Datasets:

Galahallt

/

Panitikan-34

like 0

Jose Maria Rivera

kung gayon, ito ang marapat sa iyo, at noon din ay iniakma sa kanya ang isang revolvers, datapwa, ng dumating na dito ang panaguinip ay siya niyang pagkagising na pupungas pungas, at ang mga naunang salitang pumulas sa kanyang bibig ay ang: huag, huag mong kitlin ang aking hininga. datapwa'ng masiyahan na siyang di pala kaharap si. armando at ang nangyaring yaon ay panaginip lamang, dinapuan siya ng isang kalungkutang na ikinalugmok tuloy sa isang panig ng tahanan. sumandaling napalagak sa gayong anyo si ernesto, at pagkatapos ay nagturing na: hindi, hindi nga nararapat na ako'mangibig at sangayunan ang sa aki'idinudulot ni magdalena. di ko dapat gantihin ng pagsusukab ang mabuting palagay na akin ni armando. si magdalena'nagkasala, at kinakailangang ang gayon ay pagsisihan niya. at noon din ay kumuha siya ng papel at sinimulan ang pagsulat ng isang dula. ilang araw na ang yumaon.

Jose Maria Rivera

sa lahat ng tanyag na kinakabitan ng mga cartel ng teatro, ay walang nakikita kundi ang nagpuputiang papel na kinalilimbangan ng mga titik na pula na ang nasasabi'ang sumusunod: dulaang makata unang pagtatanghal ng dulang tatlong yugto, ng kilalang makatang ernesto del rio at pinamagatang daluhan! panoorin ang mainam na dulang ito! hapon ng lingo noon. sa magandang langit ay walang isa man lamang ulap na nakatatabing baga nakadudungis. si ernesto, ay tinungo ang bahay ni. armando, na ng mamasdan sa mukha ng dumating ay biglang nagsabi na: ernesto, anong saya mo ngayon. oo nga, pagka'. nguni', hindi, hindi ko tuturan hangang di mo ipangako sa akin na ako'di hihiyain. ang tugon ni ernesto. di mo ako hiihiyain? kung gayon, mamayang gabi, ay itatanghal sa tanghalang makata ang isang bago kong dula na ang pamagat ay. bagong dula mo na naman? oo, at iya'ika limangpuo'lima na: wala kang pagod na tao! paparoon ka? kung gayon ay naito ang palco presidencial.

Jose Maria Rivera

ibig kong ikao ang mangulo sa aking palabas. napaka labis naman yata iyan. kulang pa ang sabihin mo sa isang gaya mong bagong mecenas. salamat sa papuri mong iyan, ernesto, at inaasahan ko na, ngayon pa, ang tagumpay mo mamaya. tunay, at sa dulang iyan ay inaasahan kong lalong lalaki ang aking ngalan sa malawak na laranganan ng panunulat. gayon din ang haka ko. siya, hangang ika isama mo ang iyong asawa. hwag kang mabahala. at noon din ay nagkamayan sila, at pagkatapos ay yumaon na si ernesto. armando naman ay ibinalita kaagad kay magdalena ang anyayaya ni ernesto, at noon din ay sinimulan ang paglalabas ng damit niyang gagamitin sa dulaan. sa tabi ng bangin. ika walo'kalahati ng gabi.

Jose Maria Rivera

ang madlang tao ay nangagtayo sa tapat ng dulaang makata na wari ay nangag aantay inaabangan ang pagpasok ng mga binibining dadalo sa dulaan ng gabing iyon, nang maringig ang pangalawang tugtog ng isang maliit na batingaw ay dagling nangag sipasok sa dulaan, na noo'punu na ng mga magsisipanood, samantalang ang mga mahihirap na di makaupo sa isang butaka, ay nanga sa entrada general. ang mga binatang mawilihin sa mga binibining may magagandang ayos ay payak na nakapako ang paningin sa asawa ni. armando, na nang gabing iyon ay lalo pang gumanda sanhi sa mga suot niya. ika siyam na ganap ng gabi, nang ang pangatlong campanada ay nadingig ng lahat ng dumalo sa dulaan na sinundan pagkatapos ng pag aangat ng telon de boca. sinimulan ang unang yugto at gayon din ang pangalawa sa di magkamayaw na palakpak ng nanganonood at ng matapos ang pangalawang yugto, ay hindi nagpatantan ang mga iyon kundi makita ang makatang ernesto del rio, na kung tunay mang kilala na nila, ay ibig na purihing muli.

Jose Maria Rivera

nang uliting iangat ang telon de boca at simulan na ang tercer acto ay lalo pa ding nagtamo ng maraming palakpak at muling hiniling ang autor noon. datapwa'ng dumating na sa escenang mahuhuli ni. martin (protogonista ng dula) ang asawa niya sa piling ng kaibigang matalik na ito'siyang argumento ng dulang iyon, si magdalenang asawa ni. armando, ng makita ang balaraw na tangan sa kamay ng actor at itatarak sa nagpapapel na asawa, ay sumigaw ng: ang dramang iyan,. at noon din ay hinimatay. sa gayon ay nagkagulo sa dulaan, at pagdaka si. armando ay linisan ang inuupan at inaowi sa kanilang bahay si magdalena, na lubhang di ma alaman ang nangyaring iyon. di din naman lubha nang nagluat at matapos ang pagtatanghal ng drama, si ernesto, ay kaagad na tumungo sa bahay ni. armando na ng kaniyang datnan ay mabuti ng lubha si magdalena. pagtatapat. kaibigang ernesto, ang salubong sa kaniya ni. armando ng siya'makita.

Jose Maria Rivera

ang dula mo'mainam, dinaramdam ko lamang na hindi nakita ang lahat dahil sa paghihimatay ni magdalena. dinaramdam ko din, ang tugon ni ernesto, datapwa'kinakailangan mong matanto ang isang lihim na napapaloob sa katha kong hinahangaan mo. tantoin mo kaibigan ang patuloy ni ernesto na sanhi sa kalamigan mo sa pag ibig, ang paningin ng iyong asawa ay ipinako sa akin. gayon pala! tampalasan, ang tinurang bigla ni. armando at dadaluhungin na sana si magdalena, datapwa'napigilang agad ni ernesto at pinagsabihan ng: maghintay ka muna, at saka itinuloy ang pagsusulit ng; datapwa'sapagka'tanto ko na kung iyon ay aking bayaan ay lalabagin ko ang ating pagkakaibigan, ay ginawa ko ang dramang itinanghal ng gabing ito ng upang makapagbalik loob ang asawa mong namali sa daan ng katahimikan. at di ka namali, ernesto. ang tugon ni magdalenang ka agad na lumuhod sa harap ni. armando na umi iyak, ako'iyong patawarin. magdalena, pagtindig, at kita'pinatatawad ang sulit ni.

Jose Maria Rivera

at ikaw ernesto, ang ginawa mong ito'pinatunayan ang iyong mabuti at tapat na pakikisama, hinahandugan kita ng walang hangang pasasalamat, at makaaasa ka sa kapalagayang matalik na kaibigan. buhat ngayon, ikaw ay aking kapatid. at ang tatlong iyong sa pamamaguitan ng isang mahigpit na yakap ay napagisa ang mga damdamin at puso. kasaysayan ng isang halik sa matalik na kaibigang marcos de los santos, lumikha ng tugtuguing los literatos tondenos . ang bowan na ng mga nakaraang araw ay waring ikinakait ang kaniyang magandang kulay, ng gabing iyon ay maliwanag at bahid mang dungis ay wala. ang mga bitwin na tila alitaptap, ay tuluyang nangawala sa himpapawid dahil sa liwanag ng buwan. hanging mahinhin at mabanayad ang sa alanganin ay pumapaguitna na nakikisunod at sumasaliw sa gayong kagandahan.

Jose Maria Rivera

ang dagat man na sa tuina'nagbalang gunawin ang sangkapuluan at guhuin ang mga nagtatayugang tahanan na wari bagang hinahamon ang kapangyarihan ni bathala, ay mapanatag na lubha ng gabing iyon: sa kaniya'wala man kahit munting bulalas ng gahasang alon. lahat ay tiwasay at tahimik. samantalang ganap ang katahimikan, sa isang malaking bayang nasasakop ng maynila at sa tapat ng isang tindahang tagalog, nangakaupo ang maraming binata at ilang matatanda. sapagka'kaugalian na ng lahing lakandula na ang mga binata'dalaga ay mangagliliwaliw sa liwag ng bowan ang karamihan ng binata na nag upo sa tapat ng tindahang nabanguit ay nangagyayaang maglakad sa liwanag ng bowan. yumaon ang mga iyon at doon ay walang nangalabi kung hindi ang isang binata at ang lahat ng mga matanda. sa di kawasa'nangagusapan ang mga matatanda ng natutungkol sa pagtugtog ng violin.

Jose Maria Rivera

dine sa atin ang sabi ng isa doon na wawalungpuin ang gulang, ay may sumipot na isang violinistang hanga ngayon ay hinahangaan ng tanang makariringig sa kaniya. ah, si dario: siya nga; tunay ang tinuran mo, ang sabi naman ng isa pa din sa nangaroroon. datapwa'sa aking wari, ang kabuhayan ng taong iyan ay nababalot ng isang malaking hiwaga, anang na unang nagsalita. ang tanong ng isa doon. ang mapiling usisa ng isa pa rin. mangyari, si dario na ngayon ay magkakaroon na marahil ng taon, waring di nakikilala ang gawang umibig. at bakit po, tio? ang magalang na tanong ng binatang sapul ng simulan ng mga matatanda ang usapan, ang boong pakinig niya'doon na lamang ilinagak. gayon ang sabi ko, pagka'nakapanggigilalas ang sinapit niyang gulang na taon ay bagong tao pa, at.

Jose Maria Rivera

nguni'ang kaniyang iduduktong ay nawala, sa pagkakataong noon din ay dumating sa tindahang pinaglilipunan nang isang matandang kaiguihan ang taas, sunod sa moda ang suot na damit at kahit sa mukha niya nagsisimula na ang pangungulubot nang balat, ay di pa din yumayaon ang mga badha nang kaniyang kapanahunan: isa sa mga magandang lalake. bitbit niya sa kaliwang kamay ang isang kaha ng violin. magandang gabi po sa inyong lahat! saan ka ba nangalin? ang tanong ng isa'isa sa nangaroroon, sa dumating. diyan lamang mga kaibigan sa bahay ng isa kong pamanking lalaki na ikinasal kanginang umaga. ang pamankin mo'napagkikilalang hindi mawilihin sa pagkabagong tawo na tulad mo anang matandang naunang nagsalita. tunay nga ang tinuran ninyo ani dario; datapwa'kung aking inabot ang gulang na ito sa pagkabagongtawo, ay dahil lamang sa isang malaking hiwagang hanga ngayon ay bumabalot sa aking kabuhayan. ang pamaang na tanong ng nangaroroon. at alin ang hiwagang iyan? ang tanong ng isa naman.

Jose Maria Rivera

di baga maaring aming maalaman? ang salo ng isang matanda pa din. kung hindi kayo mangaiinip ay aking isasalaysay sa inyo. sa gayon, ang lahat ay nagsipag igue ng upo; nangagunahan ang bawa'isa na mapalapit sa magsasalaysay ng kaniyang kabuhayan. ang may ari ng tindahan pati, sa gayong nangyari ay nahawa na at nang matapos mabigyan ng isang luklukan si dario, ay dalidaling isinara ang kaniyang tindahan, ng upang hwag magambala ang gayong salaysayin. sumandaling tinutop ni dario ang noo ng kaniyang kamay at pagkatapos ay sinimulan na ang pagtuturing ng gayari: di na kaila sa inyo na ang aking kabataan ay isa sa mga inahele ng kapighatian apat na, taon pa lamang ang aking gulang ng ang sinisinta kong ina ay tinawag ni bathala sa kaniyang sinapupunan. ang aking ama na tapat magmahal, ng makilalang ang aking hilig ay sa pagtugtog ng violin, ay pinaturuan ako sa isang bantog na guro.

Jose Maria Rivera

sa pag aarimuhanan ng aking ama, ako na ang pinatutungo sa bahay ng aking guro, nguni', di naman naglipat buwan at ang ama ko ang sumunod na nalunod sa ilog estigia. simula na noon ay nadanas ko ang hirap ng maulila, hirap na di nakuhang maalis, ng mga paing paunlak ng karamihan, na sanhi sa kahusayan kong tumugtog ng violin, ang bawa na ay nagsisiwalat. isang araw ng lingo, dalawa sa aking pinakamatalik na kaibigan, matapos kaming makasimba, ay niyaya ako sa bahay ng isang mayaman, na ng araw na iyon ay ipinagpipista ang kaarawan ng kapanganakan sa kaniyang anak. marami ng panauhin ang inabot namin doon, at sa tanan, ay ipinakikilala ako ng aking dalawang kaibigan, tangi nga lamang sa pinipista na di namin inabot doon at sinundo ang kanyang mga kalapit loob. datapwa'hindi ko natanto at kung bakit simula sa mga unang sandali pa lamang ng aking pagdatal sa bahay na iyon, ang aking pag iisip ay umulik ulik na, at ang puso ko ay nanibago sa pagtibok.

Jose Maria Rivera

sa gayong anyo, ay napaupo ako sa isang luklukan, at halos di pa man nagluluwat, ay siya namang pagdating ng pinipista, na matapos mabiguiang upuan ang kanyang mga kakilala ay tinungo ang dalawa kong kaibigan at pinagsabihang: asa ko'hindi kayo magsisidalo, ah. at sinabayan ng isang ngiti. mali ang sapantaha mo, ang tugon ni carlos. siya nga, kaya'pinasasalamatan ko ang gayon. angela, ang sabi ng kaibigan kong andres ipinakikilala ko sa iyo ang aming kaibigang dario reyes, binatang compositor at balitang violinista, at sinabayan ng pagtuturo sa akin. naragdagang lalo ang aking dinamdam, at sa gayon ay wala akong nasabi ng abutin ang kanyang kamay kung hindi: aling angela, pag utusan mo po. ikinagagalak ko po ang pagkakilala sa bantog na violinista, ang tugon niya sa akin na sinabayan nang isang titig na kinapapalooban ng boong kabuhayan at pag giliw.

Jose Maria Rivera

matapos ang pananghalian, at sa mga sandaling nangagpapahinga ang mga masambahin kay terspcicore, ang tanang panauhin ay nangagkaisa ng paghingi nila na tugtugin ko ang isa sa aking maririkit na tugtuguin. noon naman ay kasalukuyang ang tanang mawilihin sa musica ay walang tinutugtog kung hindi ang kayayari ko pa lamang na ang pamagat ay agonias, at sa pagnanasa ko ngang makasunod sa pinipita sa akin ng tanan, ay hiniram ko ang violin ng isang orquesta at kaagad ngang tinugtog ang agonias na sinaliwan naman sa piano ni angela. di pa man halos natatapos ang aking pagtugtog, ng pumulas sa bibig ng lahat ang salitang: magaling! isa'isa ay yumakap sa akin at ako naman sa kanila, kahit na sa mga labi ay namumutawi ang ngiti, sa aking puso naman ay isang kalumbayan ang kaagad na pumaloob.

Jose Maria Rivera

sumandaling tumiguil si dario na waring nahahapo, at pagkatapos na ininom ang isang vasong tubig na kaniyang hiningi, ay itinuloy ang pagsaysay: ganap na isang lingo ang nakaraan, buhat ng pistahin si angela. isang hapon na magtatakip silim na, ay napadaan ako sa tagiliran ng hardin ni angela. akay palibhasa ng pagnanasang mailuhog sa kaniya ang aking pag ibig na buhat pa ng mga unang sandaling magkatamang mata ay namahay na sa puso, ay sinamantala ko ang kaniyang pamumupol ng sampaguita, at karakarakang binati siya: sumagot naman sa akin ng malumanay at inanyayahan akong pumasok; anyayang kaagad kong tinupad, at mga ilang sandali kong ilinuhog sa kanya ang aking pakay. palibhasa'talaga na nga yata ng diyos na ako'palarin, si angela ay tinangap ang aking pagluhog at binitawan sa akin ang mahiwaga, matamis at mahalaga niyang oo . kaylan man ay di ko malilimot ang mga sandaling iyon na ikinaginhawa ko!

Jose Maria Rivera

sa di kawasa, ng akoy'nagpaalam na kay angela, at sagutin na niya ng: hangang sa jueves irog ko siyang paglapit sa amin ng ina ng guiliw ko at nanglilisik ang matang nagturing na: angela, hindi ka na narimarim na tawaging irog mo ang dayupay na iyan? sa gayong pag alipusta sa aking kahirapan, sa dibdib kong mapag bata, ay waring naringig ang piping hiyaw ng aking puso na anya': ipagsangalang mo ang iyong karalitaan! at dahil sa bagay na ito'itinaas ko ang aking ulong nakayuko at nagsabi nang: da. amalia, magpakarahan po naman ng pag alipusta sa aking karalitaan. sasagot ka pa; ang tugon niya sa akin, naito ang marapat sa iyo, at noon din nga ay ipinalo sa akin ng walang patumanga ang isang palasan na kaniyang tinutungkod. sa gayong nangyari, niyakap ni angela ang kaniyang inang kasabay ng pagsasabi sa akin ng: dario, yumaon ka na . sinunod kong dagli ang sabing iyon ni angela.

Jose Maria Rivera

kinamakalawahan, nang pangyayaring iyon, ay tinangap ko ang isang liham ni angela na gayari ang nasasabi: irog kong dario: buhat ng mangyari ang pananampalasan sa iyo ni ina, ako'nahiga na at di tinitigilan ng lagnat. hindi lamang ikaw ang nagdurusa, irog ko; ako man ay sakbibi din ng kapanglawan, ako man ay ginigiyagis ng lungkot. kung ako'kapu in ng palad at maputi ang aking hininga, ay makaaasa kang sa mga huling tibok ng aking puso, ang mga huling salitang pupulas sa aking bibig, ay ang ngalan mo, pagka'ang pag ibig ko sa iyo ay walang makakatulad at malawak pa kay sa dagat at himpapawid. huwag mo ngang lilimutin ang iyong iyo lamang na si, angeling. di masayod na lungkot ang sumaakin ng ang gayon ay matanto at palibhasa'simula ng gawin sa akin ni da. amalia ang pag hiya, binuo ko na sa loob ang pangingibang bayan. kinabukasan, at bago pa lamang ipinakikita ni febo ang mga unang anag ag niya, ay iniwan ko na ang bayang ito at tinungo ko ang pangasinan.

Jose Maria Rivera

isang hapon na kasalukuyang ang mga ibong naglalagalag ay tinungong muli ang kanilang pinag iwang mga pugad; hapong hustong ikapitong araw ng pagsapit ko doon, walang ano ano'lumapit sa akin ang alila ko at sinabing may mga tawong humahanap sa akin; iniutos ko sa kaniyang patuluyin ang mga iyon, nguni'nang mangagsipasok na ang mga bagong dating ay isang malaking kamanghaan ang umabot sa akin. nalalaman ninyo kung bakit? pagka'ang isa sa mga iyon ay ang ina ni angela na nang makita ako, ay nagturing na kasabay ang iyak at yakap sa akin; dario, patawarin mo ako sa pagkakalait sa iyo: iligtas mo ang aking mahal na angela. nang maringig ko ang kanyang sinabi ay itinanong ko ang sanhi ng kaniyang, mga sinabi at noon din nga ay isinalaysay ni da. amalia at ng pinsan niyang luisa na mula ng hapong ako'kaniyang linait, si angela ay nagkasakit na at ng ikatlong araw ay sinabi na ng medico na ang tanging kagamutan ng sakit ni angela ay na sa kaniyang minamahal.

Jose Maria Rivera

sa gayon nga ay isinamo sa akin ni da. amalia na huwag na di ako sumama sa kanila, at dahil sa mapili nilang pag anyaya ay sumang ayon na ako. samandaling huminto si dario na waring ina ala ala ang tanang pangyayari na isinasaysay niya. lumipas ang ilang saglit at, pagkatapos na silang nangagkakaharap ay uminom sa dulot na matamis at tubig nang may tinda, ay ipinatuloy ni dario ang kaniyang pagsasalaysay. kinabukasan, at dahil na wala na nga akong iba pang nasa kundi ang mamalas ang aking iniibig na angela, matapos na makakain ng agahan, ay lumulan na nga kami sa tren. dalawang oras at kalahati ang itinagal namin sa paglalakbay, at pagkatapos ay dumating na kami sa bahay ng guiliw kong angela. nang ako'anyong tutungo na nga sa silid ng aking sinta na kasama si da. amalia, ay sinalubong kami ng manggagamot, na nang matantong ako ang dario, ay kaagad akong pinagsabihan, ng: kayo pala!. si angela'walang patid ng tawag sa inyo.

Jose Maria Rivera

hindi ako nakatugon ng kaputok man lamang, kaya'ang mangagamot nang mamasdan ang gayon ay nagturing na: kayo, tanging kayo ang marahil ay makabubuti kay angela. nguni'nang kaming tatlo ay anyo nangang papasok, ay siya naman naming pagkadingig ng hiyaw na; dario! dagli na nga kaming tumuloy sa kinalalagian ni angela ng nadingig ang gayon at kaagad kong tinabanan sa kamay kasabay ng pagsasabi nang: angela, angela! ang biglang sigaw niya ng makita ako. asa ko'hindi na kita makakausap; asa ko'mamamatay ako ng hindi ka man lamang makakaabot sabi, nguni'napagkikilalang diningig ng dios ang aking hiling,. mamamatay ako ngayon ng tahimik. angela, bakit mga kaisipang sakdal papanglaw ang pinapamumulas sa iyong mga labi? ang sabi ko sa kaniya. ah, pagka'tanto ko na lumalapit na ang aking kamatayan. ang bata mong iyan? ah, hindi, hindi ka pa mamatay.

Jose Maria Rivera

tinitigan akong sumandali ng boong guiliw ni angela, at pagkatapos ay nagturing na: dinaramdam ko ngang lisanin ka at lalo ko pang daramdamin kung magunitang ako'dagli mong malilimot, sakaling tumugpa na sa bayang payapa, nguni'ano ang aking magagawa? wala na kundi sumang ayon sa pasya ng may likha sa ating lahat. tumiguil sumandali, at pagkatapos na wari bagang ang kaunti niyang lakas ay nakuhang natipong lahat, umubong maka tatlo, at pagkatapos na matabanan ang kamay ko ng sakdal higpit, ay nagturing na: dario, ipangako mo sa akin na, sakaling ako'mamatay na, ay hindi ka mag aasawa kundi sa babayeng higuit pa sa akin. hindi lamang iyan, angela, hindi lamang iyan, kundi, sakaling ako'lisanin mo, ay hindi na ako mag aasawa, ang tugon ko sa kaniya. tupdin mo kaya ang gayon? hindi mo kaya pagsisihan? isinusumpa mo?

Jose Maria Rivera

nang maitugon ko ang gayon, ay ikinawit sa aking liig ang kaniyang mga bisig na sakdal papayat na, at pagkatapos ay hinagkan ako ng minsan, isang halik na hanga ngayo'nararamdaman ko pa. ang ina ni angela, na nakikita ang gayon, ay hindi umimik kaputok man. isang sandali lamang ang yumaon at pagkatapos, ay binawian na ang guiliw kong angela ng buhay ni bathala. at, iyan pala ang sanhi ng di mo pag aasawa? ang turing ng isa sa mga kausap. oo, iyan ang sanhi ng kung bakit hanga ngayo'bagong tao pa ako. at noon din ay nag paalam na si dario sa tanang mga kausap, samantalang sa batingaw naman ng sambahan ng ay naringig ang sampung tunog. aklatang bayan . aklat mananayaw ni ros. almario duwag ni. changco sa tabi ng bangin ni. legaspi daang anloague, dating lemery blg. bago pumahik ng tulay ng hulo.

Juan Serrano

sa amang ualang pinagmulan, sa anac niyang bugtong, sa espiritu santong mangaalio, iisang dios at tatlong personas. sa camahal mahalan at cataas taasang misterio nang trinidad na casantosanto san nagcucusang nonoui, cun baga sa cusa, itong novenas nang mapantas na doctor at ama nang santa iglesia na si san agusting na ama cong liniliyag, sapagca cun sa dios ama inahihinguil ang capangyarihan, sa anac ang carunungan at sa espiritu santo ang sinta; ang sinta, carunungan at capangyarihan, ay siyang sinag na ipinagbibigay liuanag sa sangdaigdigan nang arao nang santa iglesiang si san agustin. ang pinagcacaquilalanan nang calachan nang caniyang capangyariha,, cabagsican, ay ang pagca inamin nang santa iglesia ang lahat niyang aral tungcol sa gracia, tuloy siyang pinasasampalatayanan sa sangcacristianohan.

Juan Serrano

hayag naman ang caniyang carunungan at ang baquit siya,, aguila nang manga doctor, ay lungmipad pa naman siyang nagpacataas taas, na nangyari niyang siniyasat at inonaua ang cataastaasan at calihim lihimang misterio nang santisima trinidad, nang mangyaring malipol ang lahat nang manga camaliang linalang nang manga erejes laban dito sa misteriong ito. nguni saan di? palibhasa,, naquinabang siya sa dios ama nang capangyarihan, sa caniyang bugtong na anac nang caniyang carunungan, at ang dios espiritu santo nama,, nagcaloob at naghulog sa caniyang puso nang caniyang sinta; si san agusting din ang nagbigay pagcatotoo nito; na ganito nga ang marahil niyang uiniuica sa panginoon dios: cun ga icao aniya, panginoon co ay si agustino, at ga ang dios na ay aco, iiuang co ang pagca dios co, at ibibigay co sa iyo,, nang icao ang maguing dios co .

Juan Serrano

si, sapagca palad co aya, cun aco,, maguing dapat magcamit nang gagaduplis man lamang na quidlat nang gayong sinta, na icapaglathala nang pananampalataya, maningas na pangayupapang pagcauili at maliyag na pagbunyi dito sa casanto santosan at caningasningas na trinidad. sa iyo nga, aba trinidad santisima! iniaalay at inihahayin nang totoong pananaguisuyu,, pagpapacababa at tunay na pangangayupapa niring loob co itong novenas, na baga man munti sa tingin, ay ang tungo,, calaquilaquihan.

Juan Serrano

cahimanauari ang manga loob nang manga tauo, ay manga sulong at magsipanibulos na pagdongdongang pangadying, nang macamtan nila ang lubhang maalam at macapanyarihang ampon at saclolo nang maningas na puso ni san agustin na pinaglaosan nang tunod, sampon nang manga cabanalan at graciang hinihingi dito sa novenas na ito; siya cong nasa,, pita, siya co rin namang iniamo among idinaraing, idinadalangin at hihingi sa dios ama na macapangyarihang tunay, sa dios anac na carunungang lubos, at sa espiritu santong apoy na sintang tibobos, iisang dios na totoo, na nabubuhay at naghahari magparating man saan.

Juan Serrano

cacailan mang panahon at cacailan mang arao, ay sucat mul an at gauin itong novenas, ayon sa pagcauili pagcasalat nang isa,, isa; nguni ang lalong tapat, ay cun mul an sa icadalauang puong arao nang bouang agosto, at nang masadha,, matapos sa icamaycatlong ualo; arao nga na ipinagpifiesta sa caniya nang santa iglesia; at cun dili caya, ay sucat mul an sa icamaycatlong pitong arao nang bouang abril; at nang matapos sa icalimang arao nang mayo, arao nga nang catacatacang pagbabalic niyang loob sa dios. sa arao nang camumul an ay magcocomulgar, at sa boong siyam na arao, ay magpapacapilit magingat sa anomang pagcacasala nang marapat sa ating panginoong dios ang caniyang hinihingi.

Juan Serrano

arao arao ay darasalin ang unang panalangin at aacalain sa loob at gunamgunamin, na siya,, humarap sa casanto santosan trinidad; at saca isusunod ang icalaua na natatala sa ibaba sa balang isa,, isang arao, at cun matapos ay mangadyi nang tatlong ama namin at tatlong aba guinoong maria puri at dangal sa santisima trinidad na sininta nang totoong pagniningas nang puso ni san agusting ama natin, at saca isa pang ama namin at aba guinoong maria puri at bunyi sa maliyag na alab at ningas nang caniyang dibdib. saca naman isusunod na babasahin ang manga touang dalit na nasa cauacasan nito .,, . cun macapagmula nang mag ang tanda nang santa cruz at macapag panginoon cong jesucristo, ay babasahin itong panalanging masusunod at oolitin din sa arao arao .

Juan Serrano

sa harapan mong camahal mahalan, panginoong macapangyayari sa lahat, iisa sa pagca dios at tatlo sa pagca personas; ay ipinagpapatirapa co yaring caabaan co at ang hiling co,, nasa, ay ang balang nang panimdimin, gaui,, uicain co dito sa pagnonovenas na ito,, paraparang maoui,, mahinguil sa pagpupuri,, pagdarangal sa iyo. at sapagca naquiquilala co,, natatalastas ang pagcababa, pagcamura,, pagcaualang halaga nang manga gaua co, ang tica co,, nasa ay ipaquisama,, ilangcap sa manga ualang hangang carapatan at pasiong camahal mahalan nang aquing pang inoong jesucristo, at nang mahugasan nang caniyang mahal na dugo ang aquing caloloua, luminis at mauala ang dilang libag nang casalanan at manga pitang masasama.

Juan Serrano

inilalangcap co nama,, pinipintacasi ang manga carampatan nang calingas lingas na virgeng si guinoong santa maria, at nang calahat lahatang angeles at santos; at ang bucod cong pinipintacasi ay ang ama cong liniliyag na si san agustin, at ang ampon niya,, saclolo ang ninanasa co,, hinahangad dito sa pagnonovenas na ito. at yayamang icao, santo,, ama cong minamahal, ay naguing arao na nagpaunaua at nagpaliuanag sa boong sang mundo nang calalim lalimang misterio nang santisima trinidad doon sa labing limang guinaua mong libro; at ang puso mo,, naguing carurucan nang trinidad na casanto santosan, ayon sa ipinapahayag nang angel cay san sigisberto, ay saan di aamini,, ipagcacaloob ang anomang iyong dalanginin.

Juan Serrano

caya nga yata idalangin mo aco sa panginoong dios nang tauad sa acquing manga casalanan, manga arao at tulong na ipagpepenitencia co,, ipagdurusa nang tapat sa manga calilohang co; at ang bucod co pang hinihingi dito sa pagnonovenas na ito; at ang idinaraing co pang isa sa iyo, ama cong iguinagalang, ay ang yayang icao noong nabubuhay pa dini sa ibabao nang lupa, ay naguing tagapagtangol at tagapagsangalang sa pananampalataya, at ang caniya pang santa iglesia, ay ipinagbilin at ipinagcatiuala sa iyo nang caniya ring esposo na si jesucristo, ay ipatuloy mo rin ngayong na sa langit ca na ang dati mong ampon, at pagpilitan mong hingin sa panginoong dios na palataguin at palaguiin sa boong sangmundo ang totoong pananampalataya, ang magcasundong totoo ang lahat na manga haring cristiano, at ang matuto pa silang magutos at magpasunod sa sangcacristianohan nang dilang ipagpupuri,, ipagdarangal sa panginoong dios na nabubuhay at naghahari sa langit magparating man saan.

Juan Serrano

dios at panginoon cong macapangyayari sa lahat, na sa carunungan mong ualang hangan ay pinapaguing liuanag mo ang cariliman, noong baliquin mo ang ualang casinglalim na bait at loob nang aquing amang si san agustin, at pinapaguing ilao mo nang pananampalataya, at arao na maliuanag nang santa iglesia, na magsasaysay at magpaunaua sa boong sangmundo nang manga misterio mong mataas, at parang diamante cun mutyang mahal, ay liniloc mo,, pinalambot nang manga luha nang ina cong si santa monica, at pinili,, hinirang na magcalat at magpahayag nang iyong casanto santosang ngalan, ay aco,, nagaamo amo sa iyo, dios co, na pacundangan sa caniyang manga carapatan, ay aco,, pagcalooban mo nang liuanag na icatuto cong malis at lumayo sa casalanan, at icagagaling nang dila cong gagauin; at pacundangan naman sa pagal niya,, pagod sa pagsasangalang sa pananampalataya, ay pagcatibayin mo ang aquing loob, sampon nang manga loob nang lahat na manga capoua co tauo sa totoong pananampalataya.

Juan Serrano

at sa iyo naman, ama cong liniliyag, ang hinihingi co, ay pacundangan sa catacataca mong pagbabalic loob sa panginoon dios, ay idalangin mo aco sa caniya nitong aquing idinaraing; at ang hinihingi co pa naman dito sa pagnonovenas na ito, ay inaasahan co ring cacamtan, pacundangan sa ampon at manga carapatan mo, nang marangal at mabantog ang caalaman nang dios sa aquing magparating man saan. ang apat na ama namin at aba guinoong maria, ayon sa sinasabi sa manga bilin . aba liniliyag cong amang si san agustin!

Juan Serrano

yayang nagningas ang iyong puso na parang arao, na hindi napupugnao, at hiualay man sa catauan, ay nagbibigay pagcatotoo at ipinaquiquita nang moli,, moling paglulucso ang alab at ningas nang sinta sa dios, na namahay sa iyong dibdib, at icao rin ang nagpahayag at nagcompisal nang pagca icao ay nasugatan nang palasong sinta; aco,, nagaamo amo sa iyo, ama cong mahal, na alang alang dito sa camahal mahalang alab, ay dalanginin mo sa panginoon dios, ang aco,, siga,, sunoguin nang quidlat nang sinta sa caniya, at nang cun masangag at luminis ang aquing dibdib, ang dios na lamang ang ouia,, patunguhan nang dilang pita,, nasa nang loob co; at gayon din namang aco,, nagaamo amo sa iyo na idalangin mo rin sa caniya itong aquing hinihingi sa pagnonovenas na ito, cun macacaayon at mararapat sa panininta sa dios, at nang cun matularan co ang malinis mong sinta dito sa buhay na ito, ay maguing dapat acong masama at maramay sa iyong magningas niyong sintang mapalad na inaasahan nang aquing caloloua, na hindi matatapos magparating man saan.

Juan Serrano

ang apat na ama namin at aba guinoong maria . aba panginoon at dios na mapagcalinga! na nagcaloob sa aquing amang si san agustin nang maningning at masinag na carunungan, palibhasa,, arao nang santa iglesia, na nacapagpapanao nang dilim nang manga eregias, naguing maestro nang manga doctores, paraluman nang manga cristiano, at nang sila,, matuto,, houag masinsay sa daan nang pananampalataya; at naguing patnugot, na cahalimbaua niyong columnang alapaap at apoy na natnugot sa manga campon mong bayan sa una, at itinuturo sila sa lupang pangaco mo sa canila, at nacasisira sa manga matitigas na loob na dumurouahagui,, ongmuusig sa canila. ay ang idinaraing co sa iyo, panginoo,, dios co, ay ang pacundangan sa pagpipilit niyang magpaliuanag nang loob nang manga tauong nagcacamali,, nasisinsay, ay pagcalooban mo aco nang liuanag na icaalinsunod co sa mahal mong calooban, at icalalayo co,, icaiilag sa cariliman nang manga camalia,, casamaan.

Juan Serrano

at icao naman salomon nang manga cristiano, calarahin mo aco sa panginoon dios, at caniyang ipagcaloob sa aquin, at tuloy pa namang pacamtan sa aquin itong aquing hinihingi sa iyo dito sa pagnonovenas na ito, at nang cun paratihin cang purihin nang aquing caloloua, ay tumouid ang manga hacbang nang aquing buhay, hangan di sumapit at mahanganan sa caguinhauahang ualang hangan. aba cabababaang loob na jesus!

Juan Serrano

na baquit icao ay maningas at maliuanag pa sa arao, ay tiquis cang nagpacaonti, at ipinaglingid mo ang ningning at sinag nang iyong carununga,, camahalan sa alapaap na marupoc nang aming catauohan, at nagcaloob ca sa aquing amang san agustin nang malacas na loob na ipinagpaualang, halaga,, ihinamac nang dilang puri at dangal dito sa ibabao nang lupa; at tulad sa iyo, at nagdamit nang mababa at murang damit ermitano, binago,, binalic ang manga dati niyang camalian, at isinulat na ipinahayag sa boong sangmundo ang caniyang manga casalanan nang totoong caguilaguilalas na capacumbabaan nang loob, na di pinangahasang tularan nang sino man.

Juan Serrano

diyata, dios at panginoong co, aco,, nagaamo amo sa iyo,, dumaraing na iyong casihan, sidla,, hulugan ang aquing caloloua nang totoong capacumbabaan, at nang maiubos cong icompisal ang lahat na manga casalana,, camalian co, at nang paualang halaga,, hamaquin ang dilang capurihan dito sa buhay na ito, at houag acong may ibang pagnasa,, pitahin, cundi ang hamaqui,, ayopin dahilan sa pagcaibig sa iyo. at sa iyo naman, santo,, pantas na doctor, dumaraying din aco na idalangin mo aco sa panginoong dios nitong capacumbabaang loob, sampon nang hinihingi co sa iyo dito sa pagnonovenas na ito, at nang cun mahouaran co ang cababaan mong loob, ang dios na nagpaparangal at nagpapala sa mababang loob, ay pagpalain niya acong papagcamtin nang corona sa caloualhatian sa langit. aba malubay at catiis tiisang jesus!

Juan Serrano

na nagcaloob sa ama cong san agustin, nang maningas na nasa,, ibig sa cagalingan nang manga caloloua; na parang arao na masicat, ay dili isamang lumamlam at nagcolimlim ang caniyang ningning at sinag sa pagpapaliuanag sa manga tauo nang caniyang pangangaral; at nagdalita na ualang saua nang madlang saquit at, carouahaguinan sa manga eregeng nagbubudhi sa caniya nang camatayan; at bagcus sa malaqui niyang pagnanasang maguing martir, ay dili nga isa man nanghinauang magtiis, at ang dinorongdong niyang uiniuica, ay ganito: panginoong co, aniya, pagcalooban mo aco nang icapagtiis, at dagdagan mo pa,, ololan ang saquit at hirap. caya nga panginoong co, pacundangan sa di masaysay niyang pagtitiis, ay pagcalooban mo aco nang icapagtitiis co nang hirap, at hologan mo aco nang maningas na nasang maghirap dahilan sa pananamlataya.

Juan Serrano

at yamang iniadya mo ang caibigibigan mong doctor sa maraming panganib, nang maguing calasag nang sangcacristianohan, aco,, nagaamo amo sa iyo, na ipagadya mo naman aco sa casalanan at sa tanang caauay co, naquiquita ma,, di man naquiquita. at sa iyo naman, ama cong iniibig na san agustin, ay dumaraing aco na idalangin mo aco nito rin sa panginoon dios, sampon nang hinihingi co dito sa pagnonovenas cong ito, at nang tulad sa iyong dalita ay matiis co,, maralita, bayad at dusa sa manga casalanan co, ang tanang cahirapan dini sa buhay na malait, hangan di macasapit sa tiuasay na doongan sa langit. aba dios at panginoong co!

Juan Serrano

na pinagpala mo ang caloloua nang ama cong san agustin, sa pinacalangit nang iyong santa iglesia, at pinarating mo sa cataas taasang pagninilay, na ga nauaualang loob at natitilihan sa manga cababalaghan mong misterio, at nagcamit pang nanood dini sa buhay na yari nang trinidad na casanto santosan, at naguing dapat numamnam nang dugong camahal mahalan sa taguiliran nang aming panginoong jesucristo, at nang calinalinamnamang gatas nang casanto santosang virgen maria, at pinagitanan nilang mag ina na uala siyang matotohang lingonin nang malaquing pagcatoua, at ungmalab na sungmilacbo ang apoy nang caniyang sinta cay jesus at cay maria: ay paningasin mo naman, panginoon co, ang dibdib co sa pagcauili cay jesus at sa caniyang casanto santosang ina. at sa iyo nainan, arao na maalab, aco,, ungmaamo amo, na pacundangan sa catouaan mong quinamtan dito sa manga caloob sa iyong ito, ay idalangin mo aco sa panginoon dios nang graciang hiningi co dito sa novenas na ito, at idalangin mo pa naman aco nang caliuanagan nang loob, na icatututo cong magnilay nang manga camahalan niya,, caloob, at nang cun maboong manatili ang aquing loob dito sa pagninilay na ito, ay houag acong may hanapi,, hangarin, cundi ang igaganti cong catampatan, at nang purihin ang caniyang camahalan magpasaualang hangan.

Juan Serrano

dios na totoo,, maestro nang tanang sarisaring cabanalan, na inilagay mo,, inihalal dini sa ibabao nang lupa ang aquing amang san agustin, dili nang pamahayan nang lahat na manga cabanalan lamang, cun di nang alaga,, diliguin (at parang totoong arao) ay palagoin pa naman niya ang manga cabanalan sa halamanan nang santa iglesia, at magacay siya,, manogot sa pitong puo,, limang religion, na umaalinsunod sa liuanag nang caniyang casanto santosang regla at aral nang totoong pagpapacaruc ha, pamimintuho at pag iingat sa cahalayan; ang idinaraing co sa iyo, panginoong co, ay ang itanim mo sa caloloua co ang lahat nang cabanalan, at nang cun aco,, maguing duc hang totoo sa loob, at mapagingatang co ang dilang cahalayan, at masunod co ang manga utos mo, ay maguing dapat pamahayan ang puso co nang santisima trinidad.

Juan Serrano

at sa iyo, casanto santosang patriarca, dumaraing naman aco, at dumadalangin na aco,, anaquin mo, di man aco dapat, at ipagcaloob mo sa aquin ang hinihingi co dito sa novenas na ito, sampon nang icao rin ang parating maguing panogot, paraluman at maestro co, at nang sa tulong nang iyong liuanag tontonin nang caloloua co, na houag ding masinsay, ang itinuro mong daang cabulusan sa langit. aba panginoon at mananacop sa amin!

Juan Serrano

na nagbigay cang pasunod sa ama cong san agustin, nang tularan niya ang maningas mong pagcaibig sa manga caloloua, at caya inibig niyang minahiguit ang mamatay siya, houag lamang niyang maquitang hinahamac ang manga tantong dapat igalang na manga casangcapan sa simbahan, at houag mapanood nang maibiguin niyang mata ang libuti,, pag itanan nang caganiran nang manga ereges ang manga obejas niyang caual, at pinagcalooban mo rin siyang maglingid nang caniyang liuanag, at mamatay nang magpanibagong mabuhay sa lalong mabuting langit, at pinagpala mo siya sa caloualhatian nang langit, at isiniping mo sa manga apostoles, ayon sa napahayag sa isang mahal at santong obispo, at doo,, nagbibigay siyang dilag sa ibang manga santos, ayon sa naquita ni santa gertrudis: ay pagcalooban mo naman aco, panginoong co, nang totoong pagcaibig sa manga capoua co tauo, at ipagcaloob mo namang manatili sa tunay at totoong pananampalataya, at sa boong pagsunod sa santa iglesiang ina namin, itong caharian at ang sangcacristianohang bayan.

Juan Serrano

at icao naman, mahal cong amang san agustin, yayang ang uica ni santa gertrudis, ay naquita ca niyang dumaralangin sa casanto santosang trinidad, na papagningasi,, paalabin nang totoong sinta sa dios ang manga puso nang manga tauong mauilihin sa iyo; aco,, nagaamo amo sa iyo nang totoong capacumbabaan, na pacamtan mo sa aquin yaon alab na yaon, sampon nitong hinihingi co sa iyo dito sa novenas na ito, at nang parang pagniningas nang puso mo, ay magningas naman ang puso co sa harapan nang santisima trinidad magparating man saan. aba casanto santosang doctor, arao ca nang sangcacristianohan!

Juan Serrano

dili lamang sa aral mo, liuanag at ningas, cun di sa manga tulong mo,, saclolo, na ipinagcacalinga mo sa manga mauiuilihin sa iyo, at pinagcacalooban mo sila nang buhay at cagalingan sa caloloua,, catauan, at iniingatan mo,, ini aadya ang puri at ari nang balang nang napaaua at napasasacolo sa iyo, at ngayong mamatay ca na, ay ipinararati mo rin ang iyong calinga, caya nga yaong iyong tubig na bumubucal sa pinagbaonan sa iyo, ay nacapagbibigay mata sa manga bulag, lacas sa manga mahihina, caaliua,, cagalingan sa balang nang macainom noon, at doon naman sa toledong bayan, ay napatanghal ca,, napaquitang nugao nang balang, at iniaboy mong inilulunod sa ilog; aco,, dungmaraing sa iyo, na gamotin mo ang aquing manga saquit at pagalingin mo ang aquing caloloua, at iadya mo itong boong caharian sa manga dinaralitang casaquitan, sa manga lindol, manga pagcacagutom, at sa iba pang manga sarisaring cahirapan, tuloy ipagcaloob mo naman sa aquin ang hinihingi co sa iyo dito sa novenas na ito, yayang sa boo cong loob ay nauiuili aco sa iyo.

Juan Serrano

at icao naman, dios at panginoong co, tatlo sapagca personas at sapagca dios ay iisa, na tantong cang dapat tac han, dili sa iyong manga camahalan lamang cundi sa manga cababalaghan pa namang gaua nang iyong manga santos, ipagcaloob mo rin sa aquin ang hinihingi co dito sa pagnonovenas na ito, maguing pagpapahayag mo baga nang iyong aua,, caalaman, maguing pagpapaquita mo naman nang iyong pagcaibig sa casanto santosan mong doctor, at nang cun amponin aco nang gayong camahal na pintacasi,, maestro, ay mapanoto ang caloloua co sa tiuasay na raan nang iyong mahal na aral, at sa pagpanao dito sa buhay na malait, ay maguing dapat casihan nang iyong mahal na gracia, nang panoorin at paquinabangan ca sa caloualhatian sa langit magpasaualang hangan. aba balon nang carunungan! maestro nang teologia, ilao nang manga manga ngaral, doctor nang manga doctor haligui nang santa iglesia, calasag nang pananampalatayang cristiano, tabac sa manga croges.

Juan Serrano

aba agusting bulaclac nang manga matatalas na bait, at tauong inaralan nang dios! na cun ihalimbaua ca sa manga santos, icao ay casanto santosan, at cun sa manga marurunong, carunungdunungan ca.

Juan Serrano

pacundangan doon sa graciang matibay at mapilit na ipinagcaloob sa iyo nang panginoong dios, na tungmaos at nanaimtim sa puso mo na pinacalinislinis, at pinaui ang dilang caibigang lupang quinauiuilihan mo, at pinaliuanag ang iyong bait na pinaalis at pinapanao ang manga camaliang iquinalalabo, at minulat ang iyong manga mata nang mapanood mo,, malasmasin yaong camahal mahalang liuanag, at nang pagpacatulinan mong haboli,, alinsunurin ang cabangohan nang manga bagay sa langit: aco,, nagaamo amo sa iyo, ama co, at dungmaralangin na igauad mo sa aquin ang iyong camay, nang aco,, macaahon dito sa manga casamaang quinabalonan co, at macapagbalic loob na totoo sa dios co, at macapagsisi,, macapagdusa nang tapat sa manga casalanan co. pacundangan doon sa catamisan at biyayang calinalinamnaman na ipinamuti at ipinayaman nang panginoong dios sa iyong caloloua, at pinagcalooban nang madlang catouaan, at guinilio nang maraming pagdalao niya sa iyong loob, na ga naaaninag at naquiquiniquita sa manga gaua mo: aco,, nagaamo amo sa iyo, ama cong casanto santosan, na idalangin mo aco sa panginoong dios nang graciang icauiuili,, icalalambot nang puso co,, icatututo cong manalangin, at icaaalam co pa,, icaquiquilala, na cun sino aco at cun sino siya, at ang pagca dapat paualang halaga ang lahat nang balang na, liban sa dios.

Juan Serrano

pacundangan sa catacatacang pagcahusay, pagcacaayo,, pagcariquitdiquit nang tanang manga cabanalan na ipinamuti sa iyo nang panginoong dios, at alang alang doon sa mahal na banaag na inihulog nang panginoong dios sa iyong caloloua, at nang ihalal cang maestro,, ama sa gayong caraming religion sa caniyang santa iglesia, aco,, dungmaraing sa iyo, mapalad na santo cong ama, na idalangin mo aco sa ating panginoong dios nang graciang icatutupad at icaaalinsunod co sa manga ipinagpasunod mo, ihingi mo naman ang manga mahal na religion na pinagpupunuan mo, na ang sinusunod baga,, pinipintuho nila,, ang regla mong quinatha, sampon nang iba pang calahat lahatan, ay paraparang maquinabang din sila nang manga biyaya,, graciang ipinagcaloob sa iyo nang panginoong dios, at nang maisulat mo yaong regla.

Juan Serrano

alang alang doon sa carunungan mong lalong lalo sa carunungang tauo, na ipinag paliuanag nang panginoong dios sa iyong calalim lalimang bait, at binungcal ang manga cayamanan sa santong sulat, at ipinaunaua ang manga lihim at matataas na misterio nang santong pananampalataya natin, sampon nang manga lalong malalalim at marilim sa mahal na teologia, at nang sa iyo parang bucal na namamarating malinao at malalim ay magmulang umagos at umanod ang manga ilog nang totoo,, tiuasay na aral sa langit na idirilig at ipagpapalago sa manga halaman nang santa iglesia. aco,, nagaamo amo sa iyo mabunying doctor, na nacaliuanag sa boong sangmundo, na idalangin mo aco sa panginoon dios na pagcalooban aco nang loob na mababa at mauilihin sa aral na itinuro mo,, itinuro nang ina nati,, maestrang santa iglesia, apostolica, romana.

Juan Serrano

at yayang inihalal ca nang panginoong dios na haligui at catibayan nang santa iglesia, at tabac nang manga ereges na dito mo mamacailang pinaquipaglabanan, at sa toui touina,, dinaig pinapangayupapa pinasuco mo sila. tingni, santong ama, at cun gaano ang paghihirap at pagcacasaquit ngayon nito ring santa iglesia, at ang daming halimao sa infierno na dumurouahagui at gumugubat sa caniya, ay magpatirapa ca sa camahal mahalang harapan nang casanto santosang trinidad, at pagaamo amoin mong daingan, na ipagsangalang at iadya ang caniyang manga campon na ovejas dini sa manga ganid na halimao, ituro,, ipanuto sa catouid touiran at cabulusang daan nang aral nang santo evangelio, nang dumating na maloualhati diyan sa caguinha guinhauaha,, lubhang mapalad na buhay, na iyong quinadoroona,, pinaquiquinabangan. sa sinta,, serafing tunay querubing sa carunungan. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman .

Juan Serrano

pananaghoy ualang humpay niyong pusong nahahambal nang ina mo nang mamasdan, casiraan mong nacamtan, pagamin mo,, pagtataman sa lihis at maling aral. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman . bautismo,, nang iyong camtan himnong te deum minulan ni ambrosiong pantas paham sumagot ca,, nagsaliuan cayo hangang nauacasan, lupa,, langit ay nagdiuang. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman . dios ay nang paglingcoran nagtumago ca sa ilang, doong mo agad linalang religiong cagalang galang, nagangquin nang iyong ngalan na sa mundo,, cabantogan. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman . pitong puo at cun ilan na manga religiong banal tinangap nila,, quinamtan quinatha mong reglang mahal, at ang siya,, tantong hagdan sa sinta nang pusong tanan. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman . si cristo,, sa pobre nagay naguica nang mahinauan: agustinong amang paham icao ang hirang co,, halal, sa iglesia co,, pagbinlan itangol mo,, isangalang.

Juan Serrano

agusting amang marangal ilao nami,, paraluman . isa pang caloob naman ni cristo,, nang virgeng tunay bibig mo,, pinaraloyan gatas nang inang maalam, gayon din nang dugo naman ni jesus sa taguiliran. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman . bagay ring cababalaghan cun te deum magsaliuan, uicang sanctus cun maturan, puso mo,, naglulucsohan sa quinadoroonang cristal, bigay puri sa mayacapal. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman . aguilang matang malinao sa manga doctor cang arao, dilag mo,, nacaca campan sa iglesiang cabilugan, at ang sa dios na aral maliuanag mong sinaysay. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman . tabac nang dios cang hirang sa sangeregeng caauay, sinapol mong inihapay aral nilang bagay bagay, at sa touing paglalaban icao rin ang may tagumpay. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman . dios iyong dalanginan sintahin naming matibay. agusting amang marangal ilao nami,, paraluman .

Juan Serrano

casanto santosang patriarca amang san agustin, landas nang matotouid na asal at tagapag unaua nang dilang cautusan, ilao nang manga doctores, at salamin nang aming buhay: maguing pintacasi naua naming maalam sa harapan nang dios. ipanalangin mo cami, maloualhating amang san agustin. at nang cami maguing dapat magcamit nang manga pangaco ni jesucristo. panginoon naming dios: yamang pinaghimalaan mong panibago ang iyong santa iglesia niyong nalilimpoc na papairi,, apoy na nangunguna sa caparangan sa manga taga israel, nang pagpapahayag mo sa mabunying amang san agustin nang lalong calalim lalimang misterio nang carunungan mong ualang hanga, at nang pagpapa alab sa puso niya nang ningas nang mahal mong sinta, ay magdalita ca, at ipagcaloob mo na ituro cami niya nang pagtauid naming maloualhati sa manga tucso at capanganiban nitong maralitang mundo, at tuloy aming camtan ang pangaco mo sa aming bayan nang dilang toua na ualang hangan. alang alang cay jesucristong panginoon namim.

Juan Serrano

senor doctor. fr. pedro da la ma. trinidad, arzobispo dito sa sangcapoloan, ay nagcaloob nang apat na puong arao na indulgencia sa touing arao arao sa balang macacanta ma,, magdasal man caya nitong dalit sa mabunying amang san agustin; at gayon din naman nagcaloob nang apat na puong arao rin na indulgencia sa balang magnovenas nito .

Aurelio Tolentino

kung dapat mang busugin ang ay lalo na ang at ang . ang nobelang ay napakasarap na pagkain ng damdamin at ng pag iisip. kung ibig ninyong bumili ng iba'ibang yaring damit nobelang maring at iba pa ay pumarito kayo sa mercado yanco int. tabora, maynila. ang aklat na ito ay aring tunay ng tatlong magkakapatid na tolentino (anak) at wala sino pa mang makapagpapalimbag nito kung wala silang lubos na kapahintulutan. ang tagapangasiwa, . sa inyo, mga kapatid kong bulaklak ng pilipinas, sinag ng buhay, sibol ng lambing at pagibig, hiwaga ng saganang bait at banal na pagtitiis, mga babaying dangal ng kalinisan sa sangkatauhan, sa inyo ko ipinatutungkol itong walang kabuluhang aklat. maliit na lubha, palibhasa'talagang maliit yaring pag iisip. gayon pa man, kung inyong nanamnamin ang pinagdaanang buhay ni maring si maring na diwa nitong kasaysayan, ay inaasahan kong kayo'may kaunting kabutihang pakikinabangan.

Aurelio Tolentino

sa munting aklat na handog ko, ay inyong makikitang maliwanag, na ang isang babaying marangal at may malakas na kalooban, ay kahalintulad ng araw: sa kabila ng mga makakapal na dilim at maraming bagyo ng ligalig at kahirapan, ay sumisikat na maluningning, ligid ng puri, ligid ng biyaya, ligid ng lualhating di mahulilip. ang taong walang ibang binubusog kungdi tanging ang sikmura lamang, ay hindi nabubuhay: tumutubo lamang parang damo. upang magpakatao ay kailangang busugin din ang puso at ang utak, sa pamamagitan ng pagbasa sa mga mabubuting aklat. aurelio tolentino. . napitas ang bulaklak noong taong. ay nanirahan sa nayon ng., sakop ng maynila ang mag asawang pedro at julia. maralita ang kanilang pamumuhay palibhasa'walang ibang paghahanap kungdi ang mamalakaya sa mga ilog at sa look ng maynila. sila ay may bugtong na anak, uliran ng bait, si maria na tinagurian ng maring.

Aurelio Tolentino

kung kaaya aya man ang ganda ng kalooban ni maring, ay lalo pa naman kaaya aya ang ganda ng kaniyang anyo, anyo ng bagong bumubukang kampuput, at lalong lalo pa yaong mukha niyang anaki'mukhang angel, mukhang pinagkalooban ng langit ng lubhang mapanghalinang dikit na bihirang ipagkaloob sa taong kinapal. ang kaniyang mapupungay na mata ay anaki'salamin ng pag ibig, anaki'sibol ng lambing, anaki'larawan ng bait. at dahil nga sa gayon, ay pinag ingatan yatang talaga ng palad, kaya'pinalamutihan sa dakong noo ng masinsin, nguni'makitid na kilay na hubog tari, at binakuran ng mayabong at malantik na pilikmata, akala marahil ng maykapal ay upang huwag manganib sa puwing man lamang yaong mga matang kaniyang pinagpalang talaga.

Aurelio Tolentino

ang kaniyang mga ngiti ay ngiting langit: naghahandog sa kaharap ng lugod na di mahulilip at walang hanggang tamis ng maamong kalooban, lalo'talagang maririkit yaong kaniyang mga maliliit at masinsing ngiping kinaiinggitan ng tunay na garing, at sinalitan ng isang ngiping gintong ipinasadya ng kaniyang ama, upang malubos mandin ang ganda noong napakatamis na bibig. kung lugay ang kaniyang mayabong na buhok, ay uma abot hangang sakong, malinis, maitim at makinang na anaki'sarampuli ng mga lakhang dalaga sa unang panahon. si maring ay kayumangging maligat na namumula mula, at ang kaniyang pangangatawan ay katatagan sa taas at sa bilog. ang kaniyang mga kilos ay mabining pawa, mahinhin at kalugod lugod sa lahat ng bagay. may isang binata, bagong taong basal na nagngangalang gonsalo. ito ay maralita ring gaya nila maring, palibhasa'gaya rin nilang walang ibang paghahanap kungdi pamamalakaya sa mga ilog at dagat.

Aurelio Tolentino

si gonsalo ay may mga tatlong taon ng nananhik ng ligaw kay maring, nguni'hindi pinansin nito ang kaniyang matapat na pagsuyo, at kadalasang isagot sa kaniya ay ang kaniyang nais na makasuyo muna sa kaniyang mga magulang. gayon pa man ay hindi tumatamlay ang pag ibig ni gonsalo, at sa tuwing sabado, gaya rin ng dati, ay siya'nananhik ng ligaw. isang gabi ay nanhik din ng ligaw kay maring si. eduardo sanchez, bagong taong may mga dalawang puo'limang taong gulang, makisig at bantog sa bait, sa dunong at sa yaman. mga ilang buan pa lamang ang kaniyang panunuyo kay maring ay sila'nagkaibigan. nahahalata ni gonsalo ang gayon, kaya siya ay naglubay ng pagdalaw kay maring. nguni'palibhasa'taimtim ang kaniyang pagsinta, ay along nauuhaw ang kaniyang puso, ngayon hindi nakikita ang hantungan ng kaniyang mga nais. isang sabado si gonsalo ay muli na namang nanhik ng ligaw kay maring. maring, ang kaniyang samong anaki'hibik. may mga tatlong taon nang ikaw ay aking dinadalanginan, saka ngayon.

Aurelio Tolentino

hindi naituloy ang kaniyang malumbay na samo, at pagdaka'biglang namalibis yaong nabubungad na luhang kanina pa gumigilid sa kaniyang mga pilik mata. nai inis ang kaniyang puso. baga ma'siya'hindi sinisinta ni maring, ay nahabag din ang kaniyang kalooban sa kaawaawang binata. ipagpaumanhin mo na sana sa akin ang hindi ko paglingap sa iyong pag ibig, ang tugon ni maring. ako'hindi na maaring suminta sa iyo. bakit?, ang tanong ni gonsalo. sapagka'ako'may sinisinta na, ang pakli ni maring. oo nga, ang sagot ni gonsalo. eduardo sanchez. siya'mayaman at marunong, nguni'ako'dukha at mangmang. hindi naman sa gayon, ang amo ni maring. pantay pantay sa aking balak ang lahat ng tao. nguni'ano kaya ang gagawin, kung talagang hindi isinagi ng palad sa puso ko ang sa iyo'umibig? kita'magmahalan na lamang na parang tunay na mag kapatid. hindi mangyayari, ani gonsalo. bakit?, ang tanong ni maring. ewan, ang tugon ni gonsalo, nguni'ikamamatay ko yata ang aking pagkabigo sa iyo.

Aurelio Tolentino

maluwat na di nakaimik ang dalawa. si maring ay nakayuko at kaniyang ginuguniguni si eduardong minumutya ng kaniyang puso; si gonsalo ay nakayuku rin, at ginuguniguni naman niya ang kaniyang nabigong pagsuyo kay maring. itinalaghay ni gonsalo ang kaniyang ulo at pinagmasdan ang kaniyang kaharap. maring, aniya. ito'kahuli hulihan ko nang pagpanhik dito. nguni'isinusumpa ko, na kung hindi rin lamang ikaw ang magiging poon ng aking abang kapalaran, ay hindi na ako mag aasawa kailang pa man, at paka asahan mo, na baga ma'ako'malayo sa iyo, ay ikaw at ikaw din ang dadalanginan ko habang buhay. si gonsalo ay nagpaalam, at samantalang siya'nananaog doon sa hagdanang tatlong taong pinapanhik niya tuwing sabado, ay matuling namamalisbis sa kaniyang pisngi ang luha ng kaniyang nabigong pag ibig. kaawa awa naman ang buntong hininga ni maring.