image
imagewidth (px) 55
1.48k
| text
stringlengths 5
217
|
---|---|
నిన్ను అణువణువునా జుర్రుకుంటాను" అంటూ ఆమె ముఖాన్ని రెండు చేతుల్తో |
|
మూర్తీభవించిన వ్యక్తిత్వం- పట్టుదలా అతడిలో కనబడ్డాయి. ఇదే ఇంకెవరయినా పేషెంట్ |
|
పట్టుకోమంటుంటే ఏమైందీ అని ఆరా తీస్తున్నారేం. |
|
ధనం, మానవ సంబంధాలే అశాంతికి కల్లోలాలకు కారణాలు. ముఖ్యంగా స్త్రీ |
|
రాశావో లేదో నాకు తెలీదు. |
|
"వృధా ఎందుకవుతుంది? నా భార్య ఎం.బి.బి.ఎస్ చదివింది అని చెప్పుకోవడం |
|
అంటూ వడివడిగా వచ్చి కొడుకువైపే చూసుకొంటూ అదే మంచంమ్మీద కూర్చున్నాడు. |
|
"ఏమిటమ్మా!" ఆలోచనా స్రవంతిలోంచి బైట పడుతూ అడిగింది దీప. |
|
"వేటా? నా చేతుల్లో తుపాకీ గిపాకీ ఏం లేదే! నేనొచ్చింది |
|
పూర్తిగా మునిగిపోయారు. తెలంగాణా సాయుధ పోరాట కాలంలో అజ్ఞాతవాసం (1948 |
|
మీకేమైనా మతిపోయిందా అన్నట్టు అడిగాడు. వాళ్ళిద్దరి వాలకం చూస్తూంటే నిఖిల్ |
|
ప్రాణభయం లేదు. సలీం శంకర్ నుంచి అపాయం లేదు! |
|
ఎక్స్ పర్ మెంట్లో ఒక భాగమేకదా! టెస్టు చేసొస్తాను" లేచి |
|
లక్షలుదాకా కావాలి. ఆపైన తనకో పాతిక లక్షలిచ్చి తనను తుషార్ |
|
తప్పునేరుగుట వీనివలనగలుగు ననుతాపము "విషాద" మనబడును. |
|
తను ఉప్పెన సృష్టించగల సాగరం కాలేకపోయినా గండిపడగల గోదావరిగా నైనా |
|
విసురుగా గేటు తోసుకుని వస్తున్న అతన్ని "సాబ్" అంటూ ఆటోవాడు |
|
తరువాత సైకిలు, నడిచి వచ్చినవారే వున్నారు... ఆ టైములో నేను |
|
గుర్తుకొచ్చిన శ్రీకర్ కళ్ళల్లో కన్నీళ్ళు చిప్పిల్లాయి. |
|
"గవన్నీ లోకల్ ఫోన్లేనే!" మల్లేష్ గట్టిగా నవ్వుతూ అన్నాడు. |
|
ఇంటిముందు అటూ ఇటూ తిరుగుతూ గోరుముద్దలు పెడుతూంది. వెంకన్నా, శాంతమ్మ |
|
"మామా...." సోహ్ని చిన్నగా పిలిచింది. |
|
"నన్ను ఆకర్షించటమే అది చేసిన అపకారం ?" |
|
ఎరగనట్టు వూరుకుంది. నాకు బాగా జ్ఞాపకం నాలుగు గజాలు వెళ్ళగానే |
|
"నీ గురించి మా చెల్లికన్నా నాకే ఎక్కువ తెలుసు రాఘవా!" |
|
అనుభూతి మధురిమ ఏ జంట కా జంట తెలుసుకోవాల్సిందేనని ఓ |
|
"నీవు బయటవాళ్ళతో ప్రవర్తించే తీరు చూసినప్పుడు నీ అంత విశాల |
|
"అయినా ఇప్పుడా విషయాలన్నీ ఎందుకులే" అన్నాడు రాంపండు అయిష్టంగా. అతని |
|
నోరు అంత దూరానికి కంపు కొడుతున్నది. ఆ కంపుని దాచలేకపోయింది. |
|
14. సామధేని ఋక్కుల అరత్నిని తెలిసికొన్న వాడు శత్రువును తనచేత |
|
నుంచి పోస్టు గ్రాడ్యుయేషన్ కి ఈ డ్రెస్సుల్లో వెళితే హుందాగా |
|
అతను ఇరవై అడుగుల పొడుగు వున్నాడు! |
|
ఫైట్ చేయనులే! కాని, నాకు న్యాయమనిపించినదానికోసం తప్పకుండా ఫైట్ చేస్తాను." |
|
నా జీవితాన్ని మలుపుతిప్పే సంఘటనవైపు అడుగులు వేస్తున్నానని నాకు ఆ |
|
అడుగుపెట్టింది "ఎలా వుంది ఇల్లు" అనడం ఎంతటి ఆశ్చర్యాన్ని గొలిపిందీ |
|
"రాధా, అసలు ఏమైందో చెప్పమ్మా" లాలనగా అడిగింది. |
|
మినుకుమినుకుమంటున్న ఆశాదీపం ఒక్కటే! వచ్చినవాడు సహృదయుడైతే అతడి ద్వారా ఈ |
|
చాయ మాట పూర్తికాకుండానే ఆమె చెంప అదిరిపోయింది. |
|
6. పవమాన సోమమా! మాకు జలము , స్వర్గము, గోధనము, |
|
'ఎన్నిజన్మల బంధం ఇది' |
|
నీకు తెలుసా? తెలియకపోయినా అలా జరగడం ఆపగలమా?" అది హాస. |
|
ఆమె గుంభనంగా చెబుతోంది. కాని ఆ చెప్పడంలో ఆకతాయితనం లేదు. |
|
అదృష్టవంతుల్ని ఎవరూ చెరిచేవాళ్ళు లేరన్నట్లు, సన్నటి అడ్డసందు ఎదురయింది. ఆ |
|
అది శివరావు గొంతు |
|
కత్తుల్తో పొడిచేశారు" చెప్పాడు మస్తాను. |
|
"అన్నట్టూ సోమాజీ గిఇదాలో కొత్తగా రెస్టారెంట్ ఓపెన్ చేశారు.బ్లాక్ క్యాట్ |
|
ఆ ఇంట్లో రోజూ ఇదే వరస కాంతమ్మ భర్త సత్యనారాయణ |
|
"మనం చంద్రాన్ని తప్పకుండా చూస్తాము. పిచ్చి పిచ్చి ఆలోచనలు చెయ్యకుండా |
|
ఈ కుటుంబం అంటే సంఘంలో ఒక భాగం. సంఘానికీ, వ్యక్తికీ |
|
వెన్నెల్లో గోదావరిలో ఇద్దరూ దీపాలు వదిలిన రోజు చూపుడు వేలు |
|
మధ్యలో ఈ జగన్మోహనరావు ఎవడు?" |
|
వున్నాం మేడమ్- అక్రమ వ్యాపారుల్లో కూడా ఈ మధ్య తెలివితేటలు |
|
పెళ్ళాడితే తన చెల్లాయిల కేవ్వరికీ పెళ్ళిళ్ళు కావట. ఇడియట్! వాడిదంతా |
|
అ మేనేజర్ కు అంకిత్ ఏమంటున్నాడో అర్ధం కాలేదు. |
|
ఆపరేషన్ మొదలుపెట్టే ముందు హాస్పిటలంతా పెద్ద కేకలు వినిపించినయ్. నర్సులంతా |
|
కుమార్ అతనివ్తెపు ఆశ్చర్యంగా చూసేడు. |
|
ఎన్నో క్షణాలు పట్టలేదు. కృష్ణప్రియ పళ్ళు పటపటలాడాయి. కళ్ళు నిప్పులు |
|
వ్యూహాత్మకంగా చిత్తుచేయవచ్చు. ఉన్నతమైన వ్యక్తిత్వ ప్రమాణాలుగల వ్యక్తులనే అందుకు నిర్దేశించాలి. |
|
వారే యమునా తీరే?' అన్నది. వేదాంత ఫక్కీలో మాటలు సాగదీస్తూ, |
|
మరుసటిరోజు పేపర్స్ లో చరిత్ర సృష్టించబోతున్న నేరపరిశోధన శాస్త్రపు ప్రతిభ.... |
|
దగ్గరగా రాబోతున్నట్టు అక్కడున్న ఎవరూ వూహించలేకపోతున్నారు. |
|
ఆమెకు మనోహర్ పట్ల అపారమైన నమ్మకం. విశ్వాసం, అంతకు మించిన |
|
ప్యాసయ్యాడు. కృష్ణారావు తన కూతురికి కావలసినవాడికి కోరుకున్న లక్షణాలన్నీ ఉన్నాయి. |
|
న్యాయ వ్యవస్థలో తుప్పుపట్టిన బోల్టులాటి నువ్వు, నీలాటి కుళ్ళిపోయిన వాళ్ళున్న |
|
"మనస్వినిగారా! నేను అపోలో హాస్పిటల్ నర్స్ ని. నా పేరు |
|
వెళ్తున్నానని చెప్పి వచ్చిన రోష్ణి, ఇప్పుడు సూపర్ మార్కెట్ లో |
|
అలా చెప్పడంలో ఎవరికీ ఏమీ అపకారం జరగలేదే: ఎవరికీ హాని |
|
సంఘ నాయుకులకి యిచ్చేశారుకాబట్టి లీగల్ గా వాళ్ళకి కొంత బలాన్ని |
|
"బహుశా 'టాయ్ స్టాయ్" రాసిన 'వార్ అండ్ పీస్' అనుకుంటాను" |
|
ఒకే గదిలో గడపడం అన్నది ఆమెకే కంగారు పుట్టించే విషయంగా |
|
చేసుకున్నాడు. కడగంటిపోతున్న ప్రాణాలతో వేగంగా దూసుకురాగలిగాడు ఫ్యాక్టరీ దాకా. |
|
పరిజ్ఞానానికి సంబంధ మేమీలేదు. అందుకని వ్యర్దమయిన మామూలు కారణాలను తీసుకొని |
|
" సో.... ఇక్కడ దొరికావన్నమాట!" అంది మేనక ద్వారం దాటి |
|
వారిచ్చే ప్రతిఫలాన్ని పుచ్చుకుంటారు. స్వప్నకు ఆ విషయం తెలుసు. |
|
పక్కనుంచి చుట్టుముడతారు. ఒకడు ముందునుంచి కత్తితో కడుపులో పొడుస్తాడు. రక్తం |
|
కైక స్వతహాగా అమాయకురాలుగా కనిపిస్తుంది. కుడుం చేతికిస్తే పండుగ అనుకొనేరకం |
|
సామ్రాజ్యనికి తెలీదు, కానీ, చిరిగిపోయిన తన బ్రతుకు డైరిలోని మిగిలిన |
|
తేలు ఎక్కడు కుట్టిందో అడగాలనుంది నాకు. కానీ అంతమందిలో ఎలా |
|
ఎక్కడో వర్షం పడుతున్నట్లుగా అనిపించే ఈదురుగాలి..... |
|
లక్ష్మీ అనో పిలవండి!" అంది వినమ్రంగా. |
|
భర్త స్పర్శ వింతగా వినూత్నంగా వేడిగా అనిపించింది. |
|
పరుగెత్తి పరుగెత్తి అదేదో ఆశ్రమం బోర్డుంది సార్. అందులోకి సర్రుమని |
|
"ప్రొఫెసర్! అటెన్షన్ ప్లీజ్....నువ్వింకా..." అదే స్వరం. |
|
విస్వనాధం లాన్ లోకి వచ్చి కూర్చున్నాడు. అతను జుట్టుకి నల్ల |
|
ఆతురతతో, ఉత్సుకతలో, అత్యుత్సాహంలో అతిభయంకర ఘడియలలో తప్పొప్పులు తట్టవు; అసలేమీ |
|
"మీరొకసారి నవ్వాలి. అలా నవ్వితే, హొటల్ విషయం ఎవరికీ చెప్పనని |
|
అంతర్యుద్దం మొదలవుతుంది. దాన్ని జయించడమే అసలైన విజయం. ఒక పోలీసాఫీసరుకు |
|
ముందు నీకు కొంత యిచ్చేసి..." నసిగాడు చంద్రయ్య. |
|
"తిక్కవరపు తిమ్మరాజుగారు....." బామ్మగారు మాట పూర్తిచేయకముందే "ఓ....ఆయనా! మా పెదనాన్నగారు, |
|
అంటే చాలు. అదే నాకు కావలసింది" |
|
ఇవన్నీ సామాన్యమైన పనులే కావొచ్చు. కానీ, ఇంట్లో ఎనిమిదిమందిదాకా వుంటారు. |
|
చెప్పమన్నారు. మధ్యలో చదువు ఆపవద్దు. బాగా చదువుకోమని కూడా చెప్పారు" |
|
కలసినను వజ్రహస్తుడవగు నీకు సరిరాకున్నారు. |
|
"నా చావుకి నేనే మూహూర్తం పెట్టుకున్నను. అందుకే నీవడిగినా ప్రామిస్ |
|
అందుకని ఆ పూట ఘాటింగ్ కు రానన్నాను. అసిస్టెంట్ చెక్కు |
|
అతన్ని బాగా సమీపించింది. స్వామి ఆగలేకపోయాడు. చటుక్కున ఆమెను గట్టిగా |
|
వేలు చూశాడు. అక్కడున్నది 'స్మశానం' |
|
అక్కడేమయినా ఇబ్బంది పడుతున్నాడేమో? హాస్పిటల్ కి చేసేంత అవసరం ఏమొచ్చివుంటుందో |
|
ఉద్యోగ జీవితం పూలపాన్పు కాలేదు. అతడు అన్నట్లే, ఒక బంతిలా |
|
జైసాల్మర్ మీద ఎందరు ఎన్ని యుద్ధాలు చేసినా, ఎవరికీ ఏ |