cat_title
stringclasses 5
values | v_order
int64 1
116
| v_position
int64 0
1
| poem_text
stringlengths 15
47
| poet_name
stringclasses 1
value | poem_id
int64 1
599
|
---|---|---|---|---|---|
رباعی | 1 | 0 | در باغ چو شد باد صبا دایهی گل | حافظ | 27 |
رباعی | 2 | 1 | بربست مشاطهوار پیرایهی گل | حافظ | 27 |
رباعی | 3 | 0 | از سایه به خورشید اگرت هست امان | حافظ | 27 |
رباعی | 4 | 1 | خورشید رخی طلب کن و سایهی گل | حافظ | 27 |
رباعی | 1 | 0 | لب باز مگیر یک زمان از لب جام | حافظ | 28 |
رباعی | 2 | 1 | تا بستانی کام جهان از لب جام | حافظ | 28 |
رباعی | 3 | 0 | در جام جهان چو تلخ و شیرین به هم است | حافظ | 28 |
رباعی | 4 | 1 | این از لب یار خواه و آن از لب جام | حافظ | 28 |
رباعی | 1 | 0 | در آرزوی بوس و کنارت مردم | حافظ | 29 |
رباعی | 2 | 1 | وز حسرت لعل آبدارت مردم | حافظ | 29 |
رباعی | 3 | 0 | قصه نکنم دراز کوتاه کنم | حافظ | 29 |
رباعی | 4 | 1 | بازآ بازآ کز انتظارت مردم | حافظ | 29 |
رباعی | 1 | 0 | عمری ز پی مراد ضایع دارم | حافظ | 30 |
رباعی | 2 | 1 | وز دور فلک چیست که نافع دارم | حافظ | 30 |
رباعی | 3 | 0 | با هر که بگفتم که تو را دوست شدم | حافظ | 30 |
رباعی | 4 | 1 | شد دشمن من وه که چه طالع دارم | حافظ | 30 |
رباعی | 1 | 0 | من حاصل عمر خود ندارم جز غم | حافظ | 31 |
رباعی | 2 | 1 | در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم | حافظ | 31 |
رباعی | 3 | 0 | یک همدم باوفا ندیدم جز درد | حافظ | 31 |
رباعی | 4 | 1 | یک مونس نامزد ندارم جز غم | حافظ | 31 |
رباعی | 1 | 0 | چون باده ز غم چه بایدت جوشیدن | حافظ | 32 |
رباعی | 2 | 1 | با لشگر غم چه بایدت کوشیدن | حافظ | 32 |
رباعی | 3 | 0 | سبز است لبت ساغر از او دور مدار | حافظ | 32 |
رباعی | 4 | 1 | می بر لب سبزه خوش بود نوشیدن | حافظ | 32 |
رباعی | 1 | 0 | ای شرمزده غنچهی مستور از تو | حافظ | 33 |
رباعی | 2 | 1 | حیران و خجل نرگس مخمور از تو | حافظ | 33 |
رباعی | 3 | 0 | گل با تو برابری کجا یارد کرد | حافظ | 33 |
رباعی | 4 | 1 | کاو نور ز مه دارد و مه نور از تو | حافظ | 33 |
رباعی | 1 | 0 | چشمت که فسون و رنگ میبازد از او | حافظ | 34 |
رباعی | 2 | 1 | افسوس که تیر جنگ میبارد از او | حافظ | 34 |
رباعی | 3 | 0 | بس زود ملول گشتی از همنفسان | حافظ | 34 |
رباعی | 4 | 1 | آه از دل تو که سنگ میبارد از او | حافظ | 34 |
رباعی | 1 | 0 | ای باد حدیث من نهانش میگو | حافظ | 35 |
رباعی | 2 | 1 | سر دل من به صد زبانش میگو | حافظ | 35 |
رباعی | 3 | 0 | میگو نه بدانسان که ملالش گیرد | حافظ | 35 |
رباعی | 4 | 1 | میگو سخنی و در میانش میگو | حافظ | 35 |
رباعی | 1 | 0 | ای سایهی سنبلت سمن پرورده | حافظ | 36 |
رباعی | 2 | 1 | یاقوت لبت در عدن پرورده | حافظ | 36 |
رباعی | 3 | 0 | همچون لب خود مدام جان میپرور | حافظ | 36 |
رباعی | 4 | 1 | زان راح که روحیست به تن پرورده | حافظ | 36 |
رباعی | 1 | 0 | گفتی که تو را شوم مدار اندیشه | حافظ | 37 |
رباعی | 2 | 1 | دل خوش کن و بر صبر گمار اندیشه | حافظ | 37 |
رباعی | 3 | 0 | کو صبر و چه دل، کنچه دلش میخوانند | حافظ | 37 |
رباعی | 4 | 1 | یک قطرهی خون است و هزار اندیشه | حافظ | 37 |
رباعی | 1 | 0 | آن جام طرب شکار بر دستم نه | حافظ | 38 |
رباعی | 2 | 1 | وان ساغر چون نگار بر دستم نه | حافظ | 38 |
رباعی | 3 | 0 | آن میکه چو زنجیر بپیچد بر خود | حافظ | 38 |
رباعی | 4 | 1 | دیوانه شدم بیار بر دستم نه | حافظ | 38 |
رباعی | 1 | 0 | با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی | حافظ | 39 |
رباعی | 2 | 1 | کنجی و فراغتی و یک شیشهی می | حافظ | 39 |
رباعی | 3 | 0 | چون گرم شود ز باده ما را رگ و پی | حافظ | 39 |
رباعی | 4 | 1 | منت نبریم یک جو از حاتم طی | حافظ | 39 |
رباعی | 1 | 0 | قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای | حافظ | 40 |
رباعی | 2 | 1 | ما را نگذارد که درآییم ز پای | حافظ | 40 |
رباعی | 3 | 0 | تا کی بود این گرگ ربایی، بنمای | حافظ | 40 |
رباعی | 4 | 1 | سرپنجهی دشمن افکن ای شیر خدای | حافظ | 40 |
رباعی | 1 | 0 | گر همچو من افتادهی این دام شوی | حافظ | 42 |
رباعی | 2 | 1 | ای بس که خراب باده و جام شوی | حافظ | 42 |
رباعی | 3 | 0 | ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم | حافظ | 42 |
رباعی | 4 | 1 | با ما منشین اگر نه بدنام شوی | حافظ | 42 |
قطعه | 1 | 0 | تو نیک و بد خود هم از خود بپرس | حافظ | 43 |
قطعه | 2 | 1 | چرا بایدت دیگری محتسب | حافظ | 43 |
قطعه | 3 | 0 | و من یتق الله یجعل له | حافظ | 43 |
قطعه | 4 | 1 | و یرزقه من حیث لا یحتسب | حافظ | 43 |
قطعه | 1 | 0 | سرای مدرسه و بحث علم و طاق و رواق | حافظ | 44 |
قطعه | 2 | 1 | چه سود چون دل دانا و چشم بینا نیست | حافظ | 44 |
قطعه | 3 | 0 | سرای قاضی یزد ارچه منبع فضل است | حافظ | 44 |
قطعه | 4 | 1 | خلاف نیست که علم نظر در آنجا نیست | حافظ | 44 |
قطعه | 1 | 0 | آصف عهد زمان جان جهان تورانشاه | حافظ | 45 |
قطعه | 2 | 1 | که در این مزرعه جز دانهی خیرات نکشت | حافظ | 45 |
قطعه | 3 | 0 | ناف هفته بد و از ماه صفر کاف و الف | حافظ | 45 |
قطعه | 4 | 1 | که به گلشن شد و این گلخن پر دود بهشت | حافظ | 45 |
قطعه | 5 | 0 | آنکه میلش سوی حقبینی و حقگویی بود | حافظ | 45 |
قطعه | 6 | 1 | سال تاریخ وفاتش طلب از میل بهشت | حافظ | 45 |
قطعه | 1 | 0 | بهاء الحق و الدین طاب مثواه | حافظ | 46 |
قطعه | 2 | 1 | امام سنت و شیخ جماعت | حافظ | 46 |
قطعه | 3 | 0 | چو میرفت از جهان این بیت میخواند | حافظ | 46 |
قطعه | 4 | 1 | بر اهل فضل و ارباب براعت | حافظ | 46 |
قطعه | 5 | 0 | به طاعت قرب ایزد میتوان یافت | حافظ | 46 |
قطعه | 6 | 1 | قدم در نه گرت هست استطاعت | حافظ | 46 |
قطعه | 7 | 0 | بدین دستور تاریخ وفاتش | حافظ | 46 |
قطعه | 8 | 1 | برون آر از حروف قرب طاعت | حافظ | 46 |
قطعه | 1 | 0 | قوت شاعرهی من سحر از فرط ملال | حافظ | 47 |
قطعه | 2 | 1 | متنفر شده از بنده گریزان میرفت | حافظ | 47 |
قطعه | 3 | 0 | نقش خوارزم و خیال لب جیحون میبست | حافظ | 47 |
قطعه | 4 | 1 | با هزاران گله از ملک سلیمان میرفت | حافظ | 47 |
قطعه | 5 | 0 | میشد آن کس که جز او جان سخن کس نشناخت | حافظ | 47 |
قطعه | 6 | 1 | من همیدیدم و از کالبدم جان میرفت | حافظ | 47 |
قطعه | 7 | 0 | چون همیگفتمش ای مونس دیرینهی من | حافظ | 47 |
قطعه | 8 | 1 | سخت میگفت و دلآزرده و گریان میرفت | حافظ | 47 |
قطعه | 9 | 0 | گفتم اکنون سخن خوش که بگوید با من | حافظ | 47 |
قطعه | 10 | 1 | کان شکر لهجهی خوشخوان خوش الحان میرفت | حافظ | 47 |
قطعه | 11 | 0 | لابه بسیار نمودم که مرو سود نداشت | حافظ | 47 |
قطعه | 12 | 1 | زانکه کار از نظر رحمت سلطان میرفت | حافظ | 47 |
قطعه | 13 | 0 | پادشاها ز سر لطف و کرم بازش خوان | حافظ | 47 |
قطعه | 14 | 1 | چه کند سوخته از غایت حرمان میرفت | حافظ | 47 |
قطعه | 1 | 0 | رحمان لایموت چو آن پادشاه را | حافظ | 48 |
قطعه | 2 | 1 | دید آن چنان کز او عمل الخیر لایفوت | حافظ | 48 |
قطعه | 3 | 0 | جانش غریق رحمت خود کرد تا بود | حافظ | 48 |
قطعه | 4 | 1 | تاریخ این معامله رحمان لایموت | حافظ | 48 |