ter bekroning van een schrijversloopbaan Levensbeschrijving
+Bibliografie 1940 - « De leeuwentemmer », roman 1942 - « Het tankschip »,
+novelle 1946 - « Het dwaallicht », novelle 1953 - « De landman van Chicago, of
+hoe men uitgever wordt van een landbouwblad », blijspel in twee bedrijven
+(toegeschreven aan Elsschot; veel later ontdekt in Snoecks Almanak, waarin het
+als een smalle kolom naast door Alfons de Ridder geworven advertenties was
+opgenomen; anderen vinden de tekst "te Vlaams") 1957 - « Verzameld werk » 1979 -
+« Zwijgen kan niet verbeterd worden Ongebundelde teksten », met jeugdgedichten,
+journalistiek werk, een brief aan zijn zoon. 1913 - « Villa des Roses », roman
+1921 - « Een ontgoocheling », novelle 1921 - « De verlossing », roman 1924 - «
+Lijmen », roman (verfilmd in combinatie met Het Been). 1933 - « Kaas », roman
+(Dit is in 2003 als toneelstuk uitgevoerd; het is vertaald in het Duits, Engels
+en Italiaans) 1934 - « Verzen van vroeger », poëzie 1934 - « Tsjip », roman 1937
+- « Pensioen », roman 1938 - « Het been », roman Vanuit zijn reklamewerk: «
+Almanak der Kroostrijke Gezinnen », vijf maal verschenen Bronnen Artikel « De
+kracht van 'Lijmen' », NRC Handelsblad, 11 mei 2002 Artikel « Elsschot de
+pionier », NRC Handelsblad, 16 januari 2001 Voorwoord van het boek « Zwijgen kan
+niet verbeterd worden », 1979, door Annemarie Kets-Vree Artikel bij verschijnen
+van « Zwijgen kan niet verbeterd worden », NRC Handelsblad, 29 februari 1980
+Artikel « Lijmen-achtig toneelstuk van Elsschot ontdekt », NRC Handelsblad, 18
+september 2003 Artikel « Conflict in familie schrijver », NRC Handelsblad, 27
+december 2004 Artikel « Kaboutertje kan schrijven », NRC Handelsblad, 9 april
+2004 Artikel « Elsschot », door Frits Abrahams «, NRC Handelsblad, 29 maart 2004
+» Artikel « Minnares Elsschot », NRC Handelsblad, 29 maart 2004 Artikel « Kunst
+en blote billen », NRC Handelsblad, 18 oktober 2003 Artikel « Wereldtijdschrift
+», NRC Handelsblad, 14 oktober 2003 Externe link Willem Elsschotgenootschap
+Elsschot is in Antwerpen geboren en was een zoon uit een bakkersgezin. Hij
+studeerde in Antwerpen onder meer aan de Antwerpse gemeenteschool in de Van
+Maerlantstraat, het atheneum en het Hoger Handelsinstituut, maar maakte zijn
+studies aan het atheneum niet af. Op het atheneum kwam zijn voorliefde voor de
+literatuur tot bloei. Hij oefende verschillende beroepen uit: niet enkel in
+Antwerpen en Brussel maar ook in Parijs en Rotterdam. Vanaf 1912 werkte De
+Ridder voor het tijdschrift « La Revue Continentale Illustrée », dat eigendom
+van zijn vriend Jules Valenpint, die model stond voor het personage Boorman.
+Tijdens de Eerste Wereldoorlog ging dit door de economische omstandigheden in
+België op de fles. Gedurende de Eerste Wereldoorlog was hij secretaris van het
+Nationaal Comité voor hulp en voeding in Antwerpen. Na de oorlog stichtte hij
+zijn eigen reclamebureau dat hij tot aan zijn overlijden bleef besturen. In die
+rol schreef hij onder andere een tekst met de titel "Lofzang op de mostaard"
+(eet mosterd van Tierenteyn Ferdinand / veruit de bekwaamste fabrikant / van ons
+beminde Belgenland). Hij was gespecialiseerd in gedenkboeken van bedrijven en
+winkeliersverenigingen. Elsschot hield niet van de reklamewereld. Vlak voor zijn
+dood in 1960 formuleerde hij het als volgt: " Niet alleen walg ik van de
+reclame, maar ook van de commercie in het algemeen. En ik heb Lijmen geschreven
+omdat ik er op een of andere manier van af moest komen. Ik moest wel reclame
+bedrijven, want van mijn pen heb ik nooit kunnen leven. " Met de huwelijkstrouw
+nam Elsschot het niet zo nauw, zo had hij tussen 1946 en 1951 een relatie met de
+dichteres Liane Bruylants. Volgens haar zou hij ook nog een andere relatie
+hebben gehad met een onbekende vrouw. Alfons de Ridder was van 1942 tot 1960 de
+advertentie-acquisiteur van Snoecks. Brabantse Pijl De Brabantse Pijl is een
+wielerwedstrijd voor profrenners in Belgisch Brabant ten zuid-westen van Brussel
+waarin onder andere de Alsemberg moet worden beklommen. Nadat jarenlang
+Sint-Genesius-Rode zowel start- als aankomstplaats was, is de start sinds 2004
+verlegd naar Zaventem. Dit houdt in dat de renners nu veeleer het gebied ten
+zuid-oosten van Brussel aandoen alvorens, na enkele lokale ronden met daarin de
+beklimmingen van de Alsemberg en de Bruine Put, te finishen op de Alsemberg.
+Overzicht winnaars 1970 -- Herman Van Springel 1971 -- Joseph Spruyt 1972 --
+Eddy Merckx 1973 -- Johan De Muynck 1974 -- Herman Van Springel 1975 -- Willem
+Peeters 1976 -- Freddy Maertens 1977 -- Frans Verbeeck 1978 -- Marcel Laurens
+1961 -- Pino Cerami 1962 -- Budo Janssens 1963 -- Joseph Wouters 1964 -- Arnaldo
+Pambianco 1965 -- Willy Bocklandt 1966 -- Jan Janssen 1967 -- Roger Rosiers 1968
+-- Victor Van Schil 1969 -- Willy In 't Ven 1988 -- Johan Capiot 1989 -- Johan
+Capiot 1990 -- Frans Maassen 1991 -- Edwig Van Hooydonck 1992 -- Johan Capiot
+1993 -- Edwig Van Hooydonck 1994 -- Michele Bartoli 1995 -- Edwig Van Hooydonck
+1996 -- Johan Museeuw 1979 -- Daniel Willems 1980 -- Michel Pollentier 1981 --
+Roger De Vlaeminck 1982 -- Claude Criquielion 1983 -- Eddy Planckaert 1984 --
+Ronny Van Holen 1985 -- Adri van der Poel 1986 -- Johan van der Velde 1987 --
+Edwig Van Hooydonck 2006 -- Oscar Freire 1997 -- Gianluca Pianegonda 1998 --
+Johan Museeuw 1999 -- Michele Bartoli 2000 -- Johan Museeuw 2001 -- Michael
+Boogerd 2002 -- Fabien De Waele 2003 -- Michael Boogerd 2004 -- Luca Paolini
+2005 -- Oscar Freire Externe link Officiële website van de organisatie
+Gebeurtenissen vanaf 1999 Bij de parlementsverkiezingen van 13 juni 1999 leden
+de regeringspartijen een grote nederlaag ten gevolge van de zogenaamde
+dioxinecrisis. Guy Verhofstadt, de latere premier en voorzitter van de VLD, werd
+tot formateur aangesteld en bracht een regering van liberalen, socialisten en
+groenen tot stand. Voor het eerst sinds 1958 werd er geregeerd zonder de CVP.
+Tijdens de Kosovo-crisis in 1999 namen 600 Belgische paracommando's deel aan
+Allied Harbour, de NAVO-operatie ter bescherming van de Kosovaarse vluchtelingen
+in Albanië. In datzelfde jaar vertrokken 1100 militairen naar Kosovo om deel te
+nemen aan KFOR, de NAVO-vredesmacht voor Kosovo. In december 1999 kondigde de
+regering Verhofstadt aan om opnieuw een actief buitenlands beleid te voeren, met
+name in Centraal-Afrika waar o.a. de oude kolonie van België, Congo, ligt. Zo
+gauw daar vrede in de regio zou zijn zou België zich inspannen om de wederopbouw
+politiek en financieel te steunen. Op 1 januari 1999 werd de euro ingevoerd en
+vanaf 1 januari 2002 werd de frank volledig door de euro vervangen. Zie ook
+België Geschiedenis Geschiedenis van Europa Jaartallentabel België Verder werden
+de Romeinse kolonies in Trier en Keulen afzetgebied voor de producten van de
+Noord-Gallische landbouw en de inheemse ambachten. Er ontstonden zelfs enkele
+grote landbouwbedrijven (villae) en plaatsen als Tongeren en Doornik kregen een
+stedelijk karakter. Ook kleinere dorpen en gemeenschappen (vici) bloeiden op en
+de handel met Italië en de rest van Gallia werd steeds intensiever. Aan de kust,
+in het westen van België, ontstonden vissersdorpen en zoutwinningsbedrijven. Ook
+de textielnijverheid kwam sterk opzetten en er werden grote kuddes schapen
+gehouden voor de wol. Andere economische activiteiten waren houthakken,
+kolenbranden, ijzer-, zink,- en kalksteenwinning. Vanaf 256 staken Frankische
+krijgers de Rijn over en werd geheel Gallia geplunderd en werden vele steden en
+dorpen verwoest. Rond 280 werden de invallers verdreven, maar een stam, de
+Saliërs bleef de Belgische gebieden binnenvallen. Uiteindelijk werd er tussen de
+Romeinen en deze Frankische stam rond 296 een verbond gesloten en werden ze als
+verdedigers van de rijksgrens tussen Nijmegen en de zee aangesteld. Vanaf ca.
+297 werd Belgica door keizer Diocletianus gesplitst in Belgica Prima in het
+zuidoosten en Belgica Secunda in het westen. Het in het noordoosten gelegen
+Germania Inferior was al op het einde van de eerste eeuw van Belgica losgemaakt.
+Uiteindelijk bezweek het West-Romeinse rijk onder de druk van de binnentrekkende
+Germaanse stammen in de 3e eeuw. De Romeinen trachtten stand te houden door de
+bouw van verdedigingssystemen, zoals bv de garnizoenstad in Oudenburg en de
+grote verkeersweg te Liberchies,. « Zie ook Romeinen in België » De
+Merovingische en Karolingische periode Het gezagsvacuüm dat in Noord-Gallia
+ontstond werd door de Salische Franken aangegrepen om verder naar het zuiden af
+te zakken en ze maakten Doornik tot de hoofdstad van hun nieuwe rijk. Een van de
+belangrijkste families was die der Merovingers met onder meer Chlodovech I, die
+vanuit Doornik de basis legde van het Frankische rijk. Zijn belangrijkste
+opvolgers, Chlotarius en Dagobert, brachten verdere eenheid in het Frankische
+rijk. Door het ontstaan van de eerste parochies in de 7e eeuw ontstonden er
+grote veranderingen in het aanzicht van het platteland. Boven de daken van de
+plattelandswoningen torenden opeens grote kerken en basilieken, zoals de
+Sint-Gertrudis-Kerk van Nijvel en de Sint-Baafs en Sint-Pieters te Gent. Deze
+laatsten werden gesticht in 676 door Amandus (de apostel van Vlaanderen). In 675
+werd de abdij van Stavelot-Malmédy opgericht door Remaclus (de apostel van
+Wallonië). Zo worden er tussen 630 en 740 ca. 50 abdijen opgericht in
+Romaans-België. In 639 werd het rijk echter verdeeld in Austrasië en Neustrië,
+waarvan de grens dwars door het huidige België liep. De macht van de koningen
+nam echter zienderogen af doordat de hofmeiers, de beheerders van de koninklijke
+goederen, hun machtspositie begonnen te verstevigen. In 719 liet Karel Martel
+zich uitroepen tot hofmeier van het gehele Frankische rijk, en het lukte hem
+zelfs nog om het grondgebied uit te breiden. Na de dood van koning Theodorik IV
+oefende Martel in eigen naam de koninklijke macht uit. In 751 werd de laatste
+Merovingische vorst afgezet en vestigde zich de dynastie van de Karolingers.
+Belangrijkste vorst werd Karel de Grote die in 800 keizer werd van een
+christelijk Europees eenheidsrijk. Ook de macht en de rijkdom van de
+rooms-Katholieke kerk nam sterk toe. Onder het bewind van Karel de Grote en zijn
+opvolger Lodewijk de Vrome (814-840) heerste er in dit gebied rust en vrede en
+bloeide de (landbouw)economie hoog op. « Zie ook Franken » - « Franken in België
+» Geschiedenis van België De na-Karolingische periode en de middeleeuwse
+vorstendommen Na de dood van Lodewijk de Vrome in 840 verdween de eenheid in het
+Frankische rijk en door het Verdrag van Verdun in 843 werd het rijk in drieën
+verdeeld: West-, Midden- en Oost-Francië. De Schelde vormde de grens tussen
+West- en Midden-Francië. Het noordelijke deel van Midden-Francië kreeg later de
+naam Lotharingen. Het grootste deel van het huidige België behoorde tot
+Neder-Lotharingen. Door invallen van de Noormannen en het verval van het
+centrale gezag zagen de zogenaamde gouwgraven, in feite ambtelijke bestuurders,
+hun kans schoon en gingen het gezag in eigen naam uitoefenen. In deze tijd
+werden dan ook in West-Francië de grondslagen gelegd van het hertogdom Brabant,
+het graafschap Henegouwen en het graafschap Vlaanderen. Lotharingse
+vorstendommen waren Limburg, Loon, Luxemburg, Namen die vanaf de veertiende eeuw
+in het Bourgondische verband werden opgenomen. Het prinsbisdom Luik bleef tot
+aan de Franse Revolutie een onafhankelijke staat binnen het Heilige Roomse Rijk.
+Opkomst van de steden Vanaf ca. 1050 brak een periode van economische groei aan,
+vooral in Noord-West Europa. In België situeert zich dit rond de Rijn, de Maas
+en de Schelde. Daardoor nam ook de bevolking sterk toe en kon men zich ook gaan
+bezighouden met handel en industrie, wat weer de opkomst van de steden in de
+hand werkte. Belangrijk werden de lakenindustrie in Vlaanderen, de export van
+natuursteen en in Luik werd in 1195 de eerste steenkool ontgonnen. De
+jaarmarkten zorgden voor veel handel, die ook buitenlandse kooplieden
+aantrokken. Kooplieden uit dezelfde stad verenigden zich op een gegeven moment
+in een "hanze" die zich later weer aaneensloten en steeds machtiger werden. Op
+deze manier ontstonden de Vlaamse Hanze van Londen die handel dreef met Engeland
+en Schotland, en de Hanze der XVII steden, die zich richtte op Italië. Vanaf het
+midden van de veertiende eeuw werd Europa getroffen door een economische
+depressie en de pest of "zwarte dood" zorgde ervoor dat een derde van de
+bevolking uitgeroeid werd. De gewesten van het huidige België hadden van de
+economische recessie minder te lijden en zo verschenen in Luik de eerste
+hoogovens, en werd Brugge een voorname handelsstad. In de tweede helft van de
+10de eeuw volgden Antwerpen, Brussel en Leuven hun voorbeeld. Vooral de
+inpoldering van de Belgische kust, nieuwe technieken in de produktie van
+goederen en handel met andere regio's zorgden voor deze economische opstoot en
+verstedelijking. Textielindustrie werd in het leven geroepen en bleek een
+goudmijn voor Vlaanderen. Er werd uitgevoerd naar alle uithoeken van Europa. Ook
+de Luikse wapenproduktie veroverde Europa in deze periode. Dit succes bracht het
+bestaande kastenstelsel langzaam tot val. Het nieuwe communicatiemiddel was de
+volkstaal in plaats van het allesoverheersende Latijn. Oudste ambachtelijke
+tekst in het Frans: 1194 Oudste ambachtelijke tekst in het Diets: 1236 « Zie ook
+Middeleeuwen -- Geschiedenis van Vlaanderen » Bourgondische tijd Een groepering
+van de gewesten had plaats onder de Bourgondische hertogen. Vanaf 1384 verwierf
+de Franse prins en hertog van Bourgondië Filips de Stoute het beheer van het
+graafschap Vlaanderen. Vooral zijn kleinzoon Filips de Goede wist nog een aantal
+gewesten te verenigen: Namen, Brabant-Limburg, Henegouwen, Holland, Zeeland,
+Friesland, Utrecht en Kamerijk en Luxemburg. In de 15de eeuw, maar ook later,
+blijft het stedelijke landschap in België veranderen door de constante
+(her)opbouw van openbare gebouwen. Zo werd in Brussel het Stadhuis met belfort
+gebouwd. In de 16e eeuw komt daar het Broodhuis bij. De Nederlanden vormden het
+meest verstedelijkte gebied in Europa. De regio met de meeste inwoners was het
+graafschap Vlaanderen. De geschiedenis van België kan worden verdeeld in
+verschillende perioden: Spaanse tijd De Spaanse tijd is de periode tussen 1494
+en 1714. Door erfopvolging kwamen de Bourgondische landen onder Karel V. Van dan
+af waren de Nederlandse gewesten slechts een onderdeel van het Habsburgse rijk
+en werden zij vanuit Madrid geregeerd. Karel breidde de Nederlanden verder uit:
+Doornik, Utrecht met Overijssel, Drenthe en Groningen, tenslotte ook Gelre en
+Zutphen. Met de Pragmatieke Sanctie van 1548 ontstond het internationaal erkend
+geheel van de Zeventien Provinciën, dat in principe ondeelbaar was, en dat men
+meer en meer de Nederlanden ging noemen of in het Latijn opnieuw Belgica. Het
+bestuur werd toevertrouwd aan een landvoogdes: eerst aan zijn tante Margaretha
+van Oostenrijk en na haar dood aan zijn zuster Maria van Hongarije Door zijn
+verzet tegen Filips II van Spanje worden Graaf Egmont en Graaf Hoorn onthoofd op
+de Grote Markt van Brussel. Intussen had het protestantisme ook in de
+Nederlanden wortel geschoten. Onder Filips II, opvolger van Karel V, leidde de
+verspreiding ervan tot een opstand van de Nederlandse gewesten en tot de
+Tachtigjarige Oorlog. Het Noorden ging zijn eigen gang, en, hoewel de Zuidelijke
+Nederlanden onder de aartshertogen Albrecht en Isabella (1598-1621) een zekere
+mate van zelfstandigheid genoten, misten zij toch de noodzakelijke vrijheid om
+zich tot een volwaardige natie te kunnen ontwikkelen. In 1635 verbonden de
+Verenigde Provinciën zich met Frankrijk, dat tot het einde van de eeuw aan de
+zuidgrens zou knagen. Als gevolg van die tweefrontenstrijd ontstonden in de 17e
+eeuw de huidige noord- en zuidgrenzen (1648 Vrede van Westfalen, 1713 Vrede van
+Utrecht). « Zie ook Spaanse tijd » Oostenrijkse tijd In de tijd van de Spaanse
+Successieoorlog kwamen de Zuidelijke Nederlanden weer in Nederlandse handen. De
+Nederlanden werden echter niet herenigd omdat door de Vrede van Utrecht de
+Zuidelijke Nederlanden bij Oostenrijk kwamen. De Oostenrijkse Nederlanden
+bestond nu ongeveer uit België (zonder Prinsdom Luik), Luxemburg en enkele
+aangrenzende gebieden. De Nederlandse delen in Frankrijk, zoals
+Frans-Vlaanderen, Artesië enz. waren intussen volledig door Frankrijk
+geannexeerd. De Oostenrijkse Nederlanden zullen bestaan van 1713 tot 1794. De
+eerste twee Oostenrijkse vorsten, Karel VI en Maria Theresia voerden hun
+voorzichtige hervormingen geleidelijk door. Jozef II legde zijn radicale
+maatregelen echter in versneld tempo op, waardoor het volk zich onderdrukt
+voelde en het niet eens was met de Oostenrijkse vorst. Dit leidde tot opstand in
+Brabant met als gevolg dat de Zuidelijke Nederlanden zich zonder Luxemburg
+onafhankelijk verklaarden. Luik hoorde, hoewel het ook in opstand was, er niet
+bij. Prehistorie Verenigde Nederlandse Staten Doordat de Oostenrijkse vorst
+Jozef II, die over de Zuidelijke Nederlanden regeerde, streng en radicaal
+optrad, kwam er ontevredenheid onder het volk. Brabant kwam in opstand en zette
+de hele Oostenrijkse Nederlanden, behalve Luxemburg, aan tot opstand. Dit leidde
+tot een reeks van onafhankelijkheidsverklaringen van de vorstendommen in de
+Zuidelijke Nederlanden. Hierdoor ontstonden de Verenigde Nederlandse Staten
+(later vaak Verenigde Belgische Staten genoemd) als een confederatie op 11
+januari 1790. De confederatie zocht steun bij de onafhankelijke Noordelijke
+Nederlanden (de Verenigde Provinciën) waarbij er gestreefd werd naar een
+hereniging tussen noord en zuid. De Verenigde Nederlandse Staten zullen echter
+snel weer opgeheven worden door een slechte politiek, een slechte economie en
+geen internationale erkenning. Het Oostenrijkse gezag zou voor een paar jaar
+hersteld worden. Franse tijd De Fransen waren al eerder in conflict met de
+Nederlanden geweest. Zo veroverden ze bijvoorbeeld Artesië en andere delen van
+de "Franse" Nederlanden in 1659. In 1792 vallen de Fransen de Zuidelijke
+Nederlanden opnieuw binnen, de Slag bij Jemappes. In juli 1794 verkrijgen de
+Fransen met de slag bij Fleurus een beslissende overwinning op de Oostenrijkers.
+In 1795 werden de Oostenrijkse Nederlanden als de negen « verenigde
+departementen » een deel van de Franse republiek. In 1795 wordt Nederland (de
+Bataafse Republiek) ondertussen een vazalstaat van Frankrijk waardoor de Franse
+controle en macht in de Nederlanden nog groter wordt. In 1806 vervangt Napoleon
+de Republiek door het Koninkrijk Holland waar hij zijn broer Lodewijk Napoleon
+als koning neerzet. Napoleon was ontevreden met zijn broer en in 1810 besloot
+hij ook de Noordelijke Nederlanden bij het Franse keizerrijk te voegen. Op 12
+oktober 1798 komt de Vlaamse boerenbevolking (de brigands) in opstand tegen de
+Franse bezetter (Sansculotten) met als leuze "Voor outer en heerd". Deze opstand
+wordt de Boerenkrijg genoemd. Aanleiding tot deze rebellie waren de hoge
+belastingen, de anti-godsdienstige politiek van sluiting van de kerken gepaard
+gaande met de vervolging van de priesters en de invoering van de conscriptie
+door de bezetter. De opstand eindigde op 5 december 1798 toen het boerenleger op
+Ter Hilst (Hasselt) werd verslagen. In 1814 werd Napoleon door de geallieerden
+gedwongen om af te treden waardoor de Franse tijd in de Nederlanden ten einde
+komt. Napoleon werd verbannen naar het Italiaanse eilandje Elba, maar weet te
+ontsnappen. Napoleon weet het leger weer achter zich te krijgen en krijgt grote
+steun van het volk. De geallieerden die de grenzen van Europa aan het bepalen
+waren in het Congres van Wenen waren verbaasd. Slag bij Waterloo In 1815 werd
+Napoleon definitief verslagen in het huidige België nabij het plaatsje Waterloo
+in Waals-Brabant. Het Franse leger werd door het Nederlandse (Hollanders en
+Belgen), het Britse en het Pruisische leger verslagen. De Nederlandse legers
+(die samen vochten met de Britse) stonden onder leiding van Oranje en Van
+Bylandt. Napoleon werd nu voorgoed verbannen naar Sint-Helena. Archeologische
+vondsten bewijzen dat al lang voor het agrarische neolithicum, Noordwest-Europa
+werd bewoond door de zogenaamde Neanderthalers. Vuurstenen werktuigen van jagers
+en vissers dateren van ca. 500.000 v.Chr. Ook vuursteenindustrieën uit het
+laat-paleolithicum en skeletten uit het Weichselien zijn op verschillende
+plaatsen aangetroffen. In het neolithicum (ca. 4000 v.Chr.) verschenen de eerste
+landbouwdorpen met ongeveer 100 inwoners. Door het warmer klimaat en het smelten
+van de ijskap vestigen rondtrekkende groepen in gemeenschappen. Zo vestigt de
+"Omalien-groep", bekend voor hun bandkeramiek, zich in Haspengouw. Door het
+ontstaan van deze "dorpen" ontstaat er een landbouweconomie. Anderen
+specialiseren zich in bv. handwerknijverheid (de Michelsberggroep) en
+steenindustrie (Spiennes). Vanaf 3500 tot 2000 v.Chr. leefden o.a. in de Kempen,
+de Leemstreek en de Maasvallei culturen van het midden-neolithicum. Koning
+Willem I was trots op de Nederlandse bijdrage aan de oorlog en ten ere van zijn
+zoon Willem II, die heldhaftig in de strijd vocht, bouwde hij een monument, de
+Leeuw van Waterloo. De werken vinden plaats tussen 1823 en 1826 en staat op de
+plaats waar de Prins van Oranje gewond raakte. Nederlandse tijd Op 21 juni 1814
+ondertekenden de grote mogendheden de "Acht Artikelen van Londen", waarbij tot
+de hereniging van Noord- en Zuid-Nederland werd besloten. Dit gebeurde op
+initiatief van Engeland dat na de ineenstorting van het Franse rijk een sterke
+bufferstaat wilde vormen tegen Frankrijk. De bufferstaat, het Verenigd
+Koninkrijk der Nederlanden zou gaan bestaan uit Nederland, België en Luxemburg.
+Luxemburg zou tevens bij de Duitse Bond horen. In juli van dat jaar werden de
+artikelen aanvaard door Willem I en op 21 september 1815 legde hij de
+grondwettelijke eed af als "Koning der Nederlanden". Het beleid van Willem I
+zorgde voor een verdere economische en industriële ontwikkeling van de Belgische
+gewesten. De katholieken verzetten zich echter hevig tegen de onderwijspolitiek
+van de koning en er ontstond een heuse schoolstrijd. Na 1825 sloten liberalen en
+katholieken zich aaneen en in 1828 kwam de Unie van de katholieke en liberale
+oppositie tot stand (Unionisme). Vooral de Walen voelden zich in het koninkrijk
+niet echt thuis vanwege een Nederlandstalige politiek. « Zie ook Nederlandse
+tijd -- Koning Willem I » Onafhankelijkheid Door de slechte economische toestand
+en de Franse Julirevolutie kwam het op 25 augustus 1830 tot relletjes in
+Brussel. Het waren vooral de Walen die niet tevreden waren in het koninkrijk
+onder andere vanwege de taalpolitiek van koning Willem I. Zij voelden dat de
+Noordelijke Nederlanden (de Hollanders) werden voorgetrokken. Dit leidde
+uiteindelijk tot de afscheuring van de zuidelijke provincies en tot de
+oprichting van het Koninkrijk België. Deze gebeurtenis wordt ook wel de
+Belgische Revolutie genoemd. Het Voorlopig Bewind riep op 4 oktober 1830 de
+onafhankelijkheid uit. Op 3 november werd door een select groepje mensen het
+Nationaal Congres gekozen dat op 7 februari 1831 de Grondwet goedkeurde. Na een
+conferentie op 4 november te Londen erkenden de grote mogendheden op 20 december
+1830 de scheiding tussen Nederland en België. Op 24 februari werd Surlet de
+Chokier, de voorzitter van het Nationaal Congres, tot regent aangesteld. Op 4
+juni 1831 werd Leopold van Saksen-Coburg-Gotha door het Congres tot staatshoofd
+gekozen en op 21 juli legde hij de eed af als eerste koning van de Belgen.
+Nederland probeerde er nog alles aan om België onderdeel van het koninkrijk te
+laten blijven. Nederland hoopte steun te krijgen van Pruisen en Rusland, maar
+deze hadden hun eigen kwestie met de onafhankelijkheidswil van Polen. Jan van
+Speijk zag ook liever niet dat België onafhankelijk werd en besloot een
+brandende sigaar of lont in het buskruit te gooien op zijn schip. Voordat zijn
+schip met zijn bemanning ontplofte waren zijn laatste woorden: Nog liever de
+lucht in. Jan van Spijk werd sindsdien als grote held van Nederland gezien.
+Nederland erkende België echter niet, het zou pas in 1839 zijn wanneer de
+onafhankelijkheid compleet was door een erkening van Willem I. In de
+midden-bronstijd van ca. 1500 tot 1100 v.Chr. was o.a. in Vlaanderen en de
+Kempen onder meer de Famennegroep gevestigd. Aan de hand van verschillende
+grafvormen worden de verschillende andere groepen onderscheiden. Tijdens de
+ijzertijd waren de Hallstatt-cultuur (700-500 v.Chr.) en de Keltische La
+Tène-periode de belangrijkste. In deze tijd ontstonden ook enkele versterkte
+markt- en handelsplaatsen en heuvelforten. Bovendien ontstond er een onderscheid
+tussen krijgers en de gewone bevolking, waarschijnlijk onder invloed van
+binnenvallende Kelten. Tot de Eerste Wereldoorlog Na de onafhankelijkheid kwam
+het Unionisme onder druk te staan door de weer opspelende levensbeschouwelijke
+tegenstellingen. Zo wilden de katholieken eigenlijk niet langer samenwerken met
+de liberalen na een veroordeling vanuit Rome van het liberale karakter van het
+katholicisme. De liberalen van hun kant wezen het Unionisme af doordat zij
+vreesden dat de kerk een te grote invloed zou gaan hebben op het openbare leven.
+Het Unionisme bleef echter bestaan door tussenkomst van koning Leopold I en de
+katholieken. Zij zagen in het Unionisme de beste waarborg voor een combinatie
+van het eigen gezag en de kerkelijke belangen. Toch kwam aan het Unionisme een
+eind door de opkomst van de Liberale Partij in 1846, die meteen aan de macht
+kwam na de verkiezingen van 1847. Meteen staken de tegenstellingen tussen
+liberalen en katholieken weer de kop op en opnieuw was de onderwijspolitiek een
+bron van onrust met rond 1880 weer het oplaaien van de schoolstrijd, waarbij
+uiteindelijk de katholieken baat vonden. In 1884 wonnen de katholieken de
+verkiezingen en zij bleven dertig jaar aan de macht. Economisch veranderde
+België vrij snel van een landbouwstaat in een industriestaat met als belangrijke
+sectoren mijnbouw en metaalindustrie. Ook de aanleg van een spoorwegnet vanaf
+1834 zorgde voor economische impulsen. De buitenlandse handel werd gestimuleerd
+en het bank- en verzekeringswezen nam een hoge vlucht. Het economisch
+liberalisme zorgde echter ook voor armoede en ellendige leefomstandigheden die
+resulteerden in de uit een aantal socialistische groepen bestaande Belgische
+Werkliedenpartij (1885) die stakingen en opstanden organiseerde. Deze aandacht
+voor de sociale omstandigheden van de arbeiders leidde tot een aantal sociale
+wetten en de invoering van algemeen meervoudig kiesrecht voor mannen vanaf 25
+jaar in 1893. Vooral de liberalen hadden onder deze ontwikkeling sterk te
+lijden. Een nieuw kiesstelsel betekende een terugval van het zetelaantal van 61
+in 1892 naar 20 in 1894. Vanaf ca. 1860 zorgde de Vlaamse Beweging ervoor dat de
+taalproblemen op de politieke kaart kwam te staan. De taalwetgeving resulteerde
+in 1898 in de Gelijkheidswet. Wat de buitenlandse en militaire politiek betrof
+bleef België sinds 1831 aan neutraliteit vasthouden. In 1909 werd de
+persoonlijke dienstplicht ingevoerd en in 1913 de algemene persoonlijke
+dienstplicht. Deze hervorming kwam te laat om enig effect te hebben toen België
+op 2 augustus 1914 door een Duits ultimatum in de Eerste Wereldoorlog werd
+betrokken. Koloniale verleden België was één van de weinige landen in
+West-Europa die nog geen koloniën hadden in 1900. Dit komt omdat België in de
+tijd van de vroege kolonisatie geen onafhankelijk land was maar een deel van
+Nederland of Frankrijk was of geregeerd werd door Oostenrijkse of Spaanse
+vorsten. Toch was er ook in de Oostenrijkse tijd rond 1720 gedurende korte tijd
+een Oostendse Compagnie, vergelijkbaar met de voor het Nederlandse kolonialisme
+zo belangrijke VOC. Deze compagnie stond ook bekend als de Zuid-Nederlandse
+Oost-Indische compagnie. De Belgen hadden echter wel verschillende rollen in de
+Nederlandse koloniën. Hoewel Kongo (incl. Roeanda-Oeroendi) de enige echte
+kolonie was van België zijn er meer pogingen geweest tot kolonisatie. Nog enkele
+minder succesvolle, Belgische kolonisatiepogingen vonden plaats in Santo Tomas
+(Guatemala) en Tianjin in China. Ook het Isola Comacina hoorde van 1919 tot 1920
+bij België. Enkele andere kolonisatiepogingen van de Belgen gebeurden in
+Brazilië, op de Canarische eilanden (Vlaamse Canarische Natie) en op de Azoren
+(Vlaamse eilanden). Kongo Tussen de Rijn en de Seine, een streek tussen Germanië
+en Gallië (Kelten), vestigden de Belgen zich. Zij vormden een buffer in het
+constante strijdgewoel tussen de Germanen en de Kelten. Het Kolenwoud overdekte
+het grootste deel van Midden-België. Het Zoniënwoud en het bos van
+Heverlee-Meerdaal zijn heden de enige overblijfselen van dit "oer"-woud. De
+prille Belgen jagen in dit woud, ze leven van kruiden en vruchten en een
+primitieve akkerbouw en veeteelt. Dit type van gemengde landbouw (autarkische
+landbouw) is nog steeds kenmerkend voor het België van vandaag. Het gezin is de
+basisstructuur van deze samenleving. Daarnaast ontstaat er een kastenstelsel met
+daarin de adel, de geestelijkheid, de vrijen en de horigen. Leopold wilde de
+rubber- en ivoorexploitatie monopoliseren en zette zich daarmee af tegen de Akte
+van Berlijn, die voor vrijhandel pleitte. Hiertegen volgden vele protesten met
+als gevolg een verdeling in een kroondomein (voor de Kongostaat), een
+vrijhandelszone en een voor de handel gesloten gebied. De geplande overname van
+de Kongostaat door België ging in 1901 niet door. In 1904 werd een
+internationale onderzoekscommissie opgericht door Leopold die alle misstanden
+moest rapporteren. Na de uitkomst van het rapport liet Leopold op 3 juni 1906
+weten dat hij bereid was tot een soevereiniteitsoverdracht, op het kroondomein
+na. Op 28 november 1907 werd de akte van afstand getekend en op 15 november 1908
+werd de Kongostaat onder de nieuwe naam Belgisch Congo een kolonie van België.
+De aanspraken van het kroondomein werd na Leopolds dood in 1909 ongedaan
+gemaakt. Koning Leopold II was een voorstander van expansie in het buitenland.
+Naar aanleiding van de tochten van Livingstone en Stanley richtte hij in 1876 de
+Association Internationale Africaine op. Hij kreeg echter weinig medestanders en
+nam daarop Stanley in dienst. Deze zou een expeditie naar de Congo-rivier
+ondernemen, gefinancierd door de Association Internationale du Congo. Stanley
+had ondertussen al een overeenkomst gesloten met 450 stamhoofden die de
+soevereiniteit over hun gebieden hadden afgestaan. Door de Akte van Berlijn van
+1885 werd de Association als een soevereine staat erkend. In april mocht Leopold
+als staatshoofd van de Onafhankelijke Kongostaat optreden en kreeg zelfs
+financiële steun van het parlement. In 1890 werden nog meer gebieden veroverd en
+stonden de beide Kamers een nieuwe lening toe. Voorwaarde was wel dat België de
+Kongostaat kon overnemen als de Association zou verzaken om de lening terug te
+betalen. Eerste Wereldoorlog De Eerste Wereldoorlog startte voor België op 4
+augustus 1914 met het binnenvallen van Duitse troepen. Het lukte de Belgen
+alleen om de opmars van de Duitsers te vertragen, maar al in oktober moest het
+Belgische leger zich terugtrekken tot achter de IJzer in het uiterste westen. De
+legerleiding was eentalig Frans en de Vlaamse soldaten die mee streden aan het
+front konden vele bevelen niet verstaan, hierdoor stierven velen een nutteloze
+dood. In deze omstandigheden ontstond de frontbeweging, die zich tegen deze
+scheve situatie aan het front verzette. Koning Albert bleef in België maar de
+regering trok zich terug in het Franse Le Havre. Van echt verzet was weinig
+sprake, maar ook het aantal mensen (de zogenaamde activisten) dat samenwerkte
+met de Duitse bezetters was maar gering. Eind september 1918 begon het
+bevrijdingsoffensief waarna op 11 november de wapenstilstand werd gesloten. Bij
+het Verdrag van Versailles in 1919 werd de neutraliteitspositie van België
+opgeheven, mocht het een mandaat uitoefenen over Rwanda-Oeroendi en annexeerde
+het de Duitse gebieden Eupen, Malmedy en Sankt Vith, de zogenaamde Oostkantons.
+In de Eerste Wereldoorlog vluchten grote aantalen Belgen naar het neutrale
+Nederland. Interbellum In 1919 werd het enkelvoudig algemeen kiesrecht
+ingevoerd, dat tot 1948 alleen voor mannen zou gelden. Men was nu bijna altijd
+aangewezen op coalitieregeringen en in de periode van de wederopbouw na de
+Eerste Wereldoorlog tot het begin van de Tweede Wereldoorlog kwam het zelfs vaak
+tot een samenwerkingsverband van de drie zogenaamde nationale partijen, de
+katholieken, de socialisten en de liberalen. In alle andere kabinetten tot de
+Tweede Wereldoorlog deden de katholieken met óf de liberalen óf de socialisten
+als partner mee. Andere partijen die zich in het interbellum manifesteerden
+waren het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV), dat steeds meer neigde naar het
+fascisme en het nationaal socialisme, en de Communistische Partij van België
+(CPB: later KPB). Het herstel van de economie kwam pas na 1925 weer goed op
+gang. Tot die tijd zorgde met name het voortdurende waardeverlies van de frank
+voor economische malaise. Het kabinet-Jaspar (1926-1927) liet de frank
+devalueren en deze muntontwaarding gaf de handel en de industrie sterke
+impulsen. Aan deze economische opgang kwam al snel een einde na wereldcrisis in
+de jaren dertig. Pas na een nieuwe devaluatie van de frank in 1935 herstelde de
+economie zich weer. In de jaren tussen de beide wereldoorlogen werd ook de
+sociale wetgeving aangepakt en dat resulteerde o.a. in stakingsrecht (1921), een
+achturige werkdag (1921) en minimumloon (1936). In 1925 sloot België zich aan
+bij de Locarno-verdragen, waardoor het in een ruimer systeem van collectieve
+veiligheid werd opgenomen. Nadat Duitsland de verdragen opzegde, keerde België
+weer terug naar een neutraliteitspolitiek. Ook nu kon echter niet voorkomen
+worden dat België in een volgende wereldoorlog terechtkwam. De Tweede
+Wereldoorlog Op 10 mei 1940 vielen de Duitse troepen zonder oorlogsverklaring
+België binnen en op 28 mei capituleerde België. Koning Leopold III bleef in
+België, maar de ministers weken uit naar Frankrijk en later naar Londen. Het
+volledig bezette België kreeg ondertussen een militair bestuur. Na een
+aanvankelijk aarzelend begin breidde de van bij het begin ontstane
+verzetsbeweging zich na de winter van 1941 snel uit. De Belgische economie werd
+door de Duitsers ingezet in de oorlogsvoering en er kwam een verplichte
+arbeidsdienst. Bij de collaborerende partijen hoorde het VNV, en de sterk
+pro-Duitse Rex, Vlaamse SS en DeVlag. Na de geallieerde doorbraak vanuit
+Normandië werd Brussel op 2 september 1944 bevrijd en een paar weken later
+praktisch geheel België. Na een korte Duitse tegenaanval in het
+Ardennenoffensief was de oorlog voor België voorbij. « Zie ook Prehistorie »
+Periode 1945-1970 Na de Tweede Wereldoorlog veranderden alle grote partijen van
+naam. De Katholieke Partij werd de Christelijke Volkspartij (CVP), de BWP werd
+de Belgische Sociale Partij (BSP) en de Liberalen vormden hun partij in 1961 om
+tot de Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV). Het Vlaams-nationalisme kwam
+in 1954 opnieuw in de politiek door de Volksunie (VU). In de jaren tachtig
+kwamen "groene" partijen als Agalev en Ecolo in het parlement en ook het Vlaams
+Blok. De naamsveranderingen van de partijen was niet de enige wijziging. De
+grote politieke stromingen worden vaak door twee partijen vertegenwoordigd, een
+Vlaamse en een Franstalige. Door de controverse met betrekking tot taalgebonden
+onderwerpen ontstaan ook vaak tegenstellingen tussen de twee partijen op andere
+terreinen. Na de oorlog werden er eerst twee regeringen van nationale eenheid
+gevormd. Na 1946 volgden vele coalitieregeringen met wisselende samenstellingen
+en kortstondig een eenpartijregering onder de CVP (1950-1954). Koningskwestie en
+schoolstrijd De levensbeschouwelijke tegenstellingen staken al weer snel de kop
+op. De omstreden houding en eventuele terugkeer van Leopold III als koning
+leidden tot de zogenaamde koningskwestie. Voeg daarbij de Vlaams-Waalse
+tegenstellingen en dit alles bracht België op de rand van een burgeroorlog. Deze
+kon alleen voorkomen worden door de troonsafstand van Leopold III in 1951 ten
+voordele van zijn zoon Boudewijn. Economisch wist België zich snel te herstellen
+van de oorlog door o.a. het Marshall-plan, de Benelux en ander Europese
+verbanden, de muntsanering van 1944 en het op dreef brengen van de
+steenkoolproductie en de relatief intact gebleven industriële infrastructuur. De
+schoolstrijd laaide ook weer op toen het socialistisch-liberale kabinet-Van
+Acker de subsidiëring van vrij (katholiek) onderwijs terugschroefde. In 1958
+werd het Schoolpact door de drie nationale partijen gesloten waardoor de onrust
+in onderwijsland terugkeerde. Ondanks de economische vooruitgang bleven er veel
+mensen werkloos en pas vanaf 1959 trad daar verbetering in na de aangenomen Wet
+op de regionale expansie. Economische schaalvergroting, met name door de
+inwerkingtreding van de Europese Economische Gemeenschap, zorgde vanaf 1960 voor
+een periode van hoogconjunctuur. In 1966 werd er een tweede regionale
+expansiewet uitgevaardigd, die een nieuwe periode van hoogconjunctuur opleverde.
+Onafhankelijkheid van de koloniën Aan het eind van de jaren 50 nam de
+onafhankelijkheidsidee in Belgisch-Congo een steeds duidelijker vorm aan.
+Onlusten in Leopoldstad dwongen de Belgische regering ertoe om het recht van
+Belgisch-Kongo op onafhankelijkheid te erkennen (13 januari 1959). Zonder
+noemswaardige tegenstand van de regering werd Belgisch--Congo op 30 juni 1960
+een zelfstandige staat. Meteen braken daar onlusten uit die België noopten tot
+een militaire interventie. Het mandaat dat België na de Eerste Wereldoorlog over
+twee provincies van Duits Oost-Afrika, Oeroendi en Rwanda had gekregen, liep op
+1 juli 1962 af en het gebied werd gesplitst in de onafhankelijke staten Rwanda
+en Boeroendi. Op het buitenlandse vlak werd de Benelux geleidelijk in werking
+gesteld en sloot België zich aan bij diverse internationale organisaties als de
+West-Europese Unie, de Navo en de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal
+(EGKS). De Romeinse tijd Taalwetten De Vlaamse Beweging herstelde zich enigszins
+na de beëindiging van de schoolstrijd en daarna werden de Vlaams-Waalse
+verhoudingen weer aangepakt. Zo werd in 1962 de taalgrens vastgelegd en in 1963
+de taalwetgeving herzien. De verkiezingen van 31 maart 1968 leverde veel
+zetelwinst op voor de regionalistische partijen op. Het laatste kwart van de 20e
+eeuw Crisis In de jaren zeventig werd ook België getroffen door de
+internationale economische crisis en werd afgerekend op de verouderde economie.
+Een herstructurering van de textiel-, steenkool-, en staalindustrie was hard
+nodig. De sluiting van vele bedrijven en het verlies van duizenden
+arbeidsplaatsen werd daarbij voor lief genomen. De werkloosheid groeide van 3,4%
+in 1972 tot 18,5% in 1983. Dit zorgde weer voor grote begrotingstekorten en een
+onophoudelijke toename van de staatsschuld. De centrum-rechtse
+regeringen-Martens voerden vanaf 1982 een streng saneringsbeleid om het
+begrotingstekort in te dammen en dat beleid begon op het einde van de jaren
+tachtig vruchten af te werpen: het begrotingstekort kon worden beperkt en de
+werkloosheid begon te dalen, mede dankzij de heroplevende conjunctuur.
+Staatshervormingen Vanaf 1970 stond de politiek voornamelijk in het teken van de
+staatshervorming. Er volgde economische decentralisatie en met een
+grondwetsherziening kwam er een einde aan het unitaire België. België werd
+verdeeld in vier taalgebieden, drie cultuurgemeenschappen en drie gewesten. Het
+geheel van de staatshervorming strandde echter in oktober 1978 op Vlaams verzet
+en grondwettelijke bezwaren van de CVP, de partij van Wilfried Martens. In 1980
+werd de nieuwe grondwetsherziening alsnog doorgevoerd onder de
+zespartijenenregering van Wilfried Martens. Hierdoor werd de
+gemeenschapsautonomie ruimer en werd de gewestvorming tot stand gebracht. Maar
+er rezen problemen over de staatshulp aan met name Waalse staalbedrijven en de
+taalkennis van politieke figuren in de Vlaamse faciliteitsregeringen. De kwestie
+rond burgemeester José Happart van Voeren leidde in de herfst van 1987 tot het
+aftreden van de regering en de langste regeringscrisis uit de Belgische
+geschiedenis, namelijk van december 1988 tot mei 1989. Dit alles was min of meer
+het sein om de verdere hervorming van de staat te vervroegen. Een nieuwe
+grondwetswijziging in 1988 gaf de gewesten en de gemeenschappen nog meer
+autonomie en financiële vrijheden. De parlementsverkiezingen zorgde voor grote
+verschuivingen binnen de Belgische politieke wereld. Alle grote partijen
+verloren zetels en de winst ging in Vlaanderen naar het Vlaams Blok en in
+Wallonië naar Ecolo. Premier Martens werd opgevolgd door de Christen-Democraat
+Jean-Luc Dehaene die in 1992 een rooms-rood kabinet vormde. Het verminderen van
+de staatsschuld was de belangrijkste doelstelling. Het begrotingstekort (1,3%)
+was in 1998 zodanig teruggedrongen dat België opgenomen werd in de Europese
+Economische en Monetaire Unie. Na een grondwetsherziening in 1993 werd België
+een federale staat waar de bevoegdheden verdeeld zijn over de federale staat, de
+gemeenschappen en de gewesten. Er kwamen rechtstreekse verkiezingen van de
+regionale parlementen. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kreeg zijn statuut in
+1989. De door de Romeinen zo genoemde Keltische Belgae werden van 57 tot 51
+v.Chr. door Caesar onderworpen en hun gebied werd ingelijfd als een deel van
+Gallia. Onder keizer Augustus werd Belgica (zo genoemd sinds 16-13 v.C.) een
+bestuurlijk zelfstandige « provincia » van het Romeinse Rijk. Tot in de eerste
+eeuw was het verzet tegen de Romeinse beschaving groot in de Keltische gewesten.
+Pas onder keizer Claudius trad de eigenlijke romanisering op, maar
+tegelijkertijd lukte het wel om de sociale structuren te behouden. De culturele
+omschakeling werd ook bevorderd door de aanleg van een aantal grote wegen en
+door de hulptroepen voor het Romeinse leger, die de onderworpen volkeren moesten
+leveren. België - Overheid en Politiek Begrippen Schepenen Arbitragehof
+Arrondissementscommissaris Bestendige deputatie Krijgsmacht Constitutionele en
+parlementaire monarchie Kamer van volksvertegenwoordigers Minister van Staat
+Provinciale senatoren Raad van State Lijst van Belgische koningen De
+oorlogsperiode 1940-1944 wordt voor Permeke, zowel menselijk als artistiek, een
+tragedie. Zijn zoon Paul wordt door de Duitsers weggevoerd en hemzelf wordt het
+schilderen verboden. Zijn kunst, zoals het hele expressionisme wordt als
+"entartet" beschouwd. Verbitterd zoekt hij te Brussel een tijdelijke
+verblijfplaats. Na de oorlog wordt hij in december 1945 benoemd tot directeur
+van het Nationaal Hoger Instituut en de Koninklijke Academie te Antwerpen, als
+opvolger van Isidore Opsomer. Bij deze benoeming had hij echter zijn
+persoonlijke condities gesteld. Nog geen jaar later, in oktober 1946, neemt hij
+al ontslag. Intussen was zijn zoon uit het gevangenkamp teruggekeerd en vindt
+Permeke zijn werkkracht terug in vernieuwde levensvreugde. Het summum van zijn
+carrière bereikt Permeke op zijn retrospectieve expositie te Parijs, in
+1947-1948. De feestelijke vreugde wordt echter brutaal verdrongen door het
+verlies van zijn "Marietje", op 3 mei 1948. Hij wordt scherp getekend door het
+drama en, verzorgd door zijn dochter Thérèse, sukkelt hij met zijn gezondheid.
+Moreel gesteund door Mevrouw d'Ydewalle herneemt hij toch enigszins zijn
+creatieve activiteit, doch zijn impulsief expressieve kracht vertoont nu een
+zekere verfijning in tekening en in kleur. Aldus ontstaat "De dame met de rode
+handschoenen" (1951), naast andere portretten en een reeks Bretoense
+landschappen. Op voorstel van de Franse Fauvisme-schilder Maurice De Vlaminck
+maakt hij in de lente van 1951 een tiendaagse reis naar Bretagne, waarbij hij
+het bekende Pont-Aven van Paul Gauguin aandoet. Na deze reis begint ziekte zijn
+gezondheid kennelijk te ondermijnen. In november van dat jaar moet hij het bed
+houden. Constant Permeke sterft te Oostende op 4 januari 1952. Hij is 65 jaar
+oud geworden. Op 8 januari wordt hij te Jabbeke begraven, naast "Marietje". Op
+het graf had hij al een beeldhouwwerk van die andere Latemmer Georges Minne
+laten plaatsen. Constant Permeke Constant Permeke (31 juli 1886 -- 4 januari
+1952) was een Vlaams expressionistisch kunstschilder. Hij wordt gezien als
+belangrijkste schilder van het Vlaamse expressionisme. Constant Permeke werd
+geboren te Antwerpen. Zijn vader Henri Permeke was een verdienstelijk
+landschapschilder. In 1891 koos de vader met zijn boot « Artis Amor » en zijn
+gezin het zeegat, om tenslotte in 1892 aan te leggen in Oostende en daar verder
+te blijven. In 1897 werd de vader er zelfs de eerste conservator van het
+Stedelijk Museum voor Schone Kunsten. De confrontatie met de Noordzee zou
+Constant Permeke aan de Vlaamse polders binden. Hij zou sterven in zijn huis
+"Vier Winden" te Jabbeke waar hij en zijn gezin sinds 1930 woonden. In zijn
+Oostendse jeugd loopt Permeke van 1903 tot 1906 academie te Brugge, maar veel
+steekt hij er niet op. Een van zijn medeleerlingen is Achiel Van Sassenbroeck.
+In 1906 verblijft hij te Gent, voor zijn militaire dienstplicht. Hij laat zich
+daar inschrijven aan de academie en wordt ingedeeld bij de "Universitaire
+Compagnie", waarbij hij van een zekere vrijheid kan gebruikmaken, om vriendschap
+te sluiten met belangrijke figuren als Frits Van den Berghe, Gustaaf De Smet,
+Leon De Smet, en de criticus Paul Gustaaf Van Hecke. Sterk onder de invloed van
+"de prins van het Vlaamse luminisme" Emiel Claus, die te Astene verblijft, en
+aangetrokken door de bekendheid van de eerste Latemse kunstenaarskolonie, omheen
+Binus Van Den Abeele, vestigt de groep vrienden zich te Sint-Martens-Latem. In
+maart 1908 is Permeke soldaat af en keert hij terug naar Oostende. Gust De Smet
+komt ook naar Oostende, en het tweetal betrekt samen een herbergkamer in de
+Kaaistraat. Geconfronteerd met het rauwe, harde vissersleven van die tijd, nemen
+ze afstand van het lichte coloriet van de Claus-techniek, die ze niet toelaat
+hun emotioneel beleven op doek te brengen. In de lente van 1909 trekt Permeke
+weer naar de Latemse vrienden, maar hij leeft er eerder teruggetrokken en
+interesseert zich vooral voor de zware en pasteuse toets van Albert Servaes, die
+hij al kende van zijn Gentse academietijd. Servaes kon toen al doorgaan als de
+"Vader van het Vlaamse expressionisme". Op 27 juni 1912 trouwt Permeke met Maria
+Delaere uit Poperinge, zijn "Marietje". Het koppel vestigt zich in de
+Vuurtorenwijk, te Oostende, temidden van het harde, maar sociaal aan mekaar
+gehechte vissersvolk. Hier krijgen we de eerste doorbraak van het Permekiaanse
+expressionisme in al zijn emotionele geladenheid: dof gehouden tonaliteit,
+brutale vormgeving en gedurfde vervormingen, om zijn expressieve kracht te
+creëren. Na zijn levensroes van het Devonshirelandschap wordt de kunstenaar nu
+geconfronteerd met een desolate, deels berooide visserswijk. In sombere kleuren
+en krachtige lijnen brengt hij virtuoos raak geobserveerde vissersfiguren, als
+hoofdthema, in beeld. Wanneer in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbreekt wordt
+Permeke opgeroepen en ingezet bij de verdediging van Antwerpen. Te Duffel raakt
+hij zwaargewond. Hij wordt overgebracht naar het verenigd Koninkrijk, naar een
+hospitaal te South Hillwood. Na zijn herstel vindt hij zijn vrouw en zijn moeder
+terug in Folkestone. Hier wordt zijn eerste zoon John geboren. Intussen ontstaan
+contacten met Belgische kunstvrienden als Edgard Tytgat, Gustave van de
+Woestijne, Alouïs Boudry en Hippolyte Daeye. In maart 1916 vestigt hij zich in
+Chardstock (Devonshire). Hoewel hij nog steeds op krukken loopt krijgt zijn
+schildersziel hem weer te pakken, en er ontstaan enkele meesterwerken als
+kleurenexplosies omheen het Engels pittoreske natuurgebeuren. In april 1919
+keert het gezin Permeke, dat intussen drie kinderen heeft, terug naar België,
+naar het huis op de Oostendse Vuurtorenwijk. In 1921 bezorgen de Brusselse
+galerijhouders van "Sélection", P.G. Van Hecke en André De Ridder, Constant
+Permeke een opmerkelijke expositie in "Kunst van Heden" te Antwerpen. Ook te
+Parijs, in de galerij "La Licorne", in hetzelfde jaar, is het Franse onthaal een
+revelatie. Nu al toont Permeke zich superieur aan zijn Latemse vrienden Frits
+Van den Berghe en Gustaaf De Smet. Tussen 1922 en 1924 trekt Permeke regelmatig
+naar Astene, om er samen te werken met Frits Van den Berghe. In 1926 verblijft
+hij kort te Vevey (Zwitserland). Hij schildert er enkele berglandschappen, die
+Albert Servaes interesseren. In 1930 betrekt hij het huis "De Vier Winden" te
+Jabbeke. Meteen wijzigt zich zijn thematiek: wat eerst visser en zee betekende,
+wordt nu gedomineerd door boer en akker. Hij ontplooit nu ten volle zijn barokke
+kracht in een enorme productiviteit, met meesterwerken als "Gouden Oogst"
+(1935), "De Grote Marine" (1935), "Moederschap" (1936), "Het Afscheid" (1948),
+"Dagelijks Brood" (1950). Permeke ontpopt zich eerst in 1937 als beeldhouwer.
+Hierin zoekt hij het isoleren van de menselijke figuur, alweer in een
+indrukwekkend monumentaal gebeuren. "De Zaaier" (1939), de grote "Niobe" (1946)
+en "De Drie Gratiën" (1949) geven gestalte aan een beheerste monumentaliteit in
+een mythologische expressie. In 1934 krijgt hij de internationale erkenning ten
+volle, bij zijn deelname aan de "Biënnale van Venetië". Ook in 1926 al had hij
+België vertegenwoordigd, samen met zijn vrienden Frits Van den Berghe en Gust De
+Smet, in dezelfde stad, op de XVde Internationale Expositie. In de vijftiende
+eeuw kende de stad een bloeiende lakenhandel en was het een voorname leverancier
+van wandtapijten. In 1513 veroverde de Engelse koning Hendrik VIII Doornik. Het
+is daarmee de enige stad in België die ooit Engels was. Keizer Karel V voegde in
+1521 de stad bij zijn Nederlandse erflanden, waarop een periode van
+godsdiensttwisten en economisch verval volgde. In de tijd van de
+godsdiensttwisten was Doornik een calvinistisch bolwerk. In 1581 werd het echter
+door de Spaanse stadhouder, de hertog van Parma, veroverd na een langdurig
+beleg. Parma was politiek slimmer dan zijn meester, koning Filips II: in plaats
+van de protestanten uit te moorden, gaf hij ze een jaar de tijd om hun
+bezittingen te verkopen en te emigreren. Dat voorbeeld droeg ertoe bij dat bij
+latere belegeringen de protestanten minder geneigd zouden zijn om tot het einde
+door te vechten. Onder de Franse koning Lodewijk XIV kwam de stad weer in Frans
+bezit (Verdrag van Aken, 1668). De Fransen moesten echter aan het eind van de
+Spaanse successieoorlog (Verdrag van Utrecht, 1713) aanvaarden dat de voormalige
+Spaanse Nederlanden Oostenrijks werden. In 1815 ging Doornik deel uitmaken van
+het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en in 1830 van België. In 1940 leed de
+stad aanzienlijke schade door toedoen van de Duitse bezetters.
+Bezienswaardigheden Doornik geldt nog steeds als een der voornaamste
+monumentensteden van België. Van groot belang is de romaanse
+Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Er is een 13e eeuwse brug over de Schelde, het
+oudste belfort van België en een lakenhal, beide aan de bezienswaardige Grote
+Markt, en verder verschillende stadspoorten en pakhuizen. Geboren te Doornik
+Clovis I (465-511), koning van het Frankische Rijk Robert Campin (1390?-1444),
+kunstschilder Rogier Van der Weyden (1399-1464), kunstschilder Georges Rodenbach
+(1855-1898), Belgisch Franstalig dichter Politiek Zie ook Doornik Bisdom
+Doornik. Externe links Website van de gemeente Kaart Doornik (Frans: « Tournai
+») is een stad en gemeente in het westen van de Belgische provincie Henegouwen
+aan de Schelde met ruim 67.500 inwoners. De stad is de op een na oudste stad (na
+Tongeren) van België en ze heeft cultuurhistorisch een grote rol gespeeld.
+Overige kernen Doornik is de gemeente met de grootste oppervlakte in België.
+Naast het stadscentrum bestaat de gemeente uit nog 29 deelgemeenten, namelijk
+Barry, Beclers, Blandain, Chercq, Ere, Esplechin, Froidmont, Froyennes,
+Gaurain-Ramecroix, Havinnes, Hertain, Kain, Lamain, Marquain, Maulde, Melles,
+Mont-Saint-Aubert, Mourcourt, Orcq, Quartes, Ramegnies-Chin, Rumillies,
+Saint-Maur, Templeuve, Thimougies, Vaulx-lez-Tournai, Vezon, Warchin en
+Willemeau. Geschiedenis Doornik bestond al in de Romeinse tijd en kwam rond 432
+in Frankische handen. Onder de Salische Franken Childerik en Clovis was Doornik
+de hoofdstad van het Frankische rijk (tot 486). Het graf van Childerik werd in
+1653 bij toeval ontdekt. Clovis verplaatste het Frankische machtscentrum naar
+Parijs, maar de rol van Doornik was nog niet uitgespeeld. Clovis maakte de stad
+bij zijn vertrek tot bisschopszetel, die heel Vlaanderen bestreek. De in Doornik
+geboren Eleutherius werd de eerste bisschop. Onder Karel de Kale, de eerste
+koning van westelijk Frankrijk, ontstond rond 850 het graafschap Vlaanderen, dat
+een leen bleef van de Franse koning. De stad trekt welvarende kooplieden aan en
+hun streven naar onafhankelijkheid leidt ertoe dat Doornik vanaf 1187
+rechtstreeks onder de Franse kroon komt te vallen. Tot 1521 zal de stad Frans
+blijven. Hoewel de Duitstalige Gemeenschap uitsluitend faciliteitengemeenten
+bevat, regelt ze, zoals de Vlaamse en de Franse Gemeenschap dit in die gemeenten
+doen die géén faciliteitengemeenten zijn, het taalgebruik in het bestuur,
+onderwijs en sociale betrekkingen zelf. De Belgischer Rundfunk (BRF) is de
+openbare omroep van de Duitstalige Gemeenschap, Grenz-Echo is het enige dagblad
+uit het gebied. Parlement De 'Rat der Deutschsprachigen Gemeinschaft (RDG)', ook
+wel 'Parlament der Deutschsprachigen Gemeinschaft' genoemd, is de
+volksvertegenwoordiging van de Duitstalige Gemeenschap. De raad bestaat uit 25
+leden die eens in de vijf jaar worden gekozen. De verkiezingen voor de raad
+vallen samen met de verkiezingen voor het Europees Parlement. De raad vaardigt
+decreten uit, die kracht van wet hebben. Regering De regering is het dagelijks
+bestuur van de Duitstalige Gemeenschap. De regering neemt beslissingen
+collegiaal, dit wil zeggen samen en eenparig (als college). De administratie van
+de regering is ondergebracht in het Ministerie van de Duitstalige Gemeenschap.
+Het bestaat uit ca. 160 personeelsleden en is ingedeeld in verschillende
+afdelingen. Het ministerie bereidt het beleid voor en voert besluiten en
+decreten uit. Samenstelling in de periode 1999-2004 De regering bestond uit een
+coalitie van PFF, SP, en Ecolo en had drie ministers: Karl-Heinz Lambertz (SP)
+minister-president, werkgelegenheid, gehandicaptenbeleid, media en sport. Bernd
+Gentges (PFF), onderwijs, opleiding, cultuur en toerisme. Hans Niessen, (Ecolo),
+jeugd- en familiezaken, monumentenzorg, gezondheidszorg en sociale zaken.
+Duitstalige Gemeenschap Sindsdien groeide het streven naar meer autonomie van de
+Duitstalige Gemeenschap ten opzichte van Wallonië merkelijk. Onder meer
+Karl-Heinz Lambertz, de minister-president, ijverde voor een uitbreiding van de
+huidige gemeenschapsbevoegdheden naar het geheel van alle gewestbevoegdheden.
+Samenstelling in de periode 2004-2009 Sinds 6 juli 2004 heeft de Duitstalige
+Gemeenschap een nieuwe regering. De regering bestaat uit vier ministers van de
+coalitie SP, PFF en de PJU-PDB-fractie. De coalitie heeft een nipte meerderheid
+(13 van de 25 zetels). Karl-Heinz Lambertz (SP) minister-president, financiën,
+personeelszaken en externe betrekkingen Bernd Gentges (PFF), werkgelegenheid,
+gezinszaken, sociale zaken en gezondheid Oliver Paasch (PJU-PDB), onderwijs en
+wetenschappelijk onderzoek Isabelle Weykmans (PFF), cultuur Gemeenschapssenator
+Sinds 2004 zetelt Berni Collas als enige senator namens de Duitstalige
+Gemeenschap in de Senaat. Hij is lid van de PFF-MR. Gemeenten van het Duitse
+taalgebied De gemeenten in het kanton Eupen 1. Eupen (met Kettenis) 2. Kelmis
+(La Calamine) (met Neu-Moresnet en Hergenrath) De Duitstalige Gemeenschap is de
+kleinste van de drie gemeenschappen in de federale staatsstructuur van België.
+Ze wordt ook vaak als "Duitstalige Gemeenschap van België" omschreven (Duits:
+'Deutschsprachige Gemeinschaft Belgiens'), vooral in contacten met het
+buitenland. 3. Lontzen (met Walhorn) 4. Raeren (met Eynatten en Hauset) en de
+gemeenten in het kanton Sankt Vith 5. Amel (Amblève) (met Meyerode en
+Heppenbach) 6. Büllingen (Bullange) (met Manderfeld en Rocherath) 7.
+Burg-Reuland (nieuwe benaming na de fusie van Reuland en Thommen) 8. Bütgenbach
+(met Elsenborn) 9. Sankt Vith (met Recht, Schönberg, Crombach en Lommersweiler)
+vormen samen het Duitse taalgebied in België. Al deze gemeenten zijn
+faciliteitengemeenten met faciliteiten voor Franstaligen. Zie ook De Duitstalige
+Gemeenschap is in het uiterste oosten van België gelegen, tegen de Duitse grens.
+Dit gebied wordt ook wel eens de Belgische Eifel genoemd omdat het een soort
+overgangsgebied tussen de Ardennen (waar het eigenlijk bijbehoort) en de Eifel
+is. Oostkantons Externe links Officiële webpagina van de Duitstalige Gemeenschap
+Officiële webpagina van het Parlement van de Duitstalige Gemeenschap De
+Duitstalige Gemeenschap is bevoegd in de 9 Duitstalige gemeenten, die samen het
+Duitse taalgebied in België vormen. Er wonen ca. 71.300 inwoners, voor de
+overgrote meerderheid Duitstalig. Zowel de raad als de regering van de
+Duitstalige Gemeenschap zijn gevestigd in Eupen. Bevoegdheden Zoals alle
+gemeenschappen in België heeft de Duitstalige Gemeenschap bevoegdheden over
+cultuur, onderwijs en persoonsgebonden zaken. Onder persoonsgebonden zaken
+vallen o.a. media, gezondheids- en jeugdzorg en bepaalde sociale zaken. De
+Duitstalige Gemeenschap vormt geen eigen gewest, maar behoort tot het Waals
+Gewest, wat betekent dat gewestbevoegdheden er door het Waals Gewest uitgeoefend
+worden. Een aantal gewestbevoegdheden zijn echter door het Waalse Gewest
+overgedragen aan de Duitstalige Gemeenschap. Op 1 januari 2000 verkreeg de
+Duitstalige Gemeenschap de bevoegdheid over arbeidsbemiddeling en werd het ADG
+(Arbeitsamt der Deutschsprachigen Gemeinschaft) opgericht. Op 1 januari 2005
+stond het Waalse Gewest nog verdere bevoegdheden af: toezicht op de kerkfabriek;
+toezicht op de gemeenten en politiezones van het Duitse taalgebied; de
+financiering van de gemeenten in het Duitse taalgebied; begrafenissen en
+grafmonumenten. Op 20 november 1997 wordt Agnes Pandy aangehouden en bekent ze,
+na een wandeling rond het gerechtsgebouw, vijf moorden. Het onderzoek
+Ontstoppingsmiddel Lijken van de vermoorde famielieleden zijn er nooit gevonden.
+Volgens de verklaringen Agnes Pandy zijn deze in een bad met een
+ontstoppingsmiddel opgelost; resten werden achteraf gedumpt bij het slachthuis
+van Anderlecht. In november 1998 laat onderzoeksrechter Bruno Bulthé dit door
+wetenschappers van de KUL onderzoeken. Na een proef op een lijk met het door
+Agnes Pandy genoemde product, dat eveneens in grote hoeveelheden in Pandy's huis
+was gevonden, blijkt er na een dag weinig over van het lijk; zelfs de tanden
+werden grotendeels opgelost. DNA-analyse Een grootschalig onderzoek in zowel
+België als Hongarije toont met waarschijnlijke zekerheid aan dat Andras Pandy
+vader is van Mark, zoon van Timea (dochter uit een vorig huwelijk van Adras
+Pandy's tweede vrouw). Toch blijft Andras ontkennen ooit seksuele betrekking met
+Timea te hebben gehad, en verklaart hij haar bevruchting als zijnde buiten zijn
+wil, en zou deze plaats gevonden hebben door middel van spermasporen op een
+handdoek. Graafwerken in gruwelhuis Toen de graafwerken begonnen vonden ze nog
+86 andere opgeloste lijken. 15 maart 2000. Andras Pandy zijn dochter Agnes Pandy
+bezoekt haar vader in de cel en schiet hem neer met een wapen van een cipier, ze
+raakt nog 3 cipiers en 6 andere gevangenen. tot slot pleegt ze zelfmoord. 12 van
+de opgeloste lijken onder het huis waren politieagenten die bij Andras Pandy
+thuiskwamen om een verhoor af te leggen. Pandy's dagboek Zaak-Pandy ... De
+brieven ... Het proces Op 18 februari 2002 startte het assisenproces. « De rol
+van de media » De bewijzen Andras Pandy heeft nooit schuld bekend en harde
+bewijzen zijn er niet. Toch zijn er sterke aanwijzingen van schuld, die de
+verdediging tracht te weerleggen met het argument "om iemand schuldig te
+verklaren moet je bewijzen hebben, niet alleen aanwijzingen". Advokaat van Pandy
+is Meester Hein Diependaele uit St.-Lievens-Houtem, die hem verdedigt. In 2005
+wordt Diependaele door zijn echtgenote advocate Marijke Moens met een geweer
+vermoord in het ouderlijk huis, waarna zij zelfmoord pleegt. Diependaele was een
+topassisenpleiter, afkomstig van Zottegem. De gerechtelijke uitspraak De
+zaak-Pandy was een rechtszaak in België. De Hongaarse, in België wonende,
+ex-geestelijke Andras Pandy en zijn dochter Agnes werden beschuldigd van zes
+moorden op familieleden. Andras werd tevens beschuldigd van de verkrachting van
+drie van zijn dochters, waaronder Agnes. Zij werd eveneens verdacht van één
+moordpoging. Andras Pandy wordt schuldig bevonden aan de moord op zes van zijn
+familieleden, een moordpoging en verkrachting van drie dochters. Het Brusselse
+hof van assisen veroordeelt hem hiervoor tot levenslange gevangenisstraf. Agnes
+Pandy, zijn dochter, wordt schuldig bevonden aan moord voor vijf van deze
+moorden en voor de moordpoging op haar stiefzus Timea. Zij krijgt hiervoor 21
+jaar celstraf. Beroep Andras Pandy gaat bij het Hof van Cassatie tegen zijn
+veroordeling in beroep, dit in tegenstelling tot Agnes Pandy; zij legt zich bij
+het vonnis neer. De familie Mark, zoon van Timea (een van zijn stiefkinderen) en
+Andras Pandy. Andras Pandy, geboren op 1 juni 1927 Ilona Sores, Andras Pandy's
+eerste vrouw. Agnes Pandy, geboren op 28 januari 1958, eerste kind van Andras en
+Ilona. Daniël Pandy, tweede kind van Andras en Ilona. Zoltan Pandy, derde kind
+van Andras en Ilona. Edit Fintor, Andras Pandy's tweede vrouw. Andrea, Timea en
+Tünde - de drie dochters van Edit Fintor uit haar vorige twee huwelijken. Andras
+junior, eerste kind van Andras en Edit. Reka, tweede kind van Andras en Edit. De
+feiten In 1992 stapt Agnes Pandy voor het eerst naar de Brusselse politie, en
+dient ze een klacht in inzake de verdwijning van haar familieleden en
+verkrachting door haar vader. 6 mei 1996. Tijdens de nasleep van de zaak Dutroux
+worden alle verdwijningsdossiers van onder het stof vandaan gehaald, ook dat van
+de verdwenen Pandy's. In Hongarije, het vaderland van de familie Pandy, loopt
+eveneens een onderzoek. Een jaar later krijgt commissaris François Monsieur het
+dossier in handen en na enig puzzelwerk vraagt hij Agnes Pandy voor een gesprek.
+Op 16 oktober 1997 wordt Andras Pandy opgepakt; hij werkt echter niet mee met
+het gerecht. Meteen hierna worden graafwerken gestart in een van Pandy's
+woningen, alwaar onder het beton van de kelder botfragmenten en tanden worden
+gevonden. Zie Graafschap Loon, Hertogdom Limburg, Prinsbisdom Luik en Limburg
+(Verenigd Koninkrijk der Nederlanden) Gouverneurs Bestuur De provincieraad van
+Limburg telt 75 zetels. De zetelverdeling is als volgt: CD&V-N-VA: 26
+SP.A-SPIRIT: 20 Vlaams Belang: 15 VLD-Vivant: 14 Het dagelijks bestuur is in
+handen van de bestendige deputatie. Die telt 6 leden en wordt voorgezeten door
+gouverneur Steve Stevaert. De uitslagen van de provincieraadsverkiezingen sinds
+1994 Toerisme Tongeren, met o.m. Gallo-Romeins Museum Voeren Abdij van
+Herkenrode Alden Biesen Bokrijk Domein Bovy In Limburg vind je 1800 km
+bewegwijzerde fietsroutes (gegevens 2004). Hasselt Kasteel van Heks Kasteel van
+Rullingen Nationaal Jenevermuseum Hasselt Zie ook Limburg (Belgische provincie)
+Er is ook een « Nederlandse » provincie Limburg. Externe links Officiële website
+provincie Limburg De provincie Limburg is een van de vijf provincies van
+Vlaanderen en een van de tien in België. De huidige provincie komt min of meer
+overeen met het oude Graafschap Loon, dat in de 11e eeuw voor het eerst wordt
+genoemd en een leengebied was van het Prinsbisdom Luik. In 1794 werd het
+graafschap veroverd door de Fransen en vervolgens viel het tot 1814 bestuurlijk
+onder het departement van de Nedermaas. Na het Congres van Wenen in 1815
+ontstond een nieuwe staat, het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, waarin de
+huidige Vlaamse en Nederlandse provincie Limburg een eenheid gingen vormen. De
+nieuwe provincie kreeg van Koning Willem I de naam Limburg, naar het oude
+Hertogdom Limburg. Toen België zich in 1830 afscheidde, kwam heel Limburg (met
+uitzondering van Maastricht) onder Belgisch bestuur. Als gevolg van het
+scheidingsverdrag tussen Nederland en België werden in 1839 beide Limburgen
+officieel gescheiden en ging het oostelijk deel terug naar Nederland. Geografie,
+demografie en taal Provinciehoofdplaats: Hasselt Oppervlakte: 2422 km² Hoogste
+punt: Remersdaal, 287,5 m (hoogste punt van Vlaanderen), gevolgd door de
+"Galgenboom" van Millen (Riemst) op 151 m. Belangrijkste waterlopen: Maas,
+Demer, Jeker, Dommel Aantal inwoners: 814.641 (op 1 januari 2006) 3 bestuurlijke
+arrondissementen: Hasselt, Maaseik, Tongeren Streektaal: Limburgs
+Arrondissementen Gemeenten Gemeenten met een stadstitel hebben een « (stad) »
+achter de naam Geschiedenis Charles Dusart, naar wie het « Kolonel Dusartplein »
+is genoemd, was de eerste Belgische hogere officier die sneuvelde tijdens de
+Eerste Wereldoorlog. Demografische evolutie Bezienswaardigheden, parken en
+openbare domeinen Het stadspark, aan het Cultureel centrum. Zie ook het artikel
+over het inmiddels verdwenen Augustijnenklooster De Sint-Quintinuskathedraal. De
+Virga-Jessebasiliek De Japanse Tuin, die tevens de grootste van heel Europa is.
+De Abdij van Herkenrode in Kuringen. Het Refugehuis van de Abdij van Herkenrode,
+eveneens het oudste gebouw van de stad (1542-1544) en een tijdlang kazerne van
+het 11e Linieregiment dat gedurende 130 jaar hier zijn thuisbasis had tot het in
+1956 werd opgeheven. Het Vliegveld Kiewit. De verschillende historische gebouwen
+en musea (zie boven) verspreid over de stad. Het Natuurdomein Kiewit. Het
+Kapermolenpark. Bereikbaarheid Sportvliegtuigen kunnen echter in Hasselt zelf
+landen, op het vliegveld Kiewit. Hasselt is gemakkelijk bereikbaar omdat het een
+knooppunt is van belangrijke verkeerswegen vanuit alle richtingen. Het is een
+kruispunt van spoorwegen naar Luik, Genk, Antwerpen, Leuven en Brussel. De
+belangrijkste verkeersader is de autosnelweg E313 Luik-Hasselt-Antwerpen. Verder
+is Hasselt omsloten door twee ringwegen. De Grote Ring moet het verkeer uit de
+bebouwde kom van de stad houden. De Kleine Ring, de zogenaamde "Groene
+Boulevard", houdt het verkeer uit het centrum van de stad dat mede hierdoor zo
+goed als verkeersvrij is. Verder zijn er belangrijke verkeersassen richting
+Tongeren, Sint-Truiden, Genk, Diest en Eindhoven. Hasselt is ook bereikbaar met
+het vliegtuig. De stad ligt op ongeveer een uurtje rijden van de nationale
+luchthaven Brussels Airport en Luik, en vlak bij Maastricht Aachen Airport.
+Digitale stad Hasselt is de eerste "digitale stad" in de wereld. Met het project
+"I-City", dat in Hasselt en Leuven liep, testten ongeveer 4000 vrijwilligers
+allerhande draadloze ICT-toepassingen uit in de stad op een software platform
+door I-City ontwikkeld. De vzw I-City werd in 2004 opgericht door verschillende
+ICT-bedrijven in samenwerking met de Vlaamse regering, op initiatief van de
+toenmalige minister van economie en egovernment Patricia Ceysens. I-City is
+gehuisvest op de Research Campus in Hasselt. Musea en cultuur Hasselt (België)
+Het topstuk van de collectie komt uit de verzameling 18e en 19e eeuwse kleding
+uit het privébezit van een Belgische adellijke familie. Het is een `robe à la
+française' uit het midden van de achttiende eeuw, de periode waarin de
+fantasievolle rococostijl hoogtij vierde. Het Nationaal Jenevermuseum, gevestigd
+in een voormalig gebouw van de Franciscanessen of Witte Nonnen, brengt het
+verhaal van de Belgische jenever tot leven. Het museum toont een authentieke
+stokerij. Het is trouwens de enige stokerij in de Nederlanden waarvan de
+mouterij bewaard is gebleven. Tien weken per jaar maakt het Jenevermuseum zijn
+eigen Hasseltse jenever. Het Stadsmus (vroeger: Stedelijk Museum
+Stellingwerff-Waerdenhof) is het Hasseltse stadsmuseum waar de geschiedenis, de
+toekomst en de inwoners van Hasselt centraal staan. Het Oud Kerkhof is een
+begraafplaats vlak bij de stad. Met zijn ijzeren en stenen kruisen, grote en
+kleine grafmonumenten en grafkapellen is het kerkhof een weerspiegeling van de
+rijkdom van de negentiende-eeuwse bourgeoisie. Vele rijke families en
+renteniers, ambtenaren, jeneverstokers, enz. wedijverden om het meest pompeuze
+en meest opvallende grafmonument als blijk van macht en fortuin. Het Stedelijk
+Modemuseum schetst de geschiedenis van de westerse mode van de achttiende tot de
+twintigste eeuw aan de hand van authentieke kleding en accessoires,
+mode-illustraties en --foto's. Het historische Hasseltse Begijnhof herbergt Z33,
+een internationaal kunstencentrum waar regelmatig tentoonstellingen en
+exposities te bezichtigen zijn in het centrum van de stad. Z33 focust zich
+vooral op media, vormgeving en beeldende kunsten. Het Literair Museum is
+gevestigd in een herenhuis, vlak bij het station, waar jong en oud op lees- en
+kijktocht doorheen vijf permanente tentoonstellingen kan gaan. Er zijn ook
+wisselende tentoonstellingen. Het Museum van het Heilig Paterke herbergt
+allerlei voorwerpen uit het ouderlijke huis van pater Valentinus en uit zijn
+kloosterlijk bestaan. Je voelt er de sfeer van zijn `heiligheid' en van de late
+negentiende eeuw. Zijn sterfbed en sterfplaats zijn er bewaard. De
+Parfum-O-Theek, een parfumflessenmuseum, geeft een permanent overzicht van de
+evolutie van de flacon tijdens de laatste twee eeuwen. De Parfum-O-Theek neemt
+je mee op een historische en culturele reis in de wereld van het parfum aan de
+hand van een collectie reukflessen, miniaturen, staaltjes, parfumkaarten,
+publiciteit en poederdozen van de achttiende eeuw tot nu. Het Hollywood Movie
+Museum is een authentiek filmmuseum dat een collectie bevat van meer dan 500
+unieke voorwerpen die tot de wereldvedetten van de film behoord hebben. De
+wassen beelden in het museum zijn aangekleed en opgesmukt met originele outfits
+die hebben toebehoord aan de levende modellen of door hen werden gedragen in
+films en tijdens optredens. Het Stedelijk Beiaardmuseum is ondergebracht in de
+toren van de Sint-Quintinuskathedraal en belicht de geschiedenis van de toren en
+de beiaard. Er is een oud torenuurwerk uit 1911 dat aan een klok uit 1899 werd
+gekoppeld en een beiaardklavier uit de 18e eeuw. In het museum wordt het
+volledige klokkengietproces voorgesteld aan de hand van een diamontage, een
+modellenreeks en een video. Vanuit de toren krijgt men een panoramisch zicht
+over Hasselt. Verder is er de Muziek-O-Droom. De Muziek-O-Droom is een
+muziekcentrum in Hasselt waar zowel de actieve muzikant als de passieve
+popconsument terecht kan. Het Kunstencentrum BELGIË is een erkend kunstencentrum
+met een jong en veelzijdig aanbod van culturele activiteiten. het presenteert op
+jaarbasis een 200-tal publieke voorstellingen met video- en film, dans en
+theater, concerten, exposities en performances. Vanaf 2005 vindt er in Hasselt
+ook een triënnale voor beeldende kunst, mode en design plaats. De triënnale
+onderzoekt de cross-overs tussen beeldende kunst, mode en design. Een vijftigtal
+regionale, nationale en internationale kunstenaars en ontwerpers tonen hoe ze de
+brug naar andere disciplines durven te slaan, partnerships aangaan en met hun
+werk duidelijk op zoek zijn naar een sociale impact. De triënnale is in eerste
+instantie sterk op Hasselt gericht met tentoonstellingen en manifestaties in
+onder andere Z33, het Cultureel Centrum, het Modemuseum, het Jenevermuseum, het
+PHIKO en de stad zelf. Daarnaast zal ook de uitgelezen centrale ligging binnen
+de Euregio benut worden via de uitwisseling met steden als Maastricht, Aken en
+Luik. Hasselt (Limburgs: « Hasselt ») is de hoofdplaats van de Belgische
+provincie Limburg en telt ruim 70.000 inwoners. Hasselt is gelegen aan het
+Albertkanaal en de Demer, tussen de Kempen en Haspengouw, midden in de Euregio.
+De stad heeft als bijnaam "Hoofdstad van de smaak". het Cultuurcentrum Hasselt
+brengt elk jaar theaterproducties, concerten, baletten, symfonieën, opera
+enzovoort naar Hasselt. Het CCHa omvat een grote en kleine schouwburg, een
+tentoonstellingsruimte, een ruim onthaal, een restaurant en een park in het
+centrum van Hasselt. In 2006 werd de Grote Schouwburg volledig gerenoveerd en
+voorzien van een balkon. De Abdij van Herkenrode is de eerste en ooit de rijkste
+vrouwenabdij van de cisterciënzerorde in de Zuidelijke Nederlanden. De site is
+een stille getuige van een groots verleden dat rond 1180 begon in het centrum
+van het graafschap Loon. Tot aan de Franse Revolutie kende de abdij een
+voortdurende groei en bloei. Daarna werd ze volledig ontmanteld, verkocht en
+verdeeld. 200 jaren van verval en afbraak volgden. Zo zijn in die periode onder
+meer de kerk en het klooster verdwenen. In 1998 kocht het Vlaamse gewest een
+groot deel van het overblijvende domein. Momenteel wordt er hard gewerkt aan een
+nieuwe toekomst voor de abdij. De oude hoevegebouwen vormen immers samen met het
+omliggende 100 hectare natuurgebied een glansrijk patrimonium om te koesteren.
+Onderwijs Hasselt telt drie hogescholen, die onder meer opleidingen in de
+gezondheidszorg, sociaalagogisch werk, kunst, architectuur en een
+onderwijsopleiding aanbieden. Ook is er de Universiteit Hasselt met een campus
+in Diepenbeek en vanaf 2007 ook in Hasselt. Hier kan men onder andere alle
+exacte wetenschappen studeren maar ook de in Vlaanderen unieke opleiding
+Verkeerskunde. In het academiejaar 2007-2008 wordt er gestart met een opleiding
+rechten. De Universiteit van Hasselt werkt samen met de Universiteit van
+Maastricht, onder meer in de transnationale Universiteit Limburg (tUL). In
+Hasselt is er een bloeiend studentenleven met meer dan 50.000 studenten die in
+Hasselt wonen, leven en studeren. Sport en ontspanning Centraal in de
+Grenslandhallen bevinden zich de verstiare en een restaurant. Naast de
+Grenslandhallen ligt Plopsa Indoor Hasselt, een overdekt themapark, open sinds
+einde 2005 Het Kapermolenpark is een groene plek in de stad. In het park is er
+een speeltuin voor de kinderen en een vijver. In de zomer vinden er elke week
+concerten plaats. Aan het Kapermolenpark is een binnen- en buiten zwembad
+verbonden, inclusief tennisterreinen en sinds medio 2006 een van de grootste
+openlucht skateparken in Europa Het Kapermolenpark loopt verder in de Japanse
+Tuin. Deze is naar verluidt de grootste van Europa. Met de Grenslandhallen
+beschikt de stad over een accommodatie voor nationale en internationale sport-,
+cultuur- of muziekevenementen, congressen en beurzen. De grenslandhallen omvat
+een grote hal (Hal 4) geschikt voor beurzen. Verder is er het congrestheater dat
+dient voor congressen, seminaries en theaterproducties of kleinere concerten. In
+2004 is de Ethias Arena aangebouwd. Deze is de modernste en grootste hal van
+België, en de enige die voldoet aan de Olympische normen. De maximumcapaciteit
+bedraagt meer dan 21.000 staanplaatsen en meer dan 16.000 zitplaatsen. De Ethias
+Arena dient voor grote concerten, sportevenementen of als uitbreiding voor
+beurzen. Samen met de Ethias Arena is er een artiestendorp gebouwd en een
+studio/fuifbunker. Deze wordt gebruikt voor fuiven, als aanvulling voor de
+Ethias Arena of als opnamestudio. Hasselt herbergt sportclubs en fitnessruimten,
+verscheidene sportcentra en een overdekte schaatsbaan. Voor de jongeren is er de
+mogelijkheid tot skaten in een overdekt skate-park. Grenzend aan de site van de
+Grenslandhallen bevindt zich een golfterrein. Voor film is de keuze tussen een
+commercieel filmcomplex of voor de betere film van "Zebracinema", een project
+van de provincie Limburg in het begijnhof. Uitgaansmogelijkheden zijn er met de
+grootste discotheek van België en de talloze clubs en cafeetjes. In september
+vindt in Hasselt de jaarlijkse kermis plaats. Traditioneel wordt deze geopend
+met een vuurwerk. Historisch Openbaar vervoer Vlak bij het centrum is het
+station gelegen. Het station van Hasselt is een IC-station, wat betekent dat er
+dagelijks verschillende verbindingen zijn met de belangrijkste steden. Aan het
+station vertrekken ook alle bussen. De stadslijnen (H-lijnen) zijn voor iedereen
+gratis. De andere lijnen zijn gratis voor de inwoners van Hasselt tot op het
+grondgebied Hasselt mits vertoon van de identiteitskaart. In Hasselt zijn er ook
+pendellijnen, zoals de Boulevard-pendel en de bussen tussen de Grote Markt en
+het station. Bij evenementen zoals Pukkelpop 2006 of Theater op de Markt worden
+extra bussen ingezet. Ook bij evenementen in de grenslandhallen gebeurt dit.
+Centrum In 2004 kreeg Hasselt als eerste Belgische stad de titel "gezelligste
+stad van Vlaanderen" en Hasselt wordt ook als voorbeeldstad genomen voor de
+goede voorzieningen voor voetgangers en wandelaars in het centrum. Het
+stadscentrum van Hasselt is niet groot maar wel gezellig. Het centrum is
+praktisch helemaal autovrij of autoluw en bevat verscheidene historische
+gebouwen. Onder meer het Refugehuis van de Abdij van Herkenrode bevindt zich in
+het centrum. Het is het oudste gebouw van de stad. Op de Grote Markt zijn er
+talrijke cafés, restaurants en tavernen te vinden evenals in de rest van de
+stad. De Demerstraat en de Koning-Albertstraat zijn de belangrijkste
+winkelstraten. Zowel in de Kapelstraat als in de Hoogstraat, zijstraten van deze
+winkelas, bevinden zich over het algemeen de duurdere winkels. De
+Sint-Quintinuskathedraal en de Virga-Jessebasiliek geven het centrum vorm. De
+tweetorenwijk (TT-wijk) is sinds 2003 een aanvulling op het centrum met een
+modern winkelcomplex en stadssupermarkt. Hasselt nu In Hasselt hebben er begin
+21ste eeuw veel stadsvernieuwingsprojecten plaatsgevonden die de stad een nieuw
+gezicht hebben gegeven. Voorbeelden zijn de "Groene Boulevard", het Kolonel
+Dusartplein met ondergrondse parking of de TT-wijk dat met de renovatie van de
+flatgebouwen en de komst van vele grote winkelketens een enorme impuls kende. De
+vroegere volkswijk "de Beek", waarvan nog er enkele opgeknapte huisjes staan, is
+daardoor uitgegroeid tot een tweede centrum. Hasselt is in 2005 het vierde
+grootste handelscentrum van België, in verhouding tot het aantal inwoners zelfs
+het grootste. Ook de uitbreiding van de Grenslandhallen met de Ethias Arena en
+Plopsa Indoor Hasselt gaven Hasselt uitstraling. Op 1 februari 2005 werd de
+nieuwe Hasseltse gevangenis in gebruik genomen. Deze gevangenis biedt plaats aan
+450 gedetineerden en is de modernste gevangenis van België. De architecten
+hebben veel kunstzinnige details in hun architectuur verwerkt en voor het
+overige voor een minimalistisch design gekozen. In 2005 werd in Hasselt het
+Junior Eurovisiesongfestival gehouden. Hasselt in de toekomst Hasselt ontstond
+rond de zevende eeuw aan de Helbeek, een bijriviertje van de Demer. De naam
+Hasselt zou afgeleid zijn van `Hasaluth' hetgeen hazelarenbos betekent. Het was
+één van de « Goede steden » van het vroegere graafschap Loon, waarvan de grenzen
+ongeveer samenvielen met de huidige provincie Limburg. Hasselt werd voor het
+eerst vernoemd in 1165 en kreeg kort daarna de felbegeerde Luikse stadsrechten.
+In 1232 werd deze status bevestigd door graaf Arnold IV. Deze Luikse
+stadsrechten hielden in dat de burgers vrijgesteld waren van karweien op het
+domein van de graaf en zich zo meer op handel en nijverheid konden toeleggen.
+Ook in de toekomst wil Hasselt zich laten opmerken en een grotere rol spelen in
+België en de Euregio. Nieuwe projecten in de stad zijn onder andere de volledige
+vernieuwing van de Kanaalkom (project "Blauwe Boulevard") en de
+stationsomgeving, drie nieuwe overdekte zwembaden waarvan één met Olympische
+afmetingen. Verder worden er in Limburg elektrische sneltreintrammen gepland,
+met centrum in Hasselt om het openbaar vervoer in Limburg en Hasselt te
+optimaliseren (Spartacus-plan). Eind 2007 gaat de Universiteit Hasselt een
+campus hebben binnen Hasselt, naast die in het naburige Diepenbeek. Deze zal
+gelegen zijn tegenover de Grenslandhallen en langs de Japanse Tuin. Vanaf 2008
+is er een nieuw openbaar complex beschikbaar in Hasselt, de huisvesting van de
+brandweer alsook de civiele bescherming. Het complex biedt plaats voor zo'n 250
+hulpverleners. De oude brandweerkazerne wordt ingenomen door de politie en de
+stadsdiensten verhuizen naar het huidige politiekantoor. Hierdoor komt "het
+nieuwe stadshuis" in het binnenste van de stad leeg te staan en worden er nieuwe
+woongelegenheden gecreëerd. In 2005 is er een masterplan opgesteld om in elke
+Hasseltse wijk tegen 2015-2016 een park of aangename groenzone aan te leggen.
+Soms gaat om volledig nieuwe zones, soms over de opwaardering van bestaande
+groene omgevingen. Grote evenementen Junior Eurovisiesongfestival (Europa) Het
+Schlagerfestival Play! Festival Hasselt Hasselt Studenten Regatta Theater op de
+markt Live in Hasselt De zevenjaarlijkse Virga-Jessefeesten (2010) Pukkelpop
+Rimpelrock WTA-tennistoernooi: Gaz de France Stars Hasselt Wielerzesdaagse:
+Lotto Zesdaagse Jeneverfeesten Triënnale voor beeldende kunst, mode en design
+Shots! Ketnet freezzz Bekende Hasselaars Dana Winner, zangeres. Willy Claes,
+ex-socialistisch politicus, en oud-NAVO secretaris-generaal. Pierre Cox,
+kunstschilder. Adrien de Gerlache, zuidpoolreiziger. Jos Ghysen, voornamelijk
+radiofiguur, maar ook bekend van TV, en auteur van verschillende boeken.
+Godfried Guffens, kunstschilder. Axelle Red, zangeres. Steve Stevaert,
+socialistisch ex-burgemeester van de stad, huidig gouverneur van Limburg.
+Hendrik van Veldeke, middeleeuws schrijver en minnezanger. Dokter Willems,
+ontdekker van het immuniteitsprincipe, en ontwikkelaar van een eerste serum
+tegen longpest bij runderen. Het Demermanneke (zie Demer) Partnersteden In 1236
+richtten de augustijnen in Hasselt een klooster op en stichtten er een college.
+De augustijnenkerk, waar Diederik van Heinsberg werd begraven, is inmiddels
+verdwenen. Zie ook Hasselts Externe links Stad Hasselt In&Uit in Hasselt Mobiele
+portaal van Hasselt Kaart (pdf) HasseltLokaal - stadsreporters over hun stad
+Hoewel de stad Borgloon officieel hoofdplaats was van dit kleine vorstendom zou
+Hasselt toch uitgroeien tot de belangrijkste stad dankzij de gunstige
+geografische ligging en dankzij de nabijheid van de grafelijke burcht en de
+abdij van Herkenrode in Kuringen. In 1366 werd het graafschap Loon ingelijfd bij
+het prinsbisdom Luik. Om zijn Loonsgezindheid te bewijzen nam Hasselt het
+initiatief door in 1424 het Luikse perron op zijn wapen te vervangen door het
+Loonse gefaasd schild. Toch bleef de situatie onveranderd tot bij de aanhechting
+aan Frankrijk in 1794. Maastricht werd hoofdplaats van het gebied dat toen het
+Departement van de Nedermaas heette. Na de nederlaag van Napoleon en de
+vereniging met Nederland werd de naam `Limburg' gekozen. Ook toen België
+onafhankelijk werd bleef deze naam behouden en werd `Loon' vergeten. In 1839
+werd Hasselt hoofdplaats van de Belgische provincie Limburg. De fundamenten van
+Hasselts bekende jeneverindustrie werden in de achttiende eeuw gelegd. Deze kwam
+in de negentiende eeuw tot haar grootste bloei. De aanleg van het Albertkanaal
+(1930-1939) zorgde voor nieuwe industriële impulsen. Het kanaal loopt dwars door
+het gehucht Godsheide. Waar nu (2005) de provinciale bibliotheek staat (hoek
+Badderijstraat en Martelarenlaan), stond vroeger de internationaal bekende
+Hasseltse keramiekfabriek. Deze 'Manufacture de Céramiques Décoratives de
+Hasselt' produceerde tussen 1895 en 1954 vooral siervoorwerpen en bouwaardewerk,
+zoals geglazuurde baksteen en wandtegels. In de gebouwen van deze
+keramiekfabriek begonnen in 1955 voorlopig de activiteiten van wat de grootste
+vestiging van Philips buiten Eindhoven zou worden. De fabriek werd gevestigd aan
+de Kempischesteenweg. In 1970 werkten er ruim 5000 personeelsleden. Philips
+Hasselt zou wereldberoemd worden door de uitvinding van de compact cassette en
+de bijbehorende audiocassetterecorder in 1963 en de ontwikkeling en eerste
+productie van de compact discspeler in 1983. De fabriek beëindigde haar
+activiteiten in 2003. Zij was van grote betekenis voor de ontwikkeling en
+productie van platenspelers spoelen- en cassetterecorders en cd-spelers. Door
+het merkelijk vergroten van de koopkracht in Hasselt en omgeving lag zij aan de
+basis van de uitgroei van Hasselt tot derde handelsstad van Vlaanderen. Feest
+van de Vlaamse Gemeenschap 11 juli is de Feestdag van de Vlaamse Gemeenschap en
+het Vlaams Gewest. Het is de herdenking van de Guldensporenslag op 11 juli 1302
+bij Kortrijk. Hierbij werd het reguliere Franse leger verslagen door een
+burger-leger, voornamelijk bestaande uit ambachtslui en landbouwers. Externe
+link Vlaanderenfeest.be, de website van de Vlaamse overheid over 11-juli
+vieringen Henegouwen Henegouwen (Frans: « Hainaut », Waals: « Hinnot ») is een
+provincie in het zuidwesten van België, met als hoofdstad Bergen (Mons). De
+oppervlakte is 3787 km² en de provincie telt 1.287.172 inwoners (1 juli 2005).
+De provincie behoort tot Wallonië en is dus Franstalig. Het grootste deel van
+het huidige Henegouwen ligt op het grondgebied van het vroegere graafschap
+Henegouwen. Er is ook een gedeelte dat tegenwoordig in Noord-Frankrijk ligt, in
+het huidige departement Nord. Arrondissementen Overzicht van gemeenten in
+Henegouwen Gemeenten met een stadstitel hebben een « (stad) » achter de naam
+Luik (provincie) Luik (Frans: « Liège », Waals: « Lidje », Duits: « Lüttich »,
+Luxemburgs: « Léck ») is een provincie van België, gelegen in het Waals gewest.
+Hoofdstad is de gelijknamige stad Luik. De provincie grenst in het noorden aan
+de Belgisch en Nederlandse provincies Limburg, in het oosten aan de Duitse
+deelstaten Noord-Rijnland-Westfalen en Rijnland-Palts, in het zuiden aan het
+Groothertogdom Luxemburg en de Belgische provincie Luxemburg, en in het westen
+aan de eveneens Belgische provincies Namen, Waals-Brabant en Vlaams-Brabant. In
+het uiterste oosten, tegen de Duitse grens, bevinden zich de Duitstalige
+oostkantons, die samen de Duitstalige Gemeenschap vormen. De provincie is verder
+vooral bekend om de natuurschoon en de toeristische aantrekkingskracht van de
+Ardennen. Ook was het een zeer belangrijk mijngebied. De belangrijke rivieren
+zijn de Maas, de Vesder, de Ourthe en de Amblève. In de Hoge Venen ligt met 694
+meter het hoogste punt van België, namelijk het Signal de Botrange. De provincie
+telt (op 1 juli 2005) 1.036.588 inwoners. Arrondissementen Overzicht van
+gemeenten in Luik Gemeenten met een stadstitel hebben een « (stad) » achter de
+naam Namen (provincie) Namen (Frans: Namur, Waals: Nameur) is een van de vijf
+provincies van het Waals Gewest, België. Namen grenst aan de (Waalse) provincies
+Henegouwen, Waals-Brabant, Luik en Luxemburg en grenst daarmee aan alle overige
+Waalse provincies. Daarnaast grenst Namen aan Frankrijk. Namen heeft een
+oppervlakte van 3664 km² en telt (op 1 juli 2005) 456.620 inwoners. Namen heeft
+als hoofdstad de gelijknamige stad Namen. Arrondissementen Overzicht van steden
+en gemeenten in Namen Gemeenten met een stadstitel hebben een « (stad) » achter
+de naam Zie ook De verschillende verwijzingen naar Namen. De verschillende
+verwijzingen naar Namur. Waals-Brabant Waals-Brabant (Frans: « Brabant wallon »,
+Waals: « Braibant walon ») is een van de vijf provincies van het Waals Gewest,
+België. Het is de jongste en tevens de kleinste provincie. De oppervlakte is
+1093 km² en heeft slechts één administratief arrondissement, Nijvel, met 27
+gemeenten. De provinciehoofdplaats is Waver. Het ontstond door de oude provincie
+Brabant te splitsen langs de taalgrens in drie delen, een Vlaams deel
+(Vlaams-Brabant), een Waals deel (Waals-Brabant) en het Brussels Hoofdstedelijk
+Gewest. Deze scheiding voltrok zich op 1 januari 1995. De provincie telt (op 1
+januari 2006) 366.481 inwoners. Arrondissementen Overzicht van gemeenten in
+Waals Brabant Gemeenten met een stadstitel hebben een « (stad) » achter de naam
+De "tegenstander" was in de eerste jaargangen garagist Dimitri De Tremmerie
+(DDT), gespeeld door Jacques Vermeire. Toen hij enkele seizoenen later de VRT
+ruilde voor VTM, werd het typetje vervangen door Bernard Theofiel
+Waeterslaeghers (BTW). BTW hield een restaurant open en was een rol van Jakob
+Beks. Wegens gebrek aan succes werd ook dit typetje vervangen door de
+antiekverkoper Fernand Costermans. Jaak Van Assche geeft dit personage gestalte.
+Hoofdpersonages Voor meer info over de personages: volg de links. Doortje Van
+Hoeck - Ann Tuts Marc Vertongen - Herman Verbruggen (1990, 1993-) Carmen
+Waterslaeghers - Loes Van den Heuvel Xavier Waterslaeghers - Johny Voners
+Bernard Theofiel Waterslaeghers (BTW) - Jakob Beks (1998-2000) Balthazar Boma -
+Marijn Devalck Pico Coppens - Walter Michiels (1990-1993) Fernand Costermans -
+Jaak Van Assche (2000-) Oscar Crucke - Carry Goossens (1990-1993) Bieke Crucke -
+An Swartenbroekx Pascale De Backer - Danni Heylen Maurice de Praetere - Tuur De
+Weert (2003-) Dimitri De Tremmerie (DDT) - Jacques Vermeire (1990-1998) Pol De
+Tremmerie - Ben Rottiers (1994-) Gastpersonages Voor meer info over de
+personages: volg de links. Volgende personages duiken regelmatig op in de reeks:
+Billie Coppens - Laurent Roose (2001-2002) / Rob Teuwen (2002-) Georgette
+Verreth ("Ma DDT") - Jenny Tanghe (1990-1998, 2005-) Saartje Dubois - Ella
+Leyers (2003-) Burgemeester Freddy Van Overloop - Luk D'Heu (2003-) Kolonel
+Vandesijpe - Ron Cornet (1995-2002) Kaat - Greet Verstraete (2002-2003) Catch
+phrases Deze reeks heeft enkele cliché uitdrukkingen (catch phrases) opgeleverd,
+die men thans regelmatig hoort in Vlaanderen: F.C. De Kampioenen (televisie) «
+(Xavier) » 't Is niet waar he? « (Dimitri) » Ik zeg altijd... « (Maurice) » Zal
+'t gaan, ja? « (Dimitri & Pol) » Mijn gedacht! « (Boma) » Man, man, man...,
+miserie, miserie. « (Fernand) » Pascale, begin niet hé! « (Oscar) » Een
+dagschotel! Trivia In de loop der jaren zijn er verschillende wijzigingen in de
+rolbezetting doorgevoerd. Marijn Devalck, Danni Heylen, Johny Voners, Loes van
+den Heuvel, Ann Swartenbroekx en Ann Tuts zijn de enige acteurs die er al vanaf
+het begin bij waren. Tuur De Weert, Jaak Van Assche en Ben Rottiers kwamen er
+pas later bij. Herman Verbruggen speelde ook vanaf het begin mee in de serie,
+maar zijn personage was toen slechts een nevenfiguur. Hoofdrolspelers Carry
+Goossens en Jacques Vermeire kozen zelf voor hun vertrek, Walter Michiels werd
+ontslagen en Jakob Beks werd uit de reeks geschreven omdat zijn personage niet
+populair genoeg was. De vier vrouwelijke hoofdrolspeelsters vormden gedurende
+een korte periode de meidengroep "The Championettes". Ze toerden door Vlaanderen
+en namen een paar plaatjes op. De reeks is sinds 2005 verkrijgbaar op DVD. Zie
+ook Lijst van FC De Kampioenen afleveringen F.C. De Kampioenen (strip), de
+gelijknamige stripserie die gebaseerd is op de televisieserie en dezelfde
+personages volgt. Externe link Fansite: dekampioenen.be F.C. De Kampioenen is
+een komische Vlaamse televisieserie die de belevenissen van de spelers, trainer
+en voorzitter van een slecht presterende café-voetbalploeg en hun families
+volgt. Met meer dan 200 afleveringen is het de langstlopende en succesvolste
+reeks die de VRT ooit geproduceerd heeft. Uitzendingen De eerste aflevering werd
+uitgezonden op zaterdag 6 oktober 1990 op de Vlaamse openbare omroep BRTN (thans
+VRT). De reeks was meteen een succes; niet het minst door de rol van de toen erg
+populaire Jacques Vermeire. Vanaf de eerste reeks werd F.C. De Kampioenen
+uitgezonden op het eerste net van de VRT, TV1 (thans één). De afleveringen van
+F.C. De Kampioenen zijn nu, 16 jaar later, nog steeds elke zaterdag te volgen op
+één. Als een nieuwe reeks is afgelopen, herhaalt men de vorige reeksen. Tijdens
+de zomermaanden wordt de frequentie nog opgevoerd en zendt men dagelijks een
+aflevering uit. De meest recente jaargang is seizoen 16. Deze werd in de winter
+van 2005/2006 uitgezonden. Vanaf december 2006 komt er een 17e reeks. Situering
+en humor De meeste scenes spelen zich af in het café, af en toe wordt er
+uitgeweken naar de leefkamers van de spelers. De serie wordt gekenmerkt door erg
+gekarikaturiseerde personages (een "slimme", een "domme", een "tegenstander",
+enz). In de eerste jaargangen was nog wat drama aanwezig, maar tegenwoordig is
+het uitsluitend komedie en - zeker met de introductie van Marc Vertongen -
+slapstick. De meeste afleveringen halen hun humor uit misverstanden, veelal door
+de nieuwsgierigheid van Carmen Waterslaeghers. Af en toe zijn er dialogen met
+een seksuele ondertoon doch deze worden - vermits het een familieserie is -
+nooit expliciet. Kanton De volgende gemeenten in het « kanton Eupen » vormen
+samen met Sankt-Vith, Büllingen, Bütgenbach en Burg-Reuland het « Duitse
+taalgebied » in België: Eupen Lontzen (met Walhorn) Kelmis (met Hergenrath
+Neu-Moresnet) Raeren (met Hauset, Lichtenbusch en Eynatten) Politiek Natuur Een
+deel van het grote bos Hertogenwoud valt in het zuidelijk en oostelijk deel van
+deze gemeente. Eupen Eupen is een stad in Oost-België, in het oosten van de
+provincie Luik (arrondissement Verviers), nabij de Duitse grens. De stad telt
+ruim 18.000 inwoners. Eupen is een Duitstalige stad en is de hoofdstad van de
+Duitstalige Gemeenschap. Eupen bestaat uit een boven- en een benedenstad. De
+benedenstad ligt aan de Vesder. Het station van Eupen ligt in de bovenstad en is
+het eindpunt van een intercityverbinding met Oostende, via onder meer Brussel.
+In 1977 werd Kettenis bij Eupen gevoegd. In 2005 fusioneerden twee pedagogische
+instituten en een verpleegstersschool tot de Autonome Hochschule in der
+deutschsprachigen Gemeinschaft, de enige openbare Duitstalige hogeschool in
+België. De hogeschool biedt bacheloropleidingen tot kleuteronderwijzer,
+onderwijzer en verpleegkundige. De stad is ook de zetel van de private
+Sigma-Universität. Monumenten Het stadhuis in classicistische stijl. De stad
+kent 5 kerken: de kloosterkerk, (1771) gebouwd in barokstijl; de kerk en het
+stadhuis behoorde vroeger tot het voormalige klooster. de Sint-Niklaaskerk
+(1727; barokstijl) de Sint-Lambertuskapel uit 1690. de Lutherse kerk (1850;
+neogotiekstijl) de Sint-Jozefkerk uit 1871 in de benedenstad. Op het marktplein
+het patriciërshuis uit 1752. Louis Philippe (1833-1834) Leopold (II) (9 april
+1835 - 17 december 1909) Filips (24 maart 1837 - 17 november 1905), vader van
+Albert I Charlotte (7 juni 1840 - 19 januari 1927), huwde op 27 juli 1857 keizer
+aartshertog Maximiliaan en werd keizerin van Mexico. In 1840 arrangeerde Leopold
+het huwelijk tussen koningin Victoria van Engeland en Albert van
+Saksen-Coburg-Gotha; hij was van beiden de oom. In 1842 deed Leopold een
+mislukte poging om wetten betreffende kinder- en vrouwenarbeid in te voeren.
+Onder zijn bewind werd ook een mislukte kolonisatiepoging ondernomen in Santo
+Tomas (Guatemala) door de Compagnie Belge de colonisation. Leopolds diplomatie
+slaagde erin België neutraal te houden in de revoluties van 1848. De koning -
+zelf protestant - was medeverantwoordelijk voor het feit dat de ca 7000
+protestanten van het land hun wettelijke gelijkstelling (daterend van 1802)
+voortgezet zagen. Leopold was een bekend lid van de loge. Koningin Louise-Marie
+stierf op 11 oktober 1850. 15 jaar later, op 10 december 1865 in Laken, volgde
+Koning Leopold haar. De eerste koning der Belgen ligt begraven in de kerk van
+Laken; hij rust in de Koninklijke Crypte tussen al zijn opvolgers en familie.
+Zie ook Belgische monarchie Externe Links Plechtige aankondiging van de dood des
+Konings Portretgalerij Leopold I van België Leopold Joris Christiaan Frederik
+(Coburg, 16 december 1790 -- Laken, 10 december 1865), prins van
+Saksen-Coburg-Saalfeld, hertog van Saksen, was van 1831 tot 1865 de eerste
+koning der Belgen. Naar zijn oudere broer Ernst, die in 1826 hertog van
+Saksen-Coburg en Gotha werd, wordt ook Leopold doorgaans « Saksen-Coburg-Gotha »
+genoemd. Biografie Hij werd geboren in het kasteel Ehrenburg in Coburg als derde
+zoon van hertog Frans van Saksen-Coburg-Saalfeld en Augusta van Reuss-Ebersdorf
+en Lobenstein. In 1795 werd hij, nog slechts een kleuter, door Catharina de
+Grote benoemd tot kolonel in het Keizerlijk Regiment Izmailovski. Zeven jaar
+later werd hij generaal. Toen het hertogdom Saksen-Coburg-Saalfeld in 1806 door
+de troepen van Napoleon bezet werd, vertrok hij naar Parijs. Napoleon bood hem
+de positie van adjudant aan, maar Leopold weigerde. Leopolds broer had voordien
+hetzelfde aanbod afgeslagen. Nadien nam hij deel aan acties tegen Napoleon en in
+1815 werd hij benoemd tot veldmaarschalk. Op 2 mei 1816 trouwde hij met
+kroonprinses Charlotte Augusta, de enige dochter van de latere koning George IV
+van Engeland. Op 5 november 1817 baarde zij een doodgeboren zoon. Zijzelf stierf
+de volgende dag. Hij moest dus als weduwnaar het Britse Hof verlaten en zou
+nooit als prins-gemaal de Britse troon bestijgen. In 1830 keren de kansen;
+Leopold krijgt het aanbod om koning van Griekenland te worden, maar hij weigert.
+Nadat op 4 oktober België zich van Nederland onafhankelijk had verklaard, werd
+Leopold door het Nationaal Congres gevraagd koning te worden van het nieuwe
+landje. Leopold accepteerde de uitnodiging, en op 26 juni 1831 werd hij de
+eerste Koning der Belgen. De koning kwam per boot van Engeland en kwam aan in
+Calais. Vanuit Calais werd hij met de koets naar de Panne gebracht, waarna hij
+in Veurne vergast werd op de maaltijd. Via Oostende, Brugge en Gent trok hij
+naar Laken. Op 21 juli legde hij op het Koningsplein in Brussel de eed af. Nog
+geen twee weken later, op 2 augustus werd België binnengevallen door de
+Nederlanders. Gedurende een periode van 8 jaar waren er schermutselingen, maar
+in 1839 werd de Belgische onafhankelijkheid officieel erkend door Nederland; dat
+onder grote internationale druk stond. Willem I, Koning van Nederland, verklaart
+zich pas in 1839 akkoord met het "Verdrag der XXIV artikelen" na een
+gebiedsafstand van Nederlands Limburg door het jonge koninkrijk België ten
+voordele van Nederland. In dat verdrag aanvaardden de toenmalige grootmachten de
+Belgische onafhankelijkheid in ruil voor haar neutraliteit. Op 9 augustus 1832
+trouwde Leopold te Compiègne voor de tweede maal, met prinses Louise van
+Orleans, dochter van koning Lodewijk Filips van Frankrijk. Zij kregen vier
+kinderen: Frank Vandenbroucke Zie: Frank Vandenbroucke (wielrenner), Belgisch
+wielrenner Frank Vandenbroucke (politicus), Vlaams politicus Wapenstilstand
+(Belgische feestdag) In België is Wapenstilstand op 11 november een nationale
+feestdag. Ieder jaar wordt er in aanwezigheid van de Koning de
+wapenstilstandsceremonie gehouden, niet alleen om de slachtoffers van de Eerste
+Wereldoorlog te gedenken, maar ook deze van de Tweede Wereldoorlog en alle
+andere oorlogen in de wereld. Geschiedenis Om 11 uur 's morgens werd op 11
+november 1918 in een treinwagon in Rethondesde de Duitse capitulatie
+ondertekend. De Eerste Wereldoorlog was voorbij, de wapenstilstand een feit.
+Sinds 1965 vraagt 11.11.11 op 11 november jaarlijks in een groots opgezette
+campagne aandacht voor wereldproblemen. Het idee hierachter is het versterken
+van de wereldvrede door het verminderen van de uitbuiting van het Zuiden door
+het Noorden. Jules Van Nuffel, componist en koordirigent Externe links Officiële
+website Website van Heemkring Hemiksem Website van Casablanca Festival Hemiksem
+Hemiksem is een gemeente in België, gelegen aan de Schelde ten zuiden van
+Antwerpen. Hemiksem telt meer dan 9500 inwoners. De gemeente maakt deel uit van
+de Rupelstreek en ligt in het kanton Boom. De huidige burgemeester is Eddy De
+Herdt (SP.A). In Hemiksem staan enkele historische gebouwen, de belangrijkste is
+de Sint-Bernardusabdij gesticht in 1243 door de Cisterciënzers. Evolutie van het
+inwoneraantal 19e eeuw 20e eeuw tot aan herinrichting gemeenten Na de
+gemeentelijke herinrichting Geboren in Hemiksem h. Vurste (Gavere) i. Zevergem
+(De Pinte) j. Zwijnaarde (Gent) k. Gent l. Ledeberg (Gent) m. Gentbrugge (Gent)
+Tabel Kaart Demografische evolutie 1965: afstand van Lemberge (+4,20 km² met 515
+inwoners) 1977: aanhechting van Bottelare, Melsen, Munte en Schelderode;
+aanhechting van gebiedsdelen van Zwijnaarde, Zevergem en Vurste; afstand van
+gebiedsdelen van Merelbeke aan Gent, van Melsen en Schelderode aan De Pinte
+(+17,60 km² met 4.685 inwoners) Sportclubs Voetbal KFC Merelbeke SK Merelbeke SV
+Melsen ESA Bottelare Tennis Proserve Merelbeke Korfbal Floriant Merelbeke
+Gerelateerde onderwerpen Lijst van Vlaamse gemeenten Lijst van Belgische
+gemeenten Externe link Website van de gemeente Merelbeke is een gemeente in het
+Arrondissement Gent (Oost-Vlaanderen, Vlaanderen, België). De gemeente telt ruim
+22.000 inwoners. Geschiedenis De gemeente Merelbeke is vooral in 's lands
+geschiedenis bekend omwille van 2 felle bombardementen op het Vormingsstation
+Merelbeke. Op 10 april 1944 en op 3 mei 1944 hebben de geallieerden met een
+bommentapijt de landing van Normandië voorbereid (en dus het einde van
+Wereldoorlog II door de bevoorrading per spoor van de Duitse stellingen aldaar
+"lam te leggen". Dit is hen ook gelukt (hoezeer de Duitsers ook poogden om dit
+te verhullen door vrij snel al één spoor terug beschikbaar te maken voor
+sporadisch verkeer). Pittig detail: hoewel het station de naam Station Merelbeke
+draagt, bevindt zich dat gedeeltelijk op het grondgebied van de voormalige
+gemeente Gentbrugge (nu groot Gent) en, wat het vormingsstation betreft, op het
+grondgebied van de gemeente Melle. Waarschijnlijk is dit te wijten aan het feit
+dat men op te Melle Centrum gelijktijdig een station bouwde en er reeds twee
+stations te Gentbrugge waren. Deelgemeenten Merelbeke bestaat uit zes
+deelgemeenten: Merelbeke zelf, Lemberge dat in 1965 werd aangehecht en verder
+Bottelare, Melsen, Munte en Schelderode die in 1977 werden aangehecht. De
+gemeente Merelbeke grenst aan volgende deelgemeenten: a. Melle b. Gontrode
+(Melle) c. Landskouter (Oosterzele) d. Moortsele (Oosterzele) e. Scheldewindeke
+(Oosterzele) f. Baaigem (Gavere) g. Gavere Aalst Aalst kan op meerdere plaatsen
+duiden: Aalst (Oost-Vlaanderen), stad in Oost-Vlaanderen. Aalst (Limburg),
+deelgemeente van Sint-Truiden in Belgisch-Limburg. Aalst (Noord-Brabant) «
+(Kerkeind, Haestlo), » dorp en voormalige heerlijkheid in de gemeente Waalre.
+Aalst (Zaltbommel) « (Alisti), » plaats aan de Afgedamde Maas in Gelderland.
+Aalst (Buren), gehucht en polder nabij Lienden in Gelderland. Waterloo De nacht
+van 17 op 18 juni regende het nog altijd; de lössachtige grond veranderde in
+bruine modder. Dat was de reden dat Napoleon de volgende dag pas om half twaalf
+het sein tot de aanval gaf. Maar ook toen was het nog te nat om artillerie snel
+te kunnen verslepen. Mede daardoor slaagde Napoleons broer Jérôme Bonaparte er
+niet in de boerderij « Hougoumont » te nemen. Die aanval was een
+afleidingsmanoeuvre voor de centrale aanval die omstreeks twee uur 's middags
+door maarschalk Ney tegen Mont-Saint-Jean werd ingezet. Aan de aanval ging een
+incident vooraf dat een belangrijke invloed had op het aanzien van het
+Nederlandse leger bij de Engelsen. De brigade van Bylandt, die bij Quatre Bras
+reeds forse verliezen had geleden, was tot stomme verbazing van vele ooggetuigen
+en geschiedschrijvers, vóór de geallieerde linie opgesteld. Ze stonden zo open
+en bloot voor de Fransen, terwijl de rest van het geallieerde leger achter de
+heuvelkam stond. Bovendien waren de flanken ongedekt. De Nederlanders trokken op
+eigen initiatief terug in de holle weg op de heuvelkam waar ze meer beschut
+waren. Er werd bevolen om in rijen op de grond te gaan liggen. Ondertussen werd
+er door de Fransen een 'Grand Batterie' verzameld van 76 kanonnen en houwitsers.
+Omstreeks 1 uur 's middags barstte het bombardement van deze 'grand batterie'
+los. Het bombardement had minder effect dan verwacht: de Britten stonden beschut
+achter de heuvelkam. Ook de Nederlandse brigade van Bylandt, die oorspronkelijk
+opgesteld stond op de heuvelkam, is, in tegenstelling tot de mythe, op tijd
+teruggetrokken achter de heuvelkam, en heeft weinig slachtoffers geleden.
+D'Erlons aanval Napoleon gaf bevel tot een aanval door de vier divisies van
+D'Erlons 1e legerkorps, samen zo'n 16 000 man, op de geallieerde linkervleugel.
+In vier gigantische aanvalscolonnes marcheerden zijn troepen voorwaarts. De
+aanval was gericht op de zwakkere oostflank van de geallieerden. De aanval kwam
+dus recht op de brigade van Bylandt af. In tegenstelling tot wat Engelse
+historici beweren, zeggen ooggetuigenverslagen dat de brigade de Franse aanval
+zelfs enige tijd weerstaan heeft. Onder druk van de overmacht trokken ze zich
+terug achter de eerste Britse linie. Hier werden de ontplooide Franse colonnes
+tot staan gebracht door een tegenaanval van twee Britse infanteriebrigades van
+Pictons divisie, gesteund door de brigade van Bylandt en een andere Britse
+brigade. Dit was voor Wellington het sein om zijn cavalerie een tegenaanval te
+laten uitvoeren (o.a. de Scots Greys). De twee Britse brigades zware cavalerie
+reden op de Fransen in, en de Fransen begonnen zich terug te trekken, wat
+uitmondde in een vlucht met de Britse cavalerie in de achtervolging. De Britse
+cavalerie werd overmoedig en wilde meteen ook maar de 'grand batterie' oprollen,
+maar die schoot terug. Ondertussen kwam er Franse cavalerie aangesneld en die
+sneed de Britten af van de rest van het geallieerde leger. Drie andere lichte
+geallieerde cavaleriebrigades, waaronder een Nederlandse, moesten hen komen
+ontzetten. Resultaat was dat de geallieerde linie nog intact was, maar dat
+Wellington nog maar één grote formatie zware cavalerie over had: de Nederlandse
+brigade van Trip. Aan de Franse zijde zou het eerste legerkorps van d'Erlons
+echter een aantal uren nodig hebben om te reorganiseren. De slag gaat verder
+Ondertussen waren de Pruisen in aantocht. Napoleon kreeg door dat de Pruisen
+naderden en zond zijn reserve, het VI korps en 2 cavaleriedivisies samen 15 000
+man, richting de Pruisen. Hierdoor had Napoleon op de garde na geen enkele
+infanteriereserves meer. Slag bij Waterloo Hierdoor liet Napoleon maarschalk Ney
+de geallieerden met cavalerie bestormen. Trompetten bliezen de aanval en dwars
+door de modder galoppeerden zijn ruiters in het centrum tegen de glooiing van de
+Mont-Saint-Jean op. De geallieerde infanterie formeerde zich in defensieve
+carrés, en werden onneembaar voor cavalerie zonder steun van infanterie en
+artillerie. De hoeve « La Haye Sainte », die tussen Napoleon en het geallieerde
+leger in stond, was voor beide zijden van vitaal belang. Daar konden de
+infanterie en artillerie tegengehouden worden. De Franse cavalerie had zich
+intussen meester gemaakt van de kanonnen van artillerie-eenheden die niet op
+tijd in de carrés getrokken kon worden. Ney bleef nieuwe troepen eisen, niet
+wetend dat Napoleon op zijn oostflank al door voorposten van de Pruisen werd
+aangevallen. De Franse reserve kon niet op tegen de Pruisische overmacht.
+Napoleon zette daarom zijn 10 000 man sterke jonge garde in. In felle
+straatgevechten in Plancenoit lukte het de Fransen nog steeds niet om de Pruisen
+terug te dringen. Hierdoor was Napoleon genoodzaakt om 2 bataljons oude garde in
+te zetten. Wonder boven wonder lukte het de oude garde het tij te keren en de
+Pruisen werden voorlopig teruggedrongen. Ondertussen slaagde Ney erin, onder
+dekking van de cavalerie, met opgetrommelde infanterie de hoeve « La Haye Sainte
+» in te nemen. De KGL (King's German Legion) werd verdreven, de hoeve werd door
+de Fransen ingenomen. De Fransen hadden nog alle kans om te winnen. De nederlaag
+van de Garde Napoleon probeerde met een laatste krachtsinspanning de zege zeker
+te stellen, en gaf bevel voor nóg een stormloop. Hij wist dat hij door zijn
+reserves heen was, en kwam hierdoor persoonlijk zijn garde afleveren. Om het
+moreel hoog te houden riep Napoleon: « Grouchy, Grouchy is daar! », maar wetend
+dat het de Pruisen onder Blücher waren. De geallieerde posities werden verdedigd
+door Engelsen, Hannoveranen en Nassauers. De Franse middengarde, hoewel in de
+minderheid, viel hen aan en versloeg hen. Er ontstond een gat in de geallieerde
+linie. Maar Wellington beschikte over voldoende reserves en weldra vulden de
+Engelse Foot Guards en de frisse Nederlandse 3e divisie, geleid door Generaal
+Chassé, het gat op. De Engelsen ontvingen de middengarde met een salvo en een
+bajonetcharge, terwijl de Nederlanders hun artillerie hun werk lieten doen. Met
+een aantal kartetssalvo's van de artillerie werd een ware slachting aangericht
+onder de Fransen, die tot hun stomme verbazing ook nog eens een bajonetcharge te
+verwerken kregen. De Fransen aarzelden, begonnen zich terug te trekken, en
+vluchtten daarna. Ondertussen waren ook de Pruisen weer doorgedrongen tot
+Plancenoit. Plancenoit werd verdedigd door ongeveer 20 000 Fransen van Lobau's
+VI korps; 2 cavaleriedivisies; de 8 bataljons van de Jonge Garde en 2 bataljons
+van de Oude Garde tegen ongeveer 30 000 Pruisen. De Fransen hielden de
+verdediging ongeveer een uur vol voordat ze er door een gigantische Pruisische
+tegenaanval en bloedige straatgevechten uit werden gedreven. De laatste eenheid
+die vluchtte was de Oude Garde die de kerk en het kerkhof verdedigde. De Franse
+verliezen waren verschrikkelijk. Bijvoorbeeld het 1e bataljon Tirailleurs van de
+Jonge Garde verloor die dag 92% van zijn mannen aan doden en gewonden. In dit
+carré bevond zich een ruime tijd Napoleon alvorens hij zijn soldaten moest
+verlaten om naar Parijs te rijden (hij vreesde een opstand van de Parijzenaars).
+De Oude Garde, de meest geharde soldaten van allemaal en nog altijd trouw aan
+Napoleon, dekte de aftocht van hun Keizer. In perfecte formaties wisten zij nog
+een aantal aanvallen van de geallieerden af te slaan alvorens zich al vechtend
+terug te trekken. Generaal Cambronne, uitgedaagd om zich over te geven, zou toen
+de historische woorden hebben gesproken: "Mijn garde sterft, maar geeft zich
+niet over!" (een andere variant is dat hij zich beperkte tot een kort maar
+krachtig antwoord: "Merde!"). In werkelijkheid werd hij gevangen genomen door de
+Britse generaal Halkett. De laatste twee carrés van de Oude Garde vormden een
+levend schild voor Napoleon en zijn staf. Deze carrés waren het Eerste Regiment
+Grenadiers en het Eerste Batallion van het Eerste Regiment Jagers, dé beste
+soldaten in het Franse leger. Deze carrés wisten tezamen met de nog resterende
+Franse cavaleriebrigades alle aanvallen van de gealieerden af te slaan. Het
+laatste carré Jagers van de Keizerlijke Oude Garde dat de aftocht dekte, werd
+geleid door de Rotterdamse kolonel Jan Coenraad Duuring. Na de slag Napoleon
+trok zich terug naar Parijs, dat hij op 21 juni 1815 bereikte, maar hij werd
+niet meer als keizer erkend. Een paar weken wachtte hij werkeloos op het
+landgoed Malmaison bij Parijs. Een poging om naar Amerika te vluchten werd
+verijdeld omdat de Engelsen alle havens hadden afgegrendeld. Vervolgens vroeg
+hij politiek asiel aan in Engeland. Hij probeerde dat op diplomatieke wijze: «
+Laat ik mij onderwerpen aan de edelmoedigste van mijn vijanden » De Slag bij
+Waterloo was een veldslag bij het dorp Waterloo (België). Napoleon Bonaparte
+werd hier op 18 juni 1815 verslagen door een combinatie van Britse/Nederlandse
+Hannoveraanse en Pruisische legers, onder leiding van respectievelijk de hertog
+van Wellington en Blücher. Sint Helena Napoleon kreeg asiel van de Britten, maar
+anders dan hij had verwacht. Hij werd als gevangene aan boord van het
+marineschip « Northumberland » vervoerd en na een tocht van 70 dagen afgezet op
+het verlaten eiland Sint Helena, in het zuidelijke deel van de Atlantische
+Oceaan. Nog zes jaar bracht Napoleon daar door voordat hij op 5 mei 1821 stierf.
+In 1840 werd zijn stoffelijk overschot naar Parijs overgebracht, en bijgezet in
+de Dôme des Invalides. Zie ook Leeuw van Waterloo, het herdenkingsmonument aan
+de overwinning op Napoleon. Externe links The contribution of the Netherlands
+Mobile Army Geeft volledig overzicht van deelname Nederlandse troepen aan de
+1815 campagne, door Erwin Muilwijk. The campaign of 1815: a study Complete
+studie over de 1815 campagne; over alle deelnemende legers. Door Pierre de Wit.
+Het voorspel Hij mobiliseerde in twee maanden tijd een leger van 200.000
+manschappen en trok met 120.000 naar de Frans-Belgische grens. Op 14 juni stak
+hij die over. Met zijn opmars viel hij aan op het punt waarop het Pruisische en
+het Brits-Nederlandse leger onder de Hertog van Wellington aan elkaar grensden,
+traditioneel een zwak punt. In 1814 was Bonaparte na zijn nederlaag bij Leipzig
+naar het eiland Elba verbannen. Daar volgde hij met interesse het gekrakeel dat
+in Wenen losbarstte over de landsverdeling in Europa. Hij begreep dat voor hem
+nog niet alles verloren was. Op 26 februari 1815 ontsnapte hij van het eiland,
+en op 1 maart arriveerde hij met een legertje van 800 man in de Franse havenstad
+Cannes. Snel trok hij met zijn persoonlijke garde op naar het noorden, richting
+Parijs. Maarschalk Michel Ney, aanvoerder van het Franse leger en voormalig
+maarschalk onder Napoleon, werd opgeroepen om de keizer tegen te houden, maar
+liep met zijn hele leger over naar zijn voormalige baas. Op 20 maart zetelde
+deze weer in zijn keizerlijk paleis. Haastig trommelden de geallieerden hun
+legers op en rukten op richting Frankrijk. Napoleon wilde echter zijn
+'keizerrijk' heroveren, en dat zo snel mogelijk, voordat de andere staten in
+Europa klaar waren om Frankrijk binnen te vallen en hem weer gevangen te nemen.
+Aan de slag bij Waterloo gingen op 16 juni twee andere veldslagen vooraf. Zo
+stuitte hij op het Pruisische leger van Blücher, dat in de slag bij Ligny tot de
+terugtocht gedwongen werd. Blücher werd bij Ligny teruggedreven, maar hield zijn
+leger intact. Terwijl de slag bij Ligny gestreden werd, vond tegelijkertijd de
+Slag bij Quatre Bras plaats. Wellington en Blücher Napoleon had het
+terugtrekkende Pruisische leger laten achtervolgen door Grouchy met een leger
+van 35.000 man (het Franse 3e en 4e korps). Maar dit was op ontoereikende wijze
+gebeurd, en Blücher kon zijn leger hergroeperen en richting Wellington trekken.
+Door de Pruisische nederlaag bij Ligny was Wellingtons positie bij Quatre-Bras
+onhoudbaar geworden. De 17e juni, een dag waarop het vrijwel voortdurend
+regende, trok hij zich daarom terug in noordelijke richting. Ney zette geen druk
+op de Engels/Nederlandse positie. Toen Wellington per brief vernam dat Blücher
+parallel met hem terugviel richting Waver en hem bij zou staan, stelde hij zijn
+legers op achter een natuurlijke glooiing, het plateau van Mont-Saint-Jean ten
+zuiden van Waterloo en wachtte daar de vijand op. Vivant Vivant is een Belgische
+politieke partij en een organisatie (« "beweging&partij" »), in 1997 opgericht
+door Roland Duchâtelet, bedrijfsleider van het auto-elektronicabedrijf Melexis.
+Vivant doet zowel in Vlaanderen, Wallonië als de Oostkantons mee aan
+verkiezingen. Vivant werd voorafgegaan door de partij BANAAN die alleen in 1995
+aan verkiezingen deelnam. Het gedachtegoed van Vivant, vooral het economische
+deel, is gebaseerd op het boek « NV België: verslag aan de aandeelhouders », dat
+Duchâtelet schreef in 1994. Vivant staat voor individuele vrijheid en een sterke
+sociale zekerheid in een context van vrije markteconomie. Bij de
+parlementsverkiezingen van 1999 haalde Vivant 130.701 (2,1%) stemmen voor de
+Kamer. Bij de federale verkiezingen van 18 mei 2003 behaalde de partij, na
+herhaaldelijke interne strubbelingen, nog slechts 1,3% van de stemmen. Voor de
+verkiezingen van juni 2004 werd, mede vanwege de invoering van de kiesdrempel
+van 5%, een kartel gevormd met de VLD. In maart 2006 wordt Nele Lijnen senator
+voor de partij na coöptatie door de VLD. Het programma van Vivant bestaat uit de
+volgende punten: Het invoeren van een onvoorwaardelijk basisinkomen voor elke
+burger ter vervanging van het huidige sociaal zekerheidsysteem. De belastingen
+op arbeid afschaffen en vervangen door een extra sociale belasting op de
+producten, waarbij de producten in de winkel dezelfde prijs behouden als nu. Het
+bindende referendum op volksinitiatief (BROV) invoeren. Externe link Vivant
+Externe site Website van de gemeente Nazareth (België) Nazareth is een Belgische
+landelijke gemeente in Oost-Vlaanderen (arrondissement Gent). De gemeente telt
+bijna 11.000 inwoners. Monumentaal is de 19de eeuwse kerk (1861-1870) en een
+sterk gewijzigd middeleeuwse kasteel. Voor de herkomst van de naam « Nazareth »,
+die al in een tekst uit 1259 n.Chr. voorkomt, zijn verschillende verklaringen
+voorgesteld. Het waarschijnlijkst is, dat Nazareth genoemd is naar de
+gelijknamige Bijbelse plaats Nazareth. Minder waarschijnlijk is, dat Nazareth
+oorspronkelijk een verschrijving is van « magherhet » (« magere heide »).
+Deelgemeenten De gemeente Nazareth grenst aan volgende gemeenten en
+deelgemeenten: a. De Pinte b. Zevergem (De Pinte) c. Semmerzake (Gavere) d.
+Asper (Gavere) e. Ouwegem (Zingem) f. Kruishoutem g. Petegem-aan-de-Leie
+(Deinze) h. Astene (Deinze) i. Deurle (Sint-Martens-Latem) Tabel Kaart Bij de
+verkiezingen van 2004 behaalde Groen! echter opnieuw scores die ruim boven de
+kiesdrempel uitstaken: 7,6% voor het Vlaamse, 9,8% voor het Brusselse en 8% voor
+het Europees Parlement. In Limburg slaagde de partij er echter niet in om de
+kiesdrempel te halen. Vera Dua ging op zoek naar 280.000 kiezers en vond er
+zelfs 10 procent meer: 308.898 kiezers. Momenteel heeft Groen! zes zetels in het
+Vlaams Parlement, één in het Brusselse en één in het Europees Parlement. In het
+Europees Parlement zetelt ex-Volksunie Europarlementariër Bart Staes voor de
+Europese Federatie van Groene Partijen/Europese Vrije Alliantie; hij vormt daar
+met het Nederlandse GroenLinks een transnationale fractie. Ministers in de
+federale regering tot de verkiezingen van 18 mei 2003 Jef Tavernier
+(Volksgezondheid en Leefmilieu, verving Magda Aelvoet) Eddy Boutmans
+(Ontwikkelingssamenwerking) Ministers in de Vlaamse regering Van 1999 tot de
+verkiezingen van 2004 maakte Agalev/Groen! deel uit van de Vlaamse regering.
+Mieke Vogels (welzijn en ontwikkelingssamenwerking) Vera Dua (leefmilieu en
+landbouw) Na de verkiezingsnederlaag van 18 mei 2003 namen Mieke Vogels en Vera
+Dua ontslag en werden ze vervangen door: Adelheid Byttebier (welzijn) Ludo
+Sannen (leefmilieu, landbouw en ontwikkelingssamenwerking) Ludo Sannen werd, na
+zijn overstap naar het kartel SP.a-SPIRIT (eind 2003), in de Vlaamse regering
+vervangen door Jef Tavernier. Groen! Agalev was de eerste Belgische partij die
+ernaar streefde met alleen vrouwelijke lijsttrekkers op te komen. Dirk Holemans
+was een tijdlang 'politiek secretaris', als opvolger van Jos Geysels. De functie
+van politiek secretaris is door het congres van 15 november 2003 opgeheven en
+vervangen door die van 'algemene voorzitter'. Vera Dua is toen ook verkozen tot
+de eerste voorzitster. Standpunten Standpunten volgens Groen!s eigen manifest.
+Groen! staat voor een rechtvaardige, gastvrije maatschappij die solidair is met
+de zwakkeren en oog heeft voor de toekomstige generaties. Groen! wil een
+kwaliteitsvol leven voor iedereen en streeft naar een leefbare wereld door
+duurzame productie en consumptie. Groen! is een progressieve partij die vandaag
+groene keuzes maakt voor de toekomst. Want de toekomst bepalen we nu en daarom
+roepen we iedereen op om samen met ons te bouwen aan morgen. Groen! doet een
+oproep aan iedereen die z'n verantwoordelijkheid wil opnemen om te werken aan
+een leefbare toekomst en - waar nodig - dwars tegen de huidige ontwikkelingen in
+te gaan. Voor Groen! is kwaliteit van leven immers belangrijker dan meer
+consumptie. Groen! komt op voor een warme, verdraagzame en solidaire samenleving
+waarin iedereen zichzelf kan zijn, nu én later. Werk maken van een duurzame
+levensstijl, met respect voor de natuurlijke grenzen van onze planeet, is daarom
+essentieel. Groen! is er voor het veilig stellen van de toekomst van onze
+kinderen en kleinkinderen. Geschiedenis van Groen! / Agalev Ontstaan van de
+beweging Anders Gaan Leven (de jaren '70) Eén van de eerste initiatieven naar de
+buitenwereld toe zijn de Groene Fietsers en Red de Voorkempen. Bekende acties
+zijn de acties tegen het Duwvaartkanaal in 1973 en de ware volkshype Spaar Je
+Hectare. Daarvoor richten de meest geëngageerde leden binnen Anders Gaan Leven «
+aktiegroepen » op en beginnen zich beter te organiseren. De meer eco-filosofisch
+georiënteerde leden komen samen in « dagelijkse doeningen » en «
+reflektiegroepen ». Agalev was al een partij voor het dit zelf besefte. De
+politieke partij Agalev werd immers geboren in de schoot van de apolitieke
+Anders Gaan Leven-beweging. De eerste Agalev-mandatarissen werden zelfs verkozen
+voor het feitelijke oprichtingscongres. Vanaf de vroege jaren '70 trachtte
+jezuïet-leraar Luc Versteylen zijn leerlingen aan het Borgerhoutse
+Xaveriuscollege warm te maken voor de zachte waarden in herlevings- en
+zelfverbeteringsgroepen rond de Brouwerij van Viersel. Van meet af aan is
+duidelijk dat Agalev méér wil dan opkomen voor natuurbehoud. Vanuit sociologisch
+standpunt sluit Agalev aan bij de postmaterialistische generatie: ze pleit voor
+samenhorigheid, toen nog « stilte » en « soberheid » genoemd, en
+andersglobalisering. Hoewel de beweging zich in de eerste jaren vooral tot de
+eigen leden richtte, werd al in 1971 een kleine uitgeverij op poten gezet.
+Daarbij passen de groenen hun eigen principes ook in de praktijk toe: het
+bescheiden propagandamateriaal wordt gedrukt op kringlooppapier. Vanaf 1973
+treedt Anders Gaan Leven steeds meer naar buiten. Oprichting van de politieke
+partij Agalev (1979) Het Landelijke Beraad van Anders Gaan Leven richt daarom
+een Agalev Werkgroep op om mensen uit de nieuwe sociale bewegingen en mensen met
+politieke ervaring aan te trekken. Met succes, want bij de Europese verkiezingen
+van 1979 breken de groenen eindelijk door met 2,3 procent van de stemmen. Dit
+vertaalt zich vooralsnog niet in zetels, maar twee jaar later verdubbelen de
+groenen hun score. Bij de vervroegde verkiezingen van 1981 haalt Agalev meer dan
+vier procent van de stemmen binnen en heeft plots drie verkozenen in het
+nationale parlement en één provincieraadslid in Oost-Vlaanderen. Vooral de
+verkiezing van het provincieraadslid had een hoge symboolwaarde. Sinds 1932 is
+geen enkele niet-traditionele partij immers nog in een provincieraad geraakt.
+Socialisten en christen-democraten hopen hun graantje mee te pikken door groene
+programmapunten over te nemen en een deel van de kiezers te recupereren, maar
+slagen er niet in alle kiezers te overtuigen. Het onverhoopte succes van Agalev
+overtuigt de meeste groenen van de ingeslagen koers. Er wordt een
+partijstructuur op poten gezet. In maart 1982 houdt de partij in Tielrode haar
+stichtingscongres en in mei 1982 congresseert men in Hasselt over de
+beginselverklaringen. De geboorte van de politieke partij Agalev volgt enkele
+jaren na die van haar franstalige tegenhanger Ecolo. In oktober 1982 zijn er
+gemeenteraadsverkiezingen waar Agalev het alweer goed doet: op sommige plaatsen
+haalt Agalev meer dan 10 procent, grotendeels ten koste van de
+christen-democraten. De groenen zijn definitief gelanceerd. Vanaf dit ogenblik
+zijn er drie verkozenen die zich fulltime met de realisatie van het groene
+gedachtegoed kunnen bezig houden. Ze verzamelen een kleine professionele staf
+rondom zich. Agalev laat zich in die tijd vooral gelden als zweeppartij die de
+klassieke partijen het vuur aan de schenen wil leggen op het vlak van
+ecologische en sociale vraagstukken. De groenen geloven in de maakbaarheid van
+de maatschappij. Ze willen een einde stellen aan de ecologische roofbouw op onze
+planeet en de doorhol-economie en tegelijk de economische groeidrang ombuigen
+tot een duurzame economie, zowel in het westen als in de Derde Wereld.
+Anderzijds trachten ze de gemeenschapsgerichte zelfontplooiing en de
+basisdemocratie te bevorderen. De partij scoort in de beginjaren vooral goed met
+lokale kernafvalbetogingen, verzet tegen lineaire belastingen en concrete
+voorstellen rond afvalrecyclage. Voorts borrelen voortdurend ook nieuwe - meer
+theoretische - ideeën op uit de groene bron: ecotaksen, een basisinkomen voor
+allen, referenda rond democratisering van de Europese instellingen en
+allochtonenstemrecht. In 1974 en 1976 neemt Anders Gaan Leven nog niet deel aan
+de verkiezingen in eigen naam, maar steunt ze welbepaalde kandidaten op de
+lijsten van traditionele partijen. De keerzijde van deze dialoogcultuur is dat
+sommige discussies nooit beëindigd worden. De partijstructuur is niet aangepast
+om op korte termijn op een besluitvormingscultuur over te schakelen en aan het
+beleid deel te nemen. Deze kandidaten beloven rekening te houden met de
+maatschappelijke verzuchtingen, maar vergeten volgens de groenen na de
+verkiezingen al snel hun beloften. Voor hen wordt het duidelijk: als ze hun
+eisen politiek willen verankeren, zullen ze het zelf moeten doen. Binnen de
+partij woedt op dat ogenblik nog volop het debat of Anders Gaan Leven een
+politieke partij moet worden of een maatschappelijke beweging blijven. Er is
+bijvoorbeeld heel wat weerstand vanuit de milieubeweging om zich politiek te «
+bezoedelen ». Maar de trein staat op de sporen en het vertrek is onafwendbaar.
+Vanaf 1979 dient Anders Gaan Leven op diverse plaatsen lijsten in onder de
+verkorte naam Agalev. De eerste resultaten zijn erg matig. Groen! is een
+Vlaamse, progressieve en groene politieke partij, die 6500 leden telt (2004).
+Tot 15 november 2003 heette de partij 'Agalev'. De partijvoorzitster en een van
+de belangrijkste boegbeelden is Vera Dua. Groei van Agalev (de jaren '80)
+Bovendien doen de groenen niet mee aan het regionalisme van andere partijen. Ook
+politieke `carrièristen' zijn bij Agalev aan het verkeerde adres: de verplichte
+partij-afdrachten van mandatarissen zijn dermate hoog en de combinatie van een
+mandaat met een voltijdse baan of een vrij beroep wordt zodanig ontmoedigd dat
+een flinke dosis offerbereidheid vereist is bij het volbrengen van een groen
+engagement. Leden uit allerlei organisaties uit het middenveld staan mee aan de
+wieg van Anders Gaan Leven: Greenpeace, Bond Beter Leefmilieu, Vereniging voor
+Ecologische Leef- en Teeltwijze, Amnesty International, Artsen zonder Grenzen,
+Oxfam, Vrouwenoverlegcomité, Elcker-Ik, Bond Van Vormings- en
+Ontwikkelingsorganisaties. Nochtans trachten de groenen nooit een eigen
+maatschappelijke zuil op te bouwen. Ze zijn immers ontstaan als reactie tegen de
+tekortkomingen van de traditionele verzuiling en willen niet hetzelfde pad op
+gaan. Daardoor positioneert Agalev zich als een typische links-libertaire,
+anti-autoritaire kaderpartij. Zo'n partij dankt zijn succes niet aan
+bureaucratische georchestreerde massa-acties zoals betogingen en stakingen, maar
+van kleine ludiek-provocerende, mediatieke prikacties. Kenmerkend zijn de kleine
+professionele staf die van onderuit aangestuurd wordt door lokale groepen,
+terwijl de inhoudelijke lijn wordt uitgezet door werkgroepen van vrijwilligers.
+Op ethisch vlak positioneert de partij zich als progressief met een groot
+zelfbeschikkingsrecht voor het individu. De groenen moeten bij de
+gemeenteraadsverkiezingen erg veel moeite doen om overal voltallige lijsten in
+te dienen met kandidaten die ook daadwerkelijk willen verkozen worden. In de
+tweede helft van de jaren '80 bouwt Agalev verder aan haar programma en weet
+zich te profileren tijdens de massale betogingen tegen de kernwapens. Er komt
+zelfs een heuse witte vlekkenstrategie aan te pas om in elke gemeente een
+Agalev-groep te activeren. Rond 1985 schommelt het ledenaantal lang rond de
+1.000. Door een actieve ledenzorg stijgt dit stelselmatig bij elke verkiezing
+tot een niveau van 2 à 3.000 omstreeks 1989 (in 2005 is dat ongeveer 6.500). Dat
+blijft weinig in vergelijking met het aantal groene kiezers, minder dan 1
+procent. Bij de traditionele partijen bedraagt die ratio ongeveer 10 procent.
+Bovendien is de band met de kiezer vrij los en indirect. De groene kiezers en
+leden zijn méér dan gemiddeld kritisch. Agalev moet hen bij elke verkiezing
+opnieuw overtuigen en knokken voor elke stem. Rond de kern van Agalev-leden
+trachten de groenen meer sympathisanten te bereiken en de basis te verbreden.
+Hoewel die situatie perfect overeenkomt met vergelijkbare partijen in het
+buitenland en met de hele sector van de nieuwe sociale bewegingen bleef de
+ambitie toch op termijn uit te groeien tot een stabiele, middelgrote partij. Op
+milieuvlak zet de partij de toon met haar verzet tegen illegale stortingen op de
+Hoge Maey en tegen de aanleg van de LNGterminal te Zeebrugge. Vanaf het begin
+bekleden vrouwen volop de belangrijkste plaatsen binnen de partij-organen en op
+de verkiezingslijsten. Die trend wordt verder gezet door vrijwillig en eerder
+dan de klassieke partijen het ritssysteem toe te passen. Binnen de partijraden
+leggen de groenen de lat voor zichzelf even hoog: overal moeten vrouwen en
+mannen evenveel vertegenwoordigd zijn. In dezelfde periode organiseren de
+jongeren zich apart als Jong-Agalev, allereerst onder de Leuvense studenten. Zij
+richten zich vooral op thema's die jongeren en studenten wakker houden en
+proberen zo een nieuw publiek aan te spreken. Volgens de groenen zijn de
+economische en ecologische risico's te hoog. Verder pleit Agalev steeds volop
+voor een versterkte Europese samenwerking en geeft met het eerste Europese
+congres van de Groenen alvast het goede voorbeeld. Uit verkiezingsuitgaven
+blijkt dat groene kandidaten slechts een fractie uitgeven aan
+propagandamateriaal in vergelijking met de concurrenten. Personencultus staat
+dan ook haaks op de oorspronkelijke partijwaarden. De groenen halen eerder
+stemmen als team en met principiële argumenten. In het bijzonder de
+decumulregeling en rotatieplicht zijn belangrijke punten voor de groenen. De
+groene verkozenen engageren zich volgens deze regels ertoe om zo weinig mogelijk
+verschillende politieke mandaten te combineren en om geen enkel mandaat langer
+dan twee termijnen te bezetten. Het dipje van 1995 De partij positioneert zich
+progressief, tegen onverdraagzaamheid. In het programma komen levenskwaliteit en
+solidariteit voorop te staan. In de eerste helft van de jaren '90 moet Agalev
+enkele bittere pillen slikken. Vanuit de oppositie steunt de partij de
+staatshervorming van de Sint-Michielsakkoorden. In ruil krijgen de groenen een
+taks op wegwerpdrankverpakkingen. In 1995 zijn er ook verkiezingen. De
+traditionele politieke partijen hebben te kampen met een negatieve sfeer van
+omkoperij omwille van de Agusta-affaire. Agalev trekt daarom met het thema «
+propere handen » naar de kiezer, maar die laatste geeft zijn stem liever aan de
+underdog, de gekwetste SP. Onverwacht verliest Agalev terrein. De groenen
+beseffen dat ze zich beter moeten organiseren als ze willen blijven opboksen
+tegen de traditionele partijen en de toenemende verrechtsing. Het sein voor de
+broodnodige professionalisering is gegeven: het personeel wordt efficiënter
+ingezet en de communicatie oogt moderner. De regeringsdeelname (1999-2004) De
+opeenvolgende crisissen in de landbouwindustrie en de voedselveiligheid geven
+Agalev in 1999 nog een duwtje in de rug. De partij haalt een historische score
+van meer dan 11 procent bij de federale, Vlaamse, Brusselse en Europese
+verkiezingen en respectievelijk vijftien, twaalf, één en twee zetels. Ecolo doet
+het even goed en de groenen worden uitgenodigd voor formatiegesprekken over de
+nieuwe federale en regionale regeringen. In juli schaart het congres zich achter
+regeringsdeelname, een gok die de partij bijna fataal zou worden. Agalev krijgt
+in de federale regering bevoegdheid over onder meer leefmilieu, volksgezondheid,
+dierenwelzijn, voedselveiligheid en ontwikkelingssamenwerking. In de Vlaamse
+regering zijn de groenen onder meer verantwoordelijk voor leefmilieu, landbouw,
+welzijn en gelijke kansen, en ook ontwikkelingssamenwerking. Op federaal niveau
+wordt beslist tot de uitstap uit de kernenergie, komt er een strengere wet op de
+verkeersveiligheid, wordt het voedselagentschap opgericht, wordt het huwelijk
+opengesteld, komt er een wet op de patiëntenrechten, komt er een
+antidiscriminatiewet, komt er een regularisatie van mensen zonder papieren en
+komt er eindelijk een wettelijke verankering van een groeipad naar de 0,7% voor
+ontwikkelingssamenwerking. Op Vlaams niveau wordt duurzame en biologische
+landbouw aangemoedigd, komt er een grote oppervlakte aan natuur- en bosgebied
+bij, komt er een akkoord met de zorgsector als antwoord op de « witte woede »,
+komen er maatregelen voor meer kwaliteit van leven (zoals tijdskrediet), komt er
+een versnelling in het milieubeleid (onder meer op het vlak van bodemsanering en
+duurzaam waterbeleid), komt er aandacht voor milieu en gezondheid, komen er
+nieuwe instrumenten voor mensen met een handicap (zoals het Persoonlijk
+Assistentie Budget, PAB). De nederlaag van 2003 Agalev blijft in de Vlaamse
+regering, maar wisselt wel haar ministers. Enkele voormalige parlementsleden
+lopen over naar andere partijen. De achterblijvers putten dan weer moed uit het
+succes van andere groene partijen in Europa en de oprichting van de Europese
+Groene Partij. Het jaar 2003 is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van
+Agalev. De federale regeringsdeelname wordt onvoldoende bevonden door de kiezer
+en de partij zakt bij de federale verkiezingen van 18 mei overal onder de
+kiesdrempel van 5 procent. Ze haalt geen enkele zetel en verliest haar
+partijdotatie. Die neergang kan niet alleen verklaard worden door de
+dioxinebonus van 1999 en de groenen buigen deemoedig het hoofd. Ze beseffen dat
+ze hun focus te veel op symbooldossiers gelegd hebben en vaak slecht
+communiceerden. Maar Agalev krijgt weinig tijd om zich te herpakken: in 2004
+staan er in Vlaanderen, Brussel en Europa alweer verkiezingen op het programma.
+De politieke leiding neemt de verantwoordelijkheid voor de nederlaag op zich en
+maakt plaats een nieuwe generatie. Jos Geysels geeft de fakkel door aan Dirk
+Holemans, Vlaams volksvertegenwoordiger voor Agalev. Maar die laatste kan de
+rust niet onmiddellijk herstellen. Omvorming tot Groen! (2003) Desalniettemin
+blijft de uiteindelijke beslissingsmacht bij het ledencongres liggen: Groen!
+blijft de basisdemocratische kaart trekken en een actief vrijwilligersbeleid
+uitbouwen. Participatie en transparantie zijn geen loze begrippen bij de
+groenen. Na een korte chaotische periode in de zomer van 2003 neemt Vera Dua het
+roer over van Dirk Holemans en brengt de rust terug in het groene kamp. De zware
+klap voor de groenen heeft nog meer gevolgen: honderden nieuwe leden melden zich
+aan. Intussen wordt er driftig getimmerd aan een nieuw inhoudelijk project. De
+sleutelwoorden van deze vernieuwde missie zijn « solidariteit », « langetermijn
+» en « grenzen ». Om de vernieuwing volop duidelijk te maken voor de
+buitenwereld kiest men ook voor een nieuwe naam die meer gelijkenis vertoont met
+die van de andere Europese groene partijen, kortweg Groen!. Op het congres van
+november 2003 wordt het partij-jargon nog meer gemoderniseerd: Dua mag zich als
+eerste groene « voorzitter » laten noemen in plaats van « politiek secretaris ».
+Alle partij-organen worden grondig vernieuwd, de structuur gestroomlijnd en een
+nieuwe lading jongeren wordt klaargestoomd voor de opvolging. Voor het eerst
+mogen de groene verkiezingskandidaten ook persoonlijke affiches gebruiken. Ook
+enkele andere oude principes sneuvelen om efficiënter te kunnen werken. De
+vorige naam betekende Anders GAan LEVen, hoewel de partij begin jaren 80 aan het
+acroniem Agalev volgens de regels van inschrijving een betekenis moest toekennen
+waarbij alle letters voor een afzonderlijk woord staan; dat werd Anders Gaan
+Arbeiden, Leven En Vrijen: geïmproviseerd en niet geheel serieus, maar formeel
+correct. De verkiezingen van 2004 en daarna Na de verkiezingen beslist de partij
+om in de oppositie te gaan. In de periode na de verkiezingen van 2004 keert de
+rust een beetje weer in de partij. Ondanks het feit dat de financiële en
+personele gevolgen van de nederlaag van 2003 nog zwaar doorwegen, wordt er
+keihard gewerkt aan de versterking van de partij met het oog op de volgende
+jaren. Er wordt sterk geïnvesteerd in inhoud met congressen in 2005 en 2006.
+Ondertussen zijn de voorbereiding volop bezig voor de lokale verkiezingen in
+oktober 2006 en de federale verkiezingen in het voorjaar van 2007. Er wordt
+verder intensief samengewerkt met de Europese Groene Partij. De campagne voor de
+verkiezingen van 13 juni is een van de belangrijkste ooit uit de geschiedenis
+van de groene partij. Zal Groen! zich kunnen herstellen na de zware klap van
+2003? Zal Groen! zonder noemenswaardige financiële middelen een professionele
+campagne kunnen voeren? Zal er met andere woorden een groene partij blijven? En
+Groen! kiest voor een gerichte campagne. Met als inzet "Vera zoekt 280.000
+mensen" worden alle creatieve en weinig kostende middelen ingezet voor een
+dynamische campagne. Groen! spreekt haar kiezers rechtstreeks aan met de
+verkiezingsslogan "De bal ligt in uw kamp". Zie ook Lijst van Vlaamse politieke
+partijen Externe link Officiële website Jong Groen! Noten Basislijnen in
+manifest De politieke partij Agalev werd opgericht in 1981 op basis van het
+gedachtegoed van de beweging Anders Gaan Leven van de jezuïet Luc Versteylen,
+die zelf nooit lid werd van de partij. Agalev hanteerde als basisbeginselen:
+ecologisch, vreedzaam en basisdemocratisch. Naast de partij bleef een beweging
+'Anders Gaan Leven' actief met als sleutelbegrippen: stilte, soberheid en
+saamhorigheid. Hoewel partij en beweging dezelfde wortels hebben, zijn zij zowel
+functioneel als inhoudelijk van elkaar verschillend. De partij is zowel organiek
+als inhoudelijk niet verbonden met de beweging Pacifisme, sociale
+rechtvaardigheid en ecologie (duurzame ontwikkeling) zijn drie pijlers van het
+Groen!-programma. De partij noemt 'de kwaliteit van leven' de 'groene draad door
+haar programma'. Groen! is een zusterpartij van het Franstalige Ecolo. De partij
+maakte deel uit van de paars-groene regering (socialisten, liberalen en groenen)
+onder premier Guy Verhofstadt. Bij de verkiezingen van 1999 behaalden de Vlaamse
+groenen 7,0% van de stemmen, een winst van 2,6% ten opzichte van de voorgaande
+verkiezingen van 1995. Vice-premier en minister van Volksgezondheid en
+Leefmilieu was tot eind augustus 2002 Magda Aelvoet. Zij trad af vanwege het
+regeringsbesluit tot wapenleveranties aan Nepal. Bij de senaats- en
+parlementsverkiezingen van 2003 verloor de partij echter al haar zetels en
+strandde op 2,47%. Vanwege het verlies aan inkomsten als niet-parlementaire
+partij moest de partij een groot aantal medewerkers ontslaan. Een aantal bekende
+gezichten (zoals het Antwerps boegbeeld Fauzaya Talhaoui en de toenmalige
+minister Ludo Sannen) stapten vóór de verkiezingen van 2004 over naar het kartel
+SP.a - Spirit. Slag bij Turnhout (1789) De Slag bij Turnhout was in 27 oktober
+1789 een veldslag bij Turnhout tegen de Oostenrijkers. De slag kwam voort uit de
+opstand tegen de Oostenrijkse heerschappij over de Zuidelijke Nederlanden in de
+Kempen. Een legertje onder leiding van generaal Jan Andries Van der Meersch
+(1734-1792) wist het regeringsleger te verslaan. Het was het begin van de
+Brabantse Omwenteling Een monument van de hand van P. Brozius in Turnhout
+herinnert aan deze slag. Zie ook Oostenrijkse tijd in België Slag bij Turnhout
+Slag bij Turnhout (1597) Slag bij Turnhout (1789) Allerzielen Allerzielen is een
+hoogtijdag uit de rooms-katholieke traditie. Hij wordt gevierd op 2 november, de
+dag na Allerheiligen, waarmee deze dag nauw verbonden is. Met Allerzielen worden
+de overledenen herdacht en wordt een requiemmis opgedragen. De nabestaanden
+plaatsen bloemen op het graf. Er worden in familiekring soms ook nog
+pannenkoeken gebakken. Allerzielen stamt uit de Benedictijner kloostertraditie
+van Cluny, waar het waarschijnlijk in de tiende eeuw voor het eerst werd
+gevierd. In de dertiende eeuw kreeg het de naam Allerzielen. Wellicht is het een
+christianisering van het Keltische feest dat in de nacht van 31 oktober op 1
+november werd gevierd, in de Keltische kalender de nieuwjaarsnacht waarbij het
+oude jaar werd begraven en een nieuw jaar "uit het graf opstond". Ook Halloween,
+tegenwoordig concurrent van Allerzielen, heeft dezelfde oorsprong. Zie ook
+Allerheiligen Dag van de Doden kalender Laurent van België Laurent Benoît
+Baudouin Marie (19 oktober 1963), Prins van België, is het derde kind van koning
+Albert II, Koning der Belgen en koningin Paola, na kroonprins Filip en prinses
+Astrid. Hij was tot de jaren 1990 (ten tijde van koning Boudewijn) derde in rij
+om de troon te bestijgen maar door een wetswijziging, die ervoor zorgde dat ook
+vrouwen recht hebben op de troon, moest hij zijn zus en haar kinderen voor laten
+gaan. Prins Laurent werkte zich vooral in beeld als een menselijke prins met
+veel zin voor humor maar ook vatbaar voor depressies. Ook staat hij bekend voor
+zijn liefde voor dieren en snelle auto's. In juli 2000 gaf hij een Mercedes ML
+430 ter waarde van 2,3 miljoen frank aan zijn vriendin Wendy Van Wanten. In het
+najaar van 2002 verloofde hij zich met Claire Coombs, met wie hij op 12 april
+2003 in het huwelijk is getreden. Op 6 februari 2004 beviel zijn vrouw van
+Prinses Louise. Op 13 december 2005 kwamen daar twee prinsjes bij, een tweeling
+die de namen Nicolas en Aymeric dragen. Bij de persconferentie sprak hij de
+woorden: "Wij hebben nog geen peter, maar ik heb wel een meter" waarop hij een
+meetlint uit zijn jasje haalde. In augustus 2006 kwam aan het daglicht dat de
+prins moeite had om rond te komen. Hij woont in een grote villa, waarin hij
+notabene gratis mag wonen, en krijgt een jaarlijkse dotatie van 295.000 euro.
+Eerder wou Laurent al twee foto's van zijn pasgeboren tweeling verkopen aan een
+tabloid, waarvoor hij 15.000 euro vroeg. Premier Verhofstadt stak daar echter
+een stokje voor. Het nieuws sloeg in als een bom. Had Leopold niet gezegd dat
+hij een krijgsgevangene zou zijn zoals zijn soldaten en hun lot wilde delen? Kon
+Leopold zich met vrouwen bezighouden terwijl veel van zijn soldaten nog gevangen
+waren en zijn bevolking leed onder de bezetting? Wat met de herinnering aan de
+geliefde Astrid, die nog maar zes jaar overleden was? Bovendien was Lilian een
+burgermeisje. Toen prins Alexander op 18 juli 1942 geboren werd, begreep
+iedereen waarom dit huwelijk zo aangekondigd moest worden, en groeide de twijfel
+over het kerkelijk huwelijk, waarover geen enkel document bestaat, enkel het
+woord van de kardinaal. Kort na de geallieerde landing in Normandië op 6 juni
+1944 werd Leopold met zijn gezin weggevoerd. Bij zijn bevrijding in 1945 was
+zijn broer Karel als regent aangesteld. Leopold stelde de regering zo hoge eisen
+over zijn terugkeer, dat die steeds meer op troonsafstand aandrong. Voor
+waarnemers was duidelijk dat het Lilian was die Leopold zo onvermurwbaar maakte.
+Zij had maar één ambitie: koningin worden. Leopold bleef uiteindelijk vijf jaar
+in het Zwitserse Prégny. Met Lilian leidde hij er een mondain leven. Maar
+tegelijk zorgde zij ook goed voor Leopolds kinderen. Zeker voor Boudewijn die
+haar als zijn moeder beschouwde. Toen Leopold na een referendum in 1950
+eindelijk kon terugkeren, vielen er doden bij de protestbetogingen. Het land was
+verdeeld door wat Belgen nu de koningskwestie noemen. De koning besliste
+uiteindelijk de troon aan zijn zoon Boudewijn over te dragen. Na het huwelijk
+van koning Boudewijn met Fabiola in 1960 verhuisde Leopold III met zijn nieuwe
+gezin naar het kasteel van Argenteuil. Koning Leopold III overleed in 1983.
+Lilian zelf overleed op 7 juni 2002. Het koninklijk paleis kondigde het
+overlijden van prinses Lilian aan door middel van een officieel communiqué. Haar
+uitvaart bracht de voltallige koninklijke familie voor het eerst in bijna 20
+jaar opnieuw samen. Populariteit De prinses was nooit echt geliefd bij het
+Belgische volk, deels omdat ze zelden in het openbaar verscheen. Zo bleef ze
+nadrukkelijk weg op de begrafenis van Koning Boudewijn, was ze niet aanwezig op
+de Eedaflegging van Koning Albert II en op het Huwelijk van Prins Filip. Het
+feit dat ze tot haar dood jaarlijks ruim 60 miljoen Belgische Frank kreeg van de
+Civiele lijst, maar geen activiteit ondernam, zette kwaad bloed bij sommigen.
+Ook verkocht de Prinses familiejuwelen, sindsdien is een tiara die Astrid van
+haar oom Karel van Zweden kreeg spoorloos. Ook de bekende Cartier-tiara van
+Koningin Elisabeth belandde via een veiling terug in de collectie van Cartier.
+Lilian Baels Mary Lilian Henriette Lucie Josephine Ghislaine Baels, prinses van
+België (28 november 1916 -- 7 juni 2002) was de tweede echtgenote van de
+Belgische koning Leopold III, ze kreeg de titel prinses van Retie. Lilian werd
+op 28 november 1916 geboren in Londen, waar haar ouders naartoe waren gevlucht.
+Ze was het zesde kind van Hendrik Baels, een ambitieuze Oostendenaar die het tot
+minister en in 1933 tot gouverneur van West-Vlaanderen bracht, en Anne
+Devisscher, notaris- en burgemeestersdochter uit het West-Vlaamse Dentergem.
+Wanneer ze Leopold III heeft ontmoet, is niet bekend. Maar beider wegen moeten
+zich op verschillende momenten hebben gekruist. Haar vader neemt als gouverneur
+soms enkele van zijn kinderen mee als ook Leopold bij een bezoek aan
+West-Vlaanderen Josephine-Charlotte, Boudewijn of Albert meebrengt. Leopold had
+bovendien van de familie Lippens een stuk grond in het Zoute gekregen, waar hij
+een villa bouwt en graag gaat golfen. Ook Lilian is daar vaak te zien. Leopold
+is nog maar 34 als in 1935 zijn vrouw, de immens populaire koningin Astrid (30)
+bij een auto-ongeval omkomt. Hij bleef alleen achter met drie kinderen:
+Josephine-Charlotte, Boudewijn en Albert. In januari 1941 liet koningin
+Elisabeth Lilian met haar eigen auto ophalen in Frankrijk. Aan haar ouders werd
+verteld dat ze zich met Leopolds kinderen zou bezighouden. De eigenlijke reden
+was anders: Elisabeth wilde haar zoon "afleiding" bezorgen. Sinds het begin van
+de oorlog had die een psychische inzinking. Elisabeth was tevreden over haar
+ingreep. Want korte tijd later constateerde ze "dat de remedie zeer zacht was en
+dat de patiënt maar moeilijk een eind kon maken aan de behandeling". Leopold had
+bij de capitulatie gezegd dat hij een krijgsgevangene zou zijn zoals zijn
+soldaten en hun lot wilde delen. Vanzelfsprekend wou hij dan ook niet dat
+uitlekte dat hij regelmatig met Lilian in zijn villa in Knokke verbleef. Op 7
+december 1941 liet kardinaal Van Roey in alle kerken een brief voorlezen: de
+koning en Lilian waren de dag voordien burgerlijk getrouwd, en op 11 september
+kerkelijk. Hij voegde eraan toe dat Lilian geen koningin wordt, en dat eventuele
+kinderen geen aanspraak op de troon kunnen maken. Lilian kreeg de titel prinses
+van Retie. Boudewijn Boudewijn is een voornaam die afkomstig is uit het Germaans
+en betekent « stoutmoedige (boud) vriend (win) ». Andere vormen zijn Baldwin,
+Bauduin of Bouwe. Beroemde Naamdragers Monarchen, Grootadel Boudewijn V van
+Jeruzalem Boudewijn VI (ook « Boudewijn I van Henegouwen » of Boudewijn van
+Hasnon) Boudewijn VII met de Bijl (ook « Boudewijn Hapkin ») Boudewijn VIII de
+Moedige Boudewijn IX van Constantinopel Boudewijn II van Henegouwen Prins
+Boudewijn; zoon van de Graaf van Vlaanderen Boudewijn, Koning der Belgen
+Boudewijn I met de IJzeren Arm Boudewijn I van Jeruzalem (ook « Boudewijn van
+Boulogne »); broer van Godfried van Bouillon Boudewijn II de Kale Boudewijn II
+van Jeruzalem (ook « Boudewijn du Bourg ») Boudewijn III van Vlaanderen
+Boudewijn III van Jeruzalem Boudewijn IV met de Baard Boudewijn IV van Jeruzalem
+Boudewijn V van Rijsel (ook soms « Boudewijn de Grote ») Andere Boudewijn Büch
+Boudewijn de Groot Julien Lahaut Hij werd afgevoerd naar het concentratiekamp
+van Buchenwald. Het is daar dat hij door zijn altruistische houding zijn bijnaam
+kreeg: "« l'homme qui a le soleil dans sa poche »", "de man die de zon in zijn
+broekzak heeft". Na de oorlog werd hij voorzitter van de KPB. Hij werd vooral
+bekend omdat hij op 11 augustus 1950 tijdens de eedaflegging van Prins
+Boudewijn, in opvolging van zijn aftredende vader Leopold III, 'Vive la
+république' riep, en een week daarna werd vermoord. Op zijn begrafenis waren
+meer dan 100.000 rouwenden. Julien Lahaut (6 september 1884 -- 18 augustus 1950)
+was een Waals-Belgisch politicus, leider van de communisten. Als jonge twintiger
+nam hij deel aan de campagne van het Belgische pantserkorps ACM (Autos-Canons)
+aan het front van Galicië tijdens WOI. Hij bracht het tot onderofficier in die
+campagne en maakte met de ongeveer 400 andere ACM-leden alle avonturen van het
+korps mee. Hun expeditie groeide uit tot een driejarige odyssea: vertrek per
+schip naar Petrograd in het najaar van 1915, frontdienst in Galicië in 1916-17,
+oponthoud in Kiev na de Russische Oktoberrevolutie, per trein dwars door Siberië
+naar Vladivostok, overtocht naar de USA, propagandatocht van San Francisco naar
+New York en uiteindelijk Atlantische overtocht naar Frankrijk (Bordeaux, juni
+1918). Lahaut heeft geen enkel geschrift nagelaten over zijn deelname aan die
+driejarige expeditie als oorlogsvrijwilliger in Belgische militaire dienst.
+Lahaut werd secretaris van de metaalarbeiders van de socialistische vakbond in
+Luik. Hij speelde een belangrijke rol in alle grote stakingen tijdens het
+interbellum. Ook in de Kommunistische Partij van België was hij belangrijk
+leider. In 1941 bij de inval van de nazi- legers in Rusland werd hij opgepakt
+door de Gestapo. Zo is het meer dan waarschijnlijk dat toenmalig CVP-minister De
+Vleeschauwer en de Militaire veiligheidsdienst een belangrijke rol gespeeld
+hebben in de voorbereiding en/of het toedekken van de moordaanslag. Senator
+Vincent Van Quickenborne eiste in maart 2002 een onderzoekscommissie, die in
+analogie van de Lumumba-commissie een duidelijk licht op de zaak moest werpen.
+Voorheen werd een dergelijke commissie reeds meerdere malen, zonder succes,
+gevorderd. Historisch onderzoek toonde namelijk aan dat het niet zo duidelijk
+was of Lahaut werkelijk schuldig was aan de genoemde "onbetamelijkheid": uit
+klank- en beeldopnamen bleek dat de uitroep mogelijk afkomstig was van iemand
+die in de buurt van Lahaut stond. Deze thesis werd door Ivan Ollevier, een
+VRT-journalist, in een boek herhaald, en hij stelde daarbij dat niet Lahaut,
+maar Henri Glineur de gewraakte kreet geslaakt zou hebben. De schuilnaam van de
+moordenaar werd publiek in 1985: ene "Adolphe" uit Halle. De echte naam - -
+François Goossens - - werd in 2002 publiekelijk gemaakt. Adolphe zat in de
+tweede wereldoorlog in het Leopoldistisch verzet. Een groot deel van dit verzet
+kwam in anticommunistisch vaarwater terecht. De strijd om de terugkeer van
+Leopold III bracht een enorme polarisatie teweeg. De koude oorlog kwam op
+kruissnelheid. De Amerikaanse inlichingendienst CIA is in deze context
+tussengekomen in gans Europa. Adolphe maakte deel uit van een door de CIA
+opgezet "stay-behind netwerk" (Gladio). De volledige waarheid is nooit volledig
+naar boven gekomen. Referentie Ivan Ollevier - De laatste communisten. Hun
+passies, hun idealen - 1997, Leuven/Amsterdam, Van Halewyck/Jan Mets. August
+Thiry - Histoire Belge. Een Belgisch expeditiekorps in Rusland in: Montagne
+Russe (Red. E. Stols & E. Waegemans) - 1989, Berchem, EPO, 125-150. Rudi Van
+Doorslaer, Etienne Vehoeyen - De moord op Lahaut, Het communisme als
+binnenlandse vijand - 1985, Leuven, Kritak Der Belgen, van België Uitzondering
+op deze familienaam zijn echter de Koning en de Koningin zelf, die hun
+respectievelijke titel van Koning der Belgen (« Roi des Belges ») en Koningin
+der Belgen (« Reine des Belges ») mogen voeren als staatshoofd. Het Belgische
+hof heeft bekend gemaakt dat het vorstenpaar de achternaam der Belgen gebruikt
+enkel bij officiële daden als staatshoofd; bij privé-handelingen gebruikt de
+Koning, Albert van België als naam. Officiële titulatuur Zijne Majesteit Koning
+Albert II; Koning der Belgen; Prins van Luik Hare Majesteit Koningin Paola;
+Koningin der Belgen; Prinses van Luik; Prinses Ruffo di Calabria Hare Majesteit
+Koningin Fabiola; Koningin van België; Gravin de Mora y Aragon Zijne Koninklijke
+Hoogheid Prins Filip; Kroonprins van België; Hertog van Brabant Hare Koninklijke
+Hoogheid Prinses Mathilde; Kroonprinses van België; Hertogin van Brabant; Gravin
+d'Udekem d'Acoz Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Elisabeth; Prinses van België
+Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Gabriël; Prins van België Belgische monarchie
+Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Emmanuel; Prins van België Hare Koninklijke en
+Keizerlijke Hoogheid Prinses Astrid; Prinses van België; Aartshertogin van
+Oostenrijk-Este Zijne Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prins Lorenz; Prins
+van België; Aartshertog van Oostenrijk-Este Zijne Koninklijke en Keizerlijke
+Hoogheid Prins Amedeo; Prins van België; Aartshertog van Oostenrijk-Este Hare
+Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prinses Maria Laura; Prinses van België;
+Aartshertogin van Oostenrijk-Este Zijne Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid
+Prins Joachim; Prins van België; Aartshertog van Oostenrijk-Este Hare
+Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prinses Luisa Maria; Prinses van België;
+Aartshertogin van Oostenrijk-Este Hare Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid
+Prinses Laetitia Maria; Prinses van België; Aartshertogin van Oostenrijk-Este
+Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Laurent; Prins van België Hare Koninklijke
+Hoogheid Prinses Claire; Prinses van België Ontstaan Hare Koninklijke Hoogheid
+Prinses Louise; Prinses van België Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Nicolas;
+Prins van België Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Aymeric; Prins van België
+Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Alexander; Prins van België; Prins van Réthy
+Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Marie-Christine; Prinses van België; Prinses
+van Réthy Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Maria-Esmeralda; Prinses van België;
+Prinses van Réthy Het aanspreken / begroeten van leden van de Koninklijke
+Familie gebeurt best met: Koning - met Sire Koningin - met Mevrouw Prinsen (van
+Koninklijke bloede) - met Monseigneur Prinsessen (van Koninklijke bloede) - met
+Mevrouw Lijst van koningen Beknopte stamboom Toen de Belgische regent Surlet de
+Chokier en prins de Mérode in oktober 1830 weigerden de troon te aanvaarden, was
+Leopold van Saksen-Coburg-Gotha de geschikte man voor de Belgische troon om
+internationale erkenning te verkrijgen voor het land. Hij legde op 21 juli 1831
+de eed af als koning der Belgen en regeerde onder de naam Leopold I.
+Troonopvolging De rang voor de troonopvolging is op heden als volgt: Laetitia
+Maria (2003), dochter van Astrid Laurent (1963), zoon van Koning Albert II
+Louise (2004), dochter van Laurent Nicolas (2005), zoon van Laurent Aymeric
+(2005), zoon van Laurent Filip (1960), Hertog van Brabant; zoon van Koning
+Albert II Elisabeth (2001), dochter van Filip Gabriël (2003), zoon van Filip
+Emmanuel (2005), zoon van Filip Astrid (1962), dochter van Koning Albert II
+Amedeo (1986), zoon van Astrid Maria-Laura (1988), dochter van Astrid Joachim
+(1991), zoon van Astrid Luisa Maria (1995), dochter van Astrid Huwelijkspolitiek
+Door de huwelijkspolitiek zijn de Saksen-Coburgers familiaal verbonden met Het
+Britse hof (Huis Windsor) Het Beierse hof (Huis Wittelsbach) Het Franse hof
+(Huis Bourbon-Huis Napoléon) Het Zweedse hof (Huis Bernadotte) Het Pruisische
+Hof (Huis Hohenzollern) Het Mexicaanse hof (Huis Habsburg) Het Roemeense Hof
+(Huis Wettin) Het Bulgaarse Hof (Huis Wettin) De Saksische koninklijke familie
+(Huis Wettin) De Saksen-Coburgers hebben een speciale familieband met het
+Habsburgse Huis; van beide hoven waren verschillende leden aan elkaar
+uitgehuwelijkt. Charlotte van Mexico, Prinses van België, Aartshertogin van
+Oostenrijk, Keizerin van Mexico Stephanie van België, Prinses van België,
+Aartshertogin van Oostenrijk, Prinses van Bohemen en Hongarije Maria Hendrika
+van Oostenrijk, Aartshertogin van Oostenrijk, Hertogin van Brabant, Koningin der
+Belgen Astrid van België, Prinses van België, Aartshertogin van Oostenrijk-Este
+Externe link De website van het Belgische Hof de Officiële genealogische lijst
+van de Belgische Dynastie (situatie 2004) België is een erfelijke
+constitutionele monarchie. Familienaam van het Belgisch vorstenhuis Het Belgisch
+vorstenhuis is oorspronkelijk afkomstig uit het Duitse Saksen-Coburg-Gotha. In
+1920 besliste Koning Albert I echter om deze titel niet langer meer te
+gebruiken. Ook het wapen van Saksen werd uit het Belgische koningswapen
+verwijderd. Reden hiervoor waren de wandaden in België gepleegd door de Duitse
+troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Deze beslissing werd discreet door hem
+genomen en niet in de vorm van een Koninklijk Besluit afgekondigd. Door deze
+discrete beslissing bestaat nog steeds wereldwijd het misverstand als zou het
+Belgisch vorstenhuis nog altijd de naam « van Saksen-Coburg-Gotha » dragen. Deze
+familienaam werd gewijzigd in: van België, en zoals het betaamt voor het
+staatshoofd van een meertalig land heeft deze familienaam een officiële variant
+in elk van de drie landstalen. In het Frans is dit: « de Belgique », en in het
+Duits: « von Belgien ». De echtgenoot van Prinses Astrid van België, Lorenz, «
+Aartshertog van Oostenrijk-Este » kreeg in 1995 de titel van « Prins van België
+» waardoor hun kinderen ook deze familienaam dragen. De kinderen van Prins Filip
+van België en van Prins Laurent van België dragen logischerwijs ook deze naam.
+Hop Hop kan betrekking hebben op: Hop (plant), een kruidachtige plant, « Humulus
+lupulus », uit de hennepfamilie Hop (vogel), een vogel uit de familie Upupidae
+Hop (netwerktechnologie) De federale politie is één organisatie, centraal geleid
+door een commissariaat-generaal dat vijf algemene directies coördineert: de
+algemene directie bestuurlijke politie (DGA), de algemene directie gerechtelijke
+politie (DGJ), de algemene directie operationele ondersteuning (DGS), de
+algemene directie materiële middelen (DGM), de algemene directie personeel
+(DGP). Op het terrein is de federale politie per gerechtelijk arrondissement
+gedeconcentreerd aanwezig: de gedeconcentreerde coördinatie- en steundiensten
+(CSD) onder leiding van een bestuurlijke directeur-coördinator (DirCo), de
+federale gerechtelijke politie, per gerechtelijk arrondissement onder leiding
+van een gerechtelijk directeur. Beide gedeconcentreerde diensten fungeren als
+draaischijf tussen de federale en lokale politie. Taak De federale politie heeft
+een dubbele taak: uitvoeren van gespecialiseerde en bovenlokale opdrachten van
+bestuurlijke en gerechtelijke politie over het ganse grondgebied van het Rijk,
+ondersteuning van de lokale politie en lokale overheden. Dit volgens de
+principes van subsidiariteit en specialiteit. De lokale politie Politie in
+België Organisatie De lokale politie bestaat feitelijk uit 196 zones. Sommige
+politiezones omvatten slechts één gemeente, andere bestaan uit 2 of meer
+gemeenten. De structuur van een lokaal politiekorps is wettelijk niet
+vastgelegd. Wél is bij koninklijk besluit (dd 07/09/2001) vastgelegd dat elke
+lokale politiedienst, in de geest van een gemeenschapsgerichte politiezorg
+(community oriented policing), volgende 6 basisfunctionaliteiten moet aanbieden:
+wijkwerking, onthaal, interventie, slachtofferbejegening, lokale recherche,
+handhaving openbare orde. De dagelijkse leiding van de lokale politie is in
+handen van de korpschef (ook zonechef genoemd). Hij is verantwoordelijk voor de
+uitvoering van het lokaal politiebeleid. Op zijn beurt staat de korpschef onder
+het gezag van een burgemeester of een politiecollege van burgemeesters,
+naargelang het een zone is die bestaat uit één of meer gemeenten. De lokale
+politie wordt, als niveau binnen de geïntegreerde politie, vertegenwoordigd door
+de vaste commissie van de lokale politie (VCLP). Taak verzekeren van de
+basispolitiezorg op het lokale niveau, instaan voor het vervullen van sommige
+opdrachten van federale aard. Opdrachten De opdrachten van de Belgische
+politiediensten zijn vastgelegd in hoofdstuk IV van de wet op het politieambt
+(dd 5/8/1992). Een algemeen onderscheid kan worden gemaakt tussen opdrachten van
+bestuurlijke politie en opdrachten van gerechtelijke politie. Ook de vorm waarin
+en de voorwaarden waaronder die opdrachten worden vervuld worden nauwgezet
+beschreven in de wet op het politieambt. Bij het uitvoeren van opdrachten van
+bestuurlijke politie staat de politieambtenaar onder leiding en gezag van een
+bestuurlijke overheid (bv de burgemeester of de Minister van Binnenlandse
+Zaken). Bij het uitvoeren van opdrachten van gerechtelijke politie staat de
+politieambtenaar onder leiding en gezag van een gerechtelijke overheid (bv de
+procureur des Konings of de onderzoeksrechter). Een geïntegreerde politie,
+gestructureerd op twee niveaus Hiërarchie binnen de geïntegreerde politie Graden
+De federale politie heeft geen hiërarchische maar een functionele band met de
+lokale politie. Beide niveaus zijn hiërarchisch opgebouwd en bestaan uit
+verschillende kaders: een agentenkader: aspirant-agent van politie (leerling)
+agent van politie (de vroegere hulpagent) een basiskader: aspirant-inspecteur
+van politie (AINP) (leerling) inspecteur van politie (INP) een middenkader:
+aspirant-hoofdinspecteur van politie (AHINP) (leerling) hoofdinspecteur van
+politie (HINP) hoofdinspecteur van politie met bijzondere specialisatie (HINP
+BS) hoofdinspecteur van politie met specialiteit politieassistent (HINP PA) een
+officierenkader: De politiehervorming die in België werd doorgevoerd (organieke
+wet dd 07/12/1998, zie infra) herleidde alle bestaande politiediensten tot één
+enkele politiedienst: de geïntegreerde politie, gestructureerd op twee niveaus
+(kortweg: de geïntegreerde politie). Onder andere de gemeentepolitie, de
+gerechtelijke politie en de rijkswacht werden afgeschaft. aspirant-commissaris
+van politie (ACP) (leerling) commissaris van politie (CP) commissaris 1 ° klasse
+van politie (CP 1KL) hoofdcommissaris van politie (HCP) Functionele titels Naast
+de gradenstructuur bestaan ook zogenaamde 'functionele titels' binnen de
+gerechtelijke zuil van de federale politie: gerechtelijk commissaris (GCP)
+rechercheur (RCH) (INP en HINP) Aanstellingen Als gevolg van de hervorming werd
+een bijkomende categorie gecreëerd met name de aangestelden. Het gaat om
+inspecteurs, hoofdinspecteurs en commissarissen die 'aangesteld' werden in een
+hogere graad: bijvoorbeeld een inspecteur werd aangesteld tot hoofdinspecteur,
+een hoofdinspecteur werd aangesteld tot commissaris en een commissaris werd
+aangesteld tot hoofdcommissaris. Deze 'aangestelden' ontvangen echter niet het
+salaris verbonden aan die hogere graad. Zij blijven uitbetaald volgens hun
+oorspronkelijke graad. Anderzijds mogen zij zich naar de buitenwereld kenbaar
+maken met hun 'aangestelde graad' d.w.z. niet alle hoofdcommissarissen zijn
+werkelijk hoofdcommissaris, niet alle commissarissen zijn werkelijk commissaris
+enz. De politiehervorming In de jaren '80 en begin jaren '90 zijn er feiten
+gebeurd waardoor het vertrouwen in de Belgische politie en justitie ver te
+zoeken was. Deze feiten legden bovendien op een pijnlijke manier de wantrouwige
+en vaak vijandige houding tussen de politiediensten bloot. Een van de eerste
+gebeurtenissen die een debat over politie en politiewerk noodzakelijk maakte,
+was de Bende van Nijvel. Deze bende wordt verantwoordelijk geacht voor een
+aantal extreem gewelddadige overvallen. Daarnaast probeerde de Cellules
+Communistes Combattantes (C.C.C.) rond dezelfde periode eveneens het land te
+destabiliseren. Het was een organisatie die uit het niets te voorschijn was
+gekomen. Tenslotte zorgde het Heizeldrama op 29 mei 1985 er voor dat het nog
+maar eens duidelijk werd dat de verschillende politiediensten totaal niet op
+elkaar waren afgestemd. Na een beslissing van de ministerraad van 26 juli 1985
+vond een eerste audit van de politiediensten plaats. In haar verslag stelde de
+groep Team Consult dat in ons land een coherent en geïntegreerd politie- en
+veiligheidsbeleid ontbrak. Bovendien waren de verantwoordelijkheden versnipperd
+en was er nauwelijks sprake van coördinatie. De regering formuleerde hierop een
+antwoord met het Pinksterplan van 5 juni 1990. De hervorming van de
+politiediensten bleef echter uit, maar er werd gekozen voor een geïntegreerde
+benadering van de politiefunctie. De verkiezingen van 24 november 1991 (de
+zogenaamde `zwarte zondag') zorgden er voor dat de zaken in een
+stroomversnelling kwamen. De Dutroux-affaire in 1996 betekende opnieuw een deuk
+in het vertrouwen in politie en gerecht. Het werd duidelijk dat de politie
+ernstig gefaald had in een eerder onderzoek naar Dutroux. Dit falen werd voor
+een groot deel toegeschreven aan de zogenaamde politieoorlog. Het schandaal
+shockeerde België. Bij het publiek heerste een fundamenteel wantrouwen in `het
+systeem'. De publieke verontwaardiging bereikte een hoogtepunt tijdens de 'Witte
+Mars' op 20 oktober 1996. Onmiddellijk na deze mars werden twee nieuwe
+parlementaire onderzoekscommissies geïnstalleerd. Ze moesten onder andere de
+ware toedracht van deze affaire achterhalen en onderzoeken wat de defecten waren
+en wie daar verantwoordelijk voor was. De geïntegreerde politie is
+gestructureerd op twee niveaus: een federaal niveau (de federale politie) en een
+lokaal niveau (de lokale politie). Bij organieke wet is vastgelegd dat beide
+niveaus onderling moeten communiceren via welbepaalde kanalen en elkaar steun en
+bijstand moeten verlenen bij het uitoefenen van hun taken. Eén commissie (de
+zogenaamde commissie-Dutroux) presenteerde haar rapport in april 1997. Behalve
+een kritische analyse over de werking van de politiediensten, beval ze een
+politiehervorming aan waarbij er sprake zou zijn van een geïntegreerde
+politiedienst, gestructureerd op twee niveaus. De conclusies van deze commissie
+maakte langzaamaan duidelijk dat het idee van `integratie' aan belang won. De
+regering verwierp deze suggestie en kwam in oktober 1997 met een eigen plan op
+de proppen, waarbij ze niet had gekozen voor een eenheidspolitie maar voor een
+politiestructuur met twee politiediensten. Met de ontsnapping van Dutroux in
+april 1998 was de tijd echter rijp voor een nog verdergaande hertekening van het
+politielandschap. Tussen de vier meerderheidspartijen en de vier
+oppositiepartijen werd uiteindelijk het `Octopusakkoord' gesloten. Dit akkoord,
+geconcretiseerd met de wet van 7 december 1998, creëerde een geïntegreerde
+politiedienst, gestructureerd op twee niveaus. Op het federale niveau werden de
+voormalige centrale diensten van de rijkswacht en de voormalige gerechtelijke
+politie samengebracht. Op het lokaal niveau werden de voormalige territoriale
+brigades van de rijkswacht en de voormalige korpsen gemeentepolitie verenigd.
+Ook visueel was het belangrijk de 'nieuwe' politie te kunnen onderscheiden van
+de 'oude': er werd daarom gekozen voor een nieuw logo voor gans de geïntegreerde
+politie en een eigen huisstijl voor de federale politie en de lokale politie
+(zie http://www.fedpol.be / voor het verschil). Tegen de politiehervorming
+bestaat nogal wat protest, zij het hoofdzakelijk via juridische procedures en
+ook al wordt dit van officiële zijde ontkend: Na een eerste arrest van het
+Arbitragehof (102/2003) waarbij 11 artikels van de Wet die de politiehervorming
+regelt, werden vernietigd wegens vastgestelde discriminaties, werd de zogenaamde
+VESALIUS-wet op 3.7.2005 afgekondigd. Deze reparatiewet wordt echter opnieuw
+massaal gecontesteerd voor het Arbitragehof: er zijn verschillende procedures
+ingesteld tot vernietiging (van artikels) van deze wet die (bijna
+onvermijdelijk) nieuwe discriminaties creëert. Een weldra te verschijnen wet
+(zogenaamde Wet Oranje Loper) zal o.a. voorzien dat een aantal aanstellingen
+(zie hoger) kunnen worden omgezet in vaste benoemingen. Deze wet zal
+ongetwijfeld (zoals door enkele vakbondsorganisaties aangekondigd) ook weer
+leiden tot procedures tot vernietiging voor het Arbitragehof. Deze wet (van
+2.06.06) verscheen in het Belgisch Staatsblad van 8.09.06. Relevante artikels
+Politie Politie in Nederland Externe links http://www.polfed.be
+http://www.police.be/index_nl.htm Lokale politie in België De geïntegreerde
+politie staat onder het gezag van: de Minister van Binnenlandse zaken (voor de
+uitvoering van opdrachten van bestuurlijke politie), de Minister van Justitie
+(voor de uitvoering van opdrachten van gerechtelijke politie). Samen dragen
+beide ministers de verantwoordelijkheid voor de organisatie en het bestuur van
+de politie. De federale politie Organisatie Bel20 De Bel20 is de leidende index
+voor Euronext Brussel. Hij bestaat uit maximaal 20 aandelen, (momenteel nog 19
+na de fusie van Almanij en KBC), die gekozen worden door de marktautoriteiten
+van Euronext, op basis van een aantal criteria. Eerst en vooral dienen ze een
+voldoende hoge marktkapitalisatie te bezitten. Daarna worden de aandelen
+gerangschikt volgens hun vrije marktkapitalisatie. De Bel20 is opgericht op 18
+maart 1991. Vervolgens worden naast de marktkapitalisatie ook nog andere
+criteria zoals de liquiditeit en de verhandelbaarheid in aanmerking genomen, om
+de vier overige plaatsen in te vullen. De index wordt elk jaar op 1 maart
+aangepast, en er dient steeds een reservelijst voorradig te zijn, om op elk
+moment een aandeel, dat bevoorbeeld door een overname van de beurs verdwijnt, te
+kunnen vervangen. Opvallend is de grote aanwezigheid van de zogenaamde
+rentegevoelige aandelen in Brussel. Dexia, Electrabel, Fortis en KBC
+vertegenwoordigen op hun eentje reeds ongeveer 50% van het gewicht in de index.
+Bij de minste beweging van deze aandelen beweegt dus ook de Beurs van Brussel.
+Anderzijds is er een opvallende afwezigheid van zogenaamde
+'technologie'-aandelen. Agfa-Gevaert, Barco en Mobistar vervullen deze rol, doch
+hun gewicht in de Bel20 is niet doorslaggevend. Dit heeft ongetwijfeld de index
+behoed voor een nog zwaardere val sinds 2000. Het gaat om volgende aandelen
+(stand augustus 2006): Naam - bedrijvigheid. GBL - holding Inbev - brouwerijen
+(ex-Interbrew) KBC - financiën Mobistar - telecom Nat. Portefeuille Omega Pharma
+- farma Solvay - scheikunde en farma Agfa-Gevaert - technologie Suez - energie
+UCB - scheikunde en farma Umicore - non-ferro Barco - technologie Bekaert -
+engineering Belgacom - telecom/Telefonie-operator Cofinimmo (vanaf 3 maart 2003
+ipv IBA) - vastgoed Colruyt - distributie Delhaize - distrubutie Dexia -
+financiën Fortis - financiën Zie ook Euronext AEX Euronext 100 Congo Congo of
+Kongo kan verwijzen naar: Congo-Kinshasa; officieel de Democratische Republiek
+Congo, voorheen Zaïre, een staat in Afrika Congo-Brazzaville; officieel de
+Republiek Congo, een staat in Afrika « Hun voorgangers: » Koninkrijk Kongo;
+pre-koloniaal koninkrijk in het midden van Afrika Kongo-Vrijstaat; de voorloper
+van Belgisch-Kongo Belgisch-Kongo; een voormalige Belgische kolonie Frans-Kongo;
+een voormalige Franse kolonie Portugees-Kongo; een oude naam voor de Angolese
+provincie Cabinda « Tevens: » Kongo (rivier); een rivier in Afrika Congogebied;
+een regenwoudgebied dat ruwweg het stroomgebied van de Kongo omvat Congo
+(Paraíba); een gemeente in de Braziliaanse deelstaat Paraíba Congo (film); een
+film uit 1995 Kongo (televisie); een Vlaamse televisieserie uit 1997 Kikongo of
+Kongo; een Afrikaanse taal Bikongo of Kongo; een Afrikaanse stam « Zie ook: »
+Congocraton; een andere naam voor het Nigerblok, een historische continent
+M'banza-Kongo; een stad in noordwest Angola Afbeeldingen Externe links Website
+van de gemeente Zicht op Geraardsbergen Website van de deelgemeente "Idegem"
+Website van de deelgemeente "Viane" Website van Het Geraardsbergse Manneken-Pis
+Geraardsbergen Geraardsbergen is een stad in de provincie Oost-Vlaanderen in
+België. De stad telt ruim 31.000 inwoners (2005) en de Heilige Bartholomeus is
+haar patroonheilige. De stad is het resultaat van de fusie tussen het
+oorspronkelijke Geraardsbergen en de gemeenten Onkerzele, Overboelare,
+Goeferdinge en Nederboelare in 1971 en met Schendelbeke, Idegem, Moerbeke,
+Viane, Zarlardinge, Ophasselt, Smeerebbe-Vloerzegem, Grimminge, Zandbergen,
+Nieuwenhove en Waarbeke in 1977. De plaatselijke benaming voor Geraardsbergen
+luidt « Giesbaargen ». Geraardsbergen is bekend om zijn Manneken Pis, een
+standbeeldje aan de voet van het stadhuis, dat enigszins lijkt op het Manneken
+Pis van Brussel. Oude stadsrekeningen bewijzen dat het Geraardsbergse kereltje
+ouder is dan dat van Brussel. Ook de mattentaart (een gebak bereid op basis van
+verzuurde melk) en de muur van Geraardsbergen zijn heinde en ver bekend. De Muur
+is de koninginnenhelling van verschillende wielerwedstrijden, waaronder de Ronde
+van Vlaanderen. De stad werd in 2004 eenmaal aangedaan door de Ronde van
+Frankrijk. De Muur is vooral een kuitenbijter doordat de kasseien met hun
+loopvlak horizontaal liggen en dus eigenlijk trapjes vormen, waardoor hij heel
+moeilijk te beklimmen is met de fiets. De muur is een helling van de Oudenberg,
+die op de top plaats biedt aan de Kapel van OLV van de Oudenberg, een
+bedevaartsoord. Een andere helling die wielertoeristen ook niet onbekend in de
+oren zal klinken is de Bosberg die op de grens tussen Geraardsbergen en
+Galmaarden ligt. Jaarlijks wordt in de maand februari het einde van de winter
+gevierd met de krakelingenworp en de visjesdronk. Deze traditie wordt vanuit
+sommige kringen hevig bestreden daar men ze beschouwt als regelrechte
+dierenmishandeling. Ze bestaat erin dat jaarlijks een aantal prominenten
+uitgenodigd worden om een glas wijn te drinken, waarin een levend visje, dat
+alzo moet doorgeslikt worden. Hoe dan ook, de traditie is vooralsnog sterker dan
+de tegenstand. Geraardsbergen is de geboortestad van kannunik Constant Van
+Crombrugghe (1789 - 1865), stichter van de religieuze orden de « Dochters van
+Marie », de « Dames van Maria » en de « Paters Jozefieten ». Geraardsbergen
+heeft tevens een historisch reuzenkoppel, Goliath en Agnes, met als dochter
+Kinneke Baba. Kinneke Baba is eveneens de benaming van een vereniging van
+Geraardsbergse & Oost-Vlaamse studenten aan de VUB. Recent heeft de gemeente
+zich geëngageerd om, in samenspraak met de gemeenten Galmaarden en Ninove, de
+provinciebesturen van Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant, AMINAL en het Vlaams
+Gewest, het stiltekarakter van de streek te vrijwaren, in het kader van het
+pilootproject Stiltegebied Dender-Mark. Geraardsbergen omvat de volgende
+natuurgebieden: Moenebroek, Boelaremeerse, Gemene Meers, Raspaillebos, Kortelake
+en Rietbeemd. Gavere Gavere is een gemeente in de Belgische provincie
+Oost-Vlaanderen, tussen Gent en Oudenaarde. De gemeente omvat nog 5 kernen.
+Gavere telt ruim 12.000 inwoners. In de deelgemeente Semmerzake is het militaire
+luchtvaartcontrole centrum gevestigd dat in de Militaire Air Traffic Control van
+de NAVO een zeer belangrijke rol speelt. Geschiedenis Gavere is gekend om de
+Slag bij Gavere die in 1453 werd uitgevochten tussen de Hertog van Bourgondië
+Filips de Goede en de Gentenaren die in opstand kwamen tegen de hoge
+belastingen. In Boechaute, een gehucht te Dikkelvenne, is het oudste
+Nederlandstalige document gevonden. De zogenaamde schepenbrief is een notariële
+akte uit de 13e eeuw. Karel V verhief het Land van Gavere in de Zestiende eeuw
+tot prinsdom, Lamoraal van Egmont werd de eerste prins. Externe link Website van
+de gemeente Bezienswaardigheden Vermits Oudenaarde altijd aan de Schelde gelegen
+heeft, telt de stad vier bruggen, waaronder een ophaalbrug nabij het centrum,
+een fietsers- en voetgangersbrug en de Ohiobrug in Nederename, gebouwd door de
+staat Ohio als compensatie voor de - in de Eerste Wereldoorlog verwoeste -
+oorspronkelijke brug. Aan weerszijden van de brug staan twee gebeeldhouwde
+bizons. Andere oorlogsmonumenten zijn een herdenkingszuil voor Amerikaanse
+infanteriesoldaten die in de Eerste Wereldoorlog in Oudenaarde de Schelde
+overstaken en het monument van Tacambaro op het gelijknamige plein, opgericht
+ter nagedachtenis van enkele tientallen Oudenaardenaren die in de Mexicaanse
+vrijheidsoorlog omkwamen en bestaande uit een liggende vrouw die richting Mexico
+blikt. Recentelijk werd een fontein uit de tijd van Napoleon na bijna dertig
+jaar teruggeplaatst op het Gentiel Antheunisplein, naast het cultureel centrum.
+De grote publiekstrekkers van Oudenaarde zijn echter het stadhuis en de kerk van
+Sint-Walburga, die beide aan de markt liggen. Naast de grote markt ligt van
+oudsher een kleinere markt, achter het « Huis van Parma » (Margaretha van
+Parma's huis is namelijk nog steeds intact), en de brede, gapende doorgang
+tussen beide markten was jarenlang een doorn in het oog van de gemeente. Deze
+plek werd smalend « het gat in de markt » genoemd. Dit "gat" werd recentelijk
+met het nieuwe wielermuseum en een complex met luxe-appartementen en winkels
+opgevuld. Aan die plek, tegenover de Walburgakerk, ligt eveneens de huidige
+stadsbibliotheek, in de volksmond « het Vleeshuis » genoemd omdat hier de
+slagersverenigingen hun hoofdkwartier hadden. Dit huis is classicistisch en
+dateert uit de 18de eeuw. Het oudste gebouw van Oudenaarde is de Boudewijnstoren
+uit de 9de eeuw; deze hangt aan het Huis van Parma vast. Voorts is er in het
+stadspark nog Kasteel Liedts, en het oude treinstation van Oudenaarde, dat in
+feite op het grondgebied Bevere ligt, uit de Belle époque. Vele andere oude
+kerkjes en monumenten liggen her en der verspreid over de deelgemeenten.
+Kerselare Op de Edelareberg, langs de baan N8 Oudenaarde-Brakel bevindt zich te
+Kerselare een bedevaartsoord ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare. Van
+oudsher kreeg de parochie Pamele-Oudenaarde het beheer van dit bedevaartsoord.
+Sinds 1953 wordt er op Hemelvaartsdag een autowijding gehouden en er is ook een
+jaarlijkse kermis waarop steevast lokale snoepjes, de « lekkies », verkocht
+worden, alsmede gedroogde wijting. Musea Oudenaarde Het stadhuis herbergt het
+Wandtapijtenmuseum, een collectie Oudenaardse en Europese zilverwerken en de
+Stedelijke Collectie Museum gewijd aan de Ronde van Vlaanderen en aan de
+wielersport in het algemeen. Het oude treinstation doet dienst als expositiehal
+voor jonge of lokale kunstenaars. Het stadsarchief bevindt zich in de Abdij van
+Maagdendale. Het kleine provinciaal museum van Ename, naast de
+Sint-Laurentiuskerk Jongerenverenigingen Chiro Bevere, Eine, Melden KSA Eine,
+Mater, Oudenaarde, Welden VVKSM Ename, Oudenaarde Jeugdhuis 't Stad Jeugdhuis
+Canavia Sportverenigingen Evenementen Adriaan Brouwer Bierfeesten (laatste
+weekend van juni) Feest in het Park, een populair jaarlijks popmuziekfestival in
+de zomer (sinds 1996) Provinciale Fokveedag (laatste vrijdag van februari) Om de
+tien jaar wordt een groot horticultureel festival gehouden, waarbij de markt,
+die tot de grootste in Vlaanderen behoort, volledig met bloemen wordt bedekt. De
+laatste keer was in 2005. Gastronomie en sportmanifestaties Oudenaarde is bekend
+om zijn Oudenaards bruin bier en om de Ronde van Vlaanderen. Bieren die als
+lokaal Oudenaards worden beschouwd zijn Ename, Felix, Liefmans en Roman.
+Alhoewel de brouwerijen door grotere bedrijven zijn overgekocht, wordt het bier
+zelf nog steeds in Oudenaarde gebrouwen. De Ronde van Vlaanderen doet Oudenaarde
+elk jaar aan, omdat de meeste deelgemeenten tussen de heuvels liggen. In de
+winter wordt op de Kleine Markt een schaatspiste geplaatst. Economie Oudenaarde
+is een stad in Oost-Vlaanderen ten zuiden van Gent, gelegen aan de Schelde, in
+België. De stad telt ruim 28.000 inwoners en haar patroonheilige is
+Sint-Walburga. Oudenaarde wordt ook wel de parel van de Vlaamse Ardennen
+genoemd. Het heeft een prachtig stadhuis in Brabantse laatgotische stijl,
+gebouwd door de Brusselse architect Hendrik van Pede in de jaren 1527-1530, en
+is wereldberoemd om zijn Verdures, de Oudenaardse wandtapijten. Op de officiële
+website van de stad kan men een interessante studie van de tapijten en hun
+restauratie bekijken. Ook Pamele speelde een belangrijke rol in de geschiedenis
+van Oudenaarde. Oudenaarde bezit twee treinstations en ligt aan de N60, de
+verbinding tussen Ronse en Gent. De tram is in het midden van de twintigste eeuw
+uit de stad verdwenen. Er zijn een aantal winkelstraten en sportcomplexen,
+alsmede een industrieterrein met verscheidene internationale bedrijven die voor
+de werkgelegenheid in de regio van groot belang zijn. Van oudsher was Oudenaarde
+een textielstad; deze nijverheid heeft relatief standgehouden, maar toerisme is
+sinds de twintigste eeuw een belangrijke bron van inkomsten. De
+binnenscheepvaart is eveneens van invloed. Gerecht en politie Juridisch en
+politioneel vormt Oudenaarde een zelfstandige eenheid; de stad bezit een
+justitiepaleis en gevangenis, en het Parket van Oudenaarde is een van de
+officiële parketten. Ename In de jaren zeventig van vorige eeuw heeft men in
+Ename, deelgemeente van Oudenaarde, de grondvesten teruggevonden van een
+versterking, gelegen op de rechterscheldeoever, die aangelegd werd door de
+Duitse Keizer Otto I, en die net als Antwerpen diende als bastion tegen het
+Franse rijk. In 1054 werd Ename vernietigd, en bij Vlaanderen ingelijfd. Dit was
+de kans voor het nabijgelegen dorp Oudenaarde om tot ontwikkeling te komen. Op
+het oude stadje Ename werd ter pacificatie van de streek een klooster gebouwd.
+De ruïnes van versterking, stad en klooster zijn van het grootste belang, omdat
+zij reeds verscheidene belangwekkende vondsten opgeleverd hebben. Ook de
+nabijgelegen kerk geeft ter gelegenheid van restauratiewerken (eind twintigste,
+begin eenentwintigste eeuw) verbazingwekkende vondsten af, zoals de persoonlijke
+loge, vanwaaruit de Duitse keizer de mis bijwoonde. Dialect Het dialect van
+Oudenaarde is typisch Zuidoost-Vlaams, met vele woorden uit het Frans en sommige
+West-Vlaamse invloeden. Karakteristiek zijn de veelvuldig voorkomende
+Oudenaardse meervoudsverkleinwoorden op « -ies », bijvoorbeeld « bientsjies »
+(beentjes), « kiekskies » (kippetjes), « potsies » (potjes), « mànekies »
+(jongetjes), « meiskies » (meisjes) en « pitsies » (ventjes, al dan niet
+menselijk), wat een diminutief is voor « pétie » (ofwel verwijzend naar een
+beeldje, bijvoorbeeld van porselein, ofwel ironisch voor een vreemd mannelijk
+persoon). Isidoor Teirlinck, vader van Herman Teirlinck, registreerde vele van
+deze woorden en uitdrukkingen in zijn « Zuidoost-Vlaams Idioticon ». Politiek
+Burgemeesters Burgemeesters waren Edouard Liefmans-Bonné (lib.), Henri Liefmans
+(lib.) (1844-1850), Victor Liefmans (lib.), Paul Raepsaet (1890-), Robert
+Doutreligne (kath.) (1918-1921), Thienpont, Lieven Santens (CVP) (- 2000),
+Marnic De Meulemeester (VLD) (2001 -) Geschiedenis Gemeenteraadsverkiezingen Het
+stemmenaantal van de CVP daalde van 41,7 % bij de gemeenteraadsverkiezingen van
+1976, naar 27 % van de geldige uitgebrachte stemmen voor CVP-VU in 2000. De PVV
+haalde in 1976 32,9 % en 37,4 % in 2000. SP haalde 16,7 % in 1976. VU haalde 6,3
+% in 1976. De lijst Samen behaalde 24,5 % van de meetellende neergelegde stemmen
+in 2000, Vlaams Blok 5,7 % en Agalev 5,4 %. Geboren in Oudenaarde Adriaan
+Brouwer (1605 of 1606 - 1638), schilder afkomstig uit Oudenaarde. Het jaarlijkse
+Oudenaardse bierfestival heet de « Adriaan Brouwer-bierfeesten ». Margaretha van
+Parma (1522 - 1586), landvoogdes voor Filips II over de Nederlanden van 1559 tot
+1567 Jotie T'Hooft (1956 - 1977), dichter, junkie en cultfiguur Brigitta Callens
+(1980), Belgisch fotomodel Bart Kaëll a.k.a Bart Gijselinck (02/08/1960),
+Belgische zanger Frank De Bleeckere (01/07/66), Belgisch scheidsrechter Mario De
+Clercq (05/03/66), Belgisch ex-veldrijder Wim Vanhuffel (25/05/79), Belgisch
+wielrenner Bekende inwoners Robert Herberigs (Gent, 1886 - Oudenaarde, 1974),
+componist Externe links Officiële website van de gemeente Feest in het Park.
+Jaarlijks festival aan de oevers van de Donkvijver Bedevaartsoord Kerselare In
+1030 riep de graaf van het graafschap Vlaanderen, Boudewijn IV, hier de
+godsvrede uit en liet een slot bouwen. De stad werd van haar versterkingen
+ontdaan na de slag bij Bouvines in 1214, ingenomen door de Gentenaren in 1383 en
+veroverd door Alexander Farnese in 1582. De Fransen lieten er hun oog op vallen
+en vielen Oudenaarde binnen in 1658, 1667 en 1745. Oudenaarde werd mede bekend
+door Keizer Karel V, die hier een kind verwekte bij de mooie en verleidelijke
+weversdochter Johanna van der Gheynst, de latere Margaretha van Parma,
+landvoogdes van de Spaanse Nederlanden, halfzus van Filips II. De Slag bij
+Oudenaarde, in de Spaanse Successieoorlog, was in 1708 een succes voor de
+Engelsen onder leiding van de hertog van Marlborough, die ook troepen van prins
+Eugenius van Savoye en maarschalk Hendrik van Nassau-Ouwerkerk aanvoerde; hij
+versloeg de Fransen, die zich uit de stad moesten terugtrekken. De fontein vóór
+het stadhuis van Oudenaarde is een overblijfsel uit de periode van de Franse
+overheersing; ze werd in opdracht van Lodewijk XIV gebouwd, teneinde de soldaten
+toe te laten hun paarden water te geven. De fontein werkt nog steeds. Tijdens de
+bezetting door Oostenrijk in de late 18e eeuw werd Oudenaarde vanop de
+Edelareberg met kanonnen bestookt. De volkse overtuiging is dat het Edelarefort,
+dat zich onder de Edelareberg vertakt, tot onder de Grote Markt zou doorlopen,
+met verdere zijwegen naar het Park Liedts; dit is echter niet het geval, en de
+vele onderaardse gangen onder zowel het stadspark als de Edelareberg, die als
+schuilplaatsen tijdens oorlogstijd fungeerden, worden heden ten dage als
+kweekplaatsen voor vleermuizen gebruikt. De bril in het wapenschild Hanske de
+Krijger is in brons vereeuwigd op de top van het stadhuis. Het wapenschild van
+Oudenaarde heeft een uitgebreide versie, waarop het schild door twee mannen
+wordt vastgehouden. Opvallend is echter de bril die zich boven het schild
+bevindt. In het logo van de stad wordt dit embleem eveneens gebruikt; de hiermee
+verbonden anekdote is in Oudenaarde welbekend en gaat terug tot de 16de eeuw.
+Het schijnt namelijk dat, toen Keizer Karel de stad bezocht, de stadswachter hem
+niet had zien aankomen. Deze man is de geschiedenis ingegaan als « Hanske de
+Krijger »: hij had de taak de schepenen op de hoogte te houden van iedereen die
+de stad naderde. Oudenaarde werd nog tot in de 19de eeuw door stadswallen
+omringd, en hij stond dus op de uitkijk op de top van het stadhuis. Daar hij
+echter te veel gedronken had, was hij er in slaap gevallen, tot grote woede van
+de keizer. Als straf eiste Keizer Karel dat de stad Oudenaarde iets zou
+aanbrengen op haar wapenschild dat iedereen aan dit gênante voorval herinnerde,
+en hij suggereerde ofwel een slaapmuts, ofwel een bril. Het stadsbestuur koos
+voor de laatste optie, mede doordat de vorm van een bril ook op de letter « A »
+(van 'Audenaerde') lijkt. « Zonder clan » (1965, roman) « Het verhaal van
+Matsombo » (1966, roman) « De troglodieten » (1966, verhalen) « De zeven doeken
+der schepping » (1967, toneel) « Gangreen 1. Black Venus » (1968, roman) «
+Indian summer » (1969, verhalen) « Avondspelen » (hoorspel, 1970) « Concerto »
+(1970, hoorspel) « Tien brieven over liefde en dood » (1971, verhalen) «
+Avondspelen » (TV-spel, 1971) Jef Geeraerts « Gangreen 2. De goede moordenaar »
+(1972, roman) « De fotograaf » (1972, roman) « Ode aan Ignatius » (1972,
+hoorspel) « Verhalen » (1973) « Reizen met Jef Geeraerts » (1974, reportages) «
+Gangreen 3. Het teken van de hond » (1975, roman) « Kongo en daarna » (1975,
+verhalen) « Dood in Bourgondië » (1976, roman) « De heilige kruisvaart » (1976,
+pamflet) « Gangreen 4. Het zevende zegel » (1977, roman) Jef Geeraerts (geboren
+als « Jozef Adriaan Anna Geeraerts » op 23 februari 1930 in Antwerpen) is een
+Vlaamse schrijver. « Gedachten van een linkse bourgeois » (1977, aforismen
+gebundeld door G. de Ley) « De zaak Jespers » (1978, reportage) « Kodiak.58 »
+(1979, roman) « De coltmoorden » (1980, roman) « Laatste brief rondom liefde en
+dood » (1980, brieven) « Jagen » (1981, roman) « Diamant » (1982, roman) « Over
+gedichten vol liefde en verukking » (1982, essay) « Drugs » (1983, roman) « De
+trap » (1984, roman) Hij startte zijn literaire carrière begin jaren '60 met het
+neerschrijven van zijn ervaringen in de Belgische kolonie Kongo, waar hij in de
+jaren '50 te werk gesteld was als assistent gewestbeheer en in 1959 en 1960 aan
+het hoofd stond van een militaire eenheid die als opdracht had vechtende
+Afrikaanse stammen uit elkaar te houden. « Anovlar » (uit "Verhalen", 1973) «
+(in "Vlaamse verhalen na 1965", 1984) » « De zaak Alzheimer » (1985, roman) «
+Marcellus » (1985, brieven) « Het Sigmaplan » (1986, roman) « Romeinse suite »
+(1987, roman) « Gesprekken » (1987, interviews) « Zand » (1988, roman) «
+Schieten » (1988, roman) « Het huis genaamd "Les Hêtres" » (1989, verhalen) «
+Sanpaku » (1989, roman) « Double-face » (1990, roman) Geeraerts verwierf
+bekendheid met "Black Venus", het eerste boek uit zijn Gangreen-cyclus dat in
+Vlaanderen heel wat stof deed opwaaien omwille van de al dan niet vermeend
+racistische en pornografische inslag. « Z 17 » (1991, roman) « Het
+Rashomon-complex » (1992, roman) « Op avontuur met jef Geeraerts » (1992, roman)
+« Achttien verhalen » (1992) « De Cu Chi case » (1993, roman) « De nachtvogels »
+(1994, roman) « Goud » (1995, roman) « De PG » (1998, roman) « De ambassadeur »
+(2000, roman) « Dossier K » (2001, roman) Later schreef hij nog talrijke romans,
+waarvan de misdaadromans met in de hoofdrollen het politieduo Vincke en
+Verstuyft, zeer bekend zijn. De verfilming van De zaak Alzheimer met Jan Decleir
+en Koen De Bouw in de hoofdrollen werd een publiekstrekker in de Vlaamse
+bioscopen. Naast romans schreef Jef Geeraerts ook reisverhalen, journalistieke
+stukken, toneelstukken, hoorspelen,... « Geld » (2004, roman) Externe links
+Genootschap van Vlaamse Misdaadauteurs Inofficiële Jef Geeraerts homepage DBNL
+biografie De natuur, de jacht, vreemde culturen en erotiek zijn steeds
+terugkerende elementen in zijn werken. Bibliografie « Ik ben maar een neger »
+(1962, roman) « Schroot » (1963, roman) IJzer (rivier) De IJzer (Frans: « Yser
+») is de kortste van de drie Belgische rivieren die in zee uitmonden (de andere
+twee zijn de Maas en de Schelde). De totale lengte bedraagt 78 kilometer,
+waarvan 45 in België. De IJzer ontspringt ten westen van Kassel in
+Noord-Frankrijk en heeft twee officiële bronnen te Buisscheure en Lederzele. Op
+Frans grondgebied loopt hij verder langs Broksele, Bollezele, Ekelsbeke, Wilder,
+Bambeke en Houtkerke. Hij wordt er gevoed door de Penebeek (« Peene Becque »),
+de Vuilebeek (« Sale Becque ») en de Herzele (« Herzeele »). De Zwijnebeek («
+Zwyne Becque ») op de linkeroever en de Heidebeek (« Ey Becque ») op de
+rechteroever vormen een eind lang de grens tussen Frankrijk en België. De IJzer
+mondt uit in de Noordzee ter hoogte van Nieuwpoort(B) via de Ganzepoot. Deze
+rivier was tijdens de Eerste Wereldoorlog het tafereel van een stellingen- en
+loopgravenoorlog, waarbij de Belgische en Duitse legers zich langs weerszijden
+van de rivier hadden ingegraven. Het Belgische leger kon hier standhouden na
+inundatie van een deel van de IJzervlakte, op voorstel van de Veurnse
+onderzoeksrechter en met medewerking van Karel Cogge en Hendrik Geeraert. Verder
+landinwaarts werden de geallieerde linies bemand door Britse en Franse troepen.
+Evenals op andere plaatsen in de regio hebben zich hier verschrikkelijke
+taferelen afgespeeld. In Diksmuide bevinden zich langs de IJzer twee monumenten
+die deze gruwel gedenken: de IJzertoren en de Dodengang. Zie ook Stroomgebied
+van de IJzer Slag om de IJzer Externe link PDF-bestand over de rivier In
+augustus 2003 werden Jan Verheyen en Bert Geenen aangesteld als
+programmadirecteurs. Zij moesten ervoor zorgen dat het besmeurde imago van VTM
+veranderde naar een fris, modern imago. Daarom werd besloten om de huisstijl van
+VTM te veranderen (het logo van VTM met de 3 verticale strepen werd vervangen
+door een witte VTM met een kleurenachtergrond). In januari 2005 nam Jan Verheyen
+weer ontslag als programmadirecteur, naar eigen zeggen « omdat zijn taak
+volbracht was ». In juni 2005 werd Jan Segers aangesteld als algemeen directeur
+programmatie, van heel de VMMa. Dat was toen een nieuwe functie. Hij was tot dan
+creatief directeur van het productiehuis Eyeworks, de huisleverancier van VTM.
+Bert Geenen bleef antennemanager voor VTM. Jan Segers heeft de
+eindverantwoordelijkheid over alle tv-programma's, met uitzondering van de
+informatieprogramma's die onder de bevoegdheid van Eric Goens, de directeur
+Informatie, vallen. In augustus 2006 stapt Bert Geenen op om programmadirecteur
+te worden van Talpa Service III, de holdingmaatschappij van onder meer 4FM. In
+2006 start VTM met een proefproject rond digitale televisie. De tijdelijke
+televisiezender VTMzomer zendt van 20 juni tot 22 september uit op Belgacom TV.
+Verder heeft VTM digitale plannen rond een volwaardige nieuwszender, gepland
+voor het voorjaar van 2007. De werktitel van deze nieuwszender is "24/7".
+Programmatie VTM najaar 2006 Dit najaar keren een heleboel programma's terug met
+een nieuw seizoen. Ook zullen er een heleboel nieuwe programma's worden
+uitgezonden. Er zal alleszins gestreefd worden naar zo weinig mogelijk
+herhalingen. Onder andere deze programma's krijg je te zien in het najaar 2006:
+Actualiteiten Het Nieuws Het Weer Telefacts Splash Royalty Autowereld.tv Vlaamse
+Televisie Maatschappij Soaps Familie, seizoen 16 Wittekerke, seizoen 14 Drama
+Matroesjka's, herhaling reeks 1 Aspe, reeks 2 Zone Stad, reeks 3 Spoed, reeks 10
+De Kavijaks Koning van de wereld Sara Gooische Vrouwen House M.D. McLeod's
+Daughters Comedy Lili en Marleen, reeks 8 Verschoten & Zoon, reeks 8 De
+kotmadam, reeks 16 101 Vragen aan VTM Sketch Up Are you being served? Reality
+Toast Kannibaal, reeks 2 Hou van Ons EHLB De Pfaffs, reeks 5 De Planckaerts,
+reeks 4 Mevrouw Dekeyser Beauty & de Nerd De Nieuwe Mama Schildestrand Wie wordt
+de man van Wendy? Expeditie Robinson Allez Allez Zimbabwe, reeks 3 SOS Piet De
+Perfecte Keuken Huis en Thuis Groene Vingers Schoon en Meedogenloos Supernanny
+Spel, show en amusement 1&70 Sterren op de dansvloer Idool 2007 Just The Two Of
+Us Dancing on Ice Puzzeltijd De Vlaamse Televisie Maatschappij (VTM) is een
+Vlaamse televisiezender. Ze zond voor het eerst uit op 1 februari 1989. Het was
+destijds het eerste commerciële televisiestation in Vlaanderen. Het is in handen
+van de Vlaamse Media Maatschappij (VMMa). Zie ook Lijst van programma's van VMMa
+Externe links Officiële website VMMa VMMtv Studio's Amusement VMMa Deze
+televisiezender is, zoals het kabeldecreet vereist, alleen te zien via de
+kabeldistributiemaatschappijen, waardoor hij geen etherfrequentie kan krijgen.
+Sinds maart 2006 is VTM ook op satelliet te bekijken. Het signaal van o.a. VTM,
+KanaalTwee en Jim zit in het pakket van TV Vlaanderen. Geschiedenis Het
+kabeldecreet is er gekomen door de volgehouden inspanning van Patrick Dewael,
+toenmalig Gemeenschapsminister voor Cultuur in de Vlaamse Executieve, die het
+vooral heel groots zag op gebied van cultuur. VTM kon er komen doordat
+televisiereclame mogelijk was, zowel voor de 'landelijke' commerciële televisie
+als voor de regionale televisiestations. In het begin was het aandeelhouderschap
+verdeeld onder de schrijvende pers, en dan vooral de dagbladpers. Momenteel zijn
+slechts twee bedrijven eigenaar van de Vlaamse Media Maatschappij, namelijk De
+Persgroep (Het Laatste Nieuws, De Morgen, Het Parool,...) en Roularta (Knack,
+Trends, Le Vif,...). Hoewel er een aantal voorwaarden aan de licentie verbonden
+waren (mede om het reclamemonopolie te kunnen verdedigen, dat nodig geacht werd
+omdat de markt te klein zou zijn) wordt VTM veelal verweten aan de basis van de
+'verkleutering' van de bevolking te liggen. Er wordt dan verwezen naar
+programma's als Rad van Fortuin, Wedden Dat, Walters Verjaardagshow, enzovoort.
+Satirische programma's van de openbare omroep laten ook geen kans onbenut om aan
+te tonen dat het VTM nieuws op sensatie belust is. Op het eind van de jaren '90
+is het marktaandeel van VTM flink gedaald, van 35 % tot 20 à 25 %, vooral door
+een vernieuwingsoperatie bij VRT TV1 (nu één). Test-Aankoop Test-Aankoop is een
+consumentenorganisatie in België. Deze organisatie stelt zich ten doel
+consumentenbelangen te behartigen. De organisatie werd in 1957 opgericht door
+Louis Darms, later vervoegd door een aantal vrijwilligers, waaronder Jean
+Kufferath, Willy Van Ryckeghem, Guido Fauconnier en Hugues du Roy de Blicquy.
+Gedurende de eerste dertig jaar werd Test Aankoop geleid door Gilbert Castelain.
+Hij werd in 1990 opgevolgd door Armand DeWasch. Sindsdien is de organisatie
+uitgegroeid tot een multinational, die de consumentenbladen uitgeeft in België,
+Brazilië, Italië, Portugal en Spanje. Deze tijdschriften publiceren regelmatig
+resultaten van vergelijkend warenonderzoek en duiden een Beste Koop aan die
+volgens de uitgevoerde tests de beste verhouding kwaliteit/prijs zou hebben. Ook
+in Nederland bestaat een dergelijke organisatie, de consumentenbond. Externe
+links Testaankoop (verbruikersvereniging) België Consumentenbond Nederland
+Lambermont Lambermont wordt dikwijls gebruikt als aanduiding van de ambtswoning
+van de Eerste Minister in België (een beetje zoals Downingstreet in Londen). Het
+is gelegen aan de hoek van de Lambermontstraat en de Hertogstraat te Brussel,
+niet ver van het Koninklijk Paleis en het Paleis der Natiën. Deze ambtswoning is
+niet te verwarren met de Wetstraat 16, waar het Kabinet van de Eerste Minister
+is gevestigd. Het gebouw is genoemd naar baron Auguste Lambermont (1819-1905),
+die als hardwerkende secretaris-generaal van het Ministerie van Buitenlandse
+Zaken de Belgische diplomatie vanuit Brussel gedurende de hele negentiende eeuw
+domineerde. Als groot bepleiter van het economisch liberalisme was hij één van
+de stuwende krachten om door middel van douaneunies de Belgische markt te openen
+voor haar buurlanden. Hij speelde onder andere een cruciale rol bij de afkoop
+van de Scheldetol van Nederland (1863) en de koloniale avonturen van Leopold II.
+Zijn onderhandelingskunst en diplomatiek inzicht bleken beslissend tijdens de
+verschillende conferenties, die de erkenning van de Onafhankelijke Congostaat
+als persoonlijke privétuin van Leopold II bewerkstelligden. Het gebouw gaf ook
+zijn naam aan het Lambermontakkoord de staatshervorming van 2001. Externe links
+het Lambermontakkoord Werken Zijn beroemdste werk is het retabel Het Lam Gods
+met het paneel de Rechtvaardige rechters, dat bewaard wordt in de Villakapel van
+de St.-Baafskathedraal te Gent. Het werk werd begonnen door zijn broer Hubert,
+op bestelling van Joos Vijdt. Jan werkte het af, waarna het werd ingehuldigd op
+6 mei 1432. Dit werk werd vooral bekend door de diefstal in 1934 van twee
+panelen, het paneel met « St-Jan De Doper », dat vrij vlug wordt terugbezorgd,
+en het paneel van de Rechtvaardige rechters dat tot op heden nog steeds niet
+werd teruggevonden. Jan van Eyck was de eerste Vlaamse meester die zijn werken
+signeerde, wat toen niet gebruikelijk was. Soms signeerde hij ook met "Als ich
+can". Andere bekende creaties zijn: "Madonna met kanunnik Van der Paele"
+"Madonna met kanselier Rolin" "St-Jan De Doper" "Portret van Giovanni Arnolfini
+en zijn vrouw", 1434 "Margareta van Eyck", 1439 Musea De schilderijen van Jan
+van Eyck zijn in diverse musea te zien: Kunsthistorisches Museum in Wenen
+Metropolitan Museum of Art in New York City Museum Boijmans Van Beuningen in
+Rotterdam National Gallery in Londen Galerij Externe links Jan van Eyck Over
+zijn werk "Madonna met kanselier Rolin" (1436, Parijs, Louvre) Web Gallery of
+Art (goede afbeeldingen) Jan van Eyck op artcyclopedia met veel links Onder de
+Vlaamse Primitieven is Jan van Eyck (Maaseik, ca. 1390 - Brugge, 1441)
+ongetwijfeld de voornaamste meester, een vernieuwer op het gebied van de
+landschaps- en portretschildering. Hij is een Vlaams kunstschilder. Biografie Er
+blijft onzekerheid omtrent zijn geboorteplaats. Maaseik wordt algemeen
+vooropgesteld voor het middeleeuwse Eyck, in het Maasland in België. Het
+standbeeld van de broers Jan en Hubert staat er op de markt. Ook over het
+geboortejaar is men niet zeker. Omstreeks 1390 wordt algemeen aanvaard. Voor
+zijn oudere broer Hubert geldt evengoed dergelijke twijfel. Deze zou 20 jaar
+eerder geboren zijn. De vroegste documenten vermelden Jan van Eyck als schilder
+en kamerheer ("varlet de chambre") bij de Hollandse graaf Jan van Beieren te Den
+Haag, in 1422. In 1425 ging hij naar Rijsel, waar hij hofschilder en kamerheer
+werd van de Bourgondische hertog Filips de Goede. Voor de hertog begaf hij zich
+zelfs op het diplomatieke pad naar Spanje en Portugal. Men weet van zijn vrouw
+alleen dat ze Margareta heette, dat ze ongeveer 16 jaar jonger was en hem
+minstens twee kinderen schonk, waaronder dochter Livina. In tegenstelling tot
+wat vaak wordt beweerd is Jan van Eyck niet de uitvinder van de
+olieverfschilderkunst. Brouwen is het verwerken van mout tot een zoet beslag: de
+« wort », en het koken van dat beslag. Vroeger werd de vloeistof van het
+naspoelen apart verwerkt tot 'klein bier' of 'dunbier' met een lager
+alcoholgehalte. Nederlandse brouwerijen verwerkten dergelijk dunbier tot
+zogenaamd oud bruin door er zoetstoffen aan toe te voegen. In de brouwerij wordt
+de mout eerst gekneusd, waardoor het kaf en het meel gescheiden raken. Uit dit
+proces, het schroten, ontstaat schroot. De schroot wordt met warm water vermengd
+en in etappes verwarmd (het maischen). Door de stijgende temperatuur beginnen de
+bij het mouten ontstane enzymen te werken. Ze zetten het zetmeel uit de
+graankorrels om in « suikers », die oplossen in het water. Dit beslag wordt
+gefilterd ('klaren') en de achterblijvende bestanddelen worden nog eens
+nagespoeld om ook de laatste suikers te kunnen gebruiken. Het resulterende
+vloeibare product heet wort. Het achterblijvende, niet oplosbare moutafval heet
+draf of bostel. Dit bostel wordt als hoogwaardige eiwitbron afgezet in de
+Nederlandse melkveehouderij. Na het klaren wordt de wort « gekookt ». Tijdens
+het koken worden de gedroogde bloembellen of geconcentreerde stroop van de hop
+toegevoegd; dit zorgt later voor de bittere smaak van bier, een stabiele
+schuimkraag en een betere conservering. Tevens zorgen het kookproces en de hop
+ervoor dat een groot deel van de in het wort aanwezige eiwitten uitvlokken en
+afgefilterd kunnen worden. Door het gedeeltelijk verdampen van het water stijgt
+de concentratie suikers (het zogenaamde stamwortgehalte) Vergisten Nadat het
+wort is afgekoeld, wordt gist en lucht toegevoegd. De toevoeging van lucht is
+noodzakelijk voor een snelle vermeerdering van de gistcellen die voor hun
+reproductie zuurstof nodig hebben. De vergistbare suikers uit de wort worden
+tijdens deze « hoofdgisting » omgezet in alcohol, koolzuurgas en smaakstoffen.
+De niet vergistbare suikers zorgen uiteindelijk mede voor de smaak van het bier.
+Na de eerste gisting wordt het bier jongbier genoemd: een tussenproduct met
+weinig smaak en nauwelijks koolzuur. Pas tijdens de tweede gisting, de «
+nagisting », krijgt het bier een krachtige smaak. Deze nagisting vindt plaats in
+gesloten kuipen (het « lageren »), of in de fles. Hierdoor kan het koolzuur niet
+ontsnappen. Na het nagisten in tanks wordt het bier gefiltreerd en eventueel
+gepasteuriseerd, waardoor de gistcellen afsterven. Het bier wordt vervolgens,
+eventueel onder druk met extra kooldioxide, in flessen of fusten gedaan.
+Ondergist en bovengist Elke zichzelf respecterende bierbrouwer heeft zijn eigen
+type gist. De gebruikte gisten vallen in twee hoofdgroepen uiteen: « bovengist »
+en « ondergist ». De namen slaan op het feit dat bovengist op het brouwsel
+blijft drijven, terwijl ondergist naar de bodem van de ketel zakt. Een ander
+belangrijk verschil is dat ondergist bij een lagere temperatuur (6 tot 8 graden)
+actief is dan bovengist (15 tot 20 graden). In het koudere noorden van Europa is
+ondergisting (ook wel "lage gisting") dan ook de gebruikelijke manier,
+bijvoorbeeld voor het Tsjechische pilsener. Engelsen en Belgen kennen de
+bovengisting (hoge gisting), hetgeen resulteert in verschillende biersoorten.
+Bovengisting wordt tegenwoordig ook elders op het vasteland toegepast. Veel
+Belgische bieren zijn nog steeds bovengistend, en in Nederland bijvoorbeeld de
+bieren van de Amsterdamse Brouwerij 't IJ, die in Vlaanderen de mosterd haalde.
+De rond Brussel gesitueerde lambiekbrouwerijen nemen wat het gistingsproces
+betreft een aparte plaats in: doordat men de wort een etmaal in open kuipen aan
+de buitenlucht blootstelt, zorgen in de lucht aanwezige gisten ("wilde gisten")
+en in eiken tonnen huizende micro-organismen voor een zogenaamde spontane
+vergisting. Bier Geschiedenis Bier werd waarschijnlijk al 4500 jaar voor
+Christus gedronken in Mesopotamië. In de vroege Middeleeuwen werd bier nog
+altijd volgens dezelfde oude methode gebrouwen, voornamelijk door vrouwen, en in
+kloosters en abdijen. In de regel hadden abdijen een zware en een lichte versie
+van het bier, waarbij de zware versie werd gedronken door paters en gasten, en
+de lichtere versie door de zusters. In de 12e eeuw werd het brouwen overgenomen
+door herbergen. Deze brouwden bier met kruidenmengsels, ook wel gruit genaamd.
+Plaatselijke heren zagen hier een bron van inkomsten in onder de vorm van het
+gruitrecht. In 1364 kondigde Keizer Karel IV van het Heilige Roomse Rijk de «
+"Novus Modus Fermentadi Cervisiam" » (een nieuwe methode om bier te brouwen) af.
+Deze wet reguleerde het gebruik van hop om bier te brouwen, in tegenstrijd met
+het gruitrecht naar Frans model. Het resultaat van deze verschillende methoden
+is momenteel nog te zien in de Brabantse bieren van hoge gisting (Duits gebied
+ten tijde van Karel IV) en de Vlaamse witbieren (Frans gebied). Tot de 14e eeuw
+werd bier enkel gebrouwen met spontane gisting, na de 14e eeuw wordt oud bier en
+later gist toegevoegd tijdens het brouwen. Overblijfselen van bieren van
+spontane gisting zijn de lambik bieren, te vinden in de streek rond Brussel. In
+1852 legde in België een nieuwe Brouwwet een minimum van 300 kilogram
+grondstoffen per brouwsel op; het gevolg hiervan was dat in de 19e eeuw vele
+kleine brouwerijen verdwenen. In de 20e eeuw evolueerde het brouwproces verder
+onder invloed van technologische vernieuwingen, met name de pilsbieren kwamen
+op. Deze bieren van koude gisting zijn zeer economisch te produceren en namen
+gedurende de tweede helft van de 20e eeuw de belangrijkste plaats in de
+bierverkoop in. Tegen het einde van de 20e eeuw wonnen de speciaalbieren
+(witbieren, abdijbieren, spontane gisting, hoge gisting,...) opnieuw aan
+populariteit. Het bier in de Middeleeuwen was wezenlijk anders dan tegenwoordig.
+Doordat de vergisting nooit volledig was bevatte het bier weinig alcohol en veel
+restsuikers, waardoor het erg voedzaam was. Er werd erg veel bier gedronken, ook
+omdat het minder ziektekiemen bevatte dan water, doordat het gekookt was. Zelfs
+de kinderen dronken bier. Een aardig voorbeeld van dit laatste: in 1854 heerste
+in Londen een cholera-epidemie. Arts John Snow woonde in de wijk Soho, die zwaar
+getroffen werd. Hij bracht het aantal ziektegevallen in de wijk per straat in
+kaart, en het viel hem op dat in de brouwerij niemand ziek werd. Navraag leerde
+hem dat niemand in de fabriek water dronk, alleen bier. Nadat hij de
+plaatselijke waterpomp had laten verzegelen daalde het aantal ziektegevallen
+drastisch. Alternatieve biersoorten In principe kan alcohol ontstaan uit ieder
+mengsel van water en zetmeel en/of suikers. Alternatieve biersoorten worden wel
+gemaakt uit: kokosmelk (traditioneel Angolees bier) bananen (traditioneel bier
+van de Masaï in Afrika) rijst (sommige bieren in Japan) sorghum in plaats van
+mout (in Nigeria verplicht) Externe links Artikel "Wat drinkt de Belg?"
+(Nationaal Instituut voor de Statistiek) Artikel "Minder bier, meer wijn"
+(Centraal Bureau voor de Statistiek) PINT, vereniging ter promotie van
+traditioneel bier Zythos, bierconsumentenvereniging van België Bier Brouwen voor
+Beginners, simpele handleiding voor de thuisbrouwer Beeradvocate, grote
+Amerikaanse site met veel bierrecensies Website van Michael Jackson, een bekend
+Brits bierkenner Oxford Bottled Beer Database Bier is een alcoholische drank. Er
+bestaan verschillende methodes om bier te maken. De kunst van het biermaken
+wordt 'brouwen' genoemd, al is het brouwen strikt genomen maar een deel van het
+productieproces. Bij de meest gebruikelijke methode wordt bier gebrouwen uit
+gerst, water, hop en gist. Gerelateerde onderwerpen Bierspel Biotechnologie
+Kroeg Lijst van biersoorten Lijst van biermerken Michael Jackson (bierkenner)
+Reinheitsgebot Zelfbrouwer Productieproces Zoals bij elke alcoholische drank
+speelt de vergisting van suikers een belangrijke rol bij de productie van bier.
+Gisten zijn eencellige organismen die suikers omzetten in koolzuur en alcohol.
+Door bijvoorbeeld de suikers uit druiven of appels te vergisten kan alcoholische
+drank (wijn, appelcider) worden gemaakt. Omdat graan van nature nauwelijks
+suikers bevat, moet voor de productie van bier eerst gerst tot het suikerrijke
+wort worden verwerkt. Dit gebeurt door achtereenvolgens te « mouten » en te «
+brouwen ». Elke stap in dit proces is uiteindelijk van invloed op de smaak van
+het bier. Mouten Mouten is het verwerken van gerst tot gedroogde, gekiemde
+korrels: de mout. Het vindt plaats in een « mouterij ». De brouwgerst wordt
+tijdens het mouten in water geweekt en vervolgens enkele dagen in een warme
+ruimte, de kiemkast, neergelegd. De gerst gaat door deze lente-achtige
+omstandigheden ontkiemen (er groeit een worteltje uit). Bij het ontkiemen komen
+er enzymen vrij die het in de korrel aanwezige zetmeel later kunnen omzetten in
+suikers. Na het ontkiemen worden de korrels in eestovens gedroogd of, nog heter,
+geroosterd of zelfs gebrand, vervolgens geperst en van de worteltjes ontdaan.
+Het product dat zo ontstaat heet mout. Brouwen Naast een veelbelovende
+tennisster is ze ook een uitstekende voetbalspeelster maar op haar twaalfde
+kiest ze definitief voor het tennis en houdt ze het voetbal voor bekeken. Rond
+haar veertiende ontmoet ze Carlos Rodriguez. Vanaf dan gaat alles snel. In 1997
+wint ze de Orange Bowl (het wereldkampioenschap bij de junioren) en Roland
+Garros voor junioren: ze verslaat Cara Black (4-6, 6-4, 6-4). Titels bij de
+junioren: Profcarrière In 1999 stopt ze met haar studies om zich volledig te
+kunnen toeleggen op het tennis en wordt ze profspeelster. In haar eerste
+WTA-toernooi, te Antwerpen, is Henin in de finale sterker dan Sara Pitkowski en
+wint zo haar eerste WTA-toernooi. Henin is hiermee slechts de vijfde tennister
+die haar debuterende WTA-toernooi wint, en springt hiermee van de 178ste plaats
+naar nr. 106. In 2000 kent Henin problemen met blessures en ziekten maar met
+overwinningen in Gold Coast en Canberra neemt ze een fantastische start voor
+2001. Ze laat zich opmerken bij het publiek door een halve finale op Roland
+Garros (tegen Kim Clijsters), winst in Bois-le-Duc (gras) en een finaleplaats in
+Wimbledon (tegen Venus Williams). Tegen het eind van het jaar stond Henin op de
+zevende plaats van de wereldranglijst, met drie toernooien op haar naam. Dat
+jaar wint Henin samen met Clijsters, Laurence Courtois en Els Callens de Fed
+Cup. In 2002 bereikt ze vier WTA-finales, waarvan ze er twee wint. Zo eindigt ze
+op de vijfde plaats van de wereldranglijst. Bij het winnen van haar eerste
+Tier-I toernooi verslaat ze Jennifer Capriati in de halve finale en Serena
+Williams in de finale, de toenmalige nummer twee en vijf van de wereld. 2003: de
+eerste Grand Slam Ze begint het jaar 2003 met een zege in Dubai en een halve
+finale op de Australian Open: ze wint er in de kwartfinale van Lindsay
+Davenport. Het wordt een epische wedstrijd van meer dan drie uur in de hete Rod
+Laver Arena (7-5 5-7 9-7). Davenport was het zwarte beest van Henin; in de vijf
+vorige ontmoetingen moest Henin telkens het onderspit delven. Ze strand
+uiteindelijk tegen Venus Williams (6-3 6-3) in de halve finale. Justine
+Henin-Hardenne Na een memorabel duel tegen Serena Williams wint ze Charleston en
+in Berlijn verslaat ze Kim Clijsters. In een in België fel gehypte
+Grandslamfinale wint Justine eenvoudig: 6-0 6-4. Op 7 juni 2003 wordt Henins
+droom werkelijkheid door in de finale van Roland Garros, het toernooi het nauwst
+aan haar hart, Kim Clijsters te verslaan met 6-0, 6-4. Ze wordt de eerste
+Belgische die een Grand Slam wint. Ze had hiervoor tegen Serena Williams drie
+sets nodig in de controversiële halve finale. In de derde set met Williams aan
+de opslag, slaat ze een eerste opslag. Daarbij steekt Henin haar hand op, zo
+geeft ze aan dat ze nog niet klaar is. De eerste opslag strandt in het net, maar
+aangezien Henin aangaf nog niet klaar te zijn, zou de eerste opslag opnieuw
+gespeeld worden. Aan de umpire, die het teken niet gezien had, beweert Justine
+dat ze geen teken deed. Een boze Williams verloor het spelletje en de wedstrijd.
+In de finale treft ze haar landgenote Clijsters. Op Wimbledon haalt ze de halve
+finale waarin ze verliest van Serena Williams. Op het Amerikaanse hardcourt wint
+ze drie toernooien: San Diego, Toronto en de US Open, haar tweede Grand Slam
+waarbij ze in de finale nogmaals Kim Clijsters verslaat met 7-5, 6-1. In een
+heroïsche halve finale, Henin kreeg 2 wedstrijdpunten tegen, en 11 keer was ze
+twee punten van verlies verwijderd, had ze meer dan drie uur nodig om Jennifer
+Capriati opzij te zetten. Door deze overwinning stijgt ze naar de tweede plaats
+op de wereldranglijst. Na haar overwinning in Zürich wordt Henin de nummer 1 van
+de wereld. 2004 Ook in 2004 kent ze een fantastische start: na winst in Sydney
+verovert ze haar derde Grand Slamtitel op de Australian Open door Kim Clijsters
+te verslaan in de finale. Na de Australian Open wint ze ook de toernooien van
+Dubai en Indian Wells. Een « cytomegalovirus » (een aan de ziekte van Pfeiffer
+verwant virus) brengt de rest van haar seizoen in gevaar. Op Roland Garros
+probeert ze haar titel te verdedigen maar wordt in de tweede ronde uitgeschakeld
+door Tathiana Garbin. Na Parijs neemt ze de beslissing om zich te laten
+verzorgen; ze speelt niet mee in Rosmalen en Wimbledon. Onzeker over de afloop
+gaat ze toch naar de Olympische Spelen van Athene. In de finale tegen Amélie
+Mauresmo wint ze de enige Belgische gouden medaille in Athene, na in de halve
+finale de Russin Anastasia Myskina te verslaan. Dit is volgens haar de mooiste
+overwinning uit haar carrière. Denkend dat ze volledig genezen is van haar
+virus, gaat Henin naar de US Open waar ze in de 1/8 finales verliest van Nadia
+Petrova. Dit werd haar laatste wedstrijd van 2004. Hierdoor verliest ze haar
+eerste plaats in de wereldranglijst. 2005 Justine Henin-Hardenne (Luik, 1 juni
+1982) is een Belgische tennisster, die sinds het begin van haar carrière wordt
+gecoacht door Carlos Rodriguez. Begin 2006 heeft ze vijf Grand Slams op haar
+naam staan (waaronder 3× Roland Garros), een gouden medaille op de Olympische
+Spelen in Athene, en stond ze 45 weken op nummer 1 van de WTA-rangschikking. In
+2005 maakt ze haar come-back in Miami waar ze in drie sets verliest van Maria
+Sharapova in de kwartfinale. Aan het begin van het gravelseizoen toont Henin
+bijna onverslaanbaar te zijn op haar geliefde ondergrond, het rode gravel. Na
+winst in Charleston, Warschau en Berlijn wint ze voor de tweede maal Roland
+Garros nadat ze in de finale tennisles gaf aan Mary Pierce: 6-0, 6-1. Met deze
+overwinning klimt Justine tot op nummer 7. Enkel Monica Seles en zij zijn nog
+actieve speelsters die Roland Garros minstens twee maal op hun naam schreven.
+Twee weken later start Justine als topfavoriete zonder enige voorbereiding in
+Wimbledon waar ze in de eerste ronde werd uitgeschakeld door de Griekse Eleni
+Daniilidou (6-7, 6-2, 5-7). Met dit verlies wordt ze de eerste Roland-Garros
+winnaar die in de eerste ronde van Wimbledon verliest. In augustus start ze in
+het toernooi van Toronto waar ze de finale bereikt door Mariana Diaz-Oliva, Jie
+Zheng, Nicole Vaidisova en Amélie Mauresmo te verslaan, maar verliest er van Kim
+Clijsters (7-5 6-1). Op de US Open verliest ze in de vierde ronde van Mary
+Pierce. 2006 In januari 2006 keert ze terug naar het tennis in Sydney, een
+voorbereiding op de Australian Open. De eerste, fel gehypte, wedstrijd tegen
+Martina Hingis wint ze met 6-3 6-3. Om in de finale te raken verslaat ze ex-US
+Open winnares Svetlana Kuznetsova (6-3 6-1). In de finale speelt ze tegen
+Francesca Schiavone (4-6 7-5 7-5). In de daaropvolgende Australian Open verslaat
+ze 's werelds nummer 1 Lindsay Davenport en Maria Sharapova in lastige
+driesetters. In de finale geeft ze op tegen Amélie Mauresmo, nadat ze 1-6 0-2
+achter staat, omdat ze last heeft van darmklachten. Het was de eerste keer dat -
+in het vrouwentennis - iemand een Grandslamfinale won doordat de tegenpartij
+opgaf, menig sportcommentator en tennisser vond dat Henin de wedstrijd had
+moeten uitspelen, om de eer van de winst zo aan Mauresmo te geven. Op het
+toernooi van Charleston verdedigt Henin haar titel. Ze verslaat Sybille Bammer,
+Karolina Sprem en Dinara Safina, maar ze struikelt in de halve finale. Daarin
+verliest ze van Patty Schnyder met 2-6, 6-3 en 6-2. Wat later, op 23 en 24
+april, scoort Henin-Hardenne met het Belgische Fed Cup team een overwinning op
+het Russische team door eerst Nadia Petrova met 6-7, 6-4 en 6-3 en later Elena
+Dementieva met 6-2 en 6-0 opzij te zetten en zo door te stoten tot de halve
+finales van dit landenkampioenschap. Vooral de overwinning tegen Petrova is
+indrukwekkend wetende dat de Russische net 2 graveltoernooien op haar naam
+schreef en op deze ondergrond 10 wedstrijden op rij ongeslagen was. Ze neemt
+trouwens ook revanche op Dementieva die haar een paar weken voordien klopte op
+het toernooi van Indian Wells en die op dag 1 van de Fed Cup ontmoeting al korte
+metten had gemaakt met landgenote Kim Clijsters. Op het Tier I toernooi van
+Berlijn verliest Henin-Hardenne opnieuw van Nadia Petrova met 6-4, 4-6 en 5-7
+nadat ze in de halve finales eenvoudig Amélie Mauresmo verslagen had met 6-1 en
+6-2. Toch slaagt Henin-Hardenne erin - als eerste sinds Steffi Graf het deed in
+1996 - om haar titel te verdededigen op Roland Garros 2006, dit ondanks de
+nederlaag op gravel in Berlijn. Ze stormt door tot de halve finale, waar ze met
+aanvallend tennis een als tweede gerangschikte Clijsters met 6-3 en 6-2
+verslaat. Ze wint de titel voor de derde keer in een finale tegen Svetlana
+Kuznetsova met twee maal 6-4 en dit zonder een set te verliezen. Ook het
+grasseizoen begint goed, voor de eerste keer wint ze het drukbezette
+Eastbourne-toernooi. Ze verslaat opnieuw in de halve finale Clijsters; in de
+finale blijkt ze na een spannende wedstrijd te sterk te zijn voor Anastasia
+Myskina: 4-6, 6-1 en 7-6 (5). Justine Henin wordt door haar supporters ook wel «
+Juju » genoemd. Momenteel woont ze in Monaco. Justine Henin-Hardenne kenmerkt
+haar tennis door een grote verscheidenheid in slagen, haar mentale stabiliteit
+en door haar backhand, die John McEnroe "de mooiste backhand te wereld" noemt.
+Op Wimbledon 2006 scoorde Justine Henin-Hardenne ook hoge ogen. Met sprekend
+gemak wist ze de finale te bereiken. Tot aan de finale hoefde ze geen enkele set
+prijs te geven en in de halve finales klopte ze Clijsters voor de derde keer op
+rij in 2 sets 6-4 en 7-6 (4). In de finale verloor ze in drie sets van de als
+eerste geplaatste française Amélie Mauresmo. In aanloop naar de US Open 2006 won
+ze het toernooi van New Heaven, in de finale gaf Lindsay Davenport op na een 6-0
+1-0 achterstand. Op de US Open speelde ze haar vierde grand slam finale van
+2006, een record sinds 1991 toen Martina Hingis het haar voordeed, maar moest ze
+in twee sets het onderspit delven tegen Maria Sharapova. (6-4, 6-4) In de finale
+van de Fed Cup tegen Italië won Justine Henin-Hardenne haar beide enkelspelen.
+In het beslissende dubbelspel samen met Kisten Flipkens moest Henin-Hardenne
+echter de strijd staken in de derde set, met een blessure aan de knie. Beruchte
+wedstrijden Serena lijkt aangeslagen, en verliest het spel, de set, en de match.
+De match eindigt de hegemonie van Serena (33 wedstrijden achter elkaar
+gewonnen). 2003 U.S. Open, halve finales: Justine verslaat Jennifer Capriati in
+een tiebreak in de laatste set, waarna ze wordt afgevoerd naar het ziekenhuis
+wegens uitputting. Ze wint met 4-6, 7-5, 7-6 (4). Meerdere malen in de wedstrijd
+was Capriati slechts twee punten verwijderd van winst. In de finale de dag erop
+is Henin hersteld en verslaat ze Kim Clijsters. 2004 Olympische Spelen, Athene,
+halve finale tegen Anastasia Myskina. Ze wint na 5-1 achter te hebben gestaan in
+de laatste set. 2005 Wimbledon Open, eerste ronde tegen Eleni Daniilidou.
+Henin-Hardenne werd verslagen met 7-6 (8) 2-6 7-5. 2003 Australian Open, vierde
+ronde tegen Lindsay Davenport. Het was de eerste keer dat de winnares van Roland
+Garros in de eerste rond van Wimbledon verloor. 2006 Australian Open, finale
+tegen Amélie Mauresmo. Henin-Hardenne geeft op met darmklachten nadat ze 1-6,
+0-2 achter staat. Het is slechts de vierde GrandSlam finale sinds 1900 die met
+een opgave eindigt. Henin gaf op omdat ze vreesde geblesseerd te raken. Deze
+beslissing werd door Mauresmo en andere tenniskenners bekritiseerd. 2006
+Wimbledon, finale tegen Amélie Mauresmo. De finale was opmerkelijk omdat ze ging
+tussen twee spelers met "finesse" met een groot slagenarsenaal, na de jarenlange
+onderdrukking door de baselinespelers. Voor bijna elk punt naderden beide
+spelers het net voor serve en volley. Getipt als toernooienfavoriet, nam
+henin-Hardenne een vroege leiding 6-2 tegen een zenuwachtige Mauresmo, maar de
+laatstgenoemde maakte een terugkeer: ze overheerste de twee volgende sets en won
+zo haar tweede Grand Slam. Henin verslaat Davenport voor de eerste keer in haar
+carrière, 7-5 5-7 9-7. Zo stond Mauresmo in de weg van de "Carreer Slam" (winst
+in alle Grand Slam toernooien) van Henin. De wedstrijd in de Australische hitte
+duurde meer dan drie uur, en Henin had last van spierkrampen. 2003 French Open,
+halve finale tegen Serena Williams. Henin wint de eerste set met 6-2 maar
+verliest de tweede met 4-6. In de beslissende derde set toont ze al haar talent,
+en wint ze met 7-5. Er was echter wat controverse omtrent de derde set, wanneer
+Serena opslaat met een 4-2 30-«love» voorsprong, steekt Justine haar hand op om
+aan te geven dat ze niet klaar is. De umpire ziet dit echter niet. Nadat de
+eerste opslag wordt uitgeslagen, herinnert Justine zich niets meer van haar
+handgebaar. Onderscheidingen 2003: Belgische Sportvrouw van het Jaar 2003: ITF
+Wereldkampioen 2004: Belgische Sportvrouw van het Jaar 2004: Grootofficier in de
+Leopoldsorde Gewonnen toernooien (27 enkel, 2 dubbel) Enkelspel Biografie
+Dubbelspel 2002: Gold Coast (samen met Meghann Shaughnessy) 2002: Zurich (samen
+met Elena Bovina) Verloren finales 2003: Filderstadt (verlies tegen Kim
+Clijsters) 2005: Toronto (verlies tegen Kim Clijsters) 2006: Australian Open
+(opgave/verlies tegen Amélie Mauresmo) 2006: Berlin (verlies tegen Nadia
+Petrova) 2006: Wimbledon (verlies tegen Amélie Mauresmo) 2006: US Open (verlies
+tegen Maria Sharapova) 2001: Wimbledon (verlies tegen Venus Williams) 2001:
+Hawaii (verlies tegen Sandrine Testud) 2001: Filderstadt (verlies tegen Lindsay
+Davenport) 2002: Gold Coast (verlies tegen Venus Williams) 2002: Antwerp
+(verlies tegen Venus Williams) 2002: Amelia Island (verlies tegen Venus
+Williams) 2002: Rome (verlies tegen Serena Williams) 2003: 's-Hertogenbosch
+(opgave/verlies tegen Kim Clijsters) 2003: Leipzig (verlies tegen Anastasia
+Myskina) Grand Slam Resultaten (Enkelspel) Externe links officiële site Les 20
+coeurs de Justine Justine Henin is het derde kind van José Henin en Françoise
+Rosière en werd geboren op 1 juni 1982 in Luik, België. Haar moeder,
+geschiedenislerares, nam Justine vaak mee naar Frankrijk om Roland Garros te
+bekijken. Wanneer ze amper 12 jaar is, verliest ze haar moeder aan darmkanker na
+een gevecht van 2 jaar tegen de ziekte. In 1999 komt er een breuk tussen Justine
+en vader José omdat hij zich volgens haar te veel met haar bemoeide. Op 16
+november 2002 trouwt ze in het kasteel van Lavaux-Sainte-Anne met Pierre-Yves
+Hardenne met wie ze al 2 jaar samenwoonde en speelt sinds dan onder de naam
+Justine Henin-Hardenne. In 2005 werd ze 37ste in de verkiezing van « De Grootste
+Belg » op de VRT. Tennisbiografie Ontluikende juniorcarrière De kleine Justine
+groeit op in de gemeente Rochefort, in een huis dicht bij de tennisclub van
+Rochefort. Als Henin vijf is begint ze met tennissen in de lokale tennisclub, en
+al snel blijkt dat ze zeer getalenteerd is. Daarom gaat ze op haar zesde naar de
+tennisclub in Ciney. Later traint ze in TC Géronsart met Gabriel Gonzalez, waar
+ze in 1994 het Belgisch Kampioenschap bij de kadetten wint. Gaston Roelants
+Gaston Roelants (Opvelp, 5 februari 1937) is een voormalig atleet uit België,
+die wereldrecordhouder was op de 3000 m steeplechase in het begin van de jaren
+zestig, en die Europese (1962) en Olympische (1964) titels won. 1974 Bronzen
+medaille in de Europese marathon. 1960 Hij was vierde in de steeplechase tijdens
+de Olympische Spelen. 1962 Europese titel 3000 m steeplechase. 1963 Wereldrecord
+steeplechase: 8 minuten 29,6 seconden. 1964 Gouden medaille 3000 m steeplechase
+Olympische Spelen. 1965 Wereldrecord steeplechase: 8 minuten 26,4 seconden. 1966
+Bronzen medaille tijdens de Europese kampioenschappen. 1966 Wereldrecords voor
+de 20 kilometer (58 minuten 6,2 seconden) en de 1 uur race (20.664 meter). 1969
+Een zilveren medaille in de Europese marathon 1972 Verbetering van de records
+uit 1966 naar 57 minuten 44,4 seconden en 20.878 meter. Hij haalde vier
+internationale cross-country titels (1962, 1967, 1969 en 1972). Hiernaast haalde
+hij ook nog drie tweede plaatsen, en in totaal stond hij negen keer in de
+top-tien in de periode tussen 1960 en 1975. Hij won ook viermaal de San
+Silvester loop in Rio de Janeiro, Brazilië. Hij eindigde in 2005 op nr. 87 in de
+Vlaamse versie van De Grootste Belg Roelants was één van de « gouden atleten »
+die trainden onder de leiding van de legendarische Mon Vanden Eynde; de andere
+bekende atleten waren André Dehertoge, Miel Puttemans en Ivo Van Damme. Roland
+Garros - finaliste - verloor met 1/6, 6/4 en 12/10 van Jennifer Capriati 2002
+WTA Filderstadt - winst in de finale tegen Daniela Hantuchova. WTA Hamburg -
+winst in de finale tegen Venus Williams. Masterstoernooi Los Angeles - winst in
+de finale tegen Serena Williams. Won met Jelena Dokic de dubbelspeltitel in Los
+Angeles. 2003 Ze leidde met 7-5 en 4-4. Wint in Filderstadt voor het tweede jaar
+op rij van Justine Henin-Hardenne en blijft nummer 1 ter wereld. Verliest in de
+halve finales in Zurich van Jelena Dokic die op haar beurt verliest van Justine
+Henin-Hardenne. Die neemt de nummer 1-positie over van Kim Clijsters.
+Masterstoernooi Los Angeles - winst in de finale tegen Amélie Mauresmo (6-2 en
+6-0). WTA Indian Wells - wint in de finale met 6-4 en 7-5 van Lindsay Davenport.
+Roland Garros - finaliste - verliest met 0-6 en 4-6 van Justine Henin Roland
+Garros - wint met Ai Sugiyama in de finale van het damesdubbel van Paola Suarez
+en Virginia Ruano-Pascual met 6-7 (5), 6-2 en 9-7 Rosmalen - wint tegen Justine
+Henin-Hardenne na opgave wegens kwetsuur Wimbledon - wint met Ai Sugiyama in de
+finale van het damesdubbel van Paola Suarez en Virginia Ruano-Pascual met 6-4 en
+6-4 Wint op 10 augustus het tennistoernooi van Los Angeles en komt daardoor op
+de eerste plaats van de WTA-ranglijst. Verliest de finale van de US Open van
+Justine Henin-Hardenne met 5-7 en 1-6. Won op weg naar de finale van o.a.
+Kuznetsova, Davenport en Mauresmo. Verliest in Leipzig de halve finale van de
+Russin Anastasia Myskina door opgave in de tweede set. 2004 Het geplande
+huwelijk gaat dus niet door. Australian Open - finaliste - verliest van Justine
+Henin Parijs - wint haar eerste titel van het jaar door Mary Pierce in 58
+minuten te verslaan en wordt daardoor de 20e speelster ooit om die 20
+WTA-toernooien op haar naam kan brengen. Antwerpen Diamond Games - wint haar
+21ste enkelspeltoernooi van Silvia Farina Elia In april maakt ze deel uit van
+het Belgische Fedcup-team en helpt ze in de eerste ronde mee Kroatië te
+verslaan. In Berlijn (mei) is ze genoodzaakt op te geven in de 3e ronde tegen
+Karolina Sprem. Door deze opgelopen blessure zal ze niet meer op het terrein
+verschijnen. Ze heeft haar wederoptreden gepland in september op het
+WTA-toernooi van Hasselt (België) maar daar moet ze in de halve finales
+noodgedwongen opgeven omwille van de opspelende pols. Ook op privévlak gaat het
+Kim niet voor de wind. Ze maakt een einde aan haar relatie met de Australiër
+Lleyton Hewitt. 2005 In Miami, vaak 'de vijfde Grand Slam' genoemd, wint Kim
+Clijsters de finale met 6-3 7-5 van Maria Sjarapova, de nummer drie van de
+wereld. Eerder in het toernooi had ze al gewonnen van Amélie Mauresmo en
+Anastasia Myskina. Door haar winst komt Clijsters de top-20 binnen. Ze is ook de
+eerste sinds Steffi Graf die de dubbelslag Indian Wells-Miami kan maken. In het
+eerste graveltoernooi van het jaar gaat Clijsters eruit in de halve finale tegen
+Svetlana Kuznetsova. In Berlijn blesseert ze zich aan de knie in de vierde ronde
+tegen Patty Snyder. De twee toernooien worden gewonnen door Justine Henin. Op
+Roland Garros maakt Kim haar rentree na de knieblessure, ze walst door het
+toernooi tot de 4de ronde. Daarin staat ze tegen de nummer één van de wereld,
+maar allesbehalve gravelliefhebster, Lindsay Davenport. Clijsters wint met gemak
+de eerste set, maar dan gaat het mis. In Antwerpen maakt Kim Clijsters haar
+langverwachte comeback. Davenport gaat niet echt veel beter spelen, maar
+Clijsters niveau zakt weg. Davenport wint de 2 volgende sets. Gravelspecialiste
+Clijsters is er niet in geslaagd de kwartfinale te halen. Een week na de
+uitschakeling van Kim Clijsters speelt Justine Henin voor de overwinning op het
+tweede grandslamtoernooi van het jaar. Het blijft voorlopig wachten op die
+eerste grandslamoverwinning van Kim Clijsters. In Stanford Californië) behaalt
+Kim de finale, die ze met 7-5, 6-2 wint van Venus Williams. Hierdoor klimt ze -
+na deze op 18 oktober 2004 verlaten te hebben - opnieuw naar de top-10 van de
+WTA-ranglijst. Clijsters vervolgt haar Amerikaanse zomer met winst op het
+toernooi van Los Angeles, waar zij Daniela Hantuchova in de finale verslaat, en
+winst in het Tier I-toernooi van Toronto waar zij in een Belgische finale
+Justine Henin-Hardenne verslaat in twee sets. Door haar prestaties op de
+hardcourttoernooien in Noord-Amerika gaat zij ook als leidster van de US Open
+Series naar de US Open, wat haar in geval van winst dubbel prijzengeld kan
+opleveren. Haar winst in Toronto betekent ook dat zij over Henin-Hardenne
+springt en de top 5 weer binnenkomt op plaats 4. Ze wint er haar eerste twee
+wedstrijden maar verliest in de kwartfinales van topfavoriete Venus Williams. En
+Clijsters krijgt dubbel prijzengeld, want ze maakt haar favorietenrol waar en
+wint de US Open. Ze verslaat op weg naar de finale onder anderen Venus Williams
+en Maria Sjarapova. In de finale wint ze met 6-3 en 6-1 van de verrassende
+andere finaliste, Mary Pierce. Clijsters houdt aan haar zege een recordbedrag
+van 2,2 miljoen dollar over. Door haar winst stijgt ze naar de derde plaats op
+de wereldranglijst. Op het toernooi waar alle problemen vorig jaar begonnen,
+speelt Kim de pannen van het dak. Clijsters is inmiddels teruggezakt naar de
+134ste plaats, maar dat lijkt haar niet te deren. Ze raakt makkelijk in de
+finale van het prestigieuze toernooi van Indian Wells door onder andere de
+nummer vijf van de wereld, de Russin Elena Dementieva, met 6-4 6-2 naar huis te
+spelen. In de finale neemt ze het op tegen de nummer 1, Lindsay Davenport. Ze
+wint in drie sets: 6-4 4-6 6-2 en pakt zo haar 22ste titel uit haar carrière.
+Bovendien is ze de eerste speelster uit de geschiedenis van het vrouwentennis
+die met zo'n lage ranking een Tier I-toernooi kan winnen. Clijsters komt de top
+40 opnieuw binnen. 2006 Kim Clijsters Bij de Australian Open moet Kim in de
+halve finale opgeven in haar wedstrijd tegen Amélie Mauresmo. Ondanks de opgave
+bij de Australian Open staat Kim per 30 januari nummer 1 op de ranglijst van de
+WTA. Sinds 20 maart 2006 heeft Mauresmo de nummer-één positie terug overgenomen.
+Op 7 mei pakte zij haar eerste toernooizege van 2006 door het graveltoernooi van
+Warschau te winnen. Zij versloeg in de finale de Russische Svetlana Koeznetsova
+met 7-5 6-2. Kim verliest de halve finale op Roland Garros tegen landgenote en
+latere winnares Justine Henin. In het tornooi van Eastbourne (Verenigd
+Koninkrijk), waar zij haar titel verdedigt, stuit zij in de halve finale opnieuw
+op landgenote Henin. Opnieuw delft Kim het onderspit, deze keer in drie sets:
+3-6, 7-5, 6-1. Toernooien in 2006 WTA Eastbourne halve finale: Kim Clijsters -
+Justine Henin-Hardenne: 3-6, 7-5, 1-6 Grandslam Wimbledon 1ste ronde: Kim
+Clijsters (2) - Vera Zvonoreva: 7-5, 6-3 2de ronde: Kim Clijsters (2) - Viktoria
+Kutuzova: walkover Kutuzova 3de ronde: Kim Clijsters (2) - Jie Zheng: 6-3, 6-2
+1/8 finale: Kim Clijsters (2) - Agnieszka Radwanska: 6-2, 6-2 1/4 finale: Kim
+Clijsters (2) - Na Li (27): 6-4, 7-5 1/2 finale: Kim Clijsters (2) - Justine
+Henin-Hardenne (3): 4-6, 6-7 (4-7) Fed Cup halve finale België - Verenigde
+Staten van Amerika: 4-1 Stanford 2de ronde: Kim Clijsters (1) - Jelena Janlovic:
+5-7, 6-2, 6-2 1/4 finale: Kim Clijsters (1) - Vera Zvonareva: 6-2, 3-6, 6-1 1/2
+finale: Kim Clijsters (1) - Nicole Vaidisova: 7-5, 6-2 finale: Kim Clijsters (1)
+- Patty Schnyder: 6-4, 6-2 Kim Clijsters (Bilzen, 8 juni 1983) is een Belgische
+toptennisster. Haar vader is de gewezen voetballer Lei Clijsters. Kim Clijsters
+is geregeld te vinden in haar thuishaven Opitter. Ze was een tijdlang verloofd
+met Lleyton Hewitt, tot ze in oktober 2004 een eind maakten aan deze relatie.
+San Diego 2de ronde: Kim Clijsters (1) - Samantha Stosur: 6-1, 6-2 3de ronde:
+Kim Clijsters (1) - Jelena Jankovic: 6-4, 3-6, 6-3 1/4 finale: Kim Clijsters (1)
+- Martina Hingis (8): 7-5, 6-2 1/2 finale: Kim Clijsters (1) - Nicole Vaidisova
+(7): 6-2, 7-6 finale: Kim Clijsters (1) - Maria Sharapova (2): 5-7, 5-7
+Onderscheidingen 1999: Belgische Sportvrouw van het Jaar 2000: Belgische
+Sportvrouw van het Jaar 2001: Belgische Sportvrouw van het Jaar 2002: Belgische
+Sportvrouw van het Jaar 2003: Belgische Sportpersoonlijkheid van het Jaar 2003:
+Grootkruis in de Kroonorde, uitgereikt door Koning Albert. 2005: Belgische
+Sportvrouw van het Jaar 2005: ITF (International Tennis Federation)
+wereldkampioen Titels (43) Enkelspel (32) Dubbelspel (11) Grand Slam & Tour
+Championships Resultaten (Enkelspel) Head to head Externe link Zowel in 1999,
+2000, 2001, 2002 als in 2005 werd ze in België verkozen tot « Sportvrouw van het
+Jaar », een jaarlijkse onderscheiding van de Belgische Beroepsbond der
+Sportjournalisten (BBS). Daarenboven won ze in 2001 samen met die andere
+Belgische toptennisster, Justine Henin, de Nationale trofee voor
+sportverdienste. In 2003 won ze, als opvolgster van Marc Herremans, de trofee
+Sportpersoonlijkheid van het Jaar. http://www.kimclijsters.be /
+http://www.kim-clijsters.tk Kim Clijsters is een voormalig nr. 1 in het
+enkelspel en nr. 4 in het dubbelspel bij de juniores (1998). In augustus 2005
+heeft ze aangekondigd dat ze in het voorjaar van 2008 (na de Proximus Diamond
+Games in Antwerpen) zal stoppen met tennis. Enkele weken later (op 10 september
+2005) won ze haar eerste Grand Slam-toernooi door in de finale van de US Open
+Mary Pierce te verslaan. In het verleden stond Clijsters al vier keer in de
+finale van een Grand Slam-toernooi, maar telkens verloor ze. Met haar winst in
+New York was Clijsters in één klap 2,2 miljoen dollar rijker. Het normale
+prijzengeld (1,1 miljoen dollar) werd verdubbeld omdat Clijsters de beste was in
+de US Open Series (dit is een klassement dat de toernooien van Stanford, San
+Diego, Los Angeles en Toronto omvat). In de week na haar overwinning hebben
+Clijsters en haar trainer, Marc De Hous, hun samenwerking stopgezet. Voorlopig
+traint Kim met een zogenaamde sparringpartner. Belangrijkste prestaties 2001 Van
+alle stripalbums (met uitzondering van Kuifje in het land van de Sovjets en
+Kuifje in Afrika) is een tekenfilmserie gemaakt. Personages Hoofdpersonages in
+de verhalen zijn: Kuifje Bobbie Bianca Castafiore Kapitein Haddock Jansen &
+Janssen Professor Zonnebloem Andere personages in de verhalen zijn
+(alfabetisch): Doctor Müller Nestor Rastapopoulos Maharadjah van Rawhajpoetalah
+Ivan Ivanovitch Sakharine Omar Ben Salaad Professor Siclone Kolonel Sponsz
+Generaal Tapioca Tchang Abdallah Igor Wagner Frank Wolff Mitsohirato Meneer
+Baxter Generaal Alcazar Allan Irma Oliveira da Figueira Professor Halambiek
+Kolonel Jorgens Emir Ben Kalish Ezab Serafijn Lampion Kuifje in andere talen
+Tintín: Catalaans, Spaans. Tintine: Tsjechisch Tintinen: Baskisch Tintinus:
+Latijn Tintti: Fins Tufke: Fries Tuufke: Twents Kuifie: Afrikaans Tainetaine:
+Perzisch Tenten: Grieks, Turks Tim: Duits Tin Tin: Arabisch Tinčjo: Esperanto
+Tinni: IJslands Tintim: Portugees Tintin: Bretons, Deens, Engels, Frans,
+Hongaars, Indonesisch, Italiaans, Luxemburgs, Noors, Pools, Roemeens, Slowaaks,
+Vietnamees, Welsh, Zweeds en andere talen. Trivia Er zijn vele parodieën op
+Kuifje gemaakt, meestal met een politieke of seksuele inhoud, bijvoorbeeld het
+album « Kuifje in Zwitserland » van Efdé. Kuifje (stripfiguur) Verder duikt
+Kuifje zeer sporadisch op in andere stripverhalen, bijvoorbeeld in een avontuur
+van « De 4 helden » van François Craenhals. Van 20 tot en met 23 juli 2005 werd
+in Brussel een Kuifje-festival gehouden. Ter gelegenheid hiervan werd in de
+Stoofstraat, nabij de Grote Markt (Brussel), een fresco aangebracht. Zie ook De
+avonturen van Kuifje Externe links Officiële website van "Hergé/Moulinsart©"
+Reportage over Kuifjes vijfenzeventigste verjaardag bij actualiteitenrubriek
+Netwerk Hergé Genootschap Intertintin: Kuifje publicaties per land
+ObjectifTintin: Kuifje interactieve site Kuifje is de naam van de (fictieve)
+hoofdpersoon in een serie stripverhalen gemaakt door de Belgische striptekenaar
+Hergé (pseudoniem van Georges Rémi). De eerste strip verscheen op 10 januari
+1929. Het eerste stripalbum van Kuifje is Kuifje in het land van de Sovjets. De
+afbeeldingen zijn volledig in zwart-wit, latere albums zullen in kleur
+verschijnen. De oorspronkelijke, Franstalige naam van Kuifje was « Tintin ». De
+eerste vertalingen van Kuifje in het Nederlands verschenen pas tijdens de Tweede
+Wereldoorlog. Kuifje is een verslaggever die in Brussel woont. In zijn eerste
+avontuur gaat Kuifje voor journalistiek werk naar de Sovjet-Unie. Ook in Kuifje
+in Amerika gaat Kuifje op avontuur om verslag te doen. Kuifje is een beoefenaar
+van de bokssport en heeft een zeer brede interesse in politieke en
+wetenschappelijke zaken. Vooral de eerste albums hebben een politieke lading
+maar er is ook zeker plaats voor humor. Deze balans is kenmerkend voor de
+Kuifje-strips. De afbeeldingen van auto's, gebouwen, vliegtuigen en zelfs hele
+steden in de Kuifje-strips berusten allemaal op de werkelijkheid. Maar de studie
+en onderzoek die dit vergde kostte Herge een enorme hoeveelheid werk, waar hij
+geestelijk zelfs bijna aan onderdoor ging. Ook werden enkele tekenfilms van
+speelfilmlengte gemaakt, en korte tekenfilms gebaseerd op de albums. In de jaren
+zestig verschenen er ook twee echte speelfilms over Kuifje, « Het Geheim van het
+Gulden Vlies » en « De Blauwe Sinaasappels ». De sfeer van de stripverhalen is
+daarin zeer goed te proeven. Daarnaast verschenen onder meer ook heel wat nieuwe
+(Belgische) postzegels en boeken over Kuifje, en een « nieuw » album, « Kuifje
+en de Alfa-kunst », waarin het onvoltooide laatste verhaal van Hergé (schetsen
+en pentekeningen) is opgenomen. Van 1946 tot 1992 bestond er ook een
+stripweekblad met de naam « Kuifje ». Zie « Kuifje (weekblad) ». Kuifje-films
+zijn: Kuifje en het Haaienmeer Het Geheim van het Gulden Vlies Kuifje en de
+Blauwe Sinaasappels Uitslag Kamer Senaat Dir = direct verkozenen, Co =
+gecoöpteerden, Gew = Gewestsenatoren, Totaal = het totaal aantal zetels in de
+Senaat Gevolgen Van de regerende partijen, ging de liberale partij licht
+vooruit, de socialistische partij substantieel vooruit. De groene partij
+verdween volledig uit de Kamer en de Senaat door de pas ingevoerde kiesdrempel
+van 5 %, een nieuwigheid waarvoor de partij zelf had gestemd. Het Vlaams Blok
+bleef groeien en voor de N-VA kon enkel Geert Bourgeois in West-Vlaanderen een
+zetel in de kamer veroveren. Na enkele weken van informatiegespreken door Elio
+Di Rupo kon de regering zonder veel moeite verder regeren als 'paars zonder
+groen'. Zie Regering-Verhofstadt II. Belgische verkiezingen 2003 Op zondag 18
+mei 2003 werden in België verkiezingen gehouden voor het federale parlement
+(Kamer en Senaat). Voor het eerst werd er gewerkt met provinciale kieskringen
+(op Vlaams-Brabant na zie Brussel-Halle-Vilvoorde) en een kiesdrempel van 5%.
+Aanloop Voor het eerst sinds 1999 vonden er weer federale verkiezingen plaats.
+Volksunie: Door interne meningsverschillen was de VU in 2001 in 3 groepen uiteen
+gevallen. De Vlaams-nationalistische groep rond Geert Bourgeois vormde een
+nieuwe partij. De Nieuw-Vlaamse Alliantie, zij kwamen als onafhankelijke partij
+op voor de verkiezingen in 2003. De groep rond Bert Anciaux vormde de partij
+SPIRIT. SPIRIT sloot nog voor de verkiezingen van 2003 een kartel met SP.a, wat
+voor onverdeeldheid zorgde in de jonge partij. Een groep progressief-liberalen
+waaronder toenmalig voorzitster Annemie Vandecasteele stapte over naar de VLD.
+De 3de groep (degene die de Volksunie wouden laten bestaan) verdeelde zich over
+de andere partijen. Kopstukken Johan Sauwens en Nelly Maes gingen
+respectievelijk naar de CD&V en SPIRIT. CD&V: Na het slechte resultaat van de
+CVP tijdens de verkiezingen van 1999 werd Stefaan De Clerck gekozen tot algemeen
+partijvoorzitter en startte een organisatorische en ideologische hervorming.
+Daarbij veranderde de partijnaam in 2001 in CD&V. Agalev & Ecolo: In de laatste
+weken van de Regering-Verhofstadt I werden alle onpopulaire maatregelen die
+reeds genomen werden in de schoenen van de groenen geschoven. Op 5 mei 2003
+stapte de Waalse groenen, Ecolo zelfs uit de regering. MR: De bestaande
+alliantie rond de Franstalige liberalen (de PRL), de Francophone Brusselaars
+(het FDF) en de Mouvement des Citoyens pour le Changement (MCC) gingen samen
+naar de kiezer onder de naam Mouvement Réformateur. In de media draaide deze
+verkiezingen vooral rond wie de grootste partij zou worden en dus de eerste
+minister zou mogen leveren. Verder kwamen vooral economische thema's zoals
+werkgelegenheid aan bod. Ondertussen werd Albert koning na de dood van zijn
+broer. De druk op Albert groeide. Uiteindelijk vertelde hij in de kerstboodschap
+van 1999 over zijn huwelijksperikelen. Vele mensen concluderen uit deze
+kerstboodschap dat hij het bestaan van dit buitenechtelijk kind in bedekte
+termen toegaf. Staatshoofd Na het overlijden van zijn broer Boudewijn I werd
+prins Albert op 9 augustus 1993 de zesde Koning der Belgen. De nieuwe vorst
+kreeg de zware taak om een verdeeld land bijeen te houden. Dit bleek ook op de
+eedaflegging op 9 augustus: Volksvertegenwoordiger Jean-Pierre Van Rossem brengt
+de vorst in verlegenheid. Zijn woorden gingen als volgt in de geschiedenis; «
+Leve de republiek, Vive la république européenne, Vive Lahaut! » Jean-Pierre Van
+Rossem verwees hiermee naar de woorden die Julien Lahaut uitte tijdens de
+eedaflegging van Boudewijn I van België. Julien Lahaut werd een week later
+vermoord. De koning was duidelijk aangedaan door dit voorval en Koningin Fabiola
+barstte in tranen uit. Vrijwel onmiddellijk werd de koning verdedigd toen
+enkelen de nieuwe vorst toeschreeuwden: « Vive le Roi, Leve de koning!! » Toen
+kamervoorzitter Frank Swaelen van Rossem terecht wees met de woorden « Mijnheer,
+het volk van dit land zal u hiervoor veroordelen! » kon de ceremonie verder
+gezet worden en Van Rossem werd uit het parlement begeleid. Dit was een in de
+pers omstreden voorval omdat een volksvertegenwoordiger recht van spreken heeft
+in het parlement. Albert II van België Tijdens de eedaflegging zelf maakte de
+vorst een gespannen indruk, zijn hand bibberde. Velen zouden dit beeld onthouden
+en er een eigen interpretatie aan geven. Het koningschap van Albert kenmerkte
+zich door een grote interesse in het menselijke aspect van de samenleving.
+Albert heeft bewondering voor het werk en de houding van zijn broer Boudewijn.
+Hij spiegelt zich aan het werk van zijn broer. Zijn eerste stappen als koning
+waren zeer onwennig, zo moest hij vertrouwen op de wetenschap van premier
+Dehaene en zijn Kabinetchef Jacques Van Ypersele de Strihou. De koning koos
+ervoor om de hofhouding van Boudewijn over te nemen. Ook is hij voor meer
+dialoog met de bevolking en de pers. In de wetstraat staat de koning bekend als
+ruimdenkend en begripvol. In het verlenen van adellijke gunsten is de vorst
+modern: hij verheft mensen van alle klassen in de adelstand en deelt ordes aan
+iedereen uit. Ook de handelsrelaties en diplomatie zijn heel treffelijk; de
+Koning was als Kroonprins gedurende 31 jaar Erevoorzitter van de Raad van
+Bestuur van de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel. Deze functie wordt nu
+behartigd door zijn zoon prins Filip. De koning behartigd zijn taak op een
+neutrale manier; tijdens de Dutroux crisis belegde hij een vergadering die
+bekend staat als de « Ronde Tafel-gesprekken »; hierin werden de verschillende
+partijen gehoord. Ook de koningin besefte de ernst van de situatie, en aanvaarde
+voorzitster van Child Focus te worden, en leende zo haar naam uit op een
+politiek correcte manier. In 2001 spande het Hof een rechtszaak aan tegen een
+verschenen boek van Jean Nicolas waarin de vorst vernoemd werd; hij zou
+pedofiele praktijken hebben bijgewoond als Prins van Luik. Het Hof en de
+Regering waren geschokt en daagden de auteur en de uitgeverij (Flammarion) voor
+de rechter. De zaak werd gewonnen en de schadevergoeding werd aan Child Focus
+geschonken. Tijdens zijn nieuwjaarsreceptie van 2006 wekte Albert het ongenoegen
+van de aanwezige Vlaamse politici met een toespraak, waarin hij het separatisme
+afwees. De vorst erkende de ongelijkheid tussen de landsdelen in
+sociaal-economisch opzicht, maar wees de scheiding als oplossing af. Hij verwees
+naar drama's die het separatisme in Europa heeft veroorzaakt. De koning vreest
+eveneens voor de functie van Brussel als Europese hoofdstad. Daarop kreeg Albert
+veel kritiek omdat een koning volgens de grondwet geacht wordt zich afzijdig te
+houden in het politieke gebeuren. Verwantschap Koning Albert II stamt af van de
+laatste Franse koning Lodewijk Filips I en is daardoor eveneens, net zoals de
+huidige koning Juan Carlos I van Spanje, een afstammeling van de Zonnekoning.
+Externe links Website van het Paleis Albert Félix Humbert Théodore Christian
+Eugène Marie (Brussel 6 juni 1934), Prins van België, Prins van Luik, is sinds 9
+augustus 1993 Koning der Belgen. Hij is de zoon van koning Leopold III en
+koningin Astrid en werd geboren als hun laatste kind in het Kasteel van
+Stuyvenberg. Jeugd Koningin Astrid schonk het leven aan haar laatste kind op 6
+juni 1934 in het Kasteel van Stuyvenberg. De nieuwe prins kreeg de dynastieke
+titel Prins van Luik. Ter gelegenheid van deze titel bracht Albert samen met
+zijn moeder een bezoek aan deze stad. Op 29 augustus 1935 kwam er een einde aan
+het sprookje: het vorstenpaar, op dat moment op vakantie in Zwitserland, was
+betrokken bij een zwaar verkeersongeluk. De koningin kwam hierbij om het leven
+en Albert verloor zijn moeder. De prins werd verder opgevoed door zijn zus
+Joséphine-Charlotte. Hij groeide op in een woelig politiek milieu, onder meer
+door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. De koninklijke familie werd
+gedeporteerd naar Duitsland en op 7 mei 1945 door het Amerikaanse leger bevrijd.
+Albert vervulde nadien zijn legerdienst bij de Marine, en is thans
+opperbevelhebber van het leger. Huwelijk Op 2 juli 1959 trouwde Albert met Donna
+Paola Ruffo di Calabria, een Italiaanse Prinses. Ze kregen drie kinderen, prins
+Filip (op 15 april 1960), prinses Astrid (op 5 juni 1962) en prins Laurent (op
+19 oktober 1963). Het huwelijk van kroonprins Albert kwam er voordat zijn broer
+koning Boudewijn trouwde. Het burgerlijk huwelijk vond in de Empirezaal van het
+Koninklijk Paleis plaats. Het koppel nam vervolgens haar intrek in het kasteel
+van het Belvédère. Na enige tijd kwamer er echter barsten in hun huwelijk. De
+prins en de prinses zochten beiden hun geluk elders. Zo leerde de prins barones
+Sybille de Selys-Longchamps kennen. De twee hadden een korte liefesrelatie met
+elkaar en er werd een kind geboren: Delphine Boël. De buitenechtelijke relatie
+van de kroonprins werd echter snel toegedekt. De koning, die katholiek is,
+zorgde samen met zijn neven en nicht dat Albert herenigd werd met zijn
+echtgenote. De prins hoopte zo deze zwarte bladzijde te vergeten, maar dat was
+buiten Mario Daneels gerekend. En tenslotte 18 gewestelijke afdelingen. Op
+leidinggevend vlak zijn er binnen het ABVV het Federaal Congres, Federaal
+Comité, Federaal Bureau en het Federaal Secretariaat. Het ABVV is lid van het
+Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen (IVVV) en, net als alle andere
+Belgische vakbonden, van het Europees Vakverbond (« EVV »). De huidige
+voorzitter is Rudy De Leeuw. Anne Demelenne is algemeen secretaris. Voormalige
+Voorzitters Louis Major Georges Debunne Francois Janssens Andre Mordant Externe
+link www.abvv.be Algemeen Belgisch Vakverbond Het Algemeen Belgisch Vakverbond
+(ABVV) of Fédération générale de Travail de Belgique (FGTB) is een van de drie
+representatieve vakbonden in België. Zij behoort tot de socialistische zuil. Het
+ABVV hangt een sociaal-democratische filosofie aan. Centraal daarbij staat het
+sociaal overleg. De oorsprong van het ABVV ligt in de oprichting van de
+Belgische Werkliedenpartij (BWP) in 1885. Binnen de BWP werd in 1898 een
+Syndicale Commissie opgericht. Deze coördineerde de vakbondsactiviteiten binnen
+de socialistische zuil. Zij was ook verantwoordelijk voor de explosieve groei
+van het socialistische syndicalisme tijdens het Interbellum. Op 1 januari 1938
+werd de commissie omgevormd tot het Belgisch Vakverbond (BVV) of Confédération
+générale du Travail de Belgique (CGTB). Het tot stand komen van het ABVV onder
+zijn huidige benaming gebeurde op 29 april 1945. Tijdens de Tweede Wereldoorlog
+waren naast het BVV ook een aantal andere linkse vakverenigingen onstaan: BVES
+(communistisch), SGUSP (onafhankelijk, voorloper van ACOD) en MSU (vakbond van
+Andre Renard). Fusiegesprekken leiden uiteindelijk tot het ontstaan van het
+ABVV. Alhoewel de communistische tendens in oorsprong zeer sterk was heeft na
+verloop van tijd de sociaal-democratische tendens volledig de overhand gehaald.
+Een opmerkelijke rol voor het ABVV was er tijdens de agitatie rond de beruchte
+Eenheidswet in 1960 en 1961. Ook in de strijd tegen het generatiepact speelde
+het ABVV een eersterangsrol. Het ABVV is opgebouwd uit vakcentrales,
+intergewestelijken en gewestelijke afdelingen. Er zijn op dit ogenblik (2005)
+zeven vakcentrales: Algemene Centrale - AC Centrale der Metaalindustrie van
+België - CMB ABVV Textiel, Kleding en Diamant - TKD Belgische
+Transportarbeidsbond - BTB Centrale van de Voeding - Horeca - Diensten Bond der
+Bedienden, Technici en Kaders van België - BBTK Algemene Centrale der Openbare
+Diensten - ACOD Er zijn drie intergewestelijken: Vlaamse Intergewestelijke ABVV
+Interrégionale Wallonne de la FGTB Interrégionale FGTB Bruxelles -- ABVV
+Intergewestelijke Brussel Officiële website: http://www.kuurne-brussel-kuurne.be
+/ Kuurne-Brussel-Kuurne Kuurne-Brussel-Kuurne (vaak afgekort tot KBK) is een
+Belgische wielerwedstrijd. De wedstrijd wordt altijd verreden op de zondag na de
+Omloop Het Volk. Daarom wordt de wedstrijd wel eens gezien als een herkansing
+voor degenen die de dag ervoor gefaald hebben. Sinds 2005 is de wedstrijd
+onderdeel van het continentale circuit van de UCI, de UCI Europe Tour. Overzicht
+winnaars 1954 - Leon Vandaele (Bel) 1955 - Jos Planckaert (Bel) 1956 - Henri
+Denys (Bel) 1957 - Jef Verhelst (Bel) 1958 - Gilbert Desmedt (Bel) 1959 - Gentil
+Saelens (Bel) 1960 - Jef Planckaert (Bel) 1961 - Léon Vandaele (Bel) en Fred De
+Bruyne (Bel) 1962 - Piet Rentmeester (Ned) 1963 - Noël Foré (Bel) 1945 - Valère
+Olivier (Bel) 1964 - Arthur Decabooter (Bel) 1965 - Guido Reybrouck (Bel) 1946 -
+Henri Delmuylle (Bel) 1947 - André Pieters (Bel) 1948 - Achiel Buysse (Bel) 1949
+- Albert Decin (Bel) 1950 - Valère Olivier (Bel) 1951 - André Declercq (Bel)
+1952 - André Maelbrancke (Bel) 1953 - Leopold Degraevelyn (Bel) 1975 - Frans
+Verhaeghen (Bel) 1976 - Frans Verhaeghen (Bel) 1977 - Patrick Sercu (Bel) 1978 -
+Patrick Lefevere (Bel) 1979 - Walter Planckaert (Bel) 1980 - Jan Raas (Ned) 1981
+- Jos Jacobs (Bel) 1982 - Gregor Braun (Dui) 1983 - Jan Raas (Ned) 1984 - Jos
+Lammertink (Ned) 1966 - Gustaaf Desmet (Bel) 1985 - William Tackaert (Bel) 1986
+- « niet verreden » 1967 - Daniel Van Ryckeghem (Bel) 1968 - Eric Leman (Bel)
+1969 - Freddy Decloedt (Bel) 1970 - Roger De Vlaeminck (Bel) 1971 - Roger De
+Vlaeminck (Bel) 1972 - Gustaaf Van Roosbroeck (Bel) 1973 - Walter Planckaert
+(Bel) 1974 - Wilfried Wesemael (Bel) 1996 - Rolf Sørensen (Den) 1997 - Johan
+Museeuw (Bel) 1998 - Andrei Tchmil (Bel) 1999 - Jo Planckaert (Bel) 2000 -
+Andrei Tchmil (Bel) 2001 - Peter Van Petegem (Bel) 2002 - Jaan Kirsipuu (Est)
+2003 - Roy Sentjens (Ned) 2004 - Steven de Jongh (Ned) 2005 - George Hincapie
+(Usa) 1987 - Ludo Peeters (Bel) 2006 - Nick Nuyens (Bel) 1988 - Hendrik Redant
+(Bel) 1989 - Edwig Van Hooydonck (Bel) 1990 - Hendrik Redant (Bel) 1991 - Johnny
+Dauwe (Bel) 1992 - Olaf Ludwig (Dui) 1993 - « niet verreden » 1994 - Johan
+Museeuw (Bel) 1995 - Frédéric Moncassin (Fra) Overwinningen per land Externe
+links Afbeelding Hotton Hotton is een gemeente in de provincie Luxemburg in de
+Belgische Ardennen. Het ligt op 12 km van Marche-en-Famenne. De gemeente telt
+ruim 5000 inwoners. De rivier de Ourthe snijdt het dorp in tweeën. In de buurt
+zijn veel tweede-huisjes (« chalets ») van zowel Belgen als Nederlanders. Een
+trekpleister in het dorp zijn de druipsteengrotten. Zij zijn niet zo
+spectaculair als de grotten van Han 30 km verderop, maar zeker de moeite waard
+om te bezoeken. Het gehucht Ny is vooral bekend voor zijn grote kasteelhoeve,
+"le Chateau-Ferme de Ny", waar in de zomervakantie "Het Land van Ny" opengaat.
+Sinds enkele jaren maken families daar op speelse wijze kennis met biologische
+landbouw en met in harmonie samenleven met de natuur. Elke avond wordt er ook
+een spektakel gehouden met stuntruiters. Delen van de gemeente Hotton Bourdon,
+Marenne, Menil-Favay, Fasol, Hampteau, Melreux, Monville, Fronville, Deulin,
+Monteuville, Ny. Giro Op dinsdag 9 mei 2006 was Hotton de aankomstplaats van de
+derde etappekoers van de editie-2006 van de Ronde van Italië. Politiek Het Lam
+Gods staat in het onderste deel op een altaar in de open lucht en wordt, in
+concentrische cirkels geschikt, aanbeden door engelen, heilige vrouwen,
+belijders en kerkvaders. Onder het Lam staat een achthoekige fontein afgebeeld,
+genoemd "de fontein van het leven". Het stuk is een drieluik geschilderd in
+olieverf op wit geplamuurde hardhouten panelen. De eiken panelen schuurde men
+eerst glad en daarna overdekte men ze met een emulsie van krijtpoeder en lijm.
+Met fijne penselen bracht men de doorschijnende verflaag één na één aan. Deze
+verflagen bestonden uit drogende olie waarin pigment- of kleurstofkorrels waren
+opgelost in vrij geringe hoeveelheid. Door deze techniek kon het licht
+binnendringen en weerkaatst worden door de witte achtergrond. Het is alsof een
+zachte lichtbron achter en door het schilderij heenstraalt waardoor het geheel
+een inwendige glans verkrijgt. Het drieluik is voorzien van twee lange,
+verticale pianoscharnieren zodat de beide dichtgeklapte zijluiken het middendeel
+volledig kunnen bedekken. Het geopend panelengeheel is 4,40 m breed en 3,40 m
+hoog. Historiek van het panelengeheel Het meesterwerk van de gebroeders Van Eyck
+heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Sommige panelen werden ooit
+verkocht, ontvreemd, overlangs doorgezaagd of zelfs gegijzeld. Het kreeg in 1919
+met het Verdrag van Versailles zijn definitieve plaats terug in de inmiddels tot
+St.-Baafskathedraal omgedoopte kerk, nadat het meer dan een eeuw lang in
+Duitsland verbleven had. Het mag een wonder heten dat het geheel, op één
+gekopieerd paneel na, terug in zijn oorspronkelijke toestand kan bezichtigd
+worden. 1432: het schilderij is klaar 1566: tijdens een protestantse revolte
+wordt het werk in de toren verborgen 1574: het stadsbestuur wil het schilderij
+aan koningin Elisabeth van Engeland schenken 1794: Franse soldaten nemen de
+centrale delen mee naar Parijs 1815: bij de val van Napoleon komen deze panelen
+terug naar de kathedraal Het Lam Gods (Gebroeders van Eyck) 1816: de vleugels,
+behalve Adam en Eva, worden verkocht om uiteindelijk eigendom te worden van de
+koning van Pruisen 1822: de overblijvende panelen ontsnappen aan een grote brand
+1861: verkoop van de panelen Adam en Eva aan de Koninklijke Musea voor Schone
+Kunsten van België 1914: het schilderij wordt verstopt 1920: alle panelen worden
+weer verenigd 1934: de panelen van De Rechtvaardige Rechters en van St. Jan de
+Doper worden gestolen 1940: bij de Duitse inval wordt het schilderij naar Pau
+(Frankrijk) gebracht van waaruit Duitse troepen het meenemen 1946: het veelluik
+keert terug naar Gent 1986: het schilderij wordt geplaatst in de Villakapel,
+zijn huidige locatie. « "Diefte" » Het Lam Gods, ook wel Gents altaarstuk, is
+geschilderd door Jan van Eyck en zijn oudere broer Hubert, in opdracht van Joos
+Vijdt, voorschepen van de stad Gent, en zijn echtgenote. Het bevindt zich in de
+Sint-Baafskathedraal te Gent. In 1934 werd Gent opgeschrikt door « "de
+stoutmoedige diefte" », toen twee panelen werden ontvreemd om er de bisschop van
+Gent mee af te persen. De ontvoerder(s) liet(en) één paneel terugvinden om zo
+hun eis tot bekomen van het losgeld voor het andere kracht bij te zetten, echter
+zonder positief gevolg vanwege kerkelijke en wereldlijke overheden. De Procureur
+des Konings van Gent weigerde te onderhandelen met dieven. De zoektocht kwam
+nader in het nieuws toen in Dendermonde de Wetterse wisselagent Arsène
+Goedertier, ook koster van de Sint-Gertrudiskerk te Wetteren, de diefstal
+bekende, maar niet meer bij machte was om de bergplaats bekend te maken. "Mijn
+geweten is rein," verklaarde hij op zijn sterfbed. Maar ook: " Ik alleen weet
+waar het paneel van het Lam Gods zich bevindt. Zoek in mijn schrijftafel de
+groene envelop. " Het paneel met de Rechtvaardige rechters blijft tot op heden
+(2006) onvindbaar en werd in 1941 voorlopig vervangen door een kopie van de hand
+van Jef Vanderveken. De kopiïst schilderde in het koor der Rechters de
+toenmalige koning Leopold III om, uit eerbetoon voor de oorspronkelijke
+schilder(s), er duidelijk op te wijzen dat het om een kopie gaat. De kopiist kon
+beschikken over een andere geschilderde kopie van de hand van Michiel Coxcie, in
+1559 vervaardigd voor Filips II van Spanje. Het schilderen van dit vervangend
+paneel, in oppervlakte ongeveer één dertigste van het totale veelluik, heeft zes
+maanden intensieve arbeid gevergd. Een verklaring hiervoor ligt hierin dat elke
+vierkante duim geschilderd paneel door Van Eyck als een miniatuur werd
+afgewerkt. Met de regelmaat van de klok komen amateur-speurders aandraven met
+goed geargumenteerde oplossingen van het raadsel. Een voorbeeld is hiervan
+Gaston De Roeck. Tot nu toe is niemand echter erin geslaagd het paneel te
+ontdekken. Men gaat ervan uit dat het paneel, als het ergens verborgen ligt,
+minstens zwaar door de tijd moet zijn aangevreten. Andere theorieën laten het
+paneel ondertussen lang opgenomen zijn in een privé-collectie, doch het spreekt
+vanzelf dat dit werk nooit publiek verkoopbaar zal zijn. Beschrijving en
+iconografie Beschrijving van het geopend altaarstuk Het retabel dat nu in
+geopende toestand, streng beveiligd in de doopkapel opgesteld staat, werd
+vroeger slechts op de bijzondere feestdagen van de Kerk geopend zoals Kerstmis,
+Pasen en Allerheiligen. Het grootste deel van het jaar kwamen de schenkers Joos
+Vijdt en Isabel Borluut, aan de achterzijde bewust in beeld. De bovenste panelen
+tonen figuren die een rol gespeeld hebben in de verlossing van de mensheid
+volgens de Christelijke leer zoals Adam en Eva, Maria als de nieuwe Eva,
+Johannes de Doper en Christus zetelend als rechter. De onderste panelen tonen
+links en rechts figuren die op weg zijn naar de aanbidding van het Lam, zoals de
+"rechtvaardige rechters", "de ridders van Christus", de kluizenaars en de
+pelgrims op bedevaart. Op het onderste middenpaneel zijn cirkelgewijs personen
+gegroepeerd die het Lam aanbidden. Wij merken de belijders, de heilige vrouwen
+en de kerkvaders op die op zich zeer precies geschilderd zijn maar
+perspectivisch niet correct bij bosjes lijken te zweven op de grasvlakte. In dit
+paneel past men niet het precieze Italiaanse lijnperspectief toe, maar het
+atmosferisch perspectief, waarbij ruimtesuggestie ontstaat door de kleur, vorm
+en textuur dichter bij de horizon gelijkmatig te vervagen. Er loopt een
+denkbeeldige verticale as doorheen de panelen die God de Vader, de Heilige Geest
+(een duif in een halfrond aureool), het geofferd en bloedend Lam (God de Zoon)
+achtereenvolgens snijdt, als symbool van de Drievuldigheid. De onderste rij
+panelen worden horizontaal verbonden door een hoge horizonlijn waardoor je alle
+afbeeldingen in vogelvluchtperspectief kan bekijken. Deze doordachte compositie
+verleent het werk een inwendige dynamiek. Beschrijving van het gesloten
+altaarstuk Links- en rechtsonder zijn de schenkers afgebeeld. De man is Joos
+Vijdt en de vrouw is Elisabeth Borluut. Tussen hen in staan twee standbeelden in
+grisailletechniek geschilderd. De linker is Johannes de Doper en de rechter is
+Johannes de Evangelist/Apostel. Boven hen is de Annunciatie te zien met aan de
+linkerkant de aartsengel Gabriël en aan de rechterkant de Heilige Maagd. Boven
+de engel is de profeet Zacharia afgebeeld en boven Maria de profeet Micha.
+Tussen de profeten zijn twee sibillen te zien. De linker is de Sibille van
+Erythrae en de rechter is de Sibille van Cumae. Johannes de Doper "Het Lam Gods"
+(1432) is een meesterwerk van de Vlaamse Primitieven. Het werk was aangevat door
+Hubert van Eyck, maar die overleed in 1429. Jan Van Eyck werkte het verder af.
+Wellicht heeft Hubert het meeste van het werk gedaan (Jan Van Eyck was in de
+periode voor 1430 vooral op diplomatieke missies). Het was bedoeld voor de kapel
+van de opdrachtgever (« Joos Vijdtkapel ») en zijn vrouw, Elisabeth Borluut.
+Zijn bijnaam dankt hij aan de gewoonte de mensen in de Jordaan te dopen als
+teken dat zij - - gehoor gevend aan zijn boeteprediking - - hun zonden hadden
+beleden en zich bekeerd hadden. Johannes de Doper was een patroonheilige van
+Gent. Johannes de Doper is te herkennen aan het lam dat hij vasthoudt. Als
+volwassene is hij gewoonlijk uitgemergeld en haveloos afgebeeld, gekleed in
+dierenhuiden, met een leren gordel. Op het altaarstuk is hij inderdaad afgebeeld
+met lang haar en een woeste baard, hij is blootsvoets en onder zijn mantel is
+nog een stuk dierenhuid te zien. Hij heeft een vermoeide uitdrukking op zijn
+gezicht en in zijn armen houdt hij een lam. (Een lam was het offerdier in de
+godsdiensten van het oude Nabije Oosten en werd door de vroege christenen
+overgenomen als het symbool van de zich opofferende Christus. Het lam als
+Christussymbool wordt gewettigd door het feit dat Johannes de Doper Christus als
+het Lam Gods (Agnus Dei) betitelt.) Johannes de Doper wordt in de evangeliën
+beschreven als de voorloper of `boodschapper' van Christus. Hij was de zoon van
+Zacharias, een priester van de tempel van Jeruzalem, en Elisabet, een verwante
+van Maria. Hij was prediker en leidde een ascetisch leven in de woestijn.
+Johannes de Evangelist/Apostel Johannes de Evangelist/Apostel is te herkennen
+aan de miskelk met slangen die hij vasthoudt. Hij wordt in de beeldende kunst op
+twee manieren afgebeeld; als apostel is hij jong, als evangelist is hij
+daarentegen een grijsaard met baard. Op het altaarstuk is hij jong en
+vrouwelijk, met halflang, loshangend en krullend haar en zonder baard. In zijn
+handen houdt hij een miskelk vast, waaruit slangen kruipen. Dat verwijst naar de
+legende van de vergiftigde miskelk: de priester van de tempel van Diana van
+Efeze gaf Johannes te drinken uit een vergiftigde beker om diens geloof op de
+proef te stellen. Het vergif schaadde Johannes echter niet. De miskelk staat
+symbool voor het christelijk geloof en de slang voor Satan. De apostel Johannes
+was net als zijn vader Zebedeus en zijn broer Jacobus visser bij het Meer van
+Galilea, toen hij door Jezus als leerling werd geroepen. Hij wordt beschouwd als
+de auteur van het vierde evangelie en heeft volgens de traditie ook het boek
+Openbaring geschreven. De profeet Zacharia Dit verwijst naar de geboorte van
+Christus. Zacharia was de elfde van de twaalf kleine profeten. (Een profeet is
+een spreker in naam van God, in het bijzonder de verkondiger van wat door God
+wordt ingegeven.) Zacharia is volgens de in zijn profetieën genoemde data
+opgetreden van het tweede tot het vierde jaar van de Perzische koning Darius I,
+kort na het einde van de Babylonische Ballingschap (ca. 520 v.Chr.). Zijn
+optreden valt samen met de eerste pogingen tot nationaal en godsdienstig herstel
+die door de landvoogd Zorobabel en de hogepriester Jesjóea werden ondernomen. De
+profeet richtte zich tegen het gebrek aan Godsvertrouwen en de zelfzucht van het
+volk: bekering is voorwaarde voor verder herstel. Bij de beschrijving van dit
+herstel ziet de schrijver in profetisch perspectief tegelijkertijd het geluk van
+Gods volk in de messiaanse tijd en het volledig herstel op het einde der tijden,
+wanneer Israël zich zal bekeren. Op het altaarstuk is hij afgebeeld terwijl hij
+in een boek bladert. Op de banderol boven hem staat in het Latijn: `Exulta satis
+filia Sion iubila filia Hierusalem ecce rex tuus veniet'. Dit komt uit het boek
+van de profeet en betekent: `Juich van vreugde, dochter van Sion, Jubel, dochter
+van Jeruzalem, Zie, uw Koning komt naar u toe'. De profeet Micha De profeet
+Micha, afkomstig uit Morésjet in Juda, was een tijdgenoot van de profeet Jesaja
+en oefende evenals deze tegen het einde van de achtste eeuw v.Chr. in Juda zijn
+profetische zending uit. Micha's prediking is vooral tegen de zedelijke
+verwildering gericht, tegen de onrechtvaardigheid en harteloosheid, tegen de
+afpersing en omkoopbaarheid van leiders, priesters en profeten. De profeet
+waarschuwt dat Jeruzalem, als het zich niet bekeert, hetzelfde lot zal ondergaan
+als Samaria (bij de val in het jaar 722). Jeruzalems ondergang en ballingschap
+staan in het middelpunt van zijn prediking, maar deze bedreiging is onmiddellijk
+verbonden met de voorzegging van het herstel: het heil zal komen van de grote
+Zoon van David, die in Bethlehem zal worden geboren. Micha is op het altaarstuk
+afgebeeld met naast hem een dicht boek en boven hem een banderol met daarop de
+woorden: `Ex te mihi egredietur qui sit dominator in Israhel'. Dit komt uit het
+boek van de profeet en betekent: `Uit u zal Mij Een ontspruiten, die over Israël
+zal heersen'. Dit verwijst naar de geboorte van Christus. Sibillen In de oudheid
+was sibille de benaming voor een vrouw die, bezield door de godheid, met name
+Apollo, in extase profeteerde. In de beeldende kunst worden de sibillen vaak in
+cycli afgebeeld als tegenhangers van de profeten. In de beeldende kunst wordt de
+sibille van Erythrae (een plaats in Griekenland) vaak gebruikt als symbool voor
+Azië, en die van Cumae (bij het huidige Napels) voor Europa. Volgens
+laatmiddeleeuwse opvatting heeft iedere sibille een voorval uit Christus ' leven
+beschreven en voorgezegd en deze uitspraken komen tot uiting in de attributen
+die ze bij zich hebben. De sibillen die afgebeeld zijn op het altaarstuk, hebben
+echter geen attributen. Ze hebben beide wel een banderol waarop een profetische
+uitspraak in het Latijn staat die waarschijnlijk verwijst naar Christus '
+geboorte. Lam Gods gaat digitaal In 1934 werden twee panelen gestolen (één van
+de beroemste kunstroven in België), waarna het retabel naar de « Doopkapel »
+werd overgebracht. Ons openbaar kunstbezit, waaronder het « Lam Gods », krijgt
+dankzij het gecentraliseerd beeldbeheer er een pak gadgets bij. Zoals een
+magneet, een blocknote, een meetlat en een drinkmok met motieven uit het « Lam
+Gods ». Je vindt er een puzzel uit duizend stukken waarmee het middenpaneel van
+het veelluik kan nagemaakt worden. De website terzake heet www.lukasweb.be, met
+een verwijzing naar Lucas, als beschermer der schilders. Dit is het eerste
+project van het sinds 1999 bestaande Reproductiefonds Enige literatuur Alfons
+Lieven Dierick, « Van Eyck - Het Lam Gods », 1972, Gent, uitgegeven in eigen
+beheer. Erwin Panofsky, « Die Altniederländische Malerei », paperback, herdruk,
+2 delen, Dumont 2006. Externe links Lam Gods (beeldbank van LukasWeb.be)
+Christelijke symboliek In het eerste hoofdstuk van het Evangelie naar Johannes
+wordt Jezus Christus door Johannes de Doper 'het Lam Gods' genoemd. Dit thema
+verwijst naar de oude Joodse gewoonte om middels een zoenoffer het volk te
+bevrijden van zijn zonden. Eén en ander vindt zijn oorsprong in het Oude
+Testament, Bijbelboek Exodus, hoofdstuk 12 (De instelling van het Pascha /
+Pesach). In de eucharistieviering in de Rooms-Katholieke Kerk worden kerkgangers
+daar nog wekelijks aan herinnerd wanneer het Agnus Dei wordt gezongen: "Lam
+Gods, dat wegneemt de zonden der wereld". Schilderkunst Het Lam Gods is tevens
+een altaarstuk van de gebroeders Hubert en Jan van Eyck dat in 1432 werd
+geschilderd in opdracht van de Gentse schepen en kerkmeester van St.-Jan Joos
+Vijdt voor een straalkapel van de kooromgang van de St.-Baafskathedraal -
+destijds Sint-Janskerk - te Gent. Van Eyck behoort tot de school der Vlaamse
+Primitieven. Deze school, met ook schilders als Hugo van der Goes en Rogier van
+der Weyden, muntte uit in het zeer precies en gedetailleerd weergeven van
+textuur en stofuitdrukking. Externe link Peer (België) Peer is een stad in de
+provincie Limburg in België. De stad heeft ruim 15.500 inwoners. Het is een
+Mariastad en was ook één van de Goede Steden van het prinsbisdom Luik. De naam
+Peer is afkomstig van « pirgus » (betekent verharde weg). Anno 2003 telt Peer 25
+gemeenteraadsleden waaronder 1 burgemeester, 5 schepenen en 19 raadsleden. De
+burgemeester van Peer heet Theo Kelchtermans. Kernen Peer telt 7 kerkdorpen:
+Peer zelf, Linde Peer, Wijchmaal, Wauberg, Grote-Brogel, Kleine-Brogel en
+Erpekom. Bezienswaardigheden « Darco », het paard waar Ludo Philippaerts grote
+successen mee behaalde, is vereeuwigd in een bronzen beeld. de Sint-Trudokerk
+uit 1422. In de kerk staan zeer oude beelden. het stadhuis in Maaslandse
+renaissance uit 1637 het Armand Preud'homme Museum het museum van de Koninklijke
+Harmonie van Peer het militair domein met luchtmachtbasis in Kleine-Brogel,
+thuisbasis van de Tiende Tactische Wing en de Belgische F-16. Voorzien van een
+spotterscorner. recreatiedomein Erperheide een van Europa's grootste overdekte
+skipistes Bekende inwoners De componist Armand Preud'homme werd op 21 februari
+1904 geboren in de Kloosterstraat 37 van Peer. Met medewerking van de stad Peer
+werd zijn geboortehuis later ingericht als het « Armand Preud'homme Museum ». De
+charmezanger Salim Seghers woont in Wijchmaal, een deelgemeente van Peer.
+Bekende uitvindingen Vitamitje - Klein autootje waar Suske en Wiske vaak mee
+rondtoeren Gyronef - Helikopter Teletijdmachine - Professor Barabas ' bekendste
+uitvinding Klankentapper - Een apparaat dat alle voorwerpen een stem kan geven
+IJzeren Schelvis - onderzeeboot (bathyscaaf) Kenmerken Veel Suske en
+Wiske-verhalen ontstaan uit dagelijkse situaties, die de protagonisten snel tot
+in het ongewone trekken. Vandersteen gebruikte daarbij vaak een uitvinding van
+professor Barabas, de Teletijdmachine, om zijn helden door tijd en ruimte te
+laten reizen en zo avonturen in het verleden te laten beleven. Vandersteen
+leende zowel tekeningen als plotlijnen van andere grote auteurs. Zo is « De
+junglebloem » een gedeeltelijke hervertelling van « The Jungle Book » van
+Rudyard Kipling; « De ringelingschat » van Wagner's « Der Ring des Nibelungen »;
+« Wattman » van de superheldenstrip Batman. Het succes van de serie kan wellicht
+verklaard worden door de productiviteit van Vandersteen: tijdens zijn leven
+werden er meer dan 100 albums uitgegeven. De strip is ook volks van aard en
+toegankelijk. Dat blijkt wellicht het beste uit de titels van de albums, die
+vaak uit een alliteratie bestaan: « De toornige tjiftjaf », « Het kregelige
+ketje », « De koddige kater » enzovoort. De kwaliteit van de strips verschilt
+nogal, en sommige lezers zijn van mening dat de kwaliteit van de strips sinds de
+jaren 90 nogal achteruitgegaan is. Ook verschijnen er in de nieuwere strips
+vloeken, in situaties waar men in de oudere strips iets riep als "hemel".
+Nederlandse cabaretier Kees Torn wijdde in 2004 voor zijn programma "Doe mee en
+win" een liedje aan de stripboeken (op de wijs van het intromuziekje van de
+poppenserie over Suske en Wiske), waarin de strip er niet zonder kleerscheuren
+afkwam. Geschiedenis Suske en Wiske Op 30 maart 1945 verscheen de eerste
+aflevering van « De avonturen van Rikki en Wiske » in De Nieuwe Standaard. In
+het verhaal treden Tante Sidonia, Wiske, en haar broer Rikki op. Op 19 december
+1945 begon in de krant het eerste verhaal van Suske en Wiske, « Op het eiland
+Amoras ». In dit album leren we Suske en Professor Barabas kennen. Lambik deed
+zijn intrede in het derde verhaal, « De sprietatoom » (1946), en Jerom kwam er
+nog later bij in « De dolle musketiers » (1952). De verhalen werden na
+publikatie in de krant De Nieuwe Standaard (1945-1947) en later De Standaard
+(vanaf 1947) uitgegeven in albums met een felrode omslag. De serie werd al snel
+bekend onder de naam Rode reeks. Toen de populaire Vandersteen in 1948 door
+Hergé werd gevraagd om voor het stripblad Kuifje Suske en Wiske-avonturen te
+tekenen om de verkoop te stimuleren, moest hij voor dat blad zijn tekenstijl
+aanpassen en serieuzere verhalen maken. Deze verhalen werden na publicatie in
+het stripblad uitgegeven in de zogeheten Blauwe reeks (zo genoemd vanwege de
+helblauwe omslag ter onderscheiding van de « Rode reeks ») In deze verhalen was
+geen plaats voor Jerom, tante Sidonia en professor Barabas. Lambik is nog wel
+een clown, maar één die iets kan. En Wiske krijgt in het eerste verhaal (« Het
+Spaanse spook ») een metamorfose, waarna ze haar haar niet langer in het
+karakteristieke staartje met rode strik steil bovenop haar hoofd draagt, maar in
+een knotje naar achteren waarbij het haar voller is. Na acht verhalen ontstond
+er onenigheid tussen Vandersteen en Hergé en werd deze reeks gestopt. Het
+laatste verhaal {« Het gouden paard ») verscheen niet eens in albumvorm in de «
+Blauwe reeks ». Pas jaren later (1970) verscheen het verhaal in verkorte vorm in
+de « Rode reeks ». In 1972 kreeg Paul Geerts, de assistent die al het meeste van
+het tekenwerk deed, de artistieke eindverantwoordelijkheid voor de strip. In
+2002 werd Marc Verhaegen de belangrijkste persoon in de studio. In 2005 moest
+hij stoppen na een meningsverschil met de studio. Hij werd opgevolgd door een
+tekenteam onder leiding van Luc Morjaeu en een scenarioteam onder leiding van
+Peter van Gucht. Vandersteen stelde bij testament een aantal voorwaarden aan
+voortzetting van de reeks. Zo is seks taboe, mogen er geen hoofdpersonen
+bijkomen of afvallen, mogen de hoofdpersonen niet veranderen of verouderen, en
+mag een aantal gegeven situaties niet veranderen (bijvoorbeeld een huwelijk
+tussen Sidonia en Lambik zal nooit plaatsvinden). Omdat de oplagecijfers van de
+albums eind jaren '90 drastisch daalden (van 400.000 naar minder dan 300.000),
+kregen Paul Geerts en Marc Verhaegen van de erven Vandersteen de opdracht om
+Suske en Wiske te moderniseren. Zo werd hun taalgebruik aangepast, terwijl
+moderne hulpmiddelen als de mobiele telefoon en de computer hun intrede deden.
+Toen echter Wiske in het album « De koeiencommissie » (nr 268 - december 2001)
+een naveltruitje en een korte rok aankreeg, kwamen er luide protesten. Vanaf «
+De blote Belg » (nr 271 - 2002) heeft ze weer een degelijke jurk aan, maar dan
+wel een zonder mouwen. Uitgaven Voordat Suske en Wiske verschenen en verschijnen
+in albumvorm, zijn ze voorgepubliceerd in vele kranten en tijdschriften,
+waaronder Suske en Wiske is de naam van een serie stripverhalen die bedacht is
+door Willy Vandersteen en die na diens dood tot op heden is voortgezet door
+achtereenvolgens Paul Geerts, Marc Verhaegen en het duo Luc Morjaeu en Peter van
+Gucht van Studio Vandersteen. De serie is genoemd naar de twee met elkaar
+bevriende hoofdpersonen, een jongen Suske (kort voor 'François') en een meisje
+Wiske (kort voor 'Louise' - de lange namen worden zelden gebruikt en dan meestal
+sarcastisch). De Standaard (1945-heden) Kuifje (1948-1959) TV Ekspres
+(1972-2001) Suske en Wiske weekblad (1993-2003) Tros Kompas (2005-heden) Hierna
+verschenen de verhalen in albumvorm in de volgende reeksen: Rode reeks Vlaamse
+ongekleurde reeks (1946-1959) Hollandse ongekleurde reeks (1953-1959) Vlaamse
+tweekleurenreeks (1959-1964) Hollandse tweekleurenreeks (1959-1964) Gezamenlijke
+tweekleurenreeks (1964-1966) Vierkleurenreeks (1967-heden) Blauwe reeks
+(1952-1957) Luxe reeks (1991-heden) Later zijn de verhalen nog op tal van andere
+manieren uitgegeven, zoals: Liefhebbersuitgaven (1958-heden) Reclame uitgaven
+(1965-heden) Diverse bundelingen (1972-heden) Vakantie-uitgaven (1973-heden)
+Luxe uitgaven (1977-heden) Suske en Wiske Klassiek (1993-1999) Suske en Wiske
+zijn ook verschenen in vele andere talen (van Afrikaans tot Zweeds, en van
+Latijn tot Esperanto) en streektalen (Fries, Gronings, Drents, Twents, Limburgs
+en Brabants). De volgende namen worden in andere talen gebruikt: Frans: Bob &
+Bobette Grieks: Bobi & Lou Indonesisch: Bobby dan Wanda Italiaans: Bob e Bobette
+Japans: Susuka tó Wisuka Latijn: Lucius et Lucia Noors: Finn & Fiffi Portugees:
+Bibi & Baba Portugees (Brazilië): Zé & Maria Spaans: Bob y Bobette, Bob y Bobet
+Afrikaans: Neelsie & Miemsie Swahili: Bob na Bobette Tamil: Bayankaap & Bayanam
+Tibetaans: Baga & Basang IJslands: Siggi og Vigga Zweeds: Finn & Fiffi Brabants:
+Suske & Wieske Chinees (Taiwanese versie): Dada & Beibei Chinees (Versie
+vasteland): Bo bu & Bo be te Deens: Finn & Fiffi (later: Bob & Bobette)
+Esperanto: Cisko kaj Vinjo Engels (UK): Spike & Suzy Engels (USA): Willy & Wanda
+Fins: Anu ja Antti Personages Spin-offs Spin-off strips Van Suske en Wiske zijn
+in de loop der jaren verschillende spin-offs gestart. De bekendste hiervan zijn:
+De grappen van Lambik (oude reeks) (1955-1962, nieuwe reeks vanaf 2004) Jerom,
+de gouden stuntman (1962-1991) Schanulleke (1986-1987) Klein Suske en Wiske
+(vanaf 2002) Tv-serie Al in 1955 waren er avonturen van Suske en Wiske op de
+Nederlandse televisie te zien. Pats Poppenspel bracht ze op de buis. In 1973
+werd besloten om een nieuwe televisiepoppenserie te maken, gebaseerd op speciaal
+voor die serie te schrijven verhalen. Later werden ze in albums uitgebracht. Het
+ging om « De minilotten van Kokonera », « De Gouden Locomotief », « De Zingende
+Kaars », « De Windbrekers », « De Regenboogprinses » en « Het Laatste Dwaallicht
+». Elk verhaal bestond uit vijf afleveringen van 22 minuten. De poppen waren
+vervaardigd door het atelier Creatuur. Er werd voor elk figuur een aantal koppen
+met verschillende gezichtsuitdrukkingen gemaakt. Opvallend was dat Jerom als pop
+zijn ogen open had, daar waar hij in de albums altijd met gesloten ogen loopt.
+De decors en rekwisieten kwamen op basis van gedetailleerde ontwerpen van Studio
+Vandersteen tot stand. De stemmen waren van Paula Majoor (Suske), Helen Huisman
+(Wiske), Henk Molenberg (Lambik), Trudy Libosan als Trudi de Kat (Sidonia), Wim
+Wama (Jerom) en Cees van Oyen (Prof. Barabas en overige stemmen). Wim Povel die
+de scenario's schreef, had op de later verschenen lp de rol van verteller,
+ofschoon in de tv-serie de verhalen door Lambik aan elkaar gepraat werden. De
+serie werd geregisseerd door Patrick Lebon en de muziek was geschreven door Piet
+Souer. In Nederland zond de TROS de serie uit van oktober 1975 tot en met
+december 1976. Hoofdpersonages In België werd de serie door de BRT uitgezonden
+in de periode oktober 1976 tot en met februari 1977. In 1984 en in de
+zomermaanden van 1990 werden de afleveringen herhaald. De serie werd een groot
+succes, evenals de merchandising. Musical In juli 2002 ging een musical in
+première, gebaseerd op het verhaal « De spokenjagers ». De rolverdeling was:
+Suske: Sébastien De Smet Wiske: Femke Stoop Lambik: Ronald Van Rillaer Sidonia:
+Jeroen Maes, vervangen door Frank De Peuter Jerom: Ivan Pecnik De barones: Gerdy
+Swennen Broer van de barones: Door Van Boeckel De musical is zowel in België als
+in Nederland opgevoerd. De laatste voorstelling was in februari 2003. Speelfilm
+In 2004 verscheen « De duistere diamant » als speelfilm, naar het gelijknamige
+verhaal. 60-jaar viering Op 19 december 2005 was het precies 60 jaar geleden,
+dat het eerste verhaal van Suske en Wiske, « Op het eiland Amoras » van start
+ging in De Standaard. Ter gelegenheid hiervan waren er in 2005 diverse
+feestelijkheden. Suske en Wiske zijn kinderen (van onbepaalde leeftijd) die
+leven in een gezin dat geen gezin is; naast tante Sidonia vormen de pompeuze
+Lambik, de krachtige Jerom en de geleerde professor Barabas de vaste volwassenen
+in de strip. Het enige familieverband tussen de personages is de relatie tussen
+Wiske en tante Sidonia: Tante Sidonia is écht de tante van Wiske. De nieuwe
+albumuitgaven uit 2005 (« De flierende fluiter », « De formidabele fantast », «
+Het slapende goud » en « De kaduke klonen ») zijn alle voorzien van een speciaal
+60-jaar-logo. Op 19 december verschijnt tevens een trilogie, getiteld « Vrienden
+voor het leven », met hierin drie verhalen waarin het draait om vriendschap. In
+het Stedelijk Museum te Zwolle was er een tentoonstelling ter gelegenheid van 60
+jaar Suske en Wiske. Op zondag 24 juli 2005 werd de 60ste verjaardag van de
+serie gevierd in Bokrijk, waar alle personages present waren. Er is ook een
+website geopend ter gelegenheid van het jubileum: 60 jaar Suske en Wiske.
+Tenslotte is er een jubileum-album uitgebracht getiteld Suske en Wiske 60 jaar!.
+Hierin staat onder meer de geschiedenis van Suske & Wiske, interviews met
+striptekenaars en het korte verhaal « Het mopperende masker ». Hitparade Op de
+website van Suske en Wiske op het WWW wordt bijgehouden hoe de albums worden
+gewaardeerd. Vanaf het begin van de metingen staat « De schat van Beersel » (nr
+111, voor het eerst in 1954 verschenen) op de eerste plaats. Alle acht verhalen
+uit de Blauwe reeks (1952-1957) staan in de top 30. Opvallend is dat alle 32
+verhalen die in de periode juni 1978 - april 1984 verschenen relatief laag
+scoren. De albums van Willy Vandersteen worden het hoogst gewaardeerd, die van
+zijn opvolgers beduidend lager. Externe links Suske en Wiske op het WWW
+Provinciaal Suske en Wiske - Kindermuseum te Kalmthout Foto's van Suske en Wiske
+album kaften 4 kleuren De Klankentapper Studio Vandersteen Oorspronkelijk, in
+het eerste album, waren het Wiske en haar oudere broer Rikki die avonturen
+beleefden. Vanaf het tweede album, « Op het eiland Amoras », verdwijnt Rikki uit
+beeld en komt Suske, die ongeveer even oud is als Wiske, in de plaats. Rikki
+keert nog wel kort terug in « De gevangene van Prisonov », een verhaal van de
+hand van Marc Verhaegen. De eerste verhalen werden gepubliceerd in wat de Rode
+reeks wordt genoemd (zo genoemd omdat de albums een helrode omslag hadden, die
+de reeks zeer herkenbaar maakte). Een aparte plaats neemt Schanulleke, de
+lappenpop van Wiske, in. Bekende nevenpersonages Krimson - Hij is een persoon
+zonder geweten en probeert Suske en Wiske vaak dwars te zitten. Theofiel
+Boemerang - De zakelijk ingestelde buurman die van alles probeert aan te smeren.
+Tobias - Hond die vaak Suske en Wiske in hun avonturen bijstaat. Sus Antigoon -
+Bet-bet-bet-bet-betovergrootvader van Suske en de ontdekker van het eiland
+Amoras. Arthur - Vliegende broer van Lambik.