image
imagewidth (px) 55
1.48k
| text
stringlengths 5
217
|
---|---|
మెల్లగా. ఈ పిలుపుకు వెంటనే సమాధానం లేదు. కొంచెంసేపు ఎదురుచూసి |
|
చెప్పినట్లు తనకు సెకండ్ హ్యాండ్ వస్తువులే కలిసొస్తాయని అయితే అర్దం |
|
సినిమా జర్నలిస్టుల్లో, ఒక బ్యాచీ టేబిల్ ముందు నుంచి లేచి |
|
అతను రాజా బాధ్యతని నెత్తిన పెట్టుకోవడానికి సిద్ధంగా లేడు. |
|
చిన్నప్పటి స్నేహితుడూ....ఇప్పటికీ శంకూ అంటే ఇష్టపడే సురేంద్ర తొందర చేశాడు. |
|
వదులని మెల్లిగా చెప్పింది. వినలేదు. పెనుగులాడింది, వదల్లేదు. అసహనం ఎక్కువకాగా |
|
చూస్తుంటే తను కోల్పోయిందేమిటో తెలుస్తున్న ఫీలింగు. ఈ వాతావరణంనించి బయటపడితే |
|
మళ్ళి అడిగాను టి.సి.నీ. |
|
నిర్ణయించుకుంటావు. జీవితమంటే కేవలం నీ తల్లీ, ఆమె భర్త కాదుకదా! |
|
అంది పార్వతమ్మ. నాలుగు రోజులకొకసారయినా ఆ మాట అనంది తోచదు |
|
రెండూ అబ్బేయి నాకు. నేను రాక్షసుణ్ణి అయినాను. అధికారం ఎల్లకాలం |
|
ఇంటిమీద బాంబులతో దాడి జరిపారు. ఆ ఇల్లు నిర్మానుష్యంగా వుంది. |
|
"అలా ఎందుకనుకుంటుందీ! అయినా నువ్వెందుకు అంత కంగారు పడ్తున్నావు?" అమానుషంగా |
|
"నీకున్న నమ్మకం ప్రపంచానికి వాడిమీద వుంటే అదే పదివేలు తల్లీ!" |
|
"మనం తిరగ బడదాం!" ఆవేశంగా అన్నాడు సోము. |
|
"అదేమిటి?" అన్నాను ఆశ్చర్యంగా. |
|
"ఒక మగాడు నీకు అన్నివిధాలా ఆసరా అవుతూ సహాయాలు చేస్తుంటే |
|
సరళ రామచంద్రరావుకి దూరపు బంధువుల అమ్మాయి. సన్నగా నాజూకుగా ఉంటుంది. |
|
మూయిద్దామనుకున్నా కానీ నాన్నకి కోపం వస్తుంది, ఇంటి కొచ్చిన మనిషిని |
|
రేపట్నించి కూడా రూల్స్ ప్రకారమే వెళ్ళు... ఎందుకో తెల్సా... నా |
|
"నిజమే అన్నా. ఒట్టి రౌడీమేళం. పోకిరీ వెధవల్ని వెంటేసుకుని మూడు |
|
మాధవి అతని వంక విర్లిప్తంగా చూసింది. |
|
బాల్కనీలోంచి మామీ, ఆవిడ భర్త కూడా నన్నే చూడటం గమనించాను. |
|
చేతులు తిప్పుతూ మూతి వంకర చేసి - |
|
వాస్తవాలు బయటికి తీసుకురావాలంటే ఇలాంటి శోధన తప్పదు. ఈ పుస్తకం |
|
నువ్వు' అని వసంతత్త పరాచకాలాడింది. |
|
నోచుకోని స్థితిలో నలిగిపోతున్న ప్రసన్న లల్లీని చెంపలపై ముద్దుపెట్టుకున్నాడు. "నూరు |
|
వుండటానికి నిశ్చయించుకున్నాడు. అతడికి పోలీస్ ట్రెయినింగ్ లో చెప్పారు- "ఎక్కడో |
|
చేరడం వల్లనో కీళ్ళు శాశ్వతంగా దెబ్బతిని పోతాయి. అందుచేత వెంటనే |
|
అతిగా సురస - నోటిని దెరచె |
|
రూమ్ లో వున్నదో ఎంక్వయిరీ చేద్దాం. ఆ తర్వాతే ...చీకటిపడ్డాకే....ప్లాన్ |
|
ఉదయం ఏడు గంటలకి స్పృహలోకి వచ్చిన మొవ్వా కళ్ళను చూస్తూ |
|
నామీద, నా శరీరం మీదా నీకు సర్వాధికారాలున్నాయి. కానీ.... పాపపంకిలమైన |
|
కోదండపాణి లోపలకువచ్చి ఫ్రేము కుర్చీలో వెనక్కివాలి కూచున్నాడు. మోహన బీరువాలోంచి |
|
"ఇలా మన దేశంలో పెట్టుబడి పెడతామన్న విదేశీ ఇన్వెస్టర్లు తిరిగి |
|
ప్రయాణం సాగించి క్రిందికి దిగితే, ఎక్కడ దిగుతాం?" |
|
"విడిపోవటం బాధాకరం" అన్నాడు. |
|
తలఎత్తి మళ్ళీ ఆమె ముఖంలోకి చూశాడు. అమాయకంగా, నిష్కల్మషంగా, నిర్మలంగా |
|
శీతజ్వర తాపములు ఉండవు. |
|
"చెడిపోతున్నారని కాదు తరువాత తరువాత మంచి సంబంధాలు దొరక్క రాజీ |
|
ఉంది ఇదంతా! కట్టుకథలాగా లేదూ? |
|
కెమేరాతో నాకు రెండుగంటలు మాత్రమేపని. ఐ విల్ పే యు... |
|
అనసూయకు భర్త బయటికి వెళ్ళగానే పెద్ద రిలీఫ్ దొరికినట్లనిపించింది. |
|
వెళ్ళిపోయింది రాజ్యలక్ష్మి. తన ఆశ్రయాన్ని పంజరంగా భావించి వెళ్ళిపోయిన ఆ |
|
డిస్టర్బ్ చేయటం ఇష్టం లేకపోయింది. అంతగా అవసరం అయితే ప్రకాశరావుగారి |
|
అని తెలియగానే పుట్టి బుద్దెరిగాక ఎప్పుడూ కలగనంతటి సంతోషం కలిగింది. |
|
"ప్రత్యేక పరిస్థితుల్లో బోధపడిందన్నారు. ఆ పరిస్థితులేమిటో వివరించగలరా?" |
|
ఆ ఒక్కడే కాదు. అక్కడున్న మిగతా ఎమ్మెల్యేలిద్దరూ కొన్ని అభియోగాలపైన |
|
ఓ దుర్మార్గుడు, మోసాగాడూ అయిన పురుషుడుకన్నాడండీ __ మోసం తన |
|
"నందా!" చేతులు కడుక్కుని పిలిచాడు. |
|
ఎన్నో ఆశలు పెట్టుకుంది. ఆమెమాట నాకు శిరోధార్యం ఆమె మనసుకు |
|
"నామీద ఎందుకంత ప్రేమ, జాలి, అభిమానం?" గంగాధరరావు ఆశ్చర్యపోతూ ప్రశ్నించాడు. |
|
నడవసాగారు. "ఎందుకు నన్నిక్కడికి తీసుకువచ్చావు?" అనడిగాడు శివనాథరావు. |
|
పెళ్ళి పనులు ఎంతవరకు వచ్చింది. మంచీచెడ్డా కాసేపు ముచ్చటించుకున్నారు. |
|
"టైంకె చేరుకుంటాం గాని నువ్వెక్కడికి బావా బయలుదేరావు??" అనడిగింది కావేరి. |
|
-: కీలకహస్త లక్షణము :- |
|
25. అగ్నీ! నీవు మాకు దగ్గరి దేవతవు, రక్షకుడవు. మాకు |
|
పదో పేజీ లేదు. |
|
భక్తిమార్గంలో పడిందా, నువ్వు ఈ వ్యామోహాలనన్నిటినీ జయించినట్టే లెఖ్ఖ!" హితోపదేసం |
|
అతని వీపు వెనగ్గా చెయ్యివేసి పట్టుకుంది. ఆమె కంఠంలో ఒక |
|
"అన్నాయం. అన్నాయం చేశావు దొంగసచ్చినోడా. నా ఉసురు నీకు తగుల్తుంది" |
|
పని చేయలేకపోయాను. ఆ తరువాత మీ ఇద్దరూ నిజంగానే భార్యా |
|
దూరంగా ఎక్కడో ఒక పక్షి దాహంతో అరుస్తోంది. అతడు విసుగ్గా |
|
విభజన వల్ల కలిగిన రక్తపాతం అంతం అయింది. పరిస్థితులు అదుపులోకి |
|
మరొకసారి షూట్ చేశాడు ధీరజ్. |
|
ఆ సందడిలో భాగాన్ని అభినయ్ పంచుకోలేకపోయినా కూడా అందరూ అతని |
|
ఏ విధంగా చర్యలు తీసుకోవాలనుకుంటున్నాడో ఆయనకు చెప్పి ఒప్పించాడు. వెంటనే |
|
"ఏం కాలేదు. నువ్వు డబ్బులు కావాలన్నావ్. ఇచ్చాను. నా ఒళ్ళే |
|
ఉదయ్ ముఖం అదోలా పెట్టి చూసాడు. |
|
అప్పుడే ఊళ్ళోకి పత్తిపంట వచ్చింది. |
|
"నేనా? నేను సీతని. వీళ్ళకి ఇంతప్పటి నుంచి తెలుసు." అంది |
|
"అయినా దీనికంతటికీ నేనే కారణంకదమ్మా!" రవి గొంతూ పూడుకుపోయింది. "నీ |
|
"ఏరా! డా ట్రూ నాకు మూడు కిడ్నీలున్నాయా? అవి గుండె |
|
గెలిచినట్లే మాధవి నుంచి వాడ్ని దూరం చేయడానికి మరో మార్గం |
|
లాంటి షర్టుని చూపిస్తూనే ఉన్నాడు. |
|
"రికార్డు పెట్టేటప్పుడు ఏది మొదటిభాగమో, ఏది రెండవ భాగమో చూసుకోనక్కరలేదా? |
|
చెప్పండి. మన మాటలు ఎవరయినా వినే అవకాశం వుందా!" సి |
|
మరోమారు కత్తిని తుడుచుకున్నాడు. రెండో నెంబరు బ్యారెక్కులో తిలక్ ఒకడే |
|
ఫోను రిపేరు చేసే నెపంతో వచ్చి మైక్రోఫోను పెట్టటం జరిగింది. |
|
అనుకున్నట్టుగా జరిగితే... ఈ ఉత్తరం ప్రసక్తే వుండదు. కానీ... మంచితో |
|
"నాక్కూడా కాలేజీ అయిపోయింది" అంది సరోజ ప్రిన్సిపాల్ వేపు చూస్తూ. |
|
ఎన్నాళ్ళిలా? జీవితాంతం భరించాలా? అలా ఆలోచిస్తుంటే శ్రీకర్ హృదయం బరువెక్కింది! |
|
కోసుకునే విధంగా తయారుచేయండి. అప్పుడిక సాయంకాలం కరిగిపోయి చీకట్లు దిగడం |
|
సంచిలో చెయ్యి పెట్టింది సీత. |
|
జీవిత మహాకావ్య కోశాల |
|
పూర్తిగా తేరుకోలేదు. తను భ్రమలో వున్నాడు అనుకుందామంటే దూరంగా భూమి |
|
"షటప్...చెప్పినట్టు చెయ్యి. ఇందాక నువ్వు అన్నప్పటికంటే ముందుకి రాలేదు?... అతను |
|
అది ఉసురైనీకుకొట్టి నీ జీవితం ఇలా అయిపోయిందేమో, అక్కా!" |
|
పరిసరాల్ని గమనిస్తూ బస్ స్టాండ్ లోని కాకాహోటల్ దగ్గరకు వెళ్ళి |
|
ఏ తప్పూ చేయకుండానే ఉరికంబానికి చేరువవుతుంటే చూస్తూ వూరుకోవల్సిందేనా? |
|
వాళ్ళొచ్చేవరకూ అలాగే పడుకుని చదూకుంటుంది స్ఫూర్తి. |
|
3. హోత రాజు కొరకు త్రిష్టుప్ ఛందస్కమగు 'త్వంవరుణ' అను |
|
లిచ్చి తన దారిన వెళ్ళిపోతే, ఆ సంగతి బయటపడనీయకుండా ఆమెపట్ల |
|
ఇంతలో ఫోన్ రింగవటం ఆగిపోయింది. |
|
ఈ అణుయుగంలో విజ్ఞానం ఎంతో ముందంజ వేసిందని ఎందరో అనుకుంటున్న |
|
"అది సరే......రాత్రి వాడు బాగా అల్లరి పెట్టాడా?" |
|
అదే సమయంలో లోన్నించి వచ్చింది అక్క, కుందనపు బొమ్మలా వుంది. |
|
మేల్కొంటే అనగానే మరింత ఉత్తేజతుడైన సందేశ్ "మరి ఉద్వేగంగా కదిలిన |
|
కాదు..... దూకబోయిన నేను, ముందుకుపడి నీళ్ళలో మృత్యుదేవత బాహువుల్లో వుండవలసిన |
|
"ఇక్కడ తనకెవరూ లేరంది. కొత్త చోటు. పాపం ఎక్కడికి వెళ్లిందో?" |