text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผาให้สิ้นแต่บรรดาโยธาหุ่น <bot>:เอาให้วุ่นเหมือนอย่างเช่นเขาเล่นโขน จึ่งแต่งพวกคอยรับเป็นทัพโจร เข้าเผ่นโผนตัดหลังอย่ารั้งรอ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มาเรียกรัดเร่งรับอยู่สับสน จัดเภตราห้าร้อยบรรทุกพล ทั้งต้นหนล้าต้ามาประจำ | สิงหไกรภพ | 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงขอตามทรามสวาทราชโอรส <bot>:ว่าทรงยศอยู่ประเทศนิเวศน์ไหน จะทูลความตามประสงค์จำนงใจ เชิญหน่อไทเสด็จมายังธานี | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนิกรมพรหเมศรู้เหตุสิ้น <bot>:สมถวิลจะล้างศึกไม่นึกขาม แกจึ่งว่าอย่าต้องพยายาม จะทำตามวิทยามหามนต์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดก็เป็นอนิจจังฟังไม่ได้ <bot>:ทูลลาไปจากปราสาทราชฐาน ไปสั่งเหล่าเสนีปรีชาชาญ ให้จัดการที่จะไปในคงคา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางว่าเบื่อเหลือใจเที่ยวไล่ว่า <bot>:เช่นนี้น่าหนวกหูไม่รู้หาย จะนอนเล่นเย็นลมชมสบาย เฝ้ากอดก่ายกวนใจกระไรเลย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงโจมจับสัประยุทธ์อาวุธสั้น <bot>:ต่างแทงฟันพุ่งหอกบ้างกลอกเขน พราหมณ์วิเชียรเรียนรู้ธนูเจน จึงเอี้ยวเอนยิงมาลีกปีตัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนรุ่งรางต่างองค์สรงสนาน <bot>:พนักงานคอยถวายเครื่องซ้ายขวา ตั้งโต๊ะทองของเสวยสามเวลา พระผ่านฟ้าฟั่นเฟือนไม่เคลื่อนคลาย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดาวอนว่าอุตส่าห์เสวย <bot>:แม่ทรามเชยจะได้ชื่นขึ้นมานั่ง จงหลับนอนผ่อนใจให้ประทัง รำพันสั่งบุตรีแล้วลีลา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในห้องสองเศรษฐีเห็นสีเหลือง <bot>:ลืมแค้นเคืองคอยขยับจะรับขวัญ พระยอบองค์ลงคำนับอภิวันท์ ลูกสาวนั้นมอบเมียงเคียงสามี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระหมวดเกล้าเมาลีเฉลิมพักตร์ <bot>:ด้วยความรักสิ้นรังเกียจไม่เดียดฉันท์ นางเทวีสีสุคนธ์ปนสุวรรณ ดูผิวพรรณผุดผ่องละอององค์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถามว่าอาหารท่านไฉน <bot>:จึงผ่องใสอินทรีย์ไม่มีกลิ่น เงาะงวงว่าอาหารน้ำตาลริน คลุกกับดินกินเท่านั้นทุกวันมา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กินน้ำท่าแก้เหนื่อยที่เมื่อยล้า <bot>:แล้วเรียกหาพวกกันรีบผันผาย ถึงวัดวาน่าเป็นสุขสนุกสบาย มีตึกรายล้อมรอบเป็นขอบคัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนึกรักปักษีชะนีน้อย <bot>:เรียกใช้สอยปรนนิบัติไม่ขัดขวาง ให้นวดฟั้นบัญชาพูดจาพลาง ทั้งสองนางนั่งยิ้มอิ่มอารมณ์ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นชายหาดวิ่งเหย่าเข้าในด่าน <bot>:พระชื่นบานจรจรัลด้วยหรรษา พวกนายด่านวุ่นวิ่งชิงกันมา ต่างปรีดาเชิญเสด็จนิเวศน์เวียง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไม่ออกนอกเขตของเราแล้ว <bot>:คงจะได้ลูกแก้วมาทั้งสอง แล้วจัดแจงแต่งกายกุมกระบอง ออกจากห้องเหวใหญ่เหาะทะยาน | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันฉวยฉีกซีกโครงโก้งโค้งเคี้ยว <bot>:กระดูกกระเดี้ยวเหนี่ยวแย่งขาแข้งหัก ล้วงตับไตไส้พุงพุ่งทะลัก สองมือควักกลืนกินแลบลิ้นหลาม | พระอภัยมณี | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นขบถลดละก็จะผิด <bot>:อย่าน้อยจิตเจ้าเลยกรรมจะทำไฉน จะกริ้วโกรธโปรดปรานประการใด เราจะได้รอทัพอยู่ตรับฟัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางทางตรัสกับนงลักษณ์ <bot>:เจ้าดวงจักษุในเบื้องซ้ายขวา พ่อจะชวนเจ้าไปชมยมนา ห้องมหามหรณพเนินคีรี | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นบาทหลวงล่วงรู้ในศาสนา <bot>:จึงเที่ยวมาสอนสั่งทางวิถี ในประเทศเขตแคว้นแดนบุรี การชั่วดีให้ระงับเร่งกลับใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพบพ่อท้อใจด้วยไกลแม่ <bot>:ให้ตั้งแต่เศร้าสร้อยละห้อยหา ชนนีอยู่ศรีอยุธยา บิดามาอ้างว้างอยู่กลางไพร | นิราศเมืองแกลง | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฝ้าด่าร่ำซ้ำเติมทำเหิมฮึก <bot>:อย่าเพ่อนึกว่าจะอพยพหนี จะตบต่อยน้อยหรือมือไม่มี วานซืนนี้ลืมมือไปหรือไร | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขึ้นเขาไกรลาสดั่งราชหงส์ <bot>:ให้สระสรงธาราสุดาสมร แล้วทรงเครื่องจินดาค่านคร บทจรเยื้องย่างขึ้นปรางค์ชัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวตอบนางพลางว่านิจจาน้อง <bot>:ไม่ปรองดองประดิพัทธ์ใครจัดสรร ให้มานั่งอยู่ดั่งนี้สักกี่วัน กว่าน้องนั้นแม่จะเบาบรรเทาอาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นารีพี่น้องทั้งสองนี้ <bot>:ดิฉันมีใจรักเป็นหนักหนา จะขอเลี้ยงเคียงชิดเหมือนธิดา จงโปรดปรานีให้เหมือนใจปอง ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสแสร้งแกล้งว่ากูมานี่ <bot>:ท้าวกุลามาลีมันว่าขาน อยากจะใคร่ร่วมพงศ์เป็นวงศ์วาน จะช่วยการคิดไปตีบุรีคืน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอถึงทางกลางย่านให้หยุดพัก <bot>:เอาธงปักเรียงรายทั้งซ้ายขวา บาทหลวงเห็นทัพไทยในลังกา ยกออกมาหลายหมื่นพื้นฉกรรจ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายชีเปลือยนึกขึ้นได้ตกใจวับ <bot>:ราวจะดับชีวังถึงสังหรณ์ จับเอามือลูกศิษย์คิดจะจร หนีซอกซอนไปให้พ้นแต่จนใจ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสถานบ้านพราหมณ์รามราช <bot>:ไปนบบาทเทวรูปเครื่องบุปผา เอาแก้วเก้าเนาวรัตน์ไปบูชา เป็นเยี่ยงอย่างทำมาแต่บุราณ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อรุณน้อยสร้อยเศร้าเฝ้ากำสรด <bot>:สุดจะปดป้องปิดคิดไฉน จึงทูลตามความจริงทุกสิ่งไป หม่อมฉันได้ปฏิญาณสาบานตัว | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มีใครไปถึงจึงจะเสก <bot>:นกการเวกการวิกให้จิกผี โลหิตออกนอกกายจึงหายดี แต่ไม่มีใครจะไปถึงในวัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ที่สุขจักเสพไซร้ <bot>:ควรถวิล เมียมิ่งยุอย่ายิน ที่ถ้อย อยากเข้าคดออกกิน เอมอิ่ม ใจนา นอนจุ่งนอนแต่น้อย เนิ่นช้าวันตาย ฯ | โคลงโลกนิติ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฤๅษีทีรบรู้หลบเลี่ยง <bot>:เห็นพลาดเพลี่ยงผลุนฟาดเสียงฉาดฉับ พวกวาหุโลมล้มตายไพร่นายยับ พระกาลขับโลโตต้อนโยธี | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งพินิจก็ยิ่งพิศวาสหวัง <bot>:ด้วยกำลังมานิยมอารมณ์หมาย เป็นบุญเหลือเรือล่มไม่จมตาย ลูกผู้ชายกูจะเลี้ยงไว้เวียงไชย | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นกองทัพหลับสงบพอพลบค่ำ <bot>:บันไดทำไว้สำหรับทุกทัพขันธ์ ปีนเข้าได้ในกำแพงแจ่มแสงจันทร์ ด้วยเป็นวันเพ็ญบูรณ์เห็นหุ่นกล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางมุ่นเกล้าเมาลีให้พี่น้อง <bot>:นุ่งยกทองเทพนมดูคมขำ เข็มขัดเพชรเจ็ดกะรัตคาดประจำ ลูกประหล่ำลงยาราชาวดี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูยาวเฟื้อยเลื้อยมาบนอากาศ <bot>:รัดปราสาทสุดยอดตลอดฐาน แล้วพ่นพิษฤทธิ์เริงดังเพลิงกาฬ ประหารผลาญวรองค์เป็นผงคลี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึ่งเรียกมังคลามาปราศรัย <bot>:กินโต๊ะใหญ่ด้วยกันให้หรรษา กับขุนนางข้างฝรั่งพวกลังกา ทั้งเหล้ายาเป็ดไก่ยกใส่จาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งเข้าใกล้ได้กลิ่นเหมือนกินเหล้า <bot>:ให้มัวเมาความรักหักไม่หาย เสน่ห์ยาทาปนกระวนกระวาย อยากใคร่ก่ายกอดจูบใคร่ลูบโลม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสถามตามสุภาพ <bot>:อย่ากรานกราบเลยธุระจะมาหา แล้วลงนั่งยังชะง่อนก้อนศิลา ร้องเรียกมาซักถามตามพระทัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไก่กระชั้นขันเอกวิเวกแว่ว <bot>:จะเจื้อยแจ้วส่งเสียงสำเนียงหวน การะเบ็งเซ็งซ่าฝูงกาชวน ต่างบินสวนไปมาล้อมกากี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมังคลามาคำนับแกจับหัตถ์ <bot>:แล้วพูดตัดโดยความตามหนังสือ ว่าตัวเอ็งชั่วช้าไม่หารือ มานิ่งดื้ออยู่กับหญิงทิ้งอาจารย์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะมาช่วยทำศึกเหมือนนึกหวัง <bot>:ชวนกันตั้งรบสู้เป็นคู่ขัน ใครไม่ตามบังคับจะสับฟัน ฆ่าให้มันถึงตายวายชีวี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ฤกษ์ให้เลิกทัพ <bot>:ลมก็จับใจหวิวหิวระหวย ทั้งสองข้างต่างพะวงให้งงงวย เจียนจะม้วยมรณาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าจงคิดติดตามไต่ถามหา <bot>:พบบิดาได้บำรุงซึ่งกรุงศรี สืบตระกูลพูนสวัสดิ์ปัถพี อยู่ที่นี่นิ่งเปล่าไม่เข้าการ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีตรานอกบอกตรงขององค์นั้น <bot>:สารสำคัญจะใคร่ฟังที่กังขา จึงแจกไปให้โอรสอนุชา แล้ววัณฬาถวายองค์พระทรงธรรม์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางจะได้ชมเขาลำเนาเกาะ <bot>:ให้สิ้นเคราะห์เพราะว่าจากปราสาทศรี จงตระเตรียมเภตราในราตรี รุ่งพรุ่งนี้เราจะพาธิดาไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าคำสำหรับกับรูปร่าง <bot>:ใช่อยู่ต่างกายามาแต่ไหน ธรรมดาว่าคำของผู้ใด ก็ย่อมได้ตัวคนนั้นเหมือนสัญญา | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในห้องเห็นองค์นางนงลักษณ์ <bot>:ทำซบพักตร์ลงกับเพลาเฝ้าร้องไห้ สะอื้นร่ำสำลักกระอักกระไอ นางตกใจจึงถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผื่อจะหายคลายโกรธยกโทษให้ <bot>:ก็จะได้พระธิดามารศรี ข้าจะขออาสาฝ่าธุลี นำเสนีราชทูตไปพูดจา | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เด็กมาอายุถึงเพียงนี้ <bot>:ก็ยังมิได้รู้จักรักชู้ผัว มาตามพี่มิได้คิดชีวิตตัว กลับเป็นชั่วเชษฐาว่ากาลี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาจับพระบิตุรงค์ลงไปไว้ <bot>:ให้ร้องไห้ร้องห่มทำข่มเหง ทั้งไพร่พลคนตื่นออกครื้นเครง ไม่กลัวเกรงพระบิดาช่างน่าตี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอ็งเร่งคิดการณรงค์ไว้ยงยุทธ์ <bot>:แม้นมือกุดตีนด้วนเองควรหยาม เองอย่าพักอาจองในสงคราม กูจะตามตีกระทั่งจนลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายหกพระองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:แล่นมาอัดเรือแพแลไสว พวกทหารโห่ร้องออกก้องไป ยิงปืนใหญ่ยักกะตราขานกยาง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันทูลเปรียบเทียบเรื่องนางเคืองขัด <bot>:ตรัสพ้อตัดต่างต่างให้หมางหมอง ได้เพ็ดทูลเบี่ยงบ่ายหลายทำนอง อยู่จนสองสามยามนางทรามวัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อรุณน้อยร้อยตาบเป็นกาบกิ่ง <bot>:ประสาหญิงตรึงกลัดช่างจัดสรร ต่างประจงทรงอวดประกวดกัน แล้วชมพรรณพฤกษาระย้าย้อย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ห่วงใยไม่ตายเป็นกายอยู่ <bot>:ก็จะสู้ปรนนิบัติไม่ขัดแข็ง พลางนึกแค้นแสนเทวษพระเนตรแดง ก้มกันแสงเศร้าจิตด้วยบิดร ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชายหญิงชิงมะนาวทั้งสาวหนุ่ม <bot>:เป็นกลุ่มกลุ่มกลุ้มกลัดพลิกพลัดผลัก บ้างแกะมือยื้อลากกระชากชัก เสียงอึกอักอุตลุดฉวยฉุดชิง | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเดือนดับลับเงาภูเขาขุน <bot>:เกือบอรุณสุริยาฟ้าสลัว พระสั่งว่าพลไพร่ที่ได้ตัว ทั้งครอบครัวจำส่งรีบลงไป | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระหน่อธิบดินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:ให้อั้นอัดนิ่งฟังนึกกังขา แต่จนใจเพราะว่าไกเป็นครูบา จะพูดจาก็ไม่ได้ให้รัญจวน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกบันไดเข้าไปพาดพลาดถลำ <bot>:ชาวเมืองซ้ำแทงดิ้นสิ้นสังขาร์ หลอมตะกั่วคั่วทรายปรายลงมา จนเวลารุ่งแจ้งแสงอุทัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงเซาเซียวจับแคออกแซ่ซ้อง <bot>:กระทุงทองจับกระทุ่มบนพุ่มไสว ฝูงกระสาจับมะสังเข้าบังใบ ระวังไพรระวังพงส่งสำเนียง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อำมาตย์พร้อมน้อมประณตบทศรี <bot>:ขึ้นพาชีเร่งกันเสียงหวั่นไหว พลางขับอัศวราให้คลาไคล แล้วรีบไปจนกระทั่งถึงลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองคมิ่งมเหสี <bot>:เห็นสามีหมองมัวกลัวนักหนา นางจึงทูลมูลคดีด้วยปรีชา พระอย่าปรารมภ์ไปไม่เป็นการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสอดแนมรับรสพจนารถ <bot>:แล้วคลาคลาศเลียบเดินตามเนินไศล ค่อยลัดแลงแฝงกายรายกันไป ถึงที่ในชายป่าพนาวัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีศีลได้ยินถาม <bot>:เธอแจ้งความบทเบื้องเรื่องมัจฉา ออเงือกน้ำนงคราญผู้มารดา กลับเพศมาเป็นมนุษย์ผุดผ่องพรรณ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาปากอ่าวก้าวสกัดตัดกำลัง <bot>:ให้พร้อมพรั่งทั้งทัพรบสมทบกัน ข้าจะรับจับท้าวเจ้าสิงหล ด้วยเล่ห์กลโอนอ่อนคิดผ่อนผัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์พงศ์นรินทร์สินสมุทร <bot>:ยังไม่สุดชีวังสิ้นสังขาร์ ได้รสหวานซ่านเส้นเย็นอุรา ถอนพิษยาเบื่อเมาบรรเทาคลาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงที่อยู่ผู้เฒ่าเข้าไปพร้อม <bot>:คำนับน้อมพฤฒาอัชฌาสัย พราหมณ์คำนับรับเสด็จด้วยดีใจ ถวายชัยมงคลด้วยมนต์พราหมณ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สาโรชวาเรศล้น <bot>:เลอคัน ขอบเฮย แสนส่วนชโลสรรพ์ สระนี้ ไป่กึ่งสุชลกัน แสงโศก เรียมแฮ ถนัดเยี่ยงสระจักชี้ เช่นให้นุชเห็น | นิราศวัดรวก | 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อสามวันนั่นแหละฝนจึงจะหาย <bot>:ปีศาจร้ายหย่อนฤทธิ์ทุกทิศา จงหยุดยั้งทั้งนิลอาชา อันน้ำหญ้าเหล่านี้พอมีกิน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกจะปลุกกัลยาสุดาโฉม <bot>:ค่อยประโลมปลอบน้องให้ผ่องใส ฉวยนางร้องวุ่นวายก็อายใจ ทำกระไรแสนวิตกโอ้อกรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลงยันต์กันผีพวกปีศาจ <bot>:ด้วยกระดาษส่งให้ดั่งใจหมาย ปิดหัวเรือเหมือนอาถรรพณ์กันภูตพราย ที่ในสายสาชลตามวนวัง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถนอมแนบแอบอุ้มยิ่งคลุ้มคลั่ง <bot>:เหมือนบ้าหลังลืมองค์ทรงพระสรวล สะกิดเกาเซ้าซี้เฝ้ายียวน เสียงโซ่ตรวนกริ่งกร่างอยู่กลางกรง ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกประตูบูรพาระดาดาษ <bot>:ล่วงลีลาศชายป่าพนาระหง ถึงสำนักพักพวกจัตุรงค์ เสด็จตรงขึ้นประทับบนพลับพลา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ตรัสประภาษให้อ่านสารนุสนธิ์ ขุนอาลักษณ์กราบกรานอ่านยุบล ในเบื้องต้นศุภลักษณ์อักขรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ของที่จัดแจงไว้ในสิงหล มาประทานเจ้านิเวศน์เพชรกำพล ทั้งเครื่องต้นธำมรงค์อลงกรณ์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาอาหลานก้มกรานกราบ <bot>:เห็นจะปราบศึกได้มไหศวรรย์ แล้วให้พระอนุชานัดดานั้น เที่ยวเลือกสรรเลกระบาดที่กวาดมา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลูกเต้าเอามาให้ข้าเลี้ยง <bot>:ตั้งชื่อเสียงตามข้าภาษาสยาม เป็นเชื้อไขไว้ยศให้งดงาม ได้ถือตามภาษาพาราเรา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจุดเผาข้าวปลาพาหญิงชาย <bot>:หนีไปฝ่ายทะเลลมยมนา ที่เหลืออยู่บูรีก็หนีเร้น มิให้เห็นเนื้อตัวกลัวหนักหนา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโคมฆ้องกลองแตรเซงแซ่เสียง <bot>:เสนาะสำเนียงดนตรีปี่ไฉน ดุริยางค์วังเวงเจ้งจับใจ ตีโทนทับขับไม้มโหรี | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอราตรีมีดอกไม้ไฟสว่าง <bot>:โป้งปีบช้างชิงร้องเสียงก้องกึก เล่นหนังฆ้องกลองสนั่นลั่นพิลึก อึกทึกครึกครื้นทุกคืนวัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระห้ามว่าช้าก่อนสมรมิ่ง <bot>:แม้ใจจริงจะรักสมัครสมาน จะทูลขอก็เห็นจะโปรดประทาน ถวายจานทองคำตามธรรมเนียม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองกิเลสผูกพันนั่นคือห่วง <bot>:จงหลีกล่วงหนีทุกข์ให้สุขี พระอภัยเทศนาตามบาลี อยู่ในที่พลับพลาหน้าเชิงเทิน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยขับม้าออกหน้าทัพ <bot>:เข้ารบรับเปรียบเหมือนงูเข้าสู้หมอ พลไพร่ฝ่ายฝรั่งไม่รั้งรอ บ้างแข็งข้อวิ่งกลมระดมยิง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางช่างฉลาดประภาษพ้อ <bot>:ทั้งลวงล่อสิ้นลมคมใจหาย จึงว่าพี่นี้ซื่อเป็นชื่อชาย ไม่กลับกลายแกล้งลวงแม่ดวงใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์นางสำอางพักตร์ <bot>:แจ้งประจักษ์มั่นคงไม่สงสัย จึงทูลองค์ทรงธรรม์ไปทันใด อันวิสัยข้างฝรั่งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงภูษาค่าเมืองเรืองจำรัส <bot>:ปั้นเหน่งเม็ดเพชรรัตน์ประภัสสร ฉลององค์พื้นแดงแย่งมังกร เจียระบาดตาดซ้อนลายสุวรรณ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายชีเปลือยเรื่อยมาในสาคเรศ <bot>:ถึงขอบเขตขึ้นฝั่งดังประสงค์ แกถือหวายสายกระสันไว้มั่นคง ขับม้าทรงตรงมาท้ายธานี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มาเทินจักยื่นไม้ <bot>:มาลถวาย แถวท่องเวถีสาย เกศเกล้า เหมือนนางกิรีถวาย ทัดเมื่อ รมย์นา หลายหลากหลายเล่ห์เร้า ร่วมชู้ชมผกา | โคลงนิราศหริภุญชัย | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังเหลือตายหลายหมื่นดูดื่นดาษ <bot>:ยกเลียบหาดขึ้นไปตั้งหลังถนน แล้วโฉมยงนงเยาว์เสาวคนธ์ รู้ผ่อนปรนปราบศึกตรองตรึกการ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำเสียทีตีม้านัยน์ตาจับ <bot>:พลางถอยรับออกให้ห่างเลี้ยวข้างขวา ฝ่ายพระปิ่นนคเรศเกศประชา ก็รู้ว่าแยบยลกลอุบาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกคนใช้ไปให้พระฝรั่ง <bot>:เล่าให้ฟังเรื่องประมูลทูลฉลอง แล้วส่งหนังสือให้เหมือนใจปอง ตามทำนองเสร็จสรรพแล้วกลับมา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิหคหงส์ส่งเสียงสำเนียงแจ้ว <bot>:ดุเหว่าแว่วจับพลอดยอดมะขาม สาสิกากาโกกิลาตาม ร้องเรียกนามตัวเองวังเวงใจ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันองค์ท้าวเจ้าพารากาลเนตร <bot>:ศักดาเดชดังพระเจ้าเขาไศล ลืมจักษุดุดูเห็นผู้ใด เป็นเพลิงไหม้หมดกายวอดวายปราณ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยฟื้นองค์สรงเสวยนมเนยหอม <bot>:หายผ่ายผอมผิวฉวีเป็นสีสัน พี่เลี้ยงเหล่าสาวสุรางค์นางกำนัล คอยป้องกันห้ามมิให้ใครเข้ามา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:ออกอำมาตย์บนบัลลังก์ที่นั่งโถง ปรึกษาการเวียงชัยในพระโรง ให้ชักโยงคนดีมีกำลัง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรไปบำรุงกรุงผลึก <bot>:ได้ปราบศึกสืบวงศ์เผ่าพงศา สุดสาครเสาวคนธ์สุมณฑา ครองลังกาผาสุกสนุกสบาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจะชักนางฟ้าลงมาให้ <bot>:ที่จะใช้ถากหญ้านั้นอย่าหมาย พระฮึดฮัดขัดใจไม่สบาย ทั้งสามนายเมินหน้าถากหญ้าไป ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้ก็รู้อยู่ว่าเป็นข้าบาท <bot>:แม้ไม่ขาดคงจะชุบอุปถัมภ์ เหมือนลูกชั่วผัวช่วยปราบให้หลาบจำ นี่พลอยซ้ำทำให้ร้อนไม่ผ่อนปรน | พระอภัยมณี | 65 |