arsalagrey/pashto-books · Datasets at Hugging Face

text stringlengths 0 136

سره همدردي کوله. ما ورته وويل چې زه خوشحاله يم چې
ګورنر مسلم لیيګ له حکومت ورکړو. او د ډاکټر صاحب په
ځای اورنګ زيب ځان يې مقرر که .هغه حيران شو او پوښتنه
يې وکړه چې دا ولې؟ نو ما ورته ووې چې زه په دې خوشحاله
يم چې دې قوم خو دا زمونږ حکومت وليدو نو دا ښه ده چې د
مسلم ليګ حکومت هم ووينې او په کې تمیز وکړي. او بله دا
چې د دې حکومت اختيارات هم ډېر کم دي اؤ زمونږ دې قوم
ځو حکومت لیدلی نه واو نه د دې حکومت نه خبر دې»نو يو
کار دی چې هغه مونږ کولی نه شو زمون د اختياره بهر دی.
قوم وايي دا راله وکړه. مونږ که ډېر ورته وايو چې مونږ يې
کولی نه شو دا زمونږ په اختيار کې نه دی ځو د ده تسلي نه
کېږي. او رانه په شي. خپه څه چې بيا زمونږ مخالفت شروع
کړي. او دويمه خبره دا ده چې مونږ دوه انې ګټلې دي او دوی
رانه روپۍ غواړي نو مونږ روپۍ د کومه راوړو؟ نو دوی
زمونږ حکومت هم ليدلی و. او اوس به د مسلم ليګ حکومت
وويني نو په حقیقت به پوه شي او همدغه شان وشو. که
چېرې دا حکومت مونږ پرېښودی نه وی. نو د راتلونکي
الیکشن ګټل ګران و.دوی به کامياب شوي وو .خلکو وليدل
چې مونږ ځو په روپۍ کې دوه انیز ځو ورکولو اوکوم کار چې
به زمونږ په اختيار کې و. هغه به مو ورله کولو او مسلم لیګ
خو ځان ته نزدې هم نه پرېښودل او نه ېې ورله څه کول يوه ورځ
کرنيل سمته چې د پېښور د جېل سپرنټنډنټ و ايیټ اباد له
په دوره ماله راغی نو زما ځای يې وليدو څه وخت چې بهر ته
ووت .نو سپرنټنډنټ ته يې ووې چې تا باچاځان د کوترو په

۵


00165 ٩۳0٨666

زما ژوند او جد و جهد
کوټګۍ کې بند کړی دی؟ هغه سمته ته په ډېر ادب او غلی
غوندې ځواب ورکړو چې د سرحد د حکومت دا حکم دی په
دې زه څه کولی شم؟ . کرئيل سمته هغه وخت د هغه ځای
- رنر ته ټیلیفون وکړو ورته يې ووې چې سرچ جارج څوک يو
بهادر دښمن سره داسې سلوک کوي. څنګه چې تا باچاخان سره
کړي دي' چې په يوه ور ړه کوټګۍ کې دې يوازې اچولی دی؟
ګورنر پخپل کار شرمنده شو او خپل حم يې و اپس واخيستو
او و حکم يې وکه .چې ده له ښه ځای اوملګري ورکړئ کله چې
مته ص خپ يب راغی \| و ماته يې د ملګرو ووې چې څوک
ړې ما ورته ووې چې ستا څوک خوښ وي هغه راکړه هه
وا سره وي که ماسره؟ ما ورته ووې چې ماسره
به وي. ده ووې چې بيا ځو په کار دي چې ته يې خوښ کړې.نو
چې ستا څوک خوښ وي هغه راته ووايه نو ما ورته ولي او
شېردل خان ياد کړل هغوی يې ماله را ولېږل چې هغوی راغلل
نو د هغوۍ نه معلومه شوه چې سالار انځرګل په ډېره اسماعیل
ځان جېل کې دی او ډېر نا جوړه دی نو ما سپرنټنډنټ ته ووې
چې مونږ له د پخلي دپاره خپل سړی راکړه هغه وې چې څوک
غواړې؟ ماوې انځرګل غواړم او هغه د ډېرو په جېل کښی دی
هغه يې راوغښتو چې انځرګل جرنيل راغی نو دومره ناجوړه و
چې د ګرځېدو هم نه و زمونږ په پوړو راختی نه شو ځو د
خدای فضل و ډاکټرانو يې علاج وکړو او مونږ ورله ښه
خوراک په ډاکټر مقرر کړو. نوورځ په ورځ ښه کېده. زما په
هغه کوټنۍ کې په مشکله دوه کټه راتلل او نور ځا په کې د
ملاستې هم نه و. تو سالارصاحب به زما د کټ د لاندې

٧


زما ژوند او جد و جهد
څملاستو او شېردل خان به د ولي دکټ د لاندې څملاستو. څه
ورځې پس حکم راغی او ماته چې نزدې د هسپتال کومه کمره
وه هغه يې ولې دوی له ورکړه زه پخپل ځای پاتې شوم او دوی
درې واړه هغې کمرې له لاړل.

مونږ جېلخانه کې وو چې خبر شو چې بنګال کې قحط دی
او ډېر خلک د ولږې نه مړه شول. مونږ له چې حکومت کوم
راشن راکولو نو نیم به مونږ خوړلو او نیم به مو هغه مصیبت
زده خلکو له جمع کولو. او چې ډېر جمع شو نو مونږ حکومت
ته وويل چې دا بنګال له ولېږئ خو نه حکومت هغه بنګال له
ولېږه اونه يې مونږ ته واپس راکړو.په دغو ورځو کې د ولي
سترګه خُوږ شوه دغه يوه سترګه يې وه. هغه بله يې په شري
کې خرابه شوې وه. مونږ سره ډېر فکرو سپرنټنډنټ د فوج د
سترګو ماهر راوغوښتو ځو څه فايده ونه شوه. مونږ دې
سپرنټنډنټ ته ووې چې ته حکومت د دې حال نه خبر کړه. دی
غواړي چې بمبۍ ته لاړ شي او په هغه خپل ډاکټر علاج
وکړي. سرجارج بغير د څه شرط نه هغه رها کړو او د علاج
اجازه يې ورکړه چې دی تلو نو ما ورته ووې چې ولي ته يې د
علاج دپاره پرېښودې نو که علاج دې وشو نو بيا به هم د
حکومت برخلاف څه کار تر هغې پورې نه کوې چې دا د قيد
میعاد دې پوره شوی نه وي.

زمونږ ډېر ملګري چې د قیدنه رها شول اوپه هریپور کې
کوم پاتې شو نو زه يې د ايیټ اباد نه هریپورته بدل کړم.
هریپور کې چې زمونږ ملګرې وو نو چېلوالاو ورته ووې چې
هر سړی دفترته مه راځئ تاسو ځپل يو سړی مقرر کړئ او هغه

٧


زما ژوند او جد و جهد 1

دې دفتر له د ځپل کار دپاره راځي نو دوی به غونډ شو او دوی
به په اتفاق يو سړی مشر کړو هغه به د دوی د کارونو دپاره
دفتر ته تلو او هغه کارونه به يې کول. دا خو ضروري خبره وه
چې هغه به د دوی نماينده و. نو جېلوالاو به د هغه عزت کولو
او د هغه عزت خو حقیقت کې د دوی عزت دی. نو چې هغه به
د دوی د کار د پاره داروغه له ورغی هغه به ځان سره په کرسۍ
کښېنولو .که ډاکټر له به د دوی د کار دپاره ورغی نو هغه به هم

سره همدردي کوله. ما ورته وويل چې زه خوشحاله يم چې

ګورنر مسلم لیيګ له حکومت ورکړو. او د ډاکټر صاحب په

ځای اورنګ زيب ځان يې مقرر که .هغه حيران شو او پوښتنه

يې وکړه چې دا ولې؟ نو ما ورته ووې چې زه په دې خوشحاله

يم چې دې قوم خو دا زمونږ حکومت وليدو نو دا ښه ده چې د

مسلم ليګ حکومت هم ووينې او په کې تمیز وکړي. او بله دا

چې د دې حکومت اختيارات هم ډېر کم دي اؤ زمونږ دې قوم

ځو حکومت لیدلی نه واو نه د دې حکومت نه خبر دې»نو يو

کار دی چې هغه مونږ کولی نه شو زمون د اختياره بهر دی.

قوم وايي دا راله وکړه. مونږ که ډېر ورته وايو چې مونږ يې

کولی نه شو دا زمونږ په اختيار کې نه دی ځو د ده تسلي نه

کېږي. او رانه په شي. خپه څه چې بيا زمونږ مخالفت شروع

کړي. او دويمه خبره دا ده چې مونږ دوه انې ګټلې دي او دوی

رانه روپۍ غواړي نو مونږ روپۍ د کومه راوړو؟ نو دوی

زمونږ حکومت هم ليدلی و. او اوس به د مسلم ليګ حکومت

وويني نو په حقیقت به پوه شي او همدغه شان وشو. که

چېرې دا حکومت مونږ پرېښودی نه وی. نو د راتلونکي

الیکشن ګټل ګران و.دوی به کامياب شوي وو .خلکو وليدل

چې مونږ ځو په روپۍ کې دوه انیز ځو ورکولو اوکوم کار چې

به زمونږ په اختيار کې و. هغه به مو ورله کولو او مسلم لیګ

خو ځان ته نزدې هم نه پرېښودل او نه ېې ورله څه کول يوه ورځ

کرنيل سمته چې د پېښور د جېل سپرنټنډنټ و ايیټ اباد له

په دوره ماله راغی نو زما ځای يې وليدو څه وخت چې بهر ته

ووت .نو سپرنټنډنټ ته يې ووې چې تا باچاځان د کوترو په

۵

00165 ٩۳0٨666

زما ژوند او جد و جهد

کوټګۍ کې بند کړی دی؟ هغه سمته ته په ډېر ادب او غلی

غوندې ځواب ورکړو چې د سرحد د حکومت دا حکم دی په

دې زه څه کولی شم؟ . کرئيل سمته هغه وخت د هغه ځای

- رنر ته ټیلیفون وکړو ورته يې ووې چې سرچ جارج څوک يو

بهادر دښمن سره داسې سلوک کوي. څنګه چې تا باچاخان سره

کړي دي' چې په يوه ور ړه کوټګۍ کې دې يوازې اچولی دی؟

ګورنر پخپل کار شرمنده شو او خپل حم يې و اپس واخيستو

او و حکم يې وکه .چې ده له ښه ځای اوملګري ورکړئ کله چې

مته ص خپ يب راغی | و ماته يې د ملګرو ووې چې څوک

ړې ما ورته ووې چې ستا څوک خوښ وي هغه راکړه هه

وا سره وي که ماسره؟ ما ورته ووې چې ماسره

به وي. ده ووې چې بيا ځو په کار دي چې ته يې خوښ کړې.نو

چې ستا څوک خوښ وي هغه راته ووايه نو ما ورته ولي او

شېردل خان ياد کړل هغوی يې ماله را ولېږل چې هغوی راغلل

نو د هغوۍ نه معلومه شوه چې سالار انځرګل په ډېره اسماعیل

ځان جېل کې دی او ډېر نا جوړه دی نو ما سپرنټنډنټ ته ووې

چې مونږ له د پخلي دپاره خپل سړی راکړه هغه وې چې څوک

غواړې؟ ماوې انځرګل غواړم او هغه د ډېرو په جېل کښی دی

هغه يې راوغښتو چې انځرګل جرنيل راغی نو دومره ناجوړه و

چې د ګرځېدو هم نه و زمونږ په پوړو راختی نه شو ځو د

خدای فضل و ډاکټرانو يې علاج وکړو او مونږ ورله ښه

خوراک په ډاکټر مقرر کړو. نوورځ په ورځ ښه کېده. زما په

هغه کوټنۍ کې په مشکله دوه کټه راتلل او نور ځا په کې د

ملاستې هم نه و. تو سالارصاحب به زما د کټ د لاندې

٧

زما ژوند او جد و جهد

څملاستو او شېردل خان به د ولي دکټ د لاندې څملاستو. څه

ورځې پس حکم راغی او ماته چې نزدې د هسپتال کومه کمره

وه هغه يې ولې دوی له ورکړه زه پخپل ځای پاتې شوم او دوی

درې واړه هغې کمرې له لاړل.

مونږ جېلخانه کې وو چې خبر شو چې بنګال کې قحط دی

او ډېر خلک د ولږې نه مړه شول. مونږ له چې حکومت کوم

راشن راکولو نو نیم به مونږ خوړلو او نیم به مو هغه مصیبت

زده خلکو له جمع کولو. او چې ډېر جمع شو نو مونږ حکومت

ته وويل چې دا بنګال له ولېږئ خو نه حکومت هغه بنګال له

ولېږه اونه يې مونږ ته واپس راکړو.په دغو ورځو کې د ولي

سترګه خُوږ شوه دغه يوه سترګه يې وه. هغه بله يې په شري

کې خرابه شوې وه. مونږ سره ډېر فکرو سپرنټنډنټ د فوج د

سترګو ماهر راوغوښتو ځو څه فايده ونه شوه. مونږ دې

سپرنټنډنټ ته ووې چې ته حکومت د دې حال نه خبر کړه. دی

غواړي چې بمبۍ ته لاړ شي او په هغه خپل ډاکټر علاج

وکړي. سرجارج بغير د څه شرط نه هغه رها کړو او د علاج

اجازه يې ورکړه چې دی تلو نو ما ورته ووې چې ولي ته يې د

علاج دپاره پرېښودې نو که علاج دې وشو نو بيا به هم د

حکومت برخلاف څه کار تر هغې پورې نه کوې چې دا د قيد

میعاد دې پوره شوی نه وي.

زمونږ ډېر ملګري چې د قیدنه رها شول اوپه هریپور کې

کوم پاتې شو نو زه يې د ايیټ اباد نه هریپورته بدل کړم.

هریپور کې چې زمونږ ملګرې وو نو چېلوالاو ورته ووې چې

هر سړی دفترته مه راځئ تاسو ځپل يو سړی مقرر کړئ او هغه

٧

زما ژوند او جد و جهد 1

دې دفتر له د ځپل کار دپاره راځي نو دوی به غونډ شو او دوی

به په اتفاق يو سړی مشر کړو هغه به د دوی د کارونو دپاره

دفتر ته تلو او هغه کارونه به يې کول. دا خو ضروري خبره وه

چې هغه به د دوی نماينده و. نو جېلوالاو به د هغه عزت کولو

او د هغه عزت خو حقیقت کې د دوی عزت دی. نو چې هغه به

د دوی د کار د پاره داروغه له ورغی هغه به ځان سره په کرسۍ

کښېنولو .که ډاکټر له به د دوی د کار دپاره ورغی نو هغه به هم