Datasets:

yankihue

/

tldr-tr

like 0

Komşum ve ben 2014 yazından (Temmuz civarında) beri harika bir ilişki kurduk. O harika bir adam, harika bir baba ve çim bakımı da dahil olmak üzere pek çok ortak yönümüz var. Ben olduğum kişi olarak, çimiyle ilgili yardım isterse, çim biçme makinesini, ot yiyiciyi ve biçme makinesini ödünç almak da dahil olmak üzere her zaman yardım ettim. Sık sık ekipman için benzin ödüyor, bir şeyler ters gidiyorsa veya yanlışsa onarım yapıyor ve her zaman hem çimlerin (benimkinin hem de annemin) büyük etki yarattığından emin oluyor. Ama annem, kendisinin, ekipmanının ve hatta benim avantajımdan çok fazla yararlandığını düşünüyor. Ekipman kullanma maliyeti, aşınma ve yıpranma, gaz, zaman vb. göz önüne alındığında, onunla yaptığım iş için bana ödeme yapması gerektiğine inanıyor. Bunu ona nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ve yanlış yaparsam harika bir arkadaşımı ve hatta daha iyi bir komşumu kaybedeceğimden korkuyorum. Biri bana tavsiyede bulunabilir mi?

Temel olarak, yakın zamanda bu çok hoş çocukla tanıştım ve anında aşık oldum. O çok tatlı ve benim için mükemmel bir eş olduğunu hissediyorum ve o da aynı şeyi hissediyor! Birbirimizi sadece bir aydır tanıyoruz ve ikimiz de 19 yaşındayız. Ne yazık ki... ikimiz de genciz ve üniversitedeyiz ve o, ayın 21'inden başlayarak tüm yaz boyunca ailesinin yanına taşınıyor. Yani yaklaşık 4 ay boyunca kabaca 4 saat ayrı kalacağız. Sorum şu, şimdi ne yapmalıyım? Bu noktada onun için gittikçe daha çok düşüyormuşum gibi hissediyorum, ama korkarım ki o gittiğinde gerçekten üzgün ve yalnız olacağım. O dönene kadar onu görmeyi bırakmalı mıyım? Yoksa iletişimde mi kalalım? Mantıksız olmama yardım et, çünkü benden onunla uzun mesafeli bir ilişki içinde olmamı isterse, bunu düşünebilirim.

Ben de eski kız arkadaşımdan 3-4 ay önce ayrıldım. Ana sebep, uzun mesafe olmasıydı ve şimdi bunun işe yaramadığını anlıyorum çünkü onunla uzlaşmayı reddettim ve onunla yaşamak için yarı yolu yarıladım. Şimdi yapacağım şey... Her neyse, göç etmek istiyorum ve bu yüzden seçtiğim yerde tatile (ayrılık sonrası*) gittim. Orada uzun zamandır tanıdığım (f/25) bir kızla tanıştım ve anlaştık. Çoğunlukla düştüğümüz anlar olmasına rağmen harika bir zaman geçirdik! Ona onun için geri geleceğime söz verdim ve çok düzenli olarak Skype / WhatsApp üzerinden konuşuyoruz. Geçen gün eski sevgilimi özlüyordum ve ona bir mesaj gönderdim. Anlayışlı ama temkinli görünüyordu ve buluşmayı kabul ettik. Onu ve ona ne söyleyeceğimi düşünmeden edemiyorum. Onu geri istiyorum. Ama diğer kızı da istiyorum. Daha onu pek tanımazken yurtdışındaki kızla 'mükemmel kız' senaryosu hayal ettiğimi düşünüyorum. Onunla olur mu onu bile bilmiyorum. Belki bir kompleksim var ama onu hayal kırıklığına uğratmak istemiyor gibiyim. Ama ben de eski sevgilimi geri istiyorum.. Bildiğim kadarıyla eski sevgilim yoluna devam etti ve beni geri istemiyor. Onu görmeli miyim? Seçeneklerimi açık tutmalı mıyım? Reddit'e tavsiyen nedir?

Radyoda bir One Direction şarkısı dinlerken aklımdan geçen düşünceye engel olamadım. Bugünlerde en iyi 40 pop istasyonunda yaygın olan üç ana mesaj var gibi görünüyor: Kadınların cinselleştirilmesi, sorunlarınızı partilerle ortadan kaldırma dürtüsü ve siz her yönden güzel ve mükemmelsiniz. Bu mesajlardan ikisinin belirli bir kitleye pazarlandığını iddia ediyorum: Güvensiz gençler/genç yetişkinler. Sorunlarınızı partiler halinde ortadan kaldırma dürtüsü, güvensizlikten bir kaçış sağlar. "Sen güzelsin!" izleyicinin kendi değerlerinin yeniden güvence altına alınmasına ihtiyacı olmadıkça, asla bir izleyici kitlesi üzerinde çalışmaz. Üçüncü mesaj, diğer iki mesajı etkili kılan güvensizlikleri yaratmaya çalışır. Tüm kadınların bu modele uymadığı açık olduğundan, kadınların cinselleştirilmesinin güvensizlik aşılamaya yardımcı olduğunu düşünüyorum. Bana kare bir çenenin ve mavi gözlerin güzelliğin özü olduğu söylenseydi ve bende ikisi de olmasaydı, açıkçası kendimi daha kötü hissederdim. Ve bunu unutmanın bir yolunu öneren veya bana aksini söyleyen bir şarkı çok makbule geçer.

Bir yıldır nişanlıyım ve 75 kişilik orta boy bir düğün planlamaya başladım. Obama'nın ilgisi sayesinde (ya da 300 $ para cezası ödeyerek) geçen Ekim itibariyle düğünü 4 ay ötelemek zorunda kaldık. Kimse bize yardım etmeyi teklif etmediği için çoğu şeyi kendimiz de geçiyoruz ve bu boyutun listeyi tutmanın yönetebileceğimizden en az 3000 $ daha fazla olduğunu fark ettik. Listeyi 35'e indirdik, esasen yakın aile ve düğün partisi artı bize yardım edenler. aile dramı nedeniyle 50'ye çıkardık ve yine de işe yaradı, çünkü ikram paketimiz ve mekanımız bu kadar (maks.) Sonunda işler bir araya geliyordu ve bunu hallettiğim için kendimi iyi hissediyordum. Düğüne tam olarak bir ay kaldı, tüm davetler alındı ​​ve şimdi annem listemin hala küçük olduğuna karar verdi ve ekstra yemek, pasta ve konuk listemizi ikiye katlamak için ne gerekiyorsa o ödeyecek. Maksimum seviyem 50, bunu yapmak için planlamaya tamamen baştan başlamam gerekecek ve yalnızca bir ayım var ve esasen herkesle iletişime geçip az önce aldıkları davetiyeyi çöpe atmalarını ve onu neyle değiştirmelerini söylemem gerekiyor. çözmek. Yeni bir mekana, yeni bir kiliseye, muhtemelen yeni bir zamana ve yemeğe ihtiyacım olacaktı. Kimin davet edileceğini bile bilmiyorum! Sadece ne yapacağımı bilemiyorum!

Herkese merhaba, ben 24(bayan) 27 yaşındaki erkek arkadaşımla bir buçuk yıldır beraberiz. O harika ve genel olarak her şey harika. Geçmişte duygusal ve fiziksel olarak aldatıldım. Şu anki erkek arkadaşımın bunu yaptığını düşünmüyorum... ama endişeliyim. Cep telefonunu aşırı derecede koruyor, şifreyle kilitli tutuyor. Müşteri hizmetlerinde birçok genç kadınla çalışıyor ve onları Facebook'ta ekliyor. İş arkadaşları eklemenin çok yaygın olduğunu biliyorum ama bu beni rahatsız ediyor. Çok mu hassasım? Öyleyse sorum şu, size göre sadakatsizlik olarak kabul edilen nedir?

2 hafta önce son 2 yıllık kız arkadaşımla ayrıldık. O zamandan beri arkadaş kalmaya çalışıyoruz ama zor oldu. Bana onun en iyi arkadaşlarından biri olduğumu ve bana karşı hislerinde değişen tek şeyin artık bir ilişki istememesi olduğunu söylüyor. Hala beni önemsiyor ve sürekli konuşuyoruz. Birkaç günde bir takılıyoruz ve çok eğleniyoruz. Ancak romantik duyguların ortadan kalktığı konusunda ısrar ediyor. Ona hala aşığım ve ayrılmak istemiyordum. İlişkiye bir şans daha vermesi için acımasızca uğraştım ama o bu duyguların gittiği konusunda kararlı. O benim en iyi arkadaşlarımdan biri ve sırf bittiğini kabul etmekte zorlanıyorum diye onu hayatımdan kaybetmek istemiyorum. Bu benim ilk uzun süreli ilişkim ve ilk büyük ayrılığım. Onu nasıl atlatacağımı bilmiyorum. İlişkinin üstesinden gelmeme yardımcı olmak için yapabileceğim bazı şeyler nelerdir? Geri dönmediğini ve ona karşı beslediğim duyguları arkadaş kalabilecek kadar körelttiğini nasıl kabul edebilirim?

Herkese selam, İlk kez arayan, burada uzun süredir dinleyici. Yemek pişirme hakkında daha fazla bilgi edinmek için Yeni Yıl kararımın bir parçası olarak dün bir biftek aldım. Şimdi, burada bir bifteğin nasıl pişirileceğine dair yüzlerce yazı olduğunu biliyorum. Kızartma, çevirme, fırında bitirme vb. Birçoğunu okudum, ancak daha spesifik tavsiyeler almanın benim için daha iyi bir fikir olduğuna karar verdim. Bu akşam bifteği pişirmeyi planlıyorum. Bu, güzelce mermerleştirilmiş 1,25" - 1,5" kesimli kemiksiz bir antrikot. Dry-aging olduğuna inanmıyorum. Bu sabah önceden baharatlanmış olduklarını görünce yemek pişirmek için bir Lodge 12 "Dökme Demir Tava satın almak için dışarı çıkmayı planlıyordum, ancak biraz araştırmadan sonra tavayı yeniden baharatlamak doğru görünüyor. Bununla ilgili sorun sürecin saatler alacağı ve benim o kadar zamanım olmayabilir. Diğer seçeneğim, bifteği fırında bitirme seçeneğini bırakan, plastik saplı, sıradan bir 12 "kızartma tavası. Erimiş tencere istemediğim sürece dışarı. Sürecin geri kalanına gelince, tuzlamadan önce bifteği yaklaşık 40 - 60 dakika oda sıcaklığına getirmeyi planlıyorum ve kızartmadan hemen önce tuzlamaya karar verdim. Kızartmaya gelince, bitkisel yağım ve açık tereyağım var. Bifteği yağda pişirme ve şef Ramsey gibi tereyağında bitirme fikrini seviyorum, ancak yine de çevirme yönteminde hala havadayım. Bir kez veya sürekli olarak çevirmek, soru bu! Uzun araştırmalardan sonra ve ilk kez bu kadar güzel bir et kesimi ile, 1 çevirme yerine her 15 - 20 saniyede bir çevirmeye daha fazla eğiliyorum. Bunun nedeni, bu oranda bir biftek pişirmeye aşina olmadığım için, pişirme süresini daha iyi ölçebileceğim ve daha eşit bir kızartma elde edebileceğim, çünkü her bir tarafı ne kadar süre pişireceğim konusunda emin değilim. çevirme yöntemi. Reddit kullanıcıları, bana ne gibi tavsiyeleriniz var? Her şey ve her şey memnuniyetle karşılanır. Teşekkürler!

Bu yüzden, bir buçuk yıldır ara sıra bir tür arkadaşlık kurduğum bu kızdan hoşlanıyorum. Ne zaman başlasa, bir dereceye kadar duygular geliştiriyorum ve şimdi bu inkar edilemez. Onunla ne zaman konuşsam politika, felsefe ve buna benzer şeyler hakkında çok konuşuyoruz ve sadece ikimiz olduğumuzda sohbet hep cinselliğe dönüyor. Direkt olarak değil ama yaptıklarımız, hoşlandıklarımız vs. gibi. Bunu çoğu arkadaşıyla yapmadığını öğrendim ama aynı zamanda arkadaşlarıyla normalde çok fiziksel (dokunaklı) ve benimle değil. Bana hala eski sevgilisini unutmaya çalıştığı ve depresyonu olduğunu ve zaman zaman endişe verici ve sorunlu davranışlarda bulunduğunu kesinlikle söyleyebildiği söylendi. Ona yardım etmek için daha iyi bir konumda olmak istiyorum. Birkaç hafta önce ona mesaj atmaya çalıştım. İlk konuşma oldukça iyi gitti ama bir sonraki denememde cevap yazmadı. İlgisizlikten mi yoksa başka sebeplerden mi bilmiyorum. Ayrıca onun cinsel şeylerden daha fazlasını istemesini nasıl sağlayacağımı bilmek istiyorum, çünkü benden biraz hoşlanıyorsa bunu yalnızca konuşmalarımıza dayanarak istemesi olasıdır. (Ya da benimle rahat olabilir, kim bilir?) Ne yapmalıyım?

Her şeyden önce, üzücü bir hikaye ya da başka bir şey değil, aldattığını ya da onun gibi bir şey olduğunu düşünmüyorum. Ülkemdeki sevgililer günü yaklaşıyor ve benim kız arkadaşıma sürpriz yapmak için oldukça basit bir fikrim vardı ve bu ona birkaç gül vermeyi kapsıyordu. Mesele şu ki, niyetimi kendi başına takdir edeceğini bilsem de, gerçek çiçekleri falan isteyip istemediğini bilmiyorum, bu yüzden gülleri sevip sevmediğini ve almak isteyip istemediğini öğrenmek istedim. ama sürprizi bozmamak için farkında olmadan. Bu bilgiyi ondan nasıl alacağına dair bir fikrin var mı?

Açıklamak üzere olduğum nedenlerden dolayı atılan hesap .. Diğer TIFU gönderileri gibi, Bu da yaklaşık bir ay önce başıma geldi. Ben oldukça sessiz bir adamım, genellikle kaynak merkezinde aynı programdan bazı sınıf arkadaşlarıyla oturur ve her zaman beni sohbet konuşmalarına katkıda bulunmaya ikna etmeye çalışan bir arkadaşım olur. İşte burada TIFU devreye giriyor, masadaki insanlar kimden hoşlandıklarından, yakın zamanda aşık olduklarından vs. Aslında, sadece konuşmalara katkıda bulunmak istedim ._.) Onlara sevdiğimi söylüyorum, programımızın diğer akışında ona 'Amy' diyelim, aslında gerçekten havalı, tatlı, girişken, arkadaş canlısı bir kız olduğunu düşünüyorum. Hatta bugün dışında çoğu zaman öğle yemeğinde bizimle oturur. Masadaki herkes birinden hoşlandığım için şok oldu, hatta onun bir kız olduğu için daha da şaşırtıcı (Onlar benim öyle olduğum izlenimine kapıldılar..'O' olmadığım gibi.) Sonunda Amy'ye bir kahve içmeye çıkma teklif etmek zorunda kalıyorum. . (İşte burada İKİNCİ FU devreye giriyor) FACEBOOK SOHBETİYLE sordum, herkes omzumun üzerinden ona sorduğumdan emin olmak için bakıyordu, Heyecanla bir cevap bekledikleri için 'OKU' olarak işaretleniyor.. Dakikalar geçiyor ve arkadaşım 'Lisa'nın' telefonu birkaç dakika sonra hemen çalıyor, ona az önce kahve içmeye gitmesini istediğimi söyleyen 'Amy' mesajı. Amy hemen Lisa'ya beni sadece bir arkadaş olarak gördüğünü söyler ve Lisa mesajı okur- masamıza yüksek sesle ve herkes garip sessizlikten oturdu, ardından herkes açıkça reddedildiğim için bana üzülmeye çalışırken ben utanç içinde koltuğuma oturuyorum. Ertesi gün, bir sabah kursuna yürüyorum ve koridorda ona çarptım ve aynı masada oturduğumuz için farlara yakalanmış geyikler gibi olduğumuz için işleri ne kadar tuhaf yaptığımı önceden fark edemedim. Bundan sonra sömestrin son iki haftasını ondan kaçarak geçirdim. (eskiden sadece el sallardık ya da merhaba derdik).

Bir ay önce tanıştık. Her şey harika gitti. İki hafta sonra "resmi" olduk. Her şey hızlı ve öfkeli başladı. Bana beni sevdiğini söyledi ve EMİN olduğunu, hayatındaki her şeyden çok benim "tek" olduğumdan emin olduğunu söyledi. Bana oğluyla tanışacak ve takılacak kadar güvendi. Kızımla tanıştı. Her şey harikaydı, seks bile. Geçen salı onun evinde kaldım ve biz yatana kadar her şey yolundaydı. Üşüdü. Bana hiç dokunmadı, seks yok. Çarşamba gecesi, aynı şey, hatta bu kez tamamen giyinik uyumak. Cumartesi gecesi yine aynı şey. Ertesi sabah ona mesaj attım ve bana neler olduğunu anlatmasını istedim. Dedi ki: "Belki de hızlı hareket ettik. Sen inanılmaz derecede tatlı bir adamsın... Sadece çalışmasını istediğim kadar hissetmiyorum"... Ona mesaj atıyorum ve hadi bunun hakkında konuşalım çünkü beni hissetmediğine inanmıyorum; Benden hoşlanmasaydın, oğlunla tanışmama izin vermezdin. Ailene benden bahsetti vs. Akşam yemeğini kabul etti ama bazı şeyler yüzünden görüşemedik. "Yarın düzgün düşünürken konuşalım. Bunaldım. Özür dilerim" dedi. Bunu konuşmak için bu gece onun evine gideceğim. Sizce burada neler oluyor?

Bir keresinde arkadaşımla takılıyorduk, ona DJ, kardeşime "Brock" ve aile dostumuza "Kurt" diyeceğiz. Küçük kasabamızda bir BP'ye bağlı Mc Donald's'a gittik ve büyük alkolsüz içecekler aldık, sonra caddenin karşısına geçmeye karar verdik ve bu dik yokuştan kasabamızın oturduğu göle indik. Bu dik yokuşun aşağı yukarı yarısında bir çukur vardı. Brock ve Kurt konuyu kolaylıkla aştılar ve DJ önce benim gitmemi istedi. Ben de dâhi olduğum için çukurdan atlayıp tepeden aşağı koşabileceğimi düşündüm. Deliği temizler ve dibe daha hızlı inerdim. İki kuş bir taş değil mi? Yanlış-o. "DJ, içkimi tut!" dedim, sonra delikten atladım, koşmaya başladım. Şimdi, yemeğe yabancı olmadığımı, kilolu bir adam olduğumu belirtmemin önemli olduğunu düşünüyorum. Bununla birlikte, her şeyin çok hızlı, çok gerçek olduğunu fark ettim. Fanatik bir şekilde yavaşlamanın bir yolunu aradım ve önümde küçük bir ağaç fark ettim... Oyun geyiğinin üzerinden geçen bir oklava gibi onu buharla devirdim. Yaralanmaya hakaret ekleyerek, ağacı sığınak olarak kullanan bir örümceği bir şekilde yuttum. Sonra dibe vurdum... yüzüme. Hemen alttaki pürüzlü kayaların içine. Hemen yanlarına yuvarlandım. Temelde aynı anda hem ağladım hem de güldüm. Sonra DJ geldi ve "DJ dostum" dedim. ve "Uhhh ... evet?" "İçkimi hala içiyor musun?" dedim. "Evet dostum" diye cevap verdi. "Ver şunu, bir örümcek yuttum ve boğazıma geldi." Söyledim. Kaltağı yere sermek için bir içki aldım ve en azından patron yiyen bir örümcek gibi dışarı çıkmaya çalıştım. Mükemmel bir gün böylece biter...

Birkaç yıl oldukça zor zamanlar geçirdim (boşanma, sağlık sorunları) ve bununla pek iyi başa çıkamadım. Çok fazla arkadaşım yok ve bu süre zarfında çoğunu kaybettim. Yine de bir adam her zaman yanımda durdu. Birbirimizi uzun yıllardır tanıyoruz ve o benim düğünümde sağdıcıydı. Onu kardeşim olarak görüyorum ve ayda birkaç kez görüşürdük. Ama son bir iki yıldır çok mesafeliydi ve pek konuşkan değildi. Sırayla etkinlikler düzenlerdik ve her zaman birbirimizi bir şeylere davet ederdik. Şimdi bir şeyler başlatmalıyım ve onun genellikle gidememesinin bir nedeni vardır. Artık e-posta almıyorum ve geçenlerde benim davet edilmediğim bir yeni eve taşınma partisi verdi. Onunla gerçekten takılmak istiyorum ve dürüst olmak gerekirse bir arkadaşa ihtiyacım var, ama arkadaşlığın neredeyse bittiğini ve bana gerçeği söyleyemeyecek kadar iyi olduğunu hissediyorum.

Yüce Reddit, bana kulak ver.. Reddit'e giderse, bu alt yazıya giderse ve bu özel gönderiyi görürse atılır... Dönüş: Yani neredeyse dört yıldır birlikteyiz. Harika bir ilişki, tüm bu iyi şeyleri delicesine yakın. Birkaç kaba yama ama sebat ediyoruz. Arkadaşlarıyla birlikte yaşayan kız arkadaşı, aldığı öğretmenlik stajı nedeniyle eve taşınmak zorunda kaldı, maaşı yok, sadece yüksek lisans okuluna burs veriyor. Taahhüt: Geçen Haziran'da kira kontratım bitmişti ve üniversite arkadaşlarım olmadan daha iyi bir bölgeye taşınmak istiyordum. Kız arkadaşım çok mutlu, birlikte yaşamayı konuşuyoruz. Müthiş keseli sıçan, ikimizin de işlerinin merkezine yakın güzel bir yer bulduk. Bahsi geçen staj nedeniyle kiradaki payını tam olarak ödeyemeyeceğini bana bildirdi. Önemli değil. Ben faturaları ödeyebilirim ve o elinden geleni yapabilir. İkimiz de kira sözleşmesini imzaladık. Kira Eylül'de başlıyor, okul filan yüzünden, taşınma tarihi Aralık, bunda sorun yok çünkü iyiyim. Peki Aralık, bir Ocak hamlesine dönüştü... o da bir Şubat hamlesine dönüştü... bu da Mart ayının başına dönüştü... ve Mart ayının sonuna dönüştü. Prestij: Bu yüzden, onunla yaklaşık bir saat önce telefonda görüştüm ve taşınması konusu gündeme geldi çünkü yardım etmek için işten izin istemem gerekiyor (perakende müdürü :0). Şimdi Mart'ı yapabileceğini düşünmüyor. Gerçek cehennem nedir? Hayatımıza devam etmek istiyorum ama o bahaneler uydurup duruyor. Her zaman onunla yaşayabileceğimi bilene kadar evlenmiyorum. Ne yapmam gerektiği konusunda hayal kırıklığına uğradım. Onu sevdiğim için ona bir ültimatom vermek istemiyorum ama bir noktada bu ilişkinin bir sonraki aşamaya, yani evliliğe çıkıp çıkamayacağını bilmem gerekiyor. Bu noktada bende mi, ilişkimizde mi yoksa onda mı bir sorun var anlamaya çalışıyorum. Herhangi bir girdi var mı?

Bu Cumartesi (8 Şubat) ailem ve ben, bu sonbaharda gideceğim, evden yaklaşık bir buçuk saat uzaklıktaki üniversiteye arabayla gideceğiz. Ailem tüm hayatım boyunca sigara içti, bu yüzden kokuya karşı oldukça duyarsızlaştım, ancak birçok eğitmen ve sadece rastgele görgü tanığı kişimdeki koku hakkında yorum yaptı. Bu, komite üzerinde iyi bir izlenim bırakmayacak (en azından ben komite olduğunu düşünüyorum. Her iki şekilde de farkedilecektir). En azından annemin sigara içmemeyi düşünüp düşünmediğini çok kibar bir şekilde sormaya çalıştım, ama bana biraz güldü ve bunun gerçekten o kadar da fark edilmediği ve karakterimin kazanması için yeterli olması gerektiği hakkında bir sürü kaba, alaycı yorum yaptı. görüşmeciler. 1. Kişiliğim en iyisi değil ve röportajlarda çok iyi değilim ve 2. Rekabet zorluysa, verilen ilk izlenime ineceğinden eminim ve sigara kokusu Özür dilesem ve ailem sigara içiyor olsa bile iyi bir izlenim VERMEYECEĞİM. Eğitmenler/danışmanlar tarafından bana verilen bazı öneriler şunlardır: tarçınlı sakız çiğnemek, kıyafetlerimi paketlemek ve oraya gidene kadar saçımı örtmek (ki pek hevesli değilim çünkü gerçekten nerede değişeceğimi bilmiyorum) bunun gibi bir şey) ve arabaya pişirme vanilyası koymak? Bundan pek emin değilim. Bunlardan herhangi biri işe yarayacak mı? Diğer önerilere açığız.

Bunun biraz sığ bir soru olduğunu biliyorum ama işte, erkek arkadaşım ve ben yaklaşık bir yıldır çıkıyoruz ve onu çok seviyorum - biz genciz, "sonsuza kadar birlikte" olacağımız konusunda hiçbir yanılgım yok. çünkü bok oluyor ama bu haliyle onunla çok mutluyum. Gerçekten tek sorunum onun çok ama çok zayıf olması. Kilosuyla mücadele ettiğini biliyorum, yeme bozukluğu yok ama sadece kilo alacak kadar yemek yemeye çalışıyor. Boyu ve yaşına göre aşırı kilolu ve dürüst olmak gerekirse onun için endişeleniyorum. Yüzü her zaman gerçekten sıska ve köşeli, gözlerinin altında sürekli koyu halkalar var (zaten her zaman kırmızıdır, ne hakkında olduğunu bilmiyorum) ve dürüst olmak gerekirse, belinin kalınlığı bacağımla aynı büyüklükte olduğunu düşünüyorum, ki bu mümkün değil o kadar iyi ol Yani bunun bir kısmı sağlık açısından geliyor. Ancak bir kısmı da kuşkusuz benim kendi tercihlerim. Daha kalın adamları zayıf olanlardan daha çok severim - Yırtılmasını falan beklemiyorum, kahretsin, onun biraz tombul olmasını tercih ederim. Ben de biraz şişmanım, çok fazla kilolu değilim ama yine de oldukça tombul ve samimi bir şey yapmak istediğimde - kucağına oturmak ya da başka bir şey gibi - onu kıracakmışım ya da onu eziyormuşum gibi hissediyorum. - ki bu benim kendi güvensizliğim, ama onun ağırlığının yardımcı olduğunu düşünmüyorum. O da gerçekten kemikli - bazen ona düzgün bir şekilde sarılmak ya da seks yapmak gerçekten canımı yakıyor çünkü kalça kemikleri çok fazla çıkıntı yapıyor ve uyluklarıma çarpıyor. Bu konuya göt gibi çıkmadan nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum çünkü insanların kilonuz hakkında yorum yapmasının ne kadar boktan olduğunu biliyorum. Ve özellikle yüzde elli onun sağlığı için endişelendiğim ve yüzde elli ona olan gerçek ilgim hakkında endişelendiğim için. Bu yüzden sadece bunu nasıl gündeme getireceğime dair öneriler arıyorum ve bunu daha fazla "Sağlığınız için endişeleniyorum ve sağlığınızı/kilonuzu iyileştirmek de size olan ilgimi artıracak" şeklinde tartışıyorum.

Biraz uzun bir hikaye, ama bunu olabildiğince kısa yapmak için elimden gelenin en iyisini yapacağım. 10 aydır çıkıyoruz, neredeyse bir yıldır. Bir sürü erkek arkadaşı var ve ne zaman onlarla takılsa aşırı derecede sinirleniyor ve rahatsız oluyorum. Bundan daha önce bahsetmiştik ve onlarla eskisi kadar takılmıyor ama yine de ara sıra takılıyor. Takıldığı erkeklerin kız arkadaşları olduğunu ve güvenilir adamlar olduğunu biliyorum ama kim olursa olsun, bu beni çok rahatsız ediyor. Elbette bunun çok daha fazlası var, ama bu sadece işin özü. Bu konuda ne yapacağımı bilmiyorum. Sadece onunla başa çıkıp öyle olmasına izin mi vermeliyim? Bunu yapmak benim için artık çok zor :/ ben de bunun hakkında kavga etmek istemiyorum, geçmişte zaten çok şey yaşadık. Peki ne yapmalıyım... herhangi bir tavsiye?

Benim için birkaç gün önceydi. Burada Comcast kullanıyoruz (maalesef bizim bölgemizde bulabildiğimiz tek şey) ve konuşmak zorunda olduğum kadın iş dışında asla bir bilgisayara dokunmamış ve kıçından konuşmamış olmalı. İnternetimizin yaklaşık 25 MBS olması gerekiyordu ama 3-4 alıyorduk (bir hafta kontrol etmek için speedtest.net'i kullandık). Bu yüzden, neler olup bittiğini görmek / bir teknisyenin gelmesini sağlamak için aradığım her şeyi kontrol ettikten sonra. Aldığım kadın ilk 15 dakikayı bana her şeyin yolunda olduğunu söyleyerek geçirdi. Sonunda ona ulaştıktan sonra, bana onlarla her şeyin yolunda olduğunu ve benim kablosuz yönlendiricim olması GEREKENİ söylemedi. En iyi kısım? Ben kullanmıyorum. Ben katıyım. EVİMDE bir kablosuz yönlendirici bile yok. Umursamadı. Bu benim kablosuz yönlendiricimdi. SONRA 20 dakika daha nihayet kurulumumu açıkladıktan sonra yavaş olduğunu nasıl bildiğimi soruyor. Ona, kontrolü çevrimiçi olarak hız testi ile sunucularına yaptığımı söyledim. Bana bunun doğru olmadığını ve ONLARIN testini kullanmam gerektiğini söyledi. Yaptım ve 2'deydi. speedtest.net'ten DAHA KÖTÜ. Kullanmam gereken kablosuz yönlendiricime geri döndü. Sonra hemen kapattım, geri aradım ve birinden benim için bir teknisyen için uygun bir yer ayarlamasını istedim. Beni departmana aktardılar ve durumumu açıkladıktan sonra 4-5 tık sesi duydum ve "Oh evet sorun burada, bir teknisyen yarın 2'de sizin için düzeltmek için orada olabilir (bu onların sonuydu, bir tür sinyal sorun.) Adam geliyor, 10 dakika sonra gitmek için iyiyim. Normalde amirlere şikayet etmem ama onun adıyla geri aradım ve kesinlikle BÜYÜK cehalet ve onun benim dinlediğim hiçbir şeyi dinlememesi ZORUNDA KALDIM söylemek

Öncelikle, çok nadir olmadığından emin olduğum için bunu daha önce yaşamış olan insanlardan haber almak isterim. Eşim (33K) ve ben (37E) 10 yıldır evliyiz ve 12 yıldır birlikteyiz. Tanıştığımız geceden itibaren çocuk istediğimi ve yaklaşık 6 yaşımdan beri sahip olduğumu ifade ettim. Son birkaç yıldır hamile kalmayı umuyorduk ve geçen yıl Clomid'in yardımıyla çok çalışıyoruz (klomid sadece son 3 ay olmasına rağmen). Geçen ay çocuk sahibi olmanın hayatını, vücudunu vb. Bu son ilaç tedavisinden sonra hamile kalmadık. Daha sonra nihayet çocuk istemediğini ve bunu sadece benim için yaptığını itiraf etti. Orijinal planımız, kendi planımızı denemek ve başarısız olursa evlat edinmeyi sürdürmekti. Şimdi, anne olmak istemediği gerçeğini kabul ettiği için masadan evlat edinilmek istiyor. Ne yapacağımdan emin değilim. Karımı seviyorum ama hiç çocuk sahibi olamamak beni mahvediyor. Yani, sohbette boşanma gündeme geldi, ama işte bu konudaki düşüncelerim. Birincisi, onu seviyorum ve boşanmak için başka sebep göremiyorum. Sırf istediğim bir şey yüzünden onu terk ettiğim için kendimle nasıl yaşayabilirim? İki, 37 yaşındayım... Gerçekten benimle birlikte olmak ve ben 45 yaşımdan önce çocuk sahibi olmak isteyecek başka bir kadın bulma ihtimalim nedir? Ve üç, arrrg ne oluyor...gerçekten mi?? Ve kimse söylemeden önce... Evet, çocukların zor olabileceğini biliyorum. Gençlere dönüşürler ve dev bir para batağı olurlar. Sonunda hapse giren ve Gotham'ı havaya uçurmak için kaçan korkunç insanlar olabilirler. Ama tersi de bir ihtimal... Çocuklarla çalışıyorum ve her gün onlarca hatta daha fazlasıyla etkileşim kuruyorum. Nasıl olduklarını biliyorum...

Merhaba, bu gönderiyi tetikleyen şey, dün kız arkadaşımın bana olası bebek isimlerinin bir listesini göstermesiydi. çok rahatsız oldum çünkü a) Kendimi çocuklar hakkında düşünmeye hazır hissetmiyorum b) Kendi çocuklarıma sahip olmak istediğimi hiç sanmıyorum. Bu, geç saatlere kadar ayakta kalmama ve kendimi çok tuhaf hissetmeme ve ilişkimiz hakkında çokça yeniden düşünmeme yol açtı. Yaşlı bir kadınla ilişki içinde olmak birçok yönden garip. Onun zaten bir işi var, ben daha üniversitedeyken ve bazen o 5 yıl sonra yaşıyormuş gibi geliyor, oysa ben gençlik yıllarımı bir türlü bırakamıyorum. Ben teist değilim, o katolikken ve Evlilik, çocuklar ve dünya algımız vb. gibi temalar tam olarak aynı sayfada değil, ama her zaman "bunu göründüğünde anlayabiliriz" dedik. uzun süre birlikte olmak" başında. Ama şimdi gerçekten öyle görünüyor ve kendimi hiç hazır hissetmiyorum. Ailelerimiz baskı yapmaya başladı ve bu beni de gerçekten rahatsız ediyor. Ona çocuklardan emin olmadığımı söyledim ama sanırım artık onları aslında hiç istemediğimi biliyorum. Nedenleri hakkında konuşmak istemiyorum, lütfen inanın bana iyice düşündüm. Bunu sistemimden çıkarmam gerekiyordu, çünkü benim için gerçekten zor, ama şu anda onunla bu konuyu konuşmalı mıyım bilmiyorum. Ne düşünüyorsun?

Bunu yeni bir gönderi yaptım ama gönderi geçmişime bakarsanız, bunun devam eden bir sorun olduğunu göreceksiniz. Arka plan şu ki, iki küçük çocuğu olan bir adamla çıkıyorum, evliliği yaklaşık üç ay önce sona erdi ve o zamandan beri epeyce yattı. "Özel" olmayı kabul etmiştik ve ondan telefonundan tinder'ı silmesini istemiştim ve o silmişti. Ama boşandığından beri düzenli olarak takıldığı kadınlardan en az biriyle yattığını biliyorum. Önceden arkadaşmışlar gibi, sonra boşanma oldu ve birlikte yattılar ve şimdi "sadece arkadaş olarak" takılıyorlar. Yalan söylediğini düşünmüyorum ama bu beni rahatsız ediyor. Çoğu zaman geceleri çalışıyorum, bu yüzden saat 10'a kadar onun evinde takılıyorum ve sonra ben gittikten sonra bana bu kızın geleceğini söyleyecek. Endişelenmemek elde değil çünkü (birlikte yattıklarına göre) açıkça ondan etkileniyor. Ona bunun beni rahatsız ettiğini söyledim ama o onların sadece arkadaş olduklarını söylüyor, bu yüzden artık ona bu konuda dırdır etmek istemiyorum, o tür biri olmaktan nefret ediyorum. Onun dışında her şey bizim için çok iyi gidiyor. Onunla çıkmak bir rüyanın gerçekleşmesi gibi ve birlikte çok eğleniyoruz. Artık çocuk bakımı var, bu yüzden birkaç gerçek randevuya çıkabildik ve harika gittiler. Gelecekte ne istediğimiz hakkında konuşuyoruz ve planlarımız sıralanıyor. Bir diğer potansiyel kırmızı bayrak, ailesine ve arkadaşlarına çıktığını söylemek istememesidir. Ayrıldıktan sonra çok erken olduğu için ona saldıracaklarından endişeleniyor. Birlikte olmamıza büyük bir sır gibi davranmıyor, sanki hala toplum içine çıkıyoruz falan ama bu yine de kendimi tuhaf hissetmeme neden oluyor.

Yıllardır Eczane teknisyeniyim ve hala okuldayım, şimdi tıp öncesi yapıyorum. TÜM eczane okulu masraflarını karşılayacak ve biter bitmez bana istikrarlı ve iyi maaşlı bir iş sağlayacak yeni bir iş buldum. Ya da pre-medite devam edip daha çok seveceğimi hissettiğim ama yine de yıllar ve yıllar gerektiren bir MD olurum... Her ikisinde de eğitim konusunda yeterince iyi olacağımdan eminim, ancak birinin tamamı ödenecek ve diğeriyle, çalışmalarımdan ve çalışmalarımdan zaman ayırmak istemeyeceğim için büyük bir kredi almam gerekecek.

Ben [29M], kız arkadaşım [28K] ile üç yıldır bir ilişki içindeyim ve uzun vadeli (evlilik olarak da bilinir) olasılıkları ciddi bir şekilde tartışıyoruz. İyi haber şu ki, ikimiz de birbirimizle uzun vadede bir gelecek görebiliyoruz ve harika bir iletişimimiz var. Pek iyi olmayan haber şu ki, ikimiz de çocuklar konusunda kararsızız. Birimizin çocuk isteyip diğerinin istememesi bir şey olurdu ama şu anda ikimiz de çocuklar hakkında bir karara varmış gibi görünmüyoruz. Bunun hakkında uzun uzadıya konuştuk ve çocuk isteyip istemediğimiz konusunda nihai bir duruşa varamadık. Bazı yönlerden kendimizi iki ebeveyn ve bir veya iki çocuktan oluşan bir aile birimi olarak hayal edebiliriz. Bu görüntü bizi öğürtürmez veya başımızı döndürmez. Ama sonra dikkat dağıtıcı sorunlar ortaya çıkıyor. Bir vaka benim tıbbi durumum. Şimdilik iyi huylu ama istatistiksel olarak konuşabilecek bir beyin tümörüm var ve bu ikimizi de endişelendiriyor. Sonunda istikrarlı işler bulursak bu değişebilir veya sağlamlaşabilir mi? Şu anda ben üniversite son sınıftayken o sözleşmeli öğretmen olarak çalışıyor. İkimiz de yüksek lisans yapacağız, yani (ideal) zaman dilimimize göre 3-4 yıl sonra kendimizi istediğimiz işlerde görüyoruz.

Bir süredir sorunlarımız var ve genellikle bunlar üzerinde tam anlamıyla kavga etmesek de, işler çözülmediğinde birbirimize karşı huysuzlaşma eğilimindeyiz. Kuşkusuz, ikimiz de harika iletişimciler değiliz. Son gerçek kavgamızdan sonra, bana danışmanlığa gitmemiz gerektiğini yoksa ayrılmamız gerektiğini söyledi. Danışmanlığı denemeyi kabul ettim. Aklında gitmek istediği belirli bir grup var, ben de seansları ayarlayayım dedim ve gidelim. Bu 3 hafta önceydi. O zamandan beri herhangi bir ayar yapmaktan vazgeçti, gitmeye istekli olduğu tek yerin adını bilmediğim için kuramıyorum ve yeniden atışmaya başlıyoruz. Şimdi öyle bir noktadayım ki, bir şeylerin ters gittiğinden bahsedersem veya X, Y veya Z yapılsaydı takdir edeceğimi söylersem, başka bir kavga çıkarmaya çalışmakla suçlanıyorum. Burada aklımın ucundayım, eğer yapılmadıysa ilişkimizi bitirmekle tehdit ettiği şeyi yapması için ona baskı yaptığım için haksız mıyım?

Bu yüzden onunla üniversitede çıkıyordum ve sonra işler biraz azaldı. Bir yıl sonra konuşmaya başladık... ikimiz de birbirimizi hâlâ sevdiğimizi anladık. Ben batı kıyısında yaşıyorum, o doğu kıyısında yaşıyor. Ziyarete geliyor, bu harika, tekrar bir araya gelmek istiyor ama ben gerçekten duygusal olarak tam olarak salıvermiyorum çünkü birlikte değiliz. Bunu, sadece seks yapmak için ziyarete gelmesini ve tekrar çıkmaya hiç ilgi duymamasını istedim. Buna nasıl cevap vereceğimi bilmiyorum ve birlikte 3 gün geçirdikten sonra tekrar bir araya gelmemiz gerektiğinden emin değilim ve bu yüzden yaklaşık 3 hafta konuşmayı bıraktık. Şimdi 3 hafta sonra ve biraz deliriyorum çünkü onu geri alma şansım vardı ve onu ne kadar sevdiğimi çok geç fark ettim, temelde her şeyi batırdım. Bu daha önce de oldu, bu yüzden ona onu geri istediğimi söylersem muhtemelen benden nefret edecek... ne yapacağım?

Yani bu yaklaşık 20 dakika önce oldu. Sessiz oyun gecemi bitirmiştim ve yatmadan önce duş almaya karar verdim. Aşağıya yemek tabağımı getirirken oda arkadaşımın dışarıda olduğunu fark ettim. Küçük bir bilgi: Oda arkadaşımın evde olduğunu biliyorsam, başka birine nezaketen, duşa giderken kıyafetlerimi alıp en azından pantolonla çıkarım. Evde değilse, nasıl hissettiğime bağlı olarak boxer giyebilir veya giymeyebilirim. Her neyse, kurulandıktan sonra kapıyı açıyorum ve odasının dışında, banyonun hemen bitişiğinde duran iki kız var. Kesinlikle pantolon veya boxer giymiyordum. Kısa bir gariplik bir yana, omuz silktim ve odama, koridorun aşağısına doğru yürüdüm. Rahatsız olma eğiliminde değilim, çünkü askerde olmak gerçekten utangaç olmanı engelliyor. Yine de onlar adına konuşamam, kesinlikle şok olmuş görünüyorlardı.

Buraya bağlantılar, resimler, videolar, tartışmalar, müthiş fedakarlık ve ara sıra meme(ler) için geliyorum. RandomdudeORgirl123'ün 400 puan almasını önemsememin tek nedeni, ön sayfada yer alması ve ilk önce dikkatimi çekmesi. Ayrıca gönderinin iyi olacağı konusunda (bir nevi) garantim var. Evet, olumlu oy almak güzel hissettiriyor ve bazen yorumum unutulacak kadar olumsuz oy alırsa, o zaman utançtan onu siliyorum, ancak bir ekran görüntüsü yayınlayıp daha fazla olumlu oy aldılarsa, başkalarını karma fahişeliğe çağırmak ne işe yarar? orijinal gönderiden daha mı? Adamın bedava pizzayı almasıyla ilgili ekran görüntüsü gönderisini gerçekten beğendim ve o haklı, reddit bunun gibi şeyler için harika ve o yeniden gönderi olmasaydı, bu harika hatırlatıcıyı kaçırırdım. Ayrıca, kendime sadece bir oy verebiliyorsam nasıl fahişelik yapabilirim? "Hak ettiğini düşündüğümden daha fazla puanı var"ı bırakalım ve "güzel... olumlu oy" ya da "meh.. kendi haline bırak" ya da "öf.. olumsuz oy"a geri dönelim.

Yani, kız arkadaşım ve ben neredeyse 3 yıldır birlikteyiz. Mükemmel olmadılar ama kimin ilişkisi? İnanılmaz bir zaman geçirdim ve yine de onu çok seviyorum. Yaklaşık 2 ay önce ayrıldık ve o zamandan beri hala görüşüyoruz ve ara sıra takılıyoruz, bu sırada onunla daha önce pek yapmadığımız gerçekten eğlenceli ve güzel şeyler yapmak için zaman ayırıyorum. randevulara çıkmak gibi ilişkiler. Geçen gün birdenbire durmak istediğini söyleyene kadar işler harika gidiyordu. İlişkimizin bir yere varacağını düşünmediğini ve sadece bekar kalmak istediğini söylüyor. Tabii ki, yeni birini bulduğunu, birine aşık olduğunu veya muhtemelen eski en iyi arkadaşımla takıldığını düşünerek kafam çıldırıyor (ki bu benim için bile inanması zor ama yine de kafamın içinde) Son 2 aydır hayatım aşağı doğru gittiği için bununla başa çıkmakta çok zorlanıyorum. Ayrıldık, yaşam düzenimi kaybettim, arkadaşlarımı kaybettim ve daha geçen hafta sonu işimi kaybettim. Ve şimdi onu da kaybedeceğim. Çok yalnızım ve korkuyorum. Beni teselli edecek ve benimle olacak kimsenin olmadığı yeni bir yerdeyim ve onu kaybetmek istemiyorum. Sadece seks de değil, onunla takılmayı, eğlenmeyi ve hayatı birlikte deneyimlemeyi kaybetmek istemiyorum. Benim için evlilik malzemesi olduğunu söyleyemem ama yaptığımız işi hâlâ seviyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Kafamın bir yanı onun haklı olduğunu söylüyor, yürümeyebilir ama diğer yanım onu ​​hayatımda tutmak için her şeyi yapmak için haykırıyor. Lütfen reddit yapın, herhangi bir tavsiye veya yardım benim için dünyalara bedel.

Erkek arkadaşım (22) ve ben (22) yaklaşık 4 yıldır çıkıyorduk. Orada yaklaşık 11 ay önce Bahar'da kısa bir ayrılık oldu çünkü mutsuzdum/takdir edildiğimi hissetmiyordum/onun uzun kötü alışkanlıklar listesine ve tavrına artık katlanamıyordum. O ayrılıktan sonra 'değişti'. Bir ilişkinin olması gerektiğini düşündüğüm gibi her şeyi yaptı. Böylece birkaç hafta sonra tekrar bir araya geldik. Sonbahara hızlı ileri sarın: Eski alışkanlıklarına geri döndü ama daha kötüsü. Ama hala iyi zamanlar var, bu yüzden onları görmezden geliyorum. Ve ilişkimiz devam ediyor. Ama Kış geldiğinde, mutlu değiliz. Yani yaklaşık bir hafta önce ayrıldık. Ve sonra her şey tekrar olur. O değişir'. Değişikliğin çoğunun, doktorunun ona şekillenmesi gerektiğini söylemesi olduğunu söylüyor ve sorunumuzun çoğunu şişmanlamış ve bu konuda bilinçli olduğu gerçeğine bağladı. Şimdi koşuyor, egzersiz yapıyor, iyi besleniyor ve sigarayı bırakıyor ve daha heyecanlı ve daha mutlu görünüyor ve beni dinliyor ve aramızda gerçek bir iletişim var ve şefkat ve seks gösteriyor (evet, biz kırıldık) yukarı, bunun kötü ve kafa karıştırıcı olduğunu biliyorum) ve video oyunlarını sildi ve sonsuz saatler boyunca reddit'te oturmayı bıraktı (alınma, reddit). Daha önce olmayan her şey. Geçen sefer beni geri kazanmaya yarayan geçen sefer yaptığını yapıyor, ama çok daha büyük bir çabayla ve bence daha samimiyetle. Aptal olmak istemiyorum. Artık bir ilişkide her şey istediğim şey olduğuna göre, onunla vakit geçirmek güzel. Ama bizde, ayrıldığımızda bir erkek arkadaş/gf olmamız daha iyi gibi görünüyor. Gerçekten ne yapacağımı şaşırdım. Onunla vakit geçirmek istemiyorum. Ama hemen içine atlamak ve döngüyü tekrarlamak istemiyorum. Değişti mi ve bu değişiklik bizi çalıştırmaya yetti mi yoksa bu, uzayacak olan başarısız bir ilişki mi? Lütfen, bir tavsiye alabilir miyim? Ne istediğimi bilmiyorum.

Erkek arkadaşımla iki aydır çıkıyorum. Konuşmaya başladıktan bir ay sonra çıkmaya başladık ve başlangıçta zordu çünkü üniversiteden sonraki yaz mevsimiydi ve ikimiz de evdeydik, birkaç ay birbirimizi göremeyecektik. Okula döndükten sonra (birkaç hafta önce), birlikte olmanın o kadar da iyi olmadığını fark ettim. Konuşacak hiçbir şeyimiz yokmuş gibi hissediyorum, mizahtaki farklılıklar, giderek daha rahatsız edici hale gelen "benimle dalga geçmeye" (akne, kilo vb. Hakkında şakalar yapıyor) eğilimli. Aslında duygusal olarak ondan hoşlandığımı hissetmiyorum ama daha önce hiç ilişki yaşamadığım için bunun sadece benim çok seçici olmam ve yüksek beklentilerim olması olup olmadığını anlayamıyorum. Ayrılmalı mıyım, yoksa birinden "hoşlanıp hoşlanmadığımı" gerçekten anlamak için 2 aylık flört çok mu kısa? Demek istediğim, iyi davrandığımızda ve gerçekten konuşup güldüğümde kendimi harika hissediyorum ama diğer zamanlarda kendime sürekli ilişkiden gerçekten zevk alıp almadığımı veya sadece zamanımı boşa mı harcadığımı sormam gerekiyor.

Öğlen civarında tazımın ağzında iki küçük yumru olduğunu ve öğleden sonra 2'de bir golf topu boyutuna kadar şiştiklerini fark ettim. Normal veterinerimiz o gün için rezerve edildiğinden onu acil veterinere götürdük ve bize temelde onu halihazırda kullandığı Rimadyl ve Tramadol'da tutmamızı ve ameliyat olmadan yapabilecekleri hiçbir şey olmadığını söylediler. biraz endişeliyim; Pazartesi günü onu normal veterinerimize götürene kadar iyi olacağını söylediler, ancak ilaç hiçbir şey yapmıyor gibi görünüyor ve ağzı eskisi kadar şişmiş. Veteriner çok aceleci görünüyordu ve çoğunlukla kan tahliline baktı ve o kadar. Onu daha rahat ettirmek için sıvının bir kısmını boşaltmalarının bir yolu var mı? Yemek yiyemiyor çünkü çok şiş ve korkarım bu onun içmesini de zorlaştıracak. Acil durum veterinerinin bunu halletme biçiminden gerçekten memnun değilim ve tavsiye arıyorum. Bu ameliyatın/diğer tedavilerin ne kadara mal olduğunu bilen var mı? O gerçekten yaşlı ve mümkünse büyük bir ameliyattan kaçınmak isterim.

Nereden başlamalı, o ve ben 3 yıldır uzun mesafeli bir ilişki içindeydik. O ve ben son birkaç aya kadar (2013 Kasım civarında) oldukça iyi anlaştık; sürekli savaştık ve bir şeylerin ters gitmediği bir gün bile geçiremedik. Karşılıklı olarak iptal ettik ama yine de planladığımız gibi bir Noel ziyareti yapmaya karar verdik. Bu benim açımdan bir hataydı. Bu ziyareti yaptığımızdan beri, bir noktada tekrar bir araya geleceğimizi hissettim, açıkçası olmadık. Arkadaş olmaya çalıştık ama bu benim için çok zordu, sanki benim erkek arkadaşı olmamı istiyor gibiydi, birbirlerine karşı hiçbir yükümlülüğüm yoktu. Boşluğa ihtiyacım olduğunu normalde olduğundan daha fazla öfkeyle dile getirdim ama benimle her konuştuğunda "Seni özledim" veya "Bugün seni düşünüyordum" oldu. Bunları bana söylerdi ve sonra bir daha asla bir araya gelemeyeceğimizi hatırlatırdı. Söylemeye gerek yok, onunla konuşmak beni üzdü; ona, bir daha asla sahip olmayacağım, geçmiş deneyimlerimin sürekli bir hatırlatıcısı olarak sahip olmak. Ayrıldığımızdan beri kendimi hep üzgün hissettim, eskiden birlikte yaptığımız şeyleri ve tabii ki onunla Skype'ta, League of Legends'ta, yüz yüze ne kadar zaman geçirdiğimi düşünmeden edemiyorum. vs. O ziyaret yüzünden onu unutmak biraz daha zor oldu ve dürüst olmak gerekirse, yapacak kimsem veya zamanımı dolduracak hobim olmadığı için bu beni çılgına çeviriyor. Öyleyse sanırım size r/Relationships sorum şu, hayatıma nasıl devam edip zamanımı doldurabilirim? Tekrar çıkmaya nasıl başlarım? üç yıl boyunca bir kişiye alıştım ve şimdi nasıl flört edeceğimi bile bilmiyorum, bu nasıl bir duygu. **Düzenleme**: Ondan nasıl boşluk istediğim için onunla konuşmamızın bittiğine eminim. Bugün Facebook Messenger aracılığıyla özür diledim, ama eminim görürse cevap vermeyecek veya okuma zahmetine katlanmayacaktır.

Herkese selam, Hayatımın çoğunda kardeşime böbrek vermekle görevlendirildim. Bu konuda her zaman şakalaşırdık ve bunu hiç bu kadar ciddiye almamıştık ama artık o gün yakın. Özellikle hızlı bir koşucu veya hiçbir şekilde uzman değilim. Bir maraton koştum, daha hızlı bir maraton koşmak için antrenman yapıyorum ve bu bahar ilk ultra koşumu yapmayı planlıyorum. Ancak, bunların herhangi birinin tek böbrekle yapılabilir olup olmadığını bilmiyorum. Tam bir maraton yapmanın mümkün olup olmadığını bile bilmiyorum. Bunun hakkında birincil doktorumla konuştum (o konunun uzmanı değil) ve birkaç ay içinde uzman görüşü almak için bir nefrologla görüşeceğim. Kendimi kaybolmuş hissediyorum. Koşmak hayatımın bir parçası oldu ve beni daha iyi bir insan yaptı. Bu vazgeçmek istediğim bir şey değil ve bencilce bu donör olayının 5 yıl daha ertelenmesini diliyorum, böylece 100 mil ultra hayalimdeki boş hedefi deneyebilirim. Burada bana gelecek yıllar için umut ve ilham verecek herhangi bir böbrek koşucusu olup olmadığını merak ediyorum.

O 24 yaşında ve ben 21 yaşındayım. Yaklaşık yarım yıldır görüşüyoruz. İkimiz de hayatımızın "erkek arkadaş/kız arkadaş" olmaya hazır olmadığımız bir aşamasında olduğumuz konusunda hemfikirdik çünkü ikimiz de tamamen dağınıkız, yine de her şeyi bir çiftin yaptığı gibi yapıyoruz. Şimdi beni yanlış anlama, bu "Seninle ilgilenmiyor" durumlarından biri değil çünkü onun "kız arkadaşı" olmayı reddeden ben değilim. Sadık olduğunu, bir ilişki içinde olmaya hazır olduğunu ve beni asla yanlış yapmayacağını biliyorum. Ama bahsettiğimiz aynı problemler hala var: Hiçbir şeye tutkusu yok - sadece tutkusunun ben olmasına izin veremem. Motive olmaz ve istediği şey için savaşamaz. Liste uzayıp gidebilir ama temelde bir partnerde aradığım şey o değil. Zaten seni sevdiğimi söyledi, ben de birkaç kez söyledim ve sevdiğimde de gerçekten hissettim. Ama birlikte vakit geçirdikten sonra kendimi hep çok boş hissediyorum. Bir şeyler eksik gibi. Hissettiğim şey gerçekten aşksa aşkın ne olduğunu sorgulamamam gerektiğini biliyorum.. Kendimi yanıtlar için Google'da ararken buluyorum. Bana sevginin diğerinin kusurlarını geçmiş olduğunu görmek anlamına geldiğini söyleyen yazılar görüyorum. Yapmadığımı biliyorum ve sadece bu da değil, kusurları beni giderek daha fazla rahatsız etmeye başlıyor. Onunla işleri bitirmeyi denedim ama ikimiz de bırakamayacak kadar zayıfız. Birbirimize çok güveniyoruz ve o bırakamıyor. Dürüst olmak gerekirse, çoğu zaman kavga etmesek de çok mutsuzum. O anlayışlı, hassas, tatlı ve bir kızın isteyebileceği çoğu şeyi yapıyor. Bir parçam beni aldatmasını ya da çirkin bir şey yapmasını diliyor, böylece ondan kopabileyim. Benim sorunum ne bilmiyorum, neden sadece anı yaşayıp tadını çıkaramıyorum? Nasıl çıkarım?

Kız arkadaşımda HTC Inspire var. Aslında geçen yaz iyi çalışan bir tane aldı. Birkaç ay önce telefon, her seferinde saatlerce sık sık hizmet vermeye başladı. Mağazaya götürdük sim kartı değiştirmişler. Aramaların kesilmesi, kısa mesajların gönderilememesi ve hizmet olmamasının hiç yardımcı olmadı. AT&T'yi aradık ve telefonu değiştirmelerini istedik. Aldığı ilk telefon DOA idi, bu yüzden ona aynı bağlantı sorunları olan başka bir telefon gönderdiler. Bunu, servisi olan ancak günde birkaç kez yeniden başlayacak olan yenisi için geri gönderdi. Onu geri göndermesini söyledim ama servisi olduğu sürece sorun olmadığını söyledi. Yaklaşık bir ay sonra telefon diğerleriyle aynı şeyi yapmaya başlar, servis yoktur. 3 gündür hiç servise gitmedi. AT&T'nin kendi bölgesinde bir sorunu yok çünkü ailesi aynı planda ve diğer herkes kusursuz hizmet alıyor. Sadece servisi olacak bir telefon istiyor. Sözleşmesinin bir yıl daha bittiğini sanmıyorum ama çalışmayan bir telefonla bu kadar uzun süre dayanamaz. Ona çalışan bir telefon sağlamadıkları için neden onlara ödeme yapması gerekiyor? Çalışan bir telefon almayı garanti etmek için ne yapabilir?

Merhaba sevgili redditörler, bir sorunum var ve yardımına ihtiyacım var.^^ İşte Arka Plan: Hafta sonu bir arkadaş partisine gittim. Ve bu kız vardı. Onu bir süredir sessizce tanıyorum ve biz bir nevi iyi arkadaş olduk. Beraber takıldık ve biraz eğlendik. Şimdi o akşam daha sonra bana yaklaşacaktı ve sonunda kucaklaşmaya başladık. Ayrıca bazı öpüşmeler de vardı. ;) Şu anda memleketimden uzakta (partinin yapıldığı yer) sessiz, farklı bir şehirde çalışıyorum ve yaşıyorum. Ve eve geldiğimde annemlerin evinde kalıyorum. Annem, gecenin bir yarısı tanımadığı insanları eve getirdiğim için o kadar paralı değil, bu yüzden benim evime gidemedik. Ve o kız başka bir şehirde yaşıyor, bu yüzden onunkına da gidemedik. benimle yer İşte benim sorunum. O, çok fazla ONS veya bunun gibi şeyleri olan türden bir kız değil, bu yüzden bu daha ciddi bir şeye dönüşebilir. (Ki ben de isterim) O günden beri, beynim sanki SÜPER MEGA HYPE MODU etkinleştirildi. Bunun potansiyel olarak kötü olabileceğine inanıyorum. Kendimi nasıl sakinleştirebileceğime dair bir tavsiyen var mı? XD Ayrıca İngilizce benim ilk dilim değil. Yaptığım tüm dilbilgisi ve yazım hataları için çok özür dilerim.

Kız arkadaşıma Noel için safir taşlı som gümüş bir kolye aldım. İndirimden aldım, normal 175 dolar, ben 50 dolar ödedim. Bugün ailesinin evine gidiyor (hiç anlaşamıyoruz). Ona da bir kolye aldılar (muhtemelen bu yıl ona 1000 dolar harcadılar). Ailesi, Noel'den önce ona 3 büyük hediye verdi. Bugün içeri giriyor ve iki büyük çanta taşırken söylediği ilk şey "Çok fazla eşyam var" oluyor. Sonra bana aldıkları kolyenin benim ona aldığımın 6 katına mal olduğunu anlatmaya devam ediyor. Neden sinirlendiğimi anlayamıyor. Sinirlenmekle haksız mıyım? Ailesinden aldığı hediyelerin ne kadar pahalı olduğundan bahsetmesinin kabalık olduğunu düşünüyorum.

İki yıldan fazla bir süre önce kız arkadaşım ve ben gizlice çıkmaya başladık. Gizliydik çünkü ailem (ırkçı?) sadece benim gibi Asyalı kökenli insanlarla çıkmamı istiyorlar ve o beyaz. Sonunda, okulumuz çok küçük olduğundan ve söylentiler çılgınca yayıldığından, personel belki yaklaşık bir yıl önce öğrendi. Gittik ve ailemize gitmemeleri gerektiğini bildiklerinden emin olduk ve hepsi kabul etti. Şimdiye kadar hızlıca ilerleyin ve müdür ve rehberlik danışmanı ailemi aradı ve tüm hikayeyi onlara anlattı. Görünüşe göre gizlilik kurallarını aşmak için isim söylemek yerine "kız arkadaşı ve annesi" gibi genel kelimeler kullanmak zorunda kaldılar. Bunu bazı yakın arkadaşlarımızla konuştuktan sonra, kimsenin bunu yapmasına neden olabilecek herhangi bir içgörü veya bir şey duymadığı ve bu onlara çok alışılmadık bir durum. Ailem bana okul yönetiminin "O daha düşük bir sosyal sınıfta, daha iyisini yapabilir", "Notlarını düşürüyor" (4.0 not ortalamam var) vb. şeyler söylediğini söylediler. ayrıca "O beyaz bir pislik" ve "O bir altın avcısı" gibi şeyler söyledi, bunların ikisinin de yanlış olduğundan eminim. Kahretsin, ailem onunla 3 dakikadan fazla konuşmadı bile. Şimdi oyun bitti, ne yapacağımdan emin değilim. Yakalanırsam onunla gizlice konuşup gelecek yıl için yiyecek ve okul malzemeleri dışında her şeyi kaybetme riskine mi gireceğim? Bir yıl içinde tekrar bir araya gelmek için düzenlemeler yapmalı mıyım? Yoksa pes edip bittiğini kabul mü etsem? Tüm bu stres beni gerçekten etkiliyor ve en iyi seçimin ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Bunların hepsini okuduğunuz ve bana herhangi bir geri bildirimde bulunduğunuz için teşekkürler!

Karım ve ben kendimizi biraz korkak bulduk. Son birkaç yılda ailelerimizde (acil olanlar dahil) 5 ölüm meydana geldi, apartman kompleksimizin taşınmamız gereken gün altına girmesi ve bu tür diğer kaba şeyler nedeniyle evsiz kaldık. Bununla birlikte, ikimiz de birbirimizi çok seviyoruz, sadece hayatta kalma ve ertesi güne kadar hayattan zevk almayı unuttuğumuz bir durumda sıkışıp kaldık. Sorun şu ki, konu eğlenmek olduğunda ikimiz de kendi küçük dünyalarımızdayız ama sadece kötü zamanlarda bir araya geliyoruz. Ulaşıp sevdiği daha çok şeyi yapmaya ve onu sevdiği şeyleri keşfetmesi için cesaretlendirmeye çalışıyorum ve bizde de var. Zevk aldığım şeyleri yapmak istediğini söylüyor, ancak ne zaman aktivitemi gerçekten yapmaya gelince, yapmamak için bir sebep buluyor (yani çok yorgun) ve yapmak istediğim şeyin kötü zamanlaması için beni suçluyor. Sevdiğim bazı şeyler: yürüyüş, sırt çantasıyla gezme, kampçılık, kaya tırmanışı, her türlü spor, masa oyunları (tekelden eksene ve müttefiklerden hakimiyete), her türlü video oyunu, bulmacalar, aksiyon/gerilim/korku filmi izlemek, gitmek spontan tarihlerde, sadece ne olacağını görmek için çılgınca rastgele şeyler yapmak (insanlara zarar vermeyecek) veya rastgele bir şey sanırım. Sadece programın ve katılığın monotonluğunu kırmaktan zevk alıyorum.

Bu adam Roman'ı 4 aydır görüyorum, gerçekten çok tatlı. Takma adı "The Gentle Hulk", istediği bir isim değil ama insanlar onu bu şekilde etiketledi. O 1,80 gibi iri bir adam ve gerçekten vücut geliştirmeyle ilgileniyor. Bugün arkadaşlarımdan biriyle bir kafedeydik ve Roman'la yarın hangi filmi izleyeceğimiz hakkında konuşuyordum. Şaka yollu bir bilek güreşi yarışması önerdim, kolunu masaya koydu ve "dikkat et" dedi. Kolu benimkini gölgede bıraktı, kütüğe kıyasla bir sopa gibiydi. Kazanmama izin verdi ve "hayır, beni yendin" gibiydi. Biraz sonra kalkıp bir şeyler yapmaya gitti. Arkadaşım bana, böyle bir şeyi kazanmama izin verirse güvenimi zedeleyeceğini söylemeye başladı. Kazanmama izin vermesinin gerçekten kaba olduğunu ve bana "zayıf" muamelesi yapmaması gerektiğini söylüyordu. Daha önce hiç bir erkekle çıkmadım ama bunları söylediğinde doğruyu mu söylüyor?

Gördüğüm bu kız harikaydı ve ona güvenmemek için hiçbir nedenim olmadı. Onunla çıkmaya başladığımdan beri eski sevgilisi resimde. Şimdi özeliz ve o benim gf'im olmayı kabul etti. Eski sevgilisinden hâlâ tuhaf metinler/snaplar aldığını fark ediyorum. Televizyon izliyor olsaydı ve telefonunu kontrol ettiğinde yanımdaysa, adının geldiğini görebilirim. Merak etmiyorum. Hala onunla nasıl konuştuğuna dair hiçbir şey söylemedi. Bu haftaya hızlı ileri sar, bir arkadaşı aracılığıyla geçen çarşamba onun evinde kafayı bulup biraz televizyon izlediğini öğrendim. Geçen cumartesi onu randevu gibi görünen bir yere götürdü. Kuşları beslemek ve ardından akşam yemeği için bir restorana..

Bir İngiliz anadalıyla ne yaparsanız yapın, makul bir ücret almanın hiçbir yolu olmadığını duydum. Yayınlanmış bir yazar ya da bundan geçimimi sağlayacak kadar başarılı bir yazar olmaya karar verdim. Zor olduğunu duydum ve yazımı geliştirmek istiyorum. Ailem bana üniversiteye gitmem gerektiğini aksi halde sigortayı karşılayamayacaklarını söylüyor. Deneyime dayanarak, üniversitede yazmaya devam etmek veya kendi başınıza başlayarak sağlam maaşlı bir işe başlamak en iyisi mi? Kimseden benim yerime karar vermesini istemiyorum ama üniversitede paramı boşa harcıyormuşum gibi hissediyorum ve film/oyun/video oyunları dışında zevk aldığım tek şey okumak/yazmak. Her şeye şüpheyle yaklaşacağım, ancak ipuçları yazmak bile yardımcı olabilir. Çalışmaktan nefret ediyorum ve zihnimi canlandırmayı seviyorum. Sürekli düşünüyorum, bu da işi eziyetli hale getiriyor. *Zengin olmak istemiyorum, mutlu yaşamak ve ilgimi çeken şeylerin peşinden gitmek istiyorum.

23 yaşındayım, üniversiteden mezun oldum ve o zamandan beri tam zamanlı çalışıyorum. Yaşıma rağmen birçok insan bana liseli gibi göründüğümü söylüyor. Sanırım minyon olmam ve 1.60 boyunda olmam yardımcı olmuyor. Kıyafet açısından, onu tarif etmem gerekirse, sanırım H&M ve Urban Outfitters karışımı olurdu. Erkek arkadaşım 31 yaşında ve öyle görünüyor. Tarzı daha çok Uniqlo ve Banana Republic. Onunla veya bizimle ilgili hiçbir sorunum yok ama yaş farkımız onu çok rahatsız ediyor, özellikle de çok daha genç göründüğüm için. Geçen hafta bir plaj konserine gittik ve bazı arkadaşlarının bizimle buluşabileceğini söyledi. Saçlarımı iki topuz yaptım (Baby Spice'ı düşünün) ve bol bir üst ve maksi etek giydim. Sonunda arkadaşlarının çoğuyla görüşemedik çünkü çok kalabalıktı ve onları bulamamıştık. Bu gece geçen hafta ne saçımı ne de kıyafetimi kazdığından bahsetti ve "çok genç" göründüğümü söyledi. Bütün bunlardan dolayı arkadaşlarıyla tanışmam konusunda biraz çekingen davrandığını söyledi. Kendisinden çok daha genç biriyle çıkması hakkında ne düşüneceklerinden, onu olumsuz yargılayacaklarından korktuğunu söyledi. Arkadaşlarıyla bir şeyler yaptığımızda benden daha fazla "giyinmemi" ve daha "olgun" giyinmemi istedi (tam olarak onun sözü değil, ama aklıma gelen en iyisi bu). Ona ne yapabileceğimi göreceğimi söyledim ama bununla ne yapacağımdan emin değilim. Elbette arkadaşları üzerinde iyi bir izlenim bırakmak istiyorum ama aynı zamanda giyinmemi istediği tarzın benim tarzım olmadığını da hissediyorum ve "ben" olmadığımı hissetmek istemiyorum. Uzlaşmanın bir yolu var mı? Ne yapardınız/nasıl tepki verirdiniz?

Bu yüzden birkaç yıldır erkeklerden hoşlanıyorum ama eşcinsel olmayan bir bölgede yaşadığım için hiç bir erkekle ilişkim olmadı. Bir kızla ilişkiye başlayacak durumdayım ama henüz kararlı bir ilişki içinde olmak istediğimden emin değilim. Kafamın karışmasının nedeni, kendimi söz konusu kızla uzun vadeli bir ilişki içinde görebilmem, ancak onunla bir şeye başlarsam üniversitedeyken bir erkek bulma fırsatını kaçıracağım gibi hissediyorum (eylül). Cinselliğim ruhumun ve kişiliğimin büyük bir parçası ve erkeklerden hoşlandığımı keşfetmek hayatımda önemli bir andı. Melodramatik olmak istemem ama fırsatım varken gerçekten eşcinsel kültürü deneyimlemek istiyorum. Zamanlama konusunda gülünç davrandığımı biliyorum ve hala eşcinsel olma şansım olacağını biliyorum ama gerçekten sonunda o kızla evlenebileceğimi düşünüyorum. Benden uzun süredir hoşlanıyor, birbirimize çok benziyoruz, benimle aynı okula gitmek istiyor ve annesi bile birkaç kez sohbette (biraz şaka da olsa) evlenmemiz gerektiğini gündeme getirdi. . Her neyse, başıboş dolaşıyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum.

Evet, az önce ondan gelen bir aramayı kaçırdım. Geri aradığımda beni birazdan arayacağını söyledi. Bu yüzden osuruyorum, yapacak bir şeyler arıyorum. Bodrumda kısa bir süre televizyon izledikten sonra tekrar yukarı çıktı. O aradığında ben yatağımda oturmuş telefonumla uğraşıyordum. Bana bir şey yapıp yapamayacağını sordu ve ben de biram bittiği için bira olup olmadığını sordum. Birasını içebileyim ve o da benden bir şeyler çalabilsin diye evine gitmeye karar verdik. Dışarı çıktığımda yanan bir şey kokusu aldım. Sadece yanan *bir şey* değil, yanan sigara izmaritleri gibi kokuyordu. Son zamanlarda arka verandada ve bodrum kapısının dışında bir sigara içmiştim, bu yüzden kontrol etmeye gittim. Arka verandada hiçbir şey olmuyordu ama yaklaşık 10-15 dakika önce sigaramı söndürdüğüm yerde softball büyüklüğünde parlayan kırmızı bir tomar sigara izmaritleri vardı. Şimdi "kül tablamızın" ne kadar güvensiz olduğunu anlıyorum çünkü bir bitkinin girebileceği dayanıksız plastik bir şey, sigara izmaritleriyle doluydu VE çam samanından bir yatakta oturuyordu! Bu yüzden hortumu alıyorum ve bu parlayan popo ölüm ateş topunu kolayca söndürüyorum ve rahat bir nefes alıyorum. Peki o sıralarda arkadaşımın evine gitmeye karar vermeseydim kim bilir neler olurdu. Önümüzdeki yarım saat içinde, en fazla bir saat sigara içmek için dışarı çıkardım ve o zaman hala için için yanıyorsa kokusunu alırdım. Ama dediğim gibi, bir çam samanı yatağında parlayan bir ölüm topuydu, bu yüzden kolayca tutuşabilir ve sonra kim bilir ne olurdu. Oh, ve karım şehir dışında. O aramayı yaptığınızı hayal edin. Tatlım, umm, ben uh, evi yaktım. *titriyor* O sırada 4 çocuğumun da evde olduğu gerçeğini düşünemiyorum bile. Riski azaltmak için kıçımızı koymak için kesinlikle bir tür kutu alacağım. Sadece sigarayı bırakmalı. Tesekkurler dostum. Oh, evini yeniden finanse etmeyi düşünüyordu ve bunu benimle görüşmek istedi.

Bu alt gruptaki insanların gençlik dramalarını küçümseme eğiliminde olduklarını biliyorum ama bu son zamanlarda beni rahatsız ediyor. Eski SO'm, ona Jane diyebiliriz, ortaokulda önemli bir süre boyunca bir ilişki içindeydi. İlişkiden sonra, onunla bir tür "gey en iyi arkadaş" arkadaşlığı sürdürdüm; çok çok yakın bir platonik ortaklık. Jane, lise boyunca aşk arayışımda beni destekledi ve ben de ona yardım etmeye çalıştım, ancak henüz hiç şansı olmadı. Geçenlerde üçüncü bir kızla çıkmaya başladım, ona Jill diyeceğiz. Jill, Jane ile aynı küçük arkadaş grubunda yer alıyor ve ben Jill'e lisenin bu yılının başında ilgi duymaya başladım. Jane beni destekliyordu, ama şansım hakkında büyük şüpheleri vardı Jill, ta ki Jill'in ondan hoşlandığımı bildiğini ve bir randevuya aldırış etmeyeceğini anlayana kadar. Bu konuşmaların görüntülerini görmüş olmama rağmen, Jane bana Jill'in çıkmak istemediğini söylüyor, bunun yanlış olduğunu biliyorum çünkü sohbet etmeye başladık ve yakında resmi bir ilk buluşma yapmaya hazırız. Bunun haberi gelir gelmez Jane bana her zamankinden daha düşmanca davranmaya başladı. Her gün birkaç saat sohbet etmekten son 2 hafta içinde ikiye çıktık. Ayrıca bana daha çok hakaret ediyor (bu önemli çünkü birbirimize karşı çok alaycı bir tavır sergilememize rağmen çizgiyi aşmaya ve kaba olmaya başladı). Jane buradaki çabalarımı engelliyor; Bu yeni ilişkime izinsiz girmesi haksızlık. Bununla birlikte, bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum çünkü Jane muhtemelen benim en iyi arkadaşım ama yine de büyük bir baş belası. Burada ne yapacağımı bilmiyorum; Jane ve Jill arasında seçim yapmam gerektiğini düşünmüyorum ama görünüşe göre bu seçimi yapmak zorundayım. Birisi neler olduğunu açıklayabilir mi? Bir süredir flört oyununun dışındayım, bu yüzden hangi sorunların olduğunu gerçekten anlamıyorum.

Üniversite son sınıflarıyız. Eskiden bir şeydik ama herhangi bir bağlılık (mezuniyet falan) istemediğimiz için aramızı bozduk. Onun çok meşgul olduğunu biliyorum. Son birkaç haftadır hafta sonları yüksek lisans okullarını ziyaret etmek için şehir dışındaydı. Kış tatilinde bir seyahate çıktı ve ondan istediğim bir şeyin bana geri getirileceğini biliyorum. Bana gerçekten cevap vermiyor. Çok düzensiz. Ona arkadaş olmak isteyip istemediğini sordum (temelde ayrıldığımıza göre). Ve yaptığını söyledi, her zaman ona mesaj attığım kadar cevap verecek vakti olmuyor. Sadece ne yapacağımı bilemiyorum. Tüm çabayı ben gösteriyormuşum gibi geliyor ama yine de onunla arkadaş olmak istiyorum.

2,5 yıldır kız arkadaşımla birlikteyim ve son birkaç aya kadar her şey çok güzeldi. Şu anda üniversitenin son yılındayım ve kız arkadaşımla yaşıyorum ama hayatımda bekar olmaktan daha mutlu olacağım bir noktaya ulaştığımı hissediyorum. Hayatta, kız arkadaşımla kalırsam elde edebileceğime inanmadığım bazı hırslarım var. Dediğim gibi, üniversitemin son yılındayım ve ülkemdeki (İngiltere) lisansüstü programları araştırıyorum. Bağlı değilsem ve kız arkadaşım şehrimizde kalmaya kararlıysa, kariyerimde daha iddialı olabilirim. Bir araya geldiğimizde askıya aldığım seyahat planlarım vardı ve onunla kalırsam bunları gerçekleştiremeyeceğim için hayal kırıklığına uğradım. İlişkide daha önce olduğum kadar mutlu değilim, bu ona bağlı değil, sadece yerleşmek yerine dışarı çıkıp hayatımı biraz daha yaşamak istiyormuşum gibi hissediyorum ki bunu hissetmiyorum. yapmaya hazır Yakında evlenmemizi istediğini biliyorum ki bu şu anda kesinlikle hoşuma gitmiyor. Sadece şu anda biraz kapana kısılmış hissediyorum.

Geçen günlerde oldukça rahatsız edici görüntülerle karşılaştım. Bunlardan birini r/vinyl'de gördüm, düzenli olarak ziyaret etme eğiliminde olduğum tek denizaltı. Orada, bir redditor, bir albümün mastering'ini dijital muadili ile karşılaştırmalı olarak tartışmak için bir başlık açtı. Grup berbat olduğu için kulağa 'komik' geldiği şeklinde bir yanıtla karşılandı. OP'nin muhalifi daha sonra, söz konusu grup için hoşnutsuzluğunun kapsamlı, ancak çocukça bir nit toplamasına gitti. OP'nin r/vinyl 'r/elitistmusiccirclejerk' demesine neden oldu. Sub, plak ve dinleme ipuçlarının tartışılmasında yardımcı olabilirken, aynı zamanda insanların koleksiyonlarını paylaştığı bir yerdir, birkaç kişinin jargonuna göre. Dün gece r/music'te, OP'nin insanların popüler müzik yayınlamasıyla yetindiği bir başlıktaki yorumları okuyordum. Diğerleri, çeşitli, daha belirgin alt bölümleri kontrol etmesini önerdi. Bu, insanların diğer denizaltılarla bağlantı paylaşmanın 'aşağı' zevklere sahip olanları daha küçük denizaltılarına götürdüğünü ve onları mahvettiğini söylemesiyle karşılandı. Aynı şey, resimlerle ilgilenen hemen hemen her denizaltı için söylenebilir. Özellikle, insanların daha uygun bir şeye gitmesi yerine ayda bir kez 'köklerine geri dönen' r/WTF. Birkaç binden fazla aboneye ulaşan herhangi bir denizaltı, bu şekilde dönmeye mahkum görünüyor. İnsanların böyle hissetmesini cesaret kırıcı buluyorum. Bazıları bir denizaltının içeriğinden şikayet edecek ve diğerleri alternatifler önerildiğinde üzülecek. Reddit'in bağlantı ve paylaşıma dayalı bir topluluk olduğunu ve kabul edilebilir bir yayın sağlamak için pek çok seçeneğin mevcut olduğunu düşünürsek, dalga geçenler (beğendiklerini yayınlayıp diğerlerinin yapacağını bildikleri) arasındaki savaşın bu kadar şiddetli bir elitizmle karşılandığını görüyorum. temel düzeyde bile olsa benzerlikleri takdir edenlere karşı nefret/sevmeme). Bunun hakkında ne hissediyorsun? Tartışmak!

Bunu hiç anlamıyorum. İki yıldır arkadaşız. Basitçe söylemek gerekirse, onun arkadaşı olarak, tam bir aptal veya başka bir şey olmak zorunda kalmadan havalı kalabalığın içindeydim. Ama onun arkadaşı olmamın sebebi bu değildi, çünkü ikimiz de minecraft ve toribash oynuyorduk ve ikimiz de trollface'in ne olduğunu filan biliyorduk ve birbirimizi güldürmeye çalışıyorduk. Son zamanlarda beni görmezden geldiğini hissettim. Ayrı sınıflara konulduk ama rotasyonların yarısında hala görüşüyoruz. Matematikte, verilen beyaz tahtalar ve keçeli kalemlerle odanın içinde dolaşıyorduk. Biraz güldük. Ve genellikle okuldan sonra skype'ta konuşup bok oynarız ve youtube izlemek ya da başka bir şey yapmak istediğimizde ara veririz. Son birkaç gündür skype kullanmıyoruz. Ve tam da bugün ortak bir arkadaşını evine getirirken, evlerimiz aynı yol üzerinde olduğu için onunla birlikte yürüyebilecek olmama rağmen başka bir yol seçmeye karar verdi. Şikayet eden bir kız gibi konuştuysam özür dilerim. Sadece tekrar arkadaş olmak istiyorum.

Biliyorum, buraya yazmak için biraz gencim ama gerçekten hızlı bir tavsiyeye ihtiyacım var ve akıl sağlığımla biraz mücadele ediyorum. Bu yüzden şu anki kız arkadaşımla sadece 3 haftadır çıkıyorum ama bir yıldır en iyi arkadaşız ve Birleşik Krallık'ta yaptığımız iki aylık sınavlar olmasaydı aylar önce çıkacaktık. Her neyse, yaklaşık bir yıl önce, bana kötü bir hastalık teşhisi kondu ve çok fazla kilo vermeme neden oldu (zaten zayıftım) ama aynı zamanda bir şekilde beni çok üzdü ve bir noktada depresyona soktu. Hastalığı hastanede kısa süreli yendikten sonra, hala ara sıra mutlulukla mücadele ediyorum. Kız arkadaşımla ilk tartışmamı yaptığım dün geceye hızlıca ilerleyin. En iyi yerde olmadığım için benim hatamdı ama doğrudan ailem dışında hiç kimse akıl sağlığı sorunlarımı bilmiyordu. Bana gf söylemem gerektiğini biliyordum ve yaptım; ama aptalca bir Facebook mesajında ​​ve şahsen değil çünkü yürüyemeyecek kadar uzakta yaşıyorum ve dürüst olmak gerekirse korktum. Şimdi biliyor ve ona hemen söylemediğim için kızıyor, Facebook'ta kısa bir konuşma yaptıktan sonra bir şey söylemeli miyim bilmiyorum; esas olarak kendime zarar vermediğimden veya buna benzer bir şey yapmadığımdan emin olmak. Ancak, ilk ilişkimin eski kız arkadaşım kendini kestiği için bittiğini ve ben yine korktuğumu biliyor. Ondan gerçekten ayrılmak istemiyorum ama ciddi şekilde canı yanan biriyle birlikte olmanın nasıl bir şey olduğunu biliyorum. Benden pişmanlık duymadan ayrılabileceğini bilmesini istiyorum; ona bir ilişkide onu tuzağa düşürdüğümü hissettiğimi söyledim. Sanırım sorduğum şey, şimdi ne yapmalıyım ve onun iyi olduğundan emin olmak için yapabileceğim bir şey var mı? Gençlik ilişkilerinin bir şey olduğunu biliyorum ama bir yetişkine ve hızlı cevaba ihtiyacım var. Tüm bunları okumak için zaman ayırdığınız için teşekkür ederiz.

16 yaşımdayken eski erkek arkadaşımla kürtaj oldum. suçluluk duygusuyla yaşamak, iki yıl sonra erkek arkadaşım (23 E) ve ben (18 K) (bir yıldır birlikte olmak) o sırada hamile kaldılar. İlk başta kürtaj olmak istedi. Kabul etseydim kendimle yaşayamazdım. Aradan 2 ay geçti ve biz hiç bu kadar aşık olmamıştık. Tatil mevsimiydi ve Noel arifesinde kanamaya başladım. Acile gittim ve doktorlar her şeyin yolunda olduğunu söyleyip beni eve gönderdiler. (o gün bir sonogram gördüm) Ayrıca o gün işte olduğu için yoktu, Noel'den sonraki gün, düşük yaptım. Hayatımda hiç bu kadar boş hissetmemiştim. ne zaman bir bebek görsem üzülüyorum ya da bebek Çocuk sahibi olmak istiyorum ama ona ne zaman söylesem "şu anda olmaz" ya da "30'umda belki" diyor. yaklaşık 2,5 yıldır birlikteyiz. Ama onu ne kadar sevdiğim ve çocuklarıma sahip olmasını istediğim için bu benim için bir anlaşmayı bozabilir.

Birbirimizle birlikte olduğumuz süre boyunca duygusal olarak çok dengesizdim. Her zaman onu düşünüyorum, ama o kadar aşırı bir hal aldı ki çalışmalarım bundan çok zarar gördüğü için dersleri tekrar almak zorundayım. Bana geri mesaj atmayınca ağlayarak patladım. Onu kaybetmekten çok korkuyorum, korku felç ediyor. Bana aşık ve benimle birlikte olmak ve ona güvenmek istiyor. Normalde böyle değilim ve bunu ondan olabildiğince saklamaya çalışıyorum (korkarım ne kadar takıntılı olduğumu görürse onu korkutup kaçırabilirim), ama bu hayatımı mahvediyor. Aşırı yemek yiyorum çünkü stresli hissediyorum. Hiçbir şeye konsantre olamıyorum. uyuyamıyorum Ondan başka hiçbir şey önemli gelmiyor. Bunun ne kadar sağlıksız olduğunun farkındayım ve bu benim başıma geldiği için gerçekten utanıyorum. Sürekli korkuyorum ve kalbimin kırılmasını bekliyorum, çalışamıyorum. Güvensizliğin ortadan kalkması ve tüm bu çileyi aşıp hayatımı geri alabilmem için bunu bitirmeli miyim?

m20, o f20 Ayrılalı 3 ay oldu. Geçen yılın toplam ~6 ayında çıktık (ortada bir yerde büyük bir kırılma) Hayat daha iyiye gitmiyor. Buraya daha önce tavsiye almaya geldim ve çok şey okudum, zaman her şeyin ilacı... Sanki her şey kötüye gidiyor gibi hissediyorum. Yanlışlıkla her gün bir noktada düşünüyorum ve [nihayet] uyumadan önce hep düşünüyorum. Kendi kendime depresyon teşhisi koyduğum bir noktaya geldi. Muhtemelen bir ilişkiden daha derine iniyor ama o kesinlikle benim depresif ruh halimin en büyük tetikleyicisi ve katalizörü. Son zamanlarda bir psikiyatriste gittiğimi ve ciddi bir şekilde depresyonda olmadığımı belirlediğini belirtmek gerekir.

Telefonumu kullanarak herhangi bir kötü dilbilgisi veya yazım hatası için şimdiden özür dilerim. Eşim ve ben bir ev satın alma sürecindeyiz (ve şu anda sözleşmemiz var). Ev son birkaç yıl içinde yepyeni bir şekilde yeniden inşa edildi ve onu gördüğümüzde ona sahip olmamız gerektiğini biliyorduk. Ev teftiş sürecinden birkaç şeyin çözülmesi de dahil olmak üzere süreç bu noktaya kadar nispeten sancısız geçti. Düne hızlı ileri saralım: hukuk bürosu satıcılardan birinin öldüğünü bildiren bir yazışma gönderir, ancak kalan eş hala satışı sürdürmek niyetindedir. Anında pişmanlık ve keder başlar; kişiyi pek tanımama rağmen. Sonra karım geçerli bir noktaya değiniyor: Ya kişi evde ölürse? Bu bilgi göz önüne alındığında, kendimizi ilerletmek için hala rahat olacak mıyız? Hey, satıcılar genç, muhtemelen bir tür kaza olduğunu düşünerek bunu reddettim (burada duyarsız görünmeye çalışmıyorum, sadece amacımı anlatmaya çalışıyorum). Dün gece avukatımızla konuştum ve temel olarak bağlayıcı bir sözleşmemiz olduğu ve (bir cinayet veya evdeki bir tür haksız ölüm dışında) satıcı ilerlemek istediği sürece ilerlememiz gerektiği söylendi. Bunun dışında, bir davacıyı dahil etmemiz gerekecek ve bu eminim ki büyük bir baş ağrısı yaratacaktır. Şimdi, satıcının gerçekten de evde (aniden) öldüğünü öğrendik. Nasıl hissedeceğimi veya ne düşüneceğimi bilmiyorum. Belki de aşırı tepki veriyoruz? Eşim bu durumdan benden daha çok rahatsız ama ben yine de huzursuz hissediyorum. Her türlü tavsiyeye veya yapıcı eleştiriye açığız. Böyle hissetmekte haklı mıyız? Yoksa tabiri caizse halının altına süpürmeye çalışmalı mıyız?

Biliyorum biliyorum. Neden tek yaptığımız sikişmek olacak kadar kızayım ki, değil mi? Açıkçası can sıkıcı bir hal alıyor ama ikimizin de gerçekten ortak bir yanı yok. Oynadığı tek oyun Skyrim (ki bunu seviyorum) ve onu benimle başka oyunlar oynamaya ikna etmeye çalıştığımda, beni küçümsüyor ve "onu video oyunlarına kaptırmaya çalışmayı bırakmamı" söylüyor. Reddit dışında gerçekten ortak ilgi alanlarımız yok ve artık onu sevip sevmediğimden tam olarak emin değilim. Demek istediğim, onu şimdi haftada bir veya iki kez görüyorum çünkü sikişmekten o kadar yoruldum ki bu beni sinirlendiriyor. Bununla birlikte, onu üzgün görmekten nefret ettiğim için ondan ayrılmak istemiyorum. Onunla bunun hakkında her konuşmaya çalıştığımda, "Tamam, daha az sevişeceğiz" diyor ve 30 dakika sonra beni tekrar becermeye çalışıyor. Gerçekten anlamıyor. Zeki (tüm AP sınıfları, hepsini 80 veya üstü ile geçiyor) ama seks yapmama kavramını anlayamıyor gibi görünüyor. Son zamanlarda onu görmekten kaçınıyorum çünkü şey... Yapamıyorum. Böyle hissettiğimde değil. Ne yapmamı tavsiye edersin?

Bir yıl önce üniversiteye başlamak için yakındaki bir kasabaya taşındım. Ortak arkadaşlar aracılığıyla John adında bir adamla tanıştım ve anında anlaştık. Birkaç ay sonra çıkmaya başladık. O gerçekten harika bir insan. İnanılmaz derecede düşünceli, tatlı ve destekleyici. İşim ve okulum beni meşgul ediyor, ancak fırsat buldukça birlikte takılmak için zaman bulduk ve bu her zaman haftamın en önemli olayıydı. Bu ikimiz için de ilk ilişki ve birlikte çok mutluyduk. Pek çok ortak hobi ve ilgi alanı. Hatta belirsiz müzik zevklerimizde harika bir uyum yakaladık! John harika bir insan olmasına rağmen motivasyondan yoksundur. Onu tanıdığımdan beri biriktirdiği parayla yaşıyor ve şu anda bir iş aramıyor (teşvik etmeme rağmen). Motivasyon eksikliğini değiştiremeyeceğime ve en azından işi olan biriyle çıkacak kadar kendime saygı duymam gerektiğine inanarak ondan birkaç ay önce ayrıldım. Ayrıca, yakınlık hakkında ne hissettiğimden emin değilim. Henüz herhangi bir seks yapmamış olmamıza rağmen, bunun muhtemelen yakında olacağını hissettim. 25 yaşında gergin olmak benim için garip mi yoksa sadece geç olgunlaşan biri miyim ve fırsat buldukça deneyim kazanmalı mıyım karar veremiyorum. Bugün alışveriş yaparken tesadüfen karşılaştık ve kahve içtik. Onu ne kadar özlediğimi fark ettim. O da beni özlüyor ve tekrar bir araya gelmek istiyor. Tekrar bir araya gelmeli miyiz? İşsizlik sorununa takıldığım için en iyi arkadaşımı "atmam" aptalca mı? Yoksa bir mermiden kaçtım mı ve zamanın ağrıyan kalbimi iyileştirmesine izin mi vermeliyim?

neyse, işte gidiyor. Son birkaç aydır ve artan bir düzenlilikle cep telefonuma şaka çağrıları alıyorum. Her zaman farklı bir numaradan ve ABD'nin her yerindeki alan kodlarından geliyordu, ama her arama ukala bir yetişkinden geliyordu, onların bir Otomotiv grubundan ya da buna benzer bir şeyden geldiklerini söylüyordu. İlk başta kulağa tamamen yasal geliyordu ama sonra Bob'la konuşmak istiyorlardı. Bob olmadığım için, onlara burada Bob adında kimsenin olmadığını, numaranın yanlış olduğunu söylerdim. Numaramı bana tekrar ederler ve Bob Zurncle ile konuşmak istediklerini söylerlerdi. (Bob Senin Amcan, belki kaçırırsın) Söylemeye gerek yok, özellikle arayan kişi çok fazla sorun yaşadığından, sahte alan kodlarını taklit ettiğinden ve her zaman bu korkunç basmakalıp sahte Hintçe aksanı kullandığından, bu giderek daha sinir bozucu hale geldi. Bugün bu aramalardan bir tane daha aldım ve bıktım. Cevap verdim ve hemen Bob'un Amcasını istediler ve ben birdenbire küfretmeye, bağırmaya, neden hayatlarında yapacak daha iyi bir şeyleri olmadığını sormaya başladım, hatta hatta bir kadının lütfen dediğini işittim efendim, açıklayayım. Kayıtlarımız, Ocak ayında bir araba sigortası teklifi için çevrimiçi bir istek doldurduğunuzu ve bunu şu anda açıkça sahte olan Bob Zuruncle adıyla gönderdiğinizi gösteriyor, ancak görünüşe göre gerçek telefon numaranızı kullanmışsınız, bu nedenle aramalar yapılmış. Jibber's Crabpst, aptallığı iyi yaparım.

Erkek arkadaşım tatillerde ailesiyle birlikte bir geziye gitti, bu yüzden Noel'de veya Yeni Yıl'da birbirimizi görmedik. Bunu bildiğim için, gitmeden önce ona bir Noel hediyesi vereceğimden emin oldum ve onu ayın 25'inde açmasını söyledim. Döndüğünde bana hediyemi vereceğini söyledi, bu yüzden benim için sorun olmadı. Geri döndüğünde ona birlikte güzel bir akşam yemeği pişirmeyi teklif ettim, tatil için ayrı olduğumuz için bir tür küçük kutlama. Tamam dedi ama heyecanlı görünmüyordu. Sonra aptalca bir kavga ettik ve bana havasında olmadığını söyledi. Bu yüzden hiç o güzel akşam yemeğini yemedik ve bana hediyemi bile vermedi, vereceğini söyleyip dursa da, sadece zamanı ya da doğru anı olmadı. Ben materyalist bir insan değilim ve bana bir şey vermemesi umurumda bile olmaz. Bana vereceğini söylemesi beni rahatsız ediyor ama bir buçuk ay oldu. Bunu unutmalı mıyım yoksa biraz takdir edilmediğimi hissetmem sorun olur mu? Fazla uzatmak istemiyorum o yüzden yorumlarınızı bekliyorum :)

Dediği gibi, hoşlandığım bir kadın buldum ve o da benden hoşlanıyor ama bir sorun olabilir. İlk önce biraz arka plan: Onunla birkaç gün önce ortak bir arkadaşım aracılığıyla tanıştım. Ona M diyeceğiz. Ben ve M konuşmaya başladık ve ikimiz de aramızda anlık bir kıvılcım hissettik. Yaş farkımızın yanı sıra ikimizin de pek çok ortak noktası var, ikimiz de video oyunlarını, hayvanları, film izlemeyi seviyoruz, adını siz koyun. Yani potansiyel sorun: Bu gece konuşuyorduk ve sohbetimiz sırasında bana gerçek bir akıl sağlığı sorunu olan BPD (Sınırda Kişilik Bozukluğu) teşhisi konduğunu söyledi. Benim sorum şu, çok iyi anlaşsak ve ondan gerçekten hoşlansak da, bırakmalı mıyım? Yoksa bir şans vermeli miyim?

Bu yüzden bu harika adamla bir yıldan fazla bir süredir çıkıyorum. Onu tamamen seviyorum ve hayatım boyunca hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Aynı zamanda içinde bulunduğum en uzun ilişki. Erkek arkadaşımla eyalet dışındaki üniversitede tanıştım ve yazın farklı eyaletlerde oluyoruz. Eski sevgilimin yaşadığı memleketimdeyim. Ne zaman etrafta dolaşsam, kendimi onun genellikle bulunduğu tüm yerlere bakarken, arabasını ve hatta onu bir an için ararken buluyorum. Bunu /neden/ yaptığımdan tam olarak emin değilim. Eski sevgilimle dört aydır çıkmıştım, şu anki olana kadar yaşadığım en uzun ilişki. O zamanlar aşık olduğum ilk kişinin o olduğundan emindim, ama şimdi şu anki ilişkimde olduğum için ona hiç aşık olup olmadığımdan ve sadece delicesine aşık olup olmadığımdan bile emin değilim. Benimle ilişkilerini bitirdi ve ardından önümüzdeki birkaç gün beni şahsen görürse beni görmezden gelmeye devam etti, beni FB'de engelledi vb. O zamandan beri onu gerçekten görmedim, yani çalıştığı kafeye girdiğimde ve beklenmedik bir şekilde onu gördü ve kapı eşiğinden bile uzaklaşmadan sağa döndü ve sola döndü. Sadece biraz kafam karıştı. Çok daha uzun süreli erkek arkadaşıma bu kadar aşıkken ve çok mutluyken neden eski sevgilim hakkında hala tuhaf hissettiğimi ve tuhaf davrandığımı bilmiyorum. Başka birinin bu konuda deneyimi var mı? Daha fazla ne hissettiğimi anlamam için herhangi bir yardım gerçekten makbule geçer veya gerçekten benzer deneyimleri paylaşan herhangi biri, bu yüzden yalnız olmadığımı biliyorum! Gerçekten makbule geçer.

Onu seviyorum. Biliyorum, o harika ve ona doyamıyorum. Ama her zaman mutsuz olduğum bir şey varmış gibi hissediyorum. 1. Artık seks yapmayı o kadar çok istemiyormuş gibi hissediyorum. Takıldığımızda, bir noktada boynunu öpmeye, ona dokunmaya vs. başlayacağım. Sadece şikayet ettiğimde dalga geçmeye başlayacak. Beni seviyor, sarılmayı ve öpmeyi seviyor, ama benim kadar aktif değil ve ne zaman seks yapsak, önce boşalıyor ve beni asılı bırakıyor. 2. Asla romantik değil, şirin şeyler yapmıyor, tek yapmak istediği odasında oturmak. Ki bu güzel, kucaklaşıyoruz filan ama ben dışarı çıkıp bir şeyler yapmayı seviyorum. Asla bir şey yapmak istemez. 3. Onu görmeye gitmezsem onu ​​göremiyorum. Arabası yok ki bu berbat bir şey çünkü benden yaklaşık 30 dakika uzakta yaşıyor, ki bu çok uzak değil, ama mecburum dışarı çıkıp onu gören kişi olmak bazen acı vericidir. Onu iki haftadır görmedim çünkü onu görmeye gidemedim ve denemek için hiçbir şey yapmıyor. Ona sabırlı davrandım, birkaç aydır işi yoktu, her şeyin parasını ödedim, bizi her yere götürdüm, yapmak istediğim her şeyi araba kullanmam, ödemem vs. Bu ilişkide HER ŞEYİ yapıyorum. Stresliyim ve son derece mutsuzum. ANCAK. Onu gördüğümde çok mutlu oluyorum, onu çok seviyorum, sevdiğimi biliyorum. Ama ilişkiden çok mutsuzum. YARDIM! Ne yapacağımı bilmiyorum. Konuyu açmaya çalışıyorum ama sonra üzülüyor ve bana "Duygularını incittiğimi" ve zor zamanlar geçirdiğini söylüyor. Çok sabırlıyım, zor zamanlarında yanında oldum ama yorulmaya başladım.

Ben ve kız arkadaşım mart ayı civarında birbirimizle konuşmaya başladık ve Mart sonunda çıkmaya başladık. Yani neredeyse 3 aydır çıkıyoruz. Benim dışımda sadece bir uzun süreli ilişkisi oldu ve bu çok daha uzundu, 2 yıldır çıkıyorlardı. Ayrılmalarının nedeni, erkek arkadaşının cinsiyet açısından ne istediğini bilmemesiydi. Ondan ayrılan o değildi ve uzun süredir bu konuda üzgün olduğu açıktı. 2015 yazında erkek arkadaşından ayrıldı. Bu oldukça yakın bir zamandı, ancak dün öğrendim ki ayrıldıklarından beri 2016 Ocak/Şubat ayına kadar seks yaptıklarını öğrendim. O ve eski sevgilisi hala snapchat ve metin üzerinden konuşuyorlar. mesajlaşma, ancak oldukça nadirdir ve yaptıkları küçük sohbetler uygunsuz değildir ve daha çok arkadaşların yapacağı bir sohbettir. Beni rahatsız eden, onunla neden tekrar seks yapmayacağına dair açıklaması, artık benimle istediği zaman seks yapabileceği için bunun için hiçbir nedeni olmayacağını söyledi. Bunun beni bu kadar rahatsız etmesinin nedeni, mezun olduktan sonra ya bir yıllık ya da yaz boyu sürecek bir seyahate çıkmayı planlaması. Ve bu süre zarfında onu hiç görmeyeceğim ya da çok az göreceğim ve duygusuz seksle ilgili bir sorunu yoksa, aldatmanın çok gerçek bir olasılık olduğundan endişeleniyorum. Ancak bu benim ilk gerçek ilişkim ve güvensiz olabilirim.

Bir aydır benim için çok tatlı olan ve bana prensesi gibi davranan bir adamla çıkıyorum. Onun kişiliği temelde bir erkekte istediğim şey ve beni çok mutlu ediyor. Ancak son zamanlarda bir insanı ne kadar kıskandığını ve erkek arkadaşlarımdan hiçbiriyle takılmamı istemediğini açıkladı. Ben küstüm ve güveni gündeme getirdim ama güvendiğini söyledi ben bir şey yapmayacağım. Nereden geldiğini anlamadığımı düşünüyor ama kıskanmamaya çalışacak. Başka bir notta ... Üniversitedeyim ve bir iş ve ders dışı etkinliklerle geleceğim hakkında bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Hayatta çok şey istiyorum. O ise sadece bir lise mezunu ve hayatta çok ilerlemek için pek bir motivasyon görmüyorum. bu beni rahatsız etti.. Herhangi bir şeyi resmileştirmeden bitirmeli miyim? Beklemeli miyim? Bütün bunları ona söyleyip onu gücendirmek istemiyorum.

Yani ben (E23) iki yıldır bir kızla (K21) çıkıyorum. Bazen takdir ettiğim olgunlaşmamış bir yanı var ama şimdi bu onu geride bıraktı. Öyle bir noktaya geldi ki, eski lise tarzına geri döndü, burada erkek arkadaşlar buluyor, kendilerini sevmelerini sağlıyor ve sonra onlarla sıcak soğuk oynayarak oyunlar oynayarak onları kendine çekiyor (onlara çıkma teklif ettiriyor) sadece onu bırakması için bir tarihte). Ayrıca bana karşı çok kaba davrandı, öyle ki hafife alınıyormuşum ve bunu yapmak için arkadaş olduğu adamlar gibi oynanıyormuşum gibi hissettiriyor. Sanırım bana ihtiyacı yokmuş gibi bir bağımsızlık duygusu kazanabilmek için kaba olmaya çalışıyor. Bana kaba davrandığında nasıl cevap vermeliyim? Ona kaba davranmak mı yoksa onu görmezden gelmek mi? Almaya inanan şımarık bir kız olduğunu ve yaptığı her şeyin doğru olduğunu (geçmişte ailesinin onu ne kadar incittiğinden dolayı) hesaba katmak muhtemelen önemlidir, bu yüzden onunla her konuşmaya çalıştığımda onun yöntemlerini hisset, bana onun gibi davranmayı hak ettiğini hissettiriyor. Bir buçuk yıldır bana karşı çok cömert ve cömert olduğu bir tarafını gördüm ama bu tür davranışlar son bir aydır yeni başladı. Hayır, ondan ayrılmak istemiyorum, bu bir dönem olabilir ve umarım sabırla eski günlerine döner.

Merhaba Reddit, Uzun süredir gizlenen ve ilk kez poster. Geçenlerde tanınmış bir üniversiteden yönetim bilimi derecesi ile mezun oldum (matematik, mikroekonomi, ekonometri vb. ağırlıklı birçok ekonomi dersi). Mezun olalı yaklaşık 5-6 ay oldu ve gerçekten hayatımda ne yapacağımı bilmiyorum. Gerçek dünya hakkında hiçbir şey bilmediğimi ve bölümümdeki birçok insanın sahip olduğu iş kişiliğine ve zihniyetine sahip olmadığımı fark ettim. Bununla birlikte, staj veya benzeri bir şeyle ilgili hiçbir deneyimim yok. Ben sadece ders alan ve genel kulüp aktiviteleri, içki ve oyun dışında hiçbir şey yapmayan bir üniversite öğrencisiydim. Kendi bölümümde yanlış bir seçim yaptığımı ve okula geri dönmem gerektiğini hissediyorum (konuyla ve bununla ilgili açık olan iş fırsatlarıyla ilgilendiğim için bilgisayar bilimleri derecesine bakıyorum). Böyle bir şeyin nasıl yapılacağı hakkında hiçbir fikrim olmamasına rağmen. Benim merak ettiğim şu. Başka bir lisans derecesi almak için okula geri dönmek akıllıca mı yoksa bölümümde iş bulmaya devam mı etmeliyim? Ayrıca okula geri döneyim diyenlere eski üniversiteme mi döneyim (burada bir kol bir bacak ödemek zorunda kalacağım) yoksa bir ortak bu alan için yeterince iyi mi? Bu, "Yardıma ihtiyacım var, lütfen bana tüm cevapları verin, benim açımdan herhangi bir iş olmayacak" türünde bir soru gibi görünüyorsa özür dilerim. Bir bilimden geçiş yaptıktan sonra bu ana daldan mezun olmak için fazladan bir yıl harcadığım ve tüm arkadaşlarım hayatlarının bir sonraki aşamasına geçmiş gibi göründüğü için geçen ay aşırı derecede depresyondaydım. Not: Sorulardan hiçbiri iyi bir fikir gibi görünmüyorsa, herhangi bir cevap harika olurdu. Sonunda okuldan çıktığımda bardağım kırılmış gibi hissediyorum. Bölümümü gerçekten sevmediğimi ve alacak ders olmadığımı öğrendiğimde, her şeyi yapabileceğimi hissediyorum; ancak, başka bir hata yapmak istemiyorum (gerçekten düşünmeden bilimden yönetim bilimine geçmek gibi).

uyarı: uzun Eskiden iyi bir çocuktum. İyi notlarım vardı. Çok az yalan söyledim ve herkese saygılıydım. Onu neyin tetiklediğini bilmiyorum. Beynimin, çalışmayan şeyleri önemsememe neden olan kısmı gibi. Okulda kötü notlar almaya başladım. Yani gerçekten kötü gibi. Yaz okulunu alamayacak kadar şanslıydım ama yine de berbattım. En kötü yanı, bir ap sınavı için özel ders vermeye çok para harcadılar ve sonunda 2 aldım. Ayrıca testlerde çok kopya çektim. Aileme yalan söylemeye başladım ve onlara başka şeyler yaparken ders çalıştığımı söyledim. Sonra notlarda bir düşüş görmeye başladıklarında beni cezalandırdılar. Genelde dersimi alır ve kendimi bu gibi durumlardan kurtarırdım ama bu sefer yapmadım. Kötü şeyler yapmaya devam ettim ve sadece bana yardım etmeye çalışan kendi ebeveynlerime ve kardeşlerime saygısızlık etmeye başladım. Sonunda arkadaşlarımın çoğunu kaybettim ve çok fazla kilo aldım ve kötü şeyler yapmaya başladım. Anneme yalan söylemeye başladım ve arkadaşlarımla eve yürüdüğümü/okuldan sonra kalacağımı söyledim ama aslında banka hesabımdan parayı çektim ve abur cubur/işe yaramaz şeylere harcadım ve eve geç geldim. Hala okul yılının geri kalanında bunu yapmama izin vermelerine şaşırdım. Ben de tüm paramı kullandığım için ailemden para çalmaya başladım. Asla öğrenmediler, ama bu konuda kendimi çok kötü hissediyorum. Çalışmaya/egzersiz yapmaya çalışıyorum ama bu alışkanlıkların hiçbirine asla bağlı kalamıyorum.

Tamam, bu bugün değil, 2005'teydi. Babam Londra'da birkaç yapım şirketinde çalıştı ve sık sık iş aracılığıyla ve sosyal arkadaşlar olarak ünlülerle tanıştı. Londra'da Ian McKellen'in Dul Twankey olarak oynadığı bir Pandomim izlemeye gitmek için bilet almayı başardı. Gösteri Aladdin'in bir yorumuydu. Gösteriden sonra oyuncu kadrosunu görmek için kulise gittik ve 10 yaşında biri olarak çok heyecanlandım çünkü lanet Gandalf'ı şahsen görecektim! Vay canına! Mekanın kulis alanına giriyoruz ve büyük bir giyinme odasının içinde tüm oyuncuların makyajlarını ve kostümlerini vb. [ Pot Noodle] sabahlık ve yüksek topuklu ayakkabılarla bir tabakta (gösteri kıyafetinin bir parçası) Onu gördüğümde yüzüm aydınlandı, babam merhaba demek ve onun imzasıyla şovla ilgili kitapçığı imzalamak için yanıma geldi. Babam kim olduğumu söylerken ayağa kalktı ve 'Ahhh!! Sizinle tanışmak harika genç Mr_Murdoc!' Ama elimi sıkmak için eğilirken yanlışlıkla onunkine uzandım ve Pot Noodle'ını onun ve sabahlığının her yerine devirdim. "Aman Tanrım!" ve her tarafına bulaştığım tüm noddles ve sosu silmeye başladım. Diğer oyuncular deli gibi gülüyordu. O da güldü ve tamam olduğunu ve imzalayabilmem için kitabı bana vermesini söyledi. Sonunda yaptığı bazı filmlerden ve LOTR'ları ve X-Men'i ne kadar sevdiğimden bahsettik. Hala sahip olduğum tüm imzalarıyla ayrıldım (aşağıya bakın). Ian, eğer bir şekilde bunu okursan, harikaydın. Gerçek bir beyefendi ve arkadaş canlısı biri, elbise için üzgünüm. **Kanıt

Bariz bir şekilde hesabı çöpe atıyorum çünkü çok fazla gönderi paylaşıyorum ve yorum yapıyorum ve sadece bazı hızlı tavsiyelere ihtiyacım var. Bir süre önce bir OKCupid hesabı açtım ve oradaki bazı insanlarla konuşmaya başladım. Gerçekten harika görünen bir kızla tanıştım. Görüşmeye başladık ve oldukça iyi arkadaş olduk. Yaklaşık bir ay önce onu evime takılmak, film izlemek, gitar çalmak vb. Ben de kurşunu ısırdım ve ona nasıl hissettiğimi söylemeye karar verdim. Ondan aldığım tek şey, pek çok ortak yönümüz olduğuydu ama şu anda arkadaş olarak bizimle daha mutlu. Biraz hayal kırıklığına uğradım çünkü çok iyi anlaşıyor gibiydik ve bir şeyler oluyor. Bu kadar olduğunu düşünerek (birçok zorluktan sonra) aklımdan çıkardım ve işlerime devam ettim. Mezun olmadan hemen önce tekrar dışarı çıktık ve tüm günü birlikte Londra'da yürüyüş yaparak ve parklarda oturarak geçirdik. Gerçekten harikaydı ve onun daha fazlasını istemediğini bilmemize rağmen bu kadar iyi geçinmemiz sinir bozucuydu. Bundan sonra birkaç ay seyahate çıktım (mezuniyet sonrası gezi). Ben yokken benimle tekrar çıkma teklif etti. İşte benim sorunum da burada, dışarı çıktık ve yine saatlerce oturup sohbet ederek geçirdik. Acaba yanlış bir şey mi yaptım yoksa yanlış bir fikre mi kapıldım diye düşünmeden edemiyorum. Ona bu gece bir konsere çıkma teklif ettim ve başka bir işi olmasına rağmen gelip takılmak için kısa kesiyor. Ne düşüneceğimi bilmiyorum. Birlikteyken her şey harika görünüyor ama ona bunu sorduğumda o kadar emin değildi. Çok utangaç olduğunu söylemeliyim ve önceki ilişkisinin oldukça uzun (5 yıl kadar) olduğuna inanıyorum. Reddit'in harika kovan zihninin verebileceği herhangi bir tavsiye için teşekkürler!

Diyelim ki John [21m] adında bir adam var. John, Paula'dan biraz hoşlanıyor ve onun kendisini iyi bir adam olarak görmesini, onunla iyi bir itibar kazanmasını falan istiyor. John ona Game of Thrones'tan bahsediyor ve o da buna gerçekten ilgi duyduğunu ve hatta şov yayınlanmaya başlamadan önce birkaç kitap okuduğunu söylüyor. John heyecanlanıyor çünkü ikisi de aynı şeyi çok seviyor! Sonra ona ikinci sezonun dvd kutusunu ödünç vermeyi, iyi bir adam olmayı ve belki de yavaş yavaş kalbini kazanmayı teklif ediyor. Kabul ediyor! Paula daha sonra dvd kutusunu başka bir adamın evine götürmeye, onunla diziyi izlemeye ve John'un masraflarını karşılamaya devam ediyor. Paula orospu mu?

Geçen Noel'de yaşlı bir kadın bazı anahtarlar bulduğunu ve onlarla ne yapacağını bilmediğini söyleyerek kapımı çaldı. Herhangi birinin talep etmesi ihtimaline karşı onları elimde tutacağımı söyledim. 6 ay geçti kimse anahtarları toplamadı ben de attım. Dün gece kapı komşum anahtarların onun olduğunu neden geri vermediğimi haykırarak karşıma çıktı. O kesinlikle aşağılıktı. O kadar şaşırdım ki sadece özür diledim. Elini bana doğru kaldırdı ve arkasını döndü. Evime girdim, kapıyı kapattım, yemek yaptım, geceme devam ettim. Sorun şu ki, çok gaza geliyorum. O kadar kızgınım ki, gitmesine izin vermek için mücadele ediyorum. Özür dilediğim için kızgınım, onun anahtarları olduğunu bilmiyordum, kasıtlı olarak yanlış veya kötü bir şey yapmadım. Onun tavrını değiştiremeyeceğimi biliyorum, sadece benimkini değiştirebilirim. Onunla uğraşmak yardımcı olmayacak, onu görmezden gelmeli ve hayatıma devam etmeliyim. Şimdi onu nasıl bırakıp "yapmalıydım" ve "neden yapmadım" takıntısını nasıl bırakabilirim? Neredeyse hiç uyumadım ve günüme devam etmeye odaklanamıyorum. Nasıl sakinleşir ve devam edersiniz?

27 yaşında bir erkeğim ve 19 yaşında bir bayanla bir mağazada çalışıyorum. Son birkaç aydır, özellikle bana çok cilveli davrandı ama yaş farkı nedeniyle ilk başta ona hiç ilgi göstermedim. Benimle projelerde ekip kurmanın yollarını bulurdu ve tüm iş arkadaşları aramızda bir şeyler olduğunu varsayana kadar her gün işte birlikte olurduk ama ikimiz de bunu ele almadık. Ondan hoşlanmaya başlıyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum. Bana çok mesaj atıyor ve skype'ta sohbet ediyoruz, çoğunlukla sadece şakalaşıyor ve cilveli şeyler yapıyoruz. Verdiği ipuçlarından bana bir şeyler kattığına oldukça eminim ama bir erkek arkadaşı olduğundan da oldukça eminim ama ne zaman konuyu açmaya çalışsam konuyu değiştiriyor ya da belli belirsiz onun bir arkadaş olduğunu söylüyor. Birkaç gün önce onu rastgele bir adamla el ele tutuşurken gördüm. Beni görmedi ve daha sonra bana bir şey sormak için mesaj attı ve ben de cevap verdim ve o gün ne yaptığını sordum. "Alışveriş yapan bir arkadaşla takıldım" gibi bir şeyler söyledi. Şimdi ne olduğundan emin olmadığım garip bir durumda sıkışıp kaldım. Hala yaş farkı hakkında çekincelerim var, bu yüzden bu iyi bir şey olabilir. Hiçbir şeyin peşine düşmemeli miyim? İletişimi kesmek mi? (zor...birlikte çalışıyoruz ve oradaki herkes bir nevi neler olduğunu biliyor, bu yüzden genellikle bizi bir ekip oluşturuyorlar) Sadece arkadaş mı kalalım? Aldatacak bir tipe benzemiyor ama yine de... Onu sadece 4-5 aydır tanıyorum ve 2-3 aydır ciddi arkadaşım, bu yüzden onu ÇOK iyi tanıdığımı söyleyemem . Saçma yazı için özür dilerim. sarhoş gibi...

Ben 21 yaşındayım ve o 20, yaklaşık 19 aydır çıkıyoruz. Bununla birlikte, cinsel olarak çok aktif bir çiftiz, 21 yaşında bir erkek olarak, 21 yaşında bir erkeğin cinsel dürtüsüne sahibim. Bu nedenle seks konusunda tamamen rahat olduğunu biliyorum, bir kez bile bunu inkar etmedi ve her zaman seksle ilgileniyor, ancak neredeyse *iki yılda* bir kez bile kışkırtmadı. Bunu ona pek çok kez dile getirdim ve her seferinde özür diledi ama sonra anında unutuldu ve *hiçbir şey* değişmedi. Ne yapacağımı bulamıyorum çünkü ona bunun beni ne kadar rahatsız ettiğini söylemek, beni rahatsız ettiğini bildiği uzun süredir hiçbir şeyi değiştirmediyse, bunu düzeltmek için yapabileceğim pek bir şey yok. Bunun beni neden rahatsız ettiğini merak ediyorsanız, çok basit: Bir ilişkideyken seksi çok önemli bir şey olarak görüyorum ve sizi görmelerine izin verirseniz, onu önemsediğinizi göstermenin en açık yolu olarak görüyorum. tamamen çıplak ve onları memnun edeceksiniz. Bu nedenle, başlamak için bir gram bile çaba sarf etmemesi, sevişmemesi beni çok rahatsız ediyor. Neredeyse 2 yıldır *her seferinde* yaşıyorum. Herhangi bir tavsiye çok takdir edilecektir!

28 yaşıma yeni girdim ve gerçekten zor bir hayatım oldu. Çocukken annem tarafından cinsel, fiziksel ve zihinsel işkence gördüm. Sonuç olarak, bana şiddetli depresyon, OKB, TSSB ve neredeyse tüm hayatım boyunca uğraştığım işlerle teşhis edildi. Ayrıca lupus var. Son derece destekleyici olan ve açıkçası beni hayatta tutan babamla yaşıyorum. Bir terapist görüyorum ve 5 farklı ilaç alıyorum. Açıkçası pek ilerleme kaydetmediğimi hissediyorum. Bir işim yok (terapist şu anda çalışıyor olmamın iyi bir fikir olmadığını söylüyor) ve bir arabam yok (sürmekten çok korkuyorum ve bunun asla değişeceğini sanmıyorum). 250 pound ağırlığındayım (bir noktada 300 idi), bu yüzden ben de obezim. SGK alıyorum, bu yüzden sağlık sigortası / ve biraz harçlık alıyorum. Hayatım boyunca yakalamaca oynadım ve son zamanlarda biriyle ilişki kurmak istiyorum. Arkadaşlarım var (yalnızca çevrimiçi), ama ben de çıkmak istiyorum. Tecrübe olarak, bir kızın elini tutmadım, hatta öpmedim bile. Okcupid'i denedim ve hatta daha sonra kimseyi bulamayacak kadar şişman olduğumu söyleyene kadar iyi gittiğini düşündüğüm bir randevum vardı. Benim durumumda, oraya nasıl çıkıp insanlarla tanışırım? Bunun bir terapist sorusu olduğunu biliyorum ama o da benim ne yapmam gerektiği konusunda kararsız. Babam çekici ve harika bir kişiliğe sahip olduğum konusunda ısrar ediyor ama bana aksini söyleyeceğinden cidden şüpheliyim.

Benimle kal. Yakında üvey oğlum 23 yaşında ve bodrumumda mahsur kaldı. Annesi, dört yıllık üniversite programını bitirdiğinde sahip olacağı iş için ulaşımı olması için yakında arabasını ona vereceğini söyleyene kadar okulda başarılı oldu. 2,5 yıl boyunca ödevleri teslim etmekten ve ortaya çıkmaktan başka hiçbir şey yapmadan A notu aldıktan sonra, notları aniden düştü. Son yılında ikinci dönem bitmeden kaldı ve Noel'den sonra bir iş bulacağını söyleyerek okulu bıraktı - olmayan bir şey. Şimdi, hayatının geri kalanını bodrumda video oyunlarından başka bir şey olmadan yaşamasına izin verirsek mutlu olacağını söylüyor. Zeki olduğunu anlamak için onunla konuşmam uzun sürmedi. Onu bir danışmana götürmeyi başardım ve o, onun hiçbir depresyon veya şizofreni belirtisi göstermediğini, bunun yerine çok yüksek derecede sosyal kaygı gösterdiğini söyledi. Düzenli olarak kendini sabote ediyor. "Dışarı çıkamamak" için geç saatlere kadar uyumak vb. Bütün gün uyuyor, bütün gece video oyunları oynuyor (Onu yönlendiriciden engelledim ama komşularımdan birinin şifresi yok). Benim ondan istediğimden fazlasını yapmıyor ve onlar bile genellikle ona bir şeyi yapmasının birden fazla kez söylenmesi gerekiyor. Onun bakıcısı olmaktan, randevular için onu uyandırmaktan, dışarı çıkması için zorlamaktan bıktım. Ve nişanlım ve ben, kendisi için hiçbir şey yapmayacakken ona yardım etmeye çalışırken beklemeye almaktan veya hayatları askıya almaktan yorulduk. Kimse için bir değeri olmadığını söylüyor. Danışmanlık devam ediyor, ancak ilerleme kaydetmiyor gibi görünüyor. Gündüzleri oyun konsoluna, laptopuna erişimi olmayacak, sıkılıp kendi başına bir şeyler yapmasını umarak onu evden çıkarmayı düşünüyoruz. Bu durum veya yarım yamalak çözümümüz hakkında ne düşünüyorsunuz? Bunu nereye götürebileceğimize dair başka bir fikriniz var mı? Kendi başına başarılı olduğunu görmek isteriz ve kaldırıma basit bir çizme yerine ona yardım etmeyi tercih ederiz.

(/r/okcupid'den yeniden gönder çünkü ben aptalım) Tamam, bunu sormak zorunda kalan bir lise öğrencisi gibi hissediyorum ama reddit'in bana burada yardımcı olabileceğini umuyordum. Yeni bekarım ve oyuna geri dönmeye çalışırken tamamen kaybolmuş gibi hissediyorum. Okc'de bir adamla tanıştım. İşler gerçekten iyi gidiyor gibi görünüyor. Resmi o kadar heyecan verici değildi ama pek çok ortak yönümüz vardı, ben de ona bir şans verdim. O komik, inek, tüm favori stand-up komedyenlerimi seviyor, Firefly'ı seviyor, falan filan. Kağıt üzerinde, mükemmel adam. Şahsen? O da MUHTEŞEM. Ve hala komik ve inek. O, ihtiyatlı bir iyimserlikten ziyade, hakkında gerçekten heyecan duyduğum, okc'de tanıştığım ilk adam. İşin püf noktası şu: Dört harika randevumuz oldu ama o bir hamle yapmadı. Yanağa bir öpücük bile konmadı. Beni çekici bulmadığını merak etmeye başlıyorum. Hayatı boyunca inek olan ve seksi olduğunun farkında olmayan bir adama benziyor, bu yüzden kendine güveni olmayabilir. İlk hareketi yapmaya can atıyorum ama aynı zamanda onun eski kafalı olduğundan da şüpheleniyorum ve bu onu tamamen kapatır. Ben ne yaparım? Harekete geçmenin doğru olduğunu hissetmeden önce genellikle kaç randevuya çıkarsınız? Reddit'teki erkekler, başlatan kadın hakkında ne düşünüyor?

Tek kullanımlık hesap burada, bu yüzden yetersiz kullanıcı adını bağışlayın. Yani erkek arkadaşım ve ben yaklaşık bir buçuk yıldır çıkıyoruz. Farklı tuhaflıklar deneyerek seks hayatımızı renklendirmek istediğimize karar verdik. Şu anki seks hayatımız sıkıcı değil, daha çok ikimiz de cinsel ufkumuzu genişletmeye karar verdik. İlginç ve eğlenceli olabileceğini düşünüyoruz. (Ve evet, bu sağlıklı ve istikrarlı bir ilişki.) İkimiz de ilgileniyoruz ama keşfetmeye başlamadan önce bazı tavsiyeler veya öneriler istedim. Hangi hileleri deneyeceğimiz, onu nasıl güvende tutacağımız ve bize yardımcı olabilecek her şey hakkında öneriler arıyorum.

Erkek arkadaşımla bir yılı aşkın süredir ara sıra çıkıyorum. Çıkmaya başlamadan önce bir süre arkadaştık. İçki içtiği için pek çok sorun yaşadık ve tıbbi sorunları varken onunla ilgilenerek kendimi yorduktan sonra yeterince takdir edilmediğimi hissettiğimde ve bir keresinde bir kız ona sürekli çıplak fotoğraflar gönderdiğinde ve o cesaretini kırmadığında. . Bu yüzden birkaç kez ayrıldık. Onunla tekrar bir araya gelmeye devam ediyorum çünkü onu çok seviyorum. O, birlikte bir gelecek kurmak istediğim ilk kişi. Nerede iş bulursa bulsun onu takip etmeye istekli olup olmayacağımı sordu (doktorasını alıyor ve öğretmenlik pozisyonları bulabileceği her yere gitmesi gerekecek). Kabul ettim. Benimle evlenmek, çocuk sahibi olmak ve gelecekteki tüm paketi istediğini söyledi. Bunu daha önce hiç istememiştim ama onunla istiyorum. Son zamanlarda tuhaf davranıyor, birlikte yaşamak istediğini söyledi, ancak bazı yerlerden bahsettiğimde rahatsız ve tuhaf göründüğünü gördüm, geçen ay hiç gelecek hakkında konuşmadı ve mesafeli görünüyor. Bu sabah telefonundan sesler geliyordu ve gidip baktım (telefonlarla sorunumuz yok, sürekli benimkiyle oynuyor.) Mesaj menüsü açıktı ve kısa süre önce mesaj attığını gördüm. 5 yıl önceki sözde nişanlı olduğu eski sevgilisine, ancak uzun mesafe boyunca onun sadakatsizliğinin bir kısmından sonra ayrıldılar. Ona "Hala her günün her saniyesi onu düşündüğünü" ve onu çok özlediğini söyledi ve onu araması için yalvardı. Başka bir eyalette yaşadığı için fiziksel olarak etkileşimde bulunmadıklarını biliyorum ama yapmıyorum. Bunu bulmakla nasıl başa çıkacağınızı bilin. Onu gördüğümde uyuyordu ve eşyalarımı yeni aldım, ona metinleri nasıl gördüğüme ve davranışlarının ne kadar acımasız olduğuna dair bir not bıraktım ve oradan ayrıldım. Şu an evdeyim ve tam bir enkazım. Onu hala seviyorum ve benimle bir gelecek istediğine inanıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum ve kendimi aptal gibi hissediyorum.

Yani (şimdiki eski) kız arkadaşım beni bir buçuk ay önce terk etti. Boşluğa ihtiyacı olduğunu söyledi ve beni bir ay boyunca görmezden geldi (hatta 1 hafta sonra en iyi arkadaşlarına beni terk ettiğini söylediğini düşündü) ve bana bittiğini söyleyen bir mesaj GÖNDERMESİ için o kadar uzun süre beklemek zorunda kaldım (biraz sik hareketi) . Her neyse, artık sorun bu değil. Devam etmek istiyorum çünkü o da devam ettiğini söyledi. Onu hala çok seviyorum, hatta şimdiye kadar yaptıklarından dolayı muhtemelen ondan nefret etmem gerektiğini düşündüm. Şimdiye kadar ona onunla bir süre konuşmayacağımı söyledim ama bu yeterli değil, Facebook'ta dışarı çıkıp parti yaptığı fotoğraflarını görüyorum ve bunun gibi şeyler ve bu bana onu ne kadar özlediğimi hatırlatıyor. Hâlâ birlikte olsaydık, özellikle sevgililer gününden ve doğum gününden bu yana, bir hafta içinde birkaç günlüğüne onu görmek için uçacak olmamın da faydası yok. İşte son planım, onun bir arkadaşıyla konuşmak ve onun iyi olduğundan emin olmasını ve eski sevgilimin onunla neden tüm bağlarımı kopardığımı anlamasını sağlamak istiyorum (fb'den arkadaşlığı kaldırmak, skype/snapchat/'dan silmek/ instagram/mesajlar) çünkü o hayatta "zor" zamanlar geçiriyor ve bazen bunalıma giriyor, umurumda olmasa da onu daha boktan hissettirmek istemiyorum... Umarım bu mantıklıdır, herhangi bir fikriniz var mı?

Hayatımın aşkı ve "biri" olarak düşündüğüm kişi yarın Avrupa'dan buraya taşınıyor. O da benimle aynı şirkette çalışıyor olacak. Bir yılı aşkın süredir buradayım ve geçen yaz başka bir ofisimizde stajyerken tanıştım. Şirketimdeki insanların son birkaç aydır aramızda bir şeyler olup bittiğine dair hiçbir fikri yok. İlk tanıştığımızda ikimiz de bir ilişki içindeydik ve birbirimize karşı beslediğimiz hisler yüzünden onlardan uzaklaştık. Bundan önce, bırakın ilişkiyi, daha önce hiç işyerinde aşk yaşamamıştım ve ne bekleyeceğim, iş ile flört hayatı arasındaki bu sınırları nasıl koruyacağım ve siz bilgili insanların ekleyebileceği diğer şeyler hakkında gerçekten bazı tavsiyelere ihtiyacım var. Bir şehirde yeni olmanın ve bir ilişki içinde olmanın da zor ve kısıtlayıcı olabileceğini biliyorum. Ona karşı beslediğim duyguların ne kadar yoğun olduğu konusunda gerginim ve bu duygular kesinlikle karşılıklı. Sorunlarımız oldu (birbirimizi sadakatsizliklerimize sürükleyerek) ve bu ikinci şansı gerçekten mahvetmek istemiyorum. Birlikte çalışma olayı, düşünmeye başlamak için iyi bir engel gibi görünüyor.

Başlığın garip geldiğini biliyorum ama başka nasıl ifade edeceğimi bilemedim. Kız arkadaşım göğüslerimi tutuyor ve meme uçlarımı çimdikliyor, ne yaparsak yapalım, yemek yapıyor olabilirim, duşta, arabada vs. Ona söylüyorum ve durmasını istiyorum ama yine de yapıyor. Ama bazen söylemem gereken %99 başarı oranına sahip bir şey "beni azdırıyorsun" ve hemen duruyor. Bence bu saçmalık ve dün gece yine oldu ve gerçekten çok üzüldüm. Bir şeyler döndüğünü biliyordu, ben de ona söyledim ve "meme uçlarımın ağrılı veya hassas olduğunu söylersem, onları gerçekten sert bir şekilde çimdikleyecek ve buna güleceksin ama azgın olduğumu söylediğim anda duracaksın." Ve "oh harika, bu yüzden şimdi seksle ilgili bir sorun yaşıyorsun" dedi ve ben de "hayır, meme uçlarımın incindiğini söylemenin seni durdurmadığı ama azgın olduğumu söylemenin beni bir bok gibi hissettirdiği gerçeğiyle ilgili bir sorunum yok" dedim. Bunu benim açımdan görmüyor musun? Azgınım dersen hemen yerin dibine girerim, azgınım dersem bırakırsın bu bir bok". Bu yüzden yatak odasından fırladı ve uyuduğumu düşündüğünde geri geldi ve şimdi uyandık, bana sessizce davranıyor. Bu ilişkinin bitmesine izin mi vermeliyim? Olduğu zaman gerçekten kendimi bok gibi hissettiriyor.

Bu yüzden birkaç hafta içinde üniversiteye (18/m) gitmek üzereyim. Bu kızla (18/f) Book of Faces'te (Facebook, soyut düşünme yeteneği olmayanlarınız için) tanıştım ve konuştuk ve sonunda bana numarasını verdi ve birbirimize mesaj attık. Bu noktada en az bir aydır mesajlaşıyoruz ve ondan gerçekten hoşlanıyorum. Nedenini bilmiyorum çünkü onunla hiç yüz yüze tanışmadım. Ona çıkma teklif etmeyi düşünüyorum ama elbette önce onunla yüz yüze takılmak istiyorum. Ve onun da benden hoşlandığından oldukça eminim. Reddit, onunla ilk tanıştığımda ilgilenebileceğimi bilmesi için ne yapmalıyım? Ayrıca benimle ilgilenmesini sağlamak için ona mesaj atmak için bazı eğlenceli şeyler ne olabilir? Ek bilgi: İkimizin de ortak bir arkadaşı var ve bu arkadaş benim için iyi şeyler söyleyeceğini söyledi.

Tek kullanımlık hesap, çünkü. Geçen ay üç hafta boyunca iş için seyahat ediyordum. Ben ayrılmadan hemen önce eski bir arkadaşım benimle temasa geçti ve yakınlarda iş görüşmeleri yaparken benimle kalıp kalamayacağını sordu. Ona etrafta olmayacağımı ama daireme ücretsiz girmesine izin vereceğimi söyledim. Sonunda iki hafta kaldı ve oradan harika bir şekilde ayrıldı. Ancak, o dönem için faturalarımı ödemeye yeni başlıyorum ve elektrik faturamın normalden ÇOK daha yüksek olduğunu fark ettim. Faturamı daha önce hiç bu kadar yüksek görmemiştim ve sonbahar genellikle en ucuz aylardır çünkü iklim çok nötrdür. Bildiğim çoğu apartmanın aksine, her birim kendi hizmetlerinden sorumludur, yani aldığım her fatura kendi dairemin kullanımı içindir (binadaki tüm kiracılar arasında paylaştırılan toplam maliyet yerine). O dönemin büyük bir bölümünde apartmandaki tek kişi oydu. Yerimi bedavaya kullanmasına izin vererek doğru şeyi yaptığımı sanıyordum ama şimdi bu konuyu açmalı mıyım diye merak ediyorum. Bir daha birinin dairemi kullanmasına izin vereceğim bir duruma gelirsem, enerji kullanımıyla ilgili bir tür şart koymalı mıyım? Ücret alan "o pislik" ben mi olmalıyım?

Yani, bir süredir, bir arkadaşıma karşı oldukça ciddi hisler besliyorum. Onunla tanıştığımda ciddi bir ilişki içindeydim ama o zamandan beri bitti. Son bir yıldır biraz daha yakınlaştık ve gerçekten onun da ilgilenebileceğine dair ondan sinyaller aldığımı düşündüm. Ciddi ilişkiden ayrıldıktan kısa bir süre sonra, arkadaşımla daha güçlü bir şekilde ilgilenmeme rağmen, her şeyi batırdım ve farklı bir adamla görüşmeye başladım. Belirsizlik korkum, arkadaşım için risk almak yerine beni "güvenli bahis" yapmaya itti. Gördüğümü sandığım sinyallere gelince, o ve ben epeyce mesajlaştık ve sevdiğim bazı müzikleri paylaştık. İlgi alanlarımızı birbirimizle paylaştık ve hatta hoşuma giden bir şeyi hatırladı ve bana bununla ilgili bir hediye aldı. Eskisinden daha fazla yalnız vakit geçirdik ve çok eğlendik. Şimdi biriyle görüşüyor ve ben bunu en son görüştüğüm adamla aramı bozana kadar görmedim. Sadece beklemeli miyim? Onun da aynı şeyi hissedebileceğini varsaymakla haksız mıydım? Şimdi de "güvenli bahsi" alıyor olması mümkün mü? Ona duygularımla yaklaşmalı mıyım? Kimsenin ayağına basmak istemiyorum, sadece mutlu olmak istiyorum.

Eşimle çıkmaya başladığımızda her gün sürekli konuşuyorduk ve haftada 3-4 gün görüşüyorduk. Bu son iki hafta içinde, onunla konuşmaya başlamam gerektiğini hissediyorum, yoksa bana mesaj atmayacak veya beni aramayacak. Ve şimdi onu haftada bir görüyorum. Doğru, arabası olmadığı için şu anda beni ziyaret edemez ve bu yönünü anlıyorum, beni etrafta istemiyor gibi görünüyor. Bana birlikte yaşamamızı düşündüğünü söyledi, ama artık gerçekten iletişim kurmazken bunu nasıl yapacağız? Onunla daha önce aramızda hissettiğim mesafe hakkında konuşmuştum ama sor özür dilerim diyor ve gerçekten değişmiyor. Endişelenmeli miyim? Artık bana günün saatini veremiyorsa kalmalı mıyım? Blaghughughughagh. Bununla nasıl başa çıkılacağı konusunda tavsiyeye ihtiyacım var.

Merhaba, ben 17 yaşında lise son sınıfta bir erkeğim ve geçen gün o kadar da harika olmayan bir şey yapmış olabilirim. Onu gerçekten korkunç şeyler yapmaya zorlayan gerçekten boktan bir erkek arkadaşı (ona Doug diyelim) olan (ona Patrice diyelim) adında bir arkadaşım var, örneğin onu aletini emmeye zorladı ve kadın durmasını istediğinde , ona susmasını söyledi ve sürekli olarak diğer kızlara sik resimleri gönderdi. Bununla ilgili daha fazla ayrıntı eklemek için, ona aşırı derecede bağımlı ve yalnız kalmaktan korkuyor, bu yüzden ondan ayrılmadı. Yani, her neyse, arkadaşlarım onunla çıkmayı bırakmasını istedikleri için beni onunla buluşturmaya çalışıyorlar, onun hakkında gerçekten çok seksi olması dışında pek bir şey bilmiyordum, bu yüzden tabii ki kabul ettim. Bir parti vermek için bir grup arkadaşımı evime davet ettim. Çoğu sonunda gelmedi ama Patrice geldi. Ondan sevişmesini istemek gibi büyük bir hata yapana kadar sohbet ediyorduk (beni aptal olduğumla yargılama). Tereddütlüydü ama doğrulamak için arkadaşına baktı. Arkadaşı, sorun olmadığını söyledi, bu da Patrice'in Doug'a söyleme demesine yol açtı (adın ona gerçekten uyduğunu bilmiyorum), biz de seviştik. Daha sonra, yaptığı onca şeye rağmen onu hala sevdiğini düşündüğü için kendini gerçekten suçlu hissetti. Arkadaşlarım hala onunla çıkmamı istiyor ama buna nasıl yaklaşacağımı gerçekten bilmiyorum. Herhangi bir tavsiye harika olurdu.

Bu yüzden dün gece sarhoş Kevin'in biri evime girmeye karar verdi ve anında mutfak masamı devirdi (orospu ekmek kızartma makinemi kırdı >:/) ve o giderken arka bahçede bir kuka izi bırakmaya başladı. Oda arkadaşım tüm bunları duydu ve polisi aradı, evin karşı tarafındaki yatağımda mışıl mışıl uyuyordum. Bu yüzden sabah 3:30'da bir polis memurunun yüzüme ışık tutup kim olduğumu ve içki içip içmediğimi sormasıyla uyandım, sonra iki memur daha odama geldi ve dolaba, yatağın altına vs. bakmaya başladı. .. Uykulu halimde bir şekilde 1 Nisan olduğunu ve bunun bir şaka olması gerektiğini (Arkadaşlarımla tamamen olasılık dahilinde) bu yüzden kıkırdamaya başladım ve "Saçmalık!" ve bana bir şeyler soran polisi işaret etti. İç çamaşırlarımla dışarı çıkmamı istedi ve bana sahada ayıklık testi yaptı ve ardından beni biraz daha sorguladı. Gecenin geri kalanında uyuyamadım ve ardından erken bir ders ve eğlenceli bir hikaye vardı.

Onunla liseden beri çıkıyorum ve şimdi üniversitenin yarısına geldim. Temelde birbirinin etrafında dönüyordu. Bu ayrılık benim ve diğer herkes için BÜYÜK bir sürprizdi. Geçmişte hiç sorun yaşamamıştık ve bunu bitirmesinin tek nedeni "Erkek arkadaşımla değil, en iyi arkadaşımla çıkıyormuşum gibi hissediyorum" idi. Bunu nasıl okuyacağım ya da denemem gerekip gerekmediği hakkında hiçbir fikrim yok. Devam etmem gerektiğini biliyorum, çünkü bunu yapma şekli, gerçekten canımı yaksa da muhtemelen kaçınmam gereken bazı önemli karakter sorunları olduğunu gösteriyor. Sorun şu ki, nereden başlayacağımı bile bilmiyorum. Tüm hayatımın %10'unu onunla geçirdikten sonra tamamen kayboldum. Yapmaktan zevk aldığım her şey onun sayesinde oldu ve şimdi yalnızım. Üstüne üstlük, çoktan yoluna devam ettiğini açıkça belirtiyor ve bu benim duygularımı gerçekten incitiyor. Sanki geçen iki yıl onun için hiçbir şey ifade etmiyormuş gibi. Kısacası, ne sorduğumu gerçekten bilmiyorum. Sanırım sadece hava atıyorum, tavsiye istiyorum ve destek istiyorum.

Çok sulandırılmış özet: Ben ve 7 kişilik bir grup (toplam 8) bir evde birlikte yaşamak istiyoruz. 3'ü kontrat imzaladı ama diğer 5'i imzalamadı çünkü kontrat boktandı ve bir avukata revize ettirdik ve avukat imzalama dedi. İmzalayan üç kişi parayı yatırdı...sırasıyla 100, 200, 880. Avukat gitti ve bazı (çok az) değişiklik yaptı ama yine de çok sorunlu. Ama diyelim ki sonunda bu evde yaşamak istemiyoruz, kira sözleşmesi değiştiği için parayı geri almanın bir yolu var mı ve teknik olarak "Artık kira sözleşmesine katılmıyorum" diyebilir miyiz yoksa hayır diyebilir miyiz? Yer: New York

Hakkımda kısa bir özet [30M] - bir yılı aşkın bir süre önce, içinde bulunduğum çok sağlıksız uzun süreli bir ilişkiyi bitirdim. Çok fazla manipülasyon vardı ve ilişkiden çıktığım için mutlu olsam da, bundan kurtulmam yaklaşık bir yılımı aldı. Güvenimi yeniden inşa ettim ve şimdi yeniden bir mutluluk ekosistemim var. Hayattan daha mutlu olamazdım. Birkaç ay öncesine hızlı ileri sar, güzel bir kızla [23F] tanıştım ve anında onu yakaladık. Tek sorun şuydu - başka bir eyalette yaşıyor ama burada bir ailesi var ve kasabayı ziyaret ediyordu. Ne olursa olsun, numara alışverişinde bulunduk. Yaklaşık bir ay sonra ailesini tekrar ziyaret etti ve birkaç kez takıldık. Harikaydı ve ondan gerçekten hoşlanmaya başladım. Yaklaşık bir ay sonra başka bir ziyarette tekrar geldi ve birkaç gün daha takılarak geçirdik ve ben ona aşık olmaya başlıyorum. Ondan çok hoşlanıyorum ve neredeyse gerçek dışı bir kapasiteyle anlaşıyoruz. Her şey iyi olmalı, değil mi? Şey, son zamanlarda bunun uzun mesafe kısmını kabul etmekte zorlanıyorum. Onu ayda sadece birkaç kez görüyorum ve yanında olmadığım zamanlarda onu çok özlüyorum. Eyaletime taşınmakla ilgilendiğini ifade etti, ancak bunun sadece benim için olduğuna inanmadan edemiyorum ve onun bunu yapmasını istemiyorum. Sadece bu da değil, **yeniden** yeniden mutlu ve bağımsız olmaya başlıyorum ve bu kadar çabuk bir ilişkiye geri dönmenin bunu baltalayabileceğinden korkuyorum. Bir parçam kendi hayatımı yaşamak, özgür olmak ve geçmişte çok daha uzak bir ilişki sürdürmek istiyor. Benimle ilgili ciddi olduğunu ve bir eşya olmak istediğini ifade etti. Bu iki şeyi aklımda tutarak, ona karşı dürüst olmak ve nasıl hissettiğimi bilmesini istiyorum. Sadece onu incitmek istemiyorum ve bence ilerlemeye devam edersek bu her şeyi daha da kötüleştirebilir. Aynı zamanda, *Ondan gerçekten hoşlanıyorum ve hala onu istiyorum.* Kafam karıştı ve ne yapacağımı bilmiyorum! Ne yapacağımı bulmak için nasıl gitmeliyim?

İlişki konusunda kafası karıştığı için ayrıldı, oldukça uzaklaşmaya başladı vs. Bir nevi toparlanan bir ilişkiydi demeliyim, ancak ikimiz de duygularımız samimiydi ve en azından ilk 2 ay onu yürütmek istedik. Ayrıldıklarından beri eski sevgilisiyle hiç teması olmadı (ikisi arasında çok fazla incinmiş duygu var). Birkaç hafta ileri sarın ve tekrar her şeyin normale dönmesini ve arkadaş olmasını istediğini söyleyen mesajlar gönderiyor. Sık sık takılmak istiyor, üç kez reddettim ama Noel alışverişine gitmek için buluştuk. Biraz garipti ve sonunda sarılmak... arkadaşça değildi, çok garipti. Şimdi bundan birkaç hafta sonra, sadece gelebileceğimi umarak doğum gününe katılmamı istiyor (bana bir facebook daveti ve bir mesaj gönderdi). Ayrıca hakkında hiçbir şey bilmediğim ama maalesef arkadaşımın onu tanıdığı yeni bir 'arkadaş' olduğunu da eklemeliyim. O da davet edildi, ancak bir ilişki içinde olup olmadıklarını yalnızca tanrı bilir (gerçekten bilmemem gerektiği için hiç sormadım). Şimdi buradayken ona karşı hala hislerim olduğunu söyleyebilirsin ama benim yerimde olsaydın ne yapardın? Aklımda sadece onu ve ortak bir arkadaşı tanıdığımı, geri kalan insanların kim olduklarına dair hiçbir fikrim yok. Bir kadın neden 3 aylık bir ilişkisi (uzaklaştığı) ile arkadaş kalmak istesin ki? Ayrıca çok fazla iletişim olmadığını da not etmeliyim, 4 ay önceki ayrılığımızdan bu yana tam anlamıyla belki haftada bir veya iki kez (evet 4 AY...)

Bu kızla 8 ay falan ilişkim oldu. İlişkimizin son kısmı uzun mesafeydi. Birlikte harika ve pek de harika olmayan anlar yaşadık. Bu benim ilk ilişkimdi ve hiç kimseye böyle hissetmemiştim, gerçekten aşıktık. Ama birlikte geçirdiğimiz son haftalar farklıydı. Bana soğuk davranmaya başladı. "Sadece arkadaş kalmalıyız" gibi şeyler söylemeye başladı. Ama paylaştığımız onca şeyden sonra onun sadece arkadaşı olamazdım ve beni sevdiğini biliyordum (en azından o noktaya kadar). Bu yüzden normal davranmaya devam ettim ve bir gün ona onu sevdiğimi söylediğimde üzüldü ve bir kavgadan sonra artık konuşmamamız gerektiğini söyledi. Her şey yolundayken, şimdiye kadarki en sevgi dolu ve şefkatli kızdı. Ama üzüldüğü ve üşüdüğü o kötü günleri kötülerdi. Çeşitli sağlıksız ilişkileri ve eski erkek arkadaşlarının onu aldatması gibi kötü deneyimleri ve buna benzer şeyler yaşadı. Ayrıca son zamanlarda bazı kötü şeyler yaşadı. Arkadaşlarım bana başka biriyle ilişkisi olup olmadığını sordu ama ben yüzde 100 öyle (çok sosyal değil, her zaman küçük bir arkadaş grubu oldu ve erkek arkadaşı değilse asla bir erkekle birlikte olmadı). Böylece tekrar iletişime geçtik ve onu hala sevdiğimi biliyorum, bu 2 ayda onu çok özledim. Ama tekrar bir araya gelip eskisi gibi harika zamanlar geçirsek harika olsa da, tekrar incinmek istemiyorum. Onu suçlamıyorum ya da ona kızgın değilim ama beni kötü hissettirdi. Bu duruma nasıl yaklaşmalıyım? Onu seviyorum ama ona her şeyimi tekrar verebilir miyim/vermeli miyim bilmiyorum.

Bu yüzden uzun olabilir ama tavsiye isteyebileceğim insanlar tükendi. Şu anda Gazetecilik Okulu'nda üçüncü sınıf öğrencisi olacağım ve Stratejik İletişim, özellikle reklamcılık eğitimi alma yolundayım. Her zaman gerçekten kararsız bir insan oldum ve bir bölüm seçmekte zorlanacağımı biliyordum. Son zamanlarda, insanlar ve internetin iş bulamayacağımı öne sürmesi gibi birçok şey nedeniyle gazetecilik rotasını ikinci kez tahmin ediyorum (reddit'te çok fazla zaman harcıyorum ve bu çok insanlık karşıtı), korku işin düşük ücretli olması ve üniversitede zamanımı boşa harcadığım ve STEM'de olmadığım için ticaret okuluna gitmem gerektiği düşüncesi. Gelecekteki iş beklentilerim hakkında korkmak istemiyorum. Yaptığım şey hakkında kendinden emin hissetmesi gereken türden bir insanım. Kariyer danışmanıyla korkularım hakkında konuşmaya gittim ve çok güven vericiydi. İyi olduğun bir şeyi yapmanın en iyisi olduğunu ve "insanlar iş bulur" dedi ve benim endişelenecek bir şeyim yok. Daha sonra aynı tavsiyeyi bir Sanat Tarihi bölümüne verip vermeyeceğini sordum ve "Tabii ki veririm, onlar da iyi işler buluyorlar ve hiçbir şey bölümle sınırlı değil" dedi. Bu doğru mu? Çünkü beni çok korkuttu. Bunu söyleyerek hiç yardımcı olmadı. Tek düşünebildiğim, eski "4 yıl içinde kahve servis ederken eğlenin, falan filan" idi ve Sanat Tarihi ve Felsefenin ana dalda mükemmel seçimler olduğunu düşünüyor gibiydi. Bu yüzden geçen gün aynı J-okulu ana dalımı sürdürme ve aynı zamanda tıp fakültesi önkoşul derslerini alma fikrini buldum. Biliyorum, önceden hazırlanmaya öylece karar veremezsin, ama ben öyle yaptım. Dürüst olmak gerekirse, sadece finansal olarak güvenli bir geleceğe sahip olmak ve endişelenmemek istiyorum ve bunun bana bir yedek plan vereceğini düşündüm. Bu iyi bir fikir mi? Sonra tıp fakültesi istatistiklerine baktım ve girmenin çok zor olduğunu fark ettim ve not ortalamam zaten çoğu okulun istediğinden daha düşük, işte bu kadar.\ Herhangi bir tavsiyesi olan var mı? Başlıca öneriler? çok kayboldum...

Yani kız arkadaşım ve ben 4 aydan biraz fazla bir süredir birlikteyiz. Her şey harikaydı, harika bir şekilde anlaşıyoruz, benzer ilgi alanlarını paylaşıyoruz ve birlikte bir şeyler yapmayı seviyoruz. Sevişirken işler harika, sadece eğlenceli, asla garip değil ve gerçekten iyi vakit geçiriyoruz. Bununla birlikte, ne zaman sevişmenin ötesinde bir şeyi kışkırtmaya çalışsam, beni kurnazca itiyor (pozisyon değiştiriyor, gömleğini aşağı çekiyor vb.). Onunla bunun hakkında konuştum ve sevişmenin ötesinde şeyler yapmakta tamamen iyi ve rahat olduğunu söylüyor (hiç yapmadığını bilmeme rağmen), ama şu anda hiç istemiyor gibi görünüyor. Bunu tekrar gündeme getirip onunla konuşmamı nasıl tavsiye edersin?

Pekala, bugün sadece erkek arkadaşımla olan ilişkimi düşünüyordum. Ben onun ilk kız arkadaşıyım (O 28 ve ben 19 yaşındayım, büyük yaş farkı biliyorum ama bunda hiçbir sorun görmedik, ikimiz de olgunuz ve kendi başımıza yaşıyoruz, vb.) kızlarla nasıl konuşulacağını asla bilemedim. Arkadaşları bunu doğruladı. 4 aydır çıkıyoruz ve benden 5 dakika uzakta yaşıyor, bu yüzden neredeyse her gün birbirimizi tam anlamıyla görüyoruz. Başlangıçta bana her zaman ne kadar harika olduğumu ve benim için ne kadar deli olduğunu söylerdi. Şimdi, bu tür şeyleri söyleyen tek kişi benim. Bunun büyük bir sorun olmadığını biliyorum, çünkü benimle ilgilenildiğinden emin olarak, kucaklanarak vb. fiziksel yollarla ilgilendiğini gösteriyor. bende kalayım Birlikte harika vakit geçiriyoruz ve ona her zaman, o kadar fazla takılmamamız gerektiğini düşünüyorsa sorun olmadığını bilmesini sağlarım. Her zaman bana sahip olmak ve zaman geçirmek istiyor gibi görünüyor. Seks harika, sadece cinsel ilişkimizin duygusal ilişkimizden daha gelişmiş olduğunu hissediyorum. Yani bu var. Ben biraz utangaç bir insanım, ama iş duygularıma gelince değil, onu gerçekten önemsiyorum ve onun için sırılsıklam oluyorum. Bunu bilmesine izin verdim, ama nedense, ilişkimizin bu noktasında, ona ara sıra "Benim için dünyaları kastediyorsun" veya "Senin için deli oluyorum" demekten daha çok duygularımız hakkında konuşulmasını bekliyorum. ona karşılık veriyor. Seni sevdiğimi söylemekten bahsetmiyorum ama ilişkinin nereye gittiğine dair konuşmalar olması gerektiğini biliyorsun.

Dün yanlışlıkla Motorola Atrix 2'mi düşürdüm ve ekranı çok kötü bir şekilde çatladı. Telefonum hala tam olarak çalışıyor, ancak mesaj yazarken veya web'de gezinirken vs. ne yaptığımı görmek biraz zor. Her neyse, aptalca telefonum için sigorta satın almadım ve gelecek Mayıs'a kadar yükseltme hakkım yok! AT&T, taahhütsüz bir telefonu küçük bir indirimle almak kadar bazı seçenekler sunuyor, ancak yeni bir telefon için 300-600 $ harcamak şu anda gerçekten bütçede değil. Yeni bir sözleşme başlattığınızda, AT&T'nin telefonlarını fiyatın çok altında (yani, 500$'lık bir telefon için 100$) sunduğunu biliyorum, bundan faydalanabilir miyim? Yapmayacakmışım gibi görünüyor, ama politikalarının bu şekilde nasıl çalıştığı konusunda biraz kafam karıştı! Yerel mağazamı ziyaret etmeyi düşünüyordum. Bu yüzden [Motorola'nın onarım merkezine] bakıyordum ve fiziksel olarak kötü muamele görmüş telefonları tamir etmeyeceklerini söylediler - bu, düşme, suya batma, ezilme, ısıya maruz kalma vb. anlamına gelir. Telefonunuzu gönderirseniz tamir edecek birkaç web sitesi buldum. [Doktor Hızlı Düzeltme] bunu 110$'a yapacak ve hala [CPR]'den bir fiyat teklifi bekliyorum( Öyleyse sorum şu, aranızda bu şirketi kullanan veya kullanan birini tanıyan var mı? Bu şirketlere güvenmeli miyim? Herhangi bir tavsiyen var mı? Telefonumu tamir ettirmek için ne yapmalıyım?

Bu yüzden internette azgın bir bayan arkadaşla tanıştım. Ev dolu, bu yüzden coupe aracımda sevişmenin sorun olmadığına karar verdik. Biraz baloncuk paylaştık ve sonra yolcu koltuğuna geçtik. İşler o kadar ısınmaya başladı ki, araba yoğuşma ve benzeri şeylerle dolu olduğu için kapıyı açmak zorunda kaldım. Lanet araba, kapılar açıldığında ve anahtarlar kontaktayken bip sesi çıkarıyor, bu yüzden anahtarı aksesuar konumuna getirdim - pek düşünmedim. Kovalar dolusu ter birbiri üzerine çekildi ve koltuk arkalığına damladı. O akşam daha sonra onu bıraktıktan sonra gösterge panelimdeki SRS ışığını fark ettim. Kahretsin, arabayı çok fazla sallamış ve olay ölçeri çalıştırmış olmalı. Etrafta dolaştım ve yerel uzmanla ertesi gün iş yerindeyken beni ziyaret etmesi için iletişime geçtim. Bugün geldi ve bilgisayarını gösterge panelime bağladı. O: "Hmm... sensörle ilgili bildirilen bir arıza var gibi görünüyor". Ben: "Ah, evet. Lanet şey geçmişte oynandı. Ne diyor?" O: "Yolcu koltuğundaki sensörde bir arıza bildiriyor." Ben" "Hm... evet hafta sonu arabamda bazı şeyler taşıyordum". O: "Oh, burada sıvıya daldırma göstergelerinin söndüğü yazıyor. Koltukları ıslattın mı?" Ben: *kızararak* "eee... evet arabamı da temizledim. Belki de koltuğu ıslatmışımdır. Hay aksi.". 80 $ sonra ve sistemimi sıfırladı ve gelecekte bir şeyleri hareket ettirirsem veya temizlersem, sensörleri tetiklememek için kontağımı kapatmamı söyledi.

**Aslında bu benim çok inatçı biri olmamdan kaynaklanıyor.** Biri bana inanmazsa, onların önünde *"Ben demiştim"* diyebilmek için her şeyi yaparım. Yaklaşık altı yıldır koşmadım ama dün birine şaka yollu "Yarın tekrar koşmaya başlayacağım" dedim ve o sadece yüksek sesle güldü. Koşunun tüm terini üzerimden attıktan sonra şimdi bornozumla burada yatıyorum. Ayrıca patronum bu uygulamayı bu hafta içinde bitiremeyeceğime inandı. Bugün Salı ve ben çoktan bitirdim. Geriye dönüp baktığımda, bu hep oluyor. ancak bir kez yanıldıklarını kanıtladığımda, devam etmek için elimden gelenin en iyisini yapmıyorum çünkü başarma duygusuna kapılıyorum. Zaten bir yıl öncesine kıyasla nispeten üretken bir insan yapan bazı güzel günlük alışkanlıklar ediniyorum, ancak bu numara beni gerçekten çok etkiliyor. **Nokta/

Hey, buraya ilk kez gönderiyorum ve kendimi nasıl idare edeceğimden emin değilim. Geçen Ekim'de (2013'te) uzun süredir kız arkadaşımdan ayrıldım. Lisenin çoğunda ve üniversitenin büyük bir bölümünde yaklaşık 6 yıl çıktık. Çıktığım ilk kızdı ve ona gerçekten değer veriyordum. Ondan ayrıldım çünkü ikimiz de fiziksel olarak (çok şiddetli değil ama onun yüzünden kolumda bir yara izi var) ve sözlü olarak birbirimize tacizde bulunduk. Ayrıldıktan sonra arkadaş kalmaya karar verdik ve her şey yolunda gidiyor gibiydi. Ancak, bir kulüpten tanıştığı bu adamdan ayrıldıktan hemen sonra (yaklaşık 2 hafta içinde) ona asılmaya başladığını fark ettim. Ona karşı hiçbir çekiciliği olmadığını iddia ediyor ama bir çift gözü olan herkes karşılıklı bir çekim olduğunu görebilir. Şimdi ben bu adamı sevmiyorum çünkü biz hala çıkarken ona asılmıştı. Bugün onu ve onun 21. yaş gününü birlikte kutlarken çekilmiş bir fotoğrafını görmek için Facebook'a girdim. Biliyorum, onu kıran benim ve bunu yapmak benim hatam, ama elimde olmadan kendimi... ihanete uğramış hissediyorum? Bu normal mi? Kendimi nasıl idare etmeliyim? Kendimi hâlâ ona bakarken bulduğum için bir şeye yumruk atmak istiyormuşum gibi hissediyorum ama bu sadece elimi kırar. Ne düşüneceğim/hissedeceğim konusunda kararsızım ve çevremde bu konuda konuşabileceğim başka kimse yok. Peki, herhangi bir fikri olan var mı?