Datasets:

yankihue
/

tldr-tr

Dataset card Viewer Files Files and versions Community

Split (1)

train · 6.23k rows

info stringlengths 1 2.31k
İki yıldır evliyiz. Yakın zamanda yeni bir bebeği oldu (ve 2 yaşında) Kocanın oyun bağımlılığı ile ilgili sorunları var. Oyun ve onun ayakta kalıp oyun oynayarak geçirdiği geceler hakkında kavga ettik. Konuştuğu bu adam bizim için kavgalara neden oldu çünkü koca onun hakkında savunmaya geçiyor (adam yanlış yapamaz çünkü bu kadar çok ortak noktası olan biriyle ASLA tanışmadı). Bu mesaj oturumunu nasıl yorumlarsınız? KOCA: Üzgünüm, daha önce atlamak zorunda kaldım. bugün bir sürü bok oluyor. Lanet olası araba şimdi bozuldu. sadece pil olabilir ama ben tamirci değilim. Yağmur yağdığında yağar. 19:56 DİĞER ARKADAŞ: Evet öyle 20:06 DİĞER ADAM: Bana aşık oldun ama 20:24 HUBBY: bunu nasıl alacağından emin değilim lol. 20:40 DİĞER ARKADAŞ: Evet mt lol 20:40 KOCA: lol. en azından Google Voice'a sahibim, bu yüzden 20:42'de mesaj yazamıyorum DİĞER ARKADAŞ: Hah 20:43
Samsung kısa süre önce, uygun cihazlarından birini satın aldığınızda bir yıllık ücretsiz Netflix almak için bir promosyon başlattı. Bir süredir Galaxy Tab S'yi araştırıyordum, bu yüzden sonunda karar verdim ve Samsung'un Amazon'daki resmi mağazasından sipariş ettim. Paketi teslim aldığımda promosyon sitesine gerekli bilgileri girdim ve seri numaramın geçerli olmadığı söylendi. Canlı sohbet desteğine atladım ve bir müşteri hizmetleri temsilcisiyle konuştum. Cihazı ABD'de sipariş edip Amazon'un ABD WEB SİTESİ'nden ABD'deki evime gönderilmesine rağmen, bana bir şekilde uluslararası bir sürüm gönderildiğini ve bu nedenle promosyona hak kazanmadığımı bildirdi. Ancak mesele şu ki, resmi şartlar ve koşulları baştan sona okudum ve hiçbir yerde bunun bir ABD cihazı olması gerektiğini söylemiyor. Yasal olarak ABD'de ikamet etmem gerektiğini söylüyor ki öyleyim; Boston, Massachusetts'te yaşıyor. Şimdi bir amirle konuşmama izin vermeyen 4 temsilciyle konuştum. Bana promosyonu yürüten Prize Logic'in bir numarası verildi, ancak onu aradığımda tek seçeneğimin onlara bir mesaj bırakmak olduğunu keşfettim. Belirttikleri politikaları ihlal ettikleri için onlara karşı yapabileceğim herhangi bir yasal işlem var mı?
İlk olarak, bu sabah diş hekimimdeyim ve çıkardıkları tarihler arasında iş (ve dolayısıyla sigorta sağlayıcı) değiştirdiğim için sigortamın aldığım bir implantın kurulumunu karşılamayacağı söylendi. kırık diş ve implant tabanını yerleştirin ve şimdi gerçek kapağı takmaları gerektiğinde. Sonra bankama gidip neden bir değil iki kredi kartımın Pazartesi günü akşam yemeğinde reddedildiğini anlamaya çalışıyorum. Açıklamaları "Efendim, kredi kartınızı Ekim ayından beri kullanmadınız, bu yüzden muhtemelen çalıntı olarak işaretlendi, sonra akşam yemeğine 480 dolar harcamaya gittiniz, biz de bunun dolandırıcılık olduğunu varsaydık ve kartlarınızı devre dışı bıraktık." Ben de "Yani siz bana önce kartımın çalındığını düşündüğünüzü ama bana söylemediğinizi, sonra dolandırıcılık yapıldığını düşündüğünüz için iki kartımı da devre dışı bıraktığınızı söylüyorsunuz ama vermediniz." 'Hey, bir şeylerin şüpheli olduğunu düşünüyoruz' demek için beni arama zahmetine girdiniz mi?" Yani evet,
Temmuz 2011'de Nevada, LAS VEGAS'taki bir dükkandan ilk silahım olarak bir glock satın aldım. Bir ay sonra, evin etrafında silah bulunduracak kadar sorumlu olmadığımı fark ettim. Yaz sonunda ödemesi şartıyla bir arkadaşıma satıyorum. Benimle 3 hafta konuşmayı bıraktı ve sonunda ona ulaştım. Bana otoyol devriyesi tarafından kenara çekildiğini söylediğine göre glock'tan seri numarasını aratmışlar ve çalıntı çıkmış. 3 gün hapiste kaldı. silahı nasıl aldığına dair bir sürü kağıt doldurdu. Artık bir yerel ve ATF soruşturması var. Ne yapacağımı bilmiyorum. Silah deposu bizi mahvetti. Karakoldan biriyle konuştu ve yerel silah deposunun sorumlu olmadığı hiçbir şey olmadığını söylediler. Sıcak mal sattıklarını düşünürsek, bunun tamamen saçma olduğunu düşünüyorum. biri bana yardım etsin.
Gerçekten havalı görünen biriyle (ne yazık ki çevrimiçi) tanıştım. Beni güldüren ve gerçekten konuşmayı dört gözle beklediğim biri. Birbirimize skype yapmaya başladık. Ne yazık ki, benden yaklaşık 3 saat içeride yaşıyor, bu da takılmak için makul miktarda planlama gerektiriyor. Takılmakla ilgilendiğini ifade etti, ama ne zaman planları gündeme getirsem, huysuzlaşıyor. Daha geçen gece, bir öğleden sonra x, x ve x yapabileceğimiz ve çok eğleneceğimiz konusunda her şeyi ortaya koydum. Ayrıca onunla takılmaya gelmeyeceğimi de. Daha yakın olan diğer erkeklerin aksine (kuşkusuz birlikte harika bir geçmişe sahip olmadığı) benimle tanışmanın tuhaf hissettiğini söyleyip durdu. Tüm bu adamlarla tanışmaktan kendini kirli hissettiğinden bahsetti (8 randevusu daha oldu, ama onlarla benim kadar skype'lamadı veya onlarla arkadaş olmadı) -- bir fahişe gibi. Ona benimle rahat olup olmadığını sordum (ki bu sorun değil) ama benim iyi olduğumu ve şahsen takılmak için o kadar eğlenceli biri olmadığını hissettiğini söyledi. Eğleneceğimizi ve ne zaman istersem eve gidebileceğim konusunda ısrar ettikten sonra fikrini değiştirdi ve deneyebileceğimizi söyledi. Böylece bir gün ayarladık ve hala tamamen iyi olduğundan emin olmak için onu bir gün önce arayacaktım. Yine de bu konuda karamsarlığa düştüğünde ne diyeceğimi bilmiyorum. Özellikle "Seninle takılmak istiyorum ama bilmiyorum" dedi Belki de ne olacağı konusunda gergindir?
Ben 15 yaşındayım. kadın ve yaklaşık 4 yıldır benimle olan uzun süredir en iyi kadın arkadaşımı (bir yaş büyük) kaybettiğime eminim. Okulda sadece iki arkadaşım vardı ve 'o' onlardan biriydi. Asla çok fazla tartışmazdık ama anlaşamadığımız zamanlar çok nadirdi. Zaten bir hafta boyunca -sanki varlığım orada değilmiş gibi- görmezden gelinmiştim ve her zaman bunun yanlış bir şey söylediğim için olduğunu varsaydım (ondan özür dilerim, yemin ederim). Ama eninde sonunda hep iyi anlaşacaktık. Yaz için ayrılmadan önceki birkaç gün içinde, etkileşimlerimiz biraz tuhaflaşmaya başladı ve dersler döndüğünde zaten onunkinden farklı bir okula gideceğimi biliyordum. O günlerde onun benden başka öğrencilerle sohbet ettiğini görürdüm. Her zaman diğer en iyi arkadaşımla konuşurdu (üçümüz 4 yıldan uzun süredir gerçekten yakın arkadaşız) ve beni sohbete dahil etmezdi. Çevrimiçi mesajlarım okunmadı. Elbette ona yanlış bir şey yapıp yapmadığımı sordum; her zamanki gibi gözlerime bakmadan "hayır" derdi. Ve şimdi nihayet beni sosyal medyada engelledi. Şimdi 3 ay geçti ve ne yanlış yapmış olabileceğimi anlayamıyorum bile. pek arkadaşım yok Artık yeni bir üniversitedeyim, geçmişimin o kısmını unutabilir ve yoluma devam edebilirim ama kendimi buna ikna edemiyorum. Yıllarca paylaşılan deneyimleri öylece unutamazsın, değil mi? Kahretsin, bazen onu rüyamda bile görüyorum. Ona harika bir arkadaş olarak tapıyorum, daha az değil. Ama birlikte geçirdiğimiz son birkaç günde, beni pervasızca görmezden gelirdi ve en azından neyi yanlış yaptığımı söylemezdi - ve bu beni gerçekten incitirdi. Nadiren duygusal olurum, ama şimdi bana bak. Herhangi bir yardım şiddetle takdir edilecektir. Hatalı olan bensem, söyle - açığım. Uzun gönderi için özür dilerim.
Hepsine çok güvendiğim ve iyi geçindiğim altı kişiden oluşan bir üniversite süitinde yaşıyorum, aslında o kadar iyi ki, telefonumu kilidi açık bırakıyorum ve bir aptal gibi ortalıkta yatıyorum. Oda arkadaşım AZ geçenlerde ilgilendiği bir kızdan çıplak fotoğraflar aldı ve bize gösterdi. Hangisi harika! Bir yan not olarak, AZ'nin bilgisi dahilinde değil, geçen dönem onunla takıldığımı bilmek hikaye için önemlidir. Bugün A'dan Z'ye, telefonundan ve ipad'inden bu kızın çıplak fotoğraflarını neden kendime gönderdiğimi soran bir dizi mesaj aldım. Aslında bunu yapmadığımı belirtmekte fayda var. Telefonumu iki kez kontrol ettim: Çıplaklık yok. Onu bilgilendiriyorum ve ona göğüsleri ve kıçları olmayan çorak bir çorak arazi olan galerimin ekran görüntülerini gönderiyorum. Yurda geri döndü ve bana ipad'ini (görünüşe göre kilidi de açık bırakıyor) ve telefonunu gösteriyor. Telefonunda, mesajlarımız açıkça birinin bana bir ara çıplak fotoğraflar gönderdiğini gösteriyor. İPad'inde kanıtlar silinir. Ona telefonumu gösteriyorum ve bana inanmıyor ki bu makul. Benim kişisel teorim, birisinin onları ipad'inden gönderdiği, telefonumdaki resimleri sildiği ve ardından, mesajın hala telefonunda olacağını bildiği halde ipad'teki mesajları sildiği ve onları silmeye çalışmışım gibi görünmesini sağladığı. Onunla birlikte olduğumu bilen diğer oda arkadaşlarım da artık şüpheleniyor ve şimdi masumiyetimi kanıtlamanın hiçbir yolu olmayan süitimin pisliğiyim.
Yani yapabildiğim kadarıyla, babamla her zaman çok yakın oldum. Annem klinik olarak deliydi ve ben 13 yaşımdayken nihayet kaçıp bizi terk edene kadar ikimiz de onun tacizinin kurbanıydık. Her zaman dünyaya karşı o ve benim olduğumuzu hissettim. 4 Temmuz'da eve geldiğimde gergin olduğunu ve önemli bir şeyden kaçındığını biliyordum. Sonra birdenbire eve genç bir kız gelir ve o onun kız arkadaşıdır. Yay!! Oh ve sadece Ocak ayından beri çıktıkları ve her şeyin kirazı olduğu için değil ... Ekim'de doğması gerekiyor. Babam rahatladığında ve ben nefesimi tuttuğumda ve hafta yerleştikten sonra (babam benim görüşüme çok saygılıydı ve ailesiyle kalması için önceden ayarladı --- görünüşe göre bu durumu onaylayanlar) onun çok olduğunu söyleyebilirim. mutlu ve heyecanlı, aslında onu yıllardır görmediğim kadar çok. Ayrıntıları konuştuğumda, tedarikçilerinden birinde stajyer olarak çalıştığını ve yaş farkının aslında onlara bir engel değil, konuşacak bir şey verdiğini söyledi. Üniversitede, iyi bir aileden geliyor ve onlar evlenmeden önce, babamın mirasının hepimiz için adil olması için hepimizin bir avukatla görüşmemizi açıkça belirtti. Yani en azından sözüne göre o, babamın parasının peşinde olmayan düzgün bir insan. 45, 40 ve hatta 35 yaşında olsaydı tüm bunlar harika olurdu... ama o 23 yaşında. Ve bu çok tuhaf görünüyor. Bu beni üzüyor ve onu kaybediyormuşum gibi hissettiriyor. "Onu" benden aldığı için onu affetmekte zorlanıyorum. Herhangi bir yardımı SEVİYORUM.
İngiltere'ye taşınmak için eş vizesine başvuruyorum, sorulardan biri şu şekilde: "Ceza gerektiren bir suçla ilgili başka bir ceza aldınız mı; örneğin ihtar, kınama. İngiltere'de veya başka bir ülkede uyarı veya benzeri cezalar aldınız mı?" 3 yıl önce trafik kazası geçirdim ve mahkemeye gitmem gerektiğini bilmeden mahkemeye gitmedim ve ehliyetim askıya alındı ve hakkımda tutuklama kararı çıkarıldı. Ancak durumu derhal düzelttim ve her şeyi hallettim. Bunun hala sicilimde olup olmadığını ve bu bilgileri başvuruma dahil edip etmeyeceğimi nasıl öğrenebilirim? Görmek için sürüş kaydımın bir kopyasını almam yeterli mi? Bu bana bilmem gereken her şeyi gösterecek mi?
Neredeyse son beş aydır üniversitemde bir kızla çıkıyorum. Doğum günüm iki hafta önce, bahar tatilimiz sırasındaydı. Mola için ayrılmadan önce (birkaç günlüğüne memleketime geldi), bana bir hediye alacağını ama nedense gerçek doğum günüme kadar muhtemelen alamayacağını söyledi. Sevk edildiğini falan düşündüm ve ona bunun önemli olmadığını ve bana bir hediye aldığı için mutlu olduğumu söyledim. Doğum günümde, kutlamak için bir Fransız Restoranında güzel bir brunch yapmaya gittik. Yemekten sonra, randevularda normalde yaptığımız şey olan çeki bölüşürüz diye düşündüm ama o çeki alacağını söyledi. Ona teşekkür ettim ve bana mutlu yıllar diledi. Ondan sonra günün geri kalanını beraber geçirdik, sanat galerisine gittik vs. Çok güzel bir gündü. Ama o zamandan beri hediye cephesinde hiçbir şey olmadı, güzel bir kart bile. Doğum günümde bana yemeği "hediye etmiş" olabileceğinin farkındayım, ama durum buysa, sanırım heyecanlanmadığımı söyleyebilirim. Sonuçta, yemek toplam 30 dolardı ve 15 dolar, haftalık tarihlerimizden birinin bölünmesinde sahip olacağından çok daha fazla değil. Muhtemelen konuyu çoktan açardım ama henüz açmamamın birkaç nedeni var. Öncelikle, geçen hafta kız arkadaşım için gerçekten stresli geçti ve onun tabağına daha fazlasını eklemek istemiyorum. Ayrıca, son zamanlarda finansal olarak oldukça sıkıntılı durumda ve ondan daha fazla para harcamasını istemem çok kötü olurdu. Reddit'te ne düşünüyorsun? Mantıksız mıyım? Bunu hassas ama aynı zamanda etkili bir şekilde nasıl halledebilirim? Başka bir maaş çeki alana kadar beklemeli miyim? Düşüncelerin için teşekkürler.
Bir yıl önce ayın 28'inde hayallerimin kızıyla tanıştım. Her şey harikaydı, harika bir kimya ve çekim vardı, adını siz koyun. Hızlı ileri 2 ay (evet biliyorum) "Ona ciddi olduğumu göstermediğim" için kıçımı terk ettim ... aynı zamanda o, hızlı ilerliyor olabiliriz. Yavaşlamak istemesi benim için sorun değildi. Her gece bir öpücük yeterli olurdu, sekse ihtiyacım yoktu. O beni terk etti ve o zamandan beri harap durumdayım. Zamana ihtiyacı olduğunu söyledi... Bekliyordum. Yine de mükemmel değildim, yalan söyledim. İlk konuşmaya başladığımızda ilişkim ve cinsel geçmişim olduğunu ima ettim, isteyerek bakire olduğum için alay edilmekten bıktım, evet birkaç kez oldu. Bu yüzden deneyimim olduğunu düşünmesine izin verdim. Beni terk ettikten sonra ona bundan bahsettim. Onu çok kızdırdı ve temelde "Seni içeri aldığım için kendimden nefret ediyorum" dediği yere geldi. Bu yaz ortasıydı ve 2 hafta sonra yeni bir erkek arkadaşı oldu. Sanırım resimde bensiz zamana ihtiyacı vardı. Sorun değil, bunu berbat ettim ve bununla yaşamaya çalışmak zorunda kalacağım. Benim sorum, onu gerçekten nasıl aşabilirim? Sert ve hızlı düştüm. Mart ayından beri bu kişisel ızdırabı yaşıyorum. Onu unutmaya çalışıyorum, kendime, o benim olsaydı, eski sevgilisinin günahlarının bedelini ödediğim sorunlara dönüşmesine izin vermeyeceğini söylemeye çalışıyorum. Ne yapmalıyım? Her şey, her şey, sadece herhangi bir tavsiye duymaya ihtiyacım var. Çünkü kendim çözemiyorum.
Kullanılmaz çünkü kullanıcı adımı biliyor. Bu kızla yaklaşık bir buçuk yıl önce tanıştım ve tanıdıktık. Aslında pek konuşmazdık ama aynı yerde ama farklı bölümlerde çalıştığımız için birbirimizi tanıyorduk. Yaklaşık 10 ay önce, iyi bir arkadaşım bu kızla çıkmaya başladı. O zamanlar onu tanımadığım için pek umursamıyorum. Yaklaşık 3 ay önce iş yerinde departman değiştirdim ve birlikte çok yakın çalışıyoruz. Hemen tıklar ve bir gecede en iyi arkadaş oluruz. Yaklaşık bir ay içinde bu kıza karşı hisler geliştirmeye başladım ve kendime onları görmezden gelmem gerektiğini söylemeliyim. Şimdi 2 ay daha oldu ve ikisiyle birlikte takıldığımda ya da onunla takıldığımda yavaş yavaş beni parçalamaya başlıyor çünkü ona nasıl hissettiğimi söylemek istiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum ve gerçekten iki ilişkiyi de riske atmak istemiyorum ve bu gerçekten beni etkilemeye başlıyor. Ne yapmalıyım?
Bu nedenle, hemen hemen her dini doktrinde tarif edilen cennet kavramını düşündüğümde, yaşayan her insanın insan ruhunun huzur ve mutluluk içinde yaşadığı sonsuz bir genişlik düşünüyorum. Ve kesinlikle söyleyebiliriz ki, ruh bedenimizden başka bir şeydir, çünkü bizi harekete geçiren odur, ancak sözde ölümden sonra bedenimizi terk eder. Bundan, ruhun kütlesinin olmadığı ve herhangi bir uzaya sonsuz sayıda sığabileceği sonucuna varabiliriz. Fiziki lojistik de dahil edildiğinde, şimdi soruyorum - cennette nasıl olurdu? Binlerce farklı sonuca varabiliriz, ancak her dini metindeki ortak tema nedir? Bu iyi. Şahsen iyiyi düşündüğümde herkesin birbirine fayda sağladığını ve kimsenin zarar görmediğini ve herkesin barış içinde yaşayıp büyüyebileceğini düşünüyorum. Yine de insanlar bir şekilde başkalarının kendilerini doğrudan olumsuz etkilemeyen eylemlerini alakasız trajedilerin nedeni olarak görüyorlar. Bu noktada özellikle aşırı Hıristiyanların eşcinsellik konusundaki duruşundan bahsediyorum. Ve insanlar herhangi bir şekilde kendilerine zarar verildiğini düşündüklerinde karşılık vermeleri doğaldır ve bu nedenle Orta Doğu'da geri tepme ve ABD'de önyargı görüyoruz (maalesef bu, geylerin başkalarını incittiğine kendilerini inandıran çok daha batıl inançlı insanlar tarafından yapılıyor) tıpkı eylemsizlik [dua] yoluyla kanseri tedavi edebilecekleri gibi, kişisel özdeşleşme nedeniyle). Açıkçası, aynı şekilde ırksal önyargıyla ilgili başka örnekler de var ve daha bilgili biri yorum yapmak isterse dış ilişkilerde uzmanlık iddia etmeyeceğim. Ama bana göre, herkes başkalarının hayatlarını anlayıp kabul etse, hatta herkes zamanını ve parasını bağışlasa bile, en azından kendilerini hiçbir şekilde başkalarına zorlamasa, dünya daha çok cennet gibi olurdu.
Beyler, sahip olduğum bu duygularla nasıl başa çıkacağımdan emin değilim. Bana daha önce arkadaşından bahsetmişti ve onunla geçen sömestr tanıştığını. Aynı ana dili konuşuyorlar, bu yüzden ortak noktaları var. Biz çıkmaya başlamadan önce takılırlardı, sahile giderlerdi, şehir merkezine falan giderlerdi. Onunla ilgilendiğini söylüyor ama olmadığını açıkça belirtti. Sosyal medya sitesine baktığımda (kişinin en son ne zaman çevrimiçi olduğunu ve çevrimiçi olup olmadığını söyler), siteyi yalnızca onunla konuşurken kullandığını görüyorum. O çevrimiçi olduğunda o da çevrimiçi oluyor, bu yüzden genellikle gece geç saatlerde saat 12-2 gibi konuşuyorlar. Bu sabah baktığımda ikisi de aşağı yukarı aynı saatlerde çevrimiçiydi. Şimdi buluşacaklarını hissediyorum ve bunu benden falan saklayacak diye endişeleniyorum. :/ Kız arkadaşım bana ona güvenmemem için bir sebep vermedi ama bir keresinde ona mesaj attım ve uyuduğunu söyledi ama açıkça ikisi de çevrimiçiydi ve birbirlerine mesaj atıyorlardı. Bazen beyaz yalanlar söylemeyi seviyor, o böyle. Konuyu nasıl açacağımı bilmiyorum çünkü o benim gözetliyormuşum gibi hissetmeden onların konuştuklarını bilmemin hiçbir yolu yok.
SORUMLULUK REDDİ: Lisedeyim ve bu bir hafta önce oldu. Benden hoşlandığını ve konuşacak birine ihtiyacı olduğunu çünkü "herkes ondan nefret ediyor" diyen bir kız vardı, biz de konuşmaya başladık. Bir süre sonra yakınlaştık, onu derslere kadar götürürdüm ve her yürüdüğümde bana sarılırdı ama bir süre sonra bir adam ona hamle yaptığı için benimle konuşmayı bıraktı. Görünüşe göre o sırada benimle diğer adam arasındaydı. Onu derslere kadar götürmeme, hatta bu seferlik onu görmek için birini ekmeme rağmen, benim yerime onu seçti ama sonunda o kazandı. Sadece arkadaş olmamızı istediğimi açıkça belirtmeme rağmen mesajlarıma cevap vermemeye başladı. Bir süre sonra, onunla facebook'ta başka bir konvoya başlamak için gittim ve artık ona cevap veremediğim ve profilini görüntüleyemeyeceğim anlaşıldı. Beni engellediğini öğrenmiştim. Yeni erkek arkadaşının ona beni tüm sosyal medyalardan engellemesini söylediğini farz ediyorum çünkü muhtemelen önceki mesajlarımızı görmüştür, bunun nedeninin daha önce konuşmuş olmamızdan kaynaklandığını ve ne zaman kızdan söz açsam kızgın bir yüz ifadesi takındığını ve ayrıca beni engellediği için. Bu yüzden en iyi arkadaşıma bu konuda şikayette bulunduğumu öğrendikten sonra kıza beni nasıl engellediğini mesaj attı ve kız "Bilmiyordum" dedi. Bugüne kadar çok hızlı ilerleyin ve arkadaşım onunla yüzleştikten sonra bile beni hala engelledi. Sanırım onunla yakın zamanda konuşmayacağım.
İlk birkaç hafta o kadar depresyondaydım ki günde sadece 1-4 saat uyuyabiliyordum ve bir şeyleri fazla düşünmeden edemiyordum. Şimdi son birkaç gündür iyi uyuyorum ve ileriyi düşünmeye başladım. Onu hala özlüyorum, biraz üzgünüm ve neredeyse her gün onun rüyasını görüyorum. Gerçi günün büyük bir kısmında şimdi iyiyim. Ayrıca bir aydır yapmadığım için son zamanlarda gerçekten azdım. Escort almayı düşünüyorum. Geçen hafta bir gecelik veya ilişki yaşamak istiyordum ama şansım yaver gitmedi. Ortalamanın üzerinde göründüğümü düşünmeme rağmen, Tinder'daki hiçbir eşleşme özgüvenimi gerçekten düşürmedi. Stresli hissediyorum, bir gece için bir eskort tutmalı mıyım yoksa bu çok büyük bir hata mı olur?
Mesele şu ki, bu kızla neredeyse iki aydır çıkıyorum ama onun bir erkek arkadaşı var... İlk konuşmaya başladığımızda bana bu adamın onunla ne kadar boktan biri olduğunu anlatırdı, mesela, onunla hiç çıkmadı. akşam yemeği yemedi, onu hiç ziyaret etmedi, arkadaşlarıyla içmeyi tercih etti ve ona neredeyse hiç mesaj göndermedi. Mesele şu ki, beni sevdiğini ve benimle olmak istediğini söylüyor ama bu adamdan ayrılmıyor... Adamdan hala biraz hoşlandığını bana itiraf ettirdim ve bu onun gitmesine izin vermesi zor. Sonra öyle değil... kendisi gibi gençlerin adayla birlikte katıldığı bu siyasi partiye girdi. Bu nedenle partinin koordinatörü ondan sekreteri olmasını istedi, 25 yaşında. İçine girdiğinden beri farklı oldu... o üşüdü ve ben onu bırakıp soğumaya çalışıyorum ve bunun onu kesin olarak terk etmek üzere olduğumu görünce yeniden tatlı olmaya başlıyor... Yani iki tane var erkek arkadaşıyla ve onunla birlikte olmak isteyen 25 yaşındaki bu yeni adamla ilgili sorunlar yaşıyor. Biri düşünebilir, dostum, orada ne halt ediyorsun? Ama okulda 18 yaşında 10 yaşında gibi davranmasına neden olan bir akıl hastalığı olan erkek kardeşime yardım ediyor ve onunla arkadaş. Kardeşime gerçekten yardım edecek kadar iyi bir kız olmadı, çünkü çoğu sabrını yitiriyor... Onunla arası iyi ve onu mutlu ediyor... ona göre, erkek arkadaşını önümüzdeki hafta terk ediyor, böylece biz birlikte olabiliriz. birlikte, ama diğer adam yüzünden hala bunu düşünüyorum... Sanırım duyguları konusunda kafası çok karışık... ama her neyse, bitsin istiyorum... Bilmiyorum beni gerçekten seviyor mu yoksa ben sadece bir oyunum...
Hey millet, burada kalori saymayan başka biri var mı diye merak ediyordum. Bununla ilgili deneyiminiz ne oldu? Tavsiye? Olumlu ve olumsuz!? Arka plan: Eskiden 110kg (242.5 lbs) ağırlığındaydım ve en düşük halimde 76kg (167 lbs) idim. Bu sürdürebileceğim bir şey değildi. Kalori sayımı 1400'dü, her gün 45 dakikadan bir saate kadar kardiyo yaptım ve her gün kendimi tarttım. AMA bazı günler sadece 900 kalori yerdim (sık değil ama asla iyi bir fikir IMO değildir) ve tartı konusunda kendimi yenerdim. Temel olarak, sayılara takıntılı olmaya başlamıştım. Diz yaralanması ve mide sorunları yaşadım, bu yüzden egzersizi geri çekmek zorunda kaldım. Ayrıca yeni bir ilişkiye girdim ve sürekli kalori saymak istemedim. Yani bu iki faktör arasında kilo aldım. Bu sefer kalori saymak istemiyorum ve egzersizimi kontrol altında tutmak istiyorum (dizim daha yeni bitti...). 5 ayda 10 kilo verme hedefi koydum (tamamen mümkün!) tatlı yemek Amacım bunu sürdürülebilir bir alışkanlık haline getirmek - benim için - kalori sayımı değil. Bence kısa vadeli, topu yuvarlayan bir şey olarak kalori sayımı harika ama şimdi bunu 'birinci aşama' olarak görüyorum. Beslenme ve porsiyonlar hakkında bir farkındalık yarattı. Ve fiziksel aktivite artık yaşam tarzımın bir parçası (Günde on bin adım atmayı hedeflediğim bir koşu bandı masam var). Pazartesi günü başladım ve şu ana kadar 0,5 kilo verdim, bu yüzden işe yarıyor gibi görünüyor. Kalori sayımı yapmaktan vazgeçen başka biri var mı? Senin için nasıl gidiyor?
Deneyimin alanımla son derece alakalı olması dışında özgeçmişime koymayı düşünmezdim. Gelecekteki işverenim/mülakatçımla, sahip olduğum belirli deneyimler ve bu geçmiş işten kazandığım bilgiler hakkında konuşacağımı hayal ediyorum. Aslında işi sevdim ve keşke daha iyi sonuçlansaydı. Ne yazık ki, esasen başarısızlığa hazırdım - yönetimin büyük ölçüde dahil olmadığı, bat ya da yüz tipi bir eğitimdi. İş görevlerinin/zaman yönetiminin/beklentilerinin her türlü taslağı "düzenlenme sürecindeydi" ve işin nasıl yapılacağına dair birbiriyle çelişen tavsiyeler/talimatlar veren birkaç farklı denetim personeli vardı. Bir soru sorduğumda, zaten bilmediğim için eleştirildim. Soru sormadan bir şeyler yaparsam ve anlamaya çalışırsam, işleri belli bir şekilde yapmadığım için eleştirilirdim. Son olarak, diğer çalışanlar zamanında bitirmek için her zaman kestirmeden gittiler ve saçma sapan işler yaptılar. İşim yapılmadan işten çıkmakta zorlanıyorum, bu yüzden sadece görevlerimi gerçekten tamamladığım için değil, aynı zamanda başkalarının bitiremeyeceği şeyleri de tamamladığım için düzenli olarak diğerlerinden daha geç kalıyordum.
Erkek arkadaşım için sırılsıklamım. Neredeyse iki yıldır birlikteyiz ama onu tüm hayatım boyunca tanıyormuşum gibi hissediyorum. Keşke onu uzun zaman önce tanısaydım... Bu adamı ne kadar sevdiğime, önemsediğime ve taptığıma sürekli huşu içindeyim. Ona aptalca aşığım; Daha önce hiç böyle hissetmemiştim derken kendime güveniyorum. Onunla birlikte olduktan sonra, daha önce hiç gerçekten aşık olmadığıma eminim. Bazen ona bakıyorum ve "nasıl... ne... nasıl... ben kimim ki bu olağanüstü insanı burada yanımda bulunduruyorum?" Onunla geçirdiğim kısacık zaman bana bir ömür mutluluk vermeye yetiyor. AMA, ona söylemeye korkuyorum. 1-2 yıl bir insanla birlikte olmak için o kadar uzun bir süre değil ve ona onu sevdiğimi söylesem de onu önemsiyorum ... bu duygular sadece hizmet. Onu korkutmak istemiyorum. Benim bir psikopat olduğumu düşünmesini istemiyorum. Ayrıca benim kalpsiz bir orospu olduğumu düşünmesini de istemiyorum. Biliyorum gencim ama iş "Seni sonsuza kadar seviyorum" olayına gelince biraz yavaş ilerliyorum. Bu gece, o ve ben Noel'imizi yapıyoruz; Akşam yemeği yapıyorum, kurabiyeler pişirdim ve hediyeleri paketledim... Ayrıca ona kendimi ne kadar harika hissettirdiğini anlatan bir mektup yazdım - ona söylemek için çok mu erken? Birkaç ay daha beklemeli miyim?
Merhaba, Kendimle ilgili arka plan bilgisi - Ailemden uzakta ilk kredi kartını arayan yeni bir üniversite mezunuyum. 789 kredi puanım var (kredi kartı başvurumu reddeden Chase'e göre, Creditkarma'daki en son sorguma göre 785). 11 yıldır kendi adıma, 6500$ harcama limitli, benzin ve küçük alışverişlerimde kullandığım, her ay ailem tarafından tam olarak ödenen kredi kartım var, bu yüzden gecikmem yok. Kredi puanıma göre ödemeler. Kredi raporumda ayrıca 6 aylık faizsiz ödemesiz dönem içinde ödenen bir öğrenci kredim var. Durumun arka planı - Yaklaşık bir ay önce bir banka hesabı açtığımda Chase Sapphire Preferred Card için ön onay aldım. 2 hafta önce internet üzerinden başvurdum ve bir hafta önce "Kredi geçmişi oluşturacak kadar uzun süre açılmış birkaç döner hesap, Kredi geçmişi oluşturacak kadar uzun süre açılmış yeterli hesap yok" gerekçesiyle reddedildim. Anladığım kadarıyla, bu nedenler temelde yeterince uzun süredir kredi geçmişim olmadığı anlamına geliyor. Ön onay aldığımı, o zamandan beri kredi raporumda yeni bir şey çıkmadığını ve 11 yıldır açılan makul bir harcama limitli kredi kartım ve birkaç yıldır açılan bir kredim olduğunu düşünürsek bu çok garip. yıl. Sorum şu: Daha fazla bilgi için Chase ile iletişime geçmeye değer mi? Bir çeşit hata olmuş olabilir mi? Yoksa kredi sicilimdeki biri için normal mi? Yan soru - Bu konuda Chase ile iletişime geçmenin bir anlamı yoksa önerebileceğiniz başka kartlar nelerdir? Capital One Venture Rewards kartına veya CO VentureOne Rewards Card'a bakıyordum.
Kız arkadaşım ve ben üniversitede tanıştıktan sonra bir yıldan biraz fazla bir süredir çıkıyoruz. Yaklaşık yarısında mezun oldum ve üniversiteden ayrıldım. O zamandan beri uzun mesafe yapıyoruz, ancak bu sadece 2 saatlik bir yolculuk (bunun çok uzun bir mesafe olmadığını anlıyorum). O zamandan beri, ziyaret etmek için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım, bazen o yapıyor (en fazla 3 haftada bir, genellikle iki haftada bir, arka arkaya hafta sonları nadir değildir). Biraz muhtaç ve yapışkan olabilir. Makul sınırlar dahilinde bu ihtiyaçları karşılamaya çalışıyorum. Bakım paketleri gönderiyorum, onunla sık sık konuşuyorum ve birbirimizi gördüğümüzde onu şımartmak için elimden geleni yapıyorum. Aşkımızı sürdürmek için elimden geleni yapıyorum. Ancak, biz ayrıyken kendini üzgün buluyor ve ilişkiyi ikinci kez tahmin ediyor. Geleceğimiz hakkında endişeli çünkü öngörülebilir bir gelecekte aynı şehirde olmayacağımız kuvvetle muhtemel. Buna rağmen, ona tamamen bağlıyım. O iyi bir insan, birlikte olmak ve bir geleceğe sahip olmak istediğim türden bir kadın. Ne yazık ki endişeli çünkü üzüntüyü uzak mesafeli olmanın bir parçası olarak görüyor. Benim için, elimden gelenin en iyisini yapmayı ve potansiyel olarak uzun mesafelerde başarısız olmayı tercih ederim. Onun için, daha sonra daha fazla incinmektense şimdi çıkmayı tercih ederdi. Bununla birlikte, içtenlikle benimle birlikte olmak istediğini, ancak bir ilişkideki ihtiyaçlarını karşılama yeteneklerimden emin olmadığını ve kendine güvenmediğini söylüyor. Ne yapabilirim? Ona uzun mesafe kat edebileceğimizi ve yine de sağlıklı bir ilişkimiz olduğunu nasıl gösterebilirim? Yoksa bunun yürümeyeceğini kabul etmek zorunda mıyım? Onun ve benim için yapabileceğim en iyi şeyin her şeyi akışına bırakmak olduğunu mu? Birlikte olduğumuzda ne kadar mutlu olduğumuzu çok iyi bildiğim halde, "uzak mesafeyi" ayrılık sebebi olarak kabul etmekte zorlanıyorum.
Bu alt dizindeki yapay cennet sorusunu okuyordum ve bu beni çok düşündürdü... Son zamanlarda çok sayıda bilimkurgu dizisi izliyorum ve yapay hayata insanların sahip olduğu hakların verilmesi gerektiği noktasında kendi kendime tartışıp duruyorum. Bir süre düşündüm ve insanların robotlara benzediği sonucuna vardım. Bildiğim kadarıyla, bizi insan yapan her şeyi (bilinç, öz-farkındalık, vb.) Bu seviyeye ulaşan her tür yapay zekaya aynı hakların verilmesi gerektiğini düşünüyorum, değil mi? Ama aynı zamanda yapay zeka, bir bilgisayarın bilinç, öz-farkındalık vb. taklitlerinden ibaret olmaz mıydı? Beynimizin taklidi dışında biz de bu kadar mıyız?
Üniversitede bir öğrenciyim ve geleceğimi planladım ve hayatımın sonraki ~ 10 yılı için sözleşme imzaladım. 1 yıllık kız arkadaşım üniversiteden sonra tam olarak ne istediğini bilmiyor. Okula gitmek, öğretmen olmak ya da doğrudan kendi alanı olan jeolojiye girmek gibi birkaç fikri var. Yaklaşık bir yıl sonra, mezun olduktan sonra nerede yaşamam ve çalışmam gerektiği işverenim tarafından bana söylenecek ama şimdilik bilmiyorum. Üniversiteden sonra benimle taşınırsa kariyerini feda edeceğini ve asla bağımsız bir insan olamayacağını söylüyor. Bu onu gerçekten rahatsız ediyor ve üzüyor çünkü son zamanlarda üniversiteden sonra ne yapacağını bilmediğini fark etti. Görünüşe göre bu fikir birdenbire ortaya çıktı, birlikte mutlu olduk. Bu yüzden artık birlikte olmamamız gerektiğini söylüyor. Bence onun mantığı mantıklı değil. Ne istediğini bilmiyorsa ve hala beni sevdiğini iddia ediyorsa, bağımsızlığı konusunda neden bu kadar endişeleniyor? Bir şekilde onun bağımsız olmasını engelliyor muyum? Bu benden ayrılmak için bir bahane mi? Anlamadığım bir şey mi var?
Kız arkadaşım ve ben yaklaşık bir yıldır çıkıyoruz ve ailesi beni yaklaşık aynı süredir tanıyor. Geçen hafta sonu, ikimiz de üniversitede aynı bölümden mezun olduk. Dün kız arkadaşımı tekrar görmeye gittiğimde bana bir zarf verdi ve ailesinin ona onu bana vermesini söylediğini söyledi. İçinden mezun olduğum için beni tebrik eden bir kart ve 50 dolarlık bir çek çıktı. Şimdi bunun çok büyük bir meblağ olmadığını biliyorum ama anne babasını gördüğümde nasıl tepki vereceğimden emin değilim. Kız arkadaşım da ne yapacağını bilmiyor. Parayı almalı mıyım yoksa geri vermek kabalık olarak mı kabul edilir? Almam gerekirse, onlara nasıl teşekkür etmeliyim? Ne derim? Bu benim ilk ilişkim, bu yüzden böyle bir şeyle ilgili gerçekten hiçbir fikrim ve deneyimim yok. Reddit'e yardım et!
Ben oldukça arkadaş canlısı ve dışa dönük bir adamım ama bir konuda kafam karıştı. Genelde insanlara gülümser ve içtenlikle selam veririm (hatta yabancılara), ama başörtülü Müslüman kadınları gördüğümde gülümseyip gözlerine bakarak bana güceneceklerinden endişe ediyorum. Sonunda, yanlışlıkla göz teması kurarsam, onları gücendiriyormuş gibi hissetmemek için hemen bakışlarımı kaçırıyorum ama bu daha da kaba görünüyor. ABD'deyim ve kökenim Doğu Hindistan (Hindu). A'dan Z'ye yaşıyorum ve başörtülü kadınlar bu eyalette ayrımcılıkla muhtemelen zaten çok zorlanıyor. Sadece doğru olanı yapmak istiyorum. Hintli geçmişimle Müslümanlara benziyorum ve bunun daha da fazla gücenme yaratacağından endişeleniyorum, sanki gerçekten iyi bir adam olduğum halde alay ediyormuşum gibi bir şey. Dün nişanlımla alışveriş merkezindeydik ve konu gündeme geldi. Arkamızdaki sıradaki kadınlara gülümseyip merhaba dedim ve biraz şaşırmış göründüler. Berbat mı ettim?
Hey /r/Koşu, 15 yaşında lise 2. sınıf öğrencisiyim. Kısa bir süre önce stres kırığım (sol ayak, ikinci metatars) olduğumu öğrendim ve ara vermek zorunda kaldım. Umarım Mart sonu / Nisan başında tekrar koşmaya başlayabilirim ve bir yarışa girebilirim (muhtemelen üniversite değil, çünkü okulumuz CIF'e giderse sezon Nisan sonu, Mayıs başında bitiyor). Her neyse, tekrar koşmaya başladığımda tamamen formdan çıkmak istemiyorum, özellikle de zaten üç uzun ayımı kardiyo geliştirmek için harcadım. Kardiyomun (ve kas gelişimimin) tamamen ortadan kalkmamasını sağlamak için yapabileceğim herhangi bir tavsiye var mı? Öncelikle 1600 ve 3200 yaptığım için kardiyo özellikle önemlidir. Yerel spor salonumun bir el bisikleti vardı ama ailemin maddi durumu pek iyi değil, bu yüzden katılmak zorunda kalmamaya çalışıyorum. Şu anda garajımdaki bisikletleri ters çevirdim ve onları el bisikleti olarak kullanıyorum, ancak kardiyomu koşmak ve hatta gerçek bir el bisikleti gibi çalıştırmıyorlar. Ayakkabım ayağımda olduğu için bisiklete binemiyorum ve Salı günü havuz antrenmanı yapıp yapamayacağımı görmek için doktora gideceğim (yapabilsem bile havuzum yok, bu yüzden izin almam gerekecek) bir arkadaşınızın havuzunu kullanın ve bu muhtemelen haftada sadece 3 kez olabilir). Kardiyo için herhangi bir fikre ek olarak, hangi ağırlık antrenmanını yapmalıyım? Yukarıda bahsettiğim gibi, sonbaharda atletizm ve arazide mesafe yapıyorum. Ekibimiz ağırlık çalışması yapmıyor ama herkes bunun önemli olduğunu söylüyor. Artı, geri döndüğümde tekrar yaralanmamak için kendimi güçlendirmem gerekiyor. Sağ dizimdeki tendinit ve osgood-slatter (yazım?) nedeniyle krosta birinci yılımda yoktum, bu yüzden takım arkadaşlarımın yaralanmalarına daha yatkın görünüyorum. Her neyse, bunu okumak için zaman ayırdığınız için teşekkürler.
Bunun dışında gerçekten başka bir sorunumuz yok. Bir fabrikada günde 8 saat çalışıyor ve ayrıca hafta sonu geceleri dansçı. Ayrıca, üniversiteye gidiyor (Ürün tasarımı. Ben de orada okuyorum) ve ne kadar az boş zaman bulursa, tasarımlarımızı incelemek veya üzerinde çalışmak için harcanıyor. Akşamları okula gidiyoruz ve haftada üç kez o da antrenman yapıyor, bu yüzden hafta içi günlerde birbirimizi görmemiz söz konusu değil. Ayrıca ebeveynlerimizle birlikte yaşıyoruz, bu da birlikte geçirdiğimiz zamanın kalitesini daha da sınırlıyor. Sonunda belki iki haftada bir görüşürüz ve aile koşullarımız nedeniyle belki üç haftada bir seks yaparız. Bu zaten birkaç kez gündeme geldi ve benim yüzümden yaptığı şeyden vazgeçmesini istemiyorum çünkü daha sonra pişman olacağını biliyorum. Şu anda çalışmıyorum ve buna rağmen çok az boş zamanım var ama onu görmek için programımı ayarlayabilir ve idare edebilirim. Dün bana kasabamızda bir kültür festivali olduğunu ve arkadaşlarıyla orada dans edeceklerini söyledi. Onunla gitmeye davet edilmedim. Festivalden bir saat önce kahve içmek için buluşabileceğimizi ve onu bir saat görebilmek için her yönden 1,5 saat seyahat etmem gerektiğini söyledi. Bugün çalışmam gerektiğinden buna uygun olmadığımı ve onun tüm aktivitelerinden birkaç saat kaldığında birbirimizi görebilmemizin beni üzdüğünü söyledim. İşte olay şu, "zamanım yok" durumunun gerçek olduğunu anlıyorum ama yine de beni üzüyor. Bunu kendisinin de hissettiğini ve asla özgür olamamaktan yorulduğunu ama "geçeceğini" söylüyor. Bir şeylerden vazgeçmediği sürece geçmeyeceğini biliyorum ama vermesinin sebebi ben olmak istemiyorum. Senden burada rica ediyorum, reddit, bana ondan ayrılmamı söyleme, bu seçenek çoktan değerlendiriliyor. Sadece bunu ona nasıl söyleyeceğim ve doğrudan ve basitçe ayrılmadan nasıl çözeceğim konusunda tavsiyeye ihtiyacım var.
Dün yaşadığım en kötü deneyim, erkek arkadaşım evdeydi ve ben bir şeyler hazırlıyordum ve yan odadan ablamın erkek arkadaşıma bağırdığını duydum, ne olduğuna bakmak için dışarı çıktım ve yumruğunu gördüm. O kahrolası suratında. Onu ondan uzaklaştırdım, tokatladım ve ona küfretmeye başladım ve annemle babamın benim için bıraktığı BENİM paramken masadan onun parasını çaldığını söylemeye çalıştı ve onu alan bendim. . Onun olduğu konusunda ısrar etti (değil) ve erkek arkadaşımdan özür dilemeyi reddetti. Erkek arkadaşım gittikten birkaç saat sonra odama geldi ve ah, belki senindi, ama yine de beni tokatladığın için bir kaltaksın diyor. O kadar kızmıştım ki, erkek arkadaşıma vurup haksız yere onu hırsızlıkla suçlarsan ne olur diye düşündüm. Şimdi bana sürtük davranıyor ve bunu nasıl çözeceğimi bilmiyorum. Bu konudaki görüşleriniz nelerdir? Ve yine de ondan özür dilemeyi reddetti..
Fare teriyerimi (Bella) 2006 yılında aldım, yaklaşık 6 aylıktı. Ailem ona erken bir doğum günü hediyesi aldı. Bu benim ilk köpeğimdi ve onu aldığımda 6. sınıftaydım. Son zamanlarda farklı davranıyor. Yaşlı olduğunu biliyorum ama google'da sıçan teriyerinin ortalama ömrünün 17-24 yaşında olduğunu okudum. Hiç veterinere gitmedi, ailemin veteriner ücretleri ve köpekler için haplar için fazladan parası yok. Bunun dışında mutlu, canlı bir kız oldu. İşte bazı belirtiler: -Yavaş yürür ve yavaş tepki verir; yuvarlanmak ya da oturmak gibi bir ziyafet için ona yapmasını söylediğim şeyi bile zar zor yapıyor. Sadece bana bakıyor. - mutfağa bizim karo üzerinde yürürken kaydı. -Halıya oldukça sık işiyor. -Şimdiye kadar ön dişlerinin çoğunu kaybetmiş ve arka azı dişleri çürüyor. -Zil çalınca kapıya koşmaz. Onun için oldukça endişeleniyorum çünkü bu sabah kapı eşiğine küçük bir adım attıktan sonra eve giremedi. Bu hafta sonu veterinere gitmeyi ve sorunun ne olduğunu görmeyi düşünüyorum. Kendi paramla meteliksiz bir üniversite öğrencisiyim ama bebeğimi böyle görmeye dayanamıyorum. Eve giderken neredeyse panik atak geçiriyordum çünkü annem işten sonra hemen eve gelmiyordu. Yalnız kaldı. Onunla dışarı çıkmaya çalışıyordum ama o çok yavaş ve çoğu zaman içeri geri dönmek istiyor. Ayrıca dişleri olmadığı için yemeklerinin taze pişirilmesini (hindi kıyması ve balkabağı veya buna benzer bir şey) istiyorum.
Ben 21/k ve 22/m ile yaklaşık 2 ay önce tanıştım. Bir ay öncesine kadar gerçekten konuşmaya başlamamıştık. Neredeyse her hafta sonu bana mesaj atıp takılmak isterdi ama ben her zaman meşguldüm. Sonunda aynı fikirdeyim ve sinemaya gidiyoruz ama bunun sadece arkadaş olarak olduğundan %99 eminim. Biletlerimizi ayrı aldık ve tiyatronun içinde buluştuk. Orada hiçbir şey olmadı. Ondan sonra, çevrimiçi olarak çokça mesajlaşmaya/sohbet etmeye başladık. Pek çok ilginç sohbetimiz oldu ve benim gerçekten iyi biri olduğumu ve iyi tavsiyeler verdiğimi söyleyip durdu. Bir şekilde bir gün seks konusuna girdik ve o zamandan beri işler oraya mı takıldı? Sonunda birkaç kez seks yaptık. Göğüsleri olan her şeyle flört etme eğilimindeydi, bu yüzden onun flört etmesinden bıkmıştım. Ama bir noktada ona neden bu kadar çok kadının peşinden gitmek zorunda olduğunu sordum. Bu yeterli. Biri onu alırsa, bunun yeterli olacağını söyleyerek cevap verdi. Ona bunu bulmanın zor olmaması gerektiğini söyledim ve o sadece "Kim? Sen?" Buna cevap veremeyeceğimi söyledim ve daha fazla takip etmedi. Sonra seks yapmayı bitirdik .. Seks mesajlaşması yüzünden bir şeyler mi varsayıyorum yoksa onun "arkadaşlarla seks yapmaktan" daha fazlasıyla ilgilenebileceğini düşünmek geçerli mi bilmiyorum (eğer bu bir şeyse .. Bilmiyorum). Bunu daha önce hiç yapmadım, bu yüzden prosedürü bilmiyorum. Dediğim gibi, göğüsleri olan her şeyle flört eden türden bir adam ama onunla özel olarak konuşurken, bunun güvensizlikleri gizlemek için bir tür ilham perisi olduğunu düşündüm. Bunu benimle bir kadın olduğum ve istekli olduğum için mi yapıyor yoksa benden gerçekten hoşlanıyor ve bundan daha fazlasını mı istiyor bilmiyorum.. En çekici kişi ben değilim, bu yüzden onun gerçekten olduğunu varsayabilirim. gerçek ve sadece pantolonuma girmek için değil, çünkü kimse bunu istemiyor .. 3 yılda olmaz.
Yeni bir daireye yeni taşındım, eski bir evde ve kiralama acentesi pek profesyonel değil. Taşındıktan sonra, üst katımdaki dairelerden birinde yaşayan bir adamın (yaklaşık 50'li yaşların sonlarında, ağır Doğu Avrupa aksanı) küçük bir video kamerayla binada dolaştığını fark ettim. Bu beni ürküttü, bu yüzden ev sahibime bir e-posta gönderdim, o da basitçe "Oh, falan filan, kamerasını seviyor ama çoğunlukla zararsız" oldu. Tamam, o yüzden onu görmezden geliyorum. Haftalarım satın almaya gittiği için onu birkaç kez daha gördüm, ancak kamerasını yalnızca beni veya diğer kiracıları gördüğünde çıkardığını ve asla kendi başına olmadığını fark ettim. Bugün ona çok kibar bir şekilde beni filme almayı bırakıp bırakamayacağını sordum ve yanıtı aceleyle ve yüksek sesle geldi. "Bu ülkede yasa dışı değil, uyanın, uyanın. Bu yasa dışı değil" Onu filme çekmekten alıkoymaya çalışmadığımı, sadece bunun bir parçası olmak istemediğimi açıklamaya çalıştım. Girişine giden merdivenlerden geri geri yürürken kendini tekrarlamaya devam etti. Ontario Kanada'da yaşıyorum ve bildiğim kadarıyla insanları toplum içinde filme almak tamamen yasal. Bu adamı hapse atmak falan istemiyorum, sadece onun film koleksiyonunun bir parçası olmak istemiyorum. Her neyse Reddit, birisi bana bu duruma nasıl yaklaşılacağı konusunda küçük bir tavsiyede bulunarak yardımcı olabilirse çok sevinirim.
AMAÇ: Birleşik Krallık'ta Tarih okuyan bir öğrenciyim. Diğerleri gibi ben de önümüzdeki on yıl içinde bana pek faydası olmayacak bir derece yapıyorum; Dirseğime kadar borca batacağım ve bunu geri ödemek için bir ofis işi bulma arzum olmayacak. Aslında üniversite benim için arkasını görmekten memnuniyet duyacağım bir formaliteydi; ailem gitmemi istedi, ben de gittim; Kendi hayatımı yaşamaya başlamadan önce yapmam gereken son şey bu. Kanada'ya taşınmak (derecemi bitirdikten sonra) ve orada bir hayat yaşamaya başlamak ne kadar zor olurdu? Kanada'yı seçtim çünkü dürüst olmak gerekirse, oradaki Esrar kültürü yüzünden. Ben bir yazarım ve orada yazacak harika bir şeyim varmış gibi hissediyorum; Yasallaştırma hareketinin bir parçası olmayı, yetiştirici olmayı, her neyse çok isterim: Sadece bir macera istiyorum! Kaliforniya da uygun bir seçenektir. Bunun biraz boş bir hayal olduğunun farkındayım ama cidden bunun ne kadar mümkün olduğunu bilmek istiyorum. Borcum VİZE almayı zorlaştırır mı? Kanada'da herhangi bir iş var mı? Başka bir yere taşınsam daha mı iyi olur? Geliştirmem gereken herhangi bir beceri var mı? Hiç şansı olmayan saf bir aptal mıyım? Gidip BT'de çalışmalı mıyım? veya ailemin istediği gibi diplomasi? Bana verebileceğiniz herhangi bir tavsiyeden memnun olurum.
Altı aydır harika erkek arkadaşımla birlikteyim ve işler ciddileşmeye başladıkça, uzun vadede dayanıp dayanamayacağımızı sorgulamaya başlıyorum... İlk birkaç ayda biz flört, onu artık görmemeyi düşündüm çünkü tamamen farklı iki dünyadanmışız gibi hissettim. Konuştuğu her şeyle çok ilgileniyordum ama çoğu şey bana çok yabancıydı. Yemek, müzik ve kültürde farklı zevklerimiz var (Ben Asyalıyım ve çok geleneksel bir Asyalı ailede büyüdüm, o beyazımsı/Avrupalı)... Buna rağmen birbirimizi görmeye devam ettik ve işler iyi gidiyor, ancak bazen biraz temkinli hissediyorum çünkü tam olarak uyuşmadığımızı hissediyorum. Onu, kendi kültürünü paylaşan ve yanında daha rahat olabilen ve şakalarına sadece gülmekle kalmayıp aynı zamanda birlikte oynayabilen bir kızla hayal edebiliyorum (eğer bu mantıklıysa... İngilizcem berbattır). İyi anlaşıyoruz, büyük sorunlarımız yok, çelişen inançlarımız da yok ve beni çok önemsediğini biliyorum ve bunu göstermek için pek çok şey yapıyor ve hatta son bir tartışma sırasında (bununla ilgiliydi) ben ve bazı sorunlar... tipik gf mızmızlanması...) "çözümlemeye hazır" olduğunu (YERLEŞTİR ya da olduğu gibi çöz daha ciddi mi demek istediğinden emin değilim... umarım şimdilik ikincisini kastediyor), ama ben Bu kültür çatışması yüzünden dayanabilecek miyiz diye düşünmeden edemiyoruz. Ayrıca ben onun ilk kız arkadaşıyım ve ne istediğini bildiğini söylese de (ben), korkarım ki GERÇEKTEN bilecek kadar deneyimlememiş... Onu insan olarak çok seviyorum ve eğer işe yararsa dışarı çıkarsa çok mutlu olurum ama korkarım sonunda onu sıkarım... Beraber kalırsak bu ileride sorun çıkarır mı?
Avrupa'da yaşayan bir arkadaşım var. 9'dan beri arkadaşız ve hala konuşuyoruz. bu yüzden ondan bir telefon aldım (o da benim gibi bir ps3 oyuncusu olduğunu unutmayın) ve benden ona Ghost Recon Future Solider adlı bir oyun almamı istedi. Oradaki oyunların iki katına mal olduğunu biliyordum ve yazın onu göreceğim, bu yüzden neden olmasın diyorum ve ona oyunu alıyorum. Gidip onu gördüğüm ve oyunu (oynamadığım diğer birkaç oyunla birlikte) ona verdiğim yaza hızlı ileri saralım. Gerçekten mutlu görünüyor, bu yüzden gidip onu kurmasını izliyorum. Her şeyi ayarladıktan sonra, çok oyunculu için DLC pasaportu bölge kilitli olduğundan, çevrimiçi oynayamayacağı anlamına geldiği için öfkelenmeye başlıyor. Ben de bir oyuncu olarak üzgün görünüyorum çünkü bu yüzden oyun oynadığını biliyorum ama sonra başka bir ŞEHİRDEKİ bir oyun mağazasıyla takas etmeye çalışıyor! Yorulduğum için onun evinde kalabilir miyim diye soruyorum ve evet diyor. Sabah gel hesabıma girip ps3'üne indirerek sorunu çözüyorum bana teşekkür ediyor ve dün gece 1 saatlik öfke yokmuş gibi oynuyor.
Bu bir çöplük. Geçen yılın Ocak ayından Ağustos ayına kadar bir kızla çıktım. Oldukça samimiydik ve düzenli olarak seks yapıyorduk, bu da çoğu zaman benim onun içini bitirmemle sonuçlanıyordu. (Doğum kontrol hapı kullandığı için karşılıklı zevk aldı.) Oldukça kötü bir ayrılık yaşadık ve bir süre konuşmadık. Bu yılın Mayıs ayında, söylediği şeyler için özür dileyen rastgele bir mesaj gönderdi. Oldukça heyecanlı (ve sanırım biraz yalnız) hissederek, onunla buluşup ona yetişmeyi teklif ettim. İlişkimizi yeniden alevlendirmeye hiç niyetim yoktu ama hey, olası seks. Böylece bir barda buluştuk ve sonunda onun evine gittim. Normal tarzımızda seks yaptık ve geceyi burada geçirmeye başladık. Ertesi sabah durumumuzu tartıştık ve ben ilişkimizi ilerletmek istemediğimi itiraf ettim. Biraz isteksizce kabul etti. Yaklaşık bir aydır yeni bir kızla görüşüyorum ve her şey harika! Her seviyeye tıklıyoruz, o muhteşem ve kendimi sürekli onu düşünürken buluyorum. Bu kadar kısa bir süre sonra biri tarafından bu kadar ilgimi çektiğimi hatırlamıyorum. Sanırım mükemmel kızı buldum. Hariç... Bugün eski sevgilim beni aradı. O hamile. Bir süredir gizlice doğum kontrolünden çıkmıştı ve bir çocuğun "bizi kavga etmekten alıkoymanın" ve "bizi tekrar yakınlaştırmanın" bir yolu olacağını düşündüğünü itiraf etti. Evet. Sanırım sıçtım. Ne yapacağımı ya da görüştüğüm bu kızın bunu nasıl karşılayacağını bilmiyorum.
Başlık çok şey söylüyor. Onunla tanıştığımda bir erkekle çıkıyordu. İyi arkadaş olduk ve oldukça açık konuşabildik. Bana kabaca günde bir kez seks yapmaya "ihtiyacı olduğunu" söylerdi, bu hem kendisi hem de erkek için iyi. Geçen yılın kış tatili yaklaşıyor ve ilişkisinden memnun değil ve adamı benimle aldatıyor (Bugüne kadar bu konuda kendimi kötü hissediyorum ve adama yaptığım şey hakkında ne kadar kötü hissettiğimi anlattım). Birbirimize çok bağlı olduğumuz sadece bir kaçamak değildi ve onu ilişkimize çok çabuk sevdiğimi biliyordum. Onun da beni sevdiğini biliyorum. Hiçbir zaman çok iyi bir seks hayatımız olmadı (ilk birkaç kez bombaladım) ve asla düzelmedi. Bunun hakkında konuşmayı, olayları renklendirmeyi, spontane olmayı vb. denedim. Hiçbir şey işe yaramıyor. Seks yapmak istediğini ve bunu daha sık yapmamız gerektiğini söylüyor ama bu gerçekten olmuyor. Benimle beni etrafta tutacak ve tekrar konuşmamı engelleyecek kadar seks yaptığına inanıyorum. (yaklaşık ayda bir) Bunu düzeltmek istiyorum çünkü onu seviyorum ama o şimdiden cinsel dürtüsünü yavaşlattı. Evlenir ve çocuk sahibi olursak, bu onu çok daha fazla etkiler. Herhangi bir tavsiye? OH, söylemeyi unuttum, seks eksikliğinin arkasındaki mantık şu: "Seks yapmasak bile bana dikkat edeceksin, onunla seks yapmasaydım öylece yuvarlanır ve uyurdu. ". Sanırım daha iyi bir erkek arkadaş olduğum için cezalandırılıyorum.
Tabii ki başlayacağım. 15 yaşımdayken, eski bir arkadaşımı ziyaret etmek için yazın Ottawa'ya gittim. Ortak bir arkadaşımızı ziyaret etmek için yaklaşık bir saat şehir dışına çıkana kadar her şey yolunda gidiyordu. Onunla tanıştıktan ve ailesiyle küçük bir konuşma yaptıktan sonra, biraz dondurma almak için ayrıldık. Geri dönerken, arkadaşım çılgınca sıçramalar yapmaya başladı (onu etkilemeye mi çalışıyordu yoksa sadece deliriyor muydu, hala bilmiyorum) ve etkilenebilir genç bir genç olduğum için onu taklit etmeye karar verdim. . Bu hendeğe gelene kadar her şey yolundaydı. Kısmen orangutan olan dostum, onu mükemmel bir şekilde ölçeklendirdi. Yolun çoğunu geçtim ama sol bacağımın üzerine düşerek onu kırdım. Çıkardığı ses bir ağaç dalının kırılmasına benziyordu ve çok duyulabilirdi. Bacağımı hareket ettirmeye çalışana ve yapamayana kadar ilk başta ne olduğundan emin değildim. Ambulans çağırdılar ve beni utanç verici bir şekilde bir tahtaya kaldırdılar ve içeri taşıdılar. Acı o kadar şiddetliydi ki ciğerlerimin tepesinde acı içinde çığlık atmaktan başka bir şey yapamadım ama bayılabileceğim kadar şiddetli değildi. Sonraki 30 dakika, hastaneye giden yoldaki her tümseğe çarptığımızda, saf kıvranan bir ıstırabın bulanıklığıydı. 18 yaşında olmadığım için önce beni bir çocuk hastanesine götürmeye karar verdiler. Bacağımı yerine oturtmaya çalışırken bana biraz anestezi vermek istediler. Size şunu söyleyeyim, gençken çocuk anestezisi sizi bayıltmaz, sadece bayıltır. Önünüzde ara sıra akıl almaz bir acıyla sarsılan bir grup Alice Harikalar Diyarında tipi imge hayal edin. Sonunda beni gerçek bir hastaneye götürdüler, bacağımı alçıya aldılar ve durumum 'korkunç'tan 'iyi değil'e yükseltildi.
Bir yıldır harika erkek arkadaşımla birlikteyim. O harika, ona henüz söylememiş olsam da onu sevdiğimden oldukça eminim. Aylar önce arkadaşımla Ağustos'ta Portland'a gitmek için bilet almıştım çünkü çok ucuzlardı. Meğer arkadaşım izin alamıyor ve biletler iade edilmiyor ben de erkek arkadaşıma gitmek isteyip istemediğini soruyorum ve uçak biletini ben ödeyeyim diyorum. "Benimle gelmek istediğini" söylüyor. Erkek arkadaşımın şu anda bir işi yok, bu yüzden otel odasının yarısını ona ödettiğim için kendimi kötü hissediyorum, ona üç gece boyunca otel odasını hiç düşünmeden ödeyeceğimi söylüyorum. Şimdi işler bana en az 850 dolara mal olacak. Onun da beni sevdiğini söylemediğini düşünmeye devam ediyorum, nedense benim için muhtemelen 850 dolar harcamayacağı gerçeğini düşünmeden edemiyorum. Ona bu kadar çok para harcadığım için kendimi aptal gibi hissediyorum. Bu konuda ona kızmaya başlayacağımdan endişeleniyorum. Duruma nasıl yaklaşacağımı veya son oyunumun ne olmasını istediğimi bile bilmiyorum.
Kız arkadaşım ben yokken genellikle yalnız kalıyor ve artık hiç yakın arkadaşı olmamasının da bir faydası olmuyor. O, yakın bir arkadaşına kilitlenecek türden bir insan ama ne yazık ki artık o arkadaşları yok (çoğu harika insanlar değildi, bu yüzden o bu ilişkilerden büyüdü). Sorun şu ki, onun kaptığı kişi benim. açık ve ben her zaman yanında değilim. Meşgul olduğumda veya arkadaşlarımla takılabileceği arkadaşlarının olmasını istiyor ve ayrıca bazı hobilere tekrar girmek istiyor. Bunların hepsi kulağa oldukça iyi geliyor, ancak insanlardan - özellikle kızlardan - oldukça korkuyor ve yeteneklerini aşırı derecede eleştiriyor, bu da onun gözünü korkutmaktan vazgeçmesine neden oluyor. Onu bu şeylerin peşinden gitmeye nasıl teşvik edebilirim veya ne tür tavsiyeler verebilirim? Son zamanlarda gerçekten suçlamamaya çalışıyorum ve "bunu yapmalısın", "bunu yapmalısın" falan filan demek onu daha az motive edebilir. Eskiden yazmaya gerçekten meraklıydı ve ona onunla bazı şeyler yazacağımı söyledim (çöp olmama rağmen). Bunun, yazarlığına yeniden güven vereceğini söyledi. Benim endişem, sonunda buna bel bağlaması, yani ben yokken artık bundan keyif almaması.
Ben ve annem, onun yıllarca ve yıllarca süren tacizinden sonra bir yıl önce birbirimizden uzaklaştık. Ağabeyim [29M] de benzer sorunlar nedeniyle ondan uzaklaşmış durumda, ancak teması olmamasından çok teması az. NC karşılıklıdır. Bana görmezden geldiğim bir Noel kartı gönderdi. Ondan başka bir şey yok. Yaklaşık beş yıl önce annemin borç paraya ihtiyacı vardı. 10000 dolar civarında. Ağabeyimden de benzer miktarda borç aldı. Ayrıldığımızda, onun için öldüğümü ve o parayı bir daha asla görmeyeceğimi söyledi. Ayrıca kardeşimin parasını geri almayacağını da söylemişti. Ayrıca evindeki eşyalarımı atacağını da söyledi. Onu kaybetmeye razı oldum. Ondan kurtulmak için ödenmesi gereken küçük bir bedel. Geçenlerde erkek kardeşim benim bazı eşyalarımı bulduğunu söyledi ve almam için kutuladı. Garip. Sonra birkaç gün önce, postada bir çekle parasını geri alacağını söyledi. Paramı da geri almayı beklemem gerektiğini söyledi. Eşyalarımı almak için benimle iletişime geçip geçmeyeceğinden emin değilim. Eşyalarımı geri istiyorum ve parayı geri istiyorum. Onu geri almak için ona yaklaşmalı mıyım? Beklemeye devam etmeli miyim? Onu gördüğümde nasıl davranmalıyım? Eşyalarımı gerçekten geri istiyorum ve bunun olmasını manipüle etmek için farklı davranmak konusunda hiçbir sorunum yok.
Evet, 28 yaşındaki yetişkin kız kardeşim gelinliğimi denerken beni izliyordu ve ben de düğünden önce 5-10 kilo vermek istediğimden bahsetmiştim. Cevabı "Oh güzel! O zaman düğün için sosis gibi görünmeyeceksin!" Uhh..kaba mı? Aranızda bir süre önce AMA'nın ailesinin onu "şeytan tarafından ele geçirilmiş" olduğu için gönderdiğini hatırlıyorsa, o bendim, bu yüzden ailemden birinin incitici bir şey söylemesine hiç şaşırmadım ama yine de canımı yaktı. Ve panikledim. İşten büyük bir ikramiye aldığımı öğrendiğimde, gidip yepyeni bir elbise almam gerekip gerekmediği konusunda strese girdim çünkü diğeri beni sosis yaptı. Ne var biliyor musun? elbisemi seviyorum Bana harika görünüyor ve biri sosis gibi göründüğümü düşünürse, fikirlerini kendilerine saklayabilirler çünkü bu beni ŞAŞIRTICI hissettiriyor. Hanımlar kimsenin sizi aşağı çekmesine izin vermeyin çünkü deneyeceklerine söz veriyorum. Söyledikleri veya yaptıkları şeyler hakkında endişelenmeniz için gereken zamanı bile hak etmiyorlar.
Erkek arkadaşlarına evlenme teklif etmeleri için beceriksizce baskı yapan kız arkadaşlarıma her zaman sinmişimdir. Bunu asla istemedim - benimle olduğu için yeterince heyecanlı olan birinin şansını deneyip soruyu sormasını istedim. Ancak korkarım karışık sinyaller verdim. Erkek arkadaşımın kendisi için düşünmesini istedim, bu yüzden ona sıfır baskı uyguladım. Nişanlı olmadığımız sürece asla bir BF ile yaşamak istemedim, ancak bölgemizde yaşamanın maliyeti çılgıncaydı, bu yüzden ya birlikte yaşamak ya da her birinin 3 oda arkadaşı olması (sonrasını temizlememiz gerekiyor). Birlikte yaşamaya başladığımızda, bu durumda bir yıl içinde ilerleme görmek istediğimi açıkça belirttim. Şimdi neredeyse iki yaşındayız. Bana evlenme teklif etmesini istemesini istedim. Bence bu, daha kısa bir flörtten gelen romantik bir şey - bu, bir kişinin "bildiği" anlamına gelebilir. Ancak, üç yıldır birlikteyiz ve hiçbir şey - şu anda neredeyse tüm arkadaşlarımızın nişanlı veya evli olması dışında. Korkarım gerçekten bana sorarsa bunun nedeni benim istediğimin tam tersi olan dış baskı olacak. Bir velet gibi konuşuyorum ama bu kadar uzun sürmemesi gerektiğini düşünüyorum. Bu noktada, üç yıldır benden isteyecek kadar emin değilse (ikisi ortak evi olan ve hiçbir sorunu olmayan mali durumu olanlardan) belki de onunla birlikte olmamalıydım.
Kız arkadaşım ve ben ilişkimizin başlangıcından beri birlikte uyuyoruz ve son zamanlarda yatak odasında nazikçe daha fazlasını tanıtmaya çalışıyorum. onun her zaman bir oyuncağı olmuştur ama ben işleri biraz daha eğlenceli hale getirmek için daha fazla pozisyon ve deneyim sunmaya çalışıyorum. geçen gün dalga geçmeye başladık ve yaptığım hiçbir şeyi beğenmediğini (her zaman yaptığım şeyi), sevişmeyi sevmediğini ve yeni bir şey istemediğini söyleyerek beni aniden durdurdu. Tamamen kapandı ve bundan sonra bana bir kelime daha söylemedi. ertesi gün bana "gerçekten korkunç seks dahil gerçekten korkunç ilişkileri" olduğunu ve "geçmiş ilişkilerinden dolayı seksle ilgili sorunları olduğunu" söyleyen bir mesaj attı. Buradan nereye gideceğinden emin değilim, bunun hakkında konuşmayacak, ayrıca artık yatakta ne istediği hakkında hiçbir fikrim yok (tek istediğinin normal seks olduğunu söylüyor). İdeal olarak onun bir şekilde iyileşmesini ve bana açılmasını isterim. Bir süreliğine hep birlikte sevişmeyi bıraksak mı? Bir terapist görmesini önerebilirim ama bunun pek iyi gitmediğini tahmin ediyorum.
Herkese merhaba, Bunun olgunlaşmamış ve önemsiz olduğunu biliyorum ama o diğer kızlar için beğenirken benim facebook/instagram gönderilerimi veya fotoğraflarımı hiç beğenmeyen en iyi arkadaşıma kızıyorum. Başkalarının, hatta sadece yakın arkadaşlarının eşyalarını beğenmese veya hakkında yorum yapmasa hiç umurumda olmazdı. Onunla bunun hakkında konuştum ve yapmayacağını söylediği tek şey bana olgunlaşmamış dedi :( Herhangi bir tavsiye? Bu olumsuz duyguları yenmek için ne yapmalıyım?! Bu aptalca sosyal medya şeylerine üzüldüğüm için aptal gibi hissediyorum ama kıskanıyorum ve üzülüyorum :(
Böylece, Avrupa'daki prestijli yüksek lisans programına kaydoldum ve (bunu vurgulamak istiyorum) bu şansı değerlendiremem. Mesele şu ki, aileme büyük ölçüde duygusal olarak bağlıyım ve mükemmel bir ilişkimiz var. Bu üniversiteden mezun olmak iyi bir iş bulmamı ve o ülkede sonsuza kadar kalmamı sağlayabilir (başlangıçta niyetim buydu), ancak ailemi belki yılda bir kez ziyaret etme düşüncesi bana pek uymuyor. Daha da kötüsü, bu kızla (gerçekten hoşlandığım ama buna ilişki demek için çok erken) yaklaşık bir hafta önce tanıştım ve kim bilir, belki de o kızdır? Dostum, hayat asla kolay değildir. Sevgili reddit halkı, böyle bir şey yaşadınız mı? Lütfen bana bazı tavsiyeler verin.
Kız kardeşim MN'de yaşıyor ve çalışıyor. Tanınmış bir kuaförde güzellik uzmanı olarak çalıştı/çalışıyor. Birkaç yıldır sektörde çalışıyor ve zamanının büyük bir kısmı şu anki iş yerinde geçiyor. Nisan ayında sağ elinde ve bileğinde ağrı ve uyuşma (şiddetli karpal tünel) şikayeti başladı. Endişeli, birinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcısını aradı. PCP'si, işle ilgili bir yaralanma gibi göründüğü için iş sağlığı doktoru olması gerektiğini söyledi. Yeni doktora gitti ve işverenine haber verdi. Ek olarak, yaralanmasının doğrudan mesleğinin bir sonucu olduğu söylendiği için, bir işçi tazminat talebinde bulunmak için tüm doğru adımları attı. İşte burada işler karışıyor... Ablam hemen iddialarını açtı ve patronundan/yöneticisinden talepleri kendi taraflarına iletmesini istedi. Patronu, sigorta sağlayıcısına herhangi bir talepte bulunmadı ve eyalet yasalarına uymadı. Patronu ona defalarca evrak teslim ettiğini söyledi ama ablam kontrol etmek için şirketleri aradı ve patronu böyle bir şey yapmamıştı. Pek çok arama, e-posta ve yasal tavsiyeden sonra... patronu nihayet iddiayı sundu. Bu, kız kardeşimin başlangıçta tüm evraklarını teslim etmesinden sonraki AYLARDI. Bu arada, bekliyor ve çalışmıyor. Hakim elini kullanamadığı için şu anda herhangi bir geliri yok. Reçeteli tedavisine devam etti ve doktoruyla yakın işbirliği içinde çalışıyor ve şimdi bir avukat tuttu. İşvereninin nihayet açtığı iddia reddedildi. Reddi, yaralarının işten olmadığını iddia ediyor. Avukatı, bu inkarın büyük ihtimalle patronunun iddiada çok geç kalmasından kaynaklandığını söyledi. İfade vermesi planlanmış ama o zamana kadar çalışamayacak. Temyizinin büyük olasılıkla reddedileceği ve sigortanın bunun bir "kadın sorunu" olduğunu iddia edeceği söylendi. Geri ödemesini alamayacak. Tıbbi faturalarını karşılamayacak. Bu çözülene kadar çalışamaz. Başkalarının bununla karşılaşıp karşılaşmadığını soruyorum. Yapabileceği başka bir şey var mı? Seçenekleri neler? İşverenin kusuru nedeniyle tazminat talep edebilir mi?
Erkek arkadaşım ve ben yaklaşık 2 yıldır birlikteyiz, başlangıçta fiziksel olarak yavaşladık. Bilerek değil, ama ikimiz de ebeveynlerimizle yaşadığımız ve iş programlarımız yakınlaşmak için çok az zamanımız olacak şekilde yaptığı için. Yakınlaşmaya başladığımızda, çok iyiydi. O sahip olduğum en iyi sevgili. Yaşam durumumuz ve çalışma programlarımız göz önüne alındığında, haftada sadece belki 1 kez, en fazla 2 kez seks yapma fırsatımız oldu. Hiçbir zaman buna her zaman, hatta haftada 1-2 defadan fazla ihtiyaç duyan seks delisi bir adam olmadı. Ben, geçmiş ilişkilerimin hepsi olmasa da bazılarında daha sık seks yapmaya alışkındım, ama bizim durumumuzda işe yaradı. İlişkimiz gerçekten çok iyi. Bana saygı duyuyor, hırslı, iyi bir işi var, ailemle iyi anlaşıyor vs. Son zamanlarda ayda 1 kez oldu ve korkarım bu, başka türlü mükemmel olduğunu düşündüğüm bir ilişkiyi mahvedecek. Seks yaptığımızda çok zevk alıyorum ama daha sık seks yapma ihtiyacı hissettiğimi söyleyemem. Belki de o kadar meşgulüm ki daha az meşgul olduğum zamanlarda seks hakkında eskisi kadar düşünmüyorum... İkimizin de hala çok farklı çalışma programları var, o akşamları çalışıyor ve ben günlerce çalışıyorum, bu yüzden geceleri nadiren seks yapıyoruz. Genellikle sabah oluyor ama son zamanlarda bunun için bile çok meşgulüz gibi görünüyor. Bağlama oturtmak gerekirse, yakın zamanda çalışma saatlerinin daha uzun olduğu ve birbirimizi eskisi kadar görmediğimiz yeni bir işe başladı. İlişkimizin o mahrem kısmını daha platonik bir hal alacak kadar kaybedeceğimizden endişeleniyorum. Ondan önce, bir ilişkide çok fazla seks yapmaya alışmıştım, bu yüzden onun düşük cinsel dürtüsünden başlamak bile bir uyumdu. Buna benzer bir durumda olan ve bana tavsiye verebilecek başka biri var mı? her şey yolunda mı gitti?
Yani kızım birkaç ay önce 8 yaşına girdi ve tüm hayatı boyunca kedisi ona eşlik etti. Kedisi onunla yatar, onu takip eder, kucağına oturur ve ona yaptığı hemen hemen her şeye katlanırdı. İşte zor kısım. Kızım dışarı çıkmak için acele ederken kapıları kapatmakta zorlanıyordu ve o tam olarak kapatmayınca eşim ya da ben kapıyı kapatacağız. Üç hafta önce o dışarı çıktığında ikimiz de odada değildik ve kapı kedisinin dışarı çıkmasına yetecek kadar açık kaldı. Kedisi geri gelmedi. Kayıp ilanları yaptık ve mahalleye astık ve birinin onu alması ihtimaline karşı yerel sığınma evleriyle iletişime geçtik. Bir ton telefon aldık ama hiçbiri onun kedisi değildi. Geçen hafta yerel barınaktan bir telefon aldık ve resimlerle ve yaşla eşleştiği için gelip bu kediye bakmamız gerektiğini söylediler. Kızım hala kreşteydi ve karım da ben de evden çalışıyorduk. Arabayla gittik ve söz konusu kediyi gördük ve o bizimdi. Yaralanmıştı, FIV ile enfekte olmuştu ve kendi başına ayağa kalkamıyordu. Veteriner faturası çok yüksek olurdu ve evde FIV'si olmayan başka bir kedimiz var, bu yüzden onu uyutmak için arama yaptık. Kedi kaçtığından beri her gün kızım onu soruyor ve barınakta kaldığı günden beri karım her sorduğunda ya da iyi bir yuva bulduğunu umduğunu söylediğinde odadan çıkıp ağlamak zorunda kalıyor. son olarak soru: kızıma kedisinin geri gelmeyeceğini söylemeli miyim? Bunu karımla tartıştım ve onun her gün sorması konusunda bir şeyler yapmamız gerektiği konusunda hemfikiriz ama bir evcil hayvanın ölümüyle başa çıkmaya hazır olup olmadığını bilmiyoruz.
Biraz arka plan: Kız arkadaşımla 9 aydır birlikteyiz, bunun 5'inde ne yazık ki ülkenin diğer ucundayım ama haftada bir kez skype yapıyoruz. Yaşadığım yerde birlikte çalıştığım kız kardeşini ziyarete gidiyordu, böylece tanıştık. Benden yaklaşık 7 saat uzakta yaşıyor ve (henüz) araba kullanmıyor, bu yüzden onu hafta sonları ayda bir ziyaret ediyorum (söz konusu 5 ay hariç). Çok utangaç bir kız, kız kardeşi daha önce bir erkek arkadaşı olduğunu söylüyor ama çok ileri gittiğinden, korunaklı bir şekilde yetiştirildiğinden şüpheliyim. Yani temelde bir ay önce eve döndüm ve bir haftalığına onu ziyarete gittim. Ben ayrılmadan önce o aylarda 'temas'ımız her yerde el ele tutuşmayı, yatağına sarılmayı, sevişmeyi içeriyordu ve hemen hemen aynı kaldı. Sarılırken çok korumacı görünüyor, gömleğini göbeğinin üzerine çekiyor ve öpüştüğümüzde göğsünü koruyor (sadece 2. aşamayı zar zor yaptığımı söyleyebilirim). İkimiz de birbirimizi sevdiğimizi söyledik ve birbirimize sevgililer günü hediyeleri gönderdik ve içinde 'sen harika bir erkeksin, seni tekrar görmek için sabırsızlanıyorum, seni seviyorum ve özlüyorum' vs. yazdı. Bu konuda onun kadar ben de oldukça tecrübesizim bu yüzden biraz yardıma ihtiyacım var arkadaşlar ikimiz de uzun süreli bir ilişki istiyoruz ama çok agresif olmadan onu kabuğundan çıkarmam gerekiyor, birbirimizi görmeye çok az zamanım var. diğer. Onunla konuşmayı denemeli miyim? ne söylemeliyim? Şirketimin beni yaşadığı yere nakletmesini sağlamaya çalışıyorum çünkü burada çalışmasına imkan yok (20000'e karşı 1 milyonluk kasaba) ama muhtemelen gelecek yıl bu zamana kadar olmayacak.
Hoşlandığım adamla epeyce konuştum ama nedense bugün gazete almaya giderken önümdeydi ve arkasını dönüp "Ne var Bianca?" dedi. Sert bir adam gibi görünmeye çalışıyordu ama oynadığını biliyordum. Hiçbir şey söylemedim, çünkü gerçekten ne söyleyeceğimi bilmiyordum ve önceki dersimde olan bir şey yüzünden biraz kasvetli bir ruh halindeydim ve korkunç ruh halim muhtemelen yüzüme ve arkadaşına yansıdı ( Kim bir kız ve muhtemelen birlikte olduklarını düşünüyorum çünkü birbirlerine yakın olmak için her fırsatta yakınlaşıyorlar) "Senden gerçekten nefret ediyor" dedi. 'HAYIR YAPMADIM!!!!!!' İçimden çığlık attım ama bir şey demedim çünkü yine ne söyleyeceğimi bilemedim ve durumu daha da garipleştirmek istemedim, o yüzden gidip oturdum. Bu beni daha da kötü bir ruh haline soktu ve sanırım onunla gelecekteki tüm iletişimim mahvolacak. Ayrıca onunla daha çok konuşmaya ve onun arkadaşı olmaya çalışıyordum ama gerçekten gidip onunla konuşma zamanı geldiğinde her zaman kelimelerimi kaybediyorum. Bazen yanıma geliyor ama bu asla uzun bir sohbet değil ve korkarım arkadaşının söyledikleri yüzünden artık onu bile yapmayacak. Lütfen bana bunu nasıl düzelteceğimi ve arkadaşlığımıza doğru yolda nasıl başlayacağımızı söyle!
10 yaşlarındaydım ve arkadaşım ve ben, bir adamın bir peniyi çekiçle dümdüz ettiği harika bir reklam filmi gördük (şu anda ne sattıklarını bilmiyorum). (Bunun nereye gittiğini bildiğinizi düşünüyorsanız, kesinlikle haklısınız.) Nedense bunu denemenin harika bir fikir olacağını düşündük, ancak bir kuruş bulamayınca bir düzleştirmeye karar verdik. kuruş. Şaşırtıcı bir şekilde, madeni paralar ve madeni paralar farklı malzemelerden yapılıyor, bu yüzden fazla ilerleme kaydedemiyorduk ama iyi küçük ilkokul çocukları gibi, evimin yanındaki kaldırımda sırayla çekiç sallıyorduk. Sıra arkadaşıma geldiğinde, Roosevelt'in yüzünün ondan yaklaşık 40 derece açılı olduğunu fark ettim ve nedense onun ölümüyle yüzleşmesi gerçekten çok önemli görünüyordu, ben de parayı çevirdim. Ben nevrotik, mızmız bir çocuktum, bu yüzden annem ağladığımı duyduğunda bunun küçük bir şey olduğunu düşündü ve tüm kanı görmeden önce gözlerini devirerek dışarı çıktı. Şans eseri, herhangi bir kemiğimi kırmadım ama önümüzdeki birkaç hafta boyunca otobüsteki tüm çocukları iğrendirecek harika bir şeytan tırnağım vardı.
Erkek arkadaşım zor bir çocukluk geçirdi. Anne babası, o yaklaşık 5 yaşındayken ayrıldı. Annesi, babasından zihinsel/cinsel tacize uğradı ve bu, onun ona yeterince bakmamasına neden oldu. Ve erkek arkadaşımın babası boşandıktan sonra çok içmeye başladı. Hâlâ babası (artık temiz) ve üvey annesiyle yaşıyor ama annesiyle o kadar yakın değil (onu her ay görüyor). Bana gençken bir baş belası olduğunu söylediğine göre, DEHB teşhisi konmamış ama büyük olasılıkla ona sahipmiş. Her neyse, asıl mesele bu - erkek arkadaşımın şu anda pek çok sorunu var. Onu seviyorum ama son zamanlarda birkaç aksilik oldu. O harika bir erkek arkadaş, kendine yaptıkları beni de etkiliyor. Geç kaldığı için işinden kovulmak gibi (hemen yenisini buldu ama yine de). Ya da bir dersi bırakmak (hala okulda, ben Mayıs'ta mezun oldum ve şimdi tam zamanlı bir işim var) çünkü bunda pek başarılı değildi. Ya da memleketinde içki içerken ve SÜRÜŞ yaparken nostaljik ve hüzünlü olmak. Kararları yüzünden onun ve geleceğimiz için endişeleniyorum. Daha önce psikiyatriste gitmiş. O ve ben ikimiz de araştırdık ve yetişkin ADD'si, kaygısı, depresyonu olduğundan oldukça eminiz, bilmiyorum... Sadece birinin bana yardım alabileceğine ve ilişkimizi mahvetmeden önce hayatını toparlayabileceğine dair güvence vermesini istiyorum. Birlikte değilken sürekli onun için endişeleniyor olamam. Ya da bununla nasıl başa çıkabileceğimi bana bildirecek ve ona yardım edecek biri.
Bazen bir modelin parçaları ortaya çıkar ve uğursuz görünürler... 2013'te karım ve ben Michigan'da aileden bir ölümle uğraşırken ayrı yaşıyorduk. Seattle'daki eski evinde yaşama fırsatı doğdu ve kariyerlerimizi orada birleştirdik. Birlikte yaşamamızın bir yılında, işinden memnun değildi ve haftada 4 kez danışman olarak iş için seyahat etmeye başladı. Onu temelde hafta sonları görüyorum. Altı ay önce, San Antonio'da büyük, güzel bir yeni eve takıntılıydı ve hayatımızda yeni bir sayfanın başlayacağı yer olacağına ikna olmuş görünüyordu. Böylece evi satın aldık (ikimiz de eşit katkıda bulunduk) ve işverenimi işimi oraya taşımama izin vermeye ikna ettim. Şimdiye kadar, çok iyi. Taşınmaya hazır olmamızdan bir ay önce, kültürü sevmediğini söyleyerek Teksas hakkında şüpheleri var. Şimdi karım San Diego'da yeni bir işi kabul etti. Bu yüzden, kariyerimi yeni bir yere taşımak için - bu yıl ikinci kez - ayrıntılı planlar yapıyorum. Kolay değil. Bu gece, eğer orada yaşamaktan hoşlanmazsam (San Diego'yu kim sevmez ki?) ya da işimi taşımak benim için çok zahmetliyse, beni mutlu etmek için hayatını ayarlamayı "bittiğini" söyledi. Seattle'a alışma konusunda sert ve zor olduğumu ve hemen bir ev almayı kabul etmeyerek orada yaşama deneyimini 'mahvettiğimi' söylüyor. Bu beni yere seriyor... görünüşe göre onun değişen taleplerine uyum sağlayan benim. Bir veya iki yıl sonra San Diego hakkındaki fikrini değiştirirse Seattle'a geri taşınacağını söylüyor. Son iki yıldır mali sebeplerden dolayı da boşanmayı tartışıyor (vergilerden oldukça fazla etkileniyoruz ama bu öneri canımızı yakıyor..)
Yarı zamanlı çalışan 27/f mezunu bir öğrenciyim. Artık teknik olarak ayrıldığım erkek arkadaşım 31 yaşında ve şu anda işsiz ama yarı zamanlı ders alıyor. Bu yılın sonuna kadar tam zamanlı bir işe sahip olmak istiyor. İkimizin de sorunları var ve bu ilişki üzerinde fazladan stres yaratıyor ama erkek arkadaşımın sürekli olumsuzluğu ve motivasyon eksikliği çok büyük bir sorun haline geldi. Erkek arkadaşım her iki kulağında %50'den fazla işitme kaybıyla doğdu ve işitme cihazı yardımı olmadan pek çok şeyi duyamıyor. Ergenlik yıllarına kadar hiç iyi duyamıyordu ve daha önce duyamadığı birçok şeyi duymasına yardımcı olan daha iyi işitme cihazları aldı. Üniversiteden mezun olmuş ve bir işte çalışmış olmasına rağmen, hayatının bu noktasında iyi duyabilmesine rağmen, kendisini hâlâ bir kurban olarak görmektedir. Cidden şimdiye kadar tanıştığım en kendinden nefret eden insan. Onu cesaretlendirmeye çalıştım ama sabrım tükeniyor. Başlarda erkek arkadaşımın işitme engelli olması umurumda değildi çünkü hiç iletişim sorunu yoktu, işitme cihazlarıyla çok iyi işitebiliyor ve işitme engelli olmasına rağmen oldukça özgüvenli ve sosyal birine benziyordu. Şimdi, ilk birkaç ay numara yaptığını düşünmeye başlıyorum ve gerçekten kızgın ve olumsuz bir insan olmaktan memnun. Ne zaman birisinin işitme cihazlarına baktığını düşünse ya da işitme kaybıyla ilgili iyi niyetli sorular sorsa çıldırıyor. Arada bir olacağını ikimiz de biliyoruz ama her seferinde sinirleniyor ve kendini kapatıyor. İstediği zaman harika bir erkek arkadaş olabiliyor ve ben hala onun kocaman bir kalbi olan iyi bir insan olduğuna inanıyorum. Yakın gelecekte sadece arkadaş olmaya ve ikimiz de hazır olduğumuzda tekrar denemeye karar verdik, ama onu tamamen unutmalı mıyım yoksa onu uzaktan desteklemeli miyim bilmiyorum. Pek çok olumlu özelliği var, çok zeki, şefkatli ve düşünceli. Hâlâ hayatını değiştirebileceğine inanıyorum ama çok mu umutlanıyorum bilmiyorum.
Reddit'te ve mobilde ilk gönderi paylaşıldığında biçimlendirme sorun olabilir. Dün, kartım bir ödeme için kabul edilmeyince banka hesabımı çevrimiçi olarak kontrol ettim. Abone olduğumu bile bilmediğim bir abonelik üzerinden yapılan bir satın alma nedeniyle banka kartımda -60$ bakiyem olduğu ortaya çıktı. Banka hesabımda sadece 0,23¢ (sorumsuzca, biliyorum) vardı ve aboneliğin maliyeti 12 dolardı. Yani, 12 dolarlık ücretin yanı sıra, ilk ücreti aldıktan bir hafta sonra ödemediğim için -34 dolarlık bir kredili mevduat ücreti ve -15 dolarlık bir ek ücret aldım. Yani şimdi 60 dolarlık bir ücretim var ve bunun kredimi veya bankamı herhangi bir şekilde etkileyip etkilemeyeceği hakkında hiçbir fikrim yok. Kredi kartım yok, hiç olmadı ve bugün borcumu ödemeyi planlıyorum. Bu ücret beni ve kredimi herhangi bir şekilde etkiler mi?
geçenlerde, uzun süreli bir ilişkiden yeni çıktım. Açıkçası üzüldüm ama ne yazık ki bütün arkadaşlarım imdadıma yetişti. En iyi erkek arkadaşım yaz için ayrılmadan önce benimle çok zaman geçirdi. O, arkadaşlarım ve ailemin geri kalanı eski sevgilimi çok çabuk unutmama yardım etti ve şu anda geçmişi oldukça geride bıraktığımı söyleyebilirim. Yeni sorun şu ki, dedi arkadaş ve ben iletişim halinde kaldık. Bununla demek istediğim, geçen ay boyunca konuşuyorduk. Eski sevgilimle çıkarken bile hep oradaydı ve onunla daha çok bir bağ hissediyorum. En iyi arkadaşıma aşık olmuş olabileceğime inanıyorum ve bu beni deli ediyor. Benden hoşlanmadığına ikna oldum. Ancak tüm arkadaşlarım bunun tersini düşünüyor ve bana devam etmemi söylüyor. Muhtemelen onu idealleştiriyor olabilirim ve en iyi arkadaşımı idealleştirmek istemiyorum. Arkadaş olarak ilişkimizi seviyorum ama daha fazlası var mı diye düşünmeden edemiyorum. Şu anda kafam çok karışık, devam mı etmeliyim yoksa olduğu gibi mi tutmalıyım? Bir fırsatı kaçırmak istemiyorum ama garip olmasını da istemiyorum.
Kanada'da 3 yıl okudum ve gerçekten iyi bir Mühendislik üniversitesine girmek için çok çalıştım. Ailemin tamamı mühendislerden oluşuyordu, anne tarafım hariç - bunlar öğretmenler ve tıp doktorlarıydı. Ailem ve ağabeyim bana çok umut bağladılar ve başarılı olmamı istiyorlar. Üniversiteye başladığımda çok mutlu oldular. Yine de mücadele ediyorum ve ailem 50'li yaşlarında olduğu ve erkek kardeşim de zaten çalıştığı için onları endişelendirmek istemedim. Şu anda benim bulunduğum üniversiteden mezun oldu ve işinde çok başarılı. Böylece ailedeki en genç ve en az deneyimli kişi olarak onlara her şeyin yolunda olduğunu (olmadığını) söylemeye karar verdim. En çok Lineer Cebir ve Fizikte zorlandım. Bu yüzden onları incelemek ve tüm ödevleri geride bırakmak için çok fazla (belki biraz fazla) zaman harcadım - sadece ara sınavlar ve finaller hakkında endişeleniyorum. Bazen çok çalıştım ve derslerde uyuyakaldım, derslere geç kaldım vs. Vize geldiğinde çoğu zaman arkadaşlarımla çalıştım. Ancak sorunları anlayıp çözebilmiş olmama rağmen - ara sınavlar geldiğinde - verilen soruların hiçbirini yanıtlamak için işleyemedim. Finallerde de aynı şey oldu - her gün arkadaşlarımla çalıştım ama sonucum dayanılmaz derecede küçük düşürücüydü. Arkadaşlarla nasıl çalıştığıma gelince, her birimiz soru ve problemlerden oluşan bir listeyi ayrı ayrı bitiriyoruz. Hepimizin işi bittiğinde, birbirimizin çalışmalarını çapraz inceliyoruz ve tartışmalarda birbirimizin hatalarını düzeltiyoruz. Şimdi, ilk dönemimde sınıfın en kötü ortalamasıyla, yani geçme notunun çok altında kaldım. Ailemin bundan haberi yoktu ve ağabeyim işten yeni çıktığı için birlikte Noel'i kutluyorlar. Yakında eve gidiyorum ve aileme ne diyeceğimi bilmiyorum. Onları üzmek istemiyorum - ailem beni 3 yıldır ve kardeşimi 4 yıldır görmüyor. Yurtdışında okurken/çalışırken (özellikle - Kanada'da).
Arkadaşlığımızın 2. yılından beri en iyi arkadaşıma aşığım. Bu dünyada güvendiğim tek kişi o. Ne zaman mükemmel kızını tarif etse, beni tarif ediyor, farkında olduğunu bile sanmıyorum. Hatta "En iyi arkadaşımla evlenmek istiyorum" diyecek kadar ileri gidiyor. Kafa karıştırıcı çünkü şu ana kadar benimle hiç ilgilenmiyor. Harika anlaşıyoruz, şakalaşıyoruz ve eğleniyoruz. Onu son dört yıldır seviyorum, ilk fark ettiğimde bilmesini sağladım. Ama arkadaşlığımızı bozmak istemediğini söyledi. O zamandan beri duygularım yokmuş gibi davrandım. Ona yararlı ilişki tavsiyeleri bile veriyorum. Bu dünyada güvenebileceğimi bildiğim tek kişi o. Bilmek istediğim, onun da bana aşık olmasını nasıl sağlayabilirim? Onun için doğru kişi olduğumu ona nasıl gösterebilirim?
MERHABA; öncelikle erkek arkadaşımla birlikte, diğer 3 oda arkadaşıyla birlikte kiraladığımız annesinin eski evinde yaşıyoruz. Bu kız bekaretini biz çıkmaya başlamadan 3 ay önce alan kız... bu yüzden onunla yaşamak benim için biraz zor. Son zamanlarda gerçekten ukala davranıyor ve bana bokmuşum gibi davranıyor. Gerçekten huysuzlaşıyor, köpeğime bağırıyor ve dün çamaşır yıkadığım için sinir krizi geçirdi??? Bir arkadaşına benim hakkımda saçma sapan konuştuğunu, sinir bozucu olduğumu ve tek yaptığımın evdeki yemeği yemek olduğunu söylediğine kulak misafiri oldum. Tamam; her şeyden önce, 10 haftalık hamileyim, evet, yemek yiyeceğim. İkincisi, zaten bakkaliye almıyor, ben sadece erkek arkadaşımla ne alıyorsak onu yiyorum. Neyse; şimdi tüm ortak arkadaşlarımız ne zaman gelseler bana tuhaf davranıyorlar, sanki benimle konuşmaktan korkuyorlarmış gibi. Onlardan birini bir kenara çektim ve ne olup bittiğini sordum... ve o benimle yaşamak için bir ineğe sahip olduğunu ve ben taşınana kadar bekleyemeyeceğini söyledi vb. Hangisi olursa olsun, aldığım için mutluyum ondan da uzaklaşıyorum ama onun umrumda değil.. Önemsediğim insanları potansiyel olarak bana karşı çevirmeye çalışmasını umursuyorum.
Arkadaşıma Donna'yı arayacağız diye mesaj atıyordum ve işler yolunda gidiyordu ama sonra gerçekten tuhaf davranmaya başladı ve artık arkadaş olmamızı istemediğini söyledi ve sonra katı bir şekilde platonik arkadaş olmamızı istediğini söyledi (sık sık birlikte vakit geçirirken sevişmeye başladık ve bir randevuya çıktık ama daha önce kararlı bir ilişkiye hazır olmadığına karar verdi ki bunu anladım ama yine de öpüşecektik ve neredeyse en az iki kez seks yapacaktık. ama neyse, bugün ben hazırdım ona mesaj attı ve tuhaf davranmaya başladı ve nasıl katı bir şekilde platonik olmak istediğini ve artık beni öpmek istemediğini söyledi.Ben de bunun muhtemelen iyi bir fikir olduğunu söyledim, böylece ilişkimiz taviz vermez veya kafa karıştırıcı artı duygularım Zaten ona karşı daha platonik bir tavır takınmıştım, çünkü beni zor durumda bıraktığını ve benim ona aşık olup sürekli onun sevgilisi olmaya çalışacağımı düşünmesini istemiyordum.İşte bu noktada bilgilendirdi. bana oda arkadaşının kesinlikle platonik olmayı istemekle ilgili satır yazdığını ve her şeyi. Sonra yine de sevişmeyi bırakmamızın bizim için iyi olacağına karar verdi. Böylece sohbet bir süre daha devam etti ama dün gece sevişip ona sarılmama ve beni onu kendisi için sevmemekle ve sadece onu sevmemekle suçlamama rağmen artık ona karşı romantik duygularım olmadığını söylediğim gerçeğini gündeme getirmeye devam etti. benim için yaptığı şeyler Oradan sonra işler kızıştı ve şimdi onun artık benim arkadaşım olmayacağından gerçekten endişeleniyorum vs. Buradaki birinin bana gerçekten bu durumla ilgili herhangi bir fikri olan bir tavsiyede bulunabileceğini umuyordum çünkü muhtemelen onu kaybetmemin bir sonucu olarak tamamen kayboldum ve çok karanlık bir yerdeyim.
Bu birkaç yıl önceydi, 2012'de Noel yaklaşıyordu. Dairemin kapısını kilitlememek gibi gerçekten kötü bir alışkanlığım vardı ve bunun bir gün beni kıçımdan ısıracağı fikrine kapıldım. Çarşamba gecesiydi, öğrenci gecesiydi ve ben ve kız arkadaşım yatakta uzanıyorduk. Koridorda bazı şeyler olduğunu duyabiliyorduk ama hiçbir şey düşünmedik, sanki biri sarhoş dönmüş ve dairesine girmekte zorlanıyor gibiydi. Sonunda bir kapının kapandığını duyduk, oldukça yakın geliyordu. Kız arkadaş bana dönüyor ve bizim mi diye soruyor. Olmadığından emindim ve bu yüzden görmezden geldik. Bildiğimiz bir sonraki şey, sadece bir tişört ve don giyen bir kız yatak odamıza giriyor. Yataktan fırladım ve ona gitmesini söyledim, o da onun dairesi olduğunu iddia ederek ayrılmamızı söyledi. Daha sonra odamızdan çıkıyor ve tuvaletimizi kullanıyor. (Bu noktada, ne yapayım?) Bir beyefendi olarak işini bitirmesini bekliyorum, sonra tekrar gitmesini söylüyorum, mutfağımıza/oturma odamıza girmesini engelliyorum, karşı karşıya geliyor ve ben buna dokunmak istemiyorum, içeri girmesini engellemek için hiçbir şey yapmıyorum. Orası. Gitmesi için biraz daha uğraş, sonra polisi ara çünkü kız neredeyse hiçbir şey giymiyor ve açıkça sarhoş, uğraşmak istediğim bir şey değil. Ben ve kız arkadaşım daha sonra polisin gelmesini bekleyerek biraz zaman geçirdik, bu arada bu kız işe götürmek için dışarıda bıraktığım öğle yemeğinin bir kısmını yiyor, romumdan biraz içiyor ve sonra panjurların her yerine kusuyor. Polis birkaç saat sonra geldi. Hastasını temizlemek için bırakıldım.
Merhaba, yasal tavsiye. Bu durumda olduğuma inanamıyorum. Geçenlerde bir bakkalın asıl müdürü ayrıldıktan sonra Mağaza Müdürlüğüne terfi ettim (daha önce yaklaşık 6 ay müdür yardımcısıydım). Birkaç hafta önce bir kadın tuttuk, adını Sally koyalım. İşinde fena değil (sadece temel kasiyer işleri) ama 6,66 $'a eşit ödemeleri işleme koymayı reddediyor. Biliyorum kulağa çılgınca geliyor. Mağazamız 28 sentle biten her şeyi bir hile olarak fiyatlandırıyor (bir nevi Brandsmart gibi). Yani fiyatı 6,28 Dolar olan herhangi bir şey, vergiden sonra 6,66 Dolar'a kadar çıkar ve çoğu zaman insanlar yalnızca tek bir ürünü satın alır (bunu Sally burada çalışmaya başladıktan sonra öğrendim). Bu her gerçekleştiğinde, yöneticilerden veya amirlerden biri reddettiği için görevi devralmak zorunda kalıyor ve bazen işlere bir somun anahtarı atıyor. Bunu HR'ye getirdim ve bu onun dini özgürlüğü olduğu için hiçbir şey yapamayacağımı söylediler (çünkü 666, Hıristiyanlıktaki canavarın sayısıdır). Mesele şu ki, aynı dine sahibiz; hatta aynı kiliseye gidiyoruz! Ama bu işlemleri çalmamak için bu bahaneyi kullanabilmesi gerektiğini düşünmüyorum. Onu mağazanın başka bir yerine taşımayı teklif ettim ama stok yapmak ya da başka bir şey yapmak istemiyor. HR, saatlerini azaltmamam konusunda beni uyardı, yoksa başım belaya girerdi, ama bunun gibi önemsiz şeylerle ilgilenmek zorunda kalırsam işimi nasıl düzgün yapabileceğimi anlamıyorum. Haklı olduğumu söyleyen bir yasa veya başka bir şey var mı? İşin tüm yönlerini yerine getiremeyecekse işi almaması gerektiği konusunda %100 haklı olduğumu bilmeden İK'ya geri dönmek istemiyorum. Ve eğer yanılıyorsam, gülünç olduğunu düşünsem bile buna katlanabileceğimi düşünüyorum.
Son ilişkim 10 ay sürdü ve ona her şeyimi verdim. Bir gün bana "sorun sen değilsin, benim" diyene kadar mükemmel bir eşleşme gibi görünüyordu (şiddetli depresyondan muzdarip olduğu için bu geçerli olsa da). Biraz zamanımı aldı ama toparladım. Bu yaklaşık 4 ay önceydi. Şimdi ileri sar. Bundan sonra, sıradan randevulara çıkmaya ve yeni insanlarla tanışmaya başladım. Aslında bundan gerçekten zevk aldığımı fark ettim. Bana okul çalışmalarına odaklanmam için alan sağladı (mühendislik bölümüyüm ve kampüste 3 işim var, bu yüzden oldukça meşgulüm) ve sosyal hayatımda bir açıklık sağladı. Birkaç hafta önce, bu adamla bir partide tanıştım ve flört etmeye başladık, çılgınca değil, öpüştük, sonra ben ayrıldım. Bunun tek seferlik bir şey olduğunu düşünmüştüm ama tatilden önce birkaç randevuya çıktık ve şimdi çokça konuşuyoruz. Bir ilişki istediğini açıkça belirtti. Akıl oyunları oynamıyor (eski sevgilim oynuyordu ve bundan nefret ediyordum) ve gerçekten çok tatlı ve şaşırtıcı derecede uyumluyuz. Dürüst olmak gerekirse, gerçekten iyi çalıştığını görebiliyordum. Sorun şu ki, bekar hayattan gerçekten zevk aldığımı keşfettim. Bir ilişkiye bu kadar çok şey verdikten ve onun bocalamasını izledikten sonra, ihtiyacım olan her şey olabileceğimi fark ettim ve bu yeni adam harika olsa da, bir 'ilişkiye' bağlılığın gerçekten olmasını istemiyorum. Hala çok gencim ve üniversitenin tadını çıkarmak istiyorum. Aynı zamanda, potansiyel olarak gerçekten harika bir erkeği kaçırmak da istemiyorum, onu asla incitmek de istemiyorum. Yardım?
Yaklaşık 5 ay oldu ve hayatıma devam etmeye ve onu düşünmeyi bırakmaya çalıştım ama sadece onunla konuşmak istiyorum. Benden ayrıldıktan sonraki gün iyiydim ve bir nevi şoktaydım. Ama sonra, ayrıldığımız haftadan sonra gerçekten muhtaç görünerek işleri batırdım ve o beni temelde kesti. O zamandan beri ona biri Kara Cuma ve biri Noel'de olmak üzere 2 mesaj gönderdi, ancak cevap yok. Tekrar bir araya gelmek ya da en azından onu tekrar görmek ya da onunla konuşmak isterdim ama onun istediğini sanmıyorum. İlişki sırasında sahip olduğu en iyi erkek arkadaşın ben olduğumu ve daha önce hiç kimseyi sevmediğini söylüyordu; 3 ay çıktık ve temelde aynısını söyledim. Ayrıldığımızın ertesi günü beni aradı çünkü bir olayla ilgili arayacak kimsesi olmadığını, kendisine çok yakın birinin hastanede olduğunu ve temelde benden korktuğunu ve benden ayrıldığında bunu söylediğini söyledi. üzerinden bir yük kalktı. Ne yapacağımı bilmiyorum. Geçen ay alkole döndüm ve bunun iyi olduğunu düşünmüyorum. Üzgünüm, bu çok dağınık ama onunla nasıl konuşabileceğime dair herhangi bir tavsiye harika olurdu. herhangi bir soruya cevap vereceğim
Yani, okul birkaç ay önce Temmuz sonunda başladı. İkinci sınıftan yeni çıkmış, üçüncü sınıfa başlamaya hazır. Her şey aynı, onu gördüğüm an... ee... huşu içinde olduğum bu kız dışında? Hangi terimi kullanacağımı bilmiyorum... Onunla okul gibi sıradan konular hakkında konuştum. İş ve diğer şeyler hakkında soru sormak. Yeni olduğu için fazla arkadaşı yoktur. Yasal olarak bir konuşma başlatmak ve onun numarasını, snapchat'ini vb. istemek konusunda gerçekten gergindim... çünkü reddedilmekten ve nasıl göründüğümden korkuyorum. Dürüst olmak gerekirse, o kadar yakışıklı olduğumu düşünmüyorum, ama sanırım herkes de öyle. Yaygın anksiyete bozukluğum var (teşhis oldum, ilaç alıyorum) ve kızlar söz konusu olduğunda benim için gerçekten zor. Ondan gerçekten hoşlanıyorum ve temel olarak söylemek istediğim şey, tuhaflaşmadan ona nasıl yaklaşıp numarasını isteyeceğim? Biraz ürkütücü görünüyor ama bunun nedeni muhtemelen ona aşık olmam.
Arka plan: Ben lisenin üçüncü yılına giden bir kızım ve Kanada'da yaşıyorum. Üniversiteyi düşünmeye başladım ve işle ilgili bir şeye karar verdim, ya ekonomi, ticaret, finans vs. Ancak (Hintli) ailem, onlara yapmam gereken şeyin bu olduğunu söylediğimde beni ciddiye almıyorlar çünkü benim için kabul edilebilir tek seçeneğin tıp fakültesi olduğuna inanıyorlar. Annem bir doktor ve babam iş dünyasında çalışıyor / MBA yaptı, bu yüzden annem yerine neden onun izinden gidemediğimi anlamıyorum. Hayatımı çöpe atıyormuşum gibi değil, finansta çalışmak saygın, iyi kazandıran bir kariyer. Lisede pek çok işletme dersi aldım ve tutkumun bu olduğunu biliyorum. İşle ilgili bir derece için üniversiteye gitmeyi makul bir şekilde tartışmak yerine, tıp fakültesine gitmezsem hayatımın nasıl sefil olacağı konusunda bana nutuk çekmeyi tercih ediyorlar. Sadece doktor maaşıyla tatmin edilebilecek 'pahalı zevklerim' olduğunu söylüyorlar. Şimdi tıp fakültesinden taviz vermediğimi görünce çaresiz kalmaya başlıyorlar. STEM ile ilgili her şeyin de tamam olduğunu söylüyorlar. Aileme STEM tutkum olmadığını söyledim, teknoloji kursu aldığım ve programlama/kodlamadan nefret ettiğim örneğini kullandım. Buna cevaben annem kelimenin tam anlamıyla "Beğenip beğenmemen önemli değil, maaşını aldığın zaman mutlu olacaksın" dedi. Ben de ona sırf parayla mutlu olabilmek için nefret ettiğim bir konuda 4 yıllık bir derece (bırakın hayatım boyunca böyle çalışmayı bir yana) çekmeyeceğimi söyledim. Korkarım son sınıfa girdiğimde ve üniversite başvuruları zamanı geldiğinde, işletme diploması almama yardım etmek yerine tıp fakültesine geçmem için hala yalvaracaklar. Bunu göndermek için daha iyi bir alt düzenleme varsa, lütfen bana bildirin.
Eşimle 3 yıldır evliyiz ve birbirimizi çok daha uzun süredir tanıyoruz. Bir çocuğumuz var. Birlikte olduğumuz bu sürenin çoğunda ilişkimiz sallantılıydı ama ayrılmaya değecek bir şey yoktu. O oldukça dindar bir aileden geliyor, ben ise nispeten hümanist, agnostik eğilimlerim var ve dine neredeyse aynı önemi vermiyorum. Bununla her zaman bir sorunu olmuştur, ancak şimdi umudunu kaybetmiş gibi görünmektedir ve ayrılmak istemektedir. Ailem benim için önemli ve bu farklılıkların/sorunların hayatımızı ve çocuğumuzun geleceğini mahvetmek için yeterli olduğunu düşünmüyorum. Bunun nasıl düzeltileceğine dair bir fikriniz var mı?
Bu yaklaşık 2 yıl önceydi ama oldukça büyük bir bok. Böylece o gün bir arkadaşım benimkinde kaldı ve ertesi sabah kahvaltıya gittik. Yaşadığım yerin yakınında bir sürü Çin yemeği tezgahı var ve onları biraz erişte için tavsiye ettim. "Helâl olduğu sürece evet tabii" diyor (çünkü o Müslümandı ve aslında çok bağlıydı). Düşünmedim ve yemeğin yemesi için %100 güvenli olduğuna dair ona güvence verdim. Sonraki şey erişte ve biraz domuz eti yemekti. Domuzun aslında domuz eti olduğunu bilmeden yiyor. Buradaki yemeklerin harika olduğunu ve etin gerçekten çok iyi olduğunu söyleyip duruyor vs. Kahretsin.
Reddit, sana bir sorum var. Yirmi yaşındayım, iki yıldır yüksek gerilim elektrik aksamları yapan aynı firmada çalışıyorum, burada iş güvencem iyi, işverenim ve firma sahibi şahsen benim gibi ve işimden memnun. Ancak bu biraz çıkmaz sokak. En iyi ücretli teknisyenler, ki ben buyum, yılda sadece 35-40 bin dolar kazanıyor. Orada kalabilir ve finansal olarak güvende olabilir ve geçinmeye yetecek kadar para kazanabilir ve bazı daha önemsiz hobilerimi kolaylaştırabilirim, ama orada çalışmaktan gerçekten mutlu olacağımı sanmıyorum, çünkü iş arkadaşlarım biraz yüksek yapıyor-- stres. Tüm hayatım boyunca Mid Michigan'da yaşadım, Yakın bir arkadaşım son birkaç yılda Aspen Colorado'da birkaç farklı stajda bulundu ve onunla oraya taşınmak isteyip istemediğimi sordu. Seveceğimi söylüyor ve açıkçası, seveceğimi düşünüyorum. Yeni bir yerde, yeni insanlarla yeni bir başlangıç yapmayı çok isterim, genel olarak yeterince sevilen bir insanım ve yeni bir yerde yeni arkadaşlar edinmekte çok az sorun yaşarım veya hiç sorun yaşamam. Orada iş aramalı ve bir hevesle Colorado'ya mı taşınmalıyım yoksa burada kalıp aynı şirkette çalışmaya devam etmeli ve başka alanlarda deneyim yaşamamalı mıyım? Devam edecek çok az şeyle veya hiçbir şeyi olmadan yeni bir yere büyük bir hamle yapmış olan herkesten bu konuda tavsiye istiyorum. İlk taşınma ve masraflar için kullanabileceğim birikmiş yaklaşık altı bin dolarım var, ama buna değer mi? Sadece bir önseziyle kalkıp ülkenin yarısını geçmeli miyim? Şu anki işimde asla tam anlamıyla mutlu olamayacağımı biliyorum, ama bildiğim kadarıyla, her şey alevler içinde yere düşebilir ve meteliksiz, işsiz ve evimden çok uzakta olurdum ve küçük sahip olduğum yakın aile. Bu plan bugün yeni oluşmaya başladı, uzun gönderi için özür dilerim.
Bu adamla bir haftadır beraberiz. Onu daha önce tanıyordum ama pek konuşmadım. İkimiz de bir partide taktık, şimdi birbirimizi görüyoruz, bir nevi. Hala son derece taze. O zamandan beri birkaç kez sahilde takıldık ve saatlerce konuştuk. Aslında bu adamdan gerçekten hoşlanmaya başlıyorum ve onunla birlikte olmak ve onu daha iyi tanımak istiyorum. Gerçi yarından itibaren 10 günlük bir iş gezisi var, bu yüzden takılamayacağız. Bir şey söylemeli miyim? Ona çok mesaj atmalı mıyım? Takılmamız falan için beni yerlere götüren oydu ama yapışkan veya sinir bozucu görünmek istemiyorum, aslında bu benim huysuzluklarımdan biri. Günde birkaç kez mesaj atıyoruz ve o her zaman gerçekten uzun metinlerle yanıt veriyor. Birkaç yıl önce kötü bir deneyim yaşadım ve hala zihinsel olarak biraz yaralıyım. Bugün onunla birlikteyken sarılma ve öpüşme konusunda oldukça samimiydik ve korkarım "garip" olarak çıktım. Ben de ona geçmişte olanları çok yüzeysel bir şekilde anlattım. Bana uzun bir süre baktı ve bana uzun uzun sarıldı. Onu korkutmaktan korkuyorum, kimse bana "açılmam" ve tamamen rahat olmam için yeterince uzun süre vermiyor gibi görünüyor. Ve bu adam gerçekten buna değer. Henüz çok erken olduğunu biliyorum ama her şeyimi vermek istiyorum ve nasıl davranacağım ya da her neyse onun beni bırakıp gitmesinden korkuyorum.
Başlık her şeyi söylüyor. Arkadaşım, erkek arkadaşıyla/nişanlısıyla ya da her neyse, 8 ay aradan sonra tekrar bir araya geldi. Bu süre zarfında, tüm biseksüel/lezbiyen olayı için gerçekten şehre gitti ve bu süre zarfında neredeyse yalnızca kendisini bir lezbiyen olarak tanımladı. Arkadaşım ve kocasıyla üçlü yaptı ve yakın kaldılar. Bununla birlikte, eski sevgilisiyle geri döndükten sonra, diğer arkadaşıma hala çıplak fotoğraflar gönderiyor ve "10-15 dakika gizlice tuvalete gidecekleri" çifte randevuları teşvik etmeye çalışıyor. Arkadaşım gururlandı ama tereddüt etti. Erkek arkadaşının bunun farkında olması ve poli olmalarından memnun olması muhtemeldir, ancak poliden hiç bahsetmedi ve aldatmanın daha önce herifle ilgili bir sorun olduğunu biliyorum. O adamla hiç tanışmadım ama içimden öyle bir his geliyor ki bu benim SO'm olsaydı, bilmek isterdim. Ama burnumu sokması gerekmeyen boka mı sokuyor?
Şimdi çok daha iyiyim ama iki ya da üç yıl önce oldukça kötü bir dönemden geçtim. Kollarımda, karnımda ve üst uyluklarımda nispeten hafif birkaç yara izi ile sonuçlandım. Bunlar genellikle fark edilmez ve bazı insanlar onları işaret etse de, onları umursamamak oldukça kolaydır. Bununla birlikte, kollarımın üst kısmında çok daha derin yara izlerim var ve şimdi yeniden yaz geldiğine ve tişörtler ve atletlerle dışarı çıktığıma göre, insanlar onları sormaktan vazgeçmiyor. Yükseltilmişler, ağırlar ve çok bariz bir şekilde kendi kendilerine zarar veriyorlar. Görünüşe göre patronumdan İspanyol profesörüme kadar herkes (tüm sınıfın önünde, bu gönderiye neden olan da buydu) onları işaret etti. Bazı insanlar bu konuda iyi ve tabii ki bazıları gerçekten kaba ama bu beni her zaman rahatsız ediyor çünkü onlara ne söyleyeceğimi bilmiyorum. Yara izlerini kapatıcı ile kapatmayı denedim ve onları daha az fark edilir hale getirmek için bazı ev ilaçları kullandım ama şimdiye kadar hiçbir şey gerçekten işe yaramadı. Yakın zamanda gideceklerini sanmıyorum ve ben Amerika'nın güneyindeyim, bu yüzden bütün yazı uzun kollu veya kazaklarla geçirmek zor olurdu. Yaralarımın hayatımın geri kalanında utanmam gereken bir şey olduğunu hissetmek istemiyorum. Ama aynı zamanda geçmişimin çok kişisel ve acı verici bir bölümünü yabancılara her zaman açıklamak zorunda kalmak istemiyorum. Küçük çocuklar söz konusu olduğunda çılgınca bir hikaye uydurup bu konuda gülebilirim, yetişkinler söz konusu olduğunda onlara genellikle bunların sadece eski yara izleri olduğunu söylerim ama bazı insanlar bu ipucunu gerçekten algılamazlar. İş arkadaşlarımdan biri, omuz silkmeye çalıştıktan sonra bana sadece ilgi aradığımı söyledi. Ama yabancılarla ilgi, acıma ya da terapi seansı istemiyorum; Bu yaz sadece kısa kollu giyebilmek istiyorum. Sanırım bu konudaki görgü kurallarını bilmiyorum. Endişelerini takdir etsem de bu konuda gerçekten konuşmak istemediğimi bilmeleri için insanlara ne söyleyebilirim? Yoksa şimdilik emip uzun kollu giymeli miyim?
Cumartesi gecesi kasabadaydım, sarhoş bir şaka girişiminde tanıdığım herkesten kaçtıktan sonra evde telefonum olmadan kaldım. Bu yüzden ertesi sabah icloud'u kullandım (bu arada oldukça havalı) ve telefonumu birkaç mahalle ötedeki bir apartmana kadar takip ettim. Ekrana "oda arkadaşımın numarasını arayın, size bir ödül bile vereceğim" diye bir mesaj koyun... Ama arayan olmadı. Sonra acil durum dışı polisi uğrayıp ciddi bir tarza sahip olup olamayacaklarını görmek için aradım, ama bu işe yaramadı. Hâlâ orada olduğunu görebiliyorum ama şu anda pili %5 ve yakında sonsuza kadar kaybolabilir. Ben ne yaparım? İyi bir kişinin geri vereceğini umarak bu apartman kompleksindeki her kapıyı kırın, ancak bu süreçte potansiyel olarak bıçaklanacaksınız? Ya da sadece bir silme olarak kabul edin ve devam edin?
Hey Millet. Bu konuyu röportaj ipuçları aramak için kullandım ve işe yaradı! A firmasındaki işe alım müdüründen sözlü bir teklif aldım. Sorun şu ki, diğer 2 rakip firma ile de görüştüm ve bu süreç şu ana kadar oldukça iyi gitti. B firmasında 2 telefon görüşmesi ve bir yüz yüze görüşme ve C firması ile 2 yüz yüze görüşme ve bir telefon görüşmesi yaptım. Artık A firmasından bir teklif aldığıma göre, B ve C'den buraya gelmeyi çok merak ediyorum. Buna nasıl yaklaşacağımdan emin değilim çünkü A firmasını fazla bekletmek istemiyorum. Her firmanın ayrı ayrı beğendiğim özellikleri var ve hepsinden bir teklif gelse kesinlikle benim için çok zor bir seçim olur. Bu süreci, bir kararın B firması tarafından mı yoksa C firması tarafından mı verildiğini öğrenecek kadar hızlandırmanın bir yolu var mı?
Herkese merhaba, bunu hızlı yapmaya çalışacağım! Bu yüzden köpeğim bir bağ yırtığıyla yatırıldı ve yaklaşık 10 haftadır öyle. Belli ki hapsedilmekten bıkmış, ancak çoğu süreç boyunca tamamen soğuk davranıyor, ancak eğitiminde biraz geri adım atmasını bekliyordum. Son zamanlarda (son iki hafta), gece onu tuvalete götürdüğümde tanımadığı insanlara havlıyor. Adil olmak gerekirse, burası onun için nispeten yeni bir daire/alan ve yatırıldı ve komşuları keşfedemedi/tanışamadı. Genellikle şöyle geçer: Milly uzakta bir insan görür ve alarma geçer (kulaklar yukarıda, kuyruk yukarıda, gözler odaklanmış). Ben genellikle bu noktada "Hey Milly, sadece komşumuz. Orada olduklarını haber verdiğin için teşekkürler!" diyerek dikkatini dağıtmaya çalışırım. Onlar bize doğru yürümeye devam ederse ya da biz onlara doğru yürümeye devam edersek, genellikle halkının çılgın selamlama dansına başlar (kıçını tamamen sallar, bir yandan diğer yana umut ederek, kulakları yukarıda ama gevşemiş halde). Daha rahat bir selamlama üzerinde çalışıyoruz. Bu noktada genellikle onu oturturum ve sakinleşene kadar yanımda kalmasını sağlarım. Pekala, bize doğru hareket etmezlerse (açıkça tetikteyken yeterince adil) veya yaklaşmasına/araştırmasına izin verilmezse havlayacaktır. Alçak bir havlama değil, daha yüksek bir "hey, sen! Arkadaş?" bir çeşit havlama. Bu noktada sert bir şekilde "yeter" diyorum ve yanıma gelene kadar onunla çalışıyorum ve ardından uyarandan uzaklaştığında sakince oturuyoruz. Tamamen sakinleşip dinledikten sonra bir "teşekkür ederim" ve bir ödül alır. Koşma/oynama/keşfetme/komşulara merhaba deme ve biraz enerji atma şansı bulduğunda bunun ortadan kalkacağını hissediyorum, ama belki de değil ve insanlara havlama alışkanlığını dizginlemek istiyorum, özellikle de çünkü oldukça büyüktür (binadaki çoğu köpeğe kıyasla) ve bazen ondan zaten korkmuş gibi görünen insanlara havlar.
GameStop'ta bir iş görüşmem var, merak ediyordum da biri bana bu görüşme için ne kadar giyinmem gerektiğini söyleyebilir mi? Az/fazla giyinmek istemiyorum. Ayrıca, bu bir özgeçmiş getirmem gereken bir şey mi? Başvurumu yaptım ve mülakatı kazandım ama işi de almak istiyorum. Başka bir perakende mağazasında 3 yıl müdür yardımcısı olarak daha önce deneyimim var. O zamandan beri okul için eyalet dışına taşındım ve iyi şartlarda ayrıldım. Bu işe sahip olmayı GERÇEKTEN çok isterim. Herhangi bir tavsiye takdir edilecektir!
Aptalca bir soru, biliyorum. Ben sadece 21 yaşında şımarık/depresif bir üniversite öğrencisiyim. Yaklaşık bir veya iki ay önce işimi ve kız arkadaşımı kaybettim ve facebook'ta ve telefonumda hiç konuşmadığım bir ton kişiyi sildi. Üniversitemde bir sürü tatlı kız var ama hala liseden kalma bir utangaçlığım var. Çoğu erkeğe kıyasla oldukça iyi göründüğümü düşünüyorum ve giyim tarzım da iyi görünüyor. Lisede bir sarmaşık olarak çıktım ve üniversiteye başladığımdan beri durdum. Daha fazla arkadaşa ihtiyacım var çünkü gerçekten sık sık konuştuğum sadece bir çiftim var. Her zaman kolejimdeki bu oyun odasına giderim, burada insanlar takılır veya ev ödevi üzerinde çalışır ve genellikle masaj koltuğunda yarım saat oturur. Oradaki bazı kızlarla konuşmak istiyorum ama utangaçlığım beni engelliyor ve herkes tarafından görülemiyormuşum gibi hissediyorum. Nasıl sohbet başlatacağımı bilmiyorum ve bir sürüngen gibi görünmek istemiyorum. Fark ettiğim kızların çoğu ya ödev yapıyor ya da dizüstü bilgisayarlarıyla uğraşıyor ve ben onları rahatsız etmek istemiyorum. İltifat etmeyi seviyorum ama henüz hiçbir kıza iltifat etmedim. Ben de benimle aynı ilgi alanlarına sahip bir kız arkadaş isterdim ama flört web sitesini denedim ve sadece genç kızlar veya çekici olmayan kızlar benimle ilgileniyor ki bence bu garip. Gerçekten geeky şeyler hakkında konuşan ineklerin bile kız olan arkadaşları var. Bir şey mi kaçırıyorum?
Erkek arkadaşımla üç yılı aşkın süredir beraberiz. Geçen hafta, neredeyse bir gecede bir şeyleri bitirmem gerektiğini anladım. İstemiyorum ama zorundaymışım gibi hissediyorum. Geçen Pazar bütün gün erkek arkadaşım beni rahatsız etti. Yanlış bir şey yapmıyordu, yaptığı her şey beni sinirlendiriyordu. Eve geldiğimde aynı şekilde hissetmediğimi anladım ve tam anlamıyla panik atak geçirdim. Bütün hafta bu konuda korkunç bir endişe yaşadım. Ona aşık olduğum hissinden kurtulamıyorum. Onun hatası olduğunu düşünmüyorum, o iyiydi. Beni taciz etmez veya bana saygısızlık etmez. Sanırım onun hakkında eskisi gibi hissedemeyeceğimi yeni fark ettim. Dün gece seks yaptığımızda, kendimi bir yabancıyla seks yapıyormuş gibi hissettim. Sadece bitsin istedim. Çıldırıyorum çünkü üç hafta önce onunla çok mutluydum ve çok aşıktım ve şimdi bu düşüncelere sahibim ve bu bir yargı hatası mı yoksa aşk bu kadar çabuk değişip solabiliyor mu bilmiyorum. Bitirme düşüncesi beni ağlatıyor, ağlatıyor, kalbimi yanıyormuş gibi hissettiriyor. Sanki gösterecek hiçbir şeyim olmadan üç yıldır biriyle birlikte olduğum için başarısızmışım gibi. Onun bir başkasıyla olduğu düşüncesini ya da artık hayatımda olmadığı düşüncesini düşünmeden edemiyorum ve bu inanılmaz derecede üzücü. Kendimi bu belirsizliğin içinde gibi hissediyorum. Onu sevdiğim gibi ama onunla evlenecek ya da hayatımı onunla geçirecek kadar değil. Sevgililer Günü'nde bir hokey maçına gittik ve bütün gün o çok iyi, çok sevecendi. Ama kendi kendime bunun doğru olmadığını düşünmeye devam ettim. Evet gibi beni seviyor ama ben ona onun bana aşık olduğu kadar aşık hissetmiyorum. Başka kimse böyle hissetti mi? Aşık mıydım yoksa balayı sahnesinden yeni mi çıktım? Geçen haftaki panik atağımdan sonra doktora gittim ve lexapro aldım ve kendime depresyonda olduğumu ve onun erkek arkadaşım olmadığını söylemeye çalışıyorum ama bilmiyorum.
Yani bu kızla üç aydır mesajlaşıyoruz, sosyal medyada birbirimizi takip ediyoruz ve geçen ay telefonda konuşmaya başladık. Ona kesinlikle aşık oldum ve onun da benden hoşlandığını biliyorum. Pek çok derin kişisel sorunu paylaştık ve tavsiye için ilgili arkadaşlarımızdan çok birbirimize güvenmeye başladık. Şimdiye kadar bir süredir çıkıyor olabilirdik ama gerçek hayatta ne zaman buluşmaya çalışsak beni ekiyordu. Okulda ağır bir şekilde zorbalığa uğradı ve ona yaygın anksiyete bozukluğu (YAB) teşhisi kondu. Vücudu, cinselliği ve duygularıyla ilgili pek çok sorunu var. O kadar çirkin olduğunu düşünüyor ki resimlerde görünmeyi hak etmiyor, bakire ve bir erkeği sadece bir kez öptü, paniğini yenmek için suratını asmaya çalıştığında. Onu anlıyorum ve gerçekten sabırlı ve destekleyici oldum ve başka hiçbir erkekle kendini hiç bu kadar iyi hissetmediğini söylüyor. Ancak, ona ne kadar harika olduğunu söylemekten daha fazlasını yapmaya çalışıp çalışmamam gerektiğini bilmek istiyorum. Sanki gerçekten yüz yüze sahneye çıkamıyor ve sadece bir ekranın arkasında kendisi olabiliyormuş gibi hissediyorum. Ne yapmalıyım?
bu muhtemelen daha önce sorulmuştur. 3 aylık iki pomchi yavrum var. Onlara her şeyi öğretme sürecindeyim ve tabii ki iki çöp arkadaşım olduğu için bu çaba iki katına çıkıyor. Ayrıca onlara (oğlanlara) "bırak" ve "bırak" öğretiyorum. Biri düşürür, diğeri bırakmaz. Anlamayan, Nintendo DS şarj cihazımı tuttu ve telin fişini (soket kısmı değil, DS'ye giden kısım) çiğnedi. Çiğnemesini istemedim çünkü artık çıplak teller görünüyordu ve hala prize takılıydı ve ayrıca yutabileceği plastiği çiğnemesini de istemiyordum, bu yüzden bırakma komutunu verdim, onu bazı lezzetli ikramlarla baştan çıkardı ama o şarj aletini yanında tutmaktan memnundu. açıkta kalan tel parçası yüzünden onu ulaşamayacağı bir yerden almaya karar verdim (zamanın %90'ında hırlamıyor veya umursamıyor) bu sefer yaptı. tersledi ve beni ısırmaya çalıştı. elime aldım ama çok küçük olduğu için acımadı. Onu aldıktan sonra, herhangi bir parçasını kaçırıp kaçırmadığımı görmek için oturduğu battaniyenin çevresini yokladım ve iki kez daha ısırıp elimi kırmaya çalıştı. Saldırganlıktı. Bırak ya da bırak ya da ikramlarla baştan çıkarıcı şeyler işe yaramazsa (veya henüz öğrenmedilerse) ne yapmamı önerirsin? veya yanlışlıkla düşürdüğüm benim için tehlikeli veya değerli bir şeyi çiğniyorsa ve beni şiddetle ısırmaya çalışıyorsa... bundan sonra onu nasıl disipline ederim? Elbette bundan kaçınmaya çalışabilirim, ama OLDUĞUNDA ne olur? evet, onlara komutları öğretme sürecindeyim ama beni ısırdıktan sonra DOĞRU ne yapacağımı bilmem gerekiyor, bundan nasıl kaçınacağımı değil. Üzgünüm. uzun
Ben ve arkadaşım "Joe" yaklaşık iki yıldır arkadaşız. Biz arkadaş olduktan yaklaşık bir yıl sonra söz konusu kızla çıkmaya başladı. O, ben, o ve bazı ortak arkadaşlar, insanlar gibi takılırdık. Son altı ayda o ve ben birbirimizden gerçekten hoşlandığımızı fark ettik ama asla söylemedik. O ve eski sevgilisi yaklaşık bir hafta önce ayrıldılar, yapmaması gereken bir şey yaptı ve ilişkilerinde bardağı taşıran son damla oldu. Sevgililer gününde ikimizin de randevusu olmadan bir araya geldik, onun evinde takıldık ve oturup sohbet ettik. Her şey bizim bir ilişki içinde olmamıza neden oldu, birlikte olduğumuz için mutluyum ama bir şey var. Eski/arkadaşım birbirimize karşı bir şeyler hissettiğimizi veya dün bir araya geldiğimizi bilmiyor. O harika bir arkadaş ama ne yapacağımı bilmiyorum, çıldırıyorum. Arkadaşıma eski sevgilisiyle çıktığımı söyleyerek ilişkimi bozmak istemiyorum ama durumu bilmesini istiyorum. Onunla çıkmamayı kabul edene kadar beklemeyi ve sonra ona söylemeyi düşünüyordum. Sanki devam etmiş gibi hissediyorum, bu o kadar da büyük bir durum olmayabilir. Ne yapmalıyım?
Biraz özgeçmiş... Bu kız benimle aynı ilkokula gitti ve şu anda benimle aynı liseye gidiyor. Dürüst olmak gerekirse, aynı ilkokula giden kız kardeşim bana ondan bahsedene kadar onun varlığından bile haberim yoktu. Benden iki sınıf altı, bu yüzden onunla konuşmak ya da ona yaklaşmak bile zor. Lisede birlikte olduğumuz tek "ders" öğle yemeğidir ve kendi arkadaş grubumuzla otururuz. Bir ay önce ben eve tek başıma yürürken, o da bir grup arkadaşıyla sokağın karşı tarafında eve yürüyordu. Yolun yarısında, sokağın karşısından birinin bana bağırdığını duyuyorum. Başımı çeviriyorum ve o zıplıyor ve "Seni seviyorum!!!!" diye bağırıyor. el hareketleri ve her şey ile birden çok kez gibi. Hatta "güle güle !!" sokağıma döndüğümde Kim olduğuna dair hiçbir fikrim olmadığı ve ona komik/kafam karışmış bir bakış attığım için başlangıçta şaşırdım. Sanırım o günkü ifade/hareket eksikliğim onu gerçekten sinirlendirdi, ama bence o benim çıkmak isteyeceğim türden bir insan olurdu. Bugüne hızlı ileri sar, daha önce böyle çılgınca bir şey yapmamıştı ve ben sadece günlük okul rutinimi falan yapıyordum. Ona benim de ondan hoşlandığımı söylemek istiyorum ama bunu nasıl yapacağım konusunda kafam karıştı (çünkü onun hakkında adı dışında çok az şey biliyorum) ve o her zaman arkadaş grubuyla birlikte. Son karşılaşmamızdan bu yana çok uzun süre beklediğime göre, benden hâlâ hoşlanıyor mu yoksa tüm bunlar sadece bir şaka mıydı? Herhangi bir tavsiye veya girdi takdir edilecektir!
Tamam, oraya gönderdiğim bir süredir biliniyor. Aylar önce, eğer çıkacak olsaydık, sadece üstsüz resimlerde sorun olmayacağından bahsetmişti, ama ben bu dönüşümü tamamen unutmuşum çünkü ben bir pulum. Uzun süredir birlikte değiliz, bu yüzden tekrar göndermeden önce onunla konuşmayı düşünmedim bile. Bir süredir orada gönderi paylaşıyorum ve eski sevgilimin bununla iyi olmasına alıştım. Burada boku yediğimi kabul ediyorum. Onunla bunun hakkında konuşmalıydım. Dün gece kendime kaydettiğim bir resmi ve eski sevgilimin fb sohbet geçmişi paylaştığı fotoğrafları yayınladım, bu yüzden uygulamayı buna açtım. O fotoğraflarda onun da çıplak fotoğrafları vardı. Erkek arkadaşım şimdi kasten eski sevgilimden çıplak fotoğraflar sakladığımı düşünüyor, durum böyle değil. Dürüst olmak gerekirse saklayacak hiçbir şeyim olmadığını hissettim, bu yüzden telefonumu çaldığı için kızmadım. Telefonumdan geçmesinin tek nedeni, ölmekte olan telefonumu prize takarken açtığım uygulamaları kapatmaktı. Gözetlediği için üzgün değilim. Peki bunu düzeltmek için nasıl gideceğim? Bütün bunlar için bana gerçekten çok kızgın.
Bu dün gece oldu ve sonsuza kadar pusuda olduğum için bunun kötü bir ilk gönderi olmayacağını düşündüm. :D Saat 12:00 ve ben arkadaşlarımla kampa gidiyorum. Ben hariç herkes uyuyor. Evin sadece bir mil kadar uzakta olduğunu fark ettim ve son derece sıkılmış ve aptal benliğim olarak, arkadaşlarıma bir oyun oynamaya karar verdim. Birkaç saat önce kamp ateşinde kızartılmış sosisli sandviçlerimiz vardı ve aklı başında hiçbir kampçı sosisli sandviçle kamp gezisine ketçap getirmeyi unutmaz. Çadırımın olduğu yerden sadece birkaç metre ötedeki ormana giden dağınık bir ketçap izi yaptım. Mümkün olduğu kadar çok kullandığınızdan emin olun, böylece sabah hala orada olur. Kamptan ayrılmaya devam ettim. Nereye gittiğimden neredeyse emindim. Neredeyse aynı evlerin olduğu bir banliyöde yaşıyorum, böylece bu boktan şeyin nasıl olduğunu görebilirsiniz. Dışarısının zifiri karanlık olduğunu unutmayın, bu sabah 1 civarında. Evime genellikle arkadaki sürgülü cam kapıdan girerim çünkü her zaman kilitli değildir. Kapıya doğru yürüdüm, kilitli olduğunu görünce şaşırdım. Sadece yorgunum ve şimdi uyumak istiyorum, bu yüzden düşüncesizce merdivenlerden güverteye çıktım ve oradaki kapıyı denedim. Yarı uykulu bir şekilde yaptım ve odama doğru ilerlemeye başladım. Yolu yarılamıştım ki buranın benim evim olmadığını ve 12-13 yaşlarında bir kızın oturma odasından şok içinde bana baktığını fark ettim. Hemen arka kapıdan dışarı fırlıyorum ve sokağa çıkıyorum. Kendi evime ulaşmayı başardım (ve benim evim olduğunu kontrol ettim.) Odama geldiğimde hemen hemen yatağımın üzerine yığıldım. Şimdi saat 8, telefonumu kontrol ettim ve arkadaşlarımdan gelen birkaç cevapsız arama ve kısa mesaj gördüm, ne güzel deneme gibi şeyler okuyorlardı." O noktada buna kanmamalarına rağmen biraz rahatlamıştım. Onlardan gerçekten beklemiyordum.
Arkadaşım 'Sean' ve ben birbirimizi üç yıldan biraz fazla bir süredir tanıyoruz. Oldukça iyi arkadaşız, ancak bir süre önce üniversitemizden mezun olduğunda bir şekilde iletişimimiz koptu. Yine de oldukça büyük bir arkadaş grubumuzu paylaşıyoruz ve genellikle onun nasıl olduğunu biliyorlar ve onu gezilerimize davet etmeye çalışıyorlar. Grup aracılığıyla Sean'ın şehir dışından daha genç bir kız olan (19) 'Maggie' ile çıktığını biliyordum. Ancak geçen Nisan ayında, Sean birdenbire benimle iletişime geçti ve görünüşte nasıl olduğumu görmek için haberci üzerinden sohbetler başlatmaya başladı. Birkaç ay iletişimsiz kaldıktan sonra onunla tekrar konuşmaktan keyif aldım ve konuşmalarımız başladıktan kısa bir süre sonra bana beni düşündüğünü ve bir noktada birlikte yatmak istediğini söyledi. Hâlâ Maggie ile olup olmadığını sordum ve geçen ay ondan ayrıldığını söyledi. Sonraki aylarda şakalaşmaya devam ettik ve sonunda bu önümüzdeki Cumartesi için ilk 'tarihimizi' planladık. Oldukça heyecanlıydım ve bugün arkadaş grubumuzdan bazı çocuklarla takılıyordum. Sean'ın en iyi arkadaşı 'Matthew', Sean ve benim birbirimizi gördüğümüzü bilmiyor gibiydi, bu bana tuhaf geldi, çünkü Sean Matthew'a her şeyi anlatıyor. O günün ilerleyen saatlerinde Matthew, geçen hafta sonu "Sean ve kız arkadaşı" ile takıldığını da düşünmeden söyledi. Bir yanlış anlaşılma mı yoksa aşırı tepki mi verdiğimden emin değilim ama Sean'ın hâlâ Maggie ile görüştüğünden ve onun arkasından benimle yatmaya çalıştığından endişeleniyorum. Bir yıl kadar önce ona büyük bir aşık oldum (bunu biliyordu ve o sırada geri dönmedi) ve benden ve duygularımdan yararlanmaya çalışıyor olabileceğinden endişeleniyorum. Kulağa suçlayıcı gelmeden bu konuyu ona nasıl açabilirim?
Bu birkaç hafta önce Hindistan'a yaptığım tatilde oldu. Arka hikaye: Hint tuvaletlerinde genellikle tuvalet kağıdı yoktur ve çoğu zaman basitçe yere çömeldiğiniz bir delik değildir. Özellikle iğrenç bir sıvı boku ya da yerel halkın "Delhi göbeği" dediği şeyi bırakmaya gittim. Ayrıca yakın zamanda ailem bana çok pahalı gözlükler vermişti ve onları kaybetmemek için can atıyordum. Bu yüzden, gözlüklerim başımdan düşüp deliğe düştüğünde, bu hiç bitmeyen ishal selini salıvermek için çömelmiştim. Kör bir panik ve korku içinde, gözlüğümü bulmak için elimi dipsiz bok çukuruna soktum ve kolumu dirseğime kadar boka batırdıktan sonra sonunda onları bulup çıkardım. Bokla kaplı oldukları için onları takmadım ve bunun yerine onları yıkayacak bir yer bulmak için yarı kör bir şekilde dışarıda tökezledim ve içinde büyük bir su kabı olan bir insan kuyruğu olduğunu düşündüğüm bir şeyle çevrili küçük bir kulübe buldum. Kalabalığı yararak boka bulanmış kolumu ve bardakları bu soğuk su kabında çabucak duruladım, bardakları doğru yerlerine koydum ve şanslı kaçışımdan oldukça memnun hissederek dışarı çıktım. Kuyruğun elinde çeşitli sürahiler ve bardaklar tutan insanlarla doluydu ve barakanın üzerinde parlak kırmızı kalın harflerle "İÇME SUYU" yazan bir tabela vardı.
Önceki oda arkadaşımın 14 Kasım 2012'den beri bana 500,00 dolar borcu var. Onun iyi bir arkadaş olduğunu düşündüm, o yüzden biraz açıklamama izin verin. Erken taşınacağı için son ayın kirasının yarısını ödemeyeceğine ve karşılığında depozitonun yarısını bende tutacağıma dair sözlü bir anlaşma yaptık. Haklısın. Onu birkaç yıldır tanıyorum, her neyse; Sağ? O zamandan beri, taşınma denetimi, depozito iadesi aklımızda yanlış bir miktar vardı. Alışılmış aşınma ve yıpranmadan sonra yaklaşık 800$ almayı bekliyorduk (800$'ı ödediğimizi sandığımızı görünce) ama apartman kompleksimizin dokümantasyon ekibi güvenlik depozitosu için yalnızca 299$ ödediğimizi gösteriyor. Mantıklı değil ama benim tarafımı destekleyecek evrak işim yok, bu yüzden ne yapabilirim. Önceki oda arkadaşıma, kirasının son ayı ve o ayın son yarısı için bana hala borcu olduğunu açıklayan mesajlar gönderdim. Bana borcu olduğunu kabul ediyor. Babası devreye giriyor ve Ocak ayı sonuna kadar bana ödeme yapacaklarını sözlü olarak kabul ettiğimiz bir telefon görüşmesi yapıyor; en geç 31. Onlarla facebook sohbeti, gmail mesajları ve telefon görüşmeleri yoluyla birçok kez iletişim kurdum ancak yanıt alamadım. Bu durumu düzeltmek için gerçekten ne yapabilirim?
İş sözleşmemde yapılan değişikliklerle ilgili seçeneklerim nelerdir? İstihdamımı etkilemeden kabul etmediğim bir şeyi imzalamayı reddedebilir miyim? Arka plan: Sınavlarımızı ve eğitimlerimizi işverenim karşılıyor. Yakın zamana kadar bu maliyetleri geri ödememiz gerekeceği belirtilmemişti. Geçen ay (bir sonraki sınava kayıt olmamdan 2 gün sonra), maliyetin oluşmasından sonraki 36 ay içinde şirketten ayrılmamız durumunda maliyetleri geri ödemekle yükümlü olacağımız duyurulmuştu. Bugün tarafımıza sözleşmemizde bir değişiklik olduğu ve değişikliklerin derhal uygulamaya konulacağına dair bir belge verildi. Benim sorunum, 31 Mart'ta bir görüşmem var. Şirketle ilk görüşmemi yaptım (1 Mart) ve beni ikinci bir görüşme için aradılar. Mevcut işverenime borçlu olacağım maliyetleri £530 olarak hesaplıyorum. Şu anda yalnızca 1.106 £ kazanıyorum ve maaşımdan bu miktarı kaybetmeyi göze alamam veya faturaların/kiranın yarısını ödeyemem ve SO'mun bana yardımcı olacak mevcut fonları olmaz. Bu belgeyi imzalamayı reddedebilir miyim? Sınavlara girmeden önce bu masrafları kabul etmediğime ve bilseydim kesinlikle girmeyeceğime göre buradaki en akıllıca hareket nedir? Benim sorunum, sonunda işi alamazsam yaygara koparmak ve gerginlik yaratmak istemem. Ancak öte yandan, görüşme umut verici (şirkette bir arkadaşım var ve daha önce tanıştığım Yöneticiler görünüşe göre ona gidip ne kadar etkilendiğimizi söylediler... bu yüzden umutluyum). Bence bu yeterli bilgi... ama gerekirse genişletmekten mutluluk duyarım. Yeni iş, 4.500 sterlinlik bir maaş artışı olacaktır; yürüme mesafesi, böylece daha az yakıt maliyeti; daha az seyahat süresi vb.
Merhaba Reddit, Bu subreddit'te ilk kez poster. Lisanstan mezun olalı yaklaşık 14 ay oldu ve giriş düzeyinde, pazarlama veya satışta tam zamanlı bir pozisyon bulmakta sorun yaşıyorum. İlk mezun olduğumda, mülakatlardan ve benimle iletişime geçen işe alım uzmanlarından adil bir pay aldım, ancak resmi bir teklif almadım veya şirketin uygun olmayabileceğini fark ederek süreci tamamladım. Şu anda lisans derecesi gerektirmeyen 13 $ / saat ödeyen bir işte çalışıyorum, bu yüzden öğrenci kredilerimi ve diğer faturalarımı ödemede başımı suyun üstünde tutuyorum, ama zar zor. Evde yaşıyorum ve para biriktiriyorum, ancak bu noktada maaşlı bir pozisyona sahip olmam "GEREKİYOR" diye cesaretimi kırmaktan kendimi alamıyorum ama yok. Özgeçmişimi anahtar kelimelerle iş tanımına göre ayarlıyorum, aktif olarak LinkedIn kullanıyorum, ağ oluşturmaya uzanıyorum ve bilgisayarlar tarafından gönderilen otomatik ret e-postası dışında hiçbir şey gerçekleşmiyor gibi görünüyor. Haftada en az 2 işe başvuruyorum ve başvuruma kişiselleştirilmiş bir ön yazı eklesem bile bu noktada özgeçmişime insan gözüyle bakılmadığını hissediyorum. Burada, lisans sonrası yaşamlarının son yıllarında "kariyer" işlerini bulmak için mücadele eden benzer deneyimlere sahip başka redditerler olup olmadığını merak ediyorum, çünkü bazen tek benmişim gibi hissediyorum. Herkes deneyimlerini paylaşabilirse, onları duymak isterim.
Bu yüzden kız arkadaşımın ne demek istediğini, hatta doğru şeyi yapıp yapmadığımı anlamakta sorun yaşıyorum. Bazı arka plan bilgileri için, bu benim lise dışındaki ilk gerçek ilişkim ve onun da. Ona göre, çıktığı ilk iyi adam benim. Bekaretimi ona kaptırdım ve onun seks yaptığı, konuşmak ya da sarılmak için bir saatten fazla kalan ilk erkek benim. Daha önce çıktığı erkekler ona tek gecelik ilişkilermiş gibi davranmışlardı: gümbür gümbür. Yaklaşık bir hafta önce adeti başladı. Önemli değil. Ama adeti durduktan sonra hala biraz mesafeliydi. Neler olduğunu sordum ve ağlamaya başladı ve her şeyi boşalttı. Geleceğimiz için endişeliydi, ona yetemeyeceğim için endişeliydi, geçmiş ilişkilerinin hepsi bir ay sürdü ve hepsi gitti. Üzerinde çalışmak istiyor ve şu anda hala konuşuyoruz ve birlikteyiz ama şüphelerim var. Bana anlattıklarından anladığım kadarıyla, bunlar aklına gelen mantıksız düşünceler. Yardım etmek için ne yapabileceğimi sorduğumda, "ihtiyaç duyduğunda ona yer vermemi, ihtiyaç duyduğu/istediği [benimle] konuşmasına izin vermemi" söyledi. Artık aramızda hiçbir şey hissetmiyor olabileceğinden endişeleniyorum. İyimser olmaya çalışıyorum ama geri iyi hisler alamadığınızda bu zor. Bir şeyi temizlemem gerekirse, bana haber ver. Gerçekten kafam karıştı. Saf mıyım, bir şey mi kaçırıyorum? Çok mu iyiyim?
Harika bir ilk randevumuz oldu, onunla konuşmak gerçekten çok kolaydı ve o gitmeden önce kısaca seviştik. Harika bir kıza benziyor. Büyük bir hokey hayranı olduğunu öğrendim, bu yüzden birkaç gün sonra ona benimle bir maça gitmek isteyip istemediğini sordum. Cevabı: "Çok tatlısın, ama gerçekten kötü hissediyorum çünkü biletlerimi almanı kesinlikle istemezdim! Bir maça gitmeyi çok isterim. Her şeyi yapmaktan mutlu olurum, olmadı. kadar pahalı olmak!" Onu maça davet ettiğim için biletleri elbette ödeyeceğimi ve onları almaktan mutluluk duyduğumu söyledim. Ama yine de dışarı çıkmak istediğini ancak biletleri alma teklifimi kabul edemeyeceğini söyleyerek yanıt verdi. (Burada 50 $'lık biletlerden bahsediyoruz, çok aşırı bir şey yok). Maçı birlikte televizyonda izlemek için anlaştık. Yine de ona sürpriz yapıp biletleri almalı mıyım? Yoksa gerçekten söylediği gibi gitmek istemediğini mi düşünüyorsun? Ayrıca Ocak'ta yurt dışında okuyacak (hala üniversitede, ben mezun oldum), onunla çıkmak sorun olur mu? Teşekkür ederim!
Bu yüzden gf(steph) kız kardeşimin bebeğini (aoife, 8 aylık) 5 gün boyunca, kız kardeşi ve kocası hastanesinde baş kardiyolog olarak işi için bir tür tıbbi konferansa giderken izliyoruz. bir gün sonrasını küçük bir kaçamağa çevirmek istediler. bebeği izlemek mesele değil. ikimiz de büyük İrlandalı Katolik ailelerden geliyoruz, bebeklere bakmak bizim için eski bir şapka. sorun steph'in yeni star trek filmini izlemek istemesinden kaynaklanıyor. ama bir bakıcı bulamadık, bu yüzden bizimle biraz eğlenmek istedi. Benim için de görmek istesem de, eğer bir bakıcı bulamıyorsan sinemaya gidemezsin. 2 saat boyunca ani ve yüksek seslere maruz kalacak bebeğe ya da 12 dolar ödediği bir film için bebek ağlamasını dinlemek zorunda kalan sinemaseverlere haksızlık. Bunu ona açıklamaya çalıştım ama tek yaptığı kavga çıkarmak oldu. Dürüst olacağım. ben masum değilim yüksek sesle ve bir saat boyunca savaştık ve düşürüp haşlamadan önce değiştik. Vazgeçmeden ve tamamen bırakmadan onun pozisyonumu anlamasını nasıl sağlayabilirim?
Son zamanlarda, nişanlımın daha fazla kontrolcü olduğunu ve çok kısıtlayıcı bulduğum kurallar koyduğunu fark etmeye başladım. Geçmişte koyduğu kurallar konusunda onunla yüzleştim ve bu kuralları değiştirme ve hatta mutlu bir ortama gelme arzumdan taviz vermeyi/kuvvetlendirmeyi reddediyor. Bu, onunla birlikte eğlence amaçlı ot içmeye başladığımız zamanlarda başlayan bir sorun haline geldi ve ben de orada arkadaşlarımla ve kendi başıma daha çok sigara içmeye başladım. Endişeli ve endişelerini yatıştırma girişimlerime rağmen, yerinden kıpırdamayı reddediyor ve başlangıçta uyguladığı kuralları daralttı. Üst üste iki günden fazla sigara içtiğimde de oldukça pasif-agresif.
İki buçuk yılı aşkın erkek arkadaşım ve ben yazdan hemen önce ayrıldım (benim için üniversiteye gitmeden önce, ikinci sınıf üniversite yılından önce). Okuldan dönünce farklı davranıyordu, biraz uzaklaştık; emin olmadığımı söyledim, ertesi gün benden ayrıldı. Yaz boyunca iki kez neredeyse tekrar bir araya geldi, o başlattı ve ikisinde de bitirdi. Ben (aptalca) lisedeki en iyi arkadaşıma yaz boyunca toparlandım, eski erkek arkadaşım ayrılmamızın sebebinin kendisi olduğunu düşünüyor ve bu yüzden beni hor görüyor. Okula ikisiyle de kötü bir şekilde ayrılıyorum, eski erkek arkadaşım numaramı bloke ediyor, benimle konuşmayı reddediyor vs. Eylül üniversite birinci sınıf öğrencisi, okulda tanıştığım yeni adamla tanışın ve başlayın. Ona aşık olun ve şu anda birlikteyiz, iyi gidiyoruz ve ikimiz de mutluyuz. Eski erkek arkadaşım benimle yaklaşık iki hafta önce iletişime geçiyor, şimdiki erkek arkadaşıma etkileşimimizi anlatıyorum. Sonunda eski erkek arkadaşıma sayfalarca yazıyorum ve onun da duyguları olduğunu düşünüyorum. Konuşmayı bırakmak istiyor; Ben üzülürüm; beni hala sevdiğini, birlikte olmak istediğini ve her şey için üzgün olduğunu söylüyor. Eski erkek arkadaşımla tekrar birlikte olma ihtimalini düşündüğüm için bile üzülüyorum. Şu anki ilişkimin inişleri ve çıkışları var ama yine de güzel ve harika. İki hafta sonra eski erkek arkadaşım gibi iş amaçlı eve gidiyorum ve buluşup konuşuyoruz. Aynı anda iki kişiyi sevmek mümkün mü? Artık duygulara tutunuyor muyum? Şu anki erkek arkadaşım ve eski sevgilim için üzülüyorum ve hangisiyle birlikte olacağıma dair duygularımı ayırt edemiyorum. Bu ikisine de haksızlık ve tekrar suçlu ve kötü hissetmek istemiyorum ama yanlış bir seçim yapmak da istemiyorum. Beni hala sevdiğini söylemeden önce eski sevgilime olan hislerimi dikkate almadım ve duygusal olarak hile yapmak istemiyorum, ancak bunun oluyormuş gibi göründüğünü fark etsem de. Ne yapalım?
Pekala, Şubat 2012'nin sonlarından beri 55 kilo verdim (256-199 / dalgalı) ama işte bölüm değiştirdiğim ve günde yaklaşık 5 mil yürüdüğüm için egzersizi bıraktım, günde yaklaşık 2 saat çalışıyordum 5 haftada bir kez ve kalori alımını yaklaşık 1200-1500'de tutmak. Yaklaşık bir ay önce sırt ağrılarım vardı ve nihayet geçen hafta zar zor yürüyebiliyordum. doktora gittim ve iki rüptüre disk nedeniyle sırt ameliyatı olmam gerektiği söylendi. 2 aydan biraz fazla bir süre yatak istirahatinde olacağım. Düğünüm yaklaşık 12 hafta sonra! Ağırlığın biriktiğini hissedebiliyorum! ): Ağırlığı nasıl uzak tutacağıma ve zaten çok çalıştığım şeyi geri almamaya dair herhangi bir ipucu var mı?
Merhaba r/Relationship_Advice. Bu yüzden Pazartesi gecesi 2 aylık kız arkadaşımla ilişkimi bitirmeye karar verdim. Yaklaşık bir haftadır bir şeyleri bitirmeyi düşünüyordum, şimdi kalbimin gerçekten içinde olup olmadığına dair şüpheler içeri girmeye başladıktan sonra. Bu benim ilk ciddi ilişkimdi ve sadece 2 aydır birlikte olmamıza rağmen işler benim için çok hızlı, çok hızlı bir şekilde hızlandı ve dürüst olmak gerekirse, ilişkinin yoğunluğundan bunalmış hissettim. İçedönük olduğumu itiraf ettim ve kendi başıma yaşamaya o kadar alışkınım ki bu yüzden bir ilişkinin içine dalmak benim için uğraşmam ve başa çıkmam gereken büyük bir değişiklikti - boğulmuş hissettim. Onu gerçekten ve gerçekten sevdim ve hala ona karşı hislerim olduğuna inanıyorum ama onunla aynı düzeyde bağlılık gösteremeyeceğimi hissetmeye başlıyordum ve onu bilmeye yönlendirmenin adil olmadığını düşünüyordum. Kalıcı olduğunu görmedim. Durumumu ona açıklamak için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım ama onun tam olarak anladığını sanmıyorum - ve belki siz de anlamayacaksınız. Sadece bitirmekle doğru şeyi yapıp yapmadığımı bilmek istiyordum. Teşekkürler.
Ben 21 yaşında bir erkeğim ve olaya karışan kadın da 21. Birbirimizi yaklaşık beş yaşından beri tanıyoruz. O aşık olduğum ilk kızdı, çok eski bir hatıra ama çok iyi hatırlıyorum. İkimiz de çok gençken taşındı ve ben onu yaklaşık on altı yaşına kadar görmedim. Son beş yıldır düzenli olarak seks yapıyoruz ve tamamen dürüst olmak gerekirse, sahip olduğum en iyisi bu. Birbirimize asla "bağlı" olmadık ve hiçbir zaman normal bir ilişkiye benzeyen bir şeye sahip olmadık. Esasen "lanet olsun arkadaşlar" ama ben her zaman son derece derin bir duygusal bağlılık hissetmişimdir. Bu harika anlayış hissini ve ondan gelen bu titreşimi hissediyorum. Uzak mesafelerle ayrıldığımız zamanlar oldu ama yine de ikimiz de her zaman yeniden birbirimize kavuşuyoruz. Soruna gelince: ikimiz de sürtüğüz. Her zaman başka insanlarla yattık ve başka insanlarla çıktık ve ilişkimiz temelde kısa ve yılda birkaç kez çok yoğun "uçuşmalar". Son zamanlarda olsa da, esasen iktidarsız hale geldim. Fiziksel olarak ondan başka kimseyle seks yapamam. Bir kızı eve götüreceğim ve kız tarafından ne kadar çekici ve açık olursam olayım ereksiyon olamayacağım birçok son derece utanç verici durumda bulundum. Beynim ne isterse istesin, vücudum sadece bir kadınla seks yapmak istiyor gibi görünüyor... İlişkimizin olduğundan daha fazla olduğundan hiç bahsetmedik, ama şimdi tek ben olmak istiyorum. Bu istekle ona nasıl yaklaşabileceğim konusunda hiçbir fikrim yok ve hayır derse buna devam edip edemeyeceğimi bilmiyorum... Ve reddederse... geliştirmiş gibi göründüğüm bu zihinsel engeli nasıl aşabilirim?
Ablam ve ben ikimiz de evde yaşıyoruz. Üniversiteden yeni mezun oldum ve Ağustos'ta tekrar başka bir şehre taşınıyorum. İnşallah bu hareket daim olur. Ablamın erkek arkadaşı ondan yirmi yaş büyük. Bir evi yok (anne babası, kız kardeşi ve bizim evimiz arasında gidip geliyor). İki kez boşandı ve iki evliliği arasında üç çocuğu var (velayetinin çok azına sahip olduğu - bu iki haftada bir olan bir durum). O bir sigara tiryakisi. Onu çok kaba ve yıpratıcı buluyorum ve çocuklarına karşı saygısız olduğunu görüyorum. Onun hakkında "tüyler ürpertici" diyen bir "havam" var. Kaldırımda bu adamın yanından geçecek olsam karşıdan karşıya geçerdim. Kız kardeşimin ürkütücü biriyle çıkması umurumda değil. Yakın değiliz, arkadaş değiliz. Bu adamda bir şey görüyorsa, tamam. Onun için iyi. Benim sorunum, hiçbir yerde yaşamadığına göre esasen burada yaşıyor. İşten eve dinlenmek isteyerek geliyorum ve o sigara kokuyor ve akşam yemeği için aldığım yemeği yiyor. Beni huzursuz hissettiriyor. O buradayken evden çıkmaya çalışıyorum ama son zamanlarda bu sürekli olmaya başladı. Ablam bana onun burada kalmasının umurunda olup olmadığını sordu - evet dedim, bu beni rahatsız ediyor. Cevap olarak sadece suçlayıcı bir tavır aldı ve ondan hoşlanmadığım için bana bağırdı. Bu adamla yaşayarak bu birkaç ayı nasıl atlatacağımı bilmiyorum.
Erkek arkadaşım bir reddit avcısı olduğu için ana hesabımdan farklı bir hesap. Kendimle ilgili birçok güvensizliğim var ve bunun erkek arkadaşımla aramıza girmesinden korkuyorum. Aşırı özgüvenli olmak, yıllardır mücadele ettiğim bir şey. Bunu biliyor ve beni rahatlatmaya çalışıyor ama bazen güvensizliklerimin beni yenmesine izin veriyorum ve saldırıyorum. Beni olduğum gibi sevdiğini söylüyor, ama görünüşüm konusunda çok bilinçliyim. O doğal olarak çok zayıf ve ben ondan yaklaşık 35 kilo daha fazlayım, bu yüzden onun yanında oldukça çekingen hissediyorum. Onunla daha önce güvensizliklerim hakkında konuştum ve herhangi bir olumsuzluk veya güvensiz hissetmem gereken herhangi bir şey görürse, bunların önemli olmadığına karar verdiğini söyledi. Öyleyse bu iyi bir şey mi, yoksa bu, benimle çıkmasının daha sonra onun için bir kırılma noktası olabilecek bir "olumsuz yanını" geride bırakmaya çalıştığı anlamına mı geliyor? Küçük şeyler hakkında endişelenme alışkanlığım var, bu yüzden gerçekten endişe verici olabilecek bir şey ile sadece benim çok fazla endişelenmem arasında ayrım yapmakta zorlanabilirim. Güvensizliklerimle nasıl başa çıkabilirim ve bunun bir sorun haline gelmesini önlemek için kendimi nasıl daha fazla kabul edebilirim? Özbilincimin aramıza girmesini istemiyorum.