text
stringlengths 6
9.41k
|
|---|
၂၀၁၄ သန်းခေါင်စာရင်းအရ အိမ်ထောင်စု ၂၅၅၊ စုစုပေါင်း ၁၂၄၄ ဦးနေထိုင်သည် |
ဆင်ခိုးမကလေးသည် မြန်မာသဘင်လောကတွင် အဆိုအက နှစ်ဌာန၌ နာမည်ကျော်ကြားခဲ့သူ သဘင်ပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်သည် |
သူ၏ငယ်မည်မှာ မရွှေမျှင် ဖြစ်၍၊ သက္ကရာဇ် ၁၂၁၄-ခုနှစ်တွင် တောင်တွင်းကြီးမြို့၌ ဖွားမြင်၏ |
ဆင်ခိုးမကလေးသည် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် သေးသေးသွယ်သွယ်နှင့် အသားအရေ ညိုစိမ့်စိမ့်ရှိ၍၊ ချောမောလှပ ယဉ်ကျေးသည် |
ငယ်စဉ်ကပင် အကတတ်မြောက်၍၊ မြေဝိုင်းမင်း သမီးဖြစ်ခဲ့၏ |
ပထမဦးစွာ တွင် တောင်တွင်းကြီးမြို့ လယ်တော်အုပ်နှင့် အကြောင်းပါ၍၊ 'ညာဘွား'နှင့် 'သက် ထား'အမည်ရှိသော သားနှစ်ယောက်ကို ရသည် |
ထို့နောက် ၁၂၃၆ ခုနှစ်ခန့်တွင် မန္တလေးသို့ တက်ရောက်ရာ၊ ရနောင်မင်းသားမြင်၍ သိမ်းပိုက်မည်ပြုလေသည် |
ထိုအခါ ဆင်ခိုးမကလေးက 'ကျွန်မမှာ ငယ်လင် ယောက်ျား လက်ရှိဖြစ်သည် |
သူနှင့်ကွာရှင်းပြီးမှ အသိမ်းအပိုက်တော်ခံဝံ့ပါမည်'ဟုလျှောက်၍၊ ရနောင်မင်းသားသည် သားအကြီး ညာ ဘွားကို မန္တလေးတွင်ထားခဲ့စေပြီးလျှင် တောင်တွင်းကြီးသို့ လယ်တော်အုပ်နှင့် ကွာရှင်းရန် ဆင်ခိုးမကလေးကို ပြန်လွှတ် သည် |
တောင်တွင်းကြီး၌ လယ်တော်အုပ်နှင့် ကွာရှင်းပြီးနောက် ဆင်ခိုးမကလေးသည် မိန်းမတစ်ဦးအား ငွေ ၅ဝဝိ ပေး၍၊ မိမိခင်ပွန်းဟောင်းကို မိမိကိုယ်စား ပြုစုရန်မှာကြားပြောဆိုရလေသည် |
ဤသို့စီစဉ်နေခိုက်တွင်ပင် ရနောင်မင်းသားက ကြာသည်ဟု ခြေမြန်တော်များလွှတ်၍ တောင်တွင်းကြီးမှ ဆင်နှင့်တင်၍ ခေါ်စေသည် |
ယင်းကိုအကြောင်းပြု၍ ဆင်ခိုးမ ကလေးဟု တွင်သည် |
လယ်တော်အုပ်မှာကား ဆင်ခိုးမကလေးကို တမ်းတ၍ ရူးမတတ်ဖြစ်လျက် ကျန်ရစ်ရှာလေသည် |
ရနောင်မင်းသားသည် ဆင်ခိုးမကလေးအား လွန်စွာမြတ်နိုးတော်မူသဖြင့် ဇနီး ၆ ယောက်တွင် အထူးပြု၍ အိမ်တော်သော့ကိုအပ်သည် |
ရနောင်မင်းသားနှင့် သင့်မြတ်၍ ဖွားမြင်သော သားတော်တစ်ပါးမှာ အခါလည်အရွယ်တွင် သေဆုံးသွားသည် |
ရနောင်မင်းသားသည် မှုပြစ်မကင်း၍ ရာဇဝတ်တော် သင့်သောအခါတွင် ဆင်ခိုးမကလေးသည်လည်း ရိုက်ဒဏ် ၁၃ ချက်ခံရ၏ |
ထို့နောက် ရွှေလှံဗိုလ်အိမ်တွင် ခြေချင်းခတ်၍ အချုပ်ချထားရာမှ သီပေါမင်း၏ မိဘုရားခေါင်ကြီးအမိန့်နှင့် လွှတ်လိုက်လေသည် |
ဆင်ခိုးမကလေးသည် မိဘုရားခေါင် ကြီး၏ ချစ်မြတ်နိုးခြင်းကို ခံယူရ၏ |
'ဆင်ခိုး၊ ယိုးဒယားသင်စေ'ဟု မိန့်တော်မူ၍၊ ယိုးဒယားရာမ ဆရာဦးဖိုးမြထံတွင် ၃နှစ် ပညာသင်ယူရလေသည် |
မိဘုရားခေါင်ကြီးက 'နိုင်ငံတော်တွင် ဆင်ခိုးအပြင် မင်းသမီးမရှိစေနှင့်'ဟုပင်မိန့်၍ မြှောက်စား တော်မူသည် |
အကျဉ်းခံနေရသော ရနောင်မင်းသားသည် မိမိကိုယ်ကို ကတ်ကျေးနှင့်ထိုး၍ အဆုံးစီရင်လိုက်ပြီးသည့်နောက်၌ မိဘုရားခေါင်ကြီးက ဆင်ခိုးမကလေးကို အိမ်ထောင်သစ်ချထားပေးမည်အပြုတွင် ဆင်ခိုးမကလေးက မိမိ၏ ခင်ပွန်းဟောင်း ရှိသေးကြောင်းနှင့် လျှောက်တင်သဖြင့် တောင်တွင်းကြီးရှိ လယ်တော်အုပ်ကို အမြန်ခေါ်စေ၍ ပြန်လည်လက်ဆက် ပေးလေသည် |
မြန်မာနိုင်ငံကို အင်္ဂလိပ်တို့ အုပ်စိုးသောအခါ ဆင်ခိုးမကလေးသည် နာမည်ကြီး ဇာတ်တော်ကြီးထွက် မင်းသမီးဖြစ်သည့်အားလျော်စွာ မိမိပညာကို မတိမ်ကောစေအောင် ဇာတ်ထောင်၍ ကပြရင်း ရှာဖွေစားသောက်ခဲ့ရရှာလေသည် |
မန္တလေး အပျက်တွင် အရှင်နှစ်ပါး ပါတော်မူကြောင်းကို ဖွဲ့နွဲ့သီဆိုခဲ့ရာ ဆုလာဘ်များစွာရခဲ့၏ |
ထို့ပြင်လည်း ရတနာဂီရိစံ သီပေါမင်း တရားကြီး၏ သမီးတော်များနားထွင်းမင်္ဂလာ ကျင်းပခဲ့စဉ်က ရတနာဂီရိသို့ သွားရောက်အသုံးတော်ခံခဲ့ရသည် |
ထို့နောက် ကြည့်မြင်တိုင်ငါးကျော်ဖိုမှ အရပ်လူကြီး မောင်မောင်ဘနှင့် အကြောင်းပါ၍ သားတစ်ယောက်ရ၏ |
သားအကြီး မောင်ညာဘွားသည် လူရွှင်တော်ဘဝမှ ဆိုင်း ဆရာဖြစ်လာပြီးနောက် ကုန်သည်လုပ်သည် |
သားအငယ် မောင်သက်ထားမှာမူ မိခင်ပညာကိုဆက်ခံ၍ ဇာတ်မင်းသား ဖြစ်လာသည် |
နတ်မောက်၊ ကျောက်ပန်းတောင်းနှင့် တောင် တွင်းကြီးနယ်တွင် ဆင်ခိုးမကလေး၏အမည်ကို အထူးလူသိ များသည် |
ဆင်ခိုးမကလေးသည် အဆိုအကပညာတွင် ပိုင်ပိုင် နိုင်နိုင်ရှိ၍၊ လက်ညှိုးထိုးကရာ၌ အလွန်ယဉ်ကျေး၏ |
အထူး သဖြင့် 'ခရာသံ'ဒိုးပတ်အက အလွန်ကောင်းသည်ဟု ဆိုလေ သည်၊ အရွယ်ကြီးသည့်အချိန်တွင် စီးပွားရေးချို့တဲ့၍၊ မိမိပညာ ၏ တန်ဖိုးကို အကျိုးမခံရဘဲ၊ ဆင်းရဲငြိုငြင်စွာ အသက် ၇ဝ ကျော်အရွယ်၌ ကွယ်လွန်သွားလေသည် |
ပုဂံတွင် အနော်ရထာမင်း လွန်၍ သားတော်စောလူးမင်းနန်းတက်လျှင် စောလူးမင်း၏ နုနယ်မှုကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး အောက်အရပ်မှ မွန်တို့ကို စုစည်းပုန်ကန်သည့် ငရမန်ကန်းမှာ မွန်လူမျိုးဖြစ်သည် |
စောလူးမင်းနှင့် ငယ်သူငယ်ချင်းများဖြစ်သဖြင့် ပဲခူးကို စားစေသည်ဟုလည်းဆိုသည် |
မွန်ဘာသာအားဖြင့် ရမန် မှာ မွန်လူမျိုးဖြစ်ပြီး ကန်း မှာ မြန်မာဘာသာအားဖြင့် ကင်း ဖြစ်သဖြင့် မွန်လူမျိုးတို့၏ အကြီးအကဲတစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည် |
မကြာခဏ ကြွေအံပစ်ကစားခြင်းကို နှစ်ဦးဆုံတိုင်း ကစားလေ့ရှိသည် |
တစ်ကြိမ်တွင် ငရမန်ကန်းက ချည်းနိုင်သဖြင့် စောလူးကစိတ်တွင်မကျေမနပ်ဖြစ်သည် |
ငရမန်ကန်းကလည်းထိုမကျေနပ်မှုကို ကြီးထွားစေရန် ပရိယာယ်ဖြင့် စကားနာထိုးရာ နောက်ဆုံးတွင် စောလူးက “ငရမန်ကန်း..သင်ယောက်ျားကောင်းမှန်လျှင် သင်အပိုင်စားရတဲ့ ပဲခူးကနေ ငါ့ကိုပုန်စားချေ” ဟုဆိုလေရာမှ ငရမန်ကန်း၏ ပုန်ကန်မှုစလေသည် |
(စောလူးမင်းနှင့်ကြွေအံကစားစဉ် တစ်ချီတွင်ငရမန်ကန်းနိုင်သွားလေရာ ငရမန်ကန်းက လက်ပမ်းပေါက်ထ၍ခတ်သည် (လက်ခမောင်းခတ်သည်) ဟုဆိုသည် |
ထိုအခါ ဘုရင်ဖြစ်သူစောလူးက ကြွေအံတစ်ပွဲနိုင်ကာမျှဖြင့် ဤမျှဝင့်ဝါမောက်ကြွားရမည်လောဟုအမျက်ဝင်ကာ သင်တစ်ကယ်အစွမ်းအစရှိပါကငါ့ကိုပုန်စားချေဟု ဆိုကြောင်းမှတ်သားရဖူးပါသည် |
နှစ်ဦးသားစစ်ပြိုင်ရာ ပြည်တော်သာကျွန်းတိုက်ပွဲတွင်လည်း ပရိယာယ်ဖြင့်ပင် ပုဂံတပ်ကို အနိုင်ယူပြီး စောလူးမင်းကို အမိဖမ်းနိုင်ခဲ့သည် |
ငရမန်က သစ်တပ်တည်၍တပ်စွဲထားသည်ဆို၏ |
(စောလူးမင်းမရှိ၍ တိုင်းရေးပြည်ရာမငြိမ်မသက်ရှိရာတွင် မူးမတ်များက ကျန်စစ်သားကိုမင်းပြုရန်တိုင်တွန်းသော်လည်း ကျန်စစ်သားကလက်မခံပဲ ငါ၏အရှင်ကိုရှာဖွေကယ်တင်ဦးမည်ဆိုကာ ငရမန်၏တပ်စခန်းအတွင်းခိုးဝင်၍ အချုပ်နှောင်တွင်းမှစောလူးမင်းအား ကယ်တင်ရန်ကြံသည် |
သို့ရာတွင် စောလူးမင်းကတွေးမိသည်မှာ ကျန်စစ်သားကို ငါလည်း မျက်ဖူးသည်၊ ငါ့ဖခင်လည်း အမျက်ထားဖူးသည်၊ ယခုငါ့အား သတ်ရန်လာရောက်ခိုးယူခြင်းဖြစ်ရာသည် |
ငရမန်ကား ငါနှင့် နို့စို့ဖက်ဖြစ်၍ငါ့အားမသတ်ရာ ဟူ၏ |
ထို့ကြောင့် ကျန်စစ်သားငါ့ကိုခိုးယူလေပြီဟုအော်ဟစ်အသိပေးလေရာ ကျန်စစ်သားက "ကျေးဇူးမသိသော မင်းဆိုးမင်းညစ် ကျွန်သဘောက်၏လက်တွင် ခွေးသေဝက်သေ သေရစ်ပေရော့" ဟုဆိုကာပစ်ချထားလျက်ကိုယ်လွတ်တိမ်းရှောင်သွားခဲ့သည် |
နောက် ငရမန်ကန်းသည် စောလူးမင်းကိုကွပ်မျက်လိုက်သည့်အတွက် ကျန်စစ်သား မင်းဖြစ်လာပြီး ပုန်ကန်မှုများကို ဆက်လက်နှိမ်နှင်းရာ ငရမန်ကန်းလည်းရေကြောင်းမှစုန်ဆင်းပြေးရလေသည် |
သို့ရာတွင် ကျန်စစ်သား၏ လေးသည်တော် မုဆိုးငစဥ့်က လမ်းခရီးမှပုန်းကွယ်စောင့်လတ်၍ ထူးဆန်းသော ငှက်မည်သံပြုရာ တင်းတိမ်ကိုမပြီးစူးစမ်းသောငရမန်လည်း မြှားထိမှန်ကာ သေရလေသည် |
ငရမန်ကာန်းသည် အနော်ရထာမင်းက မွန်၊ မြန်မာနှင့် ပျူအင်အားစုများကို ပေါင်းစည်း၍ တည်ထောင်ထားခဲ့သော ပုဂံနိုင်ငံတော်ကို ပြိုကွဲအောင်ကြံစည်ခဲ့သူ ဖြစ်သည် |
ငရမန် ကာန်းသည် စောလူးမင်း၏ အထိန်းတော်သား ဖြစ်သည် |
အနော်ရထာမင်း နတ်ရွာစံ၍ စောလူးမင်းနန်းတက်သောအခါ နို့စို့ဖက်ဖြစ်ဘူးသူ ငရမန်ကာန်းအား ယုံကြည် ချစ်ခင်သည့် အလျောက် ပဲခူးမြို့ကို စားစေသည် |
ပဲခူးမြို့သည် ထိုစဉ်က ဆိပ်ကမ်းမြို့ကြီးဖြစ်၍ အလွန်စည်ပင် ဝပြော ချမ်းသာသော မြို့ကြီးဖြစ်လေသည် |
မွန်နှင့် မြန်မာတို့ ရောနှောနေထိုင် စီးပွားရှာသောမြို့လည်း ဖြစ်သည် |
ထိုကဲ့သို့ပင် နိုင်ငံ၏ မြို့တော်ဖြစ်သော ပုဂံ၌လည်း မွန်များ၊ ပျူများ၊ မြန်မာများ ရောပြွန်း၍ နေထိုင်ကြကြောင်းကို မွန်၊ မြန်မာ၊ ပျူစာများဖြင့် ကျောက်စာထိုးထားခဲ့သည်တို့ကို ထောက်၍ သိနိုင်သည် |
ငရမန်ကာန်းသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝ၍ စည်ပင်သာယာသော ပဲခူးမြို့ကို အုပ်ချုပ်ရသည်မှစ၍ လောဘရမ္မက် တက်လာကာ ပိုင်နိုင်စွာ မင်းလုပ်လိုဟန်တူ၏ |
လူအင်အား၊ ပစ္စည်းအင်အား တောင့်တင်းလှသော ပဲခူးမြို့ကို အားကိုးပြု၍ ပုန်ကန်ရန် အကြံရှိ၏ |
တစ်ခါသော်စောလူးမင်းနှင့် ငရမန်ကာန်းတို့ အန် ကစားကြရာတွင် ငရမန်ကာန်းနိုင်၍ မလန်းပေါက် (လက်ပမ်း ပေါက်) ထ၍ ခတ်၏ |
စောလူးမင်းက အန်တစ်ပွဲမျှနိုင်သည် ကို မလန်းပေါက်ထ၍ ခတ်သည် |
ယောက်ျားဟုတ်နိုးသော် ပဲခူးနှင့် ပုန်စားလေဟု ငရမန်ကာန်းအား မိန့်တော်မူသည် |
ငရမန်ကာန်းလည်း မူလကပင် အကြံရှိသူဖြစ်၍ ပဲခူးသို့ သွားပြီးသော် ရဲမက်ဗိုလ်ပါစုရုံးလျက် ရေအားကြည်းအားဖြင့် ပုဂံသို့ ချီလာလေ၏ |
ငရမန်ကာန်းတပ်သည် ပြည်တော်သာကျွန်း(မိကျောင်းရဲ အောက်ရှိ ကျွန်းတောကျွန်း)သို့ ရောက်သော် ခေတ္တစခန်းချ၏ |
ထိုသတင်းကိုကြားလျှင် ရဲမက်ဗိုလ်ပါ ဆင်လုံးမြင်းရင်း အများ နှင့် ကျန်စစ်သားကို တပ်ဦးချီစေပြီး စောလူးမင်းသည် နောက် တပ်ပြုလျက် လိုက်၏ |
ကျန်စစ်သား၏ စစ်အရာ၌ လိမ္မာ သည်ကို သိသဖြင့် ငရမန်ကာန်းသည် အကြံပြု၍ ဤသို့ စီရင်သည် |
ရွှံ့ညွန့်ထူပြော၍ ဆင်ခင်း မြင်းခင်း မသာသော အရပ်တွင် ဆင်စီး၍ စစ်ဆင်ဟန် အရုပ်ပြုလုပ်ထား၏ |
စောလူးမင်း စစ်တပ်သည်တို့ မိုးချုပ်မှ ရောက်လာရာ၊ ငရမန် ကာန်းသည် လရောင်ဝိုးဝါးတွင် တိုက်စစ်ဆင်လေသည် |
စောလူးမင်းသည် အရုပ်ကို အကယ်ထင်မှတ်၍ တိုက်လေသော် စီးတော်ဆင် ရွှံ့သို့ကျ၍ ကျွံချေ၏ |
စောလူးမင်းလည်း ဆင် ထက်မှ ဆင်းသက်ပြေးရကာ စစ်တပ်ပျက်လေသည် |
ကျန်စစ် သားလည်း ပုဂံသို့ ဆုတ်ရ၏ |
ငရမန်ကာန်းလည်း စောလူးမင်း နှင့် ကျန်စစ်သားကို မရလျှင် မမေ့မလျော့ မနေကောင်းဟု စစ်သည်ဗိုလ်ပါတို့နှင့် အလုံအခြုံတပ်မြို့ပြုကာ နေလေသည် |
ငရမန်ကာန်းသည် စောလူးမင်းအား ပုန်းအောင်းရာနေရာကို သိရှိဖမ်းမိလျှင် အကျဉ်းချထားလျက် ရေအား ကြည်းအားဖြင့် ဆန်တက်လေသည် |
ပုဂံတောင် မြင်းကပါးအရပ်တွင် တပ်ကြီး တည်၍ စခန်းချစဉ် ကျန်စစ်သားသည် ငရမန်ကာန်း တပ်တွင်း သို့ ဝင်၍ စောလူးမင်းအား ခိုးယူရာ မအောင်မြင်ချေ |
ငရမန် ကာန်းကား စောလူးမင်းကို ပျူမင်းထီး ငှက်ကြီး ခေါင်းမြှုပ်ရာ အနုရာဓမည်သော အရပ်တွင် ကွပ်မျက်လိုက်၏ |
ယင်းသို့ ကွပ်မျက်ပြီးနောက် ပုဂံတွင် မင်းပြုရန် ရေအား ကြည်းအားဖြင့် မြို့သို့ ချဉ်းကပ်လေသည် |
ထိုအခါ မှူးမတ်တို့က ကျန်စစ်သား သည် လယ်တွင်းတစ်ဆဲ့တစ်ရွာကို ချုပ်၍ မင်းပြုနေသဖြင့် ကျန်စစ်သားကို စစ်ထိုး၍အောင်မှ မင်းပြုပါဆိုလျက် မြို့ တံခါးကို မဖွင့်ဘဲ အခိုင်အလုံ နေကြ၏ |
ငရမန်ကာန်း သည် ကျန်စစ်သားကို လုပ်ကြံဦးမည်ဟု ရေအားကြည်းအားဖြင့် ဆန်တက်၍ အင်းဝတည်ရာအရပ်၌ တပ်တည် နေလေသည် |
ထိုအခါ ကျန်စစ်သားသည် အင်းဝအရပ်သို့ချီ၍ ငရမန်ကာန်း ကို တိုက်၏ |
အင်းဝစစ်ပွဲ၌ ငရမန်ကာန်း အရေးနိမ့်သဖြင့် မြင်းကပါသို့ ဆုတ်ရလေသည် |
ကျန်စစ်သားလည်း ရွှေစည်းခုံ တောင်တွင် တပ်တည်၍ နေ၏ |
တစ်ဖန် မြင်းကပါ၌ တိုက်ပွဲ ဖြစ်ပြန်ရာ ငရမန်ကာန်း တပ်ဆုတ်ရပြန်လေသည် |
ငရမန်ကာန်း စုန်ပြေးကြောင်းကို ကျန်စစ်သားသိလျှင် မုဆိုးငစဉ့်ကို လိုက်၍ လုပ်ကြံစေ၏ |
မုဆိုးငစဉ့်လည်း ငရမန်ကာန်းကို ရွာသာ အောက်တွင်မီ၍ ရေသဖန်းပင်ထက်မှ သာယာလှသောငှက်၏ အသံကဲ့သို့မြည်၏ |
ငရမန်ကာန်းလည်း ရွှေဖောင်တံခါးကို ဖွင့်၍ သာယာသောအသံရှင် ငှက်ကို ကြည့်စဉ် ချောင်းနေ သော ငစဉ့်ကလေးနှင့်ပစ်ရာ မျက်စိကိုမှန်၍ အသက်ဆုံးရ လေသည် |
ထိုငစဉ့်ကူးအရပ်တွင် ငရမန်ကာန်းဆုံးလျှင် သူ၏ တပ်ပျက်လေသည် |
မွန်၊ မြန်မာ၊ ပျူတို့၏ ပုဂံနိုင်ငံတော်ကြီး လည်း ပြိုကွဲခြင်းအန္တရာယ်မှ လွတ်ခဲ့လေသည် |
ဦးတက်စိန်ကို ကောဇာသက္ကရာဇ် ၁၂၇၇ တွင် ညောင်လေးပင်နယ်၊ ကျောက်တံခါးမြို့၌ မွေးဖွားပြီး၊ ငယ်မည် မောင်စံတင် ဖြစ်သည် |
အလုပ်အကိုင် လူရွှင်တော် ဖြစ်သည် |
လူရွှင်တော် မဖြစ်မီက ပုလိပ် ဖြစ်ဖူးသည် |
လူရွှင်တော် ဦးချစ်စရာ၏ ဖခင် ဖြစ်သည် |
လူရွှင်တော်ဦးတက်စိန်၏ ငယ်ဘဝသည် ဘိုခေတ်ဟု ခေါ်သော ကိုလိုနီခေတ်တွင် မွေးသည် ဖြစ်၍ အလွန် ဆင်းရဲခဲ့သည် |
မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အတူနေ၍ လယ်လုပ်၊ နွားကျောင်း၊ ထင်းခွေ၊ ရေခပ်ရင်းဖြင့် ဘုန်းကြီးကျောင်းပညာရေးကို သင်ပြီး ကြီးပြင်းခဲ့သည် |
နွားပျောက်မှု ဖြစ်ရာမှ ဂါတ်တဲ၌ ပုလိပ်၏ အမျိုးစုံ နှိပ်စက်ခြင်းကို ခံရရာ၊ ပုလိပ် ဖြစ်ချင်သွားခဲ့သည် |
သို့နှင့် လူဆိုးထိန်းကို ငွေတမူးနှင့် စွပ်ကျယ်အင်္ကျီ တထည် ကန်တော့လိုက်ရာ ဥုံဖွ ပုလိပ် ဖြစ်သွားသည် |
ညောင်လေးပင် ဒီအက်စ်ပီ ဆရာဘကြင်က "မြန်မာ့ကျက်သရေဆောင်" ဟူသော အမည်ဖြင့် ဇာတ်ထောင်ရာ၊ သဘင်ဝါသနာ ပါသော နှုတ်သွက်လျှာသွက် ကိုစံတင်သည် သံစေ့ အမည်နှင့် လူရွှင်တော် စတင် ကခွင့် ရခဲ့သည် |
ရွှေမန်းတင်မောင်၊ ဦးအောင်မောင်းတို့နှင့် အပြိုင် ဖြစ်သည် |
ပညာသင်ကာစ ဖြစ်၍ လေမမှန်၊ မျက်နှာ မမှန်သေး၍ သူ့ကို "သံစေ့မဖြစ်သေးဘူး၊ ခဲမူးစေ့"ဟု ခေါ်ကြသည် |
နှစ်ပါးခွင်ထဲ၌ ပြက်လုံးများ မှားသွားလျှင် လူကြီးများက "မင်းကိုတော့ အပြစ်မတင်ပါဘူး၊ မင်းဆရာကိုသာ ရိုက်ချင်တော့တာပဲ"ဟု ပြောသည့်အပြင် "ဒီကလေး ဆရာနဲ့ သမားနဲ့ ကြီးလာတာတော့ ဟုတ်ပါတယ်နော်"ဟုလည်း ကော်ကြသည် |
ပရိသတ်ရှေ့တွင် ဖြစ်၍ မျက်ရည်ကျသည် အထိ ကြုံခဲ့ရသည် |
လူရွှင်တော် ဘဝဖြင့် လူကြိုက်များ ထင်ရှားလာသောအခါကျမှ သူ့ဆရာက "ဒီလို နာအောင် ရှက်အောင် ပြောမှ မခံချင်စိတ်နဲ့ ကြိုးစားတော့မှာပေါ့၊ ပို့ပေးနေရင် မင်းနာမည် မကြီးဘူး၊ ငါ လက်ဖက်ရည် အဝသောက်ရမယ်"ဟု ဖွင့်ပြောပြသည် |
ဦးတက်စိန်၏ တွဲဖက် လူရွှင်တော်မှာ သံလုံး ဖြစ်ပြီး၊ သံလုံးညီမှာ ဥပန်း ဖြစ်သည် |
၎င်းညီသည် လူပြက်ဘဝကနေ၍ ရမည်းသင်းမြို့၌ ပြဇာတ်ထိပ်တင်စိန်အောင်လွင် ဟူ၍ မင်းသား ဖြစ်သွားသည် |
ဂျပန်ခေတ်တွင် ကိုယ်ပိုင် ဇာတ်ထောင်သည် |
လေကြောင်းအန္တရာယ် ရှိသည့်အတွက် ညပွဲမှ နေ့ပွဲ ပြောင်းကခဲ့ကြသည် |