text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าค่อยสบายวายวิโยค <bot>:บรรเทาโศกได้ยั้งเป็นฝั่งฝา ให้ฉุนแค้นแสนเคืองมังคลา มันชั่วช้าเพราะอีเมียจึ่งเสียคน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นธุระผู้บำรุงกรุงผลึก <bot>:จะปราบศึกเสียให้เตียนที่เสี้ยนหนาม ไม่ควรเคืองเมืองพระองค์ต้องสงคราม จึงต้องตามยุติธรรม์พันธมิตร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับทุกข์ยุคเข็ญทุกเส้นหญ้า <bot>:เพราะเหตุว่าเชื้อสายไม่ตายหมด เขาหน่อเนื้อเชื้อวงศ์องค์โอรส เกียรติยศยิ่งกว่าทุกสากล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยินดีชี้บอกสินสมุทร <bot>:โน่นแน่กุฏิ์มุงกระเบื้องเหลืองสลับ พระหน่อน้อยค่อยเรียงเคียงคำนับ หมายประทับที่เสาหงส์ตรงเข้ามา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ของต่างต่างอย่างดีที่ประสงค์ <bot>:โดยจำนงเรียงวางข้างละสาม ทั้งของเคียงคาวหวานใส่จานชาม ถวายตามฤๅษีมีทุกองค์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารเจ้าพาราการะเวก <bot>:เสนาเอกกราบบพิตรอดิศร หัสไชยได้ฟังสองบังอร อุราร้อนราวกับไฟประลัยลาญ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอรุณขุ่นหมองเพราะครองสัตย์ <bot>:สู้ทูลทัดพจนาอัชฌาสัย เมื่อทำขวัญบัญชาให้คลาไคล ก็ตามใจไม่ขัดพระอัชฌา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยุดหย่อนสอนมนตร์ดลชะงัด <bot>:ให้พระหัสกันรับด้วยนับถือ ได้ติดตามยามดึกด้วยฝึกปรือ ด้วยสัตย์ซื่อสุจริตไม่ปิดบัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงมังคลานราราช <bot>:ให้หวั่นหวาดคิดไปแล้วใจหาย ลงจากรถรีบไปทั้งไพร่นาย วิ่งกระจายรีบออกนอกประตู | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถอนใจใหญ่เหหวนรัญจวนจิต <bot>:แล้วสะกิดเพลาพลางทางปรึกษา ว่าน้องนี้ไม่สบายหลายเวลา ที่โรคาพระจะเห็นเป็นอย่างไร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงฉิบหายชายหญิงทั้งสิงหล <bot>:มันเป็นคนทนไฟได้อยู่หรือ ยิ่งเติมซ้ำพร่ำเพ้อคะเอออือ เสียงอึงอื้ออัดแอจะแก้แค้น | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงตูมตามสามลูกถูกสีข้าง <bot>:พอโบกหางหันวนเป็นก้นสวิง สูบกำปั่นหันเหียนเวียนระวิง บ้างจมดิ่งหายวับแล้วกลับลอย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญโอสถบดไว้เข้าไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยปรนนิบัติไม่ขัดขวาง หน่อนราว่าขอรับคำนับนาง เข้าไปข้างแท่นทองประคองพาน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งตอบบ้างทางประชดอดไม่ได้ <bot>:เขาว่าไว้บวชผัวเพราะตัวหวง เอาโยมนั่งจ๋อก้อไว้ล่อลวง จะตัดห่วงตัดใยเป็นไรมี ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายแขกสั่นรันรำล้มคว่ำหงาย <bot>:มือตะกายตีนตะกุยพลางคุ้ยผง จึงลุกขึ้นยืนฟังแล้วนั่งลง อ้ายคนทรงพูดพลางทางครางครวญ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบำรุงกรุงไกรทั้งไอศูรย์ <bot>:ยิ่งเพิ่มพูนภิญโญสโมสร แสนเสนาพฤฒามาตย์ราษฎร ไม่เดือดร้อนรื่นเริงบันเทิงใจ ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแลดูสุมาลีทำทีหึง <bot>:เกรงใจจึงตรองตรึกเป็นปรึกษา จะหยุดพักสักสองสามเวลา ให้โยธาชื่นทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจึ่งชักอัสดรจรขึ้นหาด <bot>:เสด็จลีลาศตามสิงขรชะง่อนหิน แล้วจึ่งให้อาชาพระยานิล เที่ยวหากินให้สบายตามชายเนิน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงเอนอิงพิงหมอนสอนพวกศิษย์ <bot>:ให้ตั้งจิตเล่าบ่นมนต์ฤๅษี พระนักธรรมกรุณาด้วยปรานี อุตส่าห์ชี้แจงให้จำของสำคัญ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจุดเพลิงเริงแรงแสงสว่าง <bot>:ออกจากทางยิงพื้นแต่ปืนผา ตรงเข้าไปเมืองด่านชานชลา เอาโยธาเรียงล้อมป้อมกำแพง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเป็นหญิงทิ้งไว้จึงให้ตรา <bot>:ไว้รักษาสารพันอันตราย จึงธนูผู้หญิงมันยิ่งถูก ควรพระลูกทดแทนให้แค้นหาย | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารถีตีม้าอาชาชาติ <bot>:ล่วงลีลาศมาตามทางหว่างสิงขร ทั้งเกณฑ์แห่เป็นขนัดอัสดร ให้รีบร้อนไปกระทั่งถึงวังใน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อมประนมก้มเกล้าบังคมกราบ <bot>:ศิโรราบองค์บพิตรอดิศร พระโอภาปราศรัยพลางให้พร จงถาวรพูนสวัสดิ์วัฒนา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรไปบำรุงกรุงผลึก <bot>:ได้ปราบศึกสืบวงศ์เผ่าพงศา สุดสาครเสาวคนธ์สุมณฑา ครองลังกาผาสุกสนุกสบาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยให้หาน้องกับโอรส <bot>:มาพร้อมหมดทั้งวัณฬามารศรี พลางปรึกษาว่าคงฉาวแล้วคราวนี้ นางมาลีหล่อนช่างพาลูกมาตาม | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปรึกษาฝรั่งนายทหาร <bot>:เราทำการพลั้งพลาดประมาทหมาย ใครเห็นเหตุเภทผลกลอุบาย จะแก้อายอัประมาณประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงพ่วงพีมีกำลังเหมือนดังอูฐ <bot>:แต่เสียงพูดคล้ายทำนองของสิงหล ไว้ผมปรกปกไหล่เหมือนไฟลน หยิกหยิกย่นย่อย่องององอน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แค้นด้วยใจไนยนานิจาเอ๋ย <bot>:กระไรเลยแล่นไปอยู่กับผู้หญิง ท่านบิดาว่ามันติดกว่าปลิดปลิง ถูกจริงจริงจึงจดเปนบทกลอน | นิราศเจ้าฟ้า | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลืมพระเนตรเห็นบุตรกับอุศเรน <bot>:หัศเกนพวกฝรั่งนั่งสลอน สินสมุทรอภิวาทบาทบิดร สะอื้นอ้อนทูลถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศิลป์นรินทร์รัตน์ <bot>:โสมนัสปรีดิ์เปรมเกษมศานต์ ด้วยได้น้องตรองตริดำริการ กับอาจารย์ผู้วิเศษในเขตคัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเทวัญครั้นได้คู่ก็อยู่เคล้า <bot>:ไม่ห่างเจ้าโฉมยุพินนิลกัณฐี ต่างชื่นชมโสมนัสสวัสดี ฝ่ายเจ้าตรีพลำกับอัมพวัน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทัพหน้ากล้าหาญเข้าราญรบ <bot>:เร่งกระทบตีประดาทั้งหน้าหลัง โจรก็เร่งโยธาดาประดัง บ้างแกว่งทั้งอาวุธยุทธนา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะอ้อนวอนครูท่านผู้เฒ่า <bot>:ช่วยออกปากฝากเขาให้โดยสาร ได้ร่วมลำสำเภากับเยาวมาลย์ คงเป็นการสักวันหนึ่งมั่นคง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระยาวาโหมที่อยู่ด่าน <bot>:เมืองป่าตาลพร้อมพรักคอยรักษา ครั้นรู้ข่าวเจ้านายเสด็จมา ก็ปรีดาต้อนรับกองทัพพลัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรุ่งนี้เช้าเจ้านายจะจ่ายทรัพย์ <bot>:เข้าไปรับหน้าพลับพลาหลังคาสี ฝ่ายฝรั่งฟังรู้ทั้งบูรี แต่ราตรีมาบ้างที่ทางไกล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาปากอ่าวเช้าตรู่ดูประดัง <bot>:เห็นเรือลังกาลอยจะถอยทัพ เร่งระดมสมทบเข้ารบพุ่ง ช่วยชาวกรุงกลุ้มกลัดสกัดจับ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต่างกราบกรานชื่นชมเห็นสมหวัง แล้วลาออกนอกเขตนิเวศน์วัง ต่างลอบสั่งบ่าวไพร่พร้อมใจกัน | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เลือกหน้าว่ากันเองเขาอื่นมั่ง <bot>:กระทบกระทั่งไปเสียสิ้นทุกถิ่นฐาน แล้วสั่งให้ไปเรียกหมอมาอยู่งาน พยาบาลนวดฟั้นให้บรรทม ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าทั้งหลายตายเสียดีกว่าอยู่ <bot>:จะรบสู้นั้นไม่คิดชีวิตหมด ซึ่งทรงฤทธิ์คิดแค้นจะแทนทด ขอเงือดงดการก่อนได้ผ่อนปรน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างเจนธนูครูก็มาหาเศรษฐี <bot>:ต่างยินดีปรีดาต่างปราศรัย เขาจะเชิญพระวลายุดาไป อยู่วังในได้อภิเษกเป็นเอกองค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีสององค์มาทรงจัด <bot>:สารพัดพร้อมหมดตามยศถา ขึ้นตั้งที่แท่นจำนงอลงการ์ แล้วจัดหานางมากำกับสำรับเชิญ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นพระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:ผ่านสมบัติปราบศึกเหมือนนึกหวัง พระขรรค์ชัยเล่มนี้คู่ชีวัง จะนอนนั่งเธอไม่วางให้ห่างองค์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังราษฎรสุนทรเฉลย <bot>:จึงภิเปรยโปรดประทานการสิกขา ว่าตัวเราละเพศไม่เจตนา ครองพาราเป็นใหญ่ในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุนีบาตฟาดเปรี้ยงเสียงสนั่น <bot>:พิลึกลั่นโกลาสุธาไหว ทะเลลมยมนาคงคาลัย เป็นคลื่นใหญ่ครื้นเครงละเวงวน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยได้ทีขึ้นขี่สิงห์ <bot>:พร้อมไพร่ชิงขึ้นหน้าล้วนกล้าแข็ง เปิดประตูตรูออกนอกกำแพง ไล่โจมแทงฟันฝรั่งถอยหลังรบ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงพระวลายุดาราช <bot>:อุปราชลังกาครูพาหนี แปลงเป็นพราหมณ์ตามเขาชาวบุรี ครั้นถึงพิธีถีบชิงช้ายัมพาวาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารพระอุณรุทที่สุดโศก <bot>:แสนวิโยคแยกนุชนางอุษา เพราะพระไทรไพรพฤกษเทวา ให้สองราเริศร้างมาห่างเชย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสามโมงนาฬิกากับห้าบาท <bot>:ก็ยุรยาตรจากสุวรรณบรรจถรณ์ เสด็จออกพระโรงคัลอันบวร พร้อมนิกรพวกอำมาตย์มาตยา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวเก็บสาวเอาไปเสียทั้งเมียเขา <bot>:ขุนนางเล่าเอาแต่ลาภเหลือหยาบหยาม ทั้งกรมการศาลหลวงกระทรวงความ ล้วนตะกลามถามกินเงินสินบน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสเรียกโอรสราช <bot>:ขึ้นร่วมอาสน์แอบอุรามารศรี ไม่เห็นห่มผ้านางอย่างทุกที พระเทวีหวั่นหวาดประหลาดใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนึ่งเล่าเขามาล้อมอยู่พร้อมพรั่ง <bot>:เปรียบเหมือนดังโรคตัดอัติสาร จะวางยาแม้มิหายคงวายปราณ แม้เสียด่านก็เหมือนดังเสียลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมเหสีสามีม้วย <bot>:ระทดระทวยทอดองค์ทรงกำสรด สิ้นกำลังทั้งชราพิลาลด พระชนม์ปลดเปลื้องสวรรคครรไล | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครจะเห็นแยบคายอุบายมั่ง <bot>:จะขอฟังวาจาเร่งว่าขาน ดูปัญญามาประจบคิดรบราญ จะทัดทานอย่างไรในกระบวน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งเชษฐาว่าอีนี่พี่สะใภ้ <bot>:ข้าไม่ไหว้มันอีพวกผีสิง ชาตินี้ข้าจองหองจึงต้องยิง พระก็ทิ้งความสัตย์ถึงตัดรอน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเสนีรี้พลพหลทหาร <bot>:ร้อนรำคาญเคืองเข็ญเป็นไฉน หรือพร้อมมูลพูนสวัสดิ์กำจัดภัย ทั้งนายไพร่พร้อมพรั่งหรือยังมา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าละมานยิ่งหาญฮึก <bot>:จะทำศึกอวดผู้หญิงเมืองสิงหล จึงโสรจสรงคงคาทาสุคนธ์ ทรงเครื่องต้นแต่งประดับสำหรับกาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพวกเราเจ้าของยกกองทัพ <bot>:ช่วยกันจับโจรร้ายทั้งชายหญิง แนะฝรั่งมังคลาแม้นกล้าจริง จงมาชิงชัยลองกันสองคน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถอดธำมรงค์เพชรเจ็ดกะรัต <bot>:จากพระหัตถ์ให้รำภามารศรี นางคำนับรับไว้ด้วยไมตรี อัญชลีแล้วสนองให้ต้องความ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ทาสาอย่าคิดไว้ <bot>:วางใจ ปกปิดกลภายใน อย่าหง้าย เลศลับสิ่งใดใด เห็นเหตุ มันแนะนำทำร้าย หมดสิ้นเสียตัว ฯ | โคลงโลกนิติ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกฤษณาว่าพระตรีพลำจ๊ะ <bot>:เจ้าคุณจะบวชตะบึงไปถึงไหน มาอยู่ป่าช้านานสำราญใจ นิมนต์ไปชมมั่งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่หนีไปไม่พ้นจนความคิด <bot>:พวกอังกฤษเที่ยววนจับคนหลง มาซักความถามไต่ดังใจจง แล้วก็ลงทัณฑกรรมให้จำตาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประตูบูรีที่ประทับ <bot>:จึงบอกกับตัวนายทั้งซ้ายขวา ว่าโอรสกับพระอนุชา เสด็จมาเฝ้าพระภูวไนย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้โหรเฒ่าเขาดูภูวนาถ <bot>:ต้องปีศาจสิงองค์ให้หลงใหล จะผันแปรแก้กันทำฉันใด จึงจะได้หายฤทธิ์กฤตยา ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางหมอบเมียงเคียงค้อนป้อนพระศรี <bot>:พระเปรมปรีดิ์กอดประทับแล้วรับขวัญ ไม่รู้อิ่มนิ่มเนื้อดั่งเจือจันทน์ เพราะหวานมันเหมือนหนึ่งปรุงฟุ้งขจร | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้สืบข่าวชาวเมืองรู้เรื่องมั่น <bot>:อยู่พร้อมพรั่งหรือว่าไปไกลสถาน พระวลาว่าพระองค์กับวงศ์วาน ไปทำการศพพระอัยกี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ธรรมดายาโรคร้อน <bot>:รสขม กินก็บำบัดลม และไข้ คนซื่อกล่าวใครชม ว่าชอบ หูแฮ จริงไป่จริงนั้นไซร้ ผ่ายหน้านานเห็น ฯ | โคลงโลกนิติ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรือหันฟันใบเอาไปทิ้ง <bot>:เข้าตีชิงเอาต่อหน้าไม่ฝ่าฝืน มันโกยเอาสินทรัพย์ไปกับปืน พอมีคลื่นลมกล้าสลาตัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกแล่นล่วงคุ้งแควพอแลเห็น ถึงชะวากปากน้ำพอย่ำเย็น เดือนก็เด่นแสงสว่างกลางอัมพร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์ยินดีเป็นที่ยิ่ง <bot>:เข้าวอนวิงมารดาอัชฌาสัย แต่เกิดมาข้าไม่เคยเห็นกรุงไกร จะลาไปชมประเทศเขตนคร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชุบเลี้ยงเพียงนี้เป็นที่สุด <bot>:พระคุณดุจดินฟ้าชลาไหล ถึงจะลงโทษทัณฑ์ทำฉันใด ก็มิได้ตอบโกรธจงโปรดปราน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางจะได้ชมเขาลำเนาเกาะ <bot>:ให้สิ้นเคราะห์เพราะว่าจากปราสาทศรี จงตระเตรียมเภตราในราตรี รุ่งพรุ่งนี้เราจะพาธิดาไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่จะบวชไปถึงไหนจะใคร่รู้ <bot>:ไม่เอนดูศิษย์หามันน่าสรวล มิโปรดมั่งก็จะตั้งแต่รบกวน เฝ้ายียวนนางชีพิรี้พิไร ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสาครบวรนาถ <bot>:พร้อมพระญาติสุริย์วงศ์ทรงไอศูรย์ หกกษัตริย์สุริย์วงศ์พงศ์ตระกูล ไปพร้อมมูลเชิญเสด็จเข้าเขตคัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้สืบดูรู้ว่าพวกฝรั่ง <bot>:มันกักขังห้าองค์ไว้ตรงไหน จะผันแปรแก้กลให้พ้นภัย แล้วจะได้ไล่ล้างให้วางวาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มองเขม้นเห็นสินสมุทรหลับ <bot>:สิงโตกับอัสดรนั้นนอนขวาง มีดโต้เหน็บแทบท้องค่อยย่องพลาง เขย่งย่างยืนขยับขึ้นพลับพลา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อังกุหร่ารับรสพจนารถ <bot>:สั่งประกาศกฎหมายทั้งซ้ายขวา แล้วยิงปืนครืนครั่นเป็นสัญญา เรียกเภตราห้าร้อยมาลอยเรียง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกเข้าล้อมป้อมปราการชานสมุทร <bot>:ฤทธิรุทรเรี่ยวแรงเข้มแข็งขัน พอฤกษ์ดีตีกลองฆ้องสำคัญ โห่สนั่นครั่นครื้นยิงปืนไฟ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกพหลพลไกรไปกำปั่น <bot>:กับด้วยท่านฝรั่งครูผู้เสนอ ว่าจะไปลังกาพาราเธอ บาทหลวงเออรับพากันคลาไคล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่งกำปั่นบรรทุกทั้งข้าวน้ำ <bot>:ห้าสิบลำกำลังทั้งอาหาร ลำละร้อยน้อยใหญ่คนใช้งาน กำหนดการให้สำเร็จในเจ็ดวัน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้เจ้าพราหมณ์สามส่งองค์กษัตริย์ <bot>:ให้เราตัดชาติเชื้อไม่เหลือหลอ จะทูลให้เป็นเจ้าทั้งเหล่ากอ ไม่ลวงล่อเลยนะเจ้าเราจะเลี้ยง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกหอรบหลบหน้าโยธาหาญ <bot>:จึงเปิดบานประตูได้ดังใจหมาย เข้าในเมืองเนื่องมาประดานาย กราบถวายวันทาพร้อมหน้ากัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเพ่งพิศจิตใจให้สังเวช <bot>:น้ำพระเนตรภูวนาถไม่ขาดสาย สินสมุทรสุดแค้นแสนเสียดาย ยิ่งฟูมฟายชลนาโศกาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะคิดแยบคายให้หลายอย่าง <bot>:ดูท่าทางให้ประจักษ์เข้าหักหาญ แล้วตั้งพวกเสนีปรีชาชาญ จัดทหารพลหมื่นพื้นฉกรรจ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตึกขังบังห้องทั้งสองตึก <bot>:พวกผลึกทูลความตามประสงค์ ฝ่ายฝรั่งพรั่งพร้อมพวกล้อมวง เห็นโฉมยงองค์ละเวงกลัวเกรงครัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพิศดูรูปร่างสำอางพักตร์ <bot>:เห็นน่ารักงามหนอข้าขอถาม หรือเทวาจงแสดงขอแจ้งความ ปรากฏนามสมญาภาษาไร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะโปรดเกล้าอย่างไรจะได้จัด <bot>:ขอทราบอรรถในพระปิ่นบดินทร์สูร พอจบสารมังคลาให้มาทูล พระเพิ่มพูนโสมนัสดำรัสพลัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิสัยศึกตรึกตรองจึงต้องที่ <bot>:ยกไปตีก็ให้ได้ดังใจหมาย แม้ยับย่อยถอยกลับก็อับอาย ยิ่งซ้ำร้ายขายหน้าประชาชน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาฝรั่งได้ฟังตรัส <bot>:บ้างทูลขัดจะให้อางขนางหนี อันรูปทรงองค์พระอภัยมณี ดูท่วงทีเธอทายาดชาติเจ้าชู้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชยปรางทางว่านิจจาน้อง <bot>:อยู่ในห้องใครจะเห็นว่าเป็นไฉน ไม่บกพร่องหมองช้ำจะทำไม มันมิใช่โถเถาจะร้าวราน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญขวัญตานิจจาเอ๋ย <bot>:ไม่ละเลยนุชน้องอย่าหมองหมาง จนสิ้นแดนแผ่นฟ้านภาภางค์ พี่ไม่ร้างรักแม่จนแดดาล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเรือแตกแยกไปได้มาปะ <bot>:โดยสารพระธิดามารศรี อันคุณของน้องสุวรรณมาลี ก็ยังมีอยู่กับข้าสัจจาจริง | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพยงสงสารพระหลานน้อย <bot>:ประคองค่อยกอดประทับแล้วรับขวัญ น่าเอ็นดูรู้ว่าสารพัน ไปด้วยกันเถิดป้าจะพาไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญราชสารใส่ลงในกล่อง <bot>:มีพานทองเรือนเก็จเพชรประดับ ทั้งเอมโอชโภชนาห้าสำรับ ครั้นเสร็จสรรพยกขึ้นตั้งบัลลังก์รถ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:น้อยน้อยพลอยชื่นชี้ <bot>:ชมไพร ครึมครึกพฤกษาไสว แว่นแคว้น ผลิดดอกออกผลใบ รบัดชื่นรื่นเอย รอกกระแตแลแหล้น๐๐ โลดเต้นเผ่นผยอง | นิราศสุพรรณ | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดจริงยิงปืนเสียงครื้นครึก <bot>:ครั้นยามดึกเงียบสิ้นให้กินแหนง หรือโฉมฉายวายวางนึงคลางแคลง จนจวนแจ้งยังไม่พบพวกรบกัน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่จะให้ไปรับคำนับเขา <bot>:แล้วก็เจ้าจะได้ดูให้รู้จัก สายอยู่แล้วแก้วตาอย่าช้านัก นางนงลักษณ์ออกมานั่งสั่งขรัวนาย | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายครูเฒ่าพินทพราหมณ์รามราช <bot>:แสนสวาทรักใคร่มิได้หมอง ให้ข้าไทใช้สอยคอยประคอง เข้าในห้องหัดเพลงบรรเลงพิณ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาตั้งเทียบเรียบเรียงบนโต๊ะเสร็จ <bot>:เชิญเสด็จเสวยพลันด้วยหรรษา พวกสาวสาวนารีศรีโสภา ตีรำมะนาขับร้องฉลองงาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปมัดมือฤๅษีสตรีสาว <bot>:มาเฝ้าท้าวทั้งสิบเอ็ดไม่เข็ดขาม แล้วทูลลาพาทหารชาญสงคราม รีบเหาะตามรามวงศ์เหมือนจงใจ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่เหล่ากอหน่อเนื้อเป็นเชื้อแถว <bot>:ไม่เลือกแล้วลูกจะรักให้หนักหนา ถึงจะเถือเนื้อกินไม่นินทา พระแม่อย่าเคืองขัดถึงตัดรอน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |