Datasets:

yankihue
/

tldr-tr

Dataset card Viewer Files Files and versions Community

Split (1)

train · 6.23k rows

info stringlengths 1 2.31k
Erkek arkadaşım ve ben yaklaşık 3 yıldır birlikteyiz. Yaklaşık 3 gün öncesine kadar harika bir ilişkimiz vardı. Beraber kafayı bulduk çünkü sıkılmıştık ve bunun eğlenceli olacağına karar vermiştik. (Bu arada kafayı bulduk). Biraz kendimizi kaptırdık ve neredeyse hiç acı hissetmediğimizi fark ettik, bir şey diğerine yol açtı ve birbirimizin yüzüne ve kollarına vurmaya, tokatlamaya ve yumruklamaya, bunu yaparken de gülmeye başladık. İkimizde de oldukça derin morluklar ve birkaç kanlı kesik vardı. Ertesi gün uyandım ve o dairenin dışındaydı (birlikte paylaşıyoruz), bu yüzden onu aradım ve bana yanımda kendini tuhaf ve rahatsız hissettiğini ve birkaç günlüğüne uzaklaşmaya ihtiyacı olduğunu söyledi. Kafam çok karışık çünkü neden böyle hissettiğini anlamıyorum. Birisine birbirimizi yendiğimizi söyleyeceğimden mi korkuyor? Buna cesaret edemem! Lütfen, herhangi bir tavsiye harika olurdu!
Son zamanlarda elimde çok fazla zaman oldu ve genel olarak tuhaf bir ruh hali içindeyim. 90'lardan beri interneti kullanıyorum, ama hiçbir şekilde interweb ahlaksızlığının bir tür kıdemli-yenilikçisi olduğumu söylemiyorum. Kendimi genel bir kullanıcı olarak düşünürdüm. Reddit ve diğer sosyal paylaşım sitelerinde çok fazla nefret ve çatışma var - Bence bunun nedeni insanların korkması. Sonsuz sayıda zihnin iç düşüncelerine bu kadar yakın olmaktan korkuyoruz. Aniden tamamen zihinsel çıplaklığın olduğu, mahremiyet olmadan yaşadığımız yeni bir çağa itildik ve anonimlik faktörü sadece kaosa ve paniğe katkıda bulunuyor. Bir gezegen olarak toplumumuzda korkutucu, canlandırıcı ve büyük bir sıçrama. Göğsümden çıkarmak istediğim şey şu: Onu seviyorum. Kovan zihnini, iyiyi ve kötüyü, trolleri, psikopat tumblr kullanıcılarını, porno yıldızları olmak isteyenleri, karma fahişeleri ve her isimsiz başıbozuk insanı seviyorum. Seni seviyorum çünkü sen benimsin ve hepimiz insan olduğumuzu her gün lanet olarak kanıtlıyoruz. Son birkaç aydır buralarda dolanmak bana çok yardımcı oldu. Beni eğlendirdiğiniz ve oturma odamın rahatlığında bana insanlık durumunu öğrettiğiniz için teşekkür ederim.
(Biraz arka plan: Ben 31, o 32 ve birbirimizi 2 yıldan biraz fazla süredir tanıyoruz, bir yıldır birlikteyiz. Yaklaşık 30 mil ayrı yaşıyoruz, bu nedenle genellikle zıt çalışma programları nedeniyle hafta sonları birlikte vakit geçiriyoruz. Şimdilik. Oğlum ve benim yakın gelecekte oraya taşınma planlarımız var.) Kazançlı bir işi var, kendi evi var, gerçek bir duygusal bagajı yok. O çekici ve gerçekten iyi bir insan. Seksi zamanlar cephesinde şikayet yok. Evet, D&D seviyesinde bir inek olmak gibi tuhaflıkları var ama ben bu tür şeyleri çıkmadan önce de biliyordum. Utanmaz inekliği aslında onun hakkında sevdiğim şeylerden biri. 11 yaşındaki oğluma tapıyor ve oğlum ona bayılıyor. Hiçbir şekilde zengin değil, ama işte zor bir hafta geçirdiğimde bize Pazar kahvaltısı hazırlayarak beni şımartıyor. Sevdiğim şeyleri hatırlıyor ve bununla ilgili küçük bir şeyle beni şaşırtıyor (örneğin, ben büyük bir Cubs hayranıyım, eski anahtarlığım kırıldığında bana bir Cubs anahtarlıkla sürpriz yaptı). Oğlumun babasıyla evliydim (şimdi boşandım, belli ki) ve bir daha evlenmek istediğimden emin değilim. Hiç evlenmedi ve ben istemezsem evlenmemekte kesinlikle sorun yok. Kendi arkadaşları var, yapışkan ya da kıskanç değil. O düşünceli ve sevecen. Uzun vadeli, yetişkin bir ilişkinin olması gereken şey budur. Bunu neden istemiyorum? Bunu istemek İSTİYORUM. Ben sadece... yapmam. Bir süre daha devam edersem sonunda olmam mümkün mü?
"Bunu çevirmeme yardım et" alt dizini aradım ama bulamadım. Bunun ilişkimle ilgili olması gerektiğinden, bu soruyu sormak için aklıma gelen en iyi yer burasıydı. Kız arkadaşım haftaya cali'ye taşınıyor(ldr) ailesine merhaba demeye ve beni arkadaşlarıyla tanıştırmaya geldik. Bir otelde kalıp onun evinde kalması yerine, nazikçe yanlarında kalmayı teklif ettiler. Beni yedirdiler, bizi dışarı çıkardılar vs. Çok fazla İngilizce konuşmuyorlar ve ben de harika İspanyolca konuşamıyorum (korkunç bir Meksikalıyım). Bu yüzden, birinin kalmama izin verdiğin ve bu kadar misafirperver olduğun için teşekkür etmenin güzel bir yolunu vermesini umuyordum. Gerçekten takdir ediyorum. şimdiden teşekkür ederim
Sadece 2 hafta önce, ailem ve ben kurtarılan evcil hayvanlar için bir barınağa gittik ve 1 yaşında bir kakadu aldık. Eve geldiğinden beri, biz (çoğunlukla ben) onu her gün eğitiyoruz. Eve geldiğinde yeni kısırlaştırıldığı için kendini çok güvensiz hissetti ve eve, odaya vb. giren herkese havlardı. Ailem onu istemedi çünkü onun ailemiz için bir tehdit olduğunu ve sonunda birimizi ısırabileceğini düşündüler. Onu barınağa geri vermek istemelerinin ilk nedeni buydu UNTIL, babam ona bağlandı ve ona ikinci bir şans verdi (bu arada çok uzun sürmedi). Sonra babam ona bir hafta verdi ve bize havlamayı bıraktı. o haftadan sonra onu tutmaya karar verdik ama daha bugün annem herkesi tekrar aradı ve köpek hakkında konuştu. Sürekli çişini yaptığı, kakasını yaptığı ve evin içinde ortalığı dağıttığı için annem ve babam onun tekrar barınağa geri dönmesini istiyor. Annem çok stresliydi ve onu geri vermemde sorun olmadığını söyledim. Bu gece ağlamaya devam ettim ve köpek hala burada. Bu sadece bana daha sonra o gittiğinde ne olacağını söylüyor. Sadece birinin bana onu unutmadan buna nasıl üzülmeyeceğim konusunda tavsiye vermesini istiyorum. Gerçekten minnettar olurum. Teşekkür ederim
Merhaba Reddit. Bu yüzden bu çocukla yaklaşık 2 aydır çıkıyorum ve aramızda işler iyi gidiyordu. Her yaz okuldan arkadaşlarıyla seyahat eder (farklı okullarda olduğumuz ve üniversitede tanıştığımız için onları tanımıyorum) ve çeşitli yerleri ziyaret eder. Bu yaz yine onlarla seyahat edecek ve 2-3 ay Avrupa'yı keşfedecek. Normal şartlar altında benim için tamamen iyi. Ancak bu yaz eski kız arkadaşı da birlikte seyahat edeceği arkadaş grubunun bir parçası olacak. Lisede çıktılar ve yaklaşık 2 yıldır birlikteydiler ve birbirlerinden gerçekten çok hoşlandıklarını ve onu unutmasının biraz zaman aldığını itiraf ediyor. Dramatik olmaktan ve ilişkimizde bu kadar erken ültimatom vermekten nefret etsem de, 2 aylık bir süre boyunca onu görmesine ve yanında olmasına dayanabileceğimi gerçekten sanmıyorum. 2 ay gerçekten uzun bir süre ve çok şey olabilir ve bu süre zarfında hissedeceğim şüpheler ve güvensizliklerle başa çıkabileceğimi sanmıyorum. Bunu çok düşündüm ve Reddit'te bu yolculuğa çıkmasını gerçekten istemiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Duruşumun haklı olup olmadığını veya sadece aşırı tepki mi gösterdiğimi bilmiyorum. Bana yardım edin çocuklar?
Merhaba, kısa tutacağım çünkü yapmazsam kitap olur. Çok sevdiğim bir kızla ilişkimi bitirdim. Kafam çok karışıktı - onu gerçekten sevip sevmediğimi bilmiyordum ve üniversitede flört etmediğime pişman olacağımı hissettim. ------------------------- Ertesi yıl birçok nedenden dolayı benim için çok zordu ama eski sevgilimi asla unutamadım. Depresyonla uğraşıyorum - bir terapistle görüşüyorum ve antidepresanlar alıyorum. Bu yüzden kendim üzerinde çok çalışıyorum. ------- Bu benim Uni'deki son yılım ve sonunda diğer kadınlarla biraz ilerleme kaydetmeye başlıyorum, ama her gün kalbim hala eski sevgilim için ağrıyor. ------ Mesele şu ki, nasıl hissettiğimin geçici olup olmadığını bilmekte genellikle oldukça iyiyimdir, duygularımın ciddiyetini ölçmekte iyi olduğumu hissediyorum. Aşmak ve eski sevgilimi sevmekten vazgeçmek için çok çalışıyorum ama içimde asla yapamayacağıma dair içimde bir his ve derin bir korku var. Hayatımı yaşayacağımdan ve onunla geri dönmeye çalışmadığım için pişman olacağımdan korkuyorum - ama bunu denemeye hazır olmadığımı biliyorum. ------- sonunda, onu kampüste görmeyi bekliyorum. Ona birazcık bile benzeyen her kızın yüzünü görüyorum ve kalbim "ah kahretsin" diye çırpınıyor. Sürekli gergin hissediyorum. Ayrıca benimle iletişime geçmesinden başka bir şey istemiyorum. Onunla tekrar konuşacaksam, benimle iletişime geçen kişinin o olması gerektiğine karar verdim - tekrar konuşursam kendimi çok zayıf ve kusursuz hissedeceğim. ------ Burada ne yapabilirim? Sadece çok üzgün ve endişeliyim. Teşekkürler.
Erkek arkadaşım HARİKA, bu yüzden ona Sevgililer Günü için harika bir şey almak istiyorum :) Hayatı temel olarak kameralar, RSS beslemesi, Netflix, Starcraft ve diğer çeşitli PC oyunları ve (hayatın kendisinden daha çok sevdiği) bilgisayarı etrafında dönüyor. Ben bir tür kız gibiyim (yine de her gün reddit'e göz atıyorum ve ara sıra COD oyunu oynadığım biliniyor), bu yüzden uzmanlığım daha çok resimlerde sevimli görünmek, partiler vermek ve popüler kültür alanı. technorati aleminden daha. Maddi şeylere pek düşkün değildir ve dışarı çıkmaktansa içeride kalmayı tercih eder. Biz üniversite öğrencisiyiz, bu yüzden Tahiti'ye uçak bileti söz konusu değil (aslında denesem muhtemelen onu yanımda sürükleyemezdim...), ama oldukça rahat bir bütçem var, bu yüzden aşırıya kaçmıyorum bankayı kırma konusunda endişeli. O kadar harika bir adam ki ona gerçekten güzel bir şey almak isterim! Reddit'in çocukları, yardımınıza ihtiyacım var. Diğer tüm erkek arkadaşlarım atlet, doğu yakası hazırlık okulu mezunları, grup yıldızları veya bunların bir kombinasyonuydu. Bunda yanlış olan bir şey olduğundan değil ama şu anki erkek arkadaşım tüm bu sahneden oldukça farklı. Alışveriş yapmak oldukça kolaydı, ancak parlak, düşünceli bir adam için bundan vazgeçmek kolay (diğerleri kesinlikle değildi). Arkadaşlarım SIFIR yardım aldı, bu yüzden sahip olabileceğiniz herhangi bir öneriyi gerçekten takdir ediyorum!
Berbat olayım 30 dakikadan daha uzun bir süre önce oldu, İngilizce benim ana dilim değil ve kelimelerimi dikkatli seçmezsem, genellikle en boktan şeyleri düşünmeden söylerim. Bugün kız arkadaşımın ailesiyle ilk kez buluşacağım ilk gündü ve sonrasında yemeğe gitmeyi planladık. Gizli nişanlı kız arkadaşımın annesi ön kapımıza girdiğinde, iyi bir ilk izlenim bırakmak için o kadar hevesliydim ki, aceleyle elimi uzatıp "Tanıştığımıza memnun oldum efendim!" dedim. Her şeyi daha da kötüleştiren şey, nişanlımın bana annesinin, ellili yaşlarındaki bir erkeğe, tersinden çok benzeyen görünüşü konusunda çekingen olduğunu söylemiş olmasıydı. Dil engelini elimden geldiğince açıklamaya çalıştım ama kimse bana inanmıyor, kız arkadaşım bana kızıyor çünkü annesine "efendim" dediğimi nahoş bir şaka girişimi olarak düşünüyor. Ailesi bundan sonra fazla bir şey söylemedi ama akşam yemeği yemek için çok yorgun olduklarını iddia ettiler ve iptal ettiler.
Hızlı gerçekler. Sadece 1 cinsel partnerim (fwb) oldu ve neredeyse hiç ilişkim olmadı. 7 cinsel partneri ve çok sayıda ilişkisi oldu. Bana bağlı olduğunu biliyorum ve beni çok sevdiğini biliyorum. Beni aldatmayacağını biliyorum ve diğer erkeklerle konuştuğunda onu kıskanmıyorum çünkü ona güveniyorum. "Ölçemediğim" için endişelenmiyorum bile. Basitçe söylemek gerekirse, onu kıskanıyorum çünkü o 7 farklı erkekle seks yaptı ve ben sadece bir tane yaşadım. Onun dışında her şeyini seviyorum. Bunu ne zaman düşünsem, sadece çığlık atmak istiyorum. Adil payını almış ve sisteminden çıkarmış deneyimli bir kadın olduğunu kabul etmemi sağlıyor (bunu yazarken bile tüylerim diken diken oluyor) ve ben öyle değilim. Delicesine sevimli ve masum görünmesine de yardımcı olmuyor. Beni istediğini biliyorum, bana her zaman herkesten daha iyi olduğumu söylüyor. Ama bu kişisel bir kıskançlık. Aynı numaraya sahip olsaydım, bunun bir sorun olacağını düşünmüyorum. Bu sadece onu sistemimden çıkaramadığım gerçeğini pekiştiriyor ve korkarım gelecekte bir gün bu yüzden ondan ayrılabilirim. İstemiyorum, gerçekten istemiyorum. Kendimi başkasıyla göremiyorum. O harika, onu gerçekten seviyorum. Ama bu ona olan hislerimi zorlayan bir şey. Üzücü ama keşke daha fazla deneyim kazandıktan sonra bir araya gelseydik. Bunu aşmak için ne yapabilirim? Bir hata yapmadan önce buna ihtiyacım var. (Eğer yardımcı olacaksa, henüz seks yapmadık ama çok yakında olacak gibi görünüyor.)
Ben [20f] altı aydır erkek arkadaşımla [21m] birlikteyim. O inanılmaz, sahip olduğum en iyi ilişki ve onu seviyorum. Ama o aynı şekilde hissetmiyor ve bu şekilde düşünmekten korktuğunu çünkü yılın sonunda mezun olduğunu ve büyük olasılıkla beni terk edeceğini itiraf ediyor. Beni sevdiklerini söyleyen ve sonra geri alan adamlarım oldu, bu yüzden dürüstlüğünü takdir ediyorum. Ne yazık ki, kafamın mantıksal kısmı gözyaşı kanallarımı kontrol etmiyor. İtiraf etmeliyim ki, yakında "Seni seviyorum" diyeceği konusunda gerçekten umutlarım vardı. Beni tanıdığı diğer kızlardan ayıracak bir şey arıyordum. Erkek arkadaşımın bir sürü bayan arkadaşı var ve hepsine karşı son derece sevecen. Neredeyse hepsiyle çıkıyor - onları bire bir gezilere çıkarıyor ve zor bir dönemden geçtiklerinde bütün gece onlarla birlikte kalıyor. O iyi bir arkadaş ve onun bu özelliğini seviyorum. Ama öte yandan, beni arkadaşlarından ayıran tek şeyin beni becermesi olduğunu hissediyorum. Ve bu pek iyi hissettirmiyor. Peki buna nasıl farklı bakabilirim?
Şimdiki eski gf'mle bir yıldan biraz fazla bir süredir gidip geliyorum. Aylarca dünyayı dolaşmak ve şimdi ülke dışına taşınmak gibi ilişkiyi bitirmek için elinden gelen her şeyi yaptı. Ancak, her zaman geri gelir. Ben de her zaman geri gelirim. Sürekli kavga etmemize ve birbirimiz için gerçekten ama gerçekten iyi olmamamıza rağmen, birbirimize mıknatıs gibi çekiliyoruz. Sanırım birkaç gün içinde gitmiş olacak ve bunların hepsi tartışmalı olacak ama aşkın öldüğünü görmek üzücü. Kabul ettim ve iyi olacağıma inanıyorum. Aynı olacağına inanıyorum. İkimiz de birbirimizi seviyoruz. Ama bu aylardır devam ediyor, aşk ölüyor ve bu üzücü. Birbirimizi görmemeyi bilmiyoruz. Sürekli birbirimizi incitiyoruz. Ve o beni hak etmiyor, ama taşındığına göre, onu buradayken görmek ve tadını çıkarmak istiyorum. Gittikçe zorlaşıyor. Tek merak ettiğim, bunu daha önce yaşayan ve bununla nasıl başa çıkacağını bilen var mı? Hayatımda, benim için iyi olan şeyleri yapmakta ve olmayan şeylerden kaçınmakta son derece iyiyimdir. Bu göze batan istisnadır. Ona ve aşka karşı bir zaafım var ve bundan kurtulamıyorum. Sonunda güçsüz hissediyorum.
9 yaşındaydım ve bir zamanlar erkek kardeşim öğleden sonrayı arkadaşının evinde geçirmek için beni yanına alırdı. Garaja giden (aynı zamanda evin ana katı olan) büyük bir rampası olan bir evi olan bir adam vardı. Ön lastik patlayana kadar rampadan inebildiğimiz kadar hızlı bisiklet sürerdik. bir duvar (biliyorum pek zekice değil, çok eğlenceliydi). Görünüşe göre elimizde sadece koltuğu kırık olan bu eski bisiklet vardı - onu örten hiçbir şey yoktu, bu yüzden yapı olarak çalışan üç küçük demir açığa çıktı. Birkaç kez rampayı sürdükten sonra bir şeylerin ters gittiğini fark ettim. O anda, sadece kalçamda küçük bir kesik fark ettim. Ama başka bir şey olduğunu hissetmeye başladım. Gerçekte ne olduğunu öğrenmekten korkuyordum ve yardım istemekten gerçekten utanıyordum (ağabeyimin arkadaşları benimle falan dalga geçer diye düşündüm). Onlar sokakta oyun oynarken ben de kapının yanında küçük bir duvarın arkasında kaldım (bir planım yoktu, ne yaptığımı bilmiyorum hah). Sonra bir komşu beni orada saklanırken ve ağlarken görür. Hemen abime anlatıyor, ne oluyor demiyorum o da beni eve götürüyor. Annem eve geldiğinde ona söylemeliyim. Baktığında çaresiz kaldı ve 30 dakika sonra acil servisteyim testislerime 9 dikiş atılıyor. Y şeklinde bir yara izim var.
Ben yaklaşık 3 aydır bir kızla birlikte olan 18 yaşında bir erkeğim. Bunun, ilişki içinde olduğum bir kız hakkında şimdiye kadar hissettiğim en güçlü ilişki olduğunu ve bunun muhtemelen içinde bulunduğum en gelişmiş ilişki olduğunu belirtmeliyim (yani, sadece bir ilişki gibi hissetmiyorum). Benimle olan tipik lise ilişkiniz, onu gerçekten önemsiyorum) İkimizin de birbirimizden gerçekten hoşlandığımız açık ama birçok nedenden dolayı sürekli endişeleniyorum. Yaklaşık bir hafta kadar önce, şirketimizin ne olduğu hakkında bir sohbeti gündeme getirdi (ki bunu söylemeye çok korkuyordum çünkü bizim ne olduğumuza dair onun tanımının benimkinden çok daha az olacağından endişeleniyordum). Sonunda ikimiz de çıktığımız sonucuna vardık. Birkaç hafta ileri sar, arkadaşlarımdan sürekli ve kesin bir şekilde onlara kendisinin ve benim çıkmadığımızı söylediğini öğrendim. Bu beni üzdü çünkü o zaman benim hakkımda söylediğinden farklı hissettiğini düşünüyorum. Geçmiş ilişkilerinin arka planı, neredeyse bir yıl önce iki yıllık erkek arkadaşının üniversiteye gideceği için ondan ayrılmasıdır. Ona aşık olduğunu biliyorum ve ne olursa olsun, onun için ne ifade ettiğini asla yaşayamamam bana acı veriyor. Sence bunun arkamdan çıkmadığımızı söylemesiyle bir ilgisi olabilir mi? Belki çıkmak doğru kelime bile değil, belki de bir ilişki içinde olduğumuz noktadayız. Diğer bir şey de, benim onun erkek arkadaşı olduğumu veya onun kız arkadaşım olduğunu düşünen olursa, hemen hemen çıldırmasıdır. Benden gerçekten hoşlandığı ve beni gerçekten önemsediği konusunda ısrar ediyor ama bazen sadece endişeleniyorum. Bütün bunlar hakkında ne düşünüyorsun?
Birkaç haftadır bu kızla ilgileniyorum. Onu birkaç kez koridorlarda gördüm ama hiç konuşmadık. Son zamanlarda onu biraz daha iyi tanımaya başladım ve onun biraz tatlı olduğunu fark etmeye başladım. Bu yüzden bugün, dersten sonra ona çıkma teklif etmeye karar verdim. Bugün dersten sonra onu bir kenara çektim ve bir ara birlikte öğle yemeği yemek isteyip istemediğini sordum ve yere baktı ve kıkırdamaya başladı, "Bilmiyorum, bilmiyorum" dedi. ,.." *gerçek* bir cevap umuyordum ama bu evet VEYA hayırdan daha kötü. Bir evet harika olurdu ve hayır canımı yakabilirdi ama bir iki gün içinde bunu atlatırdım. Ama bu bir tür garip belirsizlik gibi geliyor. Ona, "Hayır demek istiyorsan, duygularımı incitemezsin" dedim. Ama "Bilmiyorum, bilmiyorum" demeye devam etti. Bunun duygularımı korumanın bir tür garip yolu olduğunu hissediyorum, onların bağışlanmasına ihtiyacım olmasa da, sadece bir cevap istiyorum. Ondan sonra bugün yine onunla dersim vardı ve çok, katı görünüyordu, sanırım kelime bu olurdu. Sadece kitabına boş gözlerle bakıyordu, başını veya vücudunu gerçekten hareket ettirmiyordu ve (en azından benim için, pek dikkat etmediğimi itiraf etmeliyim) sınıftan biraz hızlı çıkmış gibi görünüyordu. Aramızın garip olmasını istemiyorum ama yarın ona kesin bir "hayır" olup olmadığını sorsam garip olur muydu? Yoksa ona endişelenmemesini ve sadece garipleştirirsek garip olacağını mı söylemeliyim? Bunu yetişkinler gibi halletmek ve onunla arkadaşlığımı sürdürmek istiyorum ama ona "Bilmiyorum ne anlama geliyor" diye sormadan bunu nasıl yapacağımdan emin değilim. Bu her kızın yaptığı bir şey mi, yanlış bir şey mi yaptım?
Herkese merhaba, Bir süredir bu sub'ı takip ediyorum ama ilk kez gönderi paylaşıyorum. Kilo vermek için doğru yola başlamak için yardıma ihtiyacım var. Bir süredir daha sağlıklı olacağımı söylüyorum ama bu noktada bunun ne anlama geldiğini bildiğimden %100 bile emin değilim. Benim hakkımda küçük bir arka plan, şu anda 385-390 lb ağırlığında olan 22 yaşında bir M'yim. Şu anda tam zamanlı çalışıyorum ve yüksek lisansa gidiyorum (bu beni yorgun bırakıyor ve başka bir şey yapmak için çok az zamanım oluyor). Ben eski bir sporcuyum, aslında nisan ayına kadar üniversitede iki spor yapıyordum ama o zamandan beri aşağı doğru bir sarmal yaptım. Liseden mezun olduğumda 280, üniversiteden mezun olduğumda 340 kiloydum. Mezun olduğumdan bu yana geçen dört ayda, gerçekten egzersiz yapmadan boktan yeme alışkanlıklarımı (çok fazla fast food ve kızarmış yiyecekler) sürdürdüğüm için çoğunlukla 45 kilo aldım. Bir süredir ciddi bir değişiklik yapmam gerektiğini biliyordum, ancak bu sabah iş için düğmeli bir gömlek giymeye gittiğimde ve eğildiğimde yırtılana kadar bu beni gerçekten etkilemedi. Bunun biraz saçma olduğunu biliyorum, ama sanırım asıl soru, nasıl başlayacağınız? Fast food ve abur cubur bağımlılığınızı nasıl kırıp doğru beslenmeyi (hatta en başta ne yemeyi) nasıl öğrendiniz? Vaktiniz azken ve yorgunken (salı-perşembe günleri evden 6:30'da çıkıyorum ve 20:15'te dönüyorum, bu yüzden hiç çalışmaya zamanım yokmuş gibi hissediyorum) kendinizi spor yapmak için nasıl motive edersiniz? dışarı). Sınırlı bir süre içinde en çok yardımcı olduğunu hissettiğin hangi antrenmanları yaptın? Bu kadar uzun olduğu için üzgünüm ve buraya kadar okuduysanız gerçekten teşekkür ederim. Sadece yardıma ihtiyacım var ve nereden başlayacağımdan tam olarak emin değilim. Sadece artık bu kadar mutsuz ve yorgun olmak istemiyorum
Herkese merhaba, sadece biraz bilgi için: Ben Brezilya'dan yaptığı şeyden kesinlikle nefret eden bir bilgisayar mühendisliği öğrencisiyim. Hem programımdan hem de bu aptal ülkeden nefret ediyorum (lütfen bunu kişisel olarak algılamayın Brezilyalılar) ancak programımı bitirmeme sadece iki dönemim kaldı. Ayrıca yakın zamanda Kanada'da mezuniyetimi bir yıl geciktiren bir değişim programından döndüm. Şimdi, bu zımbırtıyı üzerimden alıyorum: daha önce de söylediğim gibi, programdan kesinlikle NEFRET EDİYORUM! Nefret ettim! artık dayanamıyorum!! Ne zaman sınıfta olsam veya bir tür ev ödevi yapsam kendimi vurmak istiyorum. Neden sormaya devam ettim? Kulağa ne kadar aptalca gelse de bunun nedeni, beni ailemin yaratması ve programın ücretsiz olmasıdır (burada, Brezilya'da bazı üniversite türleri ücretsizdir, ancak bunlara girmek daha zordur). Temel olarak ayrılırsam, tam zamanlı çalışmaya başlamak zorunda kalacaktım ve bu koşullarda tekrar Üniversiteye ücretsiz girebileceğime inanmıyordum. Bu noktada pes etmek için çok geç olduğunu hissediyorum ve bunu yaparsam, yıllarca süren sıkı çalışmayı çöpe atmış olacağım. Ama bir yandan da şu an o kadar mutsuzum ki... Hayatımın geri kalanında pizza dağıtmak, şu an yaşadıklarımın yanında çok parlak bir fikir gibi geliyor bana kalırsa. Bir derece almaya çalışmak için bu kadar strese girmeye değer mi gerçekten bilmiyorum. Sadece Kanada'ya geri dönmek ve yine Kanada'da yaşayan SO'mla basit bir hayat yaşamak istiyorum. Son zamanlarda bu durumun ne kadar berbat olduğu ve nefret ettiğim bir şeyi yaparak hayatımı boşa harcadığımı ve her şeyi havaya atıp beni mutlu edecek bir şey veya bir yer bulmam gerektiğini düşündüğüm birçok büyük kriz yaşıyorum. Kulağa çok bencilce geliyorsa ve yaşamı tehdit eden büyük bir sorun değilse özür dilerim, ama gerçekten bunu çözmem gerekiyordu ve kendimi önceden vurmadan bu durumla nasıl başa çıkacağım konusunda biraz tavsiyeye ihtiyacım vardı. Zaman ayırdığın için teşekkürler.
Geçen ay içine kapanmaya ve bize karşı daha güvensiz olmaya başladığında 8 aydır çıkıyorduk. Görünüşe göre bana bir şapka damlasına kızacak. Üç hafta önce konuştuk. Şimdilik ara vermemizin en iyisi olacağını ve herhangi bir ilişkiye hazır olmadığını söyledi. Başlangıçta karşılık verdim çünkü onu seviyorum. Üzerinde çalışabileceğimizi söyledim vs. Sahip değildim, sadece hazır olmadığını söyledi. O zamandan beri hala her gün konuşuyoruz ama önemli ölçüde daha az. Bugün, ilişkimizle ilgisi olmayan bir bağlamda çok kötü bir depresyon dönemi geçirdiğini ağzından kaçırdı. Temel olarak, onu hala takip etmeli miyim diye soruyorum. IE ona depresyon nedeniyle onu terk etmeyeceğimi, ona ne kadar değer verdiğimi vb. Hatırlatın. Bir yandan, bana hazır olmadığımı ve bariz sebeplerden dolayı onun sınırlarına gerçekten saygı duymak istediğimi söyledi. Öte yandan, depresyon olduğu için gerçekten ne istediğini bilip bilmediğinden ve uzaklaşmanın en iyisi olup olmadığından emin değilim. Benimle gerçekten daha fazla bir şey yapmak istemeseydi, sınırlı oranda da olsa bu kadar çok konuşmazdık diye düşünüyorum. Ona NC molası için fırsatlar verdim. "Konuşmayı bırakıp ayrı yollarımıza gitmenin en iyisi olduğunu düşünüyorsan, sadece" demen yeterli. Not: Bugün bu konuda biraz güvensiz hissediyorum, bir "arkadaşım", "mola" dediği için bunun sadece uyumak için bir bahane olabileceğini ve bunun karışıklığa dönüşmesi gerektiğini söyledi. Durumun böyle olmadığına %90 eminim. Birisi tartabilir mi?
Ben-(27 Kadın), Nişanlı-(26 Erkek)...Nişanlımı yaklaşık bir yıl önce en yakın arkadaşım Marie (26) ve nişanlısı Mark (32) ile tanıştırdım. Çiftler olarak ilk kez takıldığımız zamanlardan biri, Marie bazı şeyler hakkında biraz mızmızdı ve günü herkesin moralini bozuyordu. O zamandan beri nişanlımın ağzında onun hakkında kötü bir tat var. Bu noktadan sonra, gelecekte onlarla vakit geçirmekle ilgilenmediğini bana ifade etti (Mark'ı mükemmel derecede iyi bir adam olarak bulsa da). Bakış açısını anladım ama o benim en iyi arkadaşım olduğu için ona bir şans daha vermesi için onu cesaretlendirdim. O andan itibaren onlarla birkaç akşam yemeği, barbekü vb. Ancak geçen yıl bana, geçen yıl bu "çift randevularımızı" her yaptığımızda, bunu yalnızca "beni sessiz tutmak" için yaptığını ve onlarla gerçekten hiçbir şey yapmak istemediğini itiraf etti. Aynı konvoda bana ikisinin de çok iyi insanlar olduğunu düşündüğünü ve onlardan hoşlanmadığını, ancak onlarla hiçbir ortak yanı olmadığını hissettiğini söyledi. Diğer tüm arkadaşlarımla vakit geçirmekten hoşlandığını söylüyor ama artık Marie ve Mark ile vakit geçirmek istemediğini söyledi. Ona kiminle arkadaş olacağını söylemeye çalışmak istemiyorum ama sanırım onlardan hoşlanıyorsa neden gelecekte onlarla geçireceği zamandan geri çekilmesi gerektiğini anlamıyorum. İkisinden birine karşı güçlü bir hoşnutsuzluğu olsaydı benim için daha anlaşılır olurdu. Bütün bunlardaki sorum şu: Birdenbire çift olarak geçirdiğimiz tüm zaman artık üçümüze indirgendiğinde, şimdi arkadaşlarım Marie ve Mark ile işleri nasıl halledeceğim? Bu beni üzüyor çünkü nişanlımı gerçekten seviyorlar ve onu gerçekten bir arkadaş olarak görüyorlar. Onlarla hiçbir şey yapmak istemediğine dair hiçbir fikirleri yok ve başından beri böyle hissetmiş. Bunu başka biri deneyimledi mi? Arkadaşlarımın duygularını incitmekten ve bunun benim için garip bir durum olmasından nasıl kaçınabilirim? Şimdiden teşekkürler!
Benim hakkımda biraz: Ben bir üniversite öğrencisiyim ve yakındaki bir kolejde birkaç yaz dersi alıyorum. Ben çok kolay giden bir adamım ama aynı zamanda ciddi bir endişem var. Bu nedenle, bu durum da dahil olmak üzere her şey hakkında son derece gerginim ve buna nasıl yaklaşacağımı tam olarak bilmiyorum. Nasıl yapacağımı bilseydim (ve bu yüzden yardım istiyorum), bu konuda çok daha iyi hissederdim. Onun hakkında biraz: Benimkine çok yakın bir üniversiteye gidiyor (arabayla 5 dakikalık mesafede olduğu gibi). Onu bir süre uzaktan sevdim. Onu nasıl tanırım? Şey, o benim bir bayan arkadaşımın iyi arkadaşı (hepimiz aynı liseye gittik ve şimdi üniversitedeyiz). Ancak gerçekten hiç konuşmadık ama başlıkta da belirttiğimiz gibi artık yaz boyunca birlikte bir sınıfımız var. Aslında, götürdüğüm laboratuvardaki laboratuvar partnerim. Bana göre, yıllardır aşık olduğum birini tanımak ve muhtemelen onunla bir ilişki kurmaya çalışmak için altın bir fırsat. O çok tatlı ve oldukça sessiz. Ayrıca, karşı karşıya olduğum bir ikilem: O, oldukça Hristiyan bir topluluğun üyesi ve söz konusu topluluğun pek çok üyesi gerçekten çıkmıyor. Bu nedenle, erken reddedilmemek için (özellikle laboratuvar ortağı olduğumuzu düşünürsek) işleri çok yavaş almak istiyorum, bunu yavaştan almak istiyorum. Ben de Hristiyanım ama onun kadar muhafazakar değilim. Laboratuvar sadece bir ay sürüyor, bu yüzden okul tekrar başlamadan önce çalışacak çok zamanım yok. Buna nasıl yaklaşmalıyım?
Geçen gece bir partide bu kızla tanıştım, çok sarhoştuk. Her neyse, yeterince anlaştık ve 2 saat falan konuştuk. (kolumu da tamamen ona dolamıştı, harikaydı) Ertesi sabah uyandım ve beni FB'ye ekledi ve bana "aptalca bir şey söylediysem özür dilerim" veya buna benzer bir şey yazan bir mesaj gönderdi ve konuşmaya devam ettik. 7 mesaj gibi ve sonra ne diyeceğimi bilemedim bu yüzden cevap vermek istemedim. Tek sorun, biraz tatlı olmasına rağmen ve vurup vuramayacağımı görmeye çalışıyorum '. Sanırım hangi adımı atmam gerektiğini bilmiyorum, insanlar hala Facebook'ta birbirlerini dürtüyor mu? Bu hala bir şey mi? Her iki durumda da Reddit, oğluna yardım etmen için yardımına ihtiyacım var.
Pekala, ilişkimde sorun olan ve SO'mla çalışamadığım epeyce şey var. Biraz geçmiş hikaye. Bir yılı aşkın süredir çıkıyoruz ve yakın zamanda (3 ay önce) taşındık ve bu, tüm bu sorunların çok belirgin hale geldiği zamandı. Öncelikle sorumlu bir şekilde esrar içmekten ve bazen birkaç arkadaşımla haftada bir veya iki kez içmekten zevk alırdım. Sorumlu bir şekilde, evde kalacağımızı, araba kullanmayacağımızı, sert içkilere izin vermeyeceğimizi, hepimiz tarafından uygulanan pervasızca hiçbir şey yapmamıza izin verilmeyeceğini kastediyorum. Çoğu gece Wii'de Smash Bros oynamaktan veya animasyon hakimiyetini izlemekten ibaretti. Kötü ya da pervasız bir şey yok. Kız arkadaşım için bu kesinlikle yapılacak en kötü ve en iğrenç şey ve hepsinin değersiz olduğunu düşünüyor. Sigara içmem ve içmem konusunda taviz yok. Hikayenin sonu. Başka bir şey de, düzenli olarak iki günde bir seks yapıyoruz. Ancak ara sıra, birkaç günden bir haftaya kadar herhangi bir yere olan ilgisini tamamen kaybedebilir. Şimdi bu benim için sorun değil, herkesin farklı cinsel dürtüleri var ve bunda bir sorun yok. Ancak son zamanlarda kuru dönemlerimizde mastürbasyon yapmamdan hoşlanmadığı ve pornonun tamamen söz konusu olmadığı dikkat çekti ve çıplaklar da öyle.
Bu yüzden SO'mdan yaklaşık 4 ay önce ayrıldım - tamamen çelişkili programlar ve zaman eksikliği nedeniyle mümkün olan en temiz ayrılıktı, bu yüzden benim için gerçekten ilerlemem için hiçbir itici güç yoktu. Daha sonra arkadaş olmaya çalıştık ve elimizden gelenin en iyisini yaptık, ancak iletişim hızla azaldı. Ona karşı hissettiğim duygu eksikliğinden ve iletişim eksikliğinden onu aştığımı varsaydım. Sonra bu hafta benim şehrimi ziyaret etti. Bir grup eski arkadaşımızı (ve beni) akşam yemeğine davet etti, ben de neden olmasın, hadi onun arkadaş statüsünü sağlamlaştıralım diye düşündüm. Bu yeterince sıradan olacak. Ve öyleydi. Harika vakit geçirdik, deliler gibi güldük ve birbirimize ilk aşık olduğumuzda yaptığımız gibi birbirimizin cümlelerini bitirirken bulduk kendimizi. Gerçekten çok eğlenceli bir geceydi, sevgi dolu bir veda kucaklaması ile kapandı. Sevmek diyorum çünkü gittiğim an gerçekler yüzüme tokat attı. Ona hala aşıktım, tıpkı ondan ayrıldığım zamanki kadar. Geceyi bunun üzerinde kara kara düşünerek geçirdim ve en iyi hareket tarzının bu konuda açık sözlü olmak olduğuna karar verdim. Ertesi gün ona gecenin benim için ne yaptığını oldukça basit terimlerle anlatan bir mesaj attım - bu, onun için hâlâ sırılsıklam olduğumu fark etmemi sağladı. Ve asla cevap vermedi. Bununla tamamen iyiyim. Cehennem, buna sevindim. Olayları perspektife oturtuyor. Dört ay boyunca, hiç böyle görme şansına sahip olmadığım bir kızla arkadaş olmak benim için sorun değilmiş gibi davranmak beni yıprattı. Sırf bu maskaralığa devam ederek ve kendimi doğruladığım gibi olmasına izin vererek kendime olan saygımdan ne kadar vazgeçtiğimi fark ettim. Ve dürüst olmak gerekirse? Siktir et. Ben harikayım ve bunu bilmek için onun bana bunu söylemesine ihtiyacım yok. Omuzlarımdan bir yük kaldırmış gibi hissediyorum ve dört aydır ilk kez bekar olduğum için gerçekten mutluyum. Dört aydır ilk kez kendimi genç değil de erkek gibi hissediyorum. Ona onu sevdiğimi söylediğim için aşktan özgürüm.
Merhaba, Yani ben [25/K] yaklaşık 2 ay sonra evleniyorum. 3 nedime ve bir baş nedime olmasını planlamıştım. Ancak, nedimelerimden biri [25/K] gerçekten devre dışı kaldı (aramalara/metinlere/e-postalara/fb mesajlarına cevap vermiyor). Ondan nedime olmasını istemeye çalıştığımda da durum buydu (onunla temasa geçmek aylar süren bir süreç!). Nişanlım ve ben yakın zamanda başka bir eyalete taşındık, bu nedenle düğün grubumuzdaki insanlarımızın çoğu şehir dışından (anladığım kadarıyla yardım etmek için yapabileceklerini sınırlıyor); ancak, tüm gelin grubum eşleşen elbiseler aldı (mavinin farklı tonlarında) ve o hala mesajlarının hiçbirine cevap bile vermedi. Her zaman saçma sapan bahaneler buluyor (telefonu bozuldu/ yeni bir bilgisayar aldı - FB MESAJLARINI VE E-POSTALARINI HÂLÂ KONTROL EDEBİLİR!). Küçüklüğümüzden beri (11 yaşından beri!) çok yakın bir arkadaşımız. Onu ölesiye seviyorum ve her zaman, arkadaşlığımızı sürdürebilmek için her hafta sonu konuşmamıza veya takılmamıza gerek olmayan türden bir ilişkimiz oldu (her krizde her zaman yanında olduk ve krizden sonra bile birbirimize her şeyi anlattık). ay konuşmamak). Bu konuda gerçekten topu düşürüyormuş gibi hissediyorum… Ondan düğün HAZIRLIKLARINA yardım etmesini istemiyorum, sadece HERHANGİ bir mavi elbise al... Maddi olarak bile yardım ederdim ama o istemiyor HERHANGİ BİR ŞEYE yanıt verin. Ondan istifa etmesini istemeyi düşündüm çünkü bunu gerçekten kaba buluyorum AMA NASIL onunla temasa geçemezsem?! Ayrıca arkadaşlığı mahvetmekten de korkuyorum… ama… bence o zaten yaptı.
Birkaç ay önce üniversite öğrencisi oldum ve 2 yıllık uzun süreli erkek arkadaşımla mesafe nedeniyle ayrıldık. Oldukça içe dönük biriyim, bu yüzden o benim tek arkadaşımdı ve kin besliyordu. İşte buradayım, erkeklerin egemen olduğu bir STEM okulunda içe dönük ve yalnızım ve onlarla nasıl etkileşim kuracağımı bilmiyorum. Gerçekten oraya tekrar çıkmamın benim için iyi olacağını düşünüyorum, ama bırakın flört sahnesini, arkadaş edinmekte hiçbir zaman iyi olmadım. Geçen dönemin başında birkaç kulübe katıldım ve birlikte yaşayan ve her şeyi birlikte yapan [hepsi 20/M] üç erkek arkadaş grubuyla tanıştım. Artık onların yanında kendimi yeterince rahat hissediyorum ama yine de onlardan takılmalarını isterken bile gergin oluyorum çünkü baş belası olduğum için paranoyaklaşıyorum. Hepsiyle daha yakın arkadaş olmak istiyorum ama bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum. Özellikle, onlardan birine çekilmekten kendimi alamıyorum. O son derece tutkulu, yetenekli ve konuşmak harika ve o ve ben birbirimize çok benziyoruz. Genelde beğendiğim türden bir adam değil ve onu aklımda bu kadar çok tutan şeyin ne olduğundan emin değilim ama onu düşünmeden edemiyorum. Benim sorunum, o da yakın zamanda uzun süreli bir ilişkiden çıktı, onu korkutmadan nasıl yalnız bırakacağımı bilmiyorum ve beni erkeklerden biri olarak gördüğünden oldukça eminim. Bir dakika gerçekten dürüst olacak ve benimle oldukça derin bir konuşma yapacak ve sonra, benim pahasına yaptığı bir şakaya gülüyor. Herhangi bir tavsiye beni çok mutlu eder.
Herkese selam, Ben [22F] yaklaşık bir aydır erkek arkadaşım [21M] ile çıkıyorum ve her şey harika gidiyor! AMA bir sorun var... SÜREKLİ eski kız arkadaşından bahsediyor. Gerçekten kıskanç bir tip değilim, bu yüzden ilk birkaç hafta umursamadım. Üç yılı aşkın bir süredir çıktıkları için (9 ay önce ayrıldılar), onun hikayelerinin ve anekdotlarının çoğunun bir parçası olmasının kaçınılmaz olduğunu düşündüm... Ve birbirimize bu kadar açık olmamızdan gerçekten keyif aldım.. . Ama şimdi günde en az 3-4 kez ondan bahsetmeyeli bir aydan fazla oldu, biraz eskimeye başladı. Onun hakkında bahsettiği şeyler arasında yemek tercihleri, yaptığı sevimli küçük şeyler, neye kızacağı, cinsel tercihleri, onunla ilgili onu rahatsız eden şeyler vb. Bütün olay. Bu beni kıskandırmıyor veya endişelendirmiyor (olmalı mıyım? haha), ama beni biraz rahatsız ediyor... Çok büyük bir anlaşma olmadığına göre, bu bahsetmeye değer bir şey mi? Bir süre sonra öleceğini ummalı mıyım?
En çok merak ettiğim, istediğim herhangi bir cihazda izleyebileceğim veya dinleyebileceğim bir film veya müzik indirmeme izin verecek herhangi bir şirket var mı? (iTunes) üzerinde bir hesabın etkinleştirilebileceği sınırlı sayıda bilgisayara sahip olmak istemiyorum. Ürünün benim olmasını istediğim gibi kullanmak istiyorum. İzlemek için bir arkadaşımın evine bir DVD götürebilirim, neden istediğimi yapmak için yüksek kaliteli bir dijital kopyam olmasın? Target'tan bir DVD, ancak çevrimiçi olarak dijital bir kopya satın almak gibi, tek bir film için tek seferlik bir ücret.
Herkese selam! Biraz kendimden bahsedeyim, 25 yaşında evliyim (karım da 25 yaşında) ve ikimiz de her zaman ciddi bir yolculuk tutkusu yaşadık. Son zamanlarda eski hayatımızı geride bırakıp bir karavan alıp gezmeye çıkma fikri geldi. İkimiz de işimizden memnun değiliz ve çok bağlı olduğumuz hiçbir mülkümüz yok. Ocak 2013'te ayrılmayı planlıyoruz Ana fikrimiz, kira kontratımızın bittiği güne (1 Temmuz) kadar satabildiğimiz kadar çok şey satmaya çalışmaktı. O zamana kadar karavanımıza sahip olmayı ve onun dışında ebeveyninin garaj yolunda yaşamayı (biliyorum sakat) ve geçici izin tarihimize kadar işlerimizde çalışmaya devam etmeyi planlıyoruz. Bu, fazladan para kazanmamıza izin verecek - neredeyse tamamen birikime harcanacak ve kalan borçları ödeyecek. Sonra yola çıkmamıza bir ay kadar kala iki arabamızı da satıp eski hayatımıza bir süreliğine vedalaşıyoruz. Gezi ucu açık olacak, yani kesin bir dönüş tarihimiz yok ama tahminimiz muhtemelen bir yıl. Birikimlerimizi tamamlamak için kasabalarda durup arada bir temel işçilik işleri almayı planlıyoruz. Para konusunda çok iyidir ve bir doları esnetebilir. Ayrıca [Ucuz Karavan Yaşamı] tavsiyesi üzerine, kamp alanlarında ücretsiz bir site karşılığında ve belirli bir saatten sonra bakım yapan işler de bulabiliriz: nakit. Şimdiye kadarki en büyük endişemiz sağlık sigortasının olmaması. Benim için hiçbir şey, hayatımın yarısını sigortasız geçirdim ve paten, kaykay vb. Yeterince sahip olduğumuza karar verdiğimizde, ya memleketimize ya da yol boyunca bulduğumuz başka bir kasabaya geri dönmeyi ve karavanda yaşamayı, ancak bir daireyi karşılayıp hayatlarımızı yeniden inşa edene kadar gerçek işlere sahip olmayı planlıyoruz. İkimizin de kullanışlı becerileri var, ben bir kamyon şoförüyüm ve o sertifikalı bir İngilizce öğretmeni. Sorduğum şey, başka ne için endişelenmeliyim? İdeal olarak, benzer bir şey yapmış insanlardan haber almak isterim.
Tamam, "Jason" ile sadece 7-8 ay çıktım. Ayrıldık çünkü zihinsel olarak kendimle çok şey yaşıyordum (kaygı, yeme bozukluğundan kurtulma ve depresyon) ve kendimi bir ilişki içinde olmak için doğru yerde hissetmiyordum. Kendim üzerinde çalışmak için zamana ihtiyacım vardı. Jason'ın birçok aile sorunu var. Buna fazla girmeyeceğim, ama temelde babası bir pislik, annesi aşırı derecede hasta ve Jason onun için orada olan tek kişi. Babası yardım etmek için hiçbir şey yapmadığı için birkaç kez onun için 911'i aramak zorunda kaldı, ancak yine de Jason için bir aptal. İlk ayrılmamızdan yaklaşık bir ay sonra, bir şeye ihtiyacı olursa hala burada olduğumu söyledim. Ne yazık ki, takılmak istediğinde, ona yapacağımı söyledim ama gerçekten kendimi henüz sosyal olmaya / onu görmeye getiremedim. Bu birkaç kez oldu, bunun için GERÇEKTEN aptal hissediyorum ama dürüstçe denedim. Sanırım bunun bir sonucu olarak numaramı engelledi ve o zamandan beri konuşmadık. Jason'la birkaç aydır iletişim kurmadım, ancak hala daha kişisel web sitelerinde (tumblr gibi) annesinin nasıl daha da hastalandığı hakkında gönderi paylaştığını görüyorum (hatta yaşam desteğinde bile olabilir, tam olarak söyleyemem) yazdıklarına göre) aşırı derecede depresyonda ve çok fazla kaygıyla uğraşıyor ve en kötü yanının eski sevgilisine (bana) nasıl hala aşık olduğunu ve bunun üstesinden gelip yoluna devam edemediğini veya ona ilgi duymadığını söyledi. onun yüzünden başka biri. Onunla iletişime geçip özür dilemeli ve annesine ve her şeye olan sempatimi göstermeli miyim yoksa sadece bunun dışında mı durmalıyım bilmiyorum. Romantik bir ilişki istemememe rağmen geçmişte onu "saldırdığım" için kendimi çok kötü ve hatta daha kötü hissediyorum.
Atılabilir çünkü erkek arkadaşım normal kullanıcı adımı biliyor. Bu yüzden erkek arkadaşım ve ben birkaç yıl içinde Almanya'ya taşınmaktan ve birlikte Avrupa'yı dolaşmaktan bahsediyoruz (ikimiz de ABD'de yaşıyoruz). Çalıştığı şirket Almanya merkezli bir şirket, bu yüzden her zaman oraya iş için seyahat edebileceğini umuyordu. Geçenlerde işi nedeniyle bir ay içinde iki haftalığına Almanya, Galler ve Londra'ya gideceği haberini aldı. Onun için çok mutluyum çünkü oraya seyahat etmeyi ne kadar çok istediğini biliyorum ama yardım edemem ama biraz FOMO'ya (kaçırma korkusu) sahibim çünkü gittiğimizde Avrupa'yı ilk kez birlikte deneyimlemek istedim. Şimdi ziyaret etmek istediğimiz birçok yere bensiz gidecek, bu yüzden gittiğimizde ikimiz için de yeni bir deneyim olmayacak. Ayrıca, birinin elini sıkabilmem için benimle katılmaya söz verdiği çok uzun bir dövme randevusu planladığım süre boyunca seyahat edecek. Şimdi dövme yaptırırken benimle 6 saat oturacak başka birini bulmam gerekiyor :/ Hissettiğim bu FOMO'yu nasıl sallayacağıma dair herhangi bir tavsiye çok makbule geçer. Daha önce de belirttiğim gibi onun adına fazlasıyla heyecanlı ve mutluyum çünkü onun Avrupa'ya gitmeyi her şeyden çok istediğini biliyorum. Keşke ilk kez birlikte deneyimleyebilseydik.
Herkese merhaba, Arka plan: Tek katlı apartman kompleksinde yaşıyorum. Ön camım otoparka bakıyor. Son yıllarda arabalarıma hırsız girdi. Bu yüzden bir güvenlik kamerası alıp pencereme koymaya karar verdim. Geceleri dışarısı çok karanlık ve resimlerde kendi kendine yansıdığı için kameradaki IR ışıklarını kapatmak zorunda kaldım. Ayrıca camla aynı hizada duran bir mahfaza içine alınmış bir ampul de tasarladım. Pencereye hiçbir şekilde zarar vermez veya değiştirmez. Panjurlar onu pencereye bastırıyor. Kameranın arkasında ışıklar açıkken yansıma olmaması için arkasında siyah bir poster panosu da vardır. En iyi görünüm değil ama işe yarıyor ve ev sahibinin eşyalarına zarar vermemi engelliyor. İleri sar: Kompleksten bir teftiş olduğunu ve lütfen ışığı ve beyaz olmayan tüm desteği kaldırmamı belirten bir mektup aldım. Mektupta hiçbir eylem veya sonuç tanımlanmadı. Kira kontratımı kontrol ettim ve ışıklardan söz edilmiyor, ekranlarla ilgili herhangi bir düzenleme yok. Havuz zamanlarından, havuzdaki kıyafetlerden, uzun çalışma saatlerinden ve misafirlerin incinmesinden bahseden bir topluluk kuralları kılavuzu var. Ancak, pencerelerden söz edilmiyor. Bu bir HOA değil ve elimdeki kopyaların hiçbirinde bu konulardan bahsedilmiyor. Daha sonra, kaldırmazsam başka bir tür bildirimde bulunmak zorunda kalacaklarını belirten bir sesli mesaj aldım. Belli belirsiz anlam, sanırım tahliye veya para cezası, bilmiyorum.
Umarım bu doğru alt yazıdır, birkaç tane aradım ve uygun olanı bulamadım. Ben kadınım, 30 yaşında. Amca erkek, 62 yaşında, 44 yıldır göğüsten aşağısı felçli. Diğer bireysel yaş ve cinsiyet bilinmiyor, ancak kadın ve 32 olduğu iddia ediliyor. Engelli amcamın birincil bakım sağlayıcısıyım. O benim evimde yaşıyor. Dün gece bana Ganalı bir kadınla çevrimiçi bir ilişki içinde olduğunu söyledi. Ona aşık olduğunu ama bir çıkmazda olduğunu ve paraya ihtiyacı olduğunu söylüyor. Ona göndermek için bir banka havalesi (birkaç yüz dolar) almamı istiyor. Açık aldatmaca. O yalnız. Engelliliği nedeniyle onlarca yıldır bekar. Kadın, sadece bir dolandırıcı olsa bile onu mutlu ediyor. Bir parçam sadece pes etmek istiyor çünkü alışıyor olsa bile amcamla onun mutluluğu arasına girmeye değmez. Bunu yapmazsam amcamla ilişkimde büyük bir sürtüşmeye neden olacak. Öte yandan, F--k o b--ch. Amcamı kimse benim iznim olmadan kullanamaz. Ne yapacağımı bilmiyorum. Yardım? Tavsiye? Deneyim?
Yani yarın gece ben (22 yaşında bir erkek) yaklaşık bir haftadır tinder'dan konuştuğum bir kızla buluşmayı planlıyorum (şimdiye kadar ikimiz de meşguldük). Bu tür şeyleri nadiren yaparım, ama ben ve oda arkadaşlarım bir gün bunu şaka olarak kullanıyorduk ve sonunda yaptığım konuşmalardan birini takip ettim ve gerçekten heyecanlanıyor gibiyiz (birinin yapabileceği kadar) telefon). Mesele şu ki, ben hiçbir zaman çok randevu insanı olmadım. Kız arkadaşlarım oldu ve randevulaştık, ancak hiçbir zaman gerçekten bir ilk buluşma deneyimim olmadı, çoğu zaman arkadaştılar ve oradan gelişti. Ama bu kız üzerinde iyi bir ilk izlenim bırakmak istiyorum, yaşlandığımdan bahsetmiyorum bile, bu yüzden yöntemlerimin yaşıma uyacak şekilde olgunlaşmasının zamanı geldi. İçecekler ve biraz yemek için yerel bir barda buluşuyoruz (benim önerim). Amacım, ona benim kişiliğim hakkında iyi bir fikir vermek, onun hakkında iyi bir fikir edinmek ve ilgilendiğimi ve yeterince erkek olduğumu bildiğinden emin olurken onu korkutmak için aşırı bir şey yapmamak. bir hamle yapmak için Pek tanımadığınız insanlarla ilk kez buluşan sizler için birkaç soru: Sonunda onları ne sıklıkla öpüyorsunuz? Onları hiç öpmedin mi ama o hala ilgileniyordu ve bir dahaki sefere gittin mi? bana sinyaller veriyorsa ve salağım onları yorumlayamıyorsa, çok fazla saygısını kaybeder mi ve ikinci bir şansım olmaz mı? Kulağa kızlarla hiç deneyimim yokmuş gibi geldiğini biliyorum, işin aslı şu ki, tüm ilişkilerimin nasıl arkadaşlıklardan geliştiğini ve diğer her şeyin temelde sarhoş ilişkiler olduğunu düşünürsek, bu son derece sınırlı.
Burada daha önce ilişkimiz hakkında gönderi paylaşmıştım, son 6 aydır majör depresyonla mücadele ediyorum ve sonunda terapi ve farklı ilaçlardan sonra bundan çıkmış gibi hissediyorum. Çoğu zaman ondan ayrılmak istedim ama bu beni çok korkuttu çünkü onu derinden sevdiğimi biliyordum. Depresyondayken hayatımla ilgili büyük bir karar vermemem için birçok tavsiye aldım, bu yüzden birlikte kaldık. İşler düzeliyor gibiydi ama ilişki hâlâ sorunluydu çünkü farklı ilaçlarımın cinsel dürtümü tükettiğini görebiliyordum ve beni seks için asla zorlamamaya çalışsa da, seks yapmamanın onu rahatsız ettiğini biliyordum. Geçen hafta işler düzeliyor gibiydi, işimde 2 haftalık ihbarımı teslim ettim, bir süredir serbest kariyerime geçmek zorunda kaldım, sonunda bir iş buldu ve Temmuz ayında ailesinin evinden taşınmayı planlıyordu. . Bu sabah erkek arkadaşım beni aradı ve orada 1 hafta çalıştıktan sonra işinden ayrıldığını söyledi. Sakinliğimi kaybettim ve ağlamaya başladım ve ona nedenini sordum ve temelde bunu yaptığı için onu daha da kötü hissettirdiğimi biliyorum, ikimiz de zor olacağını bilmemize rağmen neden üstesinden gelemediğini sordum. Yüzüme kapattı ve biraz kaynaştık. Destekleyici olması için onu geri aradım ve çok geç olmasına ve onu incitmiş olmama rağmen nasıl davrandığım için özür diledim. Ama şimdi ne yapacağımı bilmiyorum, çünkü belki de kendimizi çözmek için ayrılmamız gerektiği zaten aklımdaydı. Daha önce ara vermiştik ve bu biraz yardımcı oldu. Ayrıca çift danışmanlığı yapmayı da reddetti, bunu kendimiz çözebileceğimizi düşünüyor. Ağır depresyonda olduğuna inanıyorum ama bunu bilmiyor ya da inanmak istemiyor. Keşke doktora gidip bir terapist görse ama bundan ne zaman bahsetsem omuz silkiyor. İpin ucundayım ama tüm bunlar çok acıtıyor çünkü daha önce hiç kimseyi böyle sevmedim. Tamamen kayıp.
Orijinal: Dün sabah kız kardeşlerimden biriyle konuştum ve ona her şeyi anlattım ve mesajlarını gösterdim. Neyse ki bana inandı ve ailemize söylememesini istedim çünkü sadece anneme söylemek istiyordum ama onunla ona söyleyecek kadar yalnız bir anım olmamıştı. O günün ilerleyen saatlerinde arkadaşım, babası ve babasının karısı evimize geldi ve bir şey için yanından geçmek zorunda kaldım ve kolunu "şaka" bir şekilde omzuma attı ve onu ittiğimde gerçekten incinmiş davrandı. ve neden böyle tepki vereceğimi bilmiyormuş gibi davrandı. Ablam onun söylediklerini gördü ve duydu ve herkesin önünde her şey hakkında onunla yüzleşti. Tabii ki inkar etti ve onunla flört etmeye ve asılmaya başlayanın ben olduğumu söyledi. Sonra babam devreye girdi ve işler gerçekten çok hızlı arttı. O ve babam tartışıyorlardı ve babama, yaşlı adamlara liderlik etmenin sorun olmadığını düşünen bir sürtük yetiştirmenin genel olarak ailemin suçu olduğu ve babamın ona vurduğu ve kavga etmeye başladıkları hakkında bir yorum yaptı (neden yapmadım? Babama söylemek istemiyorum). Bunun için babama karşı dava açmakla tehdit ettiler, ancak henüz hiçbir şey olmadığı için gerçekten yapıp yapmayacaklarından emin değilim. Dün gece biraz sakinleştikten sonra ailemle konuştum ve onlara olanları anlattım ve onlara metinleri gösterdim ve bu konuda ne yapabileceklerini göreceklerini söylediler. Sonunda ortaya çıktığı için mutluyum ve artık bununla uğraşmak zorunda kalmayacağım, ama gerçekten böyle olmamasını diledim çünkü şimdi babam tutuklanabilir/hapse girebilir ve ben de tam olarak öyleydim. kaçınmaya çalışmak.
Merhaba Reddit! Ben 20 yaşında bir erkek üniversite öğrencisiyim ve 19 yaşında bir bayan üniversite öğrencisiyim. Lise son sınıfımızdan beri 2 yıldır çıkıyoruz. İkimiz de ikinci sınıftayız, aynı üniversiteye gidiyoruz ve karşı karşıya oturuyoruz. İlişkimiz çok istikrarlı ve sağlıklı. Birlikte çok zaman geçiriyoruz ama bunu abartmıyoruz. Birkaç tartışmamız var ve tartıştığımızda bunları birlikte ele alıyoruz. Dürüst olmak gerekirse yakın gelecekte ilişkimizin bir sonunu görmüyorum. ve problem bu. Son zamanlarda, bir süre sadece kendim olmak ve muhtemelen başka insanları görmek için ondan ayrılmayı düşünüyorum. İkimiz de çok genciz ve onunla süresiz olarak çıkma düşüncesi beni ölesiye korkutuyor. Ben de bir süredir ona olan hislerimi sorguluyorum. Onu "sevip sevmediğimi" gerçekten söyleyemem. Sözleri birbirimize söylüyoruz ama ne zaman söylesem ciddi olup olmadığımı sorgulamadan edemiyorum. "Seni seviyorum" dersem duyguların bariz olması gerekmez mi? Ben de ilişki için fazla çaba sarf ettiğimi düşünmüyorum. Kendimi sadece kıyıdaymış gibi hissediyorum. Açıkçası, bana ihtiyacı olduğunda onun yanındayım ve ona hak ettiği ilgiyi gösteriyorum, ancak anlamlı veya romantik bir şey yapmak için yolumdan çekilme dürtüsünü hiç hissetmiyorum. İlişkimizin tüm duygusal yönüne karşı neredeyse "uyuşmuş" hissediyorum. Onu bir arkadaş olarak seviyorum, onu en iyi arkadaşlarımdan biri olarak görüyorum ve onunla takılırken ve bir şeyler yaparken eğleniyorum, ancak onun tarafından duygusal veya romantik olarak "heyecanlandığımı" hissetmiyorum. Beni ondan daha mutlu edebilecek biri varsa, o kişiyi bulmayı kendime borçlu değil miyim? Bazı tarafsız, üçüncü şahıs görüşlerine çok ihtiyacım var, bu yüzden sahip olduğunuz herhangi bir düşünce lütfen paylaşın! Yardımlarınız için teşekkürler!
İkimiz de üniversitedeyiz ve birçok üniversite ilişkisinde olduğu gibi bu bir partide bir ilişki olarak başladı. Daha önce yaşamadığım bir duygusal yakınlık düzeyine oldukça hızlı bir şekilde ulaştım ve birbirimizi görmeye devam ettik. İkimiz de biraz ortalığı karıştırdık (birbirimizin birden çok arkadaşıyla seks yaptık) ama ikimiz de bu konuda açık sözlüydük ve bu konuda rahattık. Birkaç hafta önce özel olmaktan bahsettik ve ikisi de kabul etti. Birkaç gün sonra bir arkadaşıyla zor bir gece geçirdi ve sarhoştu ve bana bazı şüphelerini dile getirdi. O bir birinci sınıf öğrencisi ve ben bir üçüncüyüm ve birinci yılımda bekar olmayı ve sahnede olmayı çoktan deneyimlediğimi ve kendisinin de isteyebileceğini düşündüğünü söyledi. Birkaç gün sonra ikimiz de ayık olduğumuzda bu konuyu tekrar konuştuk ve eğer o böyle hissediyorsa, işler çok ciddileşmeden şimdi bitirmemizi tercih edeceğimi ve sadece gerçekten yaparsa devam etmemiz gerektiğini açıkça belirttim. yapmayı istedi. Yaptığını ve üniversitede tanıştığı ve kendisini kullanılmış gibi değil, önemli hissettiren tek kişinin ben olduğumu söyledi. Bu sorun dışında işler harika gidiyor. Daha önce bir ilişki yaşama fırsatım oldu, ancak bağlılık korkusu / ilişkiler için yüksek standartlar ile ilişkiler için yüksek standartlar / başka bahaneler ekleme kombinasyonundan, işler çok ciddileşmeden önce her zaman geri adım attım. Bu farklı ve bulunduğumuz yeri gerçekten seviyorum ve işlerin nereye gittiğini görmek istiyorum. Daha önceki ilişki deneyimim olmadığı için dışarıdan tavsiye almak isterim. Yeni bir ilişki kurmaya ve güçlendirmeye yardımcı olacak iyi uygulamalar ve ipuçları nelerdir?
Bunun nasıl gideceğinden emin değilim, bu yüzden lütfen benimle çıplak kalın. Ailem 20 küsur yıl sonra ayrılıyor. Her zaman sorunları oldu, hiç evlenmediler ve 16 yıldır aynı odada/yatakta yatmadılar. Son 15 yılda birkaç kez ayrılacaklarını söylediler ama asla ayrılmadılar. Sadece boş sözler. Ama şimdi annemin taşınması gereken bir randevusu var ve benden ve kız kardeşimden "taraf seçmemizi" istiyor. Erkek arkadaşım ve ben, 3 hafta önce evinden atıldığından beri sorunlar yaşıyoruz ve o zamandan beri ailemle yaşıyoruz. Ancak, bu hafta eve geri taşınıyor olmalı. Ancak bu ekstra gerginlik yorucu oldu. Tüm bunların yanı sıra şiddetli kaygı ve depresyon yaşıyorum. Üniversitem aracılığıyla "engelli desteği" alıyorum ama aslında tek yaptığı sınavlarımı ayrı bir odada yapmama izin vermek. Ayrıca konsantrasyon sorunlarım var ve ADD için bir taramadan yeni geçtim. Üstüne üstlük, boktan dizüstü bilgisayarım 2 yıldan az bir süre içinde 4. kez bozuldu. Yukarıdaki faktörlerin hepsinden dolayı başlamadığım, yarın teslim edilmesi gereken 5 sayfalık bir ödevim var. Okulun bana göre olmadığını hissediyorum ve bu dönemi geçemeyeceğim, beni akademik denetime tabi tutacaklar. Etrafımdaki her şeyin, her şey üzerinde çok az kontrolle parçalandığını hissediyorum. Sadece biriyle konuşmaya ihtiyacım vardı çünkü şu anda arabamda okulumun park yerinde küçük bir sürtük gibi ağlıyorum.
Öncelikle bir bayan olarak pornodan çok zevk aldığımı belirteyim. Sık sık izliyorum. Erkek arkadaşımın ben yokken porno izlememesini beklemiyorum. Bu normal. 22 yaşındayım ve o 23. 2 yıldır birlikte yaşıyoruz. NE KADAR SAÇMA, Ne zaman kahrolası dizüstü bilgisayarımı açsam, porno çıkıyor. iPad'i açıyorum, porno var. O gün ne zaman bir teknoloji kullansam, o zaten onu kullanmış, üstüne gitmiş ve pornoyu benim görmem için açık bırakmış gibi hissediyorum. Astroglide ile kaplı dizüstü bilgisayarıma eve geldim. "İPad'i ev ödevi için kullanırken" ve benimle sohbet etme zahmetine katlanamadığında, sırf memeleri bulmak için 8 sayfayı sıraladığı forum sayfalarını açıyorum. Neden incindiğimi bilmiyorum ama öyleyim. Ben çok makul bir kızım ve endişemi dile getirdim; Dövdüğün kızları görmek istemiyorum. Ancak, incelikle bilinmesi için kendisine sunulan her fırsatı değerlendirir. Çoğu geçmişini siliyor, bu orospu çocuğu bunu defalarca yüzüme sürüyor. Bu pasif agresif mi? Rahatsızlığımı dile getirdiğimde nasıl bu kadar unutkan olabildiğini anlamıyorum. ne yaparsın Onunla nasıl yüzleşebilirdim? Omuz silkmeye çalışır mıyım? Bu kadar aptalca bir şeyi büyütmeyi sevmem ama gah.
Arka plan: Erkek arkadaşımla altı aydır çıkıyorum - bu benim ilk ilişkim. Birbirimizleyken (haftada 2-3 kez) harika anlaşıyoruz ve ayrıyken orta derecede mesajlaşıyoruz. Çoğunlukla birbirimizi güldürmek için yapılan şakalar. Oldukça açık bir şekilde iletişim kurarız ve kavga etmeyiz. Ama onunla konuşmak istemediğim bir şey var. Sorun: Ayrı olduğumuzda inanılmaz derecede muhtaç oluyorum! Sürekli olarak mesajlarının ve davetlerinin takılmasını bekliyorum ve birkaç veya birkaç saat takılmadığında hayal kırıklığına uğruyorum (ama bana her gün en az birkaç kez mesaj atıyor). Sadece hayal kırıklığına uğramakla kalmıyor, aynı zamanda bana olan ilgisini kaybetmesinden korkuyorum! Bazen, sanki biz ayrıyken benimle konuşmak için çaba göstermiyormuş gibi kırgın hissediyorum. Kendimi acı verici, yalnız ve üzgün hissettiriyor (ugh). Ama sonra yüz yüze buluşuruz ve her şey -eğlenmek, işleri bitirmek, seksi zamanlar, konuşmak- zamanın %90'ında harikadır, şurada burada ufak tefek tümsekler vardır. Bu benim için apaçık hale geldi, çünkü bu benim ilk ilişkim ve onu çok önemsiyorum, paranoyak ve aşırı muhtaç biri oldum (uggghhhh). Benden hoşlandığına zaten birçok kez güvence verdi ve herhangi bir ilişkideki muhtaçlığın/yapışkanlığın baş edilmesi can sıkıcı ve yorucu olduğunu biliyorum. Ayrıca ayrılmak gerçekten üzücü ama dünyanın sonu değil. Yine de duygularımı çözemiyorum. Soru: Sonunda böyle bir kız arkadaş olduğuma inanamıyorum! Erkek arkadaşımı sürekli aklımdan çıkarmak için ne yapabilirim ve meşgul/yorgun/söyleyecek pek bir şeyi olmadığında mesaj atmaması onu nasıl rahatsız etmeyeyim? Bu sorunu yaşayan başka biri var mı?
Geçen hafta 6 yıllık erkek arkadaşımın ben iş için şehir dışındayken okcupid hesabı açtığını öğrendim. Hesabı öğrendim çünkü e-postasına giriş yaptığında OkCupid'den gelen mesajları gördüm. Daha sonra bilgisayarından okcupid.com'a girdim ve giriş yaptı. Burada büyük bir dedektiflik işi yok. Profili resimsiz oldukça çıplak, ancak bekar olduğunu belirtiyor ve diğer kadınların profillerine baktığını ve onları "beğendiğini" söyleyebilirim. Gelen kutusunda hiç mesajı yok ama onları silebilirsin değil mi? Siteyi hiç kullanmadım. Birkaç gün konuyu ona açmadım çünkü düşünmek istemiyordum. Sonunda ona hesabı bulduğumu söylediğimde, bana itiraf etti. Kadın resimlerine baktığını söyledi ama o kadar. Nedeni "Şehir dışındaydım" idi ki bu çok aptalca. Genelde iyi bir çiftiz ve elbette bazen aptalca şeyler için kavga etsek de, onunla ilk kez güven sorunları yaşıyorum. O bir barmendir ve genellikle sabah 7'ye kadar eve gelmez, ancak işten geç çıktığına ve belki de iş arkadaşlarıyla birkaç içki içtiğine her zaman güvenmişimdir. Sık sık iş için seyahat ederim ve ben yokken başka kadınlarla buluşmak istediğini asla düşünmedim. Yani ben tam bir salak mıyım? Sen ne yapardın? Beni aldatırsa mahvolurum ve artık onun güvenilir olduğundan bile emin değilim. Hiçbir şey olmadığını söylerse ona inanabilir miyim?
Bu kız ve ben Eylül'den beri arkadaşız (Okul yılının başından). Ve birçok arkadaşlık gibi, birbirini tanıdığı ilk 2 ay içinde o arkadaş beni kuşatıyor. Ondan gerçekten hoşlanmadığım zamanlarda buna katılıyorum. okul yılının başına doğru bana numarasını verdi, dostça bir tavırla. Yaklaşık 3 ay sonra erkek kardeş beni bölgelere ayırdı. şimdi o zamanlar onunla ilgileniyordum, arkadaşlığımız boyunca her zaman arkadaştan daha fazlası olmak istediğimi ima ettim. onu sana açıklayayım oldukça popülerdir, birinci sınıf öğrencisiydi ve baloya bir son sınıf öğrencisiyle gitti ve her zaman biriyle ilişkisi oldu. bir sürü erkek arkadaşı var ve onlara her zaman benden daha fazla ilgi gösterdi. Onu sınıfa götürdüğümde sevildi ama başka bir erkek arkadaşını görünce onlara sarılırdı ve bunun gibi şeyler. o zamanlar bana hiç ilgi göstermedi. öte yandan daha önce hiç bir ilişkim olmadı, hiçbir kızı bu kadar sevmedim ve şimdiye kadar onunla çıkmak istedim. yıl boyunca benden çok hoşlandıklarını açıkça söyleyen başka kızlar da vardı ama ben onların zamanıma değmediğini hissettim. şimdi hikayeye geri dönelim, beni tüm okul yılı boyunca bir arkadaş olarak gördü. ama okul bitmesine birkaç gün kaldı. bana ilgi gösterdi, beni çok özleyeceğini söylemeye başladı ve her fırsatta bana sarılmaya başladı. ondan hoşlanmam onunla birlikte gittim. Bu yaz takılmak istediğini söylüyor ve ben de istiyorum ama sorun şu ki nasıl yapacağımı bilmiyorum. Takıldığım yer, arkadaş gibi takılmak mı yoksa önceki davranışları nedeniyle çıkmaya başlamak mı, kafam karıştı.
MERHABA, Bugün ilginç bir şey fark ettim. İşe geri döndüm ve yapmam gereken üç şey var. Yapmak İSTEDİĞİM şeylerden ikisi ve yapmak ZORUNDA olduğum şeylerden biri. Yani bence bu, "YAPMAM GEREKEN" görevini öncelikler listesinin en üstüne koyuyor, bu da bu görevi ertelemeyi öncelikler listesinin en üstüne koyuyor. Günün sonuna geldim ve ne "YAPMAM GEREKİYOR" görevini ne de "İSTİYORUM" görevlerini başaramadım. Bunu, önce "İSTİYORUM" görevlerimi yaptığım ve günün geri kalanında "YAPMAM GEREKİYOR" yükümlülüklerimi kolayca yerine getirdiğim önceki günle karşılaştırıyorum. Belki bunda bir şeyler vardır. Yapmak İSTEDİĞİNİZ şeylere öncelik verdiğinizde işleri ertelemenize neden olur ve ertelemek bir başarısızlık duygusu yaratır ve zihninizi "isteksizlik/ilgisizlik" durumuna sokar. başarmak istediğiniz şeyleri mahvetmeye.
Bu yüzden bunu olabildiğince kısa yapmaya çalışacağım. Babam geçen yılın başında "MyTopOff" adında bir şişe açacağı satan bir şirket kurdu. (www.mytopoff.com ne işe yaradığını açıklamak zor) Geçen yıl birkaç televizyon reklamı yayınladı ve pek başarılı olamadı. Biraz çevrimiçi pazarlama yapıyor ve tüm bunları başlattığı için yaptığı yatırımda henüz bozulmadı. Hatta bu ürünü kendi garajından paketleyip gönderiyor. Ürünün reklamında "bir alana bir bedava" yazıyor ama ikinci üründe ekstra posta ücreti var. Bu, çoğu reklamda oldukça standarttır ve birisi çevrimiçi ödeme yapmadan önce, ek öğenin nakliyesi için ekstra ücretleri açıkça belirtir. Babam, "aldatıcı" reklamlar nedeniyle babama karşı toplu dava açan New Jersey'li bir avukatın (adı bana ait değil) açtığı bir dava için bildirim aldı. Daha fazla araştırma yaptıktan sonra ailem, bu avukatın aynı şey için şirketlere karşı yılda yaklaşık 100 dava açtığını gördü; genellikle büyük meblağlar için mahkeme dışında uzlaşma. Bu avukat, ürünü bu davayı açmak amacıyla sipariş etti ve avukatın topladığı tüm parayı elinde tuttuğunu varsayıyorum. Babam sonunda avukatı aradı ve avukat bunun 15.000 dolara "gitebileceğini" söyledi. Sorun şu ki, babam bu üründen henüz 1 dolar bile kazanmadı ve işini sürdürmek için mücadele ediyor. Bununla ilgili birkaç avukat daha aradı, çoğu bu kötü avukatın kim olduğunu biliyor. Babam bununla savaşmaya kalkarsa, bu ona yaklaşık 10.000 dolara mal olur ve o zaman kazanıp kaybetmeyeceği bir kumardır. Babamın nasıl bir eylem planı yapabileceği konusunda tavsiyesi olan var mı? O harika bir adam ve tüm bu çile onun için çok üzücü.
Kayıtlara geçsin, bariz sebeplerden dolayı bunu yapmaya her zaman karşı olmuşumdur. Her neyse, Aile şirketimde bir süredir gözüme çarpan bir çalışan var. Orada çalışmıyorum ama düzenli olarak geliyorum. Ona çıkma teklif etmek istiyorum ama asla çıkma çünkü: 1. ben oradayken işini yapmakla meşgul 2. Onu (ve beni) mahcup etmeyecek ve onu (ve beni) potansiyel olarak utandırmayacak uygun bir özel an bulamıyorum. Sorum şu ki... ona bir FB mesajı üzerinden çıkma teklif etmem tamamen saçmalık olur mu? ... Her zaman yüz yüze bir adam oldum ama tam anlamıyla ona bir içki içmeye davet etmek için uygun bir zaman bulamıyorum.
Son birkaç yıldır ayrı kaldıktan sonra eve geldim. Uzakta geçirdiğim süre boyunca, özellikle kızların yanında çok fazla güven geliştirdim. İlgi gösterdiğini düşündüğüm kızlardan makul miktarda ilgi görüyorum ve bazılarıyla arkadaşça davranırken ve diğerlerine mesaj atarak çıktım. Şu anda bekarım ve bir kız arkadaşım olmasını umursamıyorum ama şu anda biraz akışa katılıyorum. Temel olarak, pek çok potansiyel görüyorum ama herhangi bir hamle yapma konusunda gerçekten endişelenmiyorum, ancak sinyalleri hissedebiliyorum. Sadece çok fazla kızla arkadaş olmaktan endişeleniyorum ve sadece arkadaş olmaktan mutluyken bazılarına liderlik ediyor olabileceğimden korkuyorum. Kendimi bir sürü kızla takılırken buluyorum, erkeklerden çok onların arkadaşlığından zevk alıyorum. Çok fazla kız arkadaşın olması kötü mü? Övünmeye çalışmıyorum. Bunun nereye varabileceği konusunda biraz endişeliyim. Reddit'in bununla başa çıkmak için herhangi bir fikri/düşüncesi/yolu var mı?
Ne zaman başladığını bilmiyorum. Neden başladığını bilmiyorum. Çoğu insan, başkalarıyla uğraşırken maske veya zırh takar. Çok fazla maskem ve çok fazla zırhım var. Artık gerçek bir insan gibi davranamıyorum. İnsanlar artık beni biliyor ve anlıyormuş gibi davranamam. Size biraz arka plan vermeye çalışayım. MIT'ye tam yolculuk yapma şansı olan 18 yaşında bir son sınıf öğrencisiyim. Makul zekiyim, 5;10, kıvrak, ince kaslarım, 140 lbs. Spor yapıyorum, dövüş sanatları yapıyorum, ileri yerleştirme dersleri alıyorum ve herkesle arkadaştım. Çıkmadım çünkü kendime gerçekten sevdiğim kimse olmadığını söyleyip durdum. Her şeyin bir noktaya gelmesine yardımcı olan şey buydu. Çıkacak kadar hoşlandığım bir kız olmadığından değil, etrafımda açılabileceğim tek bir kişi olmadığından. Kime sahte olduğumu açıklayabilirim. Herkese çocukluğum hakkında yalan söylediğimi. Herkese ergenliğim hakkında yalan söylediğimi. Pek çok arkadaşım oldu, onlara öyle diyebilirsen. Kadınlarla flörtlerim oldu, eğer onlara flört diyebilirsen. Partinin hayatı ve bir spot ışığında ana aktör oldum. Ben hiç ben olmadım. Şimdi internete geçiyorum, yaklaşık sekiz yıldır göz atıyorum. İlk dördü internetteki genel çocuktum. Çabucak yoruldum ve başka bir sahte kimlik geliştirdim. Yıllarca okuluma giden 16 yaşında Asyalı bir kızdım. Arkadaşlarımdan bazıları hala çoğu zaman konuşmadığımız için bilmiyorlar. Bir forum için annelik rolü üstlendim ve bir anlamda hızla terapist oldum. İnsanlar bana gelir ve benden yaşam tavsiyesi ve diğer saçmalıklar isterdi ve ben de onlara kim ve ne olduğum konusunda yalan söyler ve onlara aptalca tavsiyeler verirdim. Bazıları başarı hikayeleriyle geri dönerdi. Diğerleri daha fazla tavsiye için geri gelirdi. Şimdi gerçekten sadece başıboş dolaşıyorum ve bunu nereye götürmek istediğime dair hiçbir fikrim yok.
Yani ben 18 yaşında bir kadınım ve o 18 yaşında bir erkek. Bir erkek arkadaşım varken birlikte olduğumuz bir sınıfta tanıştık ama her zaman anlaştık ve bir keresinde daireme geldi ve benimle tek başına sigara içti - erkek arkadaşıma asla söylemedim ama hiçbir şey olmadı. Sonra ders bittiğinde benimle konuşmayı bıraktı. Birkaç ay sonra bana FB'de yetişmem için tüm bu soruları soran uzun bir mesaj gönderdi. Cevap verdim ve o asla cevap yazmadı. Erkek arkadaşımdan iki ay önce ayrıldım ve onu "FB yetkilisi" yaptım ve birkaç hafta sonra bana merhaba demek için mesaj attı. Sonra bir süre konuştuk ve cilveli metinler gönderiyorduk. Sonra beni arayacağını söyledi ve aramadı. Ondan sonra bir hafta boyunca benimle konuşmadı. Sonra ona mesaj attım ve bu hafta gerçekten meşgul olduğunu söyledi ve nasılsın tatlım dedi... biraz konuştuk ve sonunda neden beni aramadın dedim. buna asla cevap vermedi. Birkaç gün sonra ona tekrar mesaj attım ve konuştuk ve ona bu gece benimle takılmak isteyip istemediğini sordum ve tabii ki cevap vermedi. Zavallı mıyım? Neden bana tüm bu karışık sinyalleri gönderiyor?
Son zamanlarda iyi miktarda kilo verdim [cw 138 lbs. sw 205lbs]. Tatlı şişman bir kızdım ve hala iyiyim. Son zamanlarda erkeklerden daha fazla ilgi görüyorum. Geçenlerde SO'mun 10 yıllık lise toplantısına gittim ve burada kocam sarhoş bir adam tarafından beni 'puanladığı' için açıkça tebrik etti. Bunun çok gurur verici olduğunu düşündüm ve en çılgın rüyalarımda bunun gerçek hayatta başıma geleceğini asla hayal bile edemezdim. Kocam tuvalete gitmesi gerektiğine karar verene kadar oldukça iyi vakit geçiriyordum. Parti masalarından birinde tek başıma oturmuş iPod touch'ımda oyun oynuyordum ki yaşlı sarhoş arkamdan gelip ellerini omuzlarıma koydu ve "Kocan nerede?" dedi. Sarhoş bir şekilde banyoda olduğunu söyledikten sonra "Bu çok kötü" diyor. Çok ürkütücü bir sesle. Bu yüzden ellerini üzerimden silkmek için hareket ettim ve kıpırdamadılar. Ben de kalkıp yürümeye başladım ve sarhoş beni takip etmeye başladı! Konuşan bir grup adamın yanına gittiğimde beni takip etmeyi bıraktı. İlk başta bu olayın komik olduğunu düşündüm. Haha sarhoş bir adam aptalca davranıyor ama bu beni gerçekten korkuttu. Daha önce neredeyse görünmezdim, sadece başka bir şişman kızdım. Ama şimdi insanlar beni görüyor, erkekler beni görüyor ve çoğu hoş ama bazıları kesinlikle değil. Yakın zamana kadar güvenliğim için gerçekten endişelenmek zorunda kalmamıştım ve bu gerçekten tuhaf. Ateşli kızların neden her zaman bu kadar pislik olduklarını gerçekten anlıyorum.
Şu anda, kredi puanıma ekleyecek tek bir kaynağım var, o da öğrenci kredilerim olacak. Elimden geldiğince kendi imkanlarım dahilinde yaşıyorum, nakit para ödediğim bir beater ('93 honda) kullanıyorum, çok fazla oyun satın almıyorum (League of legends + <15 $ steam indirimli oyunlar), geniş bir gardırobum yok, benim tek 'lüks' öğe, 1 binden daha az bir fiyata kendim topladığım oyun bilgisayarım, bir grup arkadaşımla haftada belki bir kez yemek yemeye çıkıyorum. Kredi kartım yok, kesinlikle banka kartım var. Zaten mali sorumluluğum varken ve bir şey satın almadan önce ve neye gücümün yetip yetmeyeceğini bildiğim halde bir ev satın almak istediğimde nasıl bir kredi notu oluşturabileceğimi gerçekten merak ediyorum.
İlişkimizin ilk birkaç yılında kocam fiziksel olarak tacizde bulundu. Yardım aldı ve bu olay durdu. İstismar duralı neredeyse 3 yıl oldu ama hala atlatamadım. Ona karşı hala kızgınlık ve kırgınlık hissediyorum. Duygusal olarak taciz edici bir ilişkiyi gösteren bir film izledim ve kendimi taciz eden kişi olarak tanıdım! Sürekli aşağılamalar, her zaman onunla aynı fikirde olmama (çoğu zaman ben bunu düşünmeden önce ortaya çıkıyor ve GERÇEKTEN aynı fikirde olmadığımı fark ediyorum, sadece istedim), aptalca şeyler için özür dilemeyi reddetme ve onu herkesin önünde küçümseme bizim arkadaşlarımız. Bunu fark ettikten sonra kendimi çok kötü hissediyorum çünkü geçen yıl kafamda onun korkunç bir insan olduğu ve duygusal olarak taciz eden O'ydu, ama sanırım o benim! Bunu daha iyi hale getirmek istiyorum çünkü bu kadar genç yaşta boşanmak istemiyorum! Bu işi yapmak istiyorum. Benimle evlenmek istediğini defalarca söyledi. Şunu da eklemeliyim ki depresyonum var, ergenliğimden beri buna sahibim ama her zaman ilaçlarıma ara verdim. Kocam, ilacımı aldığımda etrafımda olmaktan hoşlandığını ama ilacı bıraktığımda etrafta olmaktan mutsuz olduğumu söylüyor. Birkaç haftadır ilacımı kullanıyorum ve aslında bu modeli tanıdığım için artık bu ilacı kullanmaya devam etmek istiyorum. Umarım bu gelecekte bana yardımcı olur! Ona böyle davrandığım için ondan derinden özür dilemek istiyorum. Gerçek, anlamlı bir özür. Ve bu modeli DURDURMAK istiyorum.
Merhaba /r/ilişkiler, Son zamanlarda yakın bir arkadaşım zor bir dönemden geçiyor ve destek olmak için ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yokmuş gibi hissediyorum. Metin veya haberci aracılığıyla iletişim kurduğum arkadaşlarımın veya ailemin çoğu, bu nedenle dokunmak veya yiyecek getirmek veya gerçekten orada olmanın herhangi bir şeyi resmin dışında. Bazen onlar da kilometrelerce uzaktadır. Klasik biliyorum "Bunun hakkında konuşmak ister misin?" Veya "Sadece senin için burada olduğumu bil" satırları ama bu ne anlama geliyor? Genelde olan şey, ben bunları söylüyorum, onlar bir şey söylüyorlar, böyle hissettiğin için üzgünüm diyorum, sonra başka bir şey söylüyorlar ve ben kelimelere takılıp kalıyorum. Defalarca özür dilemeye devam edemem. "Ah hayır.. :(" veya "Bu iyi değil.. :/" diyebileceğim o kadar çok zaman var ki, destekleyici ve rahatlatıcı olmanın, dinlemek ve orada olmak anlamına geldiğini biliyorum, ancak her şey içindeyken gerçekten zor buluyorum. metin ve onları öylece tutamıyorum ya da sadece başımı sallayıp tüm dikkatimi onlara veremiyorum. Lütfen bana nasıl olabileceğim en iyi destek olabileceğimi söyler misiniz? Yapılması ve yapılmaması gerekenler.
Tek kullanımlık kullanmıyorum çünkü kimin umurunda Bir süre önce yaklaşık 7 aylık (eski) kız arkadaşım beni aldattı. Şimdi, bunu aşmam gerektiğini anlıyorum ve hemen hemen aştım, sorunum şu anki kız arkadaşıma güvenmek, hadi ona S diyelim, çünkü o benden yaklaşık 30 dakika uzakta farklı bir okula gidiyor ve o kadar uzakta yaşıyor uzağa da. Onun "parti" geçmişi varken benim yok. Ancak, parti günlerinin büyük ölçüde bittiğini söylüyor, ancak bunun çevrimiçi bir okula gittiğinden şüpheleniyorum, ancak gelecek yılın başında gerçek bir liseye geri döneceği zaman bu durum değişecek çünkü daha iyi görünüyor dan mezun olmak. Bugün olduğu gibi, bana söylemeden, kendisinin ve 2 arkadaşının (ikisi de kız ve 4 erkek) kendi deyimiyle bir "havuz partisine" gitti. Bu beni son derece tedirgin etti. Aşırı mı tepki gösteriyorum yoksa? Bundan rahatsız olmakta haklı mıyım? Kendime sürekli böyle olmamam gerektiğini söylediğimde kendimi zayıf ve güvensiz hissediyorum. Bunu nasıl aşacağıma dair bir tavsiyen var mı?
Merhaba, Yakın zamanda bir erkekle çıkmaya başladı. O çok tatlı, kibar ve nazik. Ayrıca çekici, zeki ve güzel bir fiziğe sahip. Onunla ilk tanıştığımda biraz korkmuştum. Dört kez çıktık ve bana bakire olduğunu açıkladı. Ben- iki litrede bulundum ve birkaç gelişigüzel cinsel ilişki yaşadım- çok sayıda ilişkim oldu... Bana söyler söylemez, hemen onun daha az erkeksi olduğunu düşündüm... ve bu konuda kendimi kötü hissediyorum. Bu şekilde hissetmekten nefret ediyorum ve bunu hissetmek istemiyorum ama yatakta kontrolü ele alan bir erkeği seviyorum ve onun ilki olmak ve muhtemelen cinsel olarak 'beslemek' zorunda kalmak kendimi garip hissediyorum. Hala onu görmek istiyorum... Bunun bir anlaşmayı bozmasına izin vermeyi reddediyorum. Ama lütfen biri bana neyin peşinde olduğumu söyleyebilir mi? Bunu nasıl halletmeliyim? Öpüştüğümüzde veya samimi bir şey yaptığımızda kendine güveni yok gibi görünüyor ve çok gergin görünüyor ve kontrolü ele almasını ve bana karşı daha özgüvenli olmasını ona bildirmek istiyorum. Benim için bir sorun bekaret değil, bununla birlikte gelen özgüven eksikliği ve erkeğimin kendine güvenmesine ihtiyacım var. Ondan gerçekten hoşlanıyorum ve bunun bir yere varacağını görebiliyorum... sadece düşünce tavsiyesi ve ipuçları arıyorum.
Erkek arkadaşım ve ben bir yıldan biraz fazladır birlikteyiz. Onu çok seviyorum ve bence harika bir insan. Son zamanlarda bana çok kaba davrandı ve bu canımı yakıyor ama ben bunu hak ediyorum. İlişkinin başlarında eski bir arkadaşa seks yaptım. Erkek arkadaşım benimle kalmayı ve onu geçmeyi kabul etti. O zamandan beri o arkadaşla ilişkimi kestim ve tüm sosyal medyalarıma erişimi var. Kimseye böyle bir mesaj atmadım veya şüpheli bir şey yapmadım. Yaptığım şey için kendimi çok suçlu hissediyorum ve suçun %100'ünü üzerime alıyorum. Son birkaç haftadır beni terk etmekle tehdit ediyor, kalması için yalvartıyor, bana aptal, zayıf, fahişe ve çirkin diyor. Kötü şeyler yaptığımı biliyorum, bu yüzden buna katlanıyorum çünkü buna kızdığını biliyorum. Bunu kavga ettiğimizde yapıyor ama bunun dışında tanıdığım en tatlı insan. Gerçekten ciddiyim, bu onun tek kötü yanı. Son zamanlarda kendimi gerçekten depresif ve kötü hissediyorum. Artık açılmaya korkuyorum çünkü ona bağırılmak ya da onu kaybetmek istemiyorum.
Öncelikle açıklığa kavuşturmak istiyorum: Sexytimes sağlanacaktır. Harika olduğunuzu biliyorum, bu yüzden bazı fikirlere ihtiyacım var. Aşağıda tüm kriterleri listeleyeceğim. - 22 yaşına giriyorum. - İlişki = 6,5 yıl - İkimiz de olgunuz. Üniversiteden mezun olmuş ve yakın zamanda tamamlanmış mesleki sınavlar. - Tam zamanlı çalışma (ofis). - Bütçem: ~300$ O neyle ilgileniyor… - Video oyunlarına bayılmıyor. Sadece kendisinin aldığı bilgisayar oyunları. - O çok olgun ve bir şeye ihtiyacı olursa, onu almanın bir yolunu kendisi bulur. - Teknolojiyi SEVİYOR… ve iyi korunuyor. - Daha ince şeyleri seviyor… ki bu biraz pahalı/bulması zor oluyor. Bugüne kadarki hediyeler: - 16: Kaplumbağalar (gerçek olanlar, çünkü onları istiyordu) - 17: Lego. Lego'yu seviyor. - 18: Blender (iç şaka) – faydalıydı. - 19: İyi viski (Kanada'da yasal içki içme yaşı) - 20: Güvenlik Tıraş Bıçağı + temel özellikler - 21: Kemer, deri eldiven, cüzdan, profesyonel aksesuarlar.
Sadece bu bilgiyi benim gibi aksini bilmeyen herkese iletmek istedim. ABD pasaportum var. Avrupa'da 3 haftalık bir gezi planladım, aradaki tüm uçuşlarımı ve konaklamalarımı planladım, görülecek yerler ve yiyecek şeyler araştırdım, bloglar okudum ve videolar izledim, çantamı topladım ve her şeye sahip olduğumdan emin olmak için iki kez kontrol ettim. dün havaalanına gittim ve dönüş tarihim pasaportumun süresinin dolmasına 2,5 ay kala olduğu için derhal reddedildi. Avrupa'ya seyahat etmek için dönüş tarihimin son kullanma tarihinden 3 ay önce olması gerekiyor. Pasaportumun süresi belirtilen son kullanma tarihinden önce dolmuştur. Hayal kırıklığına uğradım ve çok üzüldüm. Neyse ki beni uğurlayan arkadaşlarım beni almaya geldiler, pasaport acentesinden randevu aldım (en erken Perşembe günü) ve seyahatimi Cuma gününe erteledim. Umuyorum ve bunun için dua ediyorum ki, bazı insanlar bana söylediği gibi pasaport teslimi aynı gün, aksi takdirde tüm seyahatim mahvolur. Bu yüzden pasaportumun geçerlilik süresinin bittiği gün dolduğunu düşündüğüm için üç haftam 2 haftaya indirildi. Yeniden planladım, seyahat listemden 2 ülkeyi çıkardım ve bütün bir hafta boyunca yapacak hiçbir şeyim olmadan, temizlenmiş bir buzdolabıyla ve paspaslayarak evde oturuyorum... Keşke bu pasaport olayını kontrol edip bilseydim ve böylesine çıldırtıcı bir kural için kendimde ve genel olarak sistemde hayal kırıklığına uğradım. Umarım siz harika Gezginler, benim hatamdan ders çıkarır. Ve eğer bunu zaten biliyorsan, aktif olarak başkalarına bildiriyorsun :( Uluslararası havayollarının bu tür şeyler için otomatik olarak pasaport sormasını içtenlikle diliyorum: Dürüst olmak gerekirse, bu kurallar hakkında hiçbir fikrim yoktu ve uzun tatilimin kesilmesine üzüldüm %33 oranında. Oradaki herkese iyi şanslar
Çok iyi yaptığı birkaç şey var ve bunun için onu övüyorum. Ama yaptığı her şeyde mükemmel olduğunu varsayıyor/düşünüyor ve bu doğru değil. Mesela geçen gün bir şarkı yazdı ve anlamsız geldiğine dair bir satır vardı. Ona söyledim: "Hey, X satırını gerçekten anlamıyorum. Bu pek mantıklı değil çünkü aslında Z demeye çalıştığını bildiğim halde Y'yi ima ediyor" Bu nedenle, geri bildirim almak yerine, bir saniye düşünün veya neden bu şekilde yazdığını tartışın. Çıldırdı ve yanıldığımı söyledi. O satırı böyle anlamam nasıl mümkün olabilir, vs... Başka bir zamanda bir şeyler pişirdi ve yemeğe çok fazla tuz koydu. "Nasıl?" diye sordu. ve ona "X ve Y'yi gerçekten sevdim ama bence Z benim zevkime göre biraz tuzlu" dedim. Yine çıldırdı. Bana yemeğin böyle olduğunu ve 'eğitimli' bir damak tadım olmadığını söyledi. Devam edip gidebilirdim, ama bence sen anladın. Her seferinde ona geri bildirimde bulunuyorum ve ona daha iyi bir şeyler yapabileceğini söylüyorum. Çıldırıyor çünkü yaptığı her şeyde harika olmak için bir yeteneği olduğunu düşünüyor. Bunu tam anlamıyla söyledi. Çıldırmadan ona dürüst geribildirim vermenin etkili bir yolu nedir?
Bunu gerçekten nereye göndereceğimden pek emin değildim, ama belki birinin bana biraz tavsiyede bulunabileceğini umuyordum. İşte biraz arka hikaye. Teyzem, kendisinden 12 yaş büyük, en başta hiç çocuk ve evlenmek istemeyen amcamla evlendi. Teyzemin her zaman kendisiyle sorunları vardı, onu evliliğe ve çocuklara zorladı, bu nedenle teyzemle amcam arasında kötü bir ilişki yarattı. Günümüze hızla ilerleyin, teyzemin 13 yaşında bir çocuğu var ona Mary diyelim ve 19 yaşındaki ona Jill diyelim. Jill, Mary uzun süre gelene kadar bebek gibi büyüyordu, sonra hızlı büyümesi gerekiyordu. Büyüyen Mary her zaman bebek gibi görüldü ve asla kendisi için bir şey yapması için teşvik edilmedi. Asla lütfen ya da teşekkür etmeye teşvik edilmedi, asla insanlarla konuşmaya teşvik edilmedi, hatta okula gitmesi için bile teşvik edilmedi. Mary 1.77 boyunda ve muhtemelen 230+lbs ağırlığındadır. Hormonlardan geçen 13 yaşındaki bir çocuk için bu, onun vücut imajı/güveni ve diğer pek çok şey üzerinde önemli bir etkidir. Her neyse, teyzem berbat bir ebeveyn. Amcam? Hiç çocuk istemedi ve bu gerçekten gösteriyor ki bu kuzenlerim üzerinde kötü bir izlenim bırakıyor. Teyzem Mary'ye HERHANGİ bir şey teşhisi koymaya çalışıyor, çünkü o kadar derin bir inkar içinde ve kuzenime bebek yapmakla yanlış yaptı, bu yüzden şimdi en iyi ihtimalle 7 yaşındaki bir zihniyete sahip. Bir psikiyatriste gittiler ve ona asperger ve OKB "teşhisi kondu". Kimseyle konuşmayacak çünkü ona bunu yapması için cesaretlendirilmemiş ve bunun sosyal yolları hiç öğretilmemiş. Onda bunlardan hiçbirinin olmaması mümkün değil. Teyzem ona ihtiyacı olmayan ilaçları bile vermek istiyordu. Ayrıca okula gitmesi için hiç teşvik edilmiyor, bütün gün evde bilgisayar başında oturuyor. Bu, kuzenimin bunu yaptığını gözlerimin önünde görmekten zihinsel olarak hastalandığım bir noktaya geliyor. Bu istismardır. Birisi, herhangi biri, yardım etmek için bir şey yapabilir miyim, yapamaz mıyım?
Böylece Ağustos'ta üniversiteye başladım, ilk birkaç hafta tüm bu standart tanışma aktivitelerini içeriyordu. Bunlardan birinde anında ilgimi çeken bir kızla tanıştım. O haftanın ilerleyen saatlerinde başka bir aktivite sırasında bütün akşam takıldık. Harika zaman geçirdim ve onun da yaptığını düşünüyorum. Gece oldukça çabuk sona erdi ancak, son tren hareket etmek üzere olduğu için vedalaşmayı başaramadım ve çantamı bulamadım. Onu buldum ve ayıracak birkaç dakikam vardı, bir yerlerde dans pistine taşınmıştı. Risk almak istemedim ve bunun yerine trene koşmayı seçtim. O geceden beri onu görmemiştim ve bir süredir bunun hakkında fazla düşünmemiştim. Ancak bu hafta öğle yemeğine giderken birbirimizin yanından geçtik, birbirimize "hey seni tanıyorum" türünden bir anlaşma gibi baktık. Aptal olmama rağmen, pek bir şey yapmadım ve yürümeye devam ettim, nedense beni bu tür bir heyecan duygusuyla bıraktı, hah. Kendimi bir sürüngen gibi hissetmeden nasıl yapacağımı tam olarak bilmesem de, bu kızla iletişim kurmakla ilgileniyorum. Yani en son konuşmamızdan bu yana epey zaman geçti, kampüsün farklı yerlerinde çalışıyoruz, bu yüzden birbirimizi gerçekten göremedik. Ancak adını biliyorum, facebook'tan geçebilirim, ancak bunun oldukça yetersiz bir yol olduğunu düşünüyorum. Kendimi bir sürüngen gibi gösterme riskiyle. Yaklaşımımı nasıl yapmam gerektiğine dair herhangi bir ipucu var mı? Yani ağustos sonundan beri gerçekten tanışmadık, birbirimizi pek iyi tanımıyoruz..
Bu yüzden bugün geç uyanıyorum ve bok gibi hissettiğimi fark ediyorum. Mide bulantısı, kuru ağırlıklar, işler. Ne kadar su içersem içeyim yine orada. Bu yüzden, kampüsteki en yakın yemekhaneye gitmeye, biraz çorba, çay ve zencefilli gazoz gibi bir şey almaya ve hafifletmeye karar verdim. Bu özel yemek salonunda banyo yoktur ve bu küçük çöp kutuları vardır. Tekrar kabarmaya başlayınca çorbamı alıyorum. Bu sefer ağzıma kustum. Çöp kutusu bulabilmek için daha fazla tutmaya çalışarak ağzımı kapatıp elimle ağzımı kapatıyorum. Yardımcı olmadı. Birkaç saniye sonra yerde büyük bir kusmuğum birikintisi var. Ve ellerimde. Ve yüzümde. Ve ayakkabılarımda. Ve ağzımdan ve burnumdan çıkıyor (ağzımı nasıl kapattığımı hatırlıyor musun?). Sonra, az önce olanları tam olarak anlayamadan, bu sefer çöp kutusuna tekrar kustum. Ben çoğunlukla hedefi vururum. O sırada yemekhane çalışanlarından biri ıslak bezle yanıma gelip iyi misin diye soruyor ve insanlar bakıyor. Elimden gelenin en iyisini temizlemeye çalıştıktan sonra, onu oradan çıkarıyorum.
Her şeyi batırdım. Onunla yaklaşık bir yıldır çıkıyorum ve yaklaşık 6 aydır birlikte yaşıyoruz. Kız arkadaşıma birkaç kez tek başıma çıktığım gecelerde belli bir saatte evde olacağımı söyledim ve çeşitli sebeplerden dolayı eve çok geç döndüm. Şimdi birkaç kez oldu ve her seferinde daha da sinirleniyor. İlk defa dışarıda kaldım çünkü gerçekten sarhoştum ve ona ne söylediğimi unuttum. Eve geldiğimde gerçekten üzgündü ve birkaç gün sonra barıştık ve bir daha olmasına izin vermeyeceğime söz verdim. Sonra birkaç gece önce tek başıma dışarı çıktım, ona gece 1'de evde olacağımı söyledim. Şüpheciydi ama bana güvenebileceği konusunda kararlıydım ve geçen sefer yaptığım şeyi yapmayacağım. Ama sonunda kayboldum, doğru otobüsü bulamadım (paramız çok azaldı), sonra bir saatten fazla taksi beklemek zorunda kaldım ve sabah 4'te eve döndüm. Şimdi verdiğim hiçbir söze vs. asla inanmayacağını söylüyor ve benim bir kulübe gidip onu umursamadığımı falan düşünüyor. Eve gidemediğimi kanıtlayamıyorum ve doğru olmadığını bilmeme rağmen neden onun düşündüğü gibi göründüğünü anlayabiliyorum (siktir et dedim ve sabah 4'e kadar dışarı çıktım ve eve taksi tuttum). Şimdi benimle konuşmuyor ve geçen sefer bu kadar üzüldüğünde neredeyse ayrılacaktık. Bunu nasıl düzeltebilirim?
Bir yıl önce ilginç bir yazılım projesi için belirsiz, boş bir fikrim vardı - siyaseti prosedürel bir şekilde görsel olarak haritalandırmanın bir yolu. Yakın zamana kadar, kar amacı gütmeyen ticari bir ürün olarak geliştirmeye başladığım zamana kadar, derecemin arka ucunun altına gömüldü. En ufak bir programcı değilim, ancak bu sistemin nasıl görünebileceği, hissedebileceği ve çalışabileceği konusunda iyi bir fikrim var. Bununla ilgili daha fazla açıklama yapacağım, ancak satış konuşmasından daha fazla, insanların dahil olması için nereye bakmaları gerektiğine ilişkin yönergeler gönderiyorum. Bunun karlı, ticari bir ürün olarak işe yarayacağını düşünsem de öyle olmamalı. Gerçekten potansiyelini karşılamak için ücretsiz ve açık kaynak olması gerekir. Hükümetlere karşı mevcut öfke ortamına yol açan çeşitli haber öğelerini incelememe gerek yok, ancak bunun açık kaynak kodlu olma ya da hiçbir şey yapmama kararıma katkıda bulunduğunu söyleyeceğim. Bu projeden para kazanma konusunda rahat olacağımdan emin değilim, her ne kadar beceri gerektirse de, bunlar gönüllü gönüllülerin kamu malı olduğunu düşünüyorum. Sonunda her şeyi açıklayabileceğimin farkındayım, ki bu büyük bir iş ve gerekirse bir düzenlemede yapacağım.
Orijinal hesaptaki yoğun faaliyet nedeniyle kullanılıp atılan hesap ve başlık yanıltıcı - Ben 18 yaşındayım (kız), o 23 yaşında bir adam. Eski BF, benim bu sonbaharda gideceğim üniversiteye gitti; geçen kasım ayında bir mezunlar etkinliğinde tanıştık. Güçlü duyguları işaret edin ve birbirlerine biraz aşık olun, ancak bir püf nokta ile: eski sevgilinin zaten uzun mesafeli bir ilişkisi vardı. Diğer kıza haksızlık olduğuna karar vererek ilişkiyi kesti ve birkaç harika ay geçirdik. Biraz arka plan: eski sevgilinin söz konusu kızla iki yıllık uzun bir ilişkisi vardı. İlişkinin sadece mesafe nedeniyle yürümediği ve bu da onun kıza karşı hisler beslemekten tamamen vazgeçmesine yol açtığı için, bir dereceye kadar bunalıma girmişti ve hâlâ da öyle. Mutluyduk ama eski sevgili dün ayrılmaya karar verdi. Benden hoşlanmasına rağmen dört yıl boyunca birbirimizden binlerce mil uzakta olacağımıza dikkat çekti. Bulunacağım bölgedeki kendi alanında iş olanakları, yakın gelecekte en iyi ihtimalle kasvetli olacaktı ve şehrimize geri dönmeye hiç ilgim yoktu. Ayrıca başka bir uzun mesafe ilişkisine duygusal olarak hazırlıksızdı, son derece farklı siyasi görüşlere sahip olduğumuza ve bu kadar kökten farklı düşünce çizgileriyle bir arada var olmanın bile bizim için giderek zorlaşacağına işaret etti. O zaman ona neden bir şeyi başlattığını sordum ve o da her şey hakkında nasıl "çok genç" olduğuna dair satırlar boyunca bir şeyler yanıtladı. Sadece kolay bir yatış mı yoksa bir ribaund mu olduğumu sordum. Hayır dedi. Öyleyse ben neyim? diye sordum. Cevap vermedi, sadece ona izin vermemi istedi. Reddit, hala tüm bunlardan sersemledim. İlk etapta benim de ilişkiyle ilgili şüphelerim vardı ve bağlanmaya karar verdim çünkü bana buna değdiğini, başaracağımızı söyledi. Metinlerimin hiçbirine cevap vermiyor. Tamamen mahvoldum.
4 yıllık gf ile M28 F21 benim için olabilecek en kötü durumlardan biriyle karşılaştı. Müstakbel kayınvalidem ve ben yaklaşık bir yıl önce konuşmaya başladık. Yaklaşık 26 yıldır birlikteler, Aşırı korumacı, kıskanç bir adam, o kişisel antrenör. Kişisel antrenör olmak için sertifikasını almaya karar verdi ve kocasının isteklerine karşı büyük bir spor salonunda iş buldu. Başlangıçta yaşlı çiftlerle evinin dışında çalışıyordu ama mali açıdan tatmin edici değildi, bu yüzden büyük bir spor salonunda çalışmaya karar verdi. Bu sabah işe giderken ben benzin alıyordum ki o başka bir kişisel antrenörün elini tutarak benzin istasyonundan çıktı. Dışarı çıkarken sanırım beni gördü ve yanıma geldi ve adam kartta beklerken benimle konuşmaya başladı. O günün ilerleyen saatlerinde sadece kahve ve biraz şişe su almak için geldiklerini söylemeye devam etti. Onların sadece arkadaş olduklarını ve anlamamı umduğunu söyledi. Sadece el ele tutuştuklarını görmeme rağmen, bunun normal olduğunu düşünmüyorum. Kız arkadaşıma ne gördüğümü söylemeli miyim bilmiyorum. Onun kalbini kırmak istemiyorum. Ayrıca, eminim babasına ya onların ayrılmasıyla ya da belki kız arkadaşımın ya da annesinin bunun için beni suçlamasıyla biteceğini ya da halledeceklerini, burnumu yapmamam gereken yere sokan bir adam gibi görüneceğini söylerdi. sahip olmak.
Bu adamla gerçekten bağlantı kuruyorum ve daha önce aldatıldığım birkaç ilişkim oldu. Ama dürüst olmak gerekirse, olanın bu olduğunu düşünmüyorum. İronik bir şekilde eski sevgilisi ve eski patronum (28 milyon) 2 oda arkadaşı var. O odadayken havalı bir insan gibi davranıyor falan ama bir süreliğine yokluğunda her zaman zekice yorumlar yapıyor, ne kadar kriko ya da ne kadar "gay" olduğuna dair bir şaka gibi ve sadece beni çok kızdırıyor Onu 14 yıldır tanıdığı ve en iyi arkadaşı gibi olduğu için iyi geçinmemizi istiyor. Ne zaman kira kontratı bittiğinde nerede yaşayacağı hakkında konuşmaya çalışsam üzülüyor. Bu işte nasıl her zaman yanıldığımı bilmiyorum. Onun hakkında kötü bir şey söylersem onu savunuyor, benimle sadece hafta sonları takılıyor, bazen onu bize yemeğe çıkarıyor, gece geç saatlerde kapısını çalarak onunla sigara içmesini istiyor. Arkadaşlıklarıyla ilgili beni rahatsız eden pek çok şey var.
gerçekten kötü başlık için üzgünüm, bu durumu bir cümleyle açıklamaya çalışmak oldukça zordu. temelde bu kızla lisede 3 yıldır çıkıyoruz, genel olarak iyi bir ilişkiydi; ara sıra kavga ettik ve şüphelerim vardı ama genel olarak iyiydi. sonra üniversite geldi ve ülke çapında taşındı. uzun mesafe denedik ama ayrılmaya karar verdik. üniversitemin ilk çeyreği geçti. O büyük bir şehirde bir kolejde yurtta kalırken ben küçük bir koleje gidip geliyorum. O bolca erkek ilgisi bulurken temelde 0 arkadaş edindim. uzun lafın kısası, bir gece bir kenara bırakılır, artık bir tür erkek arkadaşı vardır (resmi değil ama temelde). Kış tatilinde birbirimizi tekrar gördüğümüzde bana hayatından bahsetti ve bu gerçekten kalbimi acıttı (teknik olarak artık birlikte olmasak da). bir veya iki hafta sonra çıkıyormuş gibi davrandık, o ve ben temelde yeniden aşık olduk. şimdi diğer oğlunun yanına New York'a dönüyor ve ilişki açık bir ilişki kursak bile yürümeyeceğine göre sadece arkadaş olmamız gerektiğini söylüyor. ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok, ona sadece facebook veya skype'ta konuştuğum bir arkadaş olarak mı sarılmalıyım, bana geri döneceği umuduna mı sarılmalıyım, onu tamamen unutmalı mıyım? hayatıma devam etmeyi dene? Bağlantımız hala çok gerçek ve arkadaş olsam da açık bir ilişki içinde olsam da olmasam da bana aynı şekilde davranacağını söyledi. Şu anda duygusal olarak deliyim, o etraftayken dünyanın zirvesindeyim ve onun burada benimle olmadığı ve onunla olmadığımda potansiyel olarak asla böyle olmayacağı düşüncesine ağlıyorum. tüm bunlar endişelerime, özgüven sorunlarıma ve asla onun kadar harika bir kız bulamayacağıma dair sakatlayıcı korkuma dayanıyor.
Yani, başlığın açıkladığı gibi, kız arkadaşımla bir buçuk yıllık bir ilişki içindeyim. Her şeyi gerçekten perspektife koyduğum Kasım ayı başına/ortasına kadar işler iyi gidiyor. İlişkiye başladıktan 3 ay sonra, bana arabası olduğu konusunda yalan söylediğini ve üçüncü öğrenci iznine sahip olduğunu söyledi (utandığından yalan söyledi). Noel arifesinde tüm ailesiyle tanışmak üzereyken gerçeği itiraf etti, bu yüzden bunu tatil için bir kenara bırakmak zorunda kaldım. Ayrıca, onun yerine benden en az 35 dakika/10 mil uzakta; hiçbir zaman tamamen bana gelmeye çalışmadı. Geçen yıl boyunca, ilgi alanlarımızın çok farklı olduğunu giderek daha fazla fark ettim; country müziğine (özellikle "modern" şeylere) ilgi duyuyor, yalnızca birkaç favori yiyecek şeyine bağlı kalıyor, benim ve arkadaşlarımın yanında hala biraz çekingen ve Bravo'yu seviyor. Alternatif rock'tan hoşlanıyorum, pek çok farklı yemeği deneyeceğim (Nato hariç; bir daha yemeyeceğim), video oyunlarını seven dışa dönük inek. Hâlâ öğrenci belgesine sahip ve hala öğrenci kredilerini ve faturalarını ödediği için (hala ailesiyle birlikte yaşıyor) araba alacak parası yok. Ayrıca işini çok yakında kaybediyor ama serbest iş bulmak için çalışıyor. Artık geçmişe sahip olduğunuza göre, işte benim ikilemim: O, sahip olduğum ilk deli olmayan kız arkadaşım ve gerçekten tatlı/kibar. Çılgın eski sevgililerle uğraşmak kolaydı ama o o kadar kolay olmayacakmış gibi hissediyor. Kendimi nasıl hazırlayabilir ve onu olabildiğince kolay hayal kırıklığına uğratabilirim? (Eğer mümkünse)
Burada biraz arka plan : Eski sevgilim beni bir yıldan fazla bir süre önce aldattıktan sonra benden ayrıldı. Ayrıldıktan beş ay sonra, hayatıma geri döndü ve sonraki yılı ben olmayan ve ona pislik gibi davranan diğer erkeklerle çıkarak geçirdi. Annesi kısa süre önce öldü ve babası, dağılmayla aynı sıralarda hapisten çıktı. Son zamanlardaki davranışları beni hayatımda onsuz daha iyi olduğuma ikna etti ama bir yanım ona göz kulak olması için onu yanımda tutmak istiyor. Ne yapmam gerektiğini düşünüyorsun?
Erkek arkadaşımla mezuniyet törenine gitmek istediğimi gündeme getirdim ve gitmeyi reddettiğini ve nedenini bana söylemeyeceğini söyledi. Mesele şu ki, gerçek dansa gitmek bile istemiyorum, sadece giyinmek ve yemek falan yemek için dışarı çıkmak istedim, sadece ikimiz, bu yüzden gerçekten onun dansa gitmek istememesi meselesi değil. dans et ya da insanların yanında ol. Hala birkaç kız arkadaşımla gitmek istediğimi söylediğimde üzüldü. Tekrar gündeme getirmeye çalıştım ama sinirlendi ve neden gitmek istemediği hakkında konuşmayı veya bana söylemeyi reddediyor. Aslında dansa gitmek istemediğimi ve geçen yıl yaptığımız gibi bir grupla gitmeyeceğimizi biliyor. Tüm arkadaşlarımın giyinip eğlenecek olmasına ve erkek arkadaşım beni almayı reddettiği için evde tıkılıp kalmama üzülüyorum. Bunun sadece eve dönüş olduğunu biliyorum ve benimle baloya gideceğini söylüyor ama bundan şüphe etmeye başlıyorum. Ben ne yaparım?
Burada biraz aklımın ucundayım. Ailem, büyüyen kardeşimi asla disipline etmedi. Babam her zaman herkesi kontrol etmeye çalışmasının ve annemin asla müdahale etmemesinin "sevimli" olduğunu düşünürdü. Şimdi ağabeyim 31 yaşında bir adam ve tam bir psikopat. Sorumluluğu olacak hiçbir şey olmadığında, "(genellikle beni) egzersiz yapmaya zorlamak" veya boktan "sorumluluk almak" için evin içinde bir şeyleri hareket ettirmek gibi saçmalıklar yaparak herkesi kontrol etmeye çalışıyor. Hem o hem de ben engelliyiz ve kelimenin tam anlamıyla gidecek başka yerim yok. Fiziksel engelliyim ve ailem benim IHSS çalışanlarım ama sanırım olan kardeşimin benden "daha normal" demesine, rampa koşmasına ve ne isterse yapmasına izin verdiler. Birkaç yıl önce erkek kardeşim hapları patlatmaya başladı ve öfkesi daha da kötüleşti; Şimdi olduğundan daha çılgınca davranıyor, ama şimdi gelecek yıl başkan olacağına dair bir fikre sahip (bunu daha önce yayınlamıştım) ve insanların onun ölmesini isteyerek sürekli onun peşinde olduğunu düşünüyor. Hemen hemen artık evimde kendimi güvende hissetmiyorum ve ailem bu konuda ya da onun hakkında bir şey yapmayı reddediyor. Onlara sordum ve gidecek başka yerim olmadığı için bunun benim için adil olmadığını ve IHSS çalışanları ve Ebeveynlerim olarak yaşadığım yeri olabildiğince güvenli hale getirmeleri gerektiğini söyledim. Yapılacak başka ne var bilmiyorum. IHSS ile iletişime geçip onlara ailemin yaşam durumumu güvenli bir ortam haline getirmediğini ama aynı zamanda hayat dersleri almam gerektiğini düşünen birinden daha fazla bu şekilde yaşayamayacağımı söylemek istemiyorum. günlük bazda
İki yıl (iki farklı okulda) İngilizce öğretmeni olarak öğretmenlik yaptım. İki kere de bütçe kesintileri nedeniyle ayrılmak zorunda kaldım, ancak mükemmel tavsiyelerle ayrıldım. Geçen yaz aptalca bir değişiklik için sadece özel okullara başvurdum ve şimdi ekim ayı ve esasen işsizim. Faturaları ödememe yardımcı olan birkaç yarı zamanlı işim var ama ben büyük bir çocuk işi istiyorum. Öğretmenlik dışında hiçbir zaman iş aramadım ve diplomamın başka bir yerde iş bulmama yardımcı olup olmayacağı konusunda hiçbir fikrim yok. Ne tür pozisyonlara bakabileceğim veya onları nerede bulabileceğim konusunda öneriler için sonsuza kadar minnettar olurum.
Geçen yıl içinde, küçük kız kardeşim (25) benden (29) uzaklaşmaya karar verdi çünkü benim "fazla yargılayıcı" ve dedikoducu olduğumu söylüyor. Onu işaretleyen bazı örnekler: Güzel bir yüzü ve ilginç bir burnu olan etnik kökenli en iyi arkadaşı, burun estetiği olmaya karar verdi. O her zaman güzel bir kızdı ve burnu son derece güzeldi ve hiçbir şekilde çirkin görünmüyor ya da şekli bozmuyordu. Ancak o gidip bir burun estetiği yaptırdı ve bu hiç de iyi yapılmış bir iş değildi. Yeni burun yüzünü pohpohlamıyor ve nesnel olarak eskisinden daha kötü görünüyor. Tüm prosedürün gereksiz olduğunu düşünüyorum ve bu kızı aşırı güzellik standartlarıyla her zaman yüzeysel ve sığ bulmuşumdur. Kız kardeşime, gündelik bir sohbette bana arkadaşının yeni burnunun resimlerini gösterdiğinde bundan hoşlanmadığımı söyledim. Ve burun çok tuhaf görünüyordu ve baştan güzel bir kız olduğu için burun estetiği çok gereksizdi. Başka bir örnek, ona her zaman endişelendiğim bir arkadaşımdan bahsettiğim zamandır. Bu kadın, yılın belki sadece 3 ayını onunla geçiren yabancı bir adamla uzun mesafeli bir evliliğe aşık. Onu sevdiği için onunla birlikte olma kararını destekliyorum ama özel olarak derinden endişeliyim ve onun çok iyi bir adam olduğunu düşünmüyorum. Bunu kız kardeşime söylediğimde sinirleniyor ve bunun beni ilgilendirmediğini ve onun ve benim ilişki standartlarımızın farklı olduğunu, bu nedenle bu düzenleme arkadaşımı mutlu ediyorsa, yargılamaya hakkım olmadığını söylüyor. Bu görüşlere sahip olmak benim kötü bir insan olduğum anlamına mı geliyor? Yargılıyor muyum? Bunda yanlış olan ne?
GF'im geçen hafta bana uçtu. Ona başka bir adama mesaj atıp atmadığını sordum ve bu soruyu sormam neredeyse onun benden ayrılmasına neden oldu. Olabileceğini düşünmemin nedeni, şüpheli telefon etkinliğine sahip olması. Ben aynı odada yokken çok kullanıyor ve ben girdiğimde yaptığı işi hemen bırakıyor, son zamanlarda eve geldiğinde tamamen sessize almaya başladı ve telefonunu ekran tarafı aşağı gelecek şekilde bırakıyor. Bu sadece son birkaç aydır oluyor. Bunu, 2 yıldır zaten benim varlığımı hiçbir zaman kamusal anlamda kabul etmediği gerçeğiyle birlikte koyun ve biraz şüphe duydum. Ona şüpheli bir şeyler olup olmadığını sorduğumda patladı ve ona güvenmediğimi söyledi vb. bir arkadaşın evinde kalmaya gitti ve hemen hemen ayrıldığımızı ima etti. Şimdi, bir şeyle ilgili bir sorunum varsa veya biraz şüpheleniyorsam, bunu soramayacağımı veya beni anında terk edeceğini hissediyorum. Adil mi? Beni rahatsız eden şey hakkında konuşabilmem gerektiğini hissediyorum. Telefon alışkanlıklarını sorma konusunda çok mu güvensizim?
İngiltere'de 19 yaşındayım ve öğrenci sendikamda bar personeli pozisyonu için bir iş görüşmesi teklif edildi (bunun hiçbir şekilde ciddi bir iş olmadığını biliyorum, ama gerçekten alabilirim!) . Görüşmemin bir parçası olarak, beni bu iş için neyin öne çıkardığına dair 3 dakikalık bir sunum yapmam gerekiyor. Konular için iyiyim - güvenilirlik, çok sayıda iş deneyimi, topluluğa geri verme vb. Asıl sorum şu: Bu sunumu açmanın en iyi yolu nedir? Ayrıca, geçmişte pek yapmak zorunda kalmadığım için genel olarak sunum yapmak için herhangi bir ipucu memnuniyetle karşılanacaktır.
Eski sevgilim ve ben ciddi anlamda aşıktık. Yaklaşık 7 ay çıktık. Sorunlu bir geçmişi var ve erkekler tarafından çok incitildi. İstediği halde ciddi bir ilişkiye hazır değildi ve benimle bitirdi. 3 gün sonra benden önce gördüğü bir adamla yatıyor. Sadece "fiziksel" bir ilişkiye sahip olmanın, hem fiziksel hem de duygulara sahip olmaktan daha kolay olduğunu söylüyor. Açıklaması zor. Temel olarak, şu anda gerçekten mücadele ediyorum. Onu özlüyorum ve hala seviyorum. Ona ihtiyacı olan alanı veriyorum ama yine de beni özlediğini söylüyor. Beni özlediğini söyleyerek mesaj attığında hayatıma devam etmeye başlamıştım. Bu kızı hala çok önemsiyorum. Acı çekiyorum ama onu temelli kaybetmek istemiyorum. Herhangi bir tavsiye veya herhangi bir şey - teşekkür ederim.
Ben (22f) eski sevgilime (30m) aşığım. Bir yıl birlikteydik ama ne istediğini bilmeden onu tercih etmesi üzerine birkaç kez ayrıldık. Kariyere ve kendisine odaklanmak istediğini ve hayatın farklı noktalarında olduğumuzu söyleyip duruyor. Yaklaşık 3 haftadır ayrıyız, ancak birçok kez takıldık ve sonunda gece kalıp sevimli oldum vs. Bana mükemmel olduğumu ve kesinlikle her şeyi doğru yaptığımı ve onda bir terslik olduğunu düşündüğünü söyledi. çünkü benimle tam olarak "tıklayamadı". Birlikteyken hem gülüyoruz hem eğleniyoruz hem de birbirimize güveniyoruz ve ikimiz de yatakta süper uyumluyuz ve bu çok mükemmel görünüyor. Ama ertesi gün sanki bir anahtar ters dönüyor ve beni görmezden gelmeye ve kısa olmaya başlayacak... Ne yapacağımı ya da düşüneceğimi bilmiyorum. Bu adama cidden aşığım ve onun için her şeyi yaparım ve başka bir şey aradığını bilmek canımı yakıyor, ancak onun arkadaşı olmak istiyorum çünkü o benim en iyi arkadaşım oldu. Her şeyi anlatabileceğim ve beni yargılamayacağını bildiğim tek kişi. Ona arkadaş olarak akşam yemeğine gitmek istediğimi söyleyeceğim ama sonra beni öpecek ve bu kızışacak ve birlikteymişiz gibi davranacak. Ve ertesi gün ya da birkaç gün sonra...bam! Yokmuşum gibi davranmaya geri döndüm. Ben ne yaparım? :/
Liseden tanıdığım, yeni 18 yaşına giren bir kız var. Her tür erkekle flört eder ve onlara dokunur, ilgiyi sever ve sürekli nakit sıkıntısı çeker ve para için arkadaşları için rastgele işler yapar (Victoria's'a gitmekte ısrar etmesine rağmen) Sütyenlerinin sırrı. Görünüşe göre bir sütyeni doğru şekilde uydurabilen tek kişi onlar). Ayrıca, konuşmanın onunla hiçbir ilgisi olmadığında sekse atıfta bulunarak oldukça kirli konuşuyor. Erkeklerin "çakma (çalma)" şeylerinden bahsetmesi gibi, "bilirsin, bu kelimenin arkasında başka bir anlam var" der. Kısa boylu, asyalı, hem annesiyle hem de babasıyla sorunları var ama (tüm flörtlerine rağmen) çıkmak istemediğinde ısrar ediyor. Ve 15 yaşından beri 20'li yaşlarındaki yetişkin erkeklerle flört ediyor. Ayrıca ortaokuldayken ablasının erkek arkadaşıyla striptiz poker oynadığını da duydum (ablası ve erkek arkadaşı 16 yaşındaydı sanırım?) Her neyse, kendine masum diyor ama gerçekten masumla kirli arasındaki çizgide gidip geliyor.
Şiddetli diz ağrısı nedeniyle mesafe koşularında zorluk yaşadım. Dayanıklılığım harika, çok uzun mesafeler bisiklet sürebiliyorum ama koşamıyorum çünkü dizlerim 8 ila 10 mil kadar gevşiyor. Tam bir dizi röntgen çeken ve dizlerimin mükemmel durumda olduğunu söyleyen Ortopediste gittim. Sonra bana bir sürü denge egzersizi yaptırdı ve sorunumun denge ve "kalça stabilitesi" olduğunu söyledi. PT yazdı, ancak sigortam biraz berbat ve haftada 3 kez PT bana ayda yaklaşık 300 $ kazandıracak. Bu biraz dik. Peki, denge ve kalça stabilitesi nedeniyle diz sorunları yaşayan başka biri var mı? Ne yaptın? Evde yapabileceğim ve PT'ye bir ton para harcamadan yapabileceğim dengeleme egzersizleri var mı?
Yaklaşık iki yıldır birlikteyiz ve birkaç ay içinde birbirimizden oldukça uzak üniversitelere gideceğiz. O benim en iyi arkadaşım ve ben ona aşığım ama ikimiz de üniversitede birbirimizi geride tutacağımızı ve birlikte kalmaya çalışırsak kötü bir ayrılık yaşayacağımızı düşünüyoruz. Bu yüzden planımız, ayrılma zamanı geldiğinde barışçıl bir şekilde yollarımızı ayırmak ve yakın kalmak. İkimiz de okuldayken ve evdeyken birbirimizle birlikte olmak için kendi işlerimizi yapmaya karar verdik. Bu kulağa iyi bir plan gibi geliyor mu? Birbirimizden nefret etmeye çalışmaktansa, ayrılmaya hazır olmadan önce vedalaşmayı tercih ederiz. Bu işe yarayacak mı?
Erkek arkadaşımla yaklaşık 9 aydır çıkıyoruz ve daha önce 3 yıldır tanışıyor ve yakın arkadaşız. İlişkilerim oldu ve diğer erkeklerin belirli insanların ne kadar çekici olduğundan bahsetmesini hiç kıskanmadım. Ama şu an sahip olduğum bf ile o ve diğer en iyi erkek arkadaşım, en iyi kadın arkadaşımın ne kadar ateşli olduğu ve yapabilseler ya da şansları olsa onunla nasıl seks yapacakları hakkında konuşuyorlar. Erkek arkadaşımla bu konuda özel olarak konuştum, bunun sadece Guy konuşması olup olmadığını gördüm ama benimle çıkmıyorsa onunla çıkacağını söyledi. Ve onunla konuştum ve onu çekici buluyor ve onunla çıkacaktı. Yaklaşan bir ortak projemiz var ve onunla ekip kurmak istiyor. Bunu yapmasını gerçekten istemiyorum çünkü tuhaf bir nedenden dolayı içim kaynıyor ve bunun olmasını hiç istemiyorum. Ne olduğunu bilmiyorum ama bende çığlık atma isteği uyandırıyor. Yardım edin ne yapacağım?
Bu yüzden bu gece köpeğimi küçük patisi için veterinere geri götürmem gerekiyor. Bugün hastalandı ve patisinin ağrıyan kısmını yalamasını engellemek için üzerindeki koni ile 'savaşmaya' devam ediyor. Benim sorunum, onu bu gece veterinere götürmem gerekiyor, taksiye bineceğiz ama onu evimizden arabaya nasıl götüreceğimi bilmiyorum! temelde yanına gittiğimde çok tedirgin oluyor, bu yüzden sorum şu, onu kaldıracak kadar nasıl sakinleştirebilirim? Pati üzerinde yürüyemediği için onu taksiye götürmemin tek yolu bu :/
Hey arkadaşlar! Son birkaç haftadır burada Reddit'te gizleniyorum/rastgele gönderiler paylaşıyorum ve topluluğun sağladığı yanıtların kalitesinden tamamen etkilendim! Eee... Çok zorlandığım bir şeyi paylaşmaya karar verdim. 24 yaşındayım ve hiç kimseyle yakın bir ilişki içinde olmadım ve kişisel düzeyde insanlarla nasıl etkileşim kuracağım konusunda her zaman mücadele ettim. İşler daha iyiye gidiyor ve aslında bayanlarla bazı başarılar elde ettim! (22 yaşında ilk öpücük, ftw!). Hevesli bir halterciyim, önümde iyi bir kariyer var ve şimdi klas moda dünyasına dalmaya başlıyorum (bu yılki hedef ısmarlama bir takım elbise almak). Genel halkın beni çekici bulduğuna ve "kolayca yaklaşılabilir" ve arkadaş canlısı biri olarak algılandığıma inanıyorum. Bu yüzden insanlara yaklaşmak ve sohbet başlatmakla ilgili hiçbir sorunum yok. Benim için meselenin diğer kişiyi empatik bir şekilde dinlemek olduğuna inanıyorum. Nedense ne zaman biriyle sohbet etsem zihnim problem çözme moduna geçiyor ya da bir şekilde onlarla ilişkim varmış gibi gösterecek bir hikaye anlatmaya başlıyorum. Ne hakkında konuşuyorlarsa, zihnim onu toparlamaya başlıyor ve sonra mantıklı bir çözüm buluyorum. Bu, tavsiyemi istiyorlarsa harika çalışıyor (bu yüzden işyerinde harikayım), ancak güzel bir bayanın veya bir arkadaşın benimle bazı mahrem detayları paylaştığını ve benim tuzağımı yeterince uzun süre kapalı tutamadığımı söylemek kesinlikle korkunç. Bir çeşit bağlantı kurabilmemiz için hikayeyi yeterince anlatmalarına izin verin. Şu anda karşı cinsle konuşurken dilimi ısırma konusunda yavaş yavaş (çok yavaş) daha iyi hale geliyorum ve ayrıca çoğu insanın sorunlarının çözülmesini istemediğini, sadece konuşmak ve senin anlamanı istediğini fark ediyorum. Bayanlar ve baylar size sorum şu, daha iyi bir dinleyici olmam için bana ne gibi ipuçları verebilirsiniz? Ve gelişmeye nasıl devam edebilirim ve diğer insanlarla nasıl derin bağlar kuracağımı öğrenebilirim? Yanıtlarınızı okumak için gerçekten sabırsızlanıyorum!
Altı yıldır tanıdığım bir arkadaşım ağustos ayında evleniyor. Ortak bir arkadaşım aracılığıyla, Noel'e yakın bir zamanda postayla tarihi kaydetme kartı ve bu ayın başlarında bir davetiye aldığını keşfettim. Şimdi, davet edilmemek bir şey olurdu ve umurumda olmazdı, ama kafamı kaşıma bırakan bir şey var. Ortak arkadaş bu diğer arkadaşla ancak benim aracılığımla tanıştı. Aslında davet edildiğine şaşırdı ve damatla pek yakın olmadığı ve gelinle sadece bir kez tanıştığı için bana bu konuda bir şeyler söyledi. Ben ise damadı daha uzun ve daha iyi tanımanın yanı sıra bu adama da iş buldum. Geçen yaz birlikte beyzbol maçlarına gittik, sürekli bir araya geliyoruz ve tüm bu şeyleri yapıyoruz, bu yüzden onların ilişkimizi zorladığını düşünmüyorum. Ancak, onun düğününe davetiye almadım. Evleneceğinden daha önce bahsetmişti, bana bunun Ağustos ayında olduğunu söyledi. Şimdi sahip olduğum soru şu: Bir şey mi söylüyorum? Davet edilmeyeceğimi ve davet edileceğimi düşündüğümü gösteren hiçbir şey yok. Sanki biri bana davetiye göndermeyi unutmuş gibi. Yoksa gitmesine izin mi vermeliyim? Bunu yapışkan olmayan bir şekilde nasıl halledeceğim konusunda kafam karıştı. Davet edilmediysem, bu çok iyi, ama bir LCV döndürmediğimi ya da es geçmediğimi falan düşünmesini istemiyorum.
Aralık ayının sonlarına doğru bu çocuk numaramı istedi. O zamandan beri takılıyoruz. Süper açık sözlüydü ve bana tüm seks ve ilişki geçmişini anlattı ve bana hala bakire olduğum benimkini sordu (son zamanlarda çok dindar büyüdüm ve bundan kurtuldum). Bana sürekli bir ilişki arıyor muyum, ne tür erkeklere giderim gibi sorular soruyor. Bana her zaman onu ne kadar seksi olduğum konusunda tahrik ettiğimi söyleyen mesajlar gönderiyor. Şubat ayının büyük bir bölümünde oldukça meşguldü ve benim iş/okul programım ve onunkiyle birlikte takılamamıştık. Yine de mesaj atıyor. Konuşuyorduk ve bana bir ilişki istiyormuş gibi göründüğümü ve bu noktada kariyerine odaklanmaya çalıştığını ve zamanı olmadığını ama beni incitmek istemediğini ve hala beni istediğini söyledi. hayatı ve benimle takılmaya devam etmek istiyor ve beni cuma günü evine davet etti. Ne zaman takılsak, onun yerine gidersek, bana kadeh şarap doldurur. Hiç içmez ve sonunda saatlerce konuşup sevişiriz. Henüz seks yapmadığı konusunda çok tatlıydı ve ben hazır olana kadar beni hiçbir şeye zorlamayacağını söyledi. Dürüst olmak gerekirse, hazır olduğumu düşünüyorum ama o bir ilişki istemediği için, arkadaş olmayı fayda sağlayan bir şekilde kaldırabilir miyim ve incinmek istemiyorum. bir yandan boşver bence 20 yaşındayım bakireyim hayatım boyunca iyi bir kız oldum sıradan ve anlamsız bir şey yapmaktan çekinmezdim ama diğer yandan yapabilir miyim bilmiyorum ona karşı hisler geliştirmeden
Üç yıldan biraz fazla bir süredir birlikte olduğum nişanlım ve son zamanlarda çok sayıda kavga ettim, ancak bunları büyüyen ağrılara ve onun duygusal olarak istismarcı bir aileden olduğu gerçeğine bağladım. Ancak, şimdi bana karşı acımasız olduğunu hissediyorum ve bunu aşmaya çalışmalı mıyım yoksa anlaşmayı bozmalı mı emin değilim. Bir kedim vardı ve nişanlım ondan hoşlanmadı. Her neyse - bazı insanlar kedileri sevmez (annem onlardan korkardı ve onlardan kaçınmak için elinden geleni yapardı... çocukken amcasının biri tarafından hırpalandığını görmesiyle ilgili bir şeyler vardı...) Kedi dünden önceki gün öldü ve bu beni çok endişelendirdi. Kediyi sevmekle kalmadım, onu dört yıldan biraz daha uzun bir süre önce vefat eden teyzemden miras aldım. Bunun için çok üzgünüm. Dün sabah nişanlıma bundan bahsettim ve o da bunun için üzgün olduğunu söyledi. Dün bütün gün nişanlımla konuşmadım ama akşam konuştuğumuzda morali bozuktu ve bir kedi için neden bu kadar sinirlendiğimi anlamadığını söyledi. Ona umursamaz davrandığını düşündüğümü söyledim ve esasen "Buna ihtiyacım yok" dedi ve telefonu kapattı. Tekrar konuştuk ve ona kedi hakkında ne hissettiğine veya anlayıp anlamadığına bakmaksızın iyi, destekleyici bir insan olmaya çalışması gerektiğini söylediğimde ona nasıl hissedeceğini söylediğimi düşündüğünü söyledi. Şimdi o zamandan beri onunla konuşmadım. Ne yapmalıyım?
# Bölüm 1 Bir şeyi anlamakta zorlanıyorum. Eski kız arkadaşım 6 ay önce benden ayrıldı, 6 ay boyunca onu geri kazanmaya çalıştım. 2 haftada bir görüşürdük ve aynı anda 2 bezelye gibi anlaşırdık ve beni yönlendirmeye devam etti, ancak onu gördükten 2 gün sonra bana bunun bir hata olduğunu ve artık konuşamayacağımızı söylerdi. . Bu tabii ki gerçekten haksızlıktı ve bende büyük bir depresyona neden oldu. # Bölüm 2 Bununla 6 ay uğraştıktan sonra onu tamamen kesmeye karar verdim ve artık ona mesaj atmayarak iyi yapıyorum. Hala neredeyse her 2 gecede bir bana mesaj atıyor. Anlamıyorum .. Benimle hiçbir şey yapmak istemiyor ama yine de bana mesaj atıyor. Elbette birisi birini hayatından çıkarmak isteseydi, birisine sürekli mesaj atma zahmetine katlanmaz mıydı? # 3. Bölüm Sanırım varmaya çalıştığım şey, benden ayrılan birinin ben sonsuza dek veda ettikten sonra bile neden bana mesaj atmaya devam ettiğine dair bir açıklaması olan var mı? Teşekkürler
Birkaç gün önce polis, çevrede bir yerde gürültü şikayeti nedeniyle arkadaşlarımla yaptığım haftalık bir toplantıyı yarıda kesti. Bu, bu evde uzun yıllardır geleneksel bir toplantı oldu ve polisler bize burayı kapatmamızı hiç söylemedi. Şimdi yasa ile kısa bir tasma bağlıyız. Bu haftalık toplantıyı durdurmak istemiyorum ama sadece bir uyarı yerine bilet almak da istemiyorum. Normalde bardak başına 5 dolar alırız, hemen hemen standart bir fıçı. Bunun normal bir fıçıdan farkı, gelen herkesi tanıyor olmamız. Genelde 20-40 arkadaşımız gelir. Aşağıdakileri yapsaydık yasal olur muydu? * Bardaklar için ücret alınmaya devam ediyor * yalnızca 21+ * Alkolle ilgili olmayan diğer yasaları (gürültü, çöp atma vb.) çiğnemekten kaçınıldı. Yoksa özel bir konuttan alkol satmanın hala bir sorunu var mı? Gerçekten ücretlendirmek yerine maliyetleri karşılamak için parasal bağışlar isteyebilir miyiz?
İşte anlaşma. Bu kızla birkaç aydır aralıksız konuşuyorum. Ondan hoşlanıyorum ve o da benden hoşlandığını söyledi. O her hafta sonu okulda ve partilerde C-B alan bir kız tipi, ben okulda düz A alırım ve asla partilere gitmem. Asosyal değilim sadece parti ortamını ve genel olarak içki içmeyi sevmiyorum. Nedense bu partilere gitmesi beni rahatsız ediyor ve onlar bana göre değil. Bu, böyle hissedilmesi gereken bir şey mi yoksa omuz silkmeli miyim?
Bir yaz günü ve evde yalnız kaldığı günlerin tadını çıkaran 16 yaşında bir kadın olarak, en sevdiğim Broadway film müziğim Chicago'yu açmaya karar verdim. Cazip melodilerin tadını çıkarmak için duşa giriyorum (çünkü, duşta şarkı söylemeyi kim sevmez) ve evde yalnız olduğum için banyo kapısını kapatmaya zahmet etmiyorum değil mi? En sevdiğim "When you good to Mama" çalarken kurumaya çıkmak. Chicago'yu çok iyi tanımayanlarınız için, "When you're good to Mama" doğru söylenirse/dans edilirse çok akıcıdır. Bu şarkıyı söylediğimde ve şehvetli bir şekilde kurumaya başladığımda sıcak hissediyorum, bacağımı kapalı klozet kapağına koydum ve bir erkek arkadaş edinirsem nasıl görüneceğimi görmek için aynada biraz seksi zaman geçirdim. ve görmek için başımı çevirdiğimde küçük numaramı yapıyorum-... Amcam, koridordan başlayarak. Ardına kadar açık kapıdan ve sadece bir memeyi kaplayan havlumdan seksi çıplaklığıma bir bakış atıyor. Merdivenlerden aşağı dalar ve ben de havlumu alır, müziği kapatır ve normal bir insan gibi utanç içinde üzerimi kurularım, giyinir ve utanç hikayemi yazmak için bilgisayarın başına çıkarım.
Merhaba, yaşadığım garip bir duygu hakkında tavsiye almak istiyorum. Bu iki kızla birkaç hafta önce tanıştım ve (bu arada onlar kız kardeşler) harika anlaştık, harika bir sohbet ettik falan. Gelecek ay onlarla ve başka bir erkek arkadaşımla tatile çıkacağız. Ancak bu Cumartesi, söz konusu tatil planlarını tartışmak için buluşacağız. Mesele şu ki, bu yeni arkadaşların hislerinde farklı bir şeyler var. Ailem başka bir arkadaşları için gittikleri yerde (ben gidemedim) bir partiye gittiler ve birbirlerini daha yakından tanımaya başladılar ve tüm aile ile "en iyi arkadaşlar" olduklarını söylediler. O birkaç haftadan beri bütün aileyi görmedim. Bir şeylerin ters gittiğine dair garip duygulara kapılmaya başlıyorum... Ne olduğunu bilmiyorum. Belki de beni bir insan olarak seviyormuş numarası yapıyorlardı, bilmiyorum. Yanlarında sadece bir kez bulunduğumu ve harika geçtiğini düşünürsek bu çok garip. Ama bir şey sadece... kapalı hissettiriyor. Bunun sadece bir arkadaşlık olduğunu ve başka bir şey olmadığını belirtmek isterim. Belki de bu gençlik kaygısıdır. Verilen herhangi bir tavsiye veya cevap çok makbule geçer, Teşekkürler.
Herkese selam, Bunu kısa tutmaya çalışacağım. 2014'te TimeWarner benden 90 $ talep etmeye çalıştı (ki onlara gerçekten borçluydum) ama bunu benden almaya nasıl çalıştıkları konusunda inanılmaz derecede aptalca davrandılar. Aylık bir fatura ödeyen sürekli bir müşteriydim, ancak beni hiçbir zaman bir tahsilat acentesine gönderdikleri ücretle ilgili olarak arama veya e-posta gönderme zahmetine girmediler. Ajansla iletişime geçildikten sonra sorunu TimeWarner ile düzelttim. Sorun çözülmüş görünüyor... Ardından, 2015 yazında aynı borçla ilgili daha fazla tahsilat çağrısı alıyorum. TimeWarner ile araştırıyorum ve görünüşe göre aynı borcu gönderen sistemlerindeki bir hataymış. Erken yakaladım, bu yüzden hasar yok. Sonra bugün, CreditKarma'da puanımın vurulduğunu (~800 -> ~750) keşfettim ve neden olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. TW'nin Şubat ayında 90 dolarlık borcunu başka bir ajansa gönderdiği ortaya çıktı, ancak o ajans hiçbir zaman benimle iletişime geçme zahmetine girmedi, bu yüzden aslında TransUnion raporuma isabet etti. Hem TW hem de ajans bugün telefonda pek yardımcı olmadı ve yarın onlarla biraz daha zaman geçirmem gerekecek... ama en azından ödeme yapmak zorunda kalmamam açısından bu sorun çözülecek. AMA, asıl mesele şu ki, bu sonbaharda Hukuk Fakültesine gitmek üzereyim ve bu yaz (ilk yılı kapsayacak şekilde) başvurmam gereken yaklaşık 50 bin dolarlık özel öğrenci kredisine bakıyorum. . Hala iyi bir kredim var, ailem imzalayacak ve New York'ta bir BigLaw işine girme ihtimalim olan harika bir okula gidiyorum, ancak yine de TW'nin beceriksizliğinin bana $$'a mal olacağından endişeleniyorum. Dolar daha yüksek faiz oranlarıyla yolda.
Geçen gece, kız arkadaşım (26) bana (26 ay) birlikte yeterince vakit geçirmediğimizi düşünmediğini ve öncelikler listemde çok üst sıralarda yer almadığını söyledi. Sorun şu ki, ben ortada bir yerdeyim. Ona sırılsıklam aşık değilim; her düşüncemde yaşamıyor. Ama onu seviyorum; Bence o harika bir insan. Onun yanında vakit geçirmekten keyif alıyorum. Onu mutlu etmek ve bana hissettirdiği kadar özel hissettirmek istiyorum. Ama aynı zamanda inanılmaz derecede meşgulüm. Ayrıca yalnız kaldığım zamana da derinden değer veriyorum. Neredeyse sürekli etrafta koşturuyormuş gibi hissediyorum. Yine de, her hafta özel randevu gecelerinin yanı sıra birlikte kalacağımız veya birbirimizin işlevlerine/etkinliklerine/gösterilerine/toplantılarına katılacağımız bir veya iki gece olmasını sağladım. Ortalama olarak, haftada üç kez görüştüğümüzü söyleyebilirim. Daha da sinir bozucu olan, söylemeye çalıştığım bazı güzel şeyleri genellikle düpedüz reddetmesidir. Ona iltifat ettiğimde gözlerini devirecek ya da gözlerini devirecek ve geçen gece bile bütün gün onu görmeyi dört gözle beklediğimi söylediğimde bana inanmadığını söyledi. İlk başta, tatlı bir şekilde kendini beğenmiş gibiydi, ama sanki onun benim için özel olduğunu bilmesini sağlamak için bu zorlu mücadeleyi veriyormuşum gibi, altını çizdiğimi hissetmeye başladım. Bunu yazarken, hatalı gibi görünüyor, ama ilişkimizin ne kadar orantısız olduğu konusunda gerçekten kendimi suçlu hissediyorum. Sanırım çaba harcıyorum ve güzel şeyler yapıyorum ve onu düşündüğümü göstermeye çalışıyorum ama yine de benden ne kadar hoşlandığının ve ilişkiye benden ne kadar çok bağlı göründüğünün sürekli olarak farkındayım. Ben. Bunun somut bir sorunu olmayan pek çok şey olduğunu ve aynı anda çok şey olduğunu biliyorum; herhangi bir içgörü takdir edilecektir.
Bariz sebeplerden dolayı çöpe atmak. Az önce kız arkadaşımın eskort olduğunu öğrendim. Çok uzun süredir birlikte olmamamıza rağmen işler hızlı ilerliyordu. Son birkaç gündür oldukça mesafeli ve nerede olduğu konusunda belirsiz. Bir ldr'deyiz ama haftada bir kez görüşmeyi başarıyoruz. Birlikte geçirdiğimiz zaman çok samimi ve harika bir kimyamız var. Birlikte gülebileceğim ve etrafımda kendim olabileceğim biriyle hiç tanışmadım. Bununla birlikte, son birkaç haftadır ilişkimizin daha da uzaklaştığını hissediyorum - dakikalar yerine yalnızca birkaç saatte bir yanıt veriyoruz. Bu gece arkadaşım bana onun arka sayfa reklamlarını bulduklarını ve bazılarının yeni olduğunu ve yerlerin o sırada bana söylediği yerlerle aynı hizada olduğunu söyledi. Ancak, bana sadece arkadaşlarını ziyaret ettiği söylendi - Hiçbir şey düşünmedim. Bu dağınık metin gönderisi için özür dilerim, şu anda aklım biraz karışık ve ne yapacağımdan emin değilim. Ona reklamlardan bahsetmeli miyim? Tüm durum hakkında çok incindim ve kafam karıştı çünkü o beni gerçekten özel ve mutlu hissettirdi, ama benden (IMO) bu kadar büyük bir şey saklayan biriyle birlikte olabileceğimi sanmıyorum. Şu anda bir kayıp olduğum için herhangi bir tavsiye çok makbule geçer. Çok kötü güven sorunlarım var ve bu kıza çok aşık olmaya başlamıştım ve şimdi bu durum hakkında ne söyleyeceğimi veya hissedeceğimi bile bilmiyorum.
Çıplak resimlerden veya alenen cinsellikten bahsetmiyorum ama erkek arkadaşımın bir arkadaşı onunla sevgililer gününde temasa geçti. O bekar. Beni ve bir ilişkimiz olduğunu biliyor ama buna saygı duyup duymadığını bilmiyorum. Bunu gönderen uzun süredir arkadaşlarından biri olsaydı bu beni rahatsız etmeyecek olsa da, onunla çok yakın değil. Ayrıca (bence) onunla çapkın davranma ve davranışlarıyla bazı çizgileri aşma ve birkaç kez onu şahsen gördüğümde bana karşı gerçekten saygısız davranma geçmişine sahipti. Sinsi ve manipülatif olduğu izlenimine kapılıyorum - bence bir gündemi var - ama erkek arkadaşım aynı fikirde değil ve onun masum olduğunu ve sadece arkadaş olmaya çalıştığını düşünüyor. Her halükarda, bir süre önce davranışlarından oldukça rahatsız oldum, bu yüzden ondan onunla daha sıkı sınırlar koymasını istedim. Yaptı ve sonunda bir adım daha ileri gitti ve kendisini bir arkadaş olarak ondan uzaklaştırdı. Sadece ara sıra konuşuyorlar ve o bundan memnun değil - onunla sık sık iletişim kurmaya çalışıyor ve sosyal medyada çok sayıda pasif agresif gönderi paylaşıyor. Sanırım onunla arkadaşlığını kaybettiğim için beni suçluyor - ki bu mutlaka doğru değil, ama müdahale etmemin nedeni, en başta onun hareket etmeyi seçmesiydi. Ama şu anki duruma dönersek: daha da kötüsü, sevgililer gününde birlikte bir seyahatte olmamıza rağmen bana mesajdan bahsetmedi. Genelde ondan haber alırsa bana söyler, bu yüzden bu sefer bahsetmemiş olması garip. Bunu kırmızı bayrak olarak görmeli miyim? Ve her iki durumda da, buna nasıl yaklaşmalıyım? Bu konuda sessiz kalmak beni delirtiyor.
Bir yılı aşkın süredir "beraberiz" ve yaklaşık 6 ay önce gerçekten zorlu bir dönemden geçtik. İkimiz de pişman olduğumuz şeyler yaptık ve partilerde bazı kızlarla biraz çılgına döndü (çıplaklıktan başka bir şey değil). Şimdi, herhangi bir söz veya taahhütte bulunmaya gerçekten hazır olmasa da, hemen hemen yolumuza geri döndük. Yarın gece aynı evde bir partide olacak ve sanırım aynı insanlardan bazılarıyla .. bu beni biraz sinirlendiriyor ve geçmişte yaptığım kendimden biraz nefret ediyorum. Onun hafta sonunun tadını çıkardığını bilerek ve buna güvenerek hafta sonumun tadını nasıl çıkarabileceğime dair herhangi bir önerin var mı? Onu gerçekten çok seviyorum ve önemsiyorum, sadece kendi mutluluğum ve sağlığım için çok fazla korumam var. Ve bu geçici endişelerin, birlikte ve bireysel olarak kaydettiğimiz muazzam ilerlemenin önüne geçmediğinden emin olmak istiyorum.
Biraz arka plan: N.E.'de bir dökme demir dökümhanesinde çalışıyorum. Ohio ve bilmeyenleriniz için, dökümhane işi çevredeki en kirli, en iğrenç, en zor işlerden biridir. Burada minimum gün 10 saat ve erkekler rutin olarak haftada 60 saatten fazla kayıt yapıyor, sanki önemli değilmiş gibi. Haftada 6 gün ortalama 13,5 çalışan bir ekibimiz var. Dışarısı 90 derece ise metalin yanında 140 derecedir. Her neyse, geçenlerde buradaki adamlardan birinin okuma yazma bilmediği dikkatimi çekti. Düz, okuma yazma bilmiyor. Bir araç bulamazsa işe gitmek için bisikletiyle yaklaşık 18 mil (tek yön) sürüyor. 50'li yaşlarının başında, kalıpları bitirmek için hazırlıyor ve her gece bir kasa PBR içiyor. Bu adam hakkında bildiğim tek şey bu. Bu yüzden şöyle düşündüm: Nasıl hayatta kalıyor? Bugün toplumun büyük bir kısmı temel okuma ve yazma becerilerine bağlıdır. Ona sormak istemiyorum çünkü bunun olağanüstü kaba bir şey olacağını düşünüyorum ve benim deneyimlerime göre okuma yazma bilmeyen insanlar bu konuda oldukça savunmacı oluyorlar. Hayatının erken dönemlerinde bu becerileri hiç kazanmadığı gerçeğini aştım. İster aptal/tembel, ister öğrenme güçlüğü var, ister sadece bu temel eğitimi almasını engelleyen bir dizi koşula sahip olsun. Bunu aklımdan çıkardım ve şimdi onun dünyada nasıl işlediğini anlamaya çalışıyorum. Bunun gibi insanlar nasıl kontrat imzalar? Mağazalardan bir şeyler satın alıyor musunuz? Para yönetmek? Yeni bir yere gitmek ister misiniz? Şimdi, İngilizce bilmeyen göçmenler ve zihinsel engelli insanlar farklı bir durum. Genellikle başvuracakları bir destek ağları veya onları gözetleyecek birileri vardır. Bildiğim kadarıyla, bu adam kendi başına. Peki Reddit, aynı durumda tanıdığınız insanlar hakkında herhangi bir içgörü veya anekdot var mı?
Yaklaşık iki yıl önce resmen tanışmıştık, ondan önce aynı liseye gitmiştik ama pek konuşmamıştık. İlk tanıştığımızda iyi arkadaşlarımdan biriyle çıkıyordu ve o da benimle aynı yerde iş bulmuştu. Birlikte çok çalıştık ve sohbet edip ara sıra işten sonra takıldık ve çok iyi arkadaş olmaya başladık. Sonunda o ve şimdi eski sevgilisi ayrıldı ve ben küçük bir aşk geliştirdim ama ona karşı duygularımı bastırmaya çalıştım çünkü: 1.) İyi arkadaşımın eski sevgilisiydi. 2.) Birlikte çalıştık. 3.) Sahip olduğumuz hiçbir dostluğu bozmak istemedim. İyi arkadaş olarak kaldık, ortak arkadaşlarla çokça takıldık, yemek yemeye çıktık ya da sadece oturup müzik dinledik. Birbirimizi gittikçe daha fazla tanımaya ve birbirimizi daha fazla görmeye başladık. Bana çok benziyor, gururlu, atılgan ama mantıklı, sevdiğim birçok şeyi seviyor, fikrini açıkça söylüyor. Gerçekten bağlı görünüyoruz. Bu yazdan sonra işimden ayrıldım ve yeni bir iş buldum, o ise çalışacak başka bir yer bulana kadar bir ay daha kaldı. Artık birlikte çalışmıyor olsak da haftada 3-4 kez planlar yapıyorduk ve ona karşı duygularımla daha uyumlu olmaya başladım. Şimdi yeni yılın başlangıcı ve ona karşı çok güçlü hislerim olduğunu kabul ettim ama nasıl devam edeceğimden emin değilim. Burada başka kimlerin böyle bir durumda olduğunu ve onlar için nasıl sonuçlandığını merak ediyordum. Ona duygularımı söylemeli miyim yoksa kendime mi saklamalıyım? Bir ilişki sürdürmek için yakınlığımızı riske atmaya değer mi? Çıkırsak arkadaşıma (eski sevgilisine) nasıl davranmalıyım? Ona bir randevu teklif etmek için birkaç hafta içinde uygulamaya koymayı düşündüğüm bir tür planım var. Bilmek isteyen olursa bu konuda daha fazla detay verebilirim. Tüm tavsiye ve içgörü için minnettarım.
Başlığı anlamak biraz zor olabilir, kusura bakmayın. Ben daha iri bir adamım (256 lbs) ve ne yazık ki, ilk ilişkim ne kadar kısa sürdüyse, onun tamamen iletişimsizliği nedeniyle onu bitirmek zorunda kaldım. Bu yüzden, şimdi bir erkek için uzaktan seksi kabul edilebileceğim bir noktaya kadar formda olmak istiyorum. Şu anda 22 yaşındayım ve bir devlet üniversitesine gidiyorum. Sorun, forma girerken aynı zamanda bir kız arkadaşım olmasını istediğim yerde ortaya çıkıyor. Biraz bağımlı oldum! Yani, zayıflarken flört eden/çıkmayı deneyen daha önce kilolu erkeklerin bana bir tavsiyesi var mı? Aptalca geldiğini biliyorum ama daha zayıf bir kız arkadaş edinmek için aylarca bir yıldan bir yıla kadar bekleyebileceğimden emin değilim. Herhangi bir ipucu veya yorum takdir edilmektedir.
Bana katlanacağını görürse diye bunu biraz belirsiz hale getireceğim. Kız arkadaşımı çok seviyorum. Ve zamanın yüzde 90'ında aramızdaki şeyler harika. Ama ondan ayrılmamı gündeme getirmesiyle ilgili tekrar eden bir sorunumuz var. Esasen ondan ayrıldım, arkadaş kaldık ve tekrar bir araya geldik çünkü onu sevmekten asla vazgeçmedim. Ayrı olduğumuz süre boyunca, biz hala birlikte olsaydık olmayacağı bir durumda tecavüze uğradı. Ayrılığının bir süre önce olmasına rağmen, hala ara sıra ne kadar yalnız ve incinmiş hissettiğini gündeme getiriyor. Geçenlerde, ondan hiç ayrılmasaydım tecavüze uğramayacağını ve ilk ayrılığımızı atlatamamasının nedeninin bu olduğunu düşünüyor. Beni suçlamadığını söylüyor ama ben olanlar için kendimi suçlamadan edemiyorum. Mümkün olduğunca onun yanında olmaya çalışıyorum ve tecavüzün öylece unutabileceğin bir şey olmadığının farkındayım, ama ara sıra ayrılığımız için beni suçlamasında kendini göstermesi canımı yakıyor. Ve ondan ayrılmasaydım tecavüzün olmayacağı konusunda haklı olduğunu da biliyorum. Uykum kaçıyor ve her şey normalde iyi olsa da, yapabileceğimiz/yapabileceğimiz bir şey olup olmadığını bilmek istiyorum.