text
stringlengths 0
136
|
|---|
4٢٨٨٨٢ |
زما ژوند او جد وجید |
زمونږ د امداد دپاره مرکز عاليه له راغلل او ليګيانو چې د دې |
خلکو زور او طاقت وليدو نو وتښتېدل. |
سحر چې مونږ مرکز له د تللو اتتظام کولو زه د کمرې نه بهر |
راووتم نو څه ګورم چې ډېر پیرنګيان په انګڼ کې ناست |
دياو فوځ هم په سړک کې ولاړ دی ما هغو پیرنګيانو ته ووې |
چې تاسوتکلیف مه کوئ. مونږ نن ځپل انتظام پخپله کړی دی |
ښه به دا وي چې تاسو لاړ شئ او ځپل فوغ هم بوځئ او مونږ |
پسې را نه شئ. |
مونږ مرکز ته روان شو د خدايي خدمتګارو نه علاوه دومره |
هجوم جمع شوى و. چې درته يې بيان کولی نه شم؛ مونږ په |
ځیريت سره مرکز ته ورسېدو. مرک ز کې ډېر مخلوق راجمع |
شوی وو. جلسه شروع شوه. نظمونه وویلی شول. جواهرلال |
ډېر ښکلی تقرير وړو او ده ووې چې زه نن ډېر ځوشحاله يم |
چې د پښتنو په مځکه زما د بدن يو څو څاڅکي وينه تویې |
شوه او زه اميد کوم چې دا د مکر فرېب او ظلم نه ډک نظام به |
ډېر زر بدل شي. د جواهر لال نهرو صاحب د تقریر نه پس ما هم |
خپلو پښتنو وروڼو سره يو څو خبرې وکړې او دا مې ورته ووې |
چې دنيا کې مشهوره ده چې پښتانه ډېر مهمان نواز دي خو د |
ګورنر کيرو په لمسون هغه روايات پاتې نه شول دلته دوی |
ځپل مېلمه سره دومره سپک سلوک وکړو چې دنيا به ترې |
پوزه پټه کړي.دا هر څه کیرو د يو پښتون شیخ محبوب علي په |
ذريعه وکړل شيخ ټول پښتانه په دنيا کې بد نام کړل. د جواهر |
لال ګناه داوه چې ده وې چې زه د پښتنو قبایلو د خير دپاره په |
دوره درځم او کيرو ورته وې چې مه راځه زمونږ پولټيکل نظام |
- ۵٩۹ 01٩و |
0016/٩06۱ |
زما ژونداو جد و جهد |
کې دځل مه کوه نو ده ورته ووې چې زه به ځامځا درځم. زه د |
دې ذمه وار يم دا زما مځکه ده او دی صوبه سرحد ته زمونږ د |
پښتنو د ابادۍ. ترقۍ او د خير دپاره راغلی و. په سبا له |
پنډت جواهر لال نهرو زمونږ نه ډیلي ته رخصت شو. |
مولانا صاحب په خپل کتاب کې دا لیکلي دي: چې په |
پښتنوکښې مهمان نوازي لوی اخلاقي صفت دی ولې دوی |
کې داصفت نه و او دوی بڅل کولو» په دې ترېنه پښتانه بېزار |
ووء دی وايي چې يو ځل د دوی ملګري زمامېلمانه وو چې ما |
ورته چایو سره بسکټ راوړل نو هغوی ډېر خوشحاله شول او |
ماته يې وويل چې د دې څه نوم دی؟ دا خو د ډاکټرصاحب |
بنګله کې مونږ ليدلي وو خو هغه مونږ ته نه وو راکړي. |
مولانا صاحب د دې خبرې تحقيق نه دی کړی او دا يې |
لیکلې دي. زمونږ خو دا تهذیب نه دی چې يو يې ځورې او بل |
له يې نه ورکوي. مونږ خو داسې يو چې اوس هم څه مونږ ځورو |
هغه ځپلو مېلمنو او نوکرانو ته هم ورکوو او ورسره يو ځای |
یې ځورو. |
زمونږ مرکز کې هم زمون دا قاعده وه چې ډوډۍ ته به |
کښېناستو او مونږ به د لسسو کسانو خوراک پوخ کړی |
و .دپاسه به شل نور راغلل نو موتږ به کښېناستو هغه به مو |
ټوکړه ټوکړه ځپل وکښې تقسیم کړه او په شریکه به مو وخوړه |
او اوس هم دغه شان کوو. |
زه حېران يم چې مولانا صاحب دا خبره د ډاکټر صاحب په |
هکله کوي. چې هغه ځو دومره مهمان نواز و چې دا کيسه يې |
افراط ته رسولې وه زه په دې نه پوهېږم چې دا مولانا صاحب |
رد د وپ دض د د سپ تا |
00165 ٩۳0٨666 |
زما ژوند او جد وجهد |
ته کلکتې ته کوم کسان ورغلي وو؟ |
دغه شان دی دا خبره هم ليکي. چې د انتخاباتو وخت کې |
کانګرس دوی ته ډېر رقم ورکړی و. ځو دوی ډېر لر خرڅ کړو. |
نو ځکه ډېر اميدواران د خرڅ د کمي په وجه فېل شول. مونږ |
خدايي خدمتګارو خو هېچرې د کانګرس نبه يوه پيسه هم |
اخيستې نه ده بلکې په دې خبْره خو جواهر لال زما نه ځپه |
شوى و او ډاکټر انصاري صاحټ تته ينې شکایت کړی و.چېې |
دی ډېر مغرور دی. زه چې به د کانګرس د ورکنګ کمېټسۍ |
اجلاس له تلم نو ټولو ممبرانو به چې د رېل د سیکنډکلاس |
کوم خرڅ اخيستو. ما هېڅکله هغه هم اخيستی نه و. البته که |
پارلیمنټري بورډ له دوی نه څه اخيستي وي نو هغه به |
پارلیمنټري بورډ اخيستي وي. هغه ټول په ځای خرڅ شوي دي |
او څومره کسان چې دوی ودرولي وو. هغه ټول کامياب شوي |
دي او په لوی اکثريت مونږ الیکشن ګټلی دی. نو بيا دا سوال |
څنګه پيدا کېږي؟ د حيرانتيا خبره دا ده چې مولانا صاحب دا |
اعتراض کوي چې صوبه سرحدوالاو په انتخاباتو پيسې کمې |
ولګولې. عام عقل خو دا وايي چې که صوبه سرحد کې خدايي |
خدمتګارو مکمله کاميابي حاصله کړه او رقم يې هم کم |
ولګولو. نو دا د هغوی يوه سیاسي کاميابي وه. مولانا |
صاحب په دې هم اعتراض ضروري وګڼلو. |
بجټ پېش کول: |
خان د نوي کال بېجټ پېش کړو. دا ښکاره د کانګرس پاليسي |
»و227 :ثظ:90::2ر/97-9ثظثظرثظرثرظ01111 |